افسردگی،تنهایی

به نام الله
با سلام و احترام خدمت شما
بنده بیست و پنج سال سن دارم و دانشجوی انصرافی هستم .
مدتها هست که دچار وسواس فکری ام , فکر های بیهوده و پوچ , شک ها و تردید ب دوستان و اطرافیان و... .
با اینکه میدونم منطقی و عقلانی نیستن افکار , ولی باز هم ازرده خاطر هستم .
برخی از موارد رو خودم تونستم کنترل کنم , و برخی رو هم نه .
متلا اینکه نتیجه زحمتم برای کسی بره , یا مثلا دعاهایی میاد ذهنم ک ایده هام بره برای فلانی و... یا مثلا کسی فکرمو میخونه و... با اینکه منطقی و معقول نیستن ولی ازاردهنده و مهم شدن برای من , مثل کسی ک دستاشو ده بار میشوره , با اینکه میدونه تمیزه ولی دست خودش نیست بازم میشوره , حالا منم با اینکه میدونم نشد و احمقانس و خدا ب بندش بدی نمیکنه حتی دعایی ک برضد بندش باشه نمیپذیره ولی این افکار دسبردار نیستند
لطفا راهنمایی ام کنید
با تشکر از لطف شما

سلام من نمی توانم دوست صمیمی برای خود داشته باشم وهمیشه هرجا که میرم تنها می مانم ووقتی می بینم همه باهم هستند حرص می خورم از طرفی وقتی می خواهم خودم را به آنها ملحق کنم آنها مرا تحویل نمی گیرند این روزها چون همه ی دخترها حجاب خوبی ندارند ومن را که حجابم خوب است را تو جمعشون راه نمیدن یکی دیگه از مشکلات من علاقه شدید به یکی از همکلاسی هایم است که خیلی مرا ناراحت میکند من نمی توانم با او ارتباط برقرار کنم واین موضوع به شدت مرا افسرده کرده است:Ghamgin: لطفا به من کمک کنید ممنون:Cheshmak: