استعاذه

حضور شیطان موقع نماز

انجمن: 

IMAGE(http://www.askquran.ir/gallery/images/5405/2_27rt.gif)


زمانى كه انسان مى خواهد نماز بخواند، شياطين دور او را مى گيرند تا نگذارند نماز برگزار شود. وعده مى دهند كه هنوز زود است و براى نماز وقت زيادى مانده، فعلا خسته اى قدرى استراحت كن، الان گرسنه اى قدرى غذا بخور، بعداَ نماز را خواهى خواند.

بعد كه مشغول نماز شد، او را وسوسه مى كنند و توجه او را از نماز منصرف مى نمايند. و به چيز ديگرى مشغول مى دارند، فكر انسان را به همه جا مى برند به جز نماز. (1)

پیامبر اکرم(صلى الله عليه و آله) فرمودند:

وقتى بنده اى مشغول نماز و ذكر خدا مى شود، شيطان مى آيد و به او مى گويد: به ياد فلان چيز باش، فكر فلان كار را بكن، اين قدر وسوسه مى كند تا انسان را از فكر نماز بيرون ببرد و به شك اندازد، به طورى كه نداند چند ركعت نماز خوانده است.

در حديث ديگرى آمده:

وقت ى انسان مشغول نماز شد شيطان مى آيد سد راهش مى شود تا از نماز دور گردد. در اين موقع جنگ و نزاع ميان نمازگزار و شيطان بر پا مى شود. (2)


به همين جهت، مكان نماز را محراب مى گويند. محراب، مكان حرب و جنگ است. چون شيطان موقع نماز در آن مكان مى آيد، وسوسه مى كند كه انسان را منصرف كند و انسان كوشش مى نمايد با او مخالفت نمايد. گاهى شيطان غالب مى شود، و توجه انسان را از نماز بيرون مى برد و گاهى انسان پیروز می شود. اين زد و خورد تا آخر نماز ادامه دارد.

لذا به انسان دستور داده شده كه وقتى مى خواهد نماز يا قرآن بخواند، از اول آماده باشد، و خود را مسلح نمايد، ضربه اول را به او بزند و آن ضربه: پناه بردن به خدا از شرّ شيطان و وسوسه هاى اوست.

قرآن هم با كمال صراحت مى فرمايد:

«فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ»

(هنگام قرآن خواندن، پناه به خدا ببر از شر شيطان رانده شده.) (3)


منابع:

1- وسايل الشيعه، ج 5، ص 345 - كتاب وافى، ج 8، ص 922

2- لئالى الاخبار، ج 4، ص 28

3- سوره نحل، آيه 97

استعاذه و استعانت در قرائت

انجمن: 

قرآن كریم، قول ثقیل است: "إنّا سنلقی علیك قولاً ثقیلاً" سوره ی مزّمّل، آیه 5، از این رو سالكی كه خواهان نیل به حقایق معارف آن است باید از گزند هر رهزنی مصون بماند و از هر رهگشایی مدد بجوید، بدین جهت خداوند سبحان به تالیان قرآن و سالكان كوی وحی هم دستور تخلیه كه جنبه ی سلبی دارد میدهد و هم فرمان تجلیه و تحلیه كه جنبه ی اثباتی دارد و میفرماید: هنگام قرائت قرآن، به خداوند از گزند شیطنت هر شیطان وسوسه گر پناه ببر: "فإذا قرأت القران فاستعذ بالله من الشیطان الرجیم" سوره ی نحل، آیه ی 98.

انسان تا خود را از وسوسه های درون و بیرون، همچنین از سنتها و آداب جاهلی نجات ندهد و تا ذهن خویش را از پیش داوریهای قبلی نرهاند، بهره ای از خواندن قرآن نمیبَرد، زیرا وساوس و سنتهای جاهلی مانع فهم صحیح او میشود و كسی كه با پیش داوری قبلی به خدمت قرآن آمده سعی میكند كه قرآن را مهمان خود كند نه خود مهمان قرآن باشد. چنین فردی در حقیقت الفاظ قرآن را بر زبان جاری كرده است در حالی كه از معانی آن هیچ اطلاعی ندارد. او مصداق این حدیث رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است كه فرمود: "ویل لمن لاكها ولمیتدبّرها"؛ وای بر كسی كه این آیات را بین دو فك و چانهاش بگرداند و در باره آن تدبر نكند.