جایگاه نماز

نماز معیار قبولی اعمال؟

سلام من یک سوال دارم در اینترنت میخوندم که نوشته بود خدا اول به نماز شخص نگاه میکنه اگه شخص تارک نماز باشه اعمال خوب دیگه اش رو قبول نمیکنند و ثوابی براش نمینویسند ایا این گفته درسته؟ به نظرم این خیلی سخت گیرانس و اگه اینطوری باشه خیلی از مردم که میدونیم نماز نمیخونند به جهنم میرند چون اصلا ثوابی در نامه اعمالشون نیست!!! ممنون

*اسرار الصلوة یا نماز در ترازوی کلام عارفان*

انجمن: 

بسمه تعالی

انگیزه نماز
ارتباط،سرّی بین عاشق و معشوق حقیقی است،یعنی بین بنده و پروردگارش،که خمیره ی بنده را با عشق حق سرشتند،به دلالت کریمه«فطرت الله التی فطر الناس علیها»(روم/30) یعنی توحید فطرت خدائی است که انسان را بر آن سرشته اند که روحش از روح منفوخ حق است و صعودش از راه علم و عمل به اصل خویش:«إلیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه»(فاطر/10)، یعنی روح انسان با دو بال به سوی پروردگار خود در پرواز است: یک علم که تقویت روح است،دوم عمل صالح که بالا برنده ی اوست و حرکت حبّی اشاره شده در حدیث قدسی: ((کنتُ کنزاً مخفیّا فأحببتُ أن أعرف،فخلقتُ الخلق لکی أعرف - قاضی سعید قمی،شرح توحید صدوق،ج1،ص40)) به حُکم:
پری رو تاب مستوری ندارد/در ار بندی ز روزن سر بر آرد
خداوند فرماید:من گنجی پنهان بودم،پژوهنده و شناسایی نبود و دوست داشتم خلقی شناسا بیافرینم،با استعداد علم و عمل،تا به خلعت معرفت الهی مزیّن شود و به تاج«
لقد کرمنا بنی آدم»(اسراء/70)مفتخر شوند(یعنی ما از میان همه ی آفریده ها فرزندان آدم را گرامی داشتیم،که معرفت و محبت خود را به ایشان عنایت کردیم).
تا این حرکت حبّی رخ داد و انسان کامل و عارف بالله و خلیفة الله را از این جمع آفریدم و هدف از خلقت مشخص شد که معرفة الله است و حبّ الله.انسان هم به دنبال اصل خود می رود که «
نفختُ فیه من روحی»(حجر/29) است و در این پژوهش، خدا را می یابد که اصل اوست و فطرت الله ویژه ی همان انسان،دارای معرفة الله و حب الله و ولایة الله است.
و همیشه حضرت حق گنجی مخفی است،و کاشفان،عارفان بالله و عاشقان واله اند.