سخت ‏ترین مرحله حسابرسی درقیامت !

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
سخت ‏ترین مرحله حسابرسی درقیامت !

امیرالمومنین علیه‏ لسلام فرمود: ظلم سه گونه است:


اول ظلمی كه بخشیده نخواهد شد،



دوم ظلمی كه بدون دادستانی رها نمی‏شود،


سوم ظلمی كه مورد بخشش قرار خواهد گرفت.


ظلمی كه بخشیده نخواهد شد عبارت است از شرك به خدا، قرآن می‏فرماید:



«إِنَّ اللّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَكَ بِـهِ» اما ظلمی كه بخشیده می‏شود ستم كوچكی است كه هر انسانی نسبت به خودش روا داشته است،



اما ظلمی كه بدون حساب رها نمی‏شود عبارت است از ظلم بندگان نسبت به یکدیگر، قصاص در آن‏جا بسیار دشوار خواهد بود، سختی آن در حد زخم كارد و زدن تازیانه نیست بلكه بسیار سخت‏تر است.


رسول خدا صلی ‏الله ‏علیه ‏و‏آله فرمود: «هر كس از قصاص می‏ترسد از ستم به مردم خودداری كند.»



مشكل حسابرسی به حق الناس در قیامت این است كه در آن‏جا چیزی ندارد تا به طلبكاران بدهند؛



مثلاً كسی كه اموال مردم را در دنیا غصب كرده یا نفقه زن و فرزندانش را نداده یا شخصی را كشته و دیه‏اش را نپرداخته یا ضربه‏ای به مظلومی زده و دیه‏اش را نداده یا زیان مالی به كسی زده و جبرانش نكرده یا از كسی غیبت كرده یا به او توهین و هتك حرمت كرده و راضی‏اش نساخته است، در قیامت و به هنگام دادرسی چیزی ندارد تا به طلبكاران بپردازد.



حل این مشكل به یكی از دو وجه امكان دارد:


وجه اول این كه به مقدار طلب بستانكار از حسنات بدهكار برداشته می‏شود و به طلبكار داده می‏شود.


وجه دوم این كه اگر حسناتی نداشت به همان مقدار از سیئات شاكی برداشته و در نامه عمل بدهكار ثبت می‏شود.


از امام باقر یا صادق علیه ‏السلام روایت كرده كه فرمودند: بدهكار را در قیامت حاضر می‏كنند در حالی كه شدیداً وحشت زده و نگران است، اگر حسناتی دارد از او می‏گیرند و به طلبكارش می‏دهند و اگر حسناتی نداشت از گناهان طلبكار می‏گیرند و به بدهكار می‏دهند.



رسول خدا(ص)فرمود: «شخصی را در قیامت برای حساب در محضر خدای متعال حاضر می‏سازند و نامه اعمالش را به دستش می‏دهند، وقتی در آن نگاه می‏كند حسناتش را در آن مشاهده نمی‏كند، می‏گوید: خدایا! این نامه عمل من نیست، چون عمل‏های صالح خود را در آن نمی‏یابم. در جواب گفته می‏شود:



پروردگارت اشتباه و فراموشی ندارد. حسنات تو به واسطه غیبتی كه از مردم كرده‏ای به آنان داده شده است.


سپس شخص دیگری را برای حساب حاضر می‏سازند و نامه عملش را به دستش می‏دهند. هنگامی كه در آن می‏نگرد عبادت‏های فراوانی در آن مشاهده می‏كند كه آنها را انجام نداده است، می‏گوید: خدایا! این نامه عمل من نیست چون بعضی كارهایی كه انجام نداده‏ام در آن ثبت شده است.


در جواب گفته می‏شود: چون فلان كس از تو غیبت كرده بود، در عوض حسنات او را به نامه عمل تو منتقل كردیم.»


دعای چهاردهم ا ز صحیفه سجادیه شكایتی است ‌بر‌ درگاه حضرت ایزدی ‌كه‌ حضرت سیدالساجدین علیه السلام ‌طی‌ ‌آن‌ نگرانی نهایی خود ‌را‌ ‌با‌ خدای سبحان ‌در‌ میان گذارده‌، ‌از‌ ‌او‌ طلب یاری ‌می‌ كند‌. نكته ‌ای‌ ‌كه‌ امام سجاد علیه السلام ‌در‌ این دعا ‌بر‌ ‌آن‌ اصرار دارد‌، ‌نه‌ تنها انتقام گرفتن ‌از‌ شخص ظالم ‌و‌ ستمگر است‌، بلكه آموزه‌های بسیار بدیع ‌و‌ ‌دل‌ نشین توحیدی ‌را‌ ‌به‌ خواننده ‌می‌ آموزد ‌كه‌ ‌در‌ صورت توجه ‌به‌ ‌آن‌‌، غیظ ‌و‌ خشم ‌او‌ كاملا فرو ‌می‌ نشیند ‌و‌ تمام توجه خود ‌را‌ ‌به‌ رحمت ‌و‌ تفضل خدا ‌و‌ پاداش اخروی دوخته ‌و‌ اهمیت بیشتری ‌به‌ تهذیب خود ‌از‌ رذایل اخلاقی ‌می‌ دهد‌. یا ‌من‌ ‌لا‌ یخفی علیه أنباء المتظلمین‌، ‌و‌ ‌یا‌ ‌من‌ ‌لا‌ یحتاج ‌فی‌ قصصهم الی شهادات الشاهدین؛


ای خدایی ‌كه‌ اخبار ستم كشیدگان ‌بر‌ ‌او‌ پوشیده نیست ‌و‌ ‌در‌ دادرسی ‌به‌ سرگذشت مظلومان‌، ‌به‌ گواهی شاهدان نیازمند نیست!



سلام
یه سوال:
اگه تو یه جمعی عده ای هستن که در حال غیبت کردن هستن, اون جمع رو ترک کنیم بهتره یا اینکه بهشون تذکر بدیم؟

بقیع غریب;272694 نوشت:
سلام
یه سوال:
اگه تو یه جمعی عده ای هستن که در حال غیبت کردن هستن, اون جمع رو ترک کنیم بهتره یا اینکه بهشون تذکر بدیم؟

بنده با ترک کردن اون جمع تذکر می دم! اثرات جالبی برام داشته! لااقل کسانی که منو می شناسن، جلوی من غیبت نمی کنن!حداقل تا بینشون حضور دارم!

[="Tahoma"][="Navy"]

بقیع غریب;272694 نوشت:
یه سوال: اگه تو یه جمعی عده ای هستن که در حال غیبت کردن هستن, اون جمع رو ترک کنیم بهتره یا اینکه بهشون تذکر بدیم؟

باسلام
این امر بستگی به شرایط مختلفی دارد اما به طور کلی می توان گفت، بودن در مجلس و جلوگیری کردن از غیبت و دفاع از حق مومنی که غیبت او شده است، بافضیلت تر از ترک مجلس است، مگر این که قادر به دفاع از حق مومن نباشیم و یا اثری بر این امر مشاهده نکنیم از این رو رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمودند:
عَنِ النَّبِيِّ ص أَنَّهُ قَالَ: مَنْ أُذِلَّ عِنْدَهُ مُؤْمِنٌ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَى أَنْ يَنْصُرَهُ فَلَمْ يَنْصُرْهُ أَذَلَّهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى رُءُوسِ الْخَلَائِقِ.(بحار، ج 72، ص 226)

کسی که در حضورش، مومنی را غیبت کنند و او را ذلیل نمایند و قادر باشد که او را یاری کند و یاری ننمایند، خداوند روز قیامت در بین مردم، او را خوار و ذلیل می گرداند.
همچنین فرمودند :
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ مَنْ رَدَّ عَنْ عِرْضِ أَخِيهِ بِالْغَيْبِ كَانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ أَنْ يَرُدَّ عَنْ عِرْضِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.(بحار ج 72، ص 226)

کسی که آبروی برادر دینی اش را در غیابش حفظ کند، بر خداست که در روز قیامت، آبرویش را حفظ نماید.[/]

تشکر از کارشناس محترم

موضوع قفل شده است