چرا آغاز امامت امام زمان عج را جشن می گیریم؟

تب‌های اولیه

17 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چرا آغاز امامت امام زمان عج را جشن می گیریم؟

یک سوال:
ایا انصاف واخلاق وایمان به مااجازه میدهدکه اغاز امامت امام زمان(عج)را به جشن وشادی بپردازیم؟؟؟
جواب ما درچندسوال دیگرنهفته است:
1)مگرامام زمان مثل ما مردم ؛به دنیاو پست ومقام نگاه میکنند که بخواهندازاین امرشاد شوند؟
2)آیا امام به مسولیت امامت به چشم یک امتیازنگاه میکنند یا آنرا فقط به فقط یک تکلیف الهی میدانند؟
3)ایا ما وظیفه نداریم کارهای خودرابنابه میل امام زمان انجام دهیم ؟ایا میخواهیم به نام امام زمان هرچه دلمان میخواهدانجام دهیم؟
4)دنیایی که ما برای موقعیتها وفرصتهای آن اینقدرذوق میکنیم ازنظرحضرت علی(ع)بی ارزشتر از آب بینی بز است.پس این مسولیت برای امام زمان ارزش دنیایی ومادی نداردودغدغه امام انجام صحیح این تکلیف است.
5)اگریک پدر معتاد باسوابق کیفری فوت کند بدترین خانواده ها روز بعد مرگش تحت هیچ عنوان وهیچ بهانه ای جشن نمیگیرند وغصه دار پدرخودهستند آنوقت ما نباید فکرکنیم امام زمان(عج) روزبعدشهادت بهتریت انسانهاوپدرمهربان خودکه حجت خدابوده درچه رنج وغمی به سر میبرند؟؟؟!!!!

پاسخ:
با این دیدگاه و با این نوع طرز تفکّر قاعدتا نباید هیچ جشنی نه برای عید غدیر و نه برای مبعث رسول اکرم صلی الله علیه و آله برپا کرد، چرا که از دیدگاه نویسنده ی این متن، جشن های شیعیان به جهت شاد کردن معصومین علیهم السلام است. در صورتی که این نوع تفکّر اشتباه محض است، بله شیعیان در اعیاد بزرگی همچون عید غدیر، عید مبعث، عید امامت حضرت ولی عصر(عج) و ... جشن می گیرند، برای بیعت با امام زمان به مسجد جمکران مشرف می شوند، مجالس مهدوی برای شناسایی بیشتر با مهدویت برگزار می کنند اما نه به خاطر اینکه امام زمان به مجالس ما محتاج است و نه برای اینکه چون امام زمان، برای امامت ارزش دنیوی و مادی قائل است!
هدف از مجالس جشن و سرور در نهم ربیع، تجدید عهد با امام زمان و افزایش معرفت نسبت به این بزرگوار است. برای این است که شیعیان وظایف خود را نسبت به امام زمانشان بدانند و معرفتشان افزون گردد.
عید نهم ربیع الاول، عید آغاز امامت امام موعود و زیباترین طراحی و مهندسی فرهنگی برای مذهب و مکتب تشیع است چرا که شیعه پس از دو ماه و اندی حزن مقدس با جشن و سرور آغاز امامت حی و حاضر منقلب می شود. عید نهم ربیع الاول، اولین شادی مقدس و دینی پس از طولانی ترین حزن و اندوه سالیانه شیعه است و جشن نهم ربیع، بین دو ماه محرم و صفر تا عید ولادت پیامبر (در نیمه ماه ربیع الاول) قرار گرفته است و می توان آن را انقلاب عرفانی، رفتاری و فرهنگی شیعیان از عزا و حزن به فرح و سرور دانست.

همچنین روز نهم ربیع، به عنوان لحظه آغاز امامت امام عصر، دارای مرتبه و جایگاهی ویژه در تاریخ آغاز امامت معصومین است، زیرا، در این آغاز که آخرین آغاز نیز خواهد بود، شاهد انتقال میراثی بس عظیم از سراسر تاریخ پیامبران و امامان به آخرین امام و نیز شاهد تحقق اراده الهی برای ایجاد حاکمیت عدل الهی در سراسر گیتی و جهان هستی، خواهیم بود که این مهم، با آغاز عید غدیرخم، اتفاق نیافتد و به آینده و به دوران حاکمیت جهانی اسلام در دوران امام مهدی، موکول گردید، و میراث تمام انبیاء و امامان، به ایشان، منتقل گردید. که این میراث، به عنوان آیینه تاریخ نبوت و امامت، محسوب میشود.

اما چرا ما برای امامت هیچ کدام از ائمه علیهم السلام مراسم جشن نمی گیریم چرا فقط برای امام دوازدهم، مراسم جشن و تجدید بیعت با ایشان، و جشن نهم ربیع، برگزار میشود؟ پاسخ این است که:
اولا، فرهنگ سازی برای شادی ایام الله همانند عید غدیر، عید مبعث، سالروز ولادت پیامبر اکرم(ص) و دیگر مناسبت های مذهبی ریشه در مدیریت و سیره فرهنگی اهل بیت(ع) دارد. شیعیان، هم میلاد و هم مبعث رسول الله(ص) را گرامی میدارند، هم میلاد امیر مومنان(ع) و هم عید غدیر را جشن میگیرند. بنابراین شایسته است درباره بقیه الله (ارواحنا له الفداء) نیز هم در سالروز ولادت ایشان، نیمه شعبان و هم در سالروز امامت وی، نهم ربیع الاول جشن گرفت و شادی و سرور ممدوح و مشروع کرد.
ثانیا، با توجه به اینکه امام عصر(عج)، امام حی و حاضر بوده و عهده دار زعامت و رهبری بشریت در عصر حاضر است، به این مناسبت، در سالروز آغاز امامت و ولایت این امام همام، تجدید عهد و بیعت با ایشان، صورت می گیرد، همانطور که امام صادق با دستور خواندن دعای عهد، به شیعیان، این امر مهم را یادآوری فرموده اند. بنابراین، آن امام همام، هم اکنون زنده است و دوران ما، دوران امامت اوست و آن حضرت، «امام عصر» ما است و برای اینکه دل‌ها و ذهن‌ها توجه بیشتری به آن حضرت پیدا کند و مسأله امامت در عصر غیبت، از یادها نرود و شوق انتظار در دل ها برافروخته‌تر شود، سالروز آغاز امامت آن حجت الهی را یاد می‌کنیم و جشن می‌گیریم.
به خصوص با توجه به شرایط حاضر در جهان معاصر که نسبت به وجود آن حضرت، از سوی دشمنان اهل بیت، تشکیک می‌شود و «مهدی باوری» را زیر سؤال می برند، گرامیداشت این روز، تلاش برای ریشه‌ دارتر کردن این باور اسلامی و شیعی در دل‌های اهل ایمان و منتظران ظهور آن حضرت است.
ثالثا، وقتی این روز، عیدی همانند عید غدیر شد، پاسداشت و احیا و تکریم آن نیز همچون عید غدیر، شایسته خواهد بود و همان گونه که اهل بیت(ع) به احیا و فرهنگ سازی برای عید غدیرخم پرداختند، احیای این روز هم که شاهد آخرین و ویژه ‌ترین تفویض مقام امامت می باشد، لازم خواهد بود و پس از دو ماه محرم و صفر که مصداق روایت "یحزنون لحزننا" است، مصداق "یفرحون لفرحنا" همانا نهم ربیع الاول و ماه ربیع الاول است. (محمد رضایی ‏آدریانی، کتاب نهم ربیع الاول)

مطلب آخر این است که امام زمان عج بیشتر از اینکه بعد از گذشت هزار و اندی سال در داغ شهادت پدر بزرگوارشان حضرت امام حسن عسکری باشند، در داغ من و شما هستند که با افکار و اعمال انحرافی خود موجب ناراحتی و شکستن قلب مبارک ایشان می شویم.
برگزاری مراسمات مذهبی برای ائمه معصومین علیهم السلام اعم از مراسمات سوگواری و مراسمات جشن و سرور به خاطر خود معصومین نیست، آن بزرگواران نیازی به مراسمات ما ندارند، شما حکمت و چرایی برگزاری این نوع مراسمات را متوجّه نیستید و یا اگر توجّه دارید خودتان را به خواب غفلت زده اید، مراسم عزا گرفتن برای معصومین علیهم السلام صرفا جهت گریه ی خشک و خالی نیست، مراسم برای این است که انسان تجدید میثاقی با معصوم بکند و با توسل بر آن معصوم معرفت و شناخت را برای خود مسئلت کند و با توسل از آن معصوم بخواهد دستش را در گرفتاری ها و امتحانات الهی بگیرد و ... .
عید نهم ربیع بهانه ی مناسبی است برای معرفت افزایی شیعیان نسبت به امام غائب، بهانه ای است برای برگزاری مجالس متعدد برای بیان موانع ظهور و ... . چرا باید از این فرصت استفاده نکرد، چرا باید امثال شما با بهانه واهی این فرهنگ سازی مبارک را خرده بگیرند و با دلایل غیر منطقی جشن این روز را مغایر با سنت معصومین بدانند؟
بله آن پدر معتاد با سوابق کیفری ممکن است سال اول فوتش این گونه باشد اما بعد از چند سال فراموش می شود و ممکن است چند سال دیگر حتی قطره اشکی هم برای او ریخته نشود. اما ما، در روز شهادت امام حسن عسگری علیه السلام هر چه در توان داریم می گرییم چون او امام معصوم است و هرگز برای لحظه ای از یاد ما نمی رود. در شب و روز شهادتش نوحه می سراییم و با توسل بر آن نور تابان حاجات معنوی خود را می طلبیم تا دستمان را بگیرد. اما در عین حال فردای آن روز، آغاز امامت فرزند رشیدش را جشن می گیریم چون آخرین امام معصوم است و قرار است جهان را پر از عدل و داد کند، چون قرار است بعد از ظهور مبارکش راه را برای سیر الی الله هموار ند و موانع را از سر راه بر دارد.
چنین روزی حقیقتا برای ما عید است، چنانکه عید ولایت «غدیر» را جشن می گیریم عید امامت را هم جشن می گیریم و هیچ ایرادی هم ندارد، چنانکه بعد از شهادت حضرت جواد الائمه سال روز ازدواج حضرت علی ع و حضرت فاطمه سلام الله علیها را جشن می گیریم.

هادی;896646 نوشت:
شیعه پس از دو ماه و اندی حزن مقدس با جشن و سرور آغاز امامت حی و حاضر منقلب می شود. عید نهم ربیع الاول، اولین شادی مقدس و دینی پس از طولانی ترین حزن و اندوه سالیانه شیعه است و جشن نهم ربیع، بین دو ماه محرم و صفر تا عید ولادت پیامبر (در نیمه ماه ربیع الاول) قرار گرفته است

سلام و احترام
فرمودید دوماه و اندی . ایا اشاره به ایام عسکریه دارید ؟ نظرتون را درمورد ایام عسکریه بفرمایید (مطلب طولانی شدن ایام حزن هست و همچنین روایاتی که به بشارت دادن ایام ربیع الاول اشاره دارد ایا این دو موضوع همخوانی دارد ؟ایا شرایط در این نوع موضوعات در نظر گرفته می شود یا نه ؟ )

[="Tahoma"][="DarkSlateGray"]

هادی;896646 نوشت:
یک سوال:
ایا انصاف واخلاق وایمان به مااجازه میدهدکه اغاز امامت امام زمان(عج)را به جشن وشادی بپردازیم؟؟؟
جواب ما درچندسوال دیگرنهفته است:
1)مگرامام زمان مثل ما مردم ؛به دنیاو پست ومقام نگاه میکنند که بخواهندازاین امرشاد شوند؟
2)آیا امام به مسولیت امامت به چشم یک امتیازنگاه میکنند یا آنرا فقط به فقط یک تکلیف الهی میدانند؟
3)ایا ما وظیفه نداریم کارهای خودرابنابه میل امام زمان انجام دهیم ؟ایا میخواهیم به نام امام زمان هرچه دلمان میخواهدانجام دهیم؟
4)دنیایی که ما برای موقعیتها وفرصتهای آن اینقدرذوق میکنیم ازنظرحضرت علی(ع)بی ارزشتر از آب بینی بز است.پس این مسولیت برای امام زمان ارزش دنیایی ومادی نداردودغدغه امام انجام صحیح این تکلیف است.
5)اگریک پدر معتاد باسوابق کیفری فوت کند بدترین خانواده ها روز بعد مرگش تحت هیچ عنوان وهیچ بهانه ای جشن نمیگیرند وغصه دار پدرخودهستند آنوقت ما نباید فکرکنیم امام زمان(عج) روزبعدشهادت بهتریت انسانهاوپدرمهربان خودکه حجت خدابوده درچه رنج وغمی به سر میبرند؟؟؟!!!!

پاسخ:
با این دیدگاه و با این نوع طرز تفکّر قاعدتا نباید هیچ جشنی نه برای عید غدیر و نه برای مبعث رسول اکرم صلی الله علیه و آله برپا کرد، چرا که از دیدگاه نویسنده ی این متن، جشن های شیعیان به جهت شاد کردن معصومین علیهم السلام است. در صورتی که این نوع تفکّر اشتباه محض است، بله شیعیان در اعیاد بزرگی همچون عید غدیر، عید مبعث، عید امامت حضرت ولی عصر(عج) و ... جشن می گیرند، برای بیعت با امام زمان به مسجد جمکران مشرف می شوند، مجالس مهدوی برای شناسایی بیشتر با مهدویت برگزار می کنند اما نه به خاطر اینکه امام زمان به مجالس ما محتاج است و نه برای اینکه چون امام زمان، برای امامت ارزش دنیوی و مادی قائل است!
هدف از مجالس جشن و سرور در نهم ربیع، تجدید عهد با امام زمان و افزایش معرفت نسبت به این بزرگوار است. برای این است که شیعیان وظایف خود را نسبت به امام زمانشان بدانند و معرفتشان افزون گردد.
عید نهم ربیع الاول، عید آغاز امامت امام موعود و زیباترین طراحی و مهندسی فرهنگی برای مذهب و مکتب تشیع است چرا که شیعه پس از دو ماه و اندی حزن مقدس با جشن و سرور آغاز امامت حی و حاضر منقلب می شود. عید نهم ربیع الاول، اولین شادی مقدس و دینی پس از طولانی ترین حزن و اندوه سالیانه شیعه است و جشن نهم ربیع، بین دو ماه محرم و صفر تا عید ولادت پیامبر (در نیمه ماه ربیع الاول) قرار گرفته است و می توان آن را انقلاب عرفانی، رفتاری و فرهنگی شیعیان از عزا و حزن به فرح و سرور دانست.

همچنین روز نهم ربیع، به عنوان لحظه آغاز امامت امام عصر، دارای مرتبه و جایگاهی ویژه در تاریخ آغاز امامت معصومین است، زیرا، در این آغاز که آخرین آغاز نیز خواهد بود، شاهد انتقال میراثی بس عظیم از سراسر تاریخ پیامبران و امامان به آخرین امام و نیز شاهد تحقق اراده الهی برای ایجاد حاکمیت عدل الهی در سراسر گیتی و جهان هستی، خواهیم بود که این مهم، با آغاز عید غدیرخم، اتفاق نیافتد و به آینده و به دوران حاکمیت جهانی اسلام در دوران امام مهدی، موکول گردید، و میراث تمام انبیاء و امامان، به ایشان، منتقل گردید. که این میراث، به عنوان آیینه تاریخ نبوت و امامت، محسوب میشود.

اما چرا ما برای امامت هیچ کدام از ائمه علیهم السلام مراسم جشن نمی گیریم چرا فقط برای امام دوازدهم، مراسم جشن و تجدید بیعت با ایشان، و جشن نهم ربیع، برگزار میشود؟ پاسخ این است که:
اولا، فرهنگ سازی برای شادی ایام الله همانند عید غدیر، عید مبعث، سالروز ولادت پیامبر اکرم(ص) و دیگر مناسبت های مذهبی ریشه در مدیریت و سیره فرهنگی اهل بیت(ع) دارد. شیعیان، هم میلاد و هم مبعث رسول الله(ص) را گرامی میدارند، هم میلاد امیر مومنان(ع) و هم عید غدیر را جشن میگیرند. بنابراین شایسته است درباره بقیه الله (ارواحنا له الفداء) نیز هم در سالروز ولادت ایشان، نیمه شعبان و هم در سالروز امامت وی، نهم ربیع الاول جشن گرفت و شادی و سرور ممدوح و مشروع کرد.
ثانیا، با توجه به اینکه امام عصر(عج)، امام حی و حاضر بوده و عهده دار زعامت و رهبری بشریت در عصر حاضر است، به این مناسبت، در سالروز آغاز امامت و ولایت این امام همام، تجدید عهد و بیعت با ایشان، صورت می گیرد، همانطور که امام صادق با دستور خواندن دعای عهد، به شیعیان، این امر مهم را یادآوری فرموده اند. بنابراین، آن امام همام، هم اکنون زنده است و دوران ما، دوران امامت اوست و آن حضرت، «امام عصر» ما است و برای اینکه دل‌ها و ذهن‌ها توجه بیشتری به آن حضرت پیدا کند و مسأله امامت در عصر غیبت، از یادها نرود و شوق انتظار در دل ها برافروخته‌تر شود، سالروز آغاز امامت آن حجت الهی را یاد می‌کنیم و جشن می‌گیریم.
به خصوص با توجه به شرایط حاضر در جهان معاصر که نسبت به وجود آن حضرت، از سوی دشمنان اهل بیت، تشکیک می‌شود و «مهدی باوری» را زیر سؤال می برند، گرامیداشت این روز، تلاش برای ریشه‌ دارتر کردن این باور اسلامی و شیعی در دل‌های اهل ایمان و منتظران ظهور آن حضرت است.
ثالثا، وقتی این روز، عیدی همانند عید غدیر شد، پاسداشت و احیا و تکریم آن نیز همچون عید غدیر، شایسته خواهد بود و همان گونه که اهل بیت(ع) به احیا و فرهنگ سازی برای عید غدیرخم پرداختند، احیای این روز هم که شاهد آخرین و ویژه ‌ترین تفویض مقام امامت می باشد، لازم خواهد بود و پس از دو ماه محرم و صفر که مصداق روایت "یحزنون لحزننا" است، مصداق "یفرحون لفرحنا" همانا نهم ربیع الاول و ماه ربیع الاول است. (محمد رضایی ‏آدریانی، کتاب نهم ربیع الاول)

مطلب آخر این است که امام زمان عج بیشتر از اینکه بعد از گذشت هزار و اندی سال در داغ شهادت پدر بزرگوارشان حضرت امام حسن عسکری باشند، در داغ من و شما هستند که با افکار و اعمال انحرافی خود موجب ناراحتی و شکستن قلب مبارک ایشان می شویم.
برگزاری مراسمات مذهبی برای ائمه معصومین علیهم السلام اعم از مراسمات سوگواری و مراسمات جشن و سرور به خاطر خود معصومین نیست، آن بزرگواران نیازی به مراسمات ما ندارند، شما حکمت و چرایی برگزاری این نوع مراسمات را متوجّه نیستید و یا اگر توجّه دارید خودتان را به خواب غفلت زده اید، مراسم عزا گرفتن برای معصومین علیهم السلام صرفا جهت گریه ی خشک و خالی نیست، مراسم برای این است که انسان تجدید میثاقی با معصوم بکند و با توسل بر آن معصوم معرفت و شناخت را برای خود مسئلت کند و با توسل از آن معصوم بخواهد دستش را در گرفتاری ها و امتحانات الهی بگیرد و ... .
عید نهم ربیع بهانه ی مناسبی است برای معرفت افزایی شیعیان نسبت به امام غائب، بهانه ای است برای برگزاری مجالس متعدد برای بیان موانع ظهور و ... . چرا باید از این فرصت استفاده نکرد، چرا باید امثال شما با بهانه واهی این فرهنگ سازی مبارک را خرده بگیرند و با دلایل غیر منطقی جشن این روز را مغایر با سنت معصومین بدانند؟
بله آن پدر معتاد با سوابق کیفری ممکن است سال اول فوتش این گونه باشد اما بعد از چند سال فراموش می شود و ممکن است چند سال دیگر حتی قطره اشکی هم برای او ریخته نشود. اما ما، در روز شهادت امام حسن عسگری علیه السلام هر چه در توان داریم می گرییم چون او امام معصوم است و هرگز برای لحظه ای از یاد ما نمی رود. در شب و روز شهادتش نوحه می سراییم و با توسل بر آن نور تابان حاجات معنوی خود را می طلبیم تا دستمان را بگیرد. اما در عین حال فردای آن روز، آغاز امامت فرزند رشیدش را جشن می گیریم چون آخرین امام معصوم است و قرار است جهان را پر از عدل و داد کند، چون قرار است بعد از ظهور مبارکش راه را برای سیر الی الله هموار ند و موانع را از سر راه بر دارد.
چنین روزی حقیقتا برای ما عید است، چنانکه عید ولایت «غدیر» را جشن می گیریم عید امامت را هم جشن می گیریم و هیچ ایرادی هم ندارد، چنانکه بعد از شهادت حضرت جواد الائمه سال روز ازدواج حضرت علی ع و حضرت فاطمه سلام الله علیها را جشن می گیریم.

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرح

سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

استاد گرامی ممنون از اینکه یاد امام زمان(عج) را گرامی می دارید می خواهیم با این جشن یاد ایاشن را گرامی داشته شود

اما یک ایراد اساس که بر تشبیه شما و مقایسه با عید غدیر می شود

اینه که عید غذیر هنوز پیامبر(ص) زنده هستند رحلت نکردند!
یا سالروز ازدواج امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) هم بابت ازدواج است نه تفویض امامت!

در تفویض امامت امام(ع) شهید می شود. اما نه در عید مبعث نه غدیر و نه در ازدواج این طور نیست.

این ایراد چگونه رفع می شود؟

یا یک دلیل دیگه که در متن امده اینه که بعد از هزار و اندی سال امام غمشون به اعمال ماست!

استاد ما داریم در مورد امام صحبت می کنیم نه یک فرد معتاد یا عادی!

اونم امامی که در جوانی شهید شد
در اسارت شهید شد
فرزندشان در غیبت رفتند !
فرزندی خرد سال!

این ها را جمع کنید با هم؟

با یک پدر معتاد قابل جمع است؟

اگر هم می خواهیم با غمی مقایسه کنیم چرا با اندوه حضرت سیدالساجدین(ع) و امام چهارم مقایسه نکنیم؟

استاد گرامی داشت یاد امام با اعلام جشن بنظر باید فرق کند

بله در ایام امامت ایشان یادی از مظلومیت ایشان بکنیم

به یاد مردم بیاوریم که ایشان امام(عج) هستند.

در نیمه شعبان هم جشن می گیریم و ان شاء الله ظهور هم کردند روز ظهور را هم جشن می گیریم.

خب اصلا چرا هر روز یاد امام(عج) نکنیم؟

یا علی(ع)@};-[/]

[=arial]نهم ربیع الاول، جشن آغاز امامت امام زمان است یا جشن عیدالزهرا ؟

به نام شاد کردن دل حضرت زهرا سلام الله علیها

[=arial]مقام معظم رهبری:
[=arial]«بعضی‌ها به نام شادکردن دل فاطمه‌‌ی زهرا علیها‌السلام، این روزها و در این دوران ما کاری می‌کنند که انقلاب را که محصول مجاهدت فاطمه‌ی زهراست، در دنیا لنگ کنند!

می‌فهمید چه می‌گویم؟ بهترین وسیله‌ای که دشمنان بزرگ انقلاب پیدا کردند برای این‌که نگذارند انقلاب به کشورهای اسلامی برود، می‌دانید چه بود؟ گفتند این انقلاب، اسلامی نیست! گفتند اینها دشمن شما- چند صد میلیون مسلمان- هستند!

امام بزرگوارمان ایستاد و گفت این انقلاب، اسلامی است؛ شیعه و سنی در کنار همند؛ پهلوی همند. اگر امروز کسی کاری کند که آن دشمن انقلاب، آن مأمور سیای آمریکا، آن مأمور استخبارات کشورهای مزدور آمریکا، وسیله‌ای پیدا کند، دلیل پیدا کند. نواری پیدا کند، ببرد این‌جا و آن‌جا بگذارد، بگوید کشوری که شما می‌خواهید انقلابش را قبول کنید، این است، می‌دانید چه فاجعه‌ای اتفاق می‌افتد؟

بعضی‌ها دارند به نام فاطمه‌ی زهرا علیها‌السلام، این کار را می‌کنند. در حالیکه فاطمه‌زهرا، علیها‌السلام، راضی نیست.این همه زحمت برای این انقلاب کشیده شد. آن مرد الهی، آن وارث واقعی فاطمه‌‌ی زهرا علیها‌السلام، در زمان ما، آن همه زحمت کشید. این جوان‌های پاک ما این‌جور رفتند خون‌هایشان را ریختند تا انقلاب را بتوانند عالم‌گیر کنند. آن وقت یک نفری که معلوم نیست تحت تأثیر کدام محرکی واقع شده، به نام شادکردن دل فاطمه‌ زهرا، کاری بکند که دشمنان حضرت فاطمه‌‌ی زهرا را شاد کند.»

فردی می گفت وقتی باطل بره و حق بیاد باید جشن گرفت، وقتی حق بره و حق بیاد که جشن نداره!
البته من به شخصه قبول ندارم این حرفو!

shamim313;896664 نوشت:
سلام و احترام
فرمودید دوماه و اندی . ایا اشاره به ایام عسکریه دارید ؟ نظرتون را درمورد ایام عسکریه بفرمایید (مطلب طولانی شدن ایام حزن هست و همچنین روایاتی که به بشارت دادن ایام ربیع الاول اشاره دارد ایا این دو موضوع همخوانی دارد ؟ایا شرایط در این نوع موضوعات در نظر گرفته می شود یا نه ؟ )


سلام علیکم

منظور از دو ماه و اندی ایام ربیع نبود، دهه هایی که بعد از ماه صفر می گیرند از دیدگاه مراجع بزرگوار بدعت است، آیت الله زنجانی ترویج دهه‌های پیاپی عزاداری را زمینه ساز رویگردانی جامعه از عزای اهل بیت (ع) دانست و گفتند: همین طور پشت سر هم دهه درست کردن، توسط جامعه قابل پذیرش نیست و به مرور زمان زمینه انکار مجموعه عزاداری‌ها را به وجود می‌آورد. افراط در عزاداری‌ها به تفریط می‌انجامد.

هادی;896646 نوشت:
چرا آغاز امامت امام زمان عج را جشن می گیریم؟

سلام
ایا در گذشته چنین جشنی سابقه داشته؟ یعنی ریشه های آن را از کتابها نشان بدهید. با تشکر.

[="SeaGreen"]

صـادق خان;896925 نوشت:
سلام
ایا در گذشته چنین جشنی سابقه داشته؟ یعنی ریشه های آن را از کتابها نشان بدهید. با تشکر.

در باب حادی عشر علامه حلی وکتاب امامت استاد ربانی آمده است که امامت یعنی رهبری وسرپرستی مسلمانان در اموردنیوی ودینی.
یعنی امامان در مسائل دنیوی ودینی بر مسلمانان ولایت دارند.با شهادت امام امامت او برداشته نمی شود،بلکه امام زنده ای لازم است که رهبری مردم را به عهده داشته باشد،چون زمین نمی تواند از حجت الهی خالی باشدوامام صادق علیه السلام فرمود:لو لا الحجةلساخت الارض بأهلها،(اصول کافی کتاب الحجة)اگر حجت الهی برروی زمین نباشد زمین موجودات مستقر در زمین را فرو می برد،بنابراین همیشه یک حجت الهی زنده وحاضر در زمین لازم است وبا شهادت هر امامی وظلیف امامت به امام بعدی واگذار می شود.
لذا بعضی از مومنین آغاز امامت حضرت مهدی(عج)را جشن می گیرند.
خلاصه اینکه امام رهبر در اموردنیا وآخرت است،ووجود امام حاضر وناظر در هر عصری لازم وضروری است.[/]

با سلام
من مدعی نبود ریشه نیستم. بلکه به عنوان یک پرسش سوال کردم. کارشناس گرامی اگر ممکن است پاسخ بدهید.

عبدالرحیم;896979 نوشت:
در باب حادی عشر علامه حلی وکتاب امامت استاد ربانی آمده است که امامت یعنی رهبری وسرپرستی مسلمانان در اموردنیوی ودینی.
یعنی امامان در مسائل دنیوی ودینی بر مسلمانان ولایت دارند.با شهادت امام امامت او برداشته نمی شود،بلکه امام زنده ای لازم است که رهبری مردم را به عهده داشته باشد،چون زمین نمی تواند از حجت الهی خالی باشدوامام صادق علیه السلام فرمود:لو لا الحجةلساخت الارض بأهلها،(اصول کافی کتاب الحجة)اگر حجت الهی برروی زمین نباشد زمین موجودات مستقر در زمین را فرو می برد،بنابراین همیشه یک حجت الهی زنده وحاضر در زمین لازم است وبا شهادت هر امامی وظلیف امامت به امام بعدی واگذار می شود.
لذا بعضی از مومنین آغاز امامت حضرت مهدی(عج)را جشن می گیرند.
خلاصه اینکه امام رهبر در اموردنیا وآخرت است،ووجود امام حاضر وناظر در هر عصری لازم وضروری است.

با سلام و تشکر
من شاید به دلیل اینکه توانایی کمی در زمینه دینی دارم با جستجو در کتابخانه های اینترنتی که کتاب نامبرده از علامه حلی رو داشتند نتونستم این مطلب رو پیدا کنم. لطفا شماره صفحه و ترجیحا لینکی از یکی از کتابخانه های اینترنتی بذارید.

با سلام و عرض ادب

جناب صادق خان
همان طور که گفتیم جشن گرفتن به معنای پای کوبی و ... نیست بلکه به معنی بیعت گرفتن با امام جدید است، تجدید عهد و پیمان و بیعت با امام، سابقه داشته است؛ به عبارت دیگر، سیر زندگی اهل بیت علیهم السلام اینگونه بوده است که هرگاه امامی به شهادت می رسید، شیعیان نزد امام بعدی می آمدند و عرض ارادت می کردند و ضمن عرض تسلیت شهادت امام قبلی، با امام جدید هم تجدید عهد و بیعت می کردند؛ حتی امامان قبل از شهادت، برای امام بعد از خود نیز از مردم بیعت می گرفتند.
مثلاً پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، در غدیر خم نسبت به حضرت علی علیه السلام از مردم بیعت گرفتند و فرمودند: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»، بعد دستور دادند که همگان بر قبول ولایت و وفاداری نسبت به آن با امیرالمؤمنین علیه السلام بیعت کنند، به نقل تاریخ سه شبانه روز طول کشید تا همگان توانستند با علی علیه السلام بیعت کنند.
و یا پیامبر فرمود: «سلّموا عَلی عَلی بأمیرالمؤمنین (بامره المؤمنین)؛ به حضرت علی به عنوان امیرالمؤمنین سلام دهید». گاهی وقت ها پیامبر یا امام، نسبت به امام بعدی، از افراد عهد و پیمان خصوصی و عمومی می گرفتند. جالب اینکه گاهی هم برای خودشان از مردم عهد و پیمان و بیعت می گرفتند؛ مثلا پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم از مسلمانان همراه خویش بیعتی گرفت که بعدها «بیعت رضوان» نامیده شد.
بنابراین با نزدیک شدن به ایام نهم ربیع الاول، آغاز امامت یگانه منجی عالم بشریت و سخن از بیعت با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف؛ برای کسی احساس غریبی پیش نیاید؛ زیرا تجدید عهد و بیعت برای جریان امامت امام علیه السلام چیز عجیبی نیست.

[="Tahoma"][="DarkSlateGray"]

هادی;897212 نوشت:
جناب صادق خان
همان طور که گفتیم جشن گرفتن به معنای پای کوبی و ... نیست بلکه به معنی بیعت گرفتن با امام جدید است، تجدید عهد و پیمان و بیعت با امام، سابقه داشته است؛ به عبارت دیگر، سیر زندگی اهل بیت علیهم السلام اینگونه بوده است که هرگاه امامی به شهادت می رسید، شیعیان نزد امام بعدی می آمدند و عرض ارادت می کردند و ضمن عرض تسلیت شهادت امام قبلی، با امام جدید هم تجدید عهد و بیعت می کردند؛ حتی امامان قبل از شهادت، برای امام بعد از خود نیز از مردم بیعت می گرفتند.
مثلاً پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، در غدیر خم نسبت به حضرت علی علیه السلام از مردم بیعت گرفتند و فرمودند: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»، بعد دستور دادند که همگان بر قبول ولایت و وفاداری نسبت به آن با امیرالمؤمنین علیه السلام بیعت کنند، به نقل تاریخ سه شبانه روز طول کشید تا همگان توانستند با علی علیه السلام بیعت کنند.
و یا پیامبر فرمود: «سلّموا عَلی عَلی بأمیرالمؤمنین (بامره المؤمنین)؛ به حضرت علی به عنوان امیرالمؤمنین سلام دهید». گاهی وقت ها پیامبر یا امام، نسبت به امام بعدی، از افراد عهد و پیمان خصوصی و عمومی می گرفتند. جالب اینکه گاهی هم برای خودشان از مردم عهد و پیمان و بیعت می گرفتند؛ مثلا پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم از مسلمانان همراه خویش بیعتی گرفت که بعدها «بیعت رضوان» نامیده شد.
بنابراین با نزدیک شدن به ایام نهم ربیع الاول، آغاز امامت یگانه منجی عالم بشریت و سخن از بیعت با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف؛ برای کسی احساس غریبی پیش نیاید؛ زیرا تجدید عهد و بیعت برای جریان امامت امام علیه السلام چیز عجیبی نیست.

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

استاد شما را نیم دانم اما شیرینی پخش کردن و بیان تاجگذاری و... معمولا جشن هایی جنشینان پادشاهان رو به یاد میاره

نه امامت رو؟

آیا سابقه داشته وقتی پیامبر(ص) رحلت نمودند به امیرالمونین(ع) تبریک بگویند و شیرینی پخش کنند؟
بقیه اماماتن چطور؟

اگر هست بفرمایید سندی ارائه کنید تا شاید وجهی یافتیم تا روز بعد از کشته شدند امام حسن(ع) و آغاز غیبت امام مهدی(عج) رو روز تاجگذاری و جشن اعلام کنیم و شیرینی پخش کنیم

قائل به جشن امامت هستیم اما جشنم امامت و بیعت همان عید غدیر است و نیمه شعبان که بعد از رحلت و شهادت معصوم(ع) نیست

یا حتی می شه برای گرامی داشت روز بعد از شهادت امام حسن(ع) را اعلام کرد

اگر سندی گفتاری چیزی از اهل البیت(ع) است که در ایام غیبت امام زمان(عج) روز بعد از شهادت امام حسن (ع) را جشن بگیرید و شیرینی پخش کنید برای ما بیاورید بگویید این سند

سندی معتبر

ممنون
(منتظر رفع ایراداتی که به پست اولتون گرفتم هستم)

یا علی(ع)@};-[/]

[="SeaGreen"]

صـادق خان;897091 نوشت:
ا سلام و تشکر
من شاید به دلیل اینکه توانایی کمی در زمینه دینی دارم با جستجو در کتابخانه های اینترنتی که کتاب نامبرده از علامه حلی رو داشتند نتونستم این مطلب رو پیدا کنم. لطفا شماره صفحه و ترجیحا لینکی از یکی از کتابخانه های اینترنتی بذارید.

سلام
باید نقل قول را ذکر می کردم
این مطلب را از اساتید سایت نقل قول کردم
لینک مطلب پاسخ استاد را براتون می گذارم
http://www.askdin.com/showthread.php?t=25662&p=314319&viewfull=1#post314319[/]

جناب رستگاران با سلام و عرض ادب

بعد از شهادت امام حسن عسکری (علیه السلام) حضرت حجت بن الحسن عسکری (علیه السلام) زعامت و رهبری امت اسلامی را بر عهده گرفته اند و همین امر موجبات شادی و فرح مسلمانان را فراهم نموده است. شیعیان و محبان آن حضرت با برپایی مجلس سرور و شادی، محبت و ارادت خود را به آستان آن امام همام اعلام می دارند و با برپایی این مجالس وظیفه الهی و قرآنی خود را در قبال اهل بیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) به منصه ظهور می رسانند، کما اینکه خداوند متعال در این خصوص می فرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى؛[شوری آیه 23] بگو: «من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى كنم جز دوست داشتن نزدیكانم [اهل بیتم ]».

حال باید دید چرا موضوع به امامت رسیدن سایر ائمه تا این اندازه پررنگ نیست؟!

در جواب این پرسش می توان به چند نکته اشاره کرد:
کمی واقع بین باشیم جشن گرفتن ممدوح در سال روز به امامت رسیدن حضرت ولی عصر اگر در راستای همان غدیر باشد هیچ ایرادی ندارد، این در حالی است که هیچ یک مراجع تقلید، نفس شادمانی کردن در این روز را بلا اشکال می دانند.
آنچه از دیدگاه مراجع و بزرگان مذموم است و از جانب ایشان نهی شده جشن هایی همچون عید الزهرا (س) و عمر کشون هست که موجب ایجاد تفرقه بین اهل سنت و شیعه می شود و هیچ نهیی برای شادمانی در سالروز به امامت رسیدن حضرت ولی عصرعج از جانب بزرگان نیامده است. نهی فقط از بدعت هایی است که سبب وهن و اختلاف بین مسلمین می شود و الا بزرگداشت گرفتن برای حضرت ولی عصر عج و تجدید بیعت با ایشان ایرادی ندارد.
در ثانی تنفیذ امامت به فرد، یعنی رسیدن به ولایت؛ ولایت امام زمان (عج) به عنوان سرپرستی و حاکمیت ایشان بر افراد جامعه است و این ولایت رکن و اساس دین و همچنین راهنمای مسلمانان است. بنابراین وجه تشبیه به عید غدیر مشخص می شود چون پیامبر صلی الله علیه و آله در روز عید غدیر، ولایت و امامت را به امیر المومنین علی علیه السلام تنفیذ فرمودند.
شیعه به جهت تنفیذ ولایت به امام زمان عج روز نهم ربیع الاول را جشن می گیرد، شادمانی می کند و به امام حیّ و حاضر تبریک می گوید. سیره بزرگان زمان اهلبیت عصمت و طهارت نیز همچنین بوده و بعد از به شهادت رسیدن امام قبلی، محزون بوده‌اند و نزد امام جدید می‌آمدند و ابتدا شهادت امام قبلی را تسلیت می‌گفتند و سپس با امام جدید بیعت می‌کردند.
امام(علیه السلام) با تعابیر مختلف به اینها می‌گفتند خوشحال باشید که با ما هستید و شیعیان هم خوشحال بودند که گمراه نشده‌اند و امام بعدی را شناخته‌اند، ما هم بر اساس همین سیره اهلبیت است که به امام زمانمان عرضه می داریم، در عین اینکه به جهت شهادت پدر بزرگوارت امام حسن عسکری علیه السلام در سوگ هستیم اما از طرفی خوشحالیم از بابت اینکه گمراه نشدیم و معرفت کافی نسبت به امام حاضر پیدا کردیم.
امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف امام حاضر ماست، ما عصرِ ائمه دیگر را درک نکردیم، ولی ایشان حاضر است؛ از این رو هم ولادتش در نیمه شعبان، هم آغاز امامتش در نهم ربیع، برای ما اهمیت دارد و این جشن جزو همان روایت است که می فرماید: «شیعیان ما در ایام شادی ما شاد هستند.»
سخن در این است که جشن گرفتن غیر اصولی در روز نهم ربیع الاول مذموم است، جشنی که ایجاد تنش بین مسلمین می کند و وحدت و یکپارچگی مسلمین را از بین می برد .

اما چرا در زمان اهلبیت علیهم السلام جشن و شادمانی به صورت امروزی نبوده است؟ در پاسخ چند نکته بیان می شود:
نکته اول اینکه در طول تاریخ، شیعیان در محدودیت و انزوا به سر می برده اند و لذا با وجود شدیدترین محرومیت ها و مجازات ها فرصت توجه و اهتمام به این امور، بسیار سخت و غیر ممکن بوده است.
نکته دوم: بعد از برطرف شدن موانع و دستیابی شیعیان به آزادی و امنیت بیشتر شاهد اهتمام ایشان به این چنین مراسماتی بخصوص در ایام غدیر بوده ایم و چه بسا شیعیان مراسم بزرگداشت غدیر را به مراتب بیشتر و با شکوه تر برپا می نمایند.
نکته مهمتر اینکه انتظار عدل جهانی و حاکمیت ارزش های الهی چیزی ست که نه تنها موجبات شادی شیعیان، بلکه خواست و آرزوی تمام مسلمانان جهان و حتی سایر ادیان الهی بوده است، لذا بزرگداشت این روز می تواند تأثیر شگرفی در تقویت فرهنگ انتظار داشته باشد. خدای متعال در قرآن كریم می فرمایند: در تورات و زبور نوشته ایم كه صالحان، وارث زمین خواهند بود «و لَقَدْ كتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ».[انبیاءآیه 105] در تفسیر این آیه از امام باقر علیه السلام نقل شده است كه فرمود: این بندگان صالح همان یاران حضرت مهدی (علیه السلام)در آخرالزمانند. (پیشوائی، مهدی، سیره پیشوایان، ص714)

نکته آخر
روایات اسلامی توجه به هر دو مراسم(مراسم سوگ در عزای شهادت امام قبلی و مراسم جشن به مناسبت سالروز امامت حضرت ولی عصر عج) را مورد توجه و تأکید قرار می دهند. در این خصوص از امام علی (علیه السلام) این چنین روایت شده است:
«قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى اطَّلَعَ إِلَى الْأَرْضِ فَاخْتَارَنَا وَ اخْتَارَ لَنَا شِیعَةً یَنْصُرُونَنَا وَ یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا وَ یَبْذُلُونَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَنْفُسَهُمْ فِینَا أُولَئِکَ مِنَّا وَ إِلَیْنَا.[4]
مولا امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: خداوند تبارک و تعالی مخلوقات زمین را مورد توجه و دقت قرار داد، سپس ما (اهل بیت) را اختیار فرمود و برای ما شیعیان را اختیار فرمود. شیعیانمان ما را یاری می کنند و در فرح و شادی ما اظهار خوشحالی می کنند و برای حزن ما اظهار حزن و اندوه می کنند. و آنها اموال و نفس های خودشان را برای ما بذل و بخشش می نمایند. آنها از ما و به سوی ما هستند».
با توجه به اهمیت هر دو واقعه یقیناً نمی توان یکی را ترک و دیگری را امتثال نمود به همین جهت شیعیان با برپایی مراسم سوگواری در روز هشتم ربیع الاول مقام شهادت امام حسن عسکری علیه السلام) را گرامی داشته و ظلم نابخشودنی که به آن حضرت روا شده بود را محکوم می نمایند و در روز بعد یعنی در روز نهم ربیع الاول مقام شامخ زعامت و رهبری حضرت ولی عصر (عجله الله تعالی فرجه الشریف) را جشن می گیرند.

عبدالرحیم;897250 نوشت:
سلام
باید نقل قول را ذکر می کردم
این مطلب را از اساتید سایت نقل قول کردم
لینک مطلب پاسخ استاد را براتون می گذارم
http://www.askdin.com/showthread.php...l=1#post314319

سلام
کاری که شما کردید صحیح نبود. اولا مثل من باید منبع رو چک کنید. دوما اون پاسخ ابهام داشت چون استاد آن تایپک این مطلب رو در پاسخ سوال دیگه ای در مورد دنیوی و اخروی بودن امامت و ... نوشتن لذا اشاره ای در مورد جایگاه امامت از کتاب علامه حلی نوشتن و بعد گفتند لذا بعضی مومنین این روز رو جشن میگیرند. ولی شما اونو قاطعانه به عنوان پاسخ در مورد سابقه این جشن ارسال کردید که اگه منبع رو چک نمیکردم به اشتباه می افتادم که در زمان علامه حلی آغاز امامت رو جشن میگرفتند.