آئین همسرداری

با سلام. من ۴ ساله ازدواج کردم و همسر خوبی دارم الحمدلله. ولی ایشون اخیرا چند رفتار بد پیدا کردن که تحملش و نحوه ی برخورد با اونها رو نمیدونم.  یکی اینکه ما به دلیل اینکه شهر دیگه ای زندگی میکنیم همیشه وقتی میابم پیش خانواده ها مجبوریم بمونیم چند روز و این موجب از بین رفتن حریم خصوصیمون توی اونچند روز میشه. چون خونه شون کوچیکه و ما جایی رو نداریم که بریم و دوتایی باهم درمورد هر مسئله که اون روزا پیش میاد دونفری حرف بزنیم و درنتیجه مثلا درمورد خرید بلیط برگشت یا درمورد خریدن فلان وسیله یا رفتن به فلان مکان جلوی جمع با من بحث میکنه و من معذبم و ضمنا ایشون جلوی جنع منو کوچیک میکنه و راه رو برای دخالت اطرافیان باز میکنه. چندبار پیش اومده من جلوی جمع گریه م گرفته و رفتم توی یه اتاق دیگه که درش همیشه بازه و ایشون حالا یا اومده برای دلجویی یا نه ولی خانواده ش دیگه منو با این اخلاق قهر و زودرنجی و اشکم دم مشکمه میشناسن و خوب آبروم رفته اونجا... دومین اخلاق بد عدم توانایی کامل ایشون روی کنترل خشمشونه که به نظرم درحد یه بیماری روانی و اختلاله ولی ایشون نه قبول داره این مشکلو و نه حاضره پیش مشاوره ای بره. با کوووووچیکترین چیزی به قدری عصبانی میشه که انوااااع و اقسام ناسزا و فحش و بد و بیراه نثارم میکنه تازه اگه جلوی خودشو بگیره و منو نزنه!  میون همه شون انقدر "دیگه از دلم کنده شدی" و "دیگه دوست ندارم" و "خسته م کردی" و "حالم ازت به هم میخوره" ها رو انقدر گفته که دیگه واقعا اینجوری شده و مثل یخهای قطب جنوب باهام سرد و بی احساسه. یعنی قبلا هم خشمگین میشد ولی بعدش عذرخواهی میکرد و باز مهربون میشد ولی الان فاصله ی بین یه خشم تا خشم بعدی هم نه عذرخواهی میکنه نه دیگه محبت می ورزه و سرد و بی روحه.  نمیدونم چش شده همسرم مرد مومنی بود ولی این رفتارها واقعا از یه مومن بعیده و من موندم که چجوری رفتار کنم که درست بشه.  اگه جایی رو خوب توضیح نداده بودم بگید تا بازم توضیح بدم. پیشاپیش ممنون به خاطر راهنماییهاتون