جمع بندی شکر نعمات الهی و نزول عذاب

تب‌های اولیه

7 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
شکر نعمات الهی و نزول عذاب

چرادرمواردی شکرنعمات الهی باعث نزول عذاب می شود؟

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد شعیب

[TD][/TD]

با سلام خدمت شما دوست گرامی
از آنجا که سوال شما مختصر و غیر گویاست طبق احتمالی که از سوال شما در ذهن دارم جواب می دهم اگر منظور دیگری از سوال داشتید حتما بیان بفرمایید تا بیشتر درباره آن توضیح دهم.

هرگز اینگونه نیست که در مواردی شکر نعمت های الهی باعث نزول عذاب شود چرا که خود خدا فرموده که برای این که از عذاب من در امان باشید شکر مرا بگویید : «وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ» و (باز به خاطر آرید) وقتی که خدا اعلام فرمود که شما بندگان اگر شکر نعمت به جای آرید بر نعمت شما می‌افزایم و اگر کفران کنید عذاب من بسیار سخت است.(ابراهیم آیه 7)
عقل انسان هم حکم می کند در مقابل کسی که به تو نعمت داده است شاکر باش و نعمت های او را پاس بدار و از کفران نعمات او خود داری کن عقل می گوید اگر کسی که نعمت به تو داده است از تو شکر نعمت هایش را دید آن نعمت را بر تو می افزاید و اگر کفر نعمت ها را دید آن نعمت را از تو می گیرد و یا بر کفران آن نعمت تو را تنبیه می کند.

شاید منظور این باشد که در جامعه می بینیم افرادی که اهل دین و بر پاداشتن شکر نعمت های الهی هستند امتحان های سخت تری برایشان پیش می آید و گاه می بینیم گرفتاری های متعدد دارند در حالی که کسانی که اهل شکر نیستند این مشکلات را ندارند .
پاسخ:
این گرفتاری که برای اهل دین و شکرگذاران عالم پیش می آید عذاب و نقمت الهی نیست بلکه امتحان هایی است برای این که آنها را به مراتب بالاتری برساند. و یا خدا بر ا«ها لطف کرده و اگر کوتاهی داشته اند به خاطر در مسیر دین بودن در همین دنیا با پیش آوردن گرفتاری هایی پاکشان می کند.
مثالی می زنم: کسی که در یک مقطع تحصیلی درس می خواند اگر وظیفه شناس و درسخوان باشد و امتحان را به نحو عالی بدهد این فرد گرچه وظیفه اش را در انجام تکالیف و درس خوانی و جواب دادن به سوالات امتحان کامل انجام داده است ولی برای او درس های سخت تر و امتحان های دشوار تری پیش بینی می کنند این به خاطر تنبیه او نیست بر عکس این به خاطر این است که آن فرد قابلیت این را دارد که مدرک بالاتری بگیرد و سر کلاس بالاتری بنشیند.
فردی که شکر گذار واقعی پروردگار است چون ظرفیت پا نهادن به درجات بالاتری از عبودیت و بندگی دارد سختی ها و آزمایش های آن مرحله برای او پیش می آید

در پایان باید توجه کنیم که: همیشه اینگونه نیست که افرادی که دین دار هستند گرفتار و افراد بی دین راحت و بی گرفتاری باشند بلکه در بسیاری از موارد بر عکس است افراد دین دار به خاطر رعایت قواعد دینی و ایجاد مصلحت های معنوی در زندگی شان به گرفتاری های کمتری برخورد می کنند و کسانی که از دین و قوانین دین دوری می کنند به خاطر از دست دادن مصالح دین داری در مواضع مختلف دچار گرفتاری می شوند.
مثالی می زنم: کسی اهل دین داری و رعایت حجاب و عفاف است و در مقابل فرد دیسگر اهل بی بند و باری و بی حجابی است بدون شک فرد دین دار و با حجاب از آسیب های اجتماعی در امان و فرد بی حجاب گرفتار این آسیب هاست.

چرابعضی اوقات انسان نمازمی خواند عزاداری می کند شکر نعمت می کند و...اما بعدبلاها ومصیبت های بیشتری به اونازل می شود

سلام

سوره مبارکه نساء آیه 147.
ما یفعل الله بعذابکم ان شکرتم وآمنتم وکان الله شاکرا علیما
خدا چه نیازی به مجازات شما دارد اگر شکرگزاری کنید و ایمان آورید؟ خدا شکرگزار و آگاه است. (اعمال و نیّات شما را می‌داند، و به اعمال نیک، پاداش نیک می دهد.)

شکرگذاری فقط به زبان نیست و به شناخت قلبی و تشکر از خداوند از عمق وجود بستگی پیدا می کند

انسان مومن بصورت معمول و فطری خدا را شکر میکند ولو به زبان .
شاید دیده باشید برخی افراد یکباره خدا را به خاطر اتفاقی و یا بی دلیل شکر میکنند. و این در ذات انسان قرار داده شده و حتی در وجود حیوانات هم گذاشته شده چه برسد به انسان و لزوما شکر زبانی نیست.

این مساله را میتوان در غذا دادن مداوم به یک حیوان درک کرد که با رفتاری که نشان میدهد انگار نوعی از شما تشکر میکند.

اینکه افراد مومن شکرگذاری را ترک میکنند و یا به اندازه کافی شکر نمی کنند ، دلیلش همان دام های شیطان است همان طور که در قرآن نقل قولی خداوند از شیطان بیان میکند:

سوره مبارکه اعراف آیه 16.
قال فبما اغویتنی لاقعدن لهم صراطک المستقیم
گفت: «اکنون که مرا گمراه ساختی، من بر سر راه مستقیم تو، در برابر آنها کمین می کنم!

سوره مبارکه اعراف آیه 17.
ثم لآتینهم من بین ایدیهم ومن خلفهم وعن ایمانهم وعن شمائلهم ولا تجد اکثرهم شاکرین
سپس از پیش رو و از پشت سر، و از طرف راست و از طرف چپ آنها، به سراغشان می‌روم؛ و بیشتر آنها را شکرگزار نخواهی یافت

باز تاکید میکنم شکرگزاری واقعی ، شکر گذاری قلبی است.

حال ممکن است گاهی انسان شکر کامل انجام دهد و باز گرفتار سختی و مصیبت شود در این صورت یکی از دو حالت زیر را به خود باید گوشزد کند:
سوره مبارکه بقره آیه 216.
کتب علیکم القتال وهو کره لکم وعسی ان تکرهوا شیئا وهو خیر لکم وعسی ان تحبوا شیئا وهو شر لکم والله یعلم وانتم لا تعلمون
جهاد در راه خدا، بر شما مقرّر شد؛ در حالی که برایتان ناخوشایند است. چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیرِ شما در آن است. و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است. و خدا می‌داند، و شما نمی‌دانید.

و دیگری:
سوره مبارکه حديد آیه 22.
ما اصاب من مصیبة فی الارض ولا فی انفسکم الا فی کتاب من قبل ان نبراها ان ذلک علی الله یسیر
هیچ مصیبتی (ناخواسته) در زمین و نه در وجود شما روی نمی‌دهد مگر اینکه همه آنها قبل از آنکه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است؛ و این امر برای خدا آسان است!
سوره مبارکه حديد آیه 23.
لکیلا تاسوا علی ما فاتکم ولا تفرحوا بما آتاکم والله لا یحب کل مختال فخور
این بخاطر آن است که برای آنچه از دست داده‌اید تأسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید؛ و خداوند هیچ متکبّر فخرفروشی را دوست ندارد!

اما در باب شکرگزاری زبانی بهترین شکر و کوتاه ترین شکر ، شکر حضرت نوح است زیرا طبق کلام معصوم بواسطه این شکر ، نوح بنده شکور خدا شد:
نوح هر صبح و شام ۱۰ بار ذکر زیر را میگفت:
اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ أَنَّهُ مَا أَصْبَحَ وَ أَمْسَى بِی مِنْ نِعْمَةٍ وَ
عَافِیَةٍ فِی دِینٍ أَوْ دُنْیَا فَمِنْکَ وَحْدَکَ لَا شَرِیکَ لَکَ
لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الشُّکْرُ بِهَا عَلَیَّ حَتَّى تَرْضَى وَ بَعْدَ الرِّضَا

و بدین جهت خدا در قرآن فرمود:
سوره مبارکه اسراء آیه 3.
ذریة من حملنا مع نوح انه کان عبدا شکورا
ای فرزندان کسانی که با نوح (بر کشتی) سوار کردیم! او بنده شکرگزاری بود. (شما هم مانند او باشید، تا نجات یابید!)

شکر قلبی و زبانی اگر توامان باشد بهترین نتایج بدست خواهد آمد
شکر کردن نباید به جهت طمع در نعمت بیشتر باشد ،هر چند این نوع شکرگزاری بسیار پسندیده است اما حالت بهتر و افضل آن این است که حتی اگر هم یقین کنیم که نعمتمان بیشتر نخواهد شد باز هم خدا را بخاطر نعمات پیشین همواره شکرگزار باشیم.

و نهایت شکر بنده شکر عملی میباشد که جای بحث خواهد بود.

نکته دیگر که میتوان علت بلایا و مصیبت ها با وجود شکرگزاری بیان نمود قسمت دوم آیه است
سوره مبارکه نساء آیه 147.
ما یفعل الله بعذابکم ان شکرتم وآمنتم وکان الله شاکرا علیما
خدا چه نیازی به مجازات شما دارد اگر شکرگزاری کنید و ایمان آورید؟ خدا شکرگزار و آگاه است. (اعمال و نیّات شما را می‌داند، و به اعمال نیک، پاداش نیک می دهد.)

خدا میفرماید اگر ایمان بیاورید!!!!
بله ممکن انسان در اقسام مختلف توحید پایش بلنگد
و یا حتی ترک اولی در توحید هم ممکن است موجب بلا شود
برای مثال داستان یوسف در زندان خواهش کردن او از خادم فرعون را در نظر بگیرید

مخاطب;1005066 نوشت:
چرابعضی اوقات انسان نمازمی خواند عزاداری می کند شکر نعمت می کند و...اما بعدبلاها ومصیبت های بیشتری به اونازل می شود

با سلام و عرض ادب
شعیب;1004704 نوشت:
با سلام خدمت شما دوست گرامی
از آنجا که سوال شما مختصر و غیر گویاست طبق احتمالی که از سوال شما در ذهن دارم جواب می دهم اگر منظور دیگری از سوال داشتید حتما بیان بفرمایید تا بیشتر درباره آن توضیح دهم.

هرگز اینگونه نیست که در مواردی شکر نعمت های الهی باعث نزول عذاب شود چرا که خود خدا فرموده که برای این که از عذاب من در امان باشید شکر مرا بگویید : «وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ» و (باز به خاطر آرید) وقتی که خدا اعلام فرمود که شما بندگان اگر شکر نعمت به جای آرید بر نعمت شما می‌افزایم و اگر کفران کنید عذاب من بسیار سخت است.(ابراهیم آیه 7)
عقل انسان هم حکم می کند در مقابل کسی که به تو نعمت داده است شاکر باش و نعمت های او را پاس بدار و از کفران نعمات او خود داری کن عقل می گوید اگر کسی که نعمت به تو داده است از تو شکر نعمت هایش را دید آن نعمت را بر تو می افزاید و اگر کفر نعمت ها را دید آن نعمت را از تو می گیرد و یا بر کفران آن نعمت تو را تنبیه می کند.

شاید منظور این باشد که در جامعه می بینیم افرادی که اهل دین و بر پاداشتن شکر نعمت های الهی هستند امتحان های سخت تری برایشان پیش می آید و گاه می بینیم گرفتاری های متعدد دارند در حالی که کسانی که اهل شکر نیستند این مشکلات را ندارند .
پاسخ:
این گرفتاری که برای اهل دین و شکرگذاران عالم پیش می آید عذاب و نقمت الهی نیست بلکه امتحان هایی است برای این که آنها را به مراتب بالاتری برساند. و یا خدا بر ا«ها لطف کرده و اگر کوتاهی داشته اند به خاطر در مسیر دین بودن در همین دنیا با پیش آوردن گرفتاری هایی پاکشان می کند.
مثالی می زنم: کسی که در یک مقطع تحصیلی درس می خواند اگر وظیفه شناس و درسخوان باشد و امتحان را به نحو عالی بدهد این فرد گرچه وظیفه اش را در انجام تکالیف و درس خوانی و جواب دادن به سوالات امتحان کامل انجام داده است ولی برای او درس های سخت تر و امتحان های دشوار تری پیش بینی می کنند این به خاطر تنبیه او نیست بر عکس این به خاطر این است که آن فرد قابلیت این را دارد که مدرک بالاتری بگیرد و سر کلاس بالاتری بنشیند.
فردی که شکر گذار واقعی پروردگار است چون ظرفیت پا نهادن به درجات بالاتری از عبودیت و بندگی دارد سختی ها و آزمایش های آن مرحله برای او پیش می آید

در پایان باید توجه کنیم که: همیشه اینگونه نیست که افرادی که دین دار هستند گرفتار و افراد بی دین راحت و بی گرفتاری باشند بلکه در بسیاری از موارد بر عکس است افراد دین دار به خاطر رعایت قواعد دینی و ایجاد مصلحت های معنوی در زندگی شان به گرفتاری های کمتری برخورد می کنند و کسانی که از دین و قوانین دین دوری می کنند به خاطر از دست دادن مصالح دین داری در مواضع مختلف دچار گرفتاری می شوند.
مثالی می زنم: کسی اهل دین داری و رعایت حجاب و عفاف است و در مقابل فرد دیسگر اهل بی بند و باری و بی حجابی است بدون شک فرد دین دار و با حجاب از آسیب های اجتماعی در امان و فرد بی حجاب گرفتار این آسیب هاست.

سوال:
چرادرمواردی شکرنعمات الهی باعث نزول عذاب می شود؟ چرا بعضی اوقات انسان نماز می خواند عزاداری می کند شکر نعمت می کند و...اما بعدبلاها و مصیبت های بیشتری به او نازل می شود؟

جواب:
هرگز اینگونه نیست که در مواردی شکر نعمت های الهی باعث نزول عذاب شود چرا که خود خدا فرموده که برای این که از عذاب من در امان باشید شکر مرا بگویید : «وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ» و (باز به خاطر آرید) وقتی که خدا اعلام فرمود که شما بندگان اگر شکر نعمت به جای آرید بر نعمت شما می‌افزایم و اگر کفران کنید عذاب من بسیار سخت است.(1)
عقل انسان هم حکم می کند در مقابل کسی که به تو نعمت داده است شاکر باش و نعمت های او را پاس بدار و از کفران نعمات او خود داری کن عقل می گوید؛ اگر کسی که نعمت به تو داده است از تو شکر نعمت هایش را دید آن نعمت را بر تو می افزاید و اگر کفر نعمت ها را دید آن نعمت را از تو می گیرد و یا بر کفران آن نعمت تو را تنبیه می کند.

شاید منظور این باشد که در جامعه می بینیم افرادی که اهل دین و برپا داشتن شکر نعمت های الهی هستند امتحان های سخت تری برایشان پیش می آید و گاه می بینیم گرفتاری های متعدد دارند در حالی که کسانی که اهل شکر نیستند این مشکلات را ندارند .
پاسخ:
این گرفتاری که برای اهل دین و شکرگذاران عالم پیش می آید عذاب و نقمت الهی نیست بلکه امتحان هایی است برای این که آنها را به مراتب بالاتری برساند. و یا خدا بر آنها لطف کرده و اگر کوتاهی داشته اند به خاطر در مسیر دین بودن در همین دنیا با پیش آوردن گرفتاری هایی پاکشان می کند.
مثالی می زنم: کسی که در یک مقطع تحصیلی درس می خواند اگر وظیفه شناس و درس خوان باشد و امتحان را به نحو عالی بدهد این فرد گرچه وظیفه اش را در انجام تکالیف و درس خوانی و جواب دادن به سوالات امتحان کامل انجام داده است ولی برای او درس های سخت تر و امتحان های دشوارتری پیش بینی می کنند این به خاطر تنبیه او نیست بر عکس این به خاطر این است که آن فرد قابلیت این را دارد که مدرک بالاتری بگیرد و سر کلاس بالاتری بنشیند.
فردی که شکر گذار واقعی پروردگار است چون ظرفیت پا نهادن به درجات بالاتری از عبودیت و بندگی دارد سختی ها و آزمایش های آن مرحله برای او پیش می آید
در روایتی از امام صادق (علیه‌ السلام) آمده است: «مؤمن و بلا همچون کفه ترازو هستند، هرچه بر ایمانش افزوده شود، بر بلا و مصیبتش افزوده می‌شود»(2)
و وقتی که انسان از عهده این امتحانات بر آمد خدا به او درجه بالاتری عنایت می فرماید: چنانكه خداوند متعال درباره حضرت ابراهيم (علیه السلام) مي فرمايد:« وَ إِذِ ابْتَلي‏ إِبْراهيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً»(3)
«و [به ياد آر] هنگامي كه ابراهيم را پروردگارش به اموري بيازمود، پس او همه را به نحو كامل انجام داد پروردگارش گفت: همانا من تو را براي مردم امام و پيشوا كردم.»

اين سخن را با حديث ديگري از امام صادق (علیه السلام) تكميل مي كنيم: هنگامي كه از حضرت تفسير آيه 30 سوره شوري را خواستند فرمود: مي‏ دانيد علي (علیه السلام) و اهل بيتش بعد از او گرفتار مصائبي شدند، آيا به خاطر اعمالشان بود؟! در حالي كه آنها اهل بيت طهارتند، و معصوم از گناه، سپس افزود: « إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) كَانَ يَتُوبُ إِلَي اللَّهِ وَ يَسْتَغْفِرُهُ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ مِائَةَ مَرَّةٍ مِنْ غَيْرِ ذَنْبٍ إِنَّ اللَّهَ يَخُصُّ أَوْلِيَاءَهُ بِالْمَصَائِبِ لِيَأْجُرَهُمْ عَلَيْهَا مِنْ غَيْرِ ذَنْبٍ »(4)
«رسول خدا (ص) پيوسته توبه مي‏كرد و در هر شبانه روز صد بار استغفار مي‏نمود، بي‏آنكه گناهي مرتكب شده باشد، خداوند براي اولياء و دوستانش مصائبي قرار مي ‏دهد تا به خاطر صبر در برابر آن از او پاداش گيرند بي ‏آنكه گناهي مرتكب شده باشند.»

نکته پایانی: همیشه این گونه نیست که افرادی که دین دار هستند گرفتار و افراد بی دین راحت و بی گرفتاری باشند بلکه در بسیاری از موارد بر عکس است افراد دین دار به خاطر رعایت قواعد دینی و ایجاد مصلحت های معنوی در زندگی شان به گرفتاری های کمتری برخورد می کنند و کسانی که از دین و قوانین دین دوری می کنند به خاطر از دست دادن مصالح دین داری در مواضع مختلف دچار گرفتاری می شوند.
مثالی می زنم: کسی اهل دین داری و رعایت حجاب و عفاف است و در مقابل فرد دیگری اهل بی بند و باری و بی حجابی است بدون شک فرد دین دار و با حجاب از آسیب های اجتماعی در امان و فرد بی حجاب گرفتار این آسیب هاست.
قرآن می فرماید: «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثير»«آنچه از مصائب و ناملايمات به شما رسد به خاطر اعمالي است كه خود انجام داده‏ ايد.»(5)

پی نوشت ها:
1- ابراهیم: 7.
2-كليني، محمد بن يعقوب، كافي، تهران، دار الكتب الإسلامية‌، 1407 ه‍ ق‌، ج۲، ص۲۵۳.
3- بقره : 124.
4- كليني، محمد بن يعقوب، كافي، تهران، دار الكتب الإسلامية‌، 1407 ه‍ ق‌، ج 2، ص 450.
5-شوری: 30.

موضوع قفل شده است