میشه گفت یک سری رفتارها که بعد از مدتی متعارف و معمولی میشه ( حتی اگر از نظر یک قشر صمیمانه هم به نظر بیاد) مشکلی ندارد؟اگر متعارف باشد در نتیجه قبح ندارد و مشکلی نیست؟
[=microsoft sans serif]
آنچه که ما به آن دستور داده شده ایم حفظ حریمهاست.بنابراین حفظ حریم باید در رفتار وگفتار ما مشهود باشد به گونه ای که نه سخن گفتنمان باعث تهییج وتحریک شود ونه نوع حرکات ورفتارمان.منتها لازم است توجه کنیم در این مساله وعادی شدن روابط نگاه افراد وجامعه با توجه به نوع تربیت متفاوت است بعضی وجود هر رابطه ای اعم از علمی و کاری ویا غیر آن را رابطه ای از حد گذشته تصور می کنند واز نظر بعضی نیز صمیمیت در روابط مانعی ندارد.اما لازم است بدانیم که منظور از عادی شدن روابط وریخته شدن قبح بعضی از اعمال در روابط توجه نکردن به ملا ک ها ومعیارهای رابطه هاست نه صرف رابطه داشتن.
در بعضی روایات در رابطه با سخن گفتن با نامحرم به اندازه ی پنج کلمه صحبت شده است اين سخن معصوم علیه السلام در مورد صحبت كردن به طور حضوريه يا اين كه در مورد تلفن يا چت و اسم ام اس هم صادقه؟؟
پاسخ:
یکی از علوم اسلامی که مدتها علما تلاش می کنند تا در آن علم بتوانند متخصص شوند ، علم الحدیث و فقه الحدیث است و مولّفه های بسیار زیادی در تعیین اعتبار و فهم درست یک حدیث یا روایت وجود دارد.بررسی رجالی ، تطبیق محتوا با قرآن کریم ، تشکیل جامعه ی روائی ، بررسی زمان و شأن بیان روایت ، مخاطب روایت و .... همه مولّفه هایی هستندکه حتی غفلت از یکی از انها موجب افراط و تفریط در زندگی می شود.اصلا درست نیست که ما خود مستقیم به سراغ کتب روائی رفته ونتیجه ی شخصی بگیریم ، روایات مطلق و مقیّد دارند ، قاعده و فرع دارند ، مخاطب های مختلف دارند ، شأن بیان مختلف دارند و زمان و مکان و ... هم در محتوای آنها دخیل است و برای فهم نظر قطعی و جماع اهل بیت در مورد یک موضوع ، باید جامعه ی روائی تشکیل شود یعنی همه ی روایات وارده در یک موضوع خاص کنار هم دیده شود و بعد از استخراج جوانب مختلف موضوع از همه ی روایات وارده در یک موضوع و تطبیق آن بر قرآن و بررسی سند و ... اعتبار و معنی درست آن کشف می شود.
بحث بررسی سندی این گونه احادیث مربوط به انجمن حدیث است اما آنچه که در باب اخلاقی می توان متذکر شد این است درآن زمان نه از چت و نه اس ام اس و نه ايميل و .....خبري نبود تا اين سوالات را از ائمه در مقابل اين احاديث بپرسند ولي از راههاي ديگري مي توان به نظر معصوم پي برددر واقع لازم است بدانیم فلسفه تحريم اين گفتگو چيست؟؟ اگر بيش از 5 كلمه است چرا حضرت زهرا(س) و حضرت زينب (س) و.......در موقعيت هاي مختلف با نامحرمها حرف زده اندبايد به فلسفه تحريم اين گفتگو ها پي ببريم و در ظاهر اين روايت نباشيم
در ارتباط با نامحرم نوع صحبت كردن،تفكرات صحبت كنندگان،نگاههاي صحبت كنندگان،برخوردهاي صحبت كنندگان،كلماتي كه صحبت كنندگان باهم به كار مي برند ،نوع بيان،تن صداي صحبت كنندگان كه با ناز وعشوه و يا با جديت و معمولي،نوع پوشش و...... را بايد در نظر گرفتاصل در اين مسايل رعايت حد ومرز محرم و نامحرم استاين اصول را بايد جدي گرفت ورعایت این اصول در برخورد با نامحرم عمومیت دارد ومربوط به هر نوع رابطه ای اعم از حضوری ومستقیم یا تلفنی وچت کردن می باشد.
[=microsoft sans serif]سوال:
شاغل بودن یا تحصیل با رعایت کامل حجاب چه حکمی داره. فرض کنیم با مردان کمی سروکار داره (مثل استاد و مدیر مستقیم) و صحبت هم در موارد کاری صورت می گیره. آیا این صحبتها جزو آن صحبتهای ضروری است که اشکال نداره؟ ضروری یعنی چی؟ خب اگه به معنی حیاتی باشه که مسئله مرگ و زندگیه که اصلا نباید صحبت کرد.
پاسخ:
اگر منظورتان از حكم اين است كه آیا امكان دارد كه هم رعايت حجاب كرد و هم شغل داشت و هم رعايت حجاب كرد و هم درس خواندجواب بله استو بهترين دليل هم وقوع آن است كه در جامعه هستند ،افرادي كه هم عالم و شاغل اند و هم حجاب خود را حفظ كرده اند.
ضرورت ، یک مفهوم عرفی به معنای ناچاری است و تشخیص موارد آن بر عهده مکلف می باشد .ضرورت بسته به زمان و مكان و شرايط حاكم بر ديدار آقايان با خانم هاي نامحرم مشخص مي شودهمان طور كه از كلمه ضرورت مشخص است صحبت هايي كه ضروري است.
حرف هايي كه خارج از قانون و قاعده است و نمي شود براي انها دستورالعمل تعيين كردمثلا حرف زدن دختر با برادر و پدر و دايي و عمو ضرورت هم نباشد اشكال ندارد و مي توانند جك تعريف كنند يا خاطره بگويند و........ولي نمي توانند با نامحرم خاطره تعريف كنند و يا بگو و بخند راه بيندازند و...........
صحبت كردن استاد و شاگر اگر شرايط را رعايت كنند اشكال ندارد وهمچنین کار زن در بیرون از خانه اگر مفسده ویاا حتمال مفسده نباشد اشکالی ندارد
[=microsoft sans serif]سوال: زنهایی که وزیر یا نماینده مجلسن،با همکاراشون میتونن بحث کنن؟حلاله؟اگه جز بقدر ضرورت یا پنج کلمه نمیشه با نامحرم حرف زد پس نماینده مجلس شدن یا استاد دانشگاه و محقق شدنم برای زنها درست نیست ؟؟؟؟
پاسخ:
اسلام از حضور و مشارکت زنان در مسائل اجتماعي نهي نمي کند و صرفا ضوابط و قوانين و حدود اين حضور را مشخص مي نمايد و اين به خاطر مصونيت زنان از آسيب هاي اجتماعي است و از سوي ديگر به خاطر مصون ماندن جامعه از آسيب هايي است که از ناحيه زنان و مردان فرصت طلب به وجود مي آيد بنابراين هيچ تناقضي بين آموزه هاي ديني وجود ندارد بلکه همه آنها هماهنگ با يکديگر و متناسب با نياز جامعه انساني است.در صورت ناچارى و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام الهى منجر نشود، اشکالى ندارد.
فعاليت هاي شغلي موجود در جامعه به سه دسته تقسيم مي شود:
1. شغل هايي که الزاما به عهده زنان است و با وجود زنان مردان جايز نيست آن شغل ها را انتخاب کنند مثل شغل مامايي و کارهايي که جنبه زنانه محض دارد. در اين گونه موارد اسلام تأکيد دارد که شغل هاي حساس و مهمي که مربوط به بانوان مي شود خودشان به عهده گيرند. طبعا نوع رابطه شغلي در اينجا بين زنان است و مردان حق ورود به اين مشاغل را ندارند مگر در شرايط ضروري.
2. شغل هايي که به مردان اختصاص دارد مثل کارهاي شاق و سختي که با فيزيک بدن زن و روحيات او سازگار نيست طبعا پذيرفتن کارهاي شاق و طاقت فرسا که براي زن ، ضرر داشته باشد جايز نيست.
3. شغل هايي که مشترک بين زنان و مردان است که اکثر موارد و بيشتر کارها تقريبا بين زن و مرد مشترک است. در اينگونه کارها اگر زن و مرد ضوابط شرعي را رعايت کنند و مرتکب عمل حرامي نشوند مي توانند هم زنان و هم مردان مشارکت فعال داشته باشند مانند بسياري از کارها از جمله نمايندگي مجلس، معلمي و صدها کار ديگر.
بدون شك ، تشكيل و اداره خانواده تنها وظيفه شرعي زن در اسلام نيست، اگر چه بزرگ ترين و مهم‌ترين وظيفه خوانده مي شود و براي پايداري و سلامت خانواده، شرط اصلي و اساسي به شمار مي‌رود ، اما اين به معناي نفي ديگر وظايف و نقش‌هاي اجتماعي و حتي سياسي براي بانوان نيست. مقامي كه اسلام براي زن به موازات مرد در تمام مشتركات طبيعي و توانايي‌ها مقرر داشته است اين امكان را به زن مي‌دهد كه تا در حد احترام به تكاليف شرعي و مسئوليت هاي زناشويي و خانوادگي، در فعاليت‌هاي سياسي نيز وارد شود. شارع مقدس، زن را در قبال حوادث جامعه بي‌تفاوت قرار نداده است و توصيه‌هاي كتاب و سنت در اين زمينه، مرد و زن _ هر دو _ را شامل مي شود.بنابراين از نظر اسلام، منعي براي مشاركت سياسي زنان وجود ندارد وتنها در برخي از مناصب بالاي حكومتي است كه زنان به ظاهر ، از دست يافتن به آنها منع گرديده‌اند.
در يك نگاه كلى، اسلام به كار زنان با شرايطى كه براى آن مقرّر شده، مخالف نيست؛ اما در تعارض ميان كار زنان و ارزش‌هاى مهم و بنيادى‌تر، نگاه اسلام به كار زنان متفاوت خواهد بود. سعى بر آن است كه در كنار كار زنان، ارزش‌هاى بنيادين و اساسى صيانت و حمايت شود. البته اين موضوع در مورد مردان نيز صادق بوده و منحصر به زنان نيست. در اسلام، قاعده «تزاحم» و «اهم و مهم» وجود دارد كه اگر ميان اهم و مهم تزاحم پيدا شود، از نظر شرعى، عقلى و نقلى، اهم مقدّم بر مهم است. در همين زمينه، ارزش‌ها و نهادهايى مثل خانواده، كه در اسلام داراى اهميت بنيادين هستند، صيانت مى‌شوند و حفظ آنها در درجه اول اهميت قرار دارد.
رابطه با نامحرم در محل کارچگونه باید باشد؟ پاسخ:
در اسلام، برخي شرايط عمومي به خاطر مصالح جامعه و امنيت زنان، براي حضور زن در جامعه در نظر گرفته شده اند که رعايت آنها در محيط کار نيز الزامي است. از جمله ي اين شرايط، رعايت حجاب است. در عين حال، اسلام زن را در محيط خانه محبوس نکرده و جلوي بروز استعدادهاي او را نگرفته است. مبناي حجاب اين است که التذاذ جنسي بايد در محيط خانه و به همسر مشروع اختصاص يابد و محيط کار خالص براي کار و فعاليت باشد. از سوي ديگر، حجاب نه تنها نيروي کار زن را فلج نمي کند، بلکه موجب تقويت نيروي کار اجتماع نيز مي شود.حفظ حجاب که گویای حیای زن می باشد مهمترین نکته در ارتباط با نامحرم است.اینکه زن خود را بپوشاند و حفظ کند برای خودش و زیبایی اش بهتر است. طرفین خودشان بهتر از همه میفهمند که در این روابط شغلی و کاری که مراجعه کننده دارند، رابطه شان چگونه است؛آیا رابطه با حفظ صیانت است یا برای جلب توجه و پرده دری است؟!از نظر گفتاری، فرد چه سخنی را میگوید و آن را چگونه ادا می کند و حرفش را چگونه میزندو از چه کلماتی در صحبتِ خود استفاده میکند؟طرفین خوب میداند که مراجعه کننده جنسِ مخالف چه منظوری دارد. هر دو طرف میدانند که فرد با چه پوششی چگونه آمده و چه غرضی دارد. از نظر رفتاری و حرکاتشان هم، هر دو خوب میفهمند که به دنبال چه هستند.اگر این حداقل رعایت نشود، کم کم رابطه با نامحرم برایشان عادی میشود و نعوذبالله یک سنخ محرمات اصلاً قباحتش از بین میرود، به خاطر مراوده با نامحرمها به اقتضای شغل خود، دیگر قبحی نمی ماند.بنابراین:
اولاً: اگر ضرورتى ایجاب نمى کند حتّى الامکان چنین روابطى با نامحرم برقرار نشود و دختران در مقابل افراد نا محرم، رفتارى متکبّرانه و با وقار داشته باشند نه رفتارى صمیمانه.
ثانیاً: در صورت ناچارى و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام دین منجر نشود، اشکالى ندارد. بنابراین، گفتگو و نگاههاى متعارف بدون قصد لذّت و شهوت ، اشکالى ندارد
کاربر مهمان خوش آمدید
[=microsoft sans serif]
آنچه که ما به آن دستور داده شده ایم حفظ حریمهاست.بنابراین حفظ حریم باید در رفتار وگفتار ما مشهود باشد به گونه ای که نه سخن گفتنمان باعث تهییج وتحریک شود ونه نوع حرکات ورفتارمان.منتها لازم است توجه کنیم در این مساله وعادی شدن روابط نگاه افراد وجامعه با توجه به نوع تربیت متفاوت است بعضی وجود هر رابطه ای اعم از علمی و کاری ویا غیر آن را رابطه ای از حد گذشته تصور می کنند واز نظر بعضی نیز صمیمیت در روابط مانعی ندارد.اما لازم است بدانیم که منظور از عادی شدن روابط وریخته شدن قبح بعضی از اعمال در روابط توجه نکردن به ملا ک ها ومعیارهای رابطه هاست نه صرف رابطه داشتن.
[=microsoft sans serif]پست جمعبندی:
سوال:
در بعضی روایات در رابطه با سخن گفتن با نامحرم به اندازه ی پنج کلمه صحبت شده است اين سخن معصوم علیه السلام در مورد صحبت كردن به طور حضوريه يا اين كه در مورد تلفن يا چت و اسم ام اس هم صادقه؟؟
پاسخ:
یکی از علوم اسلامی که مدتها علما تلاش می کنند تا در آن علم بتوانند متخصص شوند ، علم الحدیث و فقه الحدیث است و مولّفه های بسیار زیادی در تعیین اعتبار و فهم درست یک حدیث یا روایت وجود دارد.بررسی رجالی ، تطبیق محتوا با قرآن کریم ، تشکیل جامعه ی روائی ، بررسی زمان و شأن بیان روایت ، مخاطب روایت و .... همه مولّفه هایی هستندکه حتی غفلت از یکی از انها موجب افراط و تفریط در زندگی می شود.اصلا درست نیست که ما خود مستقیم به سراغ کتب روائی رفته ونتیجه ی شخصی بگیریم ، روایات مطلق و مقیّد دارند ، قاعده و فرع دارند ، مخاطب های مختلف دارند ، شأن بیان مختلف دارند و زمان و مکان و ... هم در محتوای آنها دخیل است و برای فهم نظر قطعی و جماع اهل بیت در مورد یک موضوع ، باید جامعه ی روائی تشکیل شود یعنی همه ی روایات وارده در یک موضوع خاص کنار هم دیده شود و بعد از استخراج جوانب مختلف موضوع از همه ی روایات وارده در یک موضوع و تطبیق آن بر قرآن و بررسی سند و ... اعتبار و معنی درست آن کشف می شود.
بحث بررسی سندی این گونه احادیث مربوط به انجمن حدیث است اما آنچه که در باب اخلاقی می توان متذکر شد این است درآن زمان نه از چت و نه اس ام اس و نه ايميل و .....خبري نبود تا اين سوالات را از ائمه در مقابل اين احاديث بپرسند ولي از راههاي ديگري مي توان به نظر معصوم پي برددر واقع لازم است بدانیم فلسفه تحريم اين گفتگو چيست؟؟ اگر بيش از 5 كلمه است چرا حضرت زهرا(س) و حضرت زينب (س) و.......در موقعيت هاي مختلف با نامحرمها حرف زده اندبايد به فلسفه تحريم اين گفتگو ها پي ببريم و در ظاهر اين روايت نباشيم
در ارتباط با نامحرم نوع صحبت كردن،تفكرات صحبت كنندگان،نگاههاي صحبت كنندگان،برخوردهاي صحبت كنندگان،كلماتي كه صحبت كنندگان باهم به كار مي برند ،نوع بيان،تن صداي صحبت كنندگان كه با ناز وعشوه و يا با جديت و معمولي،نوع پوشش و...... را بايد در نظر گرفتاصل در اين مسايل رعايت حد ومرز محرم و نامحرم استاين اصول را بايد جدي گرفت ورعایت این اصول در برخورد با نامحرم عمومیت دارد ومربوط به هر نوع رابطه ای اعم از حضوری ومستقیم یا تلفنی وچت کردن می باشد.
[=microsoft sans serif]سوال:
شاغل بودن یا تحصیل با رعایت کامل حجاب چه حکمی داره. فرض کنیم با مردان کمی سروکار داره (مثل استاد و مدیر مستقیم) و صحبت هم در موارد کاری صورت می گیره. آیا این صحبتها جزو آن صحبتهای ضروری است که اشکال نداره؟ ضروری یعنی چی؟ خب اگه به معنی حیاتی باشه که مسئله مرگ و زندگیه که اصلا نباید صحبت کرد.
پاسخ:
اگر منظورتان از حكم اين است كه آیا امكان دارد كه هم رعايت حجاب كرد و هم شغل داشت و هم رعايت حجاب كرد و هم درس خواندجواب بله استو بهترين دليل هم وقوع آن است كه در جامعه هستند ،افرادي كه هم عالم و شاغل اند و هم حجاب خود را حفظ كرده اند.
ضرورت ، یک مفهوم عرفی به معنای ناچاری است و تشخیص موارد آن بر عهده مکلف می باشد .ضرورت بسته به زمان و مكان و شرايط حاكم بر ديدار آقايان با خانم هاي نامحرم مشخص مي شودهمان طور كه از كلمه ضرورت مشخص است صحبت هايي كه ضروري است.
حرف هايي كه خارج از قانون و قاعده است و نمي شود براي انها دستورالعمل تعيين كردمثلا حرف زدن دختر با برادر و پدر و دايي و عمو ضرورت هم نباشد اشكال ندارد و مي توانند جك تعريف كنند يا خاطره بگويند و........ولي نمي توانند با نامحرم خاطره تعريف كنند و يا بگو و بخند راه بيندازند و...........
صحبت كردن استاد و شاگر اگر شرايط را رعايت كنند اشكال ندارد وهمچنین کار زن در بیرون از خانه اگر مفسده ویاا حتمال مفسده نباشد اشکالی ندارد
[=microsoft sans serif]سوال:
زنهایی که وزیر یا نماینده مجلسن،با همکاراشون میتونن بحث کنن؟حلاله؟اگه جز بقدر ضرورت یا پنج کلمه نمیشه با نامحرم حرف زد پس نماینده مجلس شدن یا استاد دانشگاه و محقق شدنم برای زنها درست نیست ؟؟؟؟
پاسخ:
اسلام از حضور و مشارکت زنان در مسائل اجتماعي نهي نمي کند و صرفا ضوابط و قوانين و حدود اين حضور را مشخص مي نمايد و اين به خاطر مصونيت زنان از آسيب هاي اجتماعي است و از سوي ديگر به خاطر مصون ماندن جامعه از آسيب هايي است که از ناحيه زنان و مردان فرصت طلب به وجود مي آيد بنابراين هيچ تناقضي بين آموزه هاي ديني وجود ندارد بلکه همه آنها هماهنگ با يکديگر و متناسب با نياز جامعه انساني است.در صورت ناچارى و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام الهى منجر نشود، اشکالى ندارد.
فعاليت هاي شغلي موجود در جامعه به سه دسته تقسيم مي شود:
1. شغل هايي که الزاما به عهده زنان است و با وجود زنان مردان جايز نيست آن شغل ها را انتخاب کنند مثل شغل مامايي و کارهايي که جنبه زنانه محض دارد. در اين گونه موارد اسلام تأکيد دارد که شغل هاي حساس و مهمي که مربوط به بانوان مي شود خودشان به عهده گيرند. طبعا نوع رابطه شغلي در اينجا بين زنان است و مردان حق ورود به اين مشاغل را ندارند مگر در شرايط ضروري.
2. شغل هايي که به مردان اختصاص دارد مثل کارهاي شاق و سختي که با فيزيک بدن زن و روحيات او سازگار نيست طبعا پذيرفتن کارهاي شاق و طاقت فرسا که براي زن ، ضرر داشته باشد جايز نيست.
3. شغل هايي که مشترک بين زنان و مردان است که اکثر موارد و بيشتر کارها تقريبا بين زن و مرد مشترک است. در اينگونه کارها اگر زن و مرد ضوابط شرعي را رعايت کنند و مرتکب عمل حرامي نشوند مي توانند هم زنان و هم مردان مشارکت فعال داشته باشند مانند بسياري از کارها از جمله نمايندگي مجلس، معلمي و صدها کار ديگر.
بدون شك ، تشكيل و اداره خانواده تنها وظيفه شرعي زن در اسلام نيست، اگر چه بزرگ ترين و مهم‌ترين وظيفه خوانده مي شود و براي پايداري و سلامت خانواده، شرط اصلي و اساسي به شمار مي‌رود ، اما اين به معناي نفي ديگر وظايف و نقش‌هاي اجتماعي و حتي سياسي براي بانوان نيست. مقامي كه اسلام براي زن به موازات مرد در تمام مشتركات طبيعي و توانايي‌ها مقرر داشته است اين امكان را به زن مي‌دهد كه تا در حد احترام به تكاليف شرعي و مسئوليت هاي زناشويي و خانوادگي، در فعاليت‌هاي سياسي نيز وارد شود. شارع مقدس، زن را در قبال حوادث جامعه بي‌تفاوت قرار نداده است و توصيه‌هاي كتاب و سنت در اين زمينه، مرد و زن _ هر دو _ را شامل مي شود.بنابراين از نظر اسلام، منعي براي مشاركت سياسي زنان وجود ندارد وتنها در برخي از مناصب بالاي حكومتي است كه زنان به ظاهر ، از دست يافتن به آنها منع گرديده‌اند.
در يك نگاه كلى، اسلام به كار زنان با شرايطى كه براى آن مقرّر شده، مخالف نيست؛ اما در تعارض ميان كار زنان و ارزش‌هاى مهم و بنيادى‌تر، نگاه اسلام به كار زنان متفاوت خواهد بود. سعى بر آن است كه در كنار كار زنان، ارزش‌هاى بنيادين و اساسى صيانت و حمايت شود. البته اين موضوع در مورد مردان نيز صادق بوده و منحصر به زنان نيست. در اسلام، قاعده «تزاحم» و «اهم و مهم» وجود دارد كه اگر ميان اهم و مهم تزاحم پيدا شود، از نظر شرعى، عقلى و نقلى، اهم مقدّم بر مهم است. در همين زمينه، ارزش‌ها و نهادهايى مثل خانواده، كه در اسلام داراى اهميت بنيادين هستند، صيانت مى‌شوند و حفظ آنها در درجه اول اهميت قرار دارد.
[=microsoft sans serif]سوال:
رابطه با نامحرم در محل کارچگونه باید باشد؟
پاسخ:
در اسلام، برخي شرايط عمومي به خاطر مصالح جامعه و امنيت زنان، براي حضور زن در جامعه در نظر گرفته شده اند که رعايت آنها در محيط کار نيز الزامي است. از جمله ي اين شرايط، رعايت حجاب است. در عين حال، اسلام زن را در محيط خانه محبوس نکرده و جلوي بروز استعدادهاي او را نگرفته است. مبناي حجاب اين است که التذاذ جنسي بايد در محيط خانه و به همسر مشروع اختصاص يابد و محيط کار خالص براي کار و فعاليت باشد. از سوي ديگر، حجاب نه تنها نيروي کار زن را فلج نمي کند، بلکه موجب تقويت نيروي کار اجتماع نيز مي شود.حفظ حجاب که گویای حیای زن می باشد مهمترین نکته در ارتباط با نامحرم است.اینکه زن خود را بپوشاند و حفظ کند برای خودش و زیبایی اش بهتر است. طرفین خودشان بهتر از همه میفهمند که در این روابط شغلی و کاری که مراجعه کننده دارند، رابطه شان چگونه است؛آیا رابطه با حفظ صیانت است یا برای جلب توجه و پرده دری است؟!از نظر گفتاری، فرد چه سخنی را میگوید و آن را چگونه ادا می کند و حرفش را چگونه میزندو از چه کلماتی در صحبتِ خود استفاده میکند؟طرفین خوب میداند که مراجعه کننده جنسِ مخالف چه منظوری دارد. هر دو طرف میدانند که فرد با چه پوششی چگونه آمده و چه غرضی دارد. از نظر رفتاری و حرکاتشان هم، هر دو خوب میفهمند که به دنبال چه هستند.اگر این حداقل رعایت نشود، کم کم رابطه با نامحرم برایشان عادی میشود و نعوذبالله یک سنخ محرمات اصلاً قباحتش از بین میرود، به خاطر مراوده با نامحرمها به اقتضای شغل خود، دیگر قبحی نمی ماند.بنابراین:
اولاً: اگر ضرورتى ایجاب نمى کند حتّى الامکان چنین روابطى با نامحرم برقرار نشود و دختران در مقابل افراد نا محرم، رفتارى متکبّرانه و با وقار داشته باشند نه رفتارى صمیمانه.
ثانیاً: در صورت ناچارى و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام دین منجر نشود، اشکالى ندارد. بنابراین، گفتگو و نگاههاى متعارف بدون قصد لذّت و شهوت ، اشکالى ندارد