کاربر مهمان خوش آمدید
[h=1]نماز خوب / اسلاید-پاورپوینت[/h] شناسنامه:
1) دریافت در قالب PowerPoint:
[="Black"]گوش کنید مفیده
[b]content[/b][/]
سلام خدمت همه،من متاسفانه حدود یه سالی میشه که نماز خون شدم و سعی کرده م همه ی نماز هام رو بخونم تا قبل ماه رمضان تو بحر نماز اول وقت نبودم:Ghamgin:،به کیفیت هم زیاد اهمیت نمیدادم:Ghamgin::Ghamgin:.در حال حاضر مغازه دار هستم،تعمیرات انجام میدم،تا بتونم نمازم رو اول وقت میخونم ولی گاهی اوقات مشتری دارم که همونجا حضور داره و عجله داره کارش زودتر تمام بشه،ایا این عذر خوبی هست که نماز اول وقت نخونم،اصلا این موضع مهم تر هست که کار یکی رو راه بندازم یا اینکه کار مشتری رو با اینکه عجله داره به تاخیر بندازم ؟
سوال بعدی اینکه از وقتی تصمیم گرفتم کیفیت نمازم رو بهتر کنم گاهی اوقات که ذهنم خیلی مشغوله با اینکه میدونم نماز رو درست خوندم ولی دوباره نمازم رو میخونم یا حتی سه باره!این موضوع مشکلی نداره؟
ممنون از توجهتون،یا علی
من می خوام نمازم باحال باشه
شنیدم یعنی خوندم حضرت علی توی جنگ صفین خورشید رو دنیال می کردن که وقت نماز بشه
یعنی انتظار نماز رو می کشیدن
ولی من نمازم این قدر دل چسب نیست که ازش لذت ببرم
از ته دل میگم از ترس جهنمه
حالا چکار کنم؟
کارشناس بحث : اویس
در گام بعدی برای خواندن نماز انتظار بکشد.
شتابزده بدون طی کردن مقدمات، وارد نماز نشود.
از هنگامی که وضو می‌گیرد باید خودش را آماده کند و وضو را با آداب و ادعیه‌ای که وارد شده، بگیرد که هر کدام از آنها در رسیدن به هدف، موثر است.
پیش از اقامه نماز، بنشیند و با توجه بلند شود و به نماز بایستد و با آرامش، اذان و اقامه، سپس تکبیرات افتتاحیه را بگوید و وارد نماز شود.
در حال خواندن نماز، تمرکز را از محسوسات شروع کند؛
هنگام قرائت، چشمش را به جای سجده بدوزد.
هنگام رکوع، به میان دو گام بنگرد.
در سجده، به نوک بینی و در تشهد به ران‌های خود نگاه کند که این آداب هر کدام به نوعی تمرین تمرکز است.
درباره دیگر حواس هم باید همینطور عمل کند؛ یعنی جایی را برای نماز خواندن بگزیند که قوای سامعه، شامّه، لامسه به امور غیر عادی مشغول نگردند.
همچنین شخص نمازگزار باید به مفهوم الفاظی که در حالت نماز، بر زبان جاری می‌کند توجه کند.
این سفارش‌ها اگر جدی گرفته شود و شخص، پشتکار داشته باشد، بدون تردید نتایج مطلوبی به دست خواهد آمد.
تکبیرات افتتاح
تکبیرات افتتاح: تکبیرهای آغازین نماز. 1 از آن در باب صلات سخن رفته است.
در آغاز نماز - علاوه بر تکبیرة الإحرام) ر تکبیرة الإحرام (که جزء نماز و واجب میباشد - گفتن شش تکبیر دیگر مستحب است. اکتفا به سه یا پنج تکبیر نیز جایز است. به تکبیرات یادشده) هفتگانه، پنجگانه یا سه گانه (تکبیرات افتتاحیّه گفته میشود.
درصورت گفتن تکبیرات افتتاح، در اینکه تکبیرة الإحرام یکی از آن تکبیرات است، در نتیجه نماز تنها با یک تکبیر که به نیّت تکبیرة الإحرام گفته میشود، افتتاح میگردد ویا افتتاح نماز با مجموع تکبیرات نیز صحیح است، بدین معنا که مجموع تکبیرها تکبیرة الإحرام را تشکیل میدهد، اختلاف است. مشهور قول اوّل است، بلکه بر آن ادعای اجماع شده است.
بنابر قول مشهور - که تکبیرة الإحرام را یکی از تکبیرها میداند - در اینکه نماز گزار مخیّر است بین اینکه هر یک از تکبیرات را تکبیرة الإحرام قرار دهد یا تنها تکبیر اوّلی - بنابر نظر برخی - یا آخری را - بنابر رأی برخی دیگر - اختلاف است. 2
استحباب تکبیرات افتتاح در نمازهای مستحب نیز ثابت است؛ هرچند از برخی قدما اختصاص آن به نمازهای واجب نقل شده است. گروهی نیز استحباب آن را به هفت مورد اختصاص داده اند: نمازهای واجب، نماز وتیره، نماز وتر، رکعت اوّل نافله ظهر، نافله مغرب، نماز احرام و نماز شب. احتمال میرود مراد قائلان به این قول تأکید استحباب در موارد یادشده باشد نه اختصاص آن. 3
تکبیرات افتتاح را میتوان پی درپی گفت؛ لیکن افضل آن است که بعد از گفتن هر یک از تکبیرات سوم، پنجم و هفتم دعاهای وارد شده خوانده شود. 4
برای امام مستحب است تکبیرة الإحرام را بلند ادا کند تا مأمومین بشنوند، لیکن شش تکبیر دیگر را آهسته بگوید. 5
1. العروةالوثقی 2 629 /1. جواهر الکلام 220 - 213 /9؛ مستمسک العروة 3 77 - 70 /6. مستمسک العروة 4 78 - 77 /6. العروة الوثقی 5 630 /1. مستمسک العروة 81 /6.
منابع
- به نام خدا، سپاس خدايى را كه آب را پاكيزه و پاكيزه كننده قرار داد، و آن را نجس و آلوده قرار نداد.سپس [به توالت رفته] و خود را شستشو داده و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، حَصِّنْ فَرْجى وَ أَعِفَّهُ وَاسْتُرْعَوْرَتى وَ حَرِّمنْى عَلَى النّار
- خدايا، شرمگاهم را محفوظ و پاكدامن بدار و عورتم را بپوشان و آن را بر آتش [جهنّم] حرام كن.
پس از آن آب در دهان گردانيده و مضمضه نموده و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، لَقِّنى حُجَّتى يَوْمَ أَلْقاكَ وَ أَطْلِقْ لِسانى بِذِكْرِكَ[وَ شُكْرِكَ]
- خداوندا، روزى كه با تو ملاقات مى كنم ، حجّت و دليلم را به من تلقين نموده و بفهمان و زبانم را به ياد [و شكر گزارى ات] بگشاى.
سپس آب داخل بينى كرده و استنشاق نموده و فرمودند:
أَللّهُمَّ ، لاتُحَرِّمْ عَلَىَّ ريحَ الْجَنَّةِ وَ اجْعَلْنى مِمَّنْ يَشَمُّ ريحَها وَ رَوْحَها وَ رَيْحانَها وَ طيبَها.
- خدايا، بوى بهشت را بر من حرام منما و مرا از كسانى قرار ده كه بو و نسيم و بوى خوش و عطر بهشت را مى بويند.
سپس صورت خويش را شسته و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، بَيِّضْ وَجْهى يَوْمَ تَسْوَدُّ فيهِ الْوُجُوهُ[و لاتُسَوِّدُ وَجْهى يَوْمَ تَبَيُّضُ فيهِ الْوُجُوهُ]
- خداوندا، روزى كه چهره ها در آن سياه مى گردد، روى مرا سپيد گردان ، [و در روزى كه رويها سفيد مى گردد، مرا رو سياه مفرما]
آنگاه دست راست خويش را شسته و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، أَعْطِنى كِتابى بِيَمينى وَالْخُلْدَ فِى الْجِنانِ بِيَسارى وَ حاسِبْنى حِساباً يَسيراً
خدايا، نامه عملم را به دست راستم بده و جاودانگى در بهشتت را به دست چپم و به صورت آسان از من حساب كشى بفرما.
سپس دست چپ خود را شستشو داده و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، لاتُعْطِنى كِتابى بِشِمالى [وَ لا مِنْ وَرآءِ ظَهْرى] وَ لاتَجْعَلْها مَغْلُولَةً إِلى عُنُقى وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ مُقَطَّعاتِ النّيرانِ
- خداوندا، كتابم را به دست چپ [و از پشت سرم] به من مده و آن را بسته برگردنم قرار مده و به تو پناه مى برم از جامه هاى بريده و مهيّا شده از آتش
سپس سر خود را مسح نموده و فرمودند :
أَللّهُمَّ، غَشِّنى بِرَحْمَتِكَ وَ بَرَكاتِكَ وَ عَفْوِكَ[وَ عافِيَتِكَ مِنَ الْبَلْوى]
- خدايا، مرا غرق در رحمت و بركات و عفو و گذشت [و ايمن از بلا] خود بگردان.
پس از آن پاهاى خويش را مسح نموده و فرمودند:
أَللّهُمَّ، ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ [الْمُسْتَقيمِ] يَوْمَ تَزَلُّ فيهِ الاَْقْدامُ وَاجْعَلْ سَعْيى فيما يُرْضيكَ عَنّى
(در برخى از نسخه هاى كتاب ثَبِّتْنى لفظِ ثَبِّتْ قَدَمَىَّ آمده است)
- خداوندا ، در روزى كه قدمها مى لغزند مرا بر صراط [مستقيم] ثابت و استوار گردان و سعى و كوششم را در چيزى قرار ده كه موجب خرسندى تو از من گردد.
سپس حضرت سرشان را بلند كرده و به محمّد نگاه نمود و فرمود: اى محمّد ، هركس مانند من وضو بگيرد و همانند من دعا كند خداوند - عزّوجلّ - از هر قطره [آبى كه در وضوء استفاده نموده] فرشته اى مى آفريند كه تقديس و تسبيح و تكبير بگويد و خداوند ثواب آن را تا روز قيامت براى او مى نويسد.
