آیا ایران کشور غمگینی است؟

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام علیکم ورحمه الله و برکاته

این گذاره شاد بودن یا شاد نبودن مردم ایران باید دید بر چه اساس است؟
اما اینجا باید شادی اول درست شناخته شود.
ابزار شادی شناخته بوشد.
میزان ابزار هم در نظر گرفته شود.

حال تعریف چیست؟

شادی و غم حالت درونی افراد است که متاثر از طرز تفکر و عقیده و فرهنگ فرد است(اگر تعریف بهتری هست بگویید.)

ابزار شادی: وسایل و شرایطی است که تاثیر بر شادی افراد می گذارد و بودن آن شادی زا است و نبود ن آن خنثی و یا خلاف آن غم زا است.

میزان ابزار: وسادلی که شادی زا است چقدر در جامعه هست؟

اما ارتباط اینها چیست؟

از وسیله اسمش رویش است یک وسیله است که می تواند تغییر کند و بر اساس تحوه استفاده فرد و نوع استفاده تغییر کند.

مثلا
نوی
در نویسندگی

فکر و درونیات نویسنده
ابزار نویسنده مثل قلم موی زرین باشد یا ذغال

میران در دسترس بودن این ابزار

البته محل بروز هم هست
که می تواند درونی و بیرونی با حداقل امکانات و یا حد اکثر امکانت و بین آن دو باشد.

پس شرایط شاد بودن فراهم است اینکه ما چه وسیله ایی رو برای شادی انتخاب کنیم مهم است

اینجا از طرق مختلفی می شود گفت مردم ایران شاد هستند یا خیر
وسایل شادی
شرایط بروز شادی
میزان در دسترس بودن

آن افراد خودشان جزئی از جامعه هستند اگر بخواهیم در صد بگیریم به عنوان جزئی از جامعه جزئ درصد های شاد قلمداد می شوند(چون شادند)
اما شما هم که با دیدن آن ناراحت می شوید شما غمگین هستید و به عنوان جزئی ازجامعه غم و اندوه شما ارزیابی میشود.
(البته نحوه امار گیری و نمونه های امری هم مطرح است.)

یا علی(ع)@};-[/]

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

پس می شود فرقشان را بگویید؟
یا ارجائ به موضوع دهید تا بحث شود یا مطالعه در ان صورت بگیرد.

بحث حداقل یعنی کف زندگی

سیره امیر المونین(ع) به عنوان یک امام عادل فکر کنم معیار خوبی برای این مسئله باشد .

اسراف و زیاده خواهی و تجمل گرایی و چشم رو هم چشمی بنظرتون چیست؟

البته شرایط مختلفی هست اما این ها را لحاظ کنید.

این خودش یک موضوع مجزا است که دارم رویش فکر می کنم
اگر لازم هست توی یک موضوع دیگر بحث کنیم

اما می گویم برای چیزی که قطعی نیست چرا باید حرص خورد که معلوم نیست بیاید که نبود امکانات مقابله با آن آدمی را غمگین کند؟

اگر مریض شد آن موقع فکر درمان باش

تا مریض نشدی می شود پیشگیری

سعی کن مریض نشوی!

هزینه ایی که صرف می کنی برای یکروزی که ممکنه مریض بشوی خب سعی کن سالم زندگی کنی که مریض نشوی!

واقعا اکرام مهمان پول می خواهد؟

من بیایم خونتون چیزی میل نکنم مهمان نیستم؟happy

یا هرچی در خانه دارید همان را میل کنم(بدون انکه به زحمت بیافتید.)

محمد هستم

می دانید برای روشن شدن مسئله رجوعتون می دهم به کسانی که نقص عضو دارند

یا مادرزادی یا اکتسابی نقص عضو دارند ایشان اگر بشینند به نداشته هاشون فکر کنند بنظرتون دپرس نمی شوند؟

در مقابل کسانی هستند که از نقصشون بهترین استفاده را می کنند.(کارآفرنان معلول ، پارا المپیکی های قهرمان)

کدام درست عمل کردند؟

کدام شادند؟(یا شاد تر)

تامل کنید به این مساله

بله دارید برای چی غصه امروز را بخورید؟

حال بعضی افراد حتی حساب کنی غذای 1 ماه را هم دارند

بنظرتون اینشان بشینند، غصه بخورند، گوشت گرون شد، مرغ گرون شد، ماست گرون شد، خودشون شادیشون رو کم نکردند؟

خب یک ماه دیگه که غذات تموم میشه نگران این باش

نگران بودن با تلاش برای اصلاح فرق دارد

این نگرانی آدم رو غمگین می کنه اما نگرش اصلاح(امر به معروف و نهی از منکر) نشاط خاص خودش رو هم دارد.

در کنار همه این ها آقا رضای ما می تواند غصه غذای فرداش رو هم بخوره!

اما می بینید وقتی به داشته هایت نگاه کنی غم زائل میشه
فکر باز میشه
یک غصه از روی غصه هات کم می شه
هر کدام از مشکلات رو با این دید نگاه کن

ببین اصلا تلخه؟
راحت تر حل نی شه؟
آرام نمی شی؟

دقت کنید.

یا علی(ع)@};-

[="Microsoft Sans Serif"][="Black"]

سلام و عرض ادب

قبلا هم عرض کردم

اجازه نمیدم چون سوال بنده دقیقا سوال واضحی بود و متناسب با بحث و برای اثبات شماره 1 . هر وقت شماره 1 اثبات شد بعد ثابت میکنیم شماره 2 رو.

لطفا موارد زیر رو در بحث مراعات کنید.

1- چون من میگم پس واقع گرایانه و منصفانه هست

2- حرف من حرف همه هست. و از جانب همه حرف نزنید.

نقطه اشتراکمون هم در حال حاضر یه چیزی هست.

مسلمان و مومن واقعی که در یک جامعه اسلامی کامل باشه شاد هست. (بنده بیش از این رو قبول ندارم)

مباحثی هم که میتونیم باهاش به تفاهم برسیم بیانات واضح اسلام هست نه تفاسیری ازش و نه حدس و گمان و بر مبنای پذیرش همه اسلام نه به صورت جزیی.

اگر مایل به بحث بر این مبنا نیستید بنده از ادامه بحث معذورم اگر هستید خوشحال میشم ادامه بدیم.

اون شکلک هم برای این گذاشتم که نخوام وارد بحث شخصی بشم و به معنی حرفتون رو قبول ندارم بود به همون دلایلی که بالا عرض شد.

شما با این جمله جابجاش کنید حل میشه

"حب الشی یعمی و یصم"

[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

اگر در ادامه جامعه را اینگونه تعریف کنی

جامعه متشکل از افراد است که با هم ارتباط دارند
حال این جامعه
می تواند فرد فرد باشد(فرد با خودش)
فرد با خالقش
فرد با همنشینانش
و...

که در حالت فرد به فرد با اتکا به شرایط خودش و روحیات خودش و ایمانش شاد می شود
که در حقیقت خود فردی که مومن است رابطش با خدا که خوب باشد شاد است
و دیگر مراحل و مراتب شادی

اگر نقدی هست بفرماییید.
یا علی(ع)[/]

[="Microsoft Sans Serif"][="Black"]

و علیکم@};-
(خواهشا این سلام ها رو این قدر طولانی نکنید بشه بهش چیزی اضافه کرد)

جمله بنده به عنوان یک حکم عرض شد که میشود از آن نتیجه گیری کرد. یا به عبارتی وقتی تمام شرایط شادی اسلامی (از نظر من) فراهم باشد فرد (مسلمان واقعی) شاد میشود.
کاری به این که محقق شدن بخشی از حکم باعث شود بخشی از نتیجه حاصل شود نداشتم. ( و هم داشتم ولی نه به عنوان بیان به صورت حکم)

مثلا شما ممکن است بابت گرفتن نمره 20 در درس ورزش شاد شوید ولی از این که مشروط شده اید ناراحت باشید.

(با فرض اینکه در اینجا فقط پارامتر اثر تحصیلات بر شادی مد نظر باشد)

اینجا اینطور حکم میدهم که

اگر شخصی همه نمراتش مقبول خودش و هم دیگران باشد شاد میشود.

برای همین از ابتدا دنبال این سهم بودم .

مثلا دنبال درصد تحقق ایمان فردی و ایمان اجتماع ( اجرای احکام اجتماعی) بودم تا میزان شادی را نتیجه بگیرم. چون مخالف نگاه صفر و صدی هستم.

یا حق[/]

[="Microsoft Sans Serif"][="Black"]

همین یه جمله اثر فقر بر ناراحتی رو نشون میده.

فرق است بین رفاه = شادی

و عدم رفاه میتواند باعث ناراحتی شود. ( یا به طور معمول میشود)

و صراحتا یکی از روش هایی که اثر فقر بر شادی رو کمرنگ میکنه همین شبیه بودن وضعیت معیشت مسوولین با مردم فقیر هست ( عدالت اجتماعی)[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام علیکم ورحمه الله و برکاته

این نگاه رو ببنید.

درسته در کل به طور خاص امام (ع) در مورد امام عادل سخن می گوید اما در جمله عدم ناراحتی و رنجش خاطر فقرا را در چه می بینند؟

در اینکه می بیند امامشان(ع) ساده زیست است
لباس خشن و نان خشک می خورد!
خب الان معیار در جامعه ایی که از سطح مطلوبی بر خوردار ندارند

فقرا هستند

و اگر نه امام(ع) معیار امام عادل را اغنیا قرار می دادند و بقیه را به این کار دعوت می کردند

حال ام بخواهیم برای اینکه ناراحت نشویم امام عادل برای خودمون در نظر بگیریم

با نگاه به امام عادل ناراحت نمی شویم

این ها نامه به شخص است برای عموم مردم به شرطی سازگاری دارد که در شرایط آن شخص قرار بگیرند

بنظرم این نامه ها را باید در موضوی بررسی کرد

مشکل ما اینه که خودمون رو می خواهیم با اغنیا مقایسه کنیم

در صورتی که معیار امام عادل است.

(البته منبع نامه ها رو هم بنویسید )@};-

یا علی(ع)@};-[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

اینکه مصداق امام عادل کیست(به غیر از امام زمان (عج) که چه نسبا خلقا مراما امام عادل زمان ما هستند و احدی شریک بر این مقام ایشان نیست. و در غیبت بسر می برند)

رفتار امام علی (ع) معیار زندگی درسته

یا علی(ع)@};-[/]

ما شادیها و غمها را در رضای الهی و عدم رضای الهی میبینیم همونطور که خوشبختیها و بدبختیها رو در کمالاتِ انسانی

در یک جامعۀ دینی شکر و سپاس هست ، دعا هم هست .

فقر هست ، قناعت هم هست

رفاه هست ، انفاق و صدقه هم هست .

بیت المال هست ، عدالت اجتماعی هم هست

رضای الهی هست ، شادی هست

عدم رضای الهی اگر خدای ناکرده باشه ، غم هست

مریضی هست ، شفا هست

موازنه اینگونه انجام میشه . اینکه فقر = غم ویا رفاه = شادی ، این موازنه اشتباهه .

مطلب ساده ، روشن و واضحه

بله .در جامعۀ دینی کسی که خداشناسه ، شاده و هرچه معرفتش بالاتر بره ، شادتر میشه

بنابراین درجات شادی در بین مسلمین متفاوته چون از جنس مادی نیست .

به نوعی میشه گفت شادی و خنده دست خداست همونطور که زیبائی و زشتی دست خداوند هست

خداوند شادی و غم را مرزبندی کرده یعنی اینطور نیست که برای هرچیزی شادی کنیم یا غمگین بشیم .

همین تفاوت ها معیارهای اسلامی و غیر اسلامی رو مشخص میکنه .

این نظر شخصی نیست ، خداوند تبارک و تعالی در قرآن می فرماید :

« وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكى .نجم /43.می فرماید : شاد کردن و گریاندن دست خدا است

ذَلِكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَبِمَا كُنْتُمْ تَمْرَحُونَ ﴿۷۵﴾ -غافر

اين به خاطر آن است كه به ناحق در زمين شادي مي‏كرديد و از روي غرور و مستي به خوشحالي مي‏پرداختيد.

مانند جامعۀ غیر اسلامی که شادی رو از هر راهی به دست میارن

خداوند تبارک و تعالی در قرآن می فرماید

إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْفَرِحِینَ » قصص ، 76.

ببینید

در جامعۀ دینی زیبا و زشت از روی سیرت مشخص میشن نه از روی صورت

برخلاف جامعۀ غیر اسلامی ، اونها هر سال زیباترین چهره ها رو به جهان معرفی میکنن .

همۀ نظر سنجیهاشون هم با همین معیارهای ظاهری ست .

اشتباهه
قطعا ما اول هستیم

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام علیکم ورحمه الله و برکاته

امیرالمومنین(ع) به معاویه هم نامه نوشتند یعنی ما شرایطمون رو با معاویه یکی بدانیم؟

اگر شرایطمون با معاویه یکی است بر اساس همان خطاب نامه های معاویه هم مناسب حالمون میشه

اگر اینجا ما خوراک و پوشاک را حرام کردیم

این متوجه حال ما هم می شود.

پس فلسفه ولی فقیه چیه؟
چرا رهبری داریم؟

بقیه نامه های امام علی(ع) به فرماندهان و سرانشان را بخوانید می بینید که امام علی(ع) چگونه رفتار کردند.

اگر حق را با امیر المومنین(ع) بدانیم چراکه نه؟
چرا یقین نباشد؟

فقری که زاویه دیدش با زاویه زندگی امام عادل یکی باشد ناراحتی می آورد؟

خود امام (ع) نگفتند اینگونه هستم تا با دیدن من ناراحت نشوند؟

اگر زاویه دیدمان امام عادل(ع) باشد و ما فقیر باشیم غمگین و ناراحت می شویم؟

اگر حد اقل به اندازه امام علی(ع) غذا و پوشاکمون باشد و شرایط طوری باشد که نتوانیم بهترش کنیم باز باید ناراحت باشیم؟
یا بر اساس سخن امام ناراحت نباید شویم؟

برداشت شما از حرف امام(ع) چیست؟

شرایط برای همه یکسان نیست

اما مهمان امدن ربط مستقیمی به بودن یا نبودن ماده غذایی نیست

الان شما نگاه کنید یک مهمانی می خواهند بدهند

چند جور غذا(البته آداب پذیرایی از مهمانی که دعوتش می کنیم با کسی که سر زده می آید فرق دارد.) و میوه و...

خب این همه تنوع چرا؟

نمی شود تنوع را کمتر کرد تا بیشتر مهمان آورد؟

چای و خرما؟
چای و قند
پذیرایی نیست؟

تلاش کردن با اینکه خودکشی کردن فکر کنم فرق کند

فرد تلاشش را می کند نشد خب نشد

اینکه خب ممکنه بشود یا نشود وقتی به ان فکر کنی

باعث آرامش و شادی نمی شود؟

از خود کلمات

دقت کنید

در کلام 3 گروه قرار دارند
1 افراد غنی تر از امام عادل(ع)
یکی در سطح امام عادل(ع)
یکی پایین تر از سطح امام(ع)(بخش دو و سه می تواند منطبق هم باشد.)

ببینید به طور خلاصه

تلاش برای رسیدن به حد مطلوب به اندازه خوبه
چه افراط و چه تفریط ضرر دارد.
و حد افراد و تفریط هم فکر کنم خود امام عادل(ع) باشد(امامی که شرایط گفته شده در نامه را دارد.)

یا علی(ع)@};-

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج

بحث موضوع این نیست

اما اگر موضوعی باز کنید در آنجا صحبت می کنیم ان شاء الله

یا علی(ع)@};-

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج

سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

بنظر در اینجا باید کمی واژه ها را اصلاح کنیم

و جامعه را به اسلامی و ایمانی تقسیم کنیم

یا علی(ع)@};-

[="Microsoft Sans Serif"][="Black"]

سلام و عرض ادب و احترام

امام علی یک انسان یک بعدی نیست امام در جایگاه خلیفه یک سری مسوولیت دارند در جایگاه شهروند یک مسوولیت . البته در عین حال همه این موارد در کنار هم هست و گاهی اثر یکی باعث میشود که رفتار ناشی از جایگاه دیگر کمرنگ شود. مثلا بهره بردن از زندگی در کلام خود معصوم آمده که چون در جایگاه خلیفه هستند خود را از این مورد استثنا کرده اند.

در ثانی همه معصومین برای ما معیار زندگی هستند.

شما رو دعوت میکنم به مطالعه داستان زیر

[SPOILER][h=3]امام صادق و گروهی از متصوفه[/h][=WebRoya]سفیان ثوری (5) که در مدینه می زیست بر امام صادق وارد شد.امام را دید جامه ای سپید و بسیار لطیف-مانند پرده نازکی که میان سفیده تخم مرغ و پوست آن است و آندو را از هم جدا می سازد-پوشیده است.به عنوان اعتراض گفت:«این جامه سزاوار تو نیست.تو نمی بایست خود را به زیورهای دنیا آلوده سازی.از تو انتظار می رود که زهد بورزی و تقوا داشته باشی و خود را از دنیا دور نگه داری.»[=WebRoya]امام:«می خواهم سخنی به تو بگویم،خوب گوش کن که از برای دنیا و آخرت تو مفید است.اگر راستی اشتباه کرده ای و حقیقت نظر دین اسلام را درباره این موضوع نمی دانی،سخن من برای تو بسیار سودمند خواهد بود.اما اگر منظورت این است که در اسلام بدعتی بگذاری و حقایق را منحرف و وارونه سازی،مطلب دیگری است و این سخنان به تو سودی نخواهد داد.ممکن است تو وضع ساده و فقیرانه رسول خدا و صحابه آن حضرت را در آن زمان،پیش خود مجسم سازی و فکر کنی که یک نوع تکلیف و وظیفه ای برای همه مسلمین تا روز قیامت هست که عین آن وضع را نمونه قرار دهند و همیشه فقیرانه زندگی کنند.اما من به تو بگویم که رسول خدا در زمانی و محیطی بود که فقر و سختی و تنگدستی بر آن مستولی بود.عموم مردم از داشتن لوازم اولیه زندگی محروم بودند.وضع خاص زندگی رسول اکرم و صحابه آن حضرت مربوط به وضع عمومی آن روزگار بود.ولی اگر در عصری و روزگاری وسائل زندگی فراهم شد و شرایط بهره برداری از موهبتهای الهی موجود گشت،سزاوارترین مردم برای بهره بردن از آن نعمتها نیکان و صالحانند،نه فاسقان و بدکاران، مسلمانانند نه کافران.[=WebRoya]«تو چه چیز را در من عیب شمردی؟!به خدا قسم من در عین اینکه می بینی که از نعمتها و موهبتهای الهی استفاده می کنم،از زمانی که به حد رشد و بلوغ رسیده ام،شب و روزی بر من نمی گذرد مگر آنکه مراقب هستم که اگر حقی در مالم پیدا شود فورا آن را به موردش برسانم.»[=WebRoya]سفیان نتوانست جواب منطق امام را بدهد،سرافکنده و شکست خورده بیرون رفت و به یاران و هم مسلکان خود پیوست و ماجرا را گفت.آنها تصمیم گرفتند که دسته جمعی بیایند و با امام مباحثه کنند.[=WebRoya]جمعی به اتفاق آمدند و گفتند:«رفیق ما نتوانست خوب دلائل خودش را ذکر کند،اکنون ما آمده ایم با دلائل روشن خود تو را محکوم سازیم.»[=WebRoya]امام:«دلیلهای شما چیست؟بیان کنید.»[=WebRoya]جمعیت:«دلیلهای ما از قرآن است.»[=WebRoya]امام:«چه دلیلی بهتر از قرآن؟بیان کنید،آماده شنیدنم.»[=WebRoya]جمعیت:«ما دو آیه از قرآن را دلیل بر مدعای خودمان و درستی مسلکی که اتخاذ کرده ایم می آوریم و همین ما را کافی است.خداوند در قرآن کریم یک جا گروهی از صحابه را این طور ستایش می کند:«در عین اینکه خودشان در تنگدستی و زحمتند،دیگران را بر خویش مقدم می دارند.کسانی که از صفت بخل محفوظ بمانند،آنهایند رستگاران.» (6) در جای دیگر قرآن می گوید:«در عین اینکه به غذا احتیاج و علاقه دارند،آن را به فقیر و یتیم و اسیر می خورانند.» (7)[=WebRoya]همینکه سخنشان به اینجا رسید،یک نفر که در حاشیه مجلس نشسته بود و به سخنان آنها گوش می داد گفت:«آنچه من تاکنون فهمیده ام این است که شما خودتان هم به سخنان خود عقیده ندارید،شما این حرفها را وسیله قرار داده اید تا مردم را به مال خودشان بی علاقه کنید تا به شما بدهند و شما عوض آنها بهره مند شوید،لهذا عملا دیده نشده که شما از غذاهای خوب احتراز و پرهیز داشته باشید.»[=WebRoya]امام:«عجالتا این حرفها را رها کنید،اینها فایده ندارد.»بعد رو به جمعیت کرد و فرمود:«اول بگویید آیا شما که به قرآن استدلال می کنید،محکم و متشابه و ناسخ و منسوخ قرآن را تمییز می دهید یا نه؟!هر کس از این امت که گمراه شد از همین راه گمراه شد که بدون اینکه اطلاع صحیحی از قرآن داشته باشد به آن تمسک کرد.»[=WebRoya]جمعیت:«البته فی الجمله اطلاعاتی در این زمینه داریم ولی کاملا نه.»[=WebRoya]امام:«بدبختی شما هم از همین است.احادیث پیغمبر هم مثل آیات قرآن است،اطلاع و شناسایی کامل لازم دارد.»[=WebRoya]«اما آیاتی که از قرآن خواندید:این آیات بر حرمت استفاده از نعمتهای الهی دلالت ندارد.این آیات مربوط به گذشت و بخشش و ایثار است.قومی را ستایش می کند که در وقت معینی دیگران را بر خودشان مقدم داشتند و مالی را که بر خودشان حلال بود به دیگران دادند،و اگر هم نمی دادند گناهی و خلافی مرتکب نشده بودند.خداوند به آنان امر نکرده بود که باید چنین کنند،و البته در آن وقت نهی هم نکرده بود که نکنند،آنان به حکم عاطفه و احسان،خود را در تنگدستی و مضیقه گذاشتند و به دیگران دادند.خداوند به آنان پاداش خواهد داد.پس این آیات با مدعای شما تطبیق نمی کند،زیرا شما مردم را منع می کنید و ملامت می نمایید بر اینکه مال خودشان و نعمتهایی که خداوند به آنها ارزانی داشته استفاده کنند.[=WebRoya]«آنها آن روز آن طور بذل و بخشش کردند،ولی بعد در این زمینه دستور کامل و جامعی از طرف خداوند رسید،حدود این کار را معین کرد.و البته این دستور که بعد رسید ناسخ عمل آنهاست،ما باید تابع این دستور باشیم نه تابع آن عمل.[=WebRoya]«خداوند برای اصلاح حال مؤمنین و به واسطه رحمت خاص خویش،نهی کرد که شخص،خود و عائله خود را در مضیقه بگذارد و آنچه در کف دارد به دیگران بخشد،زیرا در میان عائله شخص،ضعیفان و خردسالان و پیران فرتوت پیدا می شوند که طاقت تحمل ندارند.اگر بنا شود که من گرده نانی که در اختیار دارم انفاق کنم،عائله من که عهده دار آنها هستم تلف خواهند شد.لهذا رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:«کسی که چند دانه خرما یا چند قرص نان یا چند دینار دارد و قصد انفاق آنها را دارد،در درجه اول بر پدر و مادر خود باید انفاق کند،و در درجه دوم خودش و زن و فرزندش،و در درجه سوم خویشاوندان و برادران مؤمنش،و در درجه چهارم خیرات و مبرات.»این چهارمی بعد از همه آنهاست.رسول خدا وقتی که شنید مردی از انصار مرده و کودکان صغیری از او باقی مانده و او دارایی مختصر خود را در راه خدا داده است فرمود:«اگر قبلا به من اطلاع داده بودید،نمی گذاشتم او را در قبرستان مسلمین دفن کنند.او کودکانی باقی می گذارد که دستشان پیش مردم دراز باشد!!»«پدرم امام باقر برای من نقل کرد که رسول خدا فرموده است:«همیشه در انفاقات خود از عائله خود شروع کنید،به ترتیب نزدیکی،که هر که نزدیکتر است مقدمتر است.»[=WebRoya]«علاوه بر همه اینها،در نص قرآن مجید از روش و مسلک شما نهی می کند،آنجا که می فرماید:[=WebRoya]«متقین کسانی هستند که در مقام انفاق و بخشش نه تندروی می کنند و نه کندروی،راه اعتدال و میانه را پیش می گیرند.» (8)[=WebRoya]«در آیات زیادی از قرآن نهی می کند از اسراف و تند روی در بذل و بخشش،همان طور که از بخل و خست نهی می کند. قرآن برای این کار حد وسط و میانه روی را تعیین کرده است،نه اینکه انسان هر چه دارد به دیگران بخشد و خودش تهیدست بماند،آنگاه دست به دعا بردارد که خدایا به من روزی بده.خداوند اینچنین دعایی را هرگز مستجاب نمی کند،زیرا پیغمبر اکرم فرمود:«خداوند دعای چند دسته را مستجاب نمی کند:[=WebRoya]الف.کسی که از خداوند بدی برای پدر و مادر خود بخواهد.[=WebRoya]ب.کسی که مالش را به قرض داده،از طرف،شاهد و گواه و سندی نگرفته باشد و او مال را خورده است.حالا این شخص دست به دعا برداشته از خداوند چاره می خواهد.البته دعای این آدم مستجاب نمی شود،زیرا او به دست خودش راه چاره را از بین برده و مال خویش را بدون سند و گواه به او داده است.[=WebRoya]ج.کسی که از خداوند دفع شر زنش را بخواهد،زیرا چاره این کار در دست خود شخص است،او می تواند اگر واقعا از دست این زن ناراحت است عقد ازدواج را با طلاق فسخ کند.[=WebRoya]د.آدمی که در خانه خود نشسته و دست روی دست گذاشته و از خداوند روزی می خواهد.خداوند در جواب این بنده طمعکار جاهل می گوید:[=WebRoya]«بنده من!مگر نه این است که من راه حرکت و جنبش را برای تو باز کرده ام؟!مگر نه این است که من اعضا و جوارح صحیح به تو داده ام؟!به تو دست و پا و چشم و گوش و عقل داده ام که ببینی و بشنوی و فکر کنی و حرکت نمایی و ست بلند کنی.در خلقت همه اینها هدف و مقصودی در کار بوده.شکر این نعمتها به این است که تو اینها را به کار واداری. بنابراین من بین تو و خودم حجت را تمام کرده ام که در راه طلب گام برداری و دستور مرا راجع به سعی و جنبش اطاعت کنی و بار دوش دیگران نباشی.البته اگر با مشیت کلی من سازگار بود به تو روزی وافر خواهم داد،و اگر هم به علل و مصالحی زندگی تو توسعه پیدا نکرد،البته تو سعی خود را کرده وظیفه خویش را انجام داده ای و معذور خواهی بود.»[=WebRoya]ه.کسی که خداوند به او مال و ثروت فراوان داده و او با بذل و بخششهای زیاد آنها را از بین برده است و بعد دست به دعا برداشته که خدایا به من روزی بده.خداوند در جواب او می گوید:[=WebRoya]«مگر من به تو روزی فراوان ندادم؟چرا میانه روی نکردی؟![=WebRoya]«مگر من دستور نداده بودم که در بخشش باید میانه روی کرد؟![=WebRoya]«مگر من از بذل و بخششهای بی حساب نهی نکرده بودم؟»[=WebRoya]و.کسی که درباره قطع رحم دعا کند و از خداوند چیزی بخواهد که مستلزم قطع رحم است(یا کسی که قطع رحم کرده بخواهد درباره موضوعی دعا کند).[=WebRoya]«خداوند در قرآن کریم مخصوصا به پیغمبر خویش طرز و روش بخشش را آموخت،زیرا داستانی واقع شد که مبلغی طلا پیش پیغمبر بود و او می خواست آنها را به مصرف فقرا برساند و میل نداشت حتی یک شب آن پول در خانه اش بماند،لهذا در یک روز تمام طلاها را به این و آن داد.بامداد دیگر سائلی پیدا شد و با اصرار از پیغمبر کمک می خواست،پیغمبر هم چیزی در دست نداشت که به سائل بدهد،از این رو خیلی ناراحت و غمناک شد.اینجا بود که آیه قرآن نازل شد و دستور کار را داد،آیه آمد که:«نه دستهای خود را به گردن خود ببند و نه تمام گشاده داشته باش که بعد تهیدست بمانی و مورد ملامت فقرا واقع شوی.» (9)[=WebRoya]«اینهاست احادیثی که از پیغمبر رسیده.آیات قرآن هم مضمون این احادیث را تایید می کند،و البته کسانی که اهل قرآن و مؤمن به قرآنند به مضمون آیات قرآن ایمان دارند.[=WebRoya]«به ابو بکر هنگام مرگ گفته شد راجع به مالت وصیتی بکن،گفت یک پنجم مالم انفاق شود و باقی متعلق به ورثه باشد.و یک پنجم کم نیست.ابو بکر به یک پنجم مال خویش وصیت کرد و حال آنکه مریض حق دارد در مرض موت تا یک سوم هم وصیت کند،و اگر می دانست بهتر این است از تمام حق خود استفاده کند،به یک سوم وصیت می کرد.[=WebRoya]«سلمان و ابو ذر را که شما به فضل و تقوا و زهد می شناسید،سیره و روش آنها هم همین طور بود که گفتم.[=WebRoya]«سلمان وقتی که نصیب سالانه خویش را از بیت المال می گرفت،به اندازه یک سال مخارج خود-که او را به سال دیگر برساند-ذخیره می کرد.به او گفتند:«تو با اینهمه زهد و تقوا در فکر ذخیره سال هستی؟شاید همین امروز یا فردا بمیری و به آخر سال نرسی؟»او در جواب گفت:«شاید هم نمردم،چرا شما فقط فرض مردن را صحیح می دانید.یک فرض دیگر هم وجود دارد و آن اینکه زنده بمانم،و اگر زنده بمانم خرج دارم و حوائجی دارم.ای نادانها!شما از این نکته غافلید که نفس انسان اگر به مقدار کافی وسیله زندگی نداشته باشد در اطاعت حق کندی و کوتاهی می کند و نشاط و نیروی خود را در راه حق از دست می دهد،و همین قدر که به قدر کافی وسیله فراهم شد آرام می گیرد.»[=WebRoya]«و اما ابو ذر،وی چند شتر و چند گوسفند داشت که از شیر آنها استفاده می کرد و احیانا اگر میلی در خود به خوردن گوشت می دید یا مهمانی برایش می رسید یا دیگران را محتاج می دید،از گوشت آنها استفاده می کرد و اگر می خواست به دیگران بدهد،برای خودش نیز برابر دیگران سهمی منظور می کرد.[=WebRoya]«چه کسی از اینها زاهدتر بود؟پیغمبر درباره آنان چیزها گفت که همه می دانید.هیچ گاه این اشخاص تمام دارایی خود را به نام زهد و تقوا از دست ندادند و از این راهی که شما امروز پیشنهاد می کنید که مردم از هر چه دارند صرف نظر کنند و خود و عائله خود را در سختی بگذارند نرفتند.[=WebRoya]«من به شما رسما این حدیث را که پدرم از پدر و اجدادش از رسول خدا نقل کرده اند اخطار می کنم،رسول خدا فرمود:[=WebRoya]«عجیب ترین چیزها حالی است که مؤمن پیدا می کند،که اگر بدنش با مقراض قطعه قطعه بشود برایش خیر و سعادت خواهد بود،و اگر هم ملک شرق و غرب به او داده شود باز برایش خیر و سعادت است.»[=WebRoya]«خیر مؤمن در گرو این نیست که حتما فقیر و تهیدست باشد،خیر مؤمن ناشی از روح ایمان و عقیده اوست،زیرا در هر حالی از فقر و تهیدستی یا ثروت و بی نیازی واقع شود،می داند در این حال وظیفه ای دارد و آن وظیفه را به خوبی انجام می دهد.این است که عجیب ترین چیزها حالتی است که مؤمن به خود می گیرد،که همه پیشامدها و سختی و سستی ها برایش خیر و سعادت می شود.[=WebRoya]«نمی دانم همین مقدار که امروز برای شما گفتم کافی است یا بر آن بیفزایم؟[=WebRoya]«هیچ می دانید که در صدر اسلام،آن هنگام که عده مسلمانان کم بود،قانون جهاد این بود که یک نفر مسلمان در برابر ده نفر کافر ایستادگی کند،و اگر ایستادگی نمی کرد گناه و جرم و تخلف محسوب می شد،ولی بعد که امکانات بیشتری پیدا شد،خداوند به لطف و رحمت خود تخفیف بزرگی داد و این قانون را به این نحو تغییر داد که هر فرد مسلمان موظف است که فقط در برابر دو کافر ایستادگی کند نه بیشتر.[=WebRoya]«از شما مطلبی راجع به قانون قضا و محاکم قضائی اسلامی سؤال می کنم:فرض کنید یکی از شما در محکمه هست و موضوع نفقه زن او در بین است،و قاضی حکم می کند که نفقه زنت را باید بدهی.در اینجا چه می کند؟آیا عذر می آورد که بنده زاهد هستم و از متاع دنیا اعراض کرده ام؟!آیا این عذر موجه است؟!آیا به عقیده شما حکم قاضی به اینکه باید خرج زنت را بدهی،مطابق حق و عدالت است یا آنکه ظلم و جور است؟اگر بگویید این حکم ظلم و ناحق است،یک دروغ واضح گفته اید و به همه اهل اسلام با این تهمت ناروا جور و ستم کرده اید،و اگر بگویید حکم قاضی صحیح است،پس عذر شما باطل است و قبول دارید که طریقه و روش شما باطل است.[=WebRoya]«مطلب دیگر:مواردی هست که مسلمان در آن موارد یک سلسله انفاقهای واجب یا غیر واجب انجام می دهد،مثلا زکات یا کفاره می دهد.حالا اگر فرض کنیم معنای زهد اعراض از زندگی و ما یحتاجهای زندگی است،و فرض کنیم همه مردم مطابق دلخواه شما«زاهد»شدند و از زندگی و ما یحتاج آن روگرداندند،پس تکلیف کفارات و صدقات واجبه چه می شود؟ تکلیف زکاتهای واجب-که به طلا و نقره و گوسفند و شتر و گاو و خرما و کشمش و غیره تعلق گیرد-چه می شود؟مگر نه این است که این صدقات فرض شده که تهیدستان زندگی بهتری پیدا کنند و از مواهب زندگی بهره مند شوند!این خود می رساند که هدف دین و مقصود از این مقررات رسیدن به مواهب زندگی و بهره مند شدن از آن است.و اگر مقصود و هدف دین فقیر بودن بود و حد اعلای تربیت دینی این بود که بشر از متاع این جهان اعراض کند و در فقر و مسکنت و بیچارگی زندگی کند،پس فقرا به آن هدف عالی رسیده اند و نمی بایست به آنان چیزی داد تا از حال خوش و سعادتمندانه خود خارج نشوند و آنان نیز چون غرق در سعادتند نباید بپذیرند.[=WebRoya]«اساسا اگر حقیقت این است که شما می گویید،شایسته نیست که کسی مالی را در کف نگاه دارد،باید هر چه به دستش می رسد همه را ببخشد،و دیگر محلی برای زکات باقی نمی ماند.[=WebRoya]«پس معلوم شد که شما بسیار طریقه زشت و خطرناکی را پیش گرفته اید و به سوی بد مسلکی مردم را دعوت می کنید. راهی که می روید و مردم دیگر را هم به آن می خوانید،ناشی از جهالت به قرآن و اطلاع نداشتن از قرآن و از سنت پیغمبر و از احادیث پیغمبر است.اینها احادیثی نیست که قابل تشکیک باشد،احادیثی است که قرآن به صحت آنها گواهی می دهد. ولی شما احادیث معتبر پیغمبر را اگر با روش شما درست در نیاید رد می کنید،و این خود نادانی دیگری است.شما در معانی آیات قرآن و نکته های لطیف و شگفت انگیزی که از آن استفاده می شود تدبر نمی کنید.فرق بین ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه را نمی دانید،امر و نهی را تشخیص نمی دهید.[=WebRoya]«جواب مرا راجع به قصه سلیمان بن داود بدهید که،از خداوند ملکی را مسالت کرد که برای کسی بالاتر از آن میسر نباشد (10).خداوند هم چنان ملکی به او داد.البته سلیمان جز حق نمی خواست.نه خداوند در قرآن و نه هیچ فرد مؤمنی این را بر سلیمان عیب نگرفت که چرا چنین ملکی را در دنیا خواسته.همچنین است داود پیغمبر که قبل از سلیمان بود.و همچنین است داستان یوسف که به پادشاه رسما می گوید:«خزانه داری را به من بده که من،هم امینم و هم دانای کار.» (11) بعد کارش به جایی رسید که امور کشور داری مصر تا حدود یمن به او سپرده شد،و از اطراف و اکناف-در اثر قحطی که پیش آمد-می آمدند و آذوقه می خریدند و برمی گشتند.و البته نه یوسف میل به عمل ناحق کرد و نه خداوند در قرآن این کار را بر یوسف عیب گرفت.همچنین است قصه ذو القرنین که بنده ای بود که خدا را دوست می داشت و خدا نیز او را دوست می داشت.اسباب جهان در اختیارش قرار گرفت و مالک مشرق و مغرب جهان شد.[=WebRoya]«ای گروه!از این راه ناصواب دست بردارید و خود را به آداب واقعی اسلام متادب کنید.از آنچه خدا امر و نهی کرده تجاوز نکنید و از پیش خود دستور نتراشید.در مسائلی که نمی دانید مداخله نکنید.علم آن مسائل را از اهلش بخواهید.در صدد باشید که ناسخ را از منسوخ و محکم را از متشابه و حلال را از حرام بازشناسید.این برای شما بهتر و آسانتر و از نادانی دورتر است.جهالت را رها کنید که طرفدار جهالت زیاد است،به خلاف دانش که طرفداران کمی دارد.خداوند فرمود بالاتر از هر صاحب دانشی دانشمندی است.» (12[/SPOILER]

یا حق

الان من باید شرح حدیث بدهم . نمی توانم چون در تخصص من نیست .
حدیث مشکلی ندارد و می دانم شما شاید از نوع بیان من و تک بعدی بودن موضوعی بحث من شاکی هستید .
مگر من گفتم بیکاری نیست ؟ یا مگر من گفتم همه شغلها در امد زاست یا درامد مکفی دارند یا ندارند ؟یا مگر من گفتم کسی که شغل دارد حتما ادم شادی هست ؟
از شما گله مند هستم که مطالب من را اینطور برداشت می کنید
من حداقل حقوق تعیین کردم ؟
خوشحال میشم بدانم کدام جمله ام چنین مضمونی داشت .
این جمله من از باب ذکر این حدیث است:

ظاهرا اختلاف بحث اینجاست با وجود اینکه خود شما می گویید:

برای برخی از موضوعات فکر کنم با کارشناسان موضوعات مطرح بشود نتیجه بهتر خواهید گرفت .
گفتار ناقص من درخور عمق گفتار برخی موضوعات نیست ونخواهد بود
من سعی کردم در باب مادیات و ارتباط ان با شادی نظرم را بگم اگر درست بیان نکردم ایراد از نوع بیان من است.

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

خب شرایط مناسب نباشد یعنی شغل مناسب پیدا کنی

سالم نباشی

توی شرایط خوبی نباشد

اما دومی عنی چی/
هر دو را واضح توضیح می دهید.؟

بحث ما در مورد شاد بودن یا نبودن است بر اساس عوامل درونی و زاویه دید

که به وضوح خود نامه می گوید که من اینطوری رفتار می کنم که فقرا با دیدن من ناراحت نشوند و اغنیا سرکشی نکنند

خود حدیث را نگاه کنید

قیاستون اشتبا هات

زنا نکردن و زنا کردن حد حرام است
ازدواج برای کسی که شرایطش را دارد و بر او واجب است هم حد واجب است

اما مهمانی دادن و ندادن کجا واجب است؟

بلکه مستحب است

بودش بهتر است اما نبودش هم اشکالی ندارد.

ایرادی دارد؟

حال شرایط اجتماع بد
دولت بد چه ربطی دارد؟

وقتی من نگاهم بر اساس حق باشد از این مظر شادم

نعمت حلال خدا را حرام کردن یعنی انصراف از حلال خدا و حرام دانستن آن نه ترک حلال

این مسئله باید روشن شود

شما از همه حلال های اللهی استفاده می کنید؟

اگر داری به اندازه بخور به اندازه استفاده کن

وقتی شرایط نیست خب نیست برای چی باید غصه بخوری(مسئله دولت و امثالهم را در نظر نگیرید فعلا)

در اینجا شاد خواهی بود یا نه؟

این ها مرض داره یکی هست 4 سال پشت کنکور می ماند که یک رشته قبول شود
اما یکی با تلاشی که کرده 1 سال دو سال صبر می کنه

بنظرتون کارشون عاقلانه است؟

فقرای جامعه می توانند خانه تهیه کنند؟

فقرای جامعه می توانند پلو ایرانی و گوشت بخورند؟

فقرای جامعه تفریحات متعدد دارند؟

با کلام امام قیاس کنید ببیند نسبت به فقرا جامعه در کجا هستید
کدام دسته هستید؟

اغنیا
امام عادل
فقرا

کجا هستید؟

یا علی(ع)@};-[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

اگر لطف کنید حدیثی که از امام صادق(ع) نقل کردید را در پست بگذارید با فونت مناسب(اگر از نظر سندی و محتوایی مورد تایید هم هست مقروم بفرمایید.)

خب استدلالات اولیه امام صادق(ع)

یا کلام امام علی(ع) را با هم جمع کنید

چه نتیجه ایی می گیرید؟

یا علی(ع)@};-[/]

پیامبر(ص):
هرگاه خداوند بخواهد خير و خوبی به جمعيتی برساند ، هديه‌ای به سوی آنان می فرستد
سؤال شد منظور از هديه چيست؟
فرمودند آن هديه ، مهمان است ، كه با روزی خود وارد میشود و هنگام رفتن ، گناهان آن خانواده را به همراه می برد
مستدرک‌الوسائل، ج16، ص258

گفتار همهء ما ناقص است
صحیح مطلق قطعاً خداست و معصومین که آنها هم چون حل در خدای خود هستند چنینند
وگرنه آنها هم بشری مثل ما هستند
بدون تعارف من از بیانات شما استفاده می کنم

ادامه اش را نمی گویم تا نظر شما را بشنوم

[=Microsoft Sans Serif]

سلام و عرض ادب و احترام

متاسفانه فونت رو نمیدونم چرا از منبع که کپی کردم اینطور شد اینقدر تو هم تو هم . به نظرم به لینک اصلی مراجعه کنید راحت تر باشه.
http://www.hawzah.net/fa/Article/View/5013

داستان بعدیش هم بخونید (در همون لینک).

استدلال میکنم که عدم رفاه چیز خوبی نیست. اگر هم معصومی در شرایط خاص تشویق کرده دلیلی خاص برش بوده نه در شرایط معمول و برای عموم.
همون حدیث حضرت علی (ع) هم کافی بود از نظرم ولی بحث شما با جناب رضا به گونه ای بود که استفاده نکردن از نعمت رو مقدم بر استفاده از نعمت دونسته بودید.

پیامبر اکرم صل الله علیه و آله وسلم
نعم العون علی تقوی الله الغنی؛ مال و ثروت کمک خوبی است برای تقوا» (وسائل، ج 12، ص 16).

اون چیزی که من از مطالعاتم در این زمینه بهش رسیدم اینه که در اسلام تامین معاش در حد گذران زندگی توصیه نشده بلکه تامین معاش در حد تامین رفاه توصیه شده. و در عین حال حرص زدن در مال اندوزی و ریخت و پاش هم نهی شده.
رفاه هم نمیشه دو وعده غدا تو یخچال . (ریاضت)
بلکه یعنی تامین بودن هزینه خوراک پوشاک مسکن آموزش و درمان در حد شان افراد. (رفاه حداقلی)
به علاوه هزینه تفریح و سرگرمی مهمانی و ... (رفاه مطلوب)

این که میگید اگر نبود نباید غصه خورد حرف درستی هست ولی نتیجه اش این نیست که وقتی نباشه مردم ناراحت نیستن. بلکه بخشی از مردم میتونن به این دستور عمل کنن و ضمنا غصه خوردن با راحت نبودن دو مساله متفاوته بلکه باید دنبال این باشن که از این وضعیت ناراحت بیان بیرون.

یا حق

سؤال به موقعی بود

به نظرم علتِ گرسنگی آفریقائیها فقرِ معنوی اونهاست

آنها با این همه ثروت مادی که دارند مورد تجاوز غارتگران قرار گرفته اند

اما اگر از لحاظ معنوی به معرفت لازم می رسیدند صد در صد سرنوشتشان تغییر می کرد .

زمانی که پیامبران رسالت خود را به مردم اعلام کردند اکثر پیروانشان همین گرسنه ها و پابرهنه ها بودند

بیشتر بردگان و کنیزان و مستضعفان

وقتی قدر و منزلت خود را فهمیدند و با خدای جهان آفرین آشنا شدند ، در مقابل مشرکان و ستمگران ایستادند

و حکومت تشکیل دادند

حال اگر قرار بود پیامبران ابتدا مادیات آنها راتأمین می کردندد بعد وارد معنویات و الهی شناسی

و اینها میشدند چه اتفاقی می افتاد ؟

در مورد کشور خودمون هم اینچنین بود و این روند ادامه داره .

پس میبینید که رفاه و شادی و غم ها بر اساس معنویت سنجیده میشن .

رفاه و شادی بدون معنویت و خداشناسی ، بی معنی و موقت هستن و این با خواست الهی منافات داره .

پس جنس شادیها و غمهای یک جامعۀ دینی ، معنوی ست و شما هم با ابن نظر موافقید

اصل بحث و موضوع همین بود . آیا جامعۀ دینی غمگین هست ؟ ( خیر )

شما به فکر رفاه مردم هستید ،این دغدغه عمومی ست

اما این معنویت است که ما رو به رفاه میرسونه همونطور که شادی رو بهمون هدیه میده .

ما مسیرِ صحیح رو انتخاب کردیم و خدا هم کمک میکنه ، چون همه یک هدف مشترک داریم

در این بین هرکس باید به تکلیف خودش عمل کنه ، چه مردم و چه مسئولین

عدالت اجتماعی مسئولیتِ همگانی ست نه تنها بر عهدۀ دولت یا مردم .

تقسیم بیت المال در دست دولت است که باید به نحو احسن انجام بشه و اگر نمیشه بحث دیگریست

همچنین انفاق و خمس و زکات هم بر عهدۀ ما مردم هست که اگه به نحو احسن انجام نمیشه بحث خودش

رو داره که جای این دوبحث کاملاً مجزاست .

مثلاً با عنوان این موضوع : وظایف مردم و مسئولین در ثباتِ جامعۀ اسلامی و رشد معنویِ روز افزون آن

بیانات و فرمایشات مقام معظم رهبری امام خامنه ای، هم در نتیجه گیری و واقع نگریها کمک میکنه . توجّه بفرمائید :

« کارهایی که ما برعهده داریم، زیاد است؛ از جمله اینهایی است که عرض میکنم:

یکی‌از آنها واقع‌بینی است؛ ما باید واقعیتهای موجود جامعه‌ی خودمان را ببینیم. معمولاً در نگاه به واقعیتها،

طبیعت انسان این است که سراغ نقاط ضعف میرویم. همه‌ی این چیزهایی که ما می‌بینیم، فرض بفرمایید که

گرانی را می‌بینیم [یا] تحقق نیافتن برخی از اهداف اسلامی را مشاهده میکنیم،

اینها خب یک واقعیتهایی است و غالباً اینها را می‌بینیم - بعضی‌ها هم البته همینها را درشت میکنند

- لکن واقعیتهای دیگری هم وجود دارد در این کشور؛ اینها را باید دید. یک واقعیت همین است که عرض کردیم،

واقعیت ایستادگیِ نظامِ مبتنی بر اسلام؛ این یک واقعیتی است. »

« واقعیت دیگری که از آن نباید غفلت کرد، انگیزه‌های دینی در نسل امروز انقلاب است.

یک‌وقت است که ما پیرمردهایی که از دوره‌ی انقلاب باقی مانده‌ایم، ما انقلابی باقی مانده‌ایم

اما جوانهای ما از دست رفته‌اند؛

می‌بینیم این‌جوری نیست. ما امروز، جوان انقلابی بسیار داریم، در سرتاسر کشور داریم،

از همه‌ی قشرها داریم، در دانشگاه‌ها بسیار داریم، جوانی که هم متدین است، هم انقلابی است؛

به اعتقاد من این جوان از جوان انقلابی اولِ انقلاب شأنش بالاتر است. چرا؟

چون آن‌روز اولاً آن انقلابِ با آن عظمت و پرهیجان اتفاق افتاده بود؛ ثانیاً آن‌روز اینترنت نبود،

ماهواره نبود، این همه تبلیغات گوناگون نبود، این جوان در معرض این همه آسیب نبود، جوان امروز

در معرض این همه آسیبها است؛ اینترنت جلوی او است، این همه تلاش دارد میشود برای اینکه این جوان

را منحرف کنند، [اما] این جوان متدین باقی میمانَد؛

نمازخوان است، به نماز اهمیت میدهد، نمازِ شب میخواند، نافله میخواند، در مراسم مهم دینی شرکت میکند،

پای انقلاب می‌ایستد، شعارهای از دل برآمده میدهد؛ اینها چیزهای مهمی است.

نسل امروزِ انقلاب، به نظر ما یکی از افتخارات بزرگ است. این یک واقعیتی است، باید این را دید. »
۱۳۹۲/۱۲/۱۵

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج

این جمله محکم است یا متشابه؟

بعد اصل ابد هم بگیریم به اندازه مصرف کردن را نفی نمی کند.

تلاشم و عدم موفقیت خواست خدا بنظر بشه تعبیرش کرد(به شرط اینکه شروط موفقیت رعایت شود.)

بحث توجه به ضروریات انسان رو حالش رو خوب نگه می دارد انشاء الله(بقیه بالا تر حد مطلوب است.)

این تفاوت دارد

یکی با این بی عدالتی زمین و زمان را به هم می دوزد
یکی با همان شرایط نحوه بر خوردش فرق می کند

اگر اینجا هم دست مزد تعیین شده و اون تخلف کرده خب در حق شما ظلم کرده

اما اگر شما اعتقاد داشته باشید

خدایی هست
عادلی هست که حق من را بگیرد و به این ایمان داشته باشید
تاثیری در غم شما ندارد

هرچند از جهت بی عدالتی غمگین باشی

ببینید شادی و غم نسبی و بسته به شرایط و نحوه تفکر و برخورد آدم ها با مشکلات داره که خود همان هم که باعث عدم شادی میشه همین کمبود در ایمان و ضعف اخللاقی درونی آدم هاست

اونی که در حق شما ظلم کرده در ظاهر پول شما را نداده اما در باطن حق خوری کرده اگر قبول نداشت یا اندیشه سالم داشت چه دلیلی داشت حق خوری کنه؟

جایی من خلاف این گفتم؟

همانطور که گفتید در احادیث نفی نمی کنه تلاش رو(حئاقل بنا بر برداشتی که در سطح می شود)
اما زاویه دید و نوع نگاه رو تفاوت قائل است

یک فقیر با دیدن وضع امام عادل ناراحت نخواهد شد که فقیره چون عدالت و رفتار امام رو می بیند(اینجا عدالت حسن خلق و رفتار امام(ع) غم زدا و یا شادی آفرین است)
.

بحث ما این است

شما ظاهر امر را در شاد بودن یا نبودن افراد در نظر می گیرید و من باطن رو(هر چند از جهاتی هر دو صحیح است).

مثال می زنم

شما دو دکتر در نظز بگیرید که در ظاهر یکی 1 میلیون یکی 2 میلیون پول می گیرد

شما می گویید هر دو دکترند چرا باید یکی 1 میلیون و دیگری 2 میلیون بگیرد

اما اینجا یک مسئله پنهان نوع کار و شرایط دیگر مطرح است که یکی مستحق 1 میلیون و دیگری 2 میلیون شده است

اگر به ظاهر نگاه کنی

خب غمگین می شوی

(مخصوصا اگر برای خودت باشد.)

اما اگر دلایل مخفی و پنهان رو هم نگاه کنی و به آن بی اندیشی

یا بی تفاوت می شی
یا شاد می شوی؟

غیر اینه؟
(اگر شما نوعی طالب حق و عدل باشی.)

یا علی(ع)@};-

با سلام
بنظرم نه فقط براساس معیارهای مادی که از سایر جهات هم ما کشور شادی نیستیم. چرا که مواردی که شما ذکر کردید مثل "اقتصاد ناسالم و ضعیف،وجود تحریم اقتصادی و فشار مضاعف

تنگناهای اقتصادی بر مردم،آمار بیکاری،بالا رفتن سن ازدواج و آثار روحی روانی مضرّ آن بر نسل جوان،نداشتن امنیت شغلی

تورم" اثر نامطلوبی برفرهنگ حامعه میگذارد همچنان که این موارد در افزایش فساد در جامعه متاسفانه بسیار موثر بوده است . شاید در ظاهر موارد سخیفی باشند اما عواقب خطرناکی دارند

سلام
همچنان بحث را روی پول برده اید و هنوز به این موارد پاسخ ندادید:
دغدغه های فکری از آیندهء نامعلوم
ناهماهنگی مشاغل با رشتهء تحصیلی
کاغذ بازی های اعصاب خورد کن ادارات
بی توجهی ارگان ها به مسئولیت هایشان
نبودن نظم و انضباط در امور و مشهود بودن بی برنامگی
رشوه گیری های فراوان و خلط میان حق و باطل
ناعدالتی در تقسیم رفاه اجتماعی
عدم پاسخگویی مدیران خاطی
عدم وجود مرجع کامل و مطمئن برای شکایت از متخلفین
طولانی بودن پروسه های مختلف در امورد مختلف

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

مسائلی که مطرح کردید مصداق است من روی معیار صحبت می کنم دقت کنید.

بی عدالتی و ظلم برای اهل عدل و ظلم ستیز ناراحت کننده است

یا علی(ع)@};-[/]

سلام ، پاسخ به پرسش شما: خیر. مردم ایران مردم شادی نیستند. بهتره خودمون رو گول نزنیم.

به نام خدا.

سلام بر شما.

ممکن هست دلایلتون برای این نتیجه گیری رو هم بفرمایید.

ستایشگر :Gol:

یک سخن دیگه :

رفاه یا ساده زیستیِ مردم منافاتی با عدالت اجتماعی نداره

اما در مورد مسئولین و مدیران بنا بر مقتضای زمان متفاوته یعنی بستگی به موقعیت زمانی داره ،

بنابراین ( به نظرم ) گاهی کاخ نشینی نه تنها برای مسئولین و مدیرانِ دینی بلکه حتی برای امام و یا ولیّ فقیه

امری اجتناب ناپذیر و حتی لازم و ضروریه .

دیگه اینقدر دلیل زیاده که نمیشه گقت. فقط برای اثبات آن کافیست از چند شخص بین 25 تا 35 سال بپرسید آخرین باری که بدون غیبت یا مسخره کردن شخصی ، از ته دل خندیدی و شاد شدی کی بود و چرا؟ آخربن باری که از زندگی رضایت داشتی کی بود و چرا؟ آخرین باری که عصبانی شدی و فحش دادی کی بود و چرا؟ آخرین باری که گریه کردی کی بود و چرا؟ آخرین باری که نا امید شدی کی بود و چرا؟ چقدر به آینده امیدواری و چرا؟ آخرین باری که یکی از اطرافیانت رو با تمام وجود دوست داشتی کی بود و چرا؟ آخرین باری که احساس موفقیت کردی کی بود و چرا؟ آخرین باری که شکست خوردی کی بود و چرا؟ و در نهایت دوست داری چند سال دیگه به همین منوال فعلی زندگی کنی؟

واقعا باعث تاسفه.

عرض میکنم

اما قبلش یه توضیحی بدم .

در مورد امامان که معصوم هستند به کار بردن بی عدالتی ، غلط هست

اما در مورد عالمان دینی که حکومتِ دینی بر دوش آنهاست یعنی ولیّ فقیه یکی از شرایطش

عادل بودن است که الحمدلله ولایت فقیه بعد از انقلاب دارای این ویژگی بوده اند .

امّا در مورد عدالت اجتماعی ، کار ولیّ فقیه و ملّت دینی ، آماده سازی برای حکومتِ امام است .

آن عدالت اجتماعی مورد نظر از ابتدای بشریت تا به الان در صعود ونزول بوده .

که با ظهور این عدالتِ حقیقی انجام می پذیره . وظیفۀ حکومتِ دینیِ ولایتِ فقیه حرکت در آن راستاست .

همه می دانیم که عدالتِ اجتماعی واقعی و حقیقی و مسلّم تنها به دستِ قدرتمند امام زمان صورت میگیره .

و امّا در مورد کاخ نشینیِ امام یا رهبران دینی این آیات یادآوری میشه :

بسم الله الرّحمن الرّحیم

رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلَى وَالِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَالِحاً تَرْضَاه

وَ أَدْخِلْنِی بِرَحْمَتِکَ فِی عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ‌

پروردگارا: مرا توفیق به جای آوردن شکر نعمت خود که به من و پدر من عطا فرمودی عنایت فرما و مرا به عمل

صالحی که تو می پسندی موفق بدار و مرا به لطف و رحمت در صف بندگان شایسته ات داخل گردان.نمل/19.

قِیلَ أَ هکَذَا عَرْشُکِ قَالَتْ کَأَنَّهُ هُوَ نمل/42..

و این آیات نشانگر اینه که بنابر مقتضیاتِ زمان کاخ نشینی با حکومت دینی منافاتی نداره .

یعنی رفاه با ساده زیستی در تقابل نیستند

.البته جای این بحث در موضوع دیگری ست فقط برای یادآوری عرض شد .

به عبارت دیگر رفاه یا ساده زیستیِ مردم منافاتی با عدالت اجتماعی نداره

اما در مورد مسئولین و مدیران بنا بر مقتضای زمان متفاوته یعنی بستگی به موقعیت زمانی داره ،

بنابراین ( به نظرم ) گاهی کاخ نشینی نه تنها برای مسئولین و مدیرانِ دینی بلکه حتی برای امام و یا ولیّ فقیه

امری اجتناب ناپذیر و حتی لازم و ضروریه .

بسم الله الرحمن الرحیم

بسم‌الله‌الرّحمن‌ الرّحیم‌
الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و ءاله الطّاهرین سیّما بقیّة الله فی الارضین.

خیلی خوش آمدید عزیزان من، جوانان خوب؛ و من از این جلسه حقیقتاً، قلباً، عمیقاً خوشحالم. حضور پرشور و پرنشاط و پرانگیزه‌ی جوانها در عرصه‌ی مسائل گوناگون کشور خیلی مسئله‌ی مهمّی است؛ خیلی حادثه‌ی مهمّی است. من مطلبی را یادداشت کرده‌ام که عرض بکنم؛ همین‌جا آن را بگویم: جوان ایرانی خوشبختانه جوان پرانگیزه و پرشوری است؛ درست نقطه‌ی مقابل آن چیزی است که بعضی از مراکز مغرض آماری و غالباً با منشأ خارجی یا اساساً خارجی اعلام میکنند. آنها میگویند جوان ایرانی افسرده است؛ یک طبقه‌بندی هم میکنند و میگویند جوان ایرانی در فلان درجه‌ی از افسردگی -یک درجه‌ی خیلی بالایی- قرار دارد. این یک دروغ محض و خباثت‌آمیزی است که دارد امروز انجام میگیرد و بهانه‌ی یک سلسله کارهای خلاف دیگر است؛ جوان ایرانی افسرده است، پس بایستی برایش محیط نشاط درست کنیم؛ چه‌جوری؟ با کنسرت موسیقی، با جلسات و اردوهای مختلط جنسی، و آزادی‌هایی از این قبیل؛ این دنباله‌ی آن حرف است. نخیر، بعکس، جوان ایرانی امروز جزو بانشاط‌ترین و فعّال‌ترین و سرزنده‌ترین جوانها است. شما نگاه کنید در دنیای غرب، جوان اروپایی افسرده است؛ این‌قدر آمار خودکشی‌ها در آنجا بالا است. افسردگی آنجایی است که یک جوانی بر اثر فشارهای روحی، تفنگ دست میگیرد، میرود در یک ساحل امن و بظاهر آرام و حدود هشتاد کودک را با رگبار میکشد؛ اتّفاقی که دو سه سال پیش در یکی از کشورهای اروپا اتّفاق افتاد که همه مطّلع شدند و در دنیا منعکس شد؛ افسردگی این است. افسردگی عبارت است از اینکه جوان اروپایی برای خودکشی کردن می‌آید در سِلک داعش. گزارشهایی که ما داریم نشان میدهد که تعداد بالایی از عناصر انتحاری داعش، جوانهای اروپایی‌اند؛ میخواهد خودکشی کند، فکر میکند این خودکشی یک هیجانی دارد و بهتر از غرق کردن خود مثلاً در رودخانه‌ی فلان کشور اروپایی است، [پس] می‌آید اینجا؛ بر اثر افسردگی کامل دنبال هیجان میگردند؛ افسرده آنها هستند. جوان ایرانی که روز بیست‌وسوّم ماه رمضان که شب قبل را با احیاء گذرانده، با دهان روزه، در گرمای شدید تابستان، می‌آید در خیابان راه‌پیمایی میکند، بعد می‌نشیند زیر آفتاب و نمازجمعه را برگزار میکند، او فرسنگها از افسردگی دور است، او سرزنده است، او بانشاط است.

جلسه‌ی امروز شما و این صحبتهایی که فرزندان عزیز من و جوانهای عزیز من کردند که یک طیف وسیعی از مسائل را شامل میشد، همه نشانه‌های سرزندگی است؛ این بر ما و بر امثال بنده هم تأثیرگذار است؛ یعنی این سرزندگی بر روی مستمع شما و مخاطب شما اثر میگذارد؛ به‌هرحال از جلسه‌ی امروز خیلی من خرسندم و از یکایک کسانی که صحبت کردند، متشکّرم.

بیانات معظم له در دیدار جمعى از دانشجویان در بیست و چهارمین روز ماه مبارک رمضان ۱۴۳۶
http://leader.ir/fa/speech/13413/%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%AC%D9%85%D8%B9%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D8%AC%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D9%88-%DA%86%D9%87%D8%A7%D8%B1%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D9%85%D8%A7%D9%87-%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%DA%A9-%D8%B1%D9%85%D8%B6%D8%A7%D9%86-%DB%B1%DB%B4%DB%B3%DB%B6

بزرگواران عزیز توجه کنند که موضوع تاپیک دقیقا این است: آیا ایران کشور غمگینی است؟

قرار نیست ما شادی و غمگینی کشور را با افسردگی یا حال بقیه کشورها و جوامع بسنجیم. اینجا فقط بحث ایران است. حرف برخی عزیزان شبیه به این است که به کسی که مثلا پدرش را از دست داده یا امتحانی را خراب کرده یا چند سال بیکار است و یا به دلیل خیانت همسرش طلاق گرفته و یا ..... و ناراحت است بگوییم تو غمگین نیستی چون فلانی در امریکا با اسلحه چند نفر راکشته و 90 درصد مردم سوئد افسردگی دارند و ... ، این چه جور قیاسی است؟؟؟ ملاک غمگینی یا نشاط ما ، خاک بر سر بودن یا نبودن کشورهای دیگه است؟؟؟؟

بسم الله الرحمن الرحیم

سوال مطلب دیگری بود، صحبت از آن بود که علت غرض ورزی مراجع اماری غربی برای افسرده نشان دادن جوان ایرانی چیست و چقدر حقیقت دارد؟ که حضرت آقا فرمودند که این یک دروغ محض و خباثت‌آمیزی است.

اگر به سوال ابتدایی تاپیک دقت بفرمایید سوال شده است اینکه مراکز آمار دهی مغرض به تعبیر مقام معظم رهبری که ایران را در رده های آخر کشور جهان می گذارند و به نحوی وانمود می کنند که کشور اسلامی ایران جزء افسرده ترین کشور های دنیا است با چه غرض و اهدافی انجام می شود

فرمودید اینکه جوان اروپایی خودکشی می کند و این آمار از کشور های اسلامی بیشتر است دلالتی بر شادی جوان ایرانی ندارد،بله اما اگر به پاسخ مقام معظم رهبری امام خامنه ای حفظه الله دقت کنید ایشان دو استدلال مطرح کردند یکی بر بطلان این قیاس که جوانان ایرانی افسرده ترین جوانان دنیا هستن و استدلال دوم بر افسرده نبودن جوان ایرانی ایشان در این زمینه فرمودند:
جوان ایرانی که روز بیست‌وسوّم ماه رمضان که شب قبل را با احیاء گذرانده، با دهان روزه، در گرمای شدید تابستان، می‌آید در خیابان راه‌پیمایی میکند، بعد می‌نشیند زیر آفتاب و نمازجمعه را برگزار میکند، او فرسنگها از افسردگی دور است، او سرزنده است، او بانشاط است.

اگر نقدی به سخنان ایشان دارید مطرح کنید تا بحث شود که چگونه چنین جوانانی جزء افسرده ترین جوانان کشور های دنیا هستند اما آن جوان اروپایی که برای خودکشی کردن می‌آید در سِلک داعش آنها افسرده نیستند!

قرآن کریم از تجمل گرایی و ناز پروردگی به عنوان اتراف یاد می کند و در آیات مختلف آن را موردنکوهش قرار می دهد.

خداوند متعال نازپروردگی و رفاه زدگی را یکی از عوامل انحطاط جوامع بشری معرفی می کند که هلاکت و نابودی سرزمین و اهل آن را به دنبال خواهد داشت:

وَ إِذَآ أَرَدْنَآ أَن نُّهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِیهَا فَفَسَقُوا فِیهَا فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَـهَا تَدْمِیرا؛

و هرگاه بخواهیم مردم سرزمینی را هلاک کنیم، رفاه طلبان و خوش گذرانانشان را وادار به فساد می کنیم و وقتی در آن به فسق و انحراف پرداختند و سزاوار عذاب گردیدند، آن گاه آنجا را زیر و زبر می کنیم و به شدت نابودشان می سازیم.

امام خمینی (ره ) برای ما یک الگوی ساده زیستی هستند

امام خمینی در قسمتی دیگر از سخنان خود به زندگی برخی از پیامبران بزرگ الهی اشاره می کند که با آنکه برخی از آنان تشکیل حکومت دادند و زمام امور جامعه را به دست داشتند، ولی قدرت و مقام آنان را به سوی زندگی تجملی نکشاند و زندگی ساده و بی آلایش خود را ادامه دادند: «تمام زحماتی که انبیا کشیدند، وقتی که ما کیفیت زندگی آنها را مطالعه کنیم زندگی حضرت موسی، حضرت عیسی علیهماالسلام و به خصوص زندگی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله پیغمبر خودمان را اگر ملاحظه کنید و به تاریخ اسلام و به تواریخی که حکایت از اینها کردند و از زندگی شان کردند، ملاحظه کنید می فهمید که اینها تشکیل حکومت بعضی شان دادند، احکام حکومتی دارند، لکن خودشان وقتی که به زندگی شان مراجعه کنید، می بینید که اصلاً مثل رؤسای جمهوری یا سلاطین این عالم نبودند».
حضرت امام خمینی در سخنان دیگری، مسئولان و کارگزاران نظام را به پرهیز از کاخ نشینی و رفاه طلبی دعوت کرده و خدمت به مردم را در گرو دوری از چنین پدیده هایی دانسته اند:

«دولت ها بفهمند که قدرت در این نیست که ظرف طلا باشد و ظرف نقره باشد؛ قدرت به این نیست که پرده ها کذا باشد؛ بزرگی و عظمت به این نیست که پرده های کذا و مبل های کذا باشد، از مال این ملت ضعیف با خود ملت توی این غارها زندگی بکند و شما در کاخ های دادگستری و در کاخ های نخست وزیری تعدیل کنید خودتان را! اگر از خودتان شروع نکنید، نمی توانید اصلاح کنید».

ایشان فرمودند:

• معنویات اساس اسلام است.سعی کنید معنویات را زیاد کنید و از تشریفات ، تا آن جا که مقدور است بکاهید.
• خود را به ساد ه زیستن عادت دهید؛ و از تعلق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهیزید .
• با زندگانی اشرافی و مصرفی نمی توان ارزشهای انسانی _ اسلامی را حفظ کرد .

[SPOILER]

سلام
اجرای عدالت پیش نیاز اصول و احکام دین است، شرط اول یک امام جماعت عدالت است، شرط اول تعدد زوج برای یک مرد عدالت است،و...
حضرت علی علیه السلام بهترین مرکب زمان خود را می داشتند و همچنین بهترین سلاح و... ولی همه این موارد جهت برقراری بهتر عدالت بوده است.

ساده زیستی اگر از روی شعور و قناعت و شکر باشد فضیلت است و رضایت از زندگی را بدنبال خواهد داشت ،
ولی ساده زیستی از روی نداری و فقر از موانع شادی است.

در اين آیه حضرت سليمان رو به درگاه خدا كرد و چند تقاضا نمود.:

نـخـسـت ايـنـكـه عرضه داشت پروردگارا راه و رسم شكر نعمتهائى را كه بر من و پدر و مـادرم ارزانـى داشـتـه اى

به من الهام فرما و قال رب اوزعنى ان اشكر نعمتك التى انعمت على و على والدى

تا بتوانم اينهمه نعمتهاى عظيم را در راهى كه تو فرمان داده اى و مايه خشنودى تو است بـه كـار گـيـرم

و از مسير حق منحرف نگردم كه اداى شكر اينهمه نعمت جز به مدد و يارى تو ممكن نيست
.
ديـگـر ايـنكه مرا موفق دار تا عمل صالحى بجاى آورم كه تو از آن خشنود مى شوى و ان اعمل صالحا ترضاه.

اشاره به اينكه آنچه براى من مهم است بقاى اين لشكر و عسكر و حكومت و تشكيلات وسيع نـيـسـت ،

مـهـم ايـن است كه عمل صالحى انجام دهم كه مايه رضاى تو گردد، و از آنجا كه اعمل فعل مضارع است

دليل آن است كه او تقاضاى استمرار اين توفيق را داشت و بـالاخره سومين تقاضايش اين بود كه عرضه داشت

پروردگارا! مرا به رحمتت در زمره بندگان صالحت داخل گردان و ادخلنى برحمتك فى عبادك الصالحين
.

يـكـى از بهترين نشانه ها براى شناخت حاكمان الهى از حكمرانان جبار، اين است كه

دسته دوم بـه هـنـگـام رسيدن به قدرت غرق غرور و غفلت مى شوند

و همه ارزشهاى انسانى را به دست فراموشى سپرده ، در خودكامگى ، سخت فرو مى روند.

امـا حـاكـمـان الهـى بـه هـنـگام نيل به قدرت ، بار سنگينى از مسئوليتها را بر دوش خود احساس مى كنند،

بيش از هميشه به درگاه خدا روى مى آورند، و توانائى بر اداى رسالت خـويش را از او مى طلبند،

همانگونه كه حضرت سليمان بعد از آنهمه قدرت مهمترين چيزى كه از خدا تقاضا مى كند

اداى شكر او و استفاده از اين مواهب در مسير رضاى او و آسايش بندگان خدا است
.

جـالب ايـنكه سليمان با داشتن آن قدرت و حكومت بى نظير، تقاضايش از خدا اين است كه عمل صالح را

به طور مداوم انجام دهد،و از آن بالاتر در زمره بندگان صالح خدا باشد
.
بنده صالح خدا بودن چه گرانبها و گرانقدر است كه حضرت سليمان با آن حشمت و جاه و جلالش

كه براى احدى جاى شك نبوده باز تقاضايش اين است كه خدا به رحمتش او را در خـط بـنـدگـان صـالح قـرار دهـد،

.............................

در آن زمان مردم به جاه و جلال و ثروت پادشاهان فریفته شده بودند

و بهتر بود که پیشوای این مردم در ظاهر نیز از همه تواناتر باشد
.
حضرت سلیمان بعد از پدرش دستور ساخت تختی را داد تا بر فراز آن به قضاوت مردم بنشیند،

جایگاه او طوری ساخته شده بود که مجرمین را به وحشت می انداخت.

1) از کجا میدانید این مراکز آماری مغرض هستند که چندین بار این کلمه را درباره اش بکار بردید؟؟؟؟؟؟؟. من به شخصه به این مراکز آماری اعتماد بسیار بیشتری دارم تا آنچه در درون کشور گفته میشه، حد اقل اونجا 4 تا آدم درس خونده نشستن کار میکنن.
2) من به رهبر بسیار احترام میگذارم و همه اطرافیان میدانند که در حضور من حق هیچ گونه توهینی به ایشان ندارند. یادمه دو سه سال پیش خیلی ابراز خوشحالی شد درباره اینکه چقدر در کشور جوان تحصیل کرده داریم و این افتخار ما است و .... . حالا چی؟ حالا هم باعث افتخاره ؟؟؟؟ خدا وکیلی این همه جوان فوق لیسانس و دکتری بیکار و مجرد باعث افتخاره؟؟؟؟ کدوم کشوری در حق جوانانش چنین جنایتی کرد که ما کردیم؟؟؟ چندوقت پیش اخبار گفت که روسیه یک کشور سوسیالیستی ... از دبستان برای بچه هاشون برنامه دارن ، ما چی؟؟ پیر میشیم و هنوز نمیفهمیم کجای دنیاییم و با خودمون چند چندیم. یک زمانی گفته شد چرا چند تا چند تا بچه نمیارید، 20 سال دیگه جمعیت پیر میشه ها! نتیجه چی شد؟؟؟؟ اصلا بر عکس شد و جوونها میترسن بچه دار بشن و بچه هاشون هم مثل خودشون موش آزمایشگاهی بشن. این ها رو گفتم که یعنی همینجوری هم نیست که یه چیزی بگیم و بعدش بگیم آفرین! درست گفتیم، مشکلات مملکت حل شد.
3) مگه ملاک افسرده بودن فقط به تعداد خود کشی هاست؟؟؟ خوبه برخی جوانان ایران به خاطر اینکه از بچگی بهشون گفتن اونی که خودکشی میکنه ته جهنمه که البته حرف درستی هم هست خود کشی نمیکنن و تحمل میکنن. اگر این اعتقادات اسلامی نبود معلوم نبود ما الان رتبه چندم بودیم!احتمالا اونها در محاسبه رتبه به این نکته هم توجه کردند. مردم ایران عادت دارن وقتی یه مشکلی پیدا میکنن میریزن تو خودشون و برای خودشون عقده درست میکنن، مگر اینکه دیگه خیلی بهشون فشار بیاد و داد بزنن. در صورتی که جوان غربی اصلا این طور نیست، تحمل کردن به خاط خدا و امید به بهشت و ... اصلا نمیدونه چی هست . برای همین یکراست میره سراغ الکل و مواد و .... . پس این در حقیقت معتقد بودن ماست که باعث میشه خیلی مشکلات رو به زبون نیاریم و تحمل کنیم، تحملی که یک عمر طول میکشه و ما رو کم کم از پا در میاده!
4) والا همه جوون های ایرانی با دهان روزه و شب قبل احیا نمیان تظاهرات و نماز جمعه. شما فکر کنم فقط نماز جمعه تهران رو میبینید نه. یک سر به نماز جمعه شهرستان ها بزنید ، خواهید دید که متاسفانه به غیر از پیرمردها و پیرزنها پرنده پر نمیزنه مگر در مواقع خاص!!!!