« ختم ترجمه فارسی قران کریم به نیّت گرفتن برات کربلای سه نفراز شرکت کنندگان .یا رقیه سلام الله علیک»

[="Tahoma"][="Blue"]

[="Tahoma"][="Blue"][=&quot] سوره 7. اعراف آيه 128

[=&quot]آيه
[=&quot]قَالَ مُوسَى‏ لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُواْ بِاللَّهِ وَاصْبِرُواْ إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَقِبَةُ لِلْمُتِّقِينَ‏
[=&quot]ترجمه

[=&quot]موسى به قوم خود گفت: از خداوند یارى بجویید و صبر و مقاومت كنید، زیرا زمین از آنِ خداوند است كه آن را به هر یك از بندگانش كه بخواهد به ارث مى‏گذارد و فرجام (نیك) از آنِ پرهیزكاران است. [SPOILER]

[=&quot]نکته ها
[=&quot]در این آیه دو فرمان همراه با دو بشارت مطرح است: فرمان به استعانت و صبر، بشارت به وراثت زمین و پایان نیك براى متّقین.
[=&quot]امام باقر علیه السلام از حضرت على علیه السلام نقل مى‏كند كه فرمودند: من و اهل‏بیتم مصداق این آیه هستیم. و امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه فرمودند: «فما كان للّه فهو لرسوله و ما كان لرسول اللّه فهو للامام بعد رسول اللّه» [229] بنابراین اگر آیه مى‏فرماید: زمین براى خداوند است، یعنى رسول خدا صلى الله علیه وآله و امامان علیهم السلام وارثان زمین از سوى خدا هستند.
229) [=&quot]تفسیر نورالثقلین‏
[/SPOILER] [=&quot]پيام ها

1- [=&quot]رهبر، در مواقع حسّاس، امّت را دلدارى مى‏دهد. «قال موسى لقومه...» حضرت موسى نابودى فرعونیان و تسلّط مؤمنان بر آنان را به یارانش مژده داد.
2- [=&quot]از عوامل پیروزى و بیمه شدن در برابر تهدیدها، استمداد، توكّل، مقاومت و تقواست. «استعینوا باللّه واصبروا» (هم از او كمك بگیریم و هم خود صبر كنیم.)
3- [=&quot]نابودى حكومت‏هاى ستمگر و جانشینى مؤمنانِ صابر، با اراده و مشیّت خداوند حتمى است. «یورثها من یشاء»
4- [=&quot]شرط رسیدن به حاكمیّت، صبر و مقاومت و استعانت از خداوند است. «استعینوا باللّه و اصبروا انّ الارض للّه یورثها من یشاء»
5 - [=&quot]استعانت از خداوند و صبورى، نمودى از تقوا و پرهیزكارى است. «استعینوا باللّه و اصبروا... و العاقبة للمتّقین»
6- [=&quot]اهل تقوا، هم در دنیا پایان نیك دارند، «یورثها من یشاء» و هم در آخرت، برندگان اصلى‏اند. «والعاقبة للمتّقین»
7- [=&quot]امید به آینده‏ى روشن، وعده‏ى ادیان الهى از جمله اسلام است. «و العاقبة للمتّقین»[/]

[="Tahoma"][="Blue"][SPOILER][=&quot]سوره 7. اعراف آيه 129

[=&quot]آيه
[=&quot]قَالُواْ أُوذِينَا مِن قَبْلِ أَن تَأْتِيَنَا وَمِن بَعْدِ مَا جِئْتَنَا قَالَ عَسَى‏ رَبُّكُمْ أَن يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَ يَسْتَخْلِفَكُمْ فِى الْأَرْضِ فَيَنظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ‏
[=&quot]ترجمه
([=&quot]قوم موسى) گفتند: هم پیش از آنكه نزد ما بیایى آزار مى‏شدیم و هم پس از آنكه آمدى! (پس چه باید كرد؟) موسى گفت: امید است پروردگارتان دشمن شما را نابود كند و شما را در این زمین، جانشین آنان سازد تا ببیند شما چگونه عمل مى‏كنید.
[=&quot]نکته ها
[=&quot]بنى‏اسرائیل توقّع داشتند پس از قیام موسى علیه السلام كارها یك شبه درست شود و كشور مصر، با همه‏ى امكانات در اختیار آنان قرار گیرد و فرعونیان نابود شوند. از این رو مدّعى بودند كه قیام حضرت موسى برایشان رفاه نیاورده است، امّا در پاسخ آنان مى‏فرماید: پیروزى، نیاز به شرایطى همچون صبر، تلاش وتوكّل دارد كه با فراهم شدن آنها، یارى الهى فرامى‏رسد.
[/SPOILER]
[=&quot]پيام ها

1- [=&quot]رفاه و امنیّت، اوّلین خواسته ‏هاى مردم از حكومت‏ هاست. «قالوا اُوذینا...»

2- [=&quot]مردم ضعیف الایمان، در هر شرایطى از انبیا توقّع رفاه دارند و در غیر این صورت از آنان نیز انتقاد مى‏كنند. «قالوا اُوذینا من قبل...»

3- [=&quot]گاهى رهبران آسمانى، مورد انتقاد پیروان كم‏ ظرفیّت و كم‏تحمّل خود نیز قرار مى‏گرفتند. «قالوا اُوذینا من قبل أن تأتینا و من بعد ما جئتنا»

4- [=&quot]اغلب مردم، سعادت و خوشى را در راحتى و آسایش مى‏پندارند و نبود آن را ناكامى مى‏دانند، غافل از آنكه ادیان آسمانى براى تنظیم و جهت صحیح دادن به زندگى آمده ‏اند، نه برطرف كردن تمام مشكلات دنیوى مردم. «من قبل أن تأتینا و من بعد ما...»

5 - [=&quot]مشكلات طبیعى و اجتماعى را باید از راه طبیعى و با تدبیر حل كرد، نه با اعجاز. (با توجه به آیه قبل «اصبروا»، و جمله: «بعد ما جئتنا»
6- [=&quot]رهبر باید انتقادها را بشنود و پیام امیدبخش بدهد. «عسى ربّكم»
7- [=&quot]ایمان به نظارت خداوند، مایه‏ ى دقّت و پرهیزكارى است. «یستخلفكم فى الارض فینظر»

8 - [=&quot]حكومت بر مردم، وسیله‏ ى آزمایش است، نه لذّت‏جویى. «فینظر كیف»

9- [=&quot]مردم در قبال حكومت مسئولند و با آن آزمایش مى‏شوند. «كیف تعملون» و نفرمود: «كیف أعمل»[/]

[="Tahoma"][="Blue"][=&quot]سوره 7. اعراف آيه 131
[=&quot]آيه

[=&quot]فَإِذَا جَآءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قَالُواْ لَنَا هَذِهِ وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَطَّيَّرُواْ بِمُوسَى‏ وَمَن مَّعَهُ أَلَا إِنَّمَا طَئِرُهُمْ عِندَ اللَّهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
[=&quot]ترجمه

[=&quot]پس هرگاه خوبى و خوشى به سراغشان مى‏آمد، مى‏گفتند: این حقّ (ما و به خاطر لیاقت) ماست، ولى اگر تلخى و بدى به آنان مى‏رسید، به موسى و پیروانش فال بد مى‏زدند، بدانید كه سرچشمه‏ى شومى‏هایشان نزد خداست (و اوست كه آنان را به خاطر رفتار بدشان كیفر مى‏دهد)، ولى اكثرشان نمى‏دانند.
[=&quot]نکته ها

[SPOILER]«[=&quot]یَطیّروا» از «تَطَیُّر»، به معناى فال بد زدن است. چون عرب‏ها اغلب فال بد را از طریق پرواز پرنده یا صداى آن مى‏دانستند، به هر گونه فال بد «طَیَره» مى‏گویند. [232]

[=&quot]در آیات دیگر قرآن نیز فال بد در مورد پیامبران حتّى رسول‏خدا صلى الله علیه وآله مطرح شده است. [233]
[=&quot]فال بد، در پیدایش حوادث و پیش آمدها، هیچ اثر طبیعى و منطقى ندارد، امّا آثار روانى بسیارى دارد. در روایات مى‏خوانیم: فال بد، نوعى شرك به خداست و هرگاه فال بد زدید، به كار خود ادامه دهید و به آن اعتنا نكنید. امام صادق علیه السلام فرمودند: فال بد، اثرش به همان اندازه است كه آن را مى‏پذیرى؛ اگر آن را سبك بگیرى، كم اثر خواهد بود و اگر آن را محكم بگیرى، پر اثر و اگر به آن اعتنا نكنى، هیچ اثرى نخواهد داشت. [234]
[=&quot]فال بد، در میان تمام اقوام و ملل گذشته و حال وجود داشته و دارد و موجب بدبینى و ركود كارها مى‏شود، لذا از آن نهى شده است، امّا فالِ نیك چون سبب حركت و عشق و امید است، اشكالى ندارد. [235]
232) [=&quot]تفسیر نمونه‏
233) [=&quot]نساء، 78، نحل، 47 و یس، 18
234) [=&quot]تفاسیر نمونه و المیزان‏
235) [=&quot]تفسیر نمونه‏
[/SPOILER] [=&quot]پيام ها

1- [=&quot]فرعونیان، تنها خود را شایسته و حقّ كامیابى را مخصوص خود مى‏دانستند. «قالوا لنا هذه»
2- [=&quot]رفاه و كامیابى براى فرعونیان امرى شناخته شده و عادّى بود، امّا تلخى‏ها براى آنان ناشناخته و ناباور بود. (كلمه‏ى «الحسنة» همراه الف و لام و حرف «اذا» نشانه‏ى شناخته شدن و كلمه‏ى «سیّئة» بدون الف و لام در كنار «اِن»، نشانه‏ى ناشناخته و ناباور بودن است.)
3- [=&quot]اكثر فرعونیان به جاى آنكه از قحطى و هشدارهاى الهى بیدار شوند، به تحلیل غلط پرداختند و آن را به موسى نسبت دادند. «یطّیّروا بموسى»
4- [=&quot]نسبت دادن خوبى‏ها به خود و بدى و بدبختى‏ها به انبیا و دین، نشانه‏ى خودبینى و جهالت است. «فاذا جائتهم الحسنة قالوا لنا هذه و ان تصبهم سیئة یطیّروا بموسى... اكثرهم لایعلمون»
5 - [=&quot]ریشه‏ى خرافات و فال بد، جهل است. «یطیّروا... لكن اكثرهم لا یعلمون»[/]

[="Tahoma"][="Blue"][=&quot]سوره 7. اعراف آيه 132
[=&quot]آيه

[=&quot]وَقَالُواْ مَهْمَا تَأْتِنَا بِهِ مِنْ ءَايَةٍ لِّتَسْحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ‏
[=&quot]ترجمه

[=&quot]و (فرعونیان به موسى) گفتند: هرگونه آیه و معجزه‏اى بیاورى، تا با آن ما را جادو كنى، ما به تو ایمان نمى‏آوریم.
[=&quot]نکته ها

[=&quot]از اینكه به حضرت موسى مى‏گفتند: هرگونه آیه‏ اى بیاورى، معلوم مى‏شود كه دشمن نیز مى‏دانست كه كار موسى جادو نیست، بلكه معجزه‏اى الهى است، ولى از روى لجاجت و تكبّر ایمان نمى‏ آوردند، فقط ساحران هنگامى كه فهمیدند كار موسى سحر نیست، بدون لجاجت ایمان آوردند. البتّه شاید آیه نامیدن كار حضرت موسى از سوى فرعونیان، از روى استهزا و مسخره بوده است.

[=&quot]پيام ها

1- [=&quot]گاهى انسان چنان سقوط مى‏كند كه با پیامبران و راهنمایان الهى برخورد كرده و نشانه‏هاى روشن هدایت را نیز واژگون و تیره و تار مى‏بیند. «و قالوا مهما تأتنا به من آیة لتسحرنا»
2- [=&quot]تهمت سحر نسبت به معجزات انبیا، از رایج‏ترین تهمت‏ها بوده است. «لتسحرنا» در جاى دیگر مى‏خوانیم: «كذلك ما أتى الّذین من قبلهم من رسول الاّ قالوا ساحر او مجنون» [236]
3- [=&quot]انسان در انتخاب عقیده آزاد است و انبیا مردم را مجبور به ایمان نمى‏كردند، لذا برخى مردم در برابر معجزات آنان لجاجت كرده و ایمان نمى‏آوردند. «فما نحن لك بمؤمنین»
236) [=&quot]ذاریات، 52[/]