عاشق خدا

آیا برای اینکه عاشق واقعی خدا شویم؛ باید تفریح و لذت را ترک کنیم؟

با سلام و آروزی قبولی طاعات و عبادات@};-

یک حدیث قدسی خوندم که محتوایش چنین بود:
"اى احمد❗️هركس كه ادّعاى عشق و محبّت من بكند اين طور نيست كه عاشق من باشد.

كسى عاشق من است كه ؛

غذايش اندك، لباسش خشن و خوابش در حال سجده و نمازش طولانى باشد و همواره سكوت پيشه كند و بر من توكّل بنمايد و گريه زياد و خنده كم بكند و با هوس مخالفت كند و مسجد را به عنوان خانه خود و دانش را رفيق خود انتخاب كند،
و در طلب رضاى من باشد و از تبهكاران دورى گزيند و به ياد و ذكر من مشغول و همواره در حال تسبيح و تقديس من باشد، در پيمان خود صادق و به عهد خود وفادار باشد، قلبش پاك و در نماز ملتهب و برافروخته و در انجام واجبات كوشا و نسبت به پاداشى كه نزد من است راغب و مايل و از عذاب من هراسناك و با عاشقان من نزديك و همنشين باشد."

آیا در بر اساس این حدیث که ما باید لباس خشن, غذای کم, گریه زیاد و خنده کم داشته باشیم این معنی رو به ذهن میرساند که برای عاشق واقعی خدا شدن باید هر گونه لذت و تفریح رو از خود دور کنیم؟(مگر لذات معنوی مانند نماز و دعا و...)

با این وجود کی عاشق خداست؟؟؟؟

[=&quot]هوالمصور[/]
[=&quot]
[/]

[=&quot]سلام[/]
[=&quot]
[/]


[=&quot]در جایی نوشته بود:[/]



نقل قول:
7- تخليه دل از حب دنيا و امور دنيوى وآن را مالامال از عشق خدا ساختن. توضيح: ذهن انسان همواره متوجه چيزى است كه به آن عشق مى ورزد؛ همانند عاشقى كه آنى از فكر معشوق خود بيرون نمى رود. اين كه ما در نمازهايمان همواره به فكر مسائل ديگر هستيم، به خاطر تعلق شديد نفس به دنيا و حب آن است. اما آن كه عاشق حق شد، در هر حال و در هر كارى به ياد خدا خواهد بود به طورى كه گويى هميشه در نماز است.


[=&quot]پس وای بر من!!!!!![/]



[=&quot]من اگه تمام تلاشمو بکنم به جایی میرسم که همه فکر و ذهنمو مشغول درسم کنم و واقعا هم همه ی تلاشم همینه.چون برای موفق شدن تو درسم نیاز دارم که هر لحظه به فکرش باشم.تقریبا تمام روزم(غیر از انجام واجبات) مشغول درس و دانشگام[/]



[=&quot]حالا این یعنی حب دنیوی؟؟؟[/]
[=&quot]
[/]



[=&quot]اصلا مگه میشه که ادم هر لحظه به فکر خدا باشه؟؟!!ما اینهمه مشغله روزمره داریم که فکرمونو مشغول میکنه.مثلا همین کلاسهای دانشگاهی که میرم یا در طول روز که درس میخونم.و یا اونایی که میرن سر کار.مگه میشه که هر لحظه به فکر خدا باشن!!!!![/]



[=&quot]آیا میشه گفت همین که نیتمون برای رضای خدا باشه کافیه؟؟؟[/]



[=&quot]چند تا مثال جزئی برای روشن شدن مسئله:[/]



[=&quot]وقتی دارم در طول روز درس میخونم بالای همه ی صفحات اسم خدا رو مینویسم و وقتی از چرکنویس استفاده میکنم هم همینطور.و وسطهای درس خوندن هم خداروشکر میکنم.اما وقتی دارم روی یک مسئله پیچیده فکر میکنم که یهو یاد خدا نمیفتم!یعنی نمیتونم.رشته افکارم پاره میشه و جواب نمیگیرم.نهایتش اینکه بایاد خدا شروع کنم و اخرش خدا رو شکر کنم.[/]



[=&quot]یا سر جلسه امتحان،با اسم خدا شروع میکنم.وسط جلسه هم تو دلم خداروشکر میکنم و اخرش هم همینطور[/]



[=&quot]اما دیگه لحظه به لحظه که نمیشه یاد خدا باشم!!!پس کی تمرکز کنم؟؟[/]



[=&quot]حالا اینجاهاش خوب بود.یه وقتایی با دوستام هستم و همه دور همیم.اون زمانها هم یاد خدا نمیشه.منظورم وسط حرف زدنه.خیلی از حرفامون در مورد درس و مسائل درسیه.[/]



[=&quot]خب اینا میشن حب دنیوی؟؟؟[/]
[=&quot]
[/]



[=&quot]لطفا یه بار دیگه به اون جمله اولی دقت کنید که ذهن همواره به چیزی که عاشقشه مشغوله و من مجبورم که ذهنم رو روی درسم متمرکز کنم.....[/]



[=&quot]چه کنم غیر از این؟؟؟؟؟[/]



[=&quot]ممنون[/]



[=&quot]اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم

[/]

کارشناس بحث : پاسخگوی اخلاقی 2




برچسب: