محوریت

با سلام خدمت تمام دوستان و کاربران و کارشناسان و مدیران محترم سایت
همان طور که می دانید شریعت در یک تقسیم بندی کلی به 3 حوزه اعتقادات - اخلاق و احکام تقسیم می شود.
شیعیان معتقدند که اعتقادات دینی می بایست دلیل عقلانی داشته باشد. در این راستا در طول تاریخ اسلام متکلمان و فیلسوفان بزرگی در این زمینه پا به عرصه گذاشتند و سعی کردند که اعتقادات اسلامی و شیعی را با براهین عقلی اثبات کنند. اصولا پیدایش علم کلام به همین خاطر بود که ادله ای ارایه دهند تا هر چه بیشتر این حوزه از شریعت را بر عقل منطبق گردانند.
در زمینه اخلاق هم البته نزاع های فراوانی در طول تاریخ اسلام در گرفته است که نمونه بارز آن مجادله های فراوان اشاعره و معتزله در صدر اسلام است. نظر شیعیان در این زمینه به نظر معتزله نزدیک تر است که قایل به حسن و قبح عقلی بودند در مقابل اشاعره که قایل به حسن و قبح شرعی هستند.
تا اینجا شیعیان در دو حوزه اعتقادات و اخلاقیات قایل با انطباق آنها با عقل هستند و در این زمینه مجاهدات فراوانی هم انجام داده اند.
از میان این 3 حوزه فقط حوزه احکام دین است که جمیع علمای اسلام بر این عقیده اند که عقل در کشف مصالح و مفاسد احکام ناتوان است.
سوالی که مطرح است این است که :
چرا عقل می تواند اعتقادات و اخلاقیات را بر اساس عقل اثبات کند ولی قادر به کشف مصالح و مفاسد احکام نیست؟
و من الله توفیق