اهل البیت در قرآن

سلام در آیه تطهیر، کلمه اهل البیت آمده است. در مورد خانواده حضرت ابراهیم از این کلمه استفاده شده است. در مورد خانواده حضرت موسی و مادرشان هم از این کلمه استفاده شده است. در دو مورد اخیر ، کلمه اهل بیت بی معناست اگر آن خانواده را بدون فرزند بدانیم. زیرا شیر دادن در صورتی فرض میشود که فرزندی در کار باشد. مژده دادن به ابراهیم و ساره و استفاده از عنوان اهل البیت، بابت فرزند است. به همین جهت این کلمه برای اهل بیتی به کار می رود که فرزند در آن لحاظ شده باشد. برداشت من از این دو استعمال در قرآن، اختصاص این کلمه برای خانواده با فرض فرزند است.  در آیه تطهیر : ما با اهل بیتی کار داریم که فرزندی در آن باشد. اما می دانیم که در زمان نزول آیه، زنان پیامبر صاحب فرزند نبودند  و فقط حضرت فاطمه و فرزندان ایشان که از خدیجه بودند، مصداق بارز این لغت خواهند بود. به همین جهت و با این فرض که استعمال این لغت اختصاص به اهل بیت فرزند دار است یا حداقل بیشتر برای چنین جایی استفاده میشود، میتوان چنین تفسیری از آیه را رجحان و برتری داد که مقصود خانه فاطمه فرزند خدیجه است ... نه خانه زنان پیامبر که بدون فرزند بودند. اکنون سوالم این است : آیا واژه اهل بیت در قرآن یا سایر اسناد ادبی یا روایی، در جایی به کار رفته است که فقط برای زن باشد ؟ نکته : مقصودم فقط واژه اهل بیت است نه اهل با ضمیر مقصودم ترکیب اهل با بیت است. نه اهل با ضمایر مثل اهله یا اهلک یا اهلنا...    

سلام اهل سنت مصداق آیه تطهیر رو چه کسانی میدونن؟