ابن حجر

بسم الله الرحمن الرحیم

از روايات بیانگر وجوب سجده این روایت است:

«شَكَونا إِلى رَسُولِ اللّهِ سَجدَهَ الرّمضاءِ فى جِباهِنا وَاكفّنا فَلَمْ يَشُكَّنا». «از زيادى گرمى سجده گاه و زير دست ها به پيامبر شكايت برديم، او به شكايت ما ترتيب اثر نداد».

ابن حجر عسقلاني در پاسخ به این استدلال مطلبی دارد که نقد آنرا از کارشناسان سایت خواستارم.

وی می نویسد:

وَالْجَوَابُ عَنْ حَدِيثِ خَبَّابٍ أَنَّهُ مَحْمُولٌ عَلَى أَنَّهُمْ طَلَبُوا تَأْخِيرًا زَائِدًا عَنْ وَقْتِ الْإِبْرَادِ وَهُوَ زَوَالُ حَرِّ الرَّمْضَاءِ وَذَلِكَ قَدْ يَسْتَلْزِمُ خُرُوجَ الْوَقْتِ فَلِذَلِكَ لَمْ يُجِبْهُمْ أَوْ هُوَ مَنْسُوخٌ بِأَحَادِيثِ الْإِبْرَادِ؟!!

متوجه کلام ابن حجر نشدم لطفا پاسخ مستدلی بیان بفرمائید.

سپاس.

سلام بر شما

سند روایت (آل بنی فلان لیسوا باولیایی) کجاست؟

آیا این روایت در مقام رد شفاعت است؟ ممنون.@};-