جمع بندی تحریم ازدواج با زناکاران و بحث افشا نکردن گناه

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تحریم ازدواج با زناکاران و بحث افشا نکردن گناه

با عرض سلام خدمت کارشناس محترم

در قرآن کریم سوره نور، ازدواج مومنین (چه زن و چه مرد) با زناکاران تحریم شده و و در قانون مدنی هم یکی از عوامل فسخ نکاح باکره نبودن زن هست و زنی که باکره نیست حق ندارد آن را مخفی کند.

اما در کلام الله مجید سوره فرقان در اینباره آمده است که کسی که مرتکب عمل شنیع زنا شود تا توبه نکند بخشیده نمیشود ...

و در روایات هم آمده است که باید بین خود و خداوند توبه کند و گناهش را حتی برای اجرای حد و پاک شدن اقرار نکند

در اینجا سوال پیش می آید که اگر زنی چنین گناهی مرتکب شد و توبه کرد باز هم باید ضمن عقد به رابطه نامشروعش اعتراف کند ؟ اگر جواب مثبت هست این با احادیثی که افشای گناه را حرام دانسته اند چگونه منطبق خواهد بود؟

دوم اینکه آیا در قانون چنین حقی برای زنها هم آمده است؟ یعنی ازدواج نکردن با مردان زناکار

با نام و یاد دوست



کارشناس بحث: استاد اویس

[=Georgia]

.امین.;434638 نوشت:
در اینجا سوال پیش می آید که اگر زنی چنین گناهی مرتکب شد و توبه کرد باز هم باید ضمن عقد به رابطه نامشروعش اعتراف کند ؟ اگر جواب مثبت هست این با احادیثی که افشای گناه را حرام دانسته اند چگونه منطبق خواهد بود؟

با عرض سلام و ادب خدمت دوست گرامی جناب امین
چه در صورت توبه و چه در صورت عدم توبه نیازی به اعتراف گناهی که قبل از ازدواج مرتکب شده نیست بلکه این اعتراف به گناه خود یکی از مصادیق گناه است. آنچه دختر بر اساس قوانین شرعی و عقلی و اجتماعی ملزم به ذکر آن است بیان مساله عدم بکارت است بدون ذکر دلیل زیرا از طرفی بکارت دختر حق همسر آینده وی است و از طرف دیگر اقرار به گناه نیز گناه دارد لذا دختری که نعوذبالله مرتکب این عمل خلاف عفت شده می بایست تصریح به عدم بکارت خود کند بدون این که بخواهد جزییات دلیل آن را ذکر نماید.
از آنجا که هم اکنون همین بحث در تاپیک http://www.askdin.com/thread30571.html در حال نقد و بررسی است از ذکر جزییات بیشتر معذورم و برای جلوگیری از پراکندگی بحث و آگاهی بیشتر از این مساله، جناب امین و دوستان دیگر را به آن تاپیک ارجاع می دهم. اگر سوالی مطرح است لطفا در همان تاپیک مطرح بفرمایید.

عرض سلام و ادب و احترام خدمت کارشناس محترم

باید عرض کنم درباره اعتراف نکردن به گناه حرفی نیست اما اطلاع از این موضوع فقط به منزله خرید جنس بدون عیب و نقص نیست بلکه حکمتی در پسش نهفته و با این پاسخ شما جنبه دوگانگی در بین قرآن و حدیث پیش میاید.
قرآن میفرماید ازدواج با زناکاران حرام است. و شما میفرمایید بکارت حق همسر آینده اش هست.(بدون درنظر گرفتن حکمت آن) خب اگر دختر رفت و این عیب رو برطرف کرد، باکره خواهد بود و لزومی به اعتراف ندارد.

سوال:
اگر زنی زنایی مرتکب شد و توبه کرد باز هم باید ضمن عقد به رابطه نامشروعش اعتراف کند؟ اگر جواب مثبت هست این با احادیثی که افشای گناه را حرام دانسته اند چگونه منطبق خواهد بود؟

پاسخ:
انسان در تحت هیچ شرایطی حق اقرار به گناهان شخصی خود را ندارد مگر این که گناه وی موجب تضییع حقوق دیگران باشد که در این صورت ضمن بیان اشتباهی که مرتکب شده باید از طرف مقابل رضایت بگیرد. البته این مطلب شامل اعتراف زن نزد همسرش به گناه زنا نمی شود یعنی ولو اینکه نعوذ بالله دختری دامن عفت خود را به این گناه بزرگ آلوده کند نباید در امر ازدواج اقرار به این گناه کبیره نماید.
آنچه دختر بر اساس قوانین شرعی و عقلی و اجتماعی ملزم به ذکر آن است بیان مساله عدم بکارت است بدون ذکر دلیل زیرا از طرفی بکارت دختر حق همسر آینده وی است و از طرف دیگر اقرار به گناه نیز گناه دارد لذا دختری که نعوذبالله مرتکب این عمل خلاف عفت شده می بایست تصریح به عدم بکارت خود کند بدون این که بخواهد جزییات دلیل آن را ذکر نماید.
اصبغ بن نباته مى‏ گويد: مردى خدمت امير المؤمنين (عليه السلام) رسيد و گفت: اى اميرمؤمنان! من زنا كردم مرا پاك گردان، امير روى خود را از او برگرداند، سپس فرمود: بنشين. آنگاه رو به مردم كرد و فرمود: اگر كسى از شما اين گناه را مرتكب شود آيا نمى ‏تواند آن را بپوشاند، همچنان كه خدا بر او پوشانده است؟ (1)

پینوشت:
1.حر عاملی، محمد بن حسن (1104ق)، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت: لاحیاء التراث، 1414ق، جلد 28، صفحه 38، باب 16، حديث 34159.

موضوع قفل شده است