کمالگرایی در ازدواج

هیچ کس برای من به خواستگاری نمی ره

با عرض سلام و خسته نباشید
من چند وقتی هست (تقریبا دوسال و نیم) که خواستگاری های متعددی رو تجربه کرده ام. دیشب داشتم حساب می کردم و دیدم که حدود 53 تا خواستگاری رفتم . در این پنجاه و سه جا مواردی بوده که خودم دیگر ادامه ندادم و مواردی هم بوده که هم خودم جوابم منفی بوده و هم دختر خانم جوابش منفی بوده اما هیچ موردی نبوده که جواب من مثبت باشه. یعنی هیچ موردی نبوده که من به این نتیجه برسم که دختر خانم به درد ازدواج با من می خوره . هر چقدر هم که بیشتر خواستگاری رفتم دیدم نسبت به خانم ها بدتر شده. البته این که مادر و خواهرم به شدت آدم های تندخویی هستند در این بدبینی بی تاثیر نبوده است . به نظر من دخترها همه شان پول پرست و ماده پرست هستند. دید من طوری شده که اگر دختری بیاد به من بگه که حاضره توی چادر هم با من زندگی کنه باز هم من فکر می کنم که اون از شدت بی شوهری این کار را می کنه و ته دلش پول فراوان و تجملات فراوان را می خواهد. به عنوان مثال یک روز به خواستگاری دختری رفتم . رفتیم اون جا نشستیم و چایی و شیرینی خوردیم . بعدش رفتیم توی یک اتاقی با دختره صحبت کنیم. همزمان با این که نشستیم ، دختره گفت : ((شما توی حسابت چقدر پوله که اومدی خواستگاری؟)) من هم که به شدت ناراحت شدم بهش گفتم : (( 2 هزار تومان توی حساب من پوله ، اگه احتیاج داری بهت بدم.)) و بلند شدم و ازش خداحافظی کردم و رفتیم خونمون. این داستان را توی این سایت قبلا گفته ام . یک جای دیگر رفتم خواستگاری . دختره را از قبل دیده بودم. خیلی محجبه بود. توی جلسه ی خواستگاری ، زمانی که با هم صحبت می کردیم بهم گفت : ((فکر نکنی که بعد از ازدواج من چادر می پوشم. من بیرون چادر نمی پوشم و داخل مهمانی های خانوادگی هم روسری ام را هم برمی دارم.))
البته تجربیات دیگر من هم در این بدبینی بی تاثیر نبوده است . مثلا زمان سربازی ، من امورات قضایی را انجام می دادم. در این مدت خیانت های زیادی از ناحیه ی زن به شوهر و شوهر به زن می دیدم.
می گویند کسانی که خودشان با دوست دخترهای زیادی رابطه داشته اند موقع ازدواج بدبین می شوند اما من به هیچ عنوان اهل دوست دختر داشتن و از این حرف ها نبوده و نیستم.
یک عامل دیگری هم که یک خورده مرا بدبین کرده این است که من به شدت اهل کتاب و مطالعه هستم. از مطالعات مهندسی که رشته ی خودم هست بگیر تا مطالعه در زمینه ی فلسفه ی اسلامی و فلسفه ی غرب و روانشناسی و جامعه شناسی و عرفان و شعر و از این جور چیزها. مثلا من دوم دبیرستان که بودم کتاب اصول فلسفه و روش رئالیسم علامه طباطبایی را خوانده بودم. از اون موقع سیر مطالعات فلسفی من شروع شد. حالا رفتم از دختره می پرسم که شما کتاب در چه زمینه ای می خونید و چی می خونید. همه شون یا صادقانه می گویند هیچ و یا این که یک سری رمان های عجیب و غریب می خوانند. یک دختری را من ندیدم که یک کتاب فلسفی درست و درمان خوانده باشد. کتاب رمان هم که باد هواست. تصور می کنم که دخترها خیلی بی سوادند. ( البته این حرفم بدین معنا نیست که ادعا می کنم که پسرها باسوادند) در زمینه ی شعر هم که ازشون می پرسی هیچ کس حافظ و سعدی و مولانا و شاعران قدیم را نام نمی برد. یک سری شاعرای عجیب و غریب را نام می برند.
من روش خواستگاری رفتنم به این شکل هست که واسطه ها مواردی را برای من معرفی می کنند و من می رم خواستگاری و معمولا در جلسه ی اول یا دوم خواستگاری ، قضیه به هم می خورد. بعضی ها به من می گویند سلطان خواستگاری شهرمان . تا به حال نشده که خودم موردی را از همون اول ببینم و انتخاب کنم. حالا مشکلی که پیش آمده این است که واسطه ها دیگر مورد معرفی نمی کنند. یکی دو تا از واسطه ها صریحا به مادرم گفته اند که پسر شما ما را خسته کرده است و آبروی ما را برده است. بقیه هم طفره می روند. خود پدر و مادر من هم به من گفته اند که ما دیگر برای تو خواستگاری نمی رویم. خودت برو و یک نفر را انتخاب کن و هروقت که مطمئن شدی که اون رو می خواهی بیا تا بریم خواستگاری. حالا من مانده ام چه کار کنم؟ باید موردی را پیدا کنم که مطمئن باشم از این که من اون رو می خوام . اما چطوری؟ محیط کار من کاملا مردانه هست و یک زن هم در آن جا نیست. در بیرون و توی خیابان هم که نمی شه زن پیدا کرد. تقریبا هیچ کس نمانده است که به من موردی معرفی نکرده باشد و دیگر از هیچ کس نمی توانم تقاضای معرفی مورد داشته باشم. اگر بخواهم شانسی بروم خواستگاری کسی که باید بگم درصد خطای این کار به شدت بالاست. داشتم به این فکر می کردم که شاید من بیش از حد بدبینم. اما پنجاه و سه موردی که من دیدم حداقل ها رو ندارند. لطفا یک راهی بگویید که بتوانم بدون کمک هیچ کسی موردی برای خودم پیدا کنم؟ با تشکر فراوان