تا ابد در آتش سوختن

ابتدا این قسمت از کتاب حکمت شادمان نیچه را بخوانیم :

«بیش از حد شرقی»

عجب ! خدايي که انسانها را به شرطي دوست دارد که به او اعتقاد داشته باشند
و آدمهايي را که به اين عشق و دوستي اعتقاد ندارند با نگاههايِ غضبناک و تهديد آميز مي نگرد!
عجيب است! زيرا احساس قادر مطلق ؛ يک عشق قراردادي و مشروط است!
عشقي که حتي نتوانسته است بر احساس عزت و سربلندي و روحيه کينه توزي غلبه کند. چقدر اين چيزها شرقي هستند!براي انتقاد از کل مسيحيت اين جمله کافي است که :
((بر فرض که من تو را دوست داشته باشم؛ اين به تو چه ربطي دارد))

(فریدریش نیچه / از کتاب حکمت شادان قطعه 141)

+ آخر این چه خدایی است که کسانی که به او باور ندارند را تا ابد در آتش قهر خود می سوزاند ؟
از آنجا که من خودم را جزو این افراد دسته بندی می کنم، اصلا حق خود را چنین نمی دانم که به خاطر نشناختن خدا یا حتی شناختن ولی انکار کردن تا ابد و همیشه در آتش بسوزم . مگر این کار ( انکار وجود خدا ) چقدر کار وحشتناکی است که مجازاتش چنین باشد ؟
عقل و منطق و وجدان من که نمی پذیرد .