جمع بندی خطبه 80 نهج البلاغه

بسم الله الرحمن الرحيم

عرض سلام و ادب دارم خدمت شما و ساير دوستان فعال در بحث؛

ن هم متقابلا از زحمات تمامي دوستان حاضر در بحث و آدي حبيبه کمال تشکر را دارم . همه دوستان زحمت کشيدند . جزاکم الله خيرا .

البته موردي را که شما به عنوان يک مطلب مهم بيان کرديد اگر دقت مي فرموديد در همان صفحه «http://www.soalcity.ir/node/1920» توسط دوستان پاسخ داده شده تحت عنوان «سوم - بررسی شان صدور و فضای تاریخی این روایت» به همين دليل شايد از بيان مجدد آن پرهيز شده است .

بسم الله الرحمن الرحيم

عرض ادب و سلام خدمت شما دوست گرامي ؛

«...........روایت فوق به صورت كامل و یا در برخی منابع بصورت ناقص و صرفا عبارت «ان النساء نواقص العقول» در منابع ذیل یافت می شوند:
۱- وسائل الشیعه/ج۲/ص۳۴۴-باب تحریم صلاه و صیام و نحوهما علی الحائض.
۲- بحار/ج۳۰/ص۷/تتمه ی کتاب فتن و محن
۳- ارشاد القلوب/ج۱/ص۱۹۲
۴- خصائص الائمه/ص۹۷
۵- غرر الحکم/باب نساء/۴
۶- اختصاص/ص ۱۷۶-
۷- خصال ج ۲/ص ۳۷۸
۸- کافی/ج۵/ص ۳۲۲
۹- نهج ص ۳۷۳-۱۴
۱۰- القرشی، حیاة الامام الحسن، ج ۲، ص ۴۴۸، عبارت « ان انساء نواقص العقول »
در تمامی منابع فوق روایت مذكور بصورت مرسل یا مرفوع وارد شده است و در منبع اخیر نیز در سلسله سند آن ابوطالب مكی دیده میشود كه دچار جنون گردیده بود و قابل اعتماد نیست.
مهدی مهریزی هم در خصوص سلسله سند اين روايت می نویسد:« برای این حدیث سند متصلی وجود ندارد و منبع قابل استنادی هم برای آن نیامده است»[۱]»

اما در خصوص مفهوم و معناي عبارت هاي فوق که ظاهرا اندکي واضح نبود خدمت شما عرض کنم عبارت «ان النساء نواقص العقول» در تمامي احاديثي که در متن بالا به آن اشاره شده است با سندهايي ذکر شده است که اين سندها از يک اشکال و ايراد برخوردار است. ضعف اين اسناد در اين مرحله است که سند حديث يعني مجموعه يا زنجيره اي از انسان هايي که راوي آن حديث بوده اند و آن حديث را گوش به گوش و سينه به سينه تا زمان صاحبان کتاب هاي حديثي اصلي رسانده اند . حال گاهي در اين سند يا زنجيره انسان هايي که يک روايت را به ما رسانده اند افتادگي پيش مي آيد يعني اين که فرد يا افرادي از اين مجموعه حذف مي شوند با يک مثال مساله را بهتر پيگيري مي کنم .
فرض کنيد سند روايتي اين باشد : حسين از علي از احمد از عباس از زيد از امام صادق عليه السلام
حال اگر سند روايت در کتاب حديثي چنين گزارش شده باشد : حسين ...........از عباس از زيد از امام صادق عليه السلام
اين حديث مرسل است البته در سند روايت ها نقطه چين وجود ندارد و بررسي راويان به اين نکته مي رسند که بين آنها يک يا دو و يا بيشتر از دو راوي افتاده است که به چنين حديثي اصطلاحا «مرسل» گفته مي شود‌« مرسل» به معناي رها شده است.
اما گاهي به جاي نقطه چين بالا ( در حالي که اول يا وسط حديث يک يا چنين نفر افتاده است از لفظ « رفعه» استفاده کرده است يعني در واقع اين کلمه رمزي است که بيان مي دارد بين دو راوي يک يا چند راوي افتاده است.
يعني به اين شکل که : حسين رفعه عن عباس عن زيد عن امام صادق عليه السلام
در هر صورت حديث مرفوع نيز مانند حديث مرسل است و اصلا حديث مرفوع نوعي از حديث مرسل است.
اما در بررسي روايت ها احاديثي که داراي مشکل مرسل يا مرفوع بودن هستند حديث شناسان تنها به دليل اين مشکل روايات را بي اعتبار نمي دانند بلکه اگر قرائن ديگري بر تقويت حديث بود از آن استفاده مي کنند؛ يکي از اين قرائن توجه علما و صاحب نظران به احاديث مزبور است . کتاب نهج البلاغه گرچه بيشتر روايات آن از ارسال رنج مي برد اما به دليل اين که در طول زمان پس از تدوين و انتشار آن تا به امروز علماي تراز اول حديث مانند علامه مجلسي و فيض کاشاني و ساير محدثان نه تنها به سند مرسل و مرفوع آنها ايرادي نگرفته اند بلکه همواره از اين کتاب با عظمت و جلالت نام برده اند ،‌حتي با وجود چنين مشکلي مورد قبول است و روايات آن اطمينان آور است .
دليل عدم توجه بزرگان علما و محدثان به اين مشکل در اسناد نهج البلاغه ، شايد بلاغت والا و مفاهيم عميقي است که در خطبه ها و کلمات قصار آن وجود دارد،‌به طور حتم سخن گفتن در اين درجه از فصاحت و بلاغت کلام و اشاره به معاني عميق و معارف بلند ،‌ مانع از اين امر مي شود که اصل انتساب نهج البلاغه را به امام علي عليه السلام به دليل افتادگي در اسنادي که ما را به احاديث آن مي رساند ناديده بگيريم .
عبارت انتهاي متن هم «مهدی مهریزی هم در خصوص سلسله سند اين روايت می نویسد:« برای این حدیث سند متصلی وجود ندارد و منبع قابل استنادی هم برای آن نیامده است» در بيان اين مطلب است که آقاي مهريزي يکي از اساتيد حوزه حديث که ظاهرا به سند شناسي روايات نهج البلاغه دست يازيده اند براي اين روايت سندي که تمام راويان آن ذکر شده باشند ( متصل به اين معناست) را بيان نکرده اند .

بسمه الخبیر

با سلام

نکته ای که در بررسی متون دینی مانند روایات باید به آن توجه ویژه و وسواس گونه داشت،فضای صدور حدیث و مخاطبین حدیثند.

چراکه روش معصومین علیهم السلام در سخن گفتن با مخاطبانشان میزان معرفت و حال و مقام و شرایط موجود بوده است.

"نحن معشر الانبیاء أُمرنا أن نکلّم الناس علی قدر عقولهم"ما جمعیت انبیاء مأمور شده ایم به قدر ظرفیت عقلی مردم با آنها سخن گوئیم"

و این نکته بسیار حائز اهمیّت است چرا که فروع دین و اصول معارف و اخلاق را علاوه بر قران ،شیعه از اهل بیت علیهم السلام می گیرد.

و زندگی ابدیش را بر آن پایه پی می ریزد.

لذا باید ببینیم در حدیث فوق مخاطب حضرت که بوده است اولا و فضای صدور چه بوده است ثانیا.

و گرنه می دانید نهایتا بدون اینکه متوجه باشیم چه نتیجه ای از سخن مولا علیه السلام می گیریم؟

اینکه خیل مردان کامِلُ العقلِ تابع یک ناقص العقلی که بزرگترین فتنه ی امّت اسلام را رقم زد و باعث

ریخته شدن خونهای بسیاری شد،در واقع باید فاقد العقل باشند!

در آن جنگ طبق گزارش مورخین حدود 10000 نفر کشته شدند و تعداد زیادی هم زخمی به جای ماند.

چند هزار نفر از مردان عاقل به دنبال عایشه راه افتادند؟

وجه اشتراک این هزاران عاقل با آن یک تن ناقص العقل چه بود؟

نه اینکه هوا و هوس و قدرت طلبی بود؟

نه اینکه عصبیّتهای قومی و قبیله ای بود؟

در آن حال می توانید بگوئید آم مردان عاقل بودند؟

نمی توانید،چرا؟ چون:"کم من عقل اسیر تحت هویً امیر"چه عقلهایی که تحت سیطره هواهای نفسانی

اسیر نیست؟ گیرم که قوه ی تحلیل عایشه ناقص بود،همان عقل تحلیل گرش،همان قوه ای که مردان با آن

حسابگری می کنند،آن سپاه عظیم از مردان قدرت عاقله شان کجا رفته بود؟آن سپاه شامل یک زن بود+هزاران مرد

مدعی عقل!!!!

خیر این حرفها نیست،آن زن و آن مردان و همه ی زنهای شبیه عایشه و همه ی مردان نظیر طلحه و زبیر، ناقص العقل بلکه فاقد عقلند.

چون وقتی قوه ی واهمه بر انسان حاکم شد نمی گذارد حکم عقل بر مملکت وجود انسان جاری شود.

بسم الله الرحمن الرحيم

عرض سلام و ادب مجدد

quote=دختر ایرونی;779528]در واقع مشکل من این بود که اگر عایشه مرتکب خطایی شده چرا باید همه ی زنان مذمت شوند؟!!!!

و پاسخی که به آن رسیدم این است:

که همه ی زنان مذمت نشده اند بلکه هر زنی که هوای نفسش را بر عقلش مسلط کرده و در مواجهه با وقایع، تابع هیجانات خویش است.

بله کاملا درست مي فرماييد . ببينيد ما دقيقا اين داستان را با همين لفظ زنان پيامبر را با خطاب « ازواجکب يا « نساء البني » در قرآن داريم که با توجه به شان نزول يا اتفاقي که باعث شده است که اين آيات نازل شوند متوجه مي شويم منظور تمام زنان پيامبر نيستند من به دليل اين که شما اصل منبع و مطلب را بخوانيد فرمايشات علامه را در الميزان همراه با آيه مورد بررسي خدمتتان قرار مي دهم :
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَياةَ الدُّنْيا وَ زينَتَها فَتَعالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَ أُسَرِّحْكُنَّ سَراحاً جَميلاً (احزاب:28)
اى همسران پيامبر! هر كدام از شما گناه آشكار و فاحشى مرتكب شود، عذاب او دوچندان خواهد بود و اين براى خدا آسان است.

«يا نِساءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضاعَفْ لَهَا الْعَذابُ ضِعْفَيْنِ وَ كانَ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسيراً (احزاب :30)
«اى همسران پيامبر! هر كدام از شما گناه آشكار و فاحشى مرتكب شود، عذاب او دوچندان خواهد بود و اين براى خدا آسان است»
" سياق اين دو آيه اشاره دارد به اينكه گويا از زنان رسول خدا (ص) يا از بعضى ايشان سخنى و يا عملى سرزده كه دلالت مى‏ كرده بر اينكه از زندگى مادى خود راضى نبوده‏ اند، و در خانه رسول خدا (ص) به ايشان سخت مى‏ گذشته، و نزد رسول خدا (ص) از وضع زندگى خود شكايت كرده‏ اند و پيشنهاد كرده‏اند كه كمى در زندگى ايشان توسعه دهد، و از زينت زندگى مادى بهره‏ مندشان كند.....( ترجمه تفسير الميزان ،‌ج 16،‌ص456)

بله الان هم می گویم،ولی نه به این دلیل که زن ناقص العقل به معنایی است که شما و امثال حضرتعالی می فرمائید.

مدیریّت داخل منزل به عهده ی خانمهاست قطعا،امّا مدیریت امور خارج از منزل به عهده ی آقایان است به دلیلی که حضرت

علی علیه السلام می فرمایند:"فإنّ المرأة ریحانه و لیست بقرمانة"زن گلی لطیف است نه پیشکار

عنایت داشته باشید که قهرمان یک کلمه ی فارسی است و حضرت نمی خواهند بفرمایند زن پهلوان نیست،که اگر این منظور هم بود

لطمه ای به بحث ما نمی زد،حضرت می فرمایند زن پیشکار نیست،رتق و فتق امور و اصولا کارهای سنگین خارج از منزل و حتی

کارهای سنگین و خارج از توان جسمی زن را داخل منزل از او نخواهید،او مانند گل لطیف است،ظریف است به لحاظ جسم و

لطیف است به لحاظ احساس،ولی نه اینکه کم عقل باشد،لطافت احساس چه نسبتی با کم عقلی و یا فراموشی در زن

دارد؟ حضرت در سخنی دیگر می فرمایند:"جمال الرجال فی عقولهم و عقول النساء فی جمالهم"

حس زیبا گرایی در زن را حضرت ظهور عقلانیّت او می داند و شاید یکی از مصادیق آن باشد.

در ابتدای زندگی صدیقه ی کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها هم نبی اکرم(ص) کارهای داخل منزل را به عهده ی ایشان

گذاشتند و امور بیرون را بر عهده ی حضرت علی علیه السلام،و فاطمه زهرا(س) از این بابت خشنود شدند،به این دلیل که

امور بیرون از منزل لازمه اش ارتباط با نامحرم است که حضرت از آن پرهیز داشتند.

اینکه بهتر است مدیریت امور خارج از منزل و تامین مخارج زندگی به عهده ی مرد باشد به دو دلیل است:

1-توان جسمی بیشتر مرد

2-جلوگیری از اختلاط بیش از حدّ زنان مسلمان با مردان نامحرم

و حکمتش هم صیانت نفس زن و مرد از گناه و حفظ کیان خانواده است،به هر حال ربطی به کمی عقل

زنان ندارد.

البته روایات بالا هیچ منافاتی با روایات مد نظر شما ندارد. چون میشود همان مقدار حیا را پرورش داد یا انکه سهل انگاری کرد تا حجابی روی آن را بپوشاند که اینها به میزان تقوا و ایمان برمیگردد. اما در هر حال ، فطرتاً حیای زن بیشتر از مردان است. شما حتی اگر به بی دین ترین کشورها هم بروید خواهید دید بی حیاترین زنان هم گاهی نشانه هایی از حیا را از خود نشان می دهند (بطور کلی)

و شما هم نپذیرفتید!

ببینید وقتی می گوئید زن در عقلانیت چیزی کم دارد یعنی قوه ی تحلیل و تشخیصش ضعیف است.

(چیزی که بنده از سخنان شما برداشت می کنم).

در موضع خشم هر شخص غیر مهذبی دچار تنقیص عقل می گردد،بنا به فرموده ی حضرت علی علیه السلام:

"الغضب ضربٌ من الجنون" خب خانمها در چنین موضعی به دلیل لطافت روحشان صدمه ی بیشتری می بینند

و آقایان اگر عاقلند در این موضع باید رعایت عواطف همسرشان را نسبت به نشاندن فرمایشاتشان به کرسی در اولویت

قرار دهند./فکر می کنم از مسیر بحث خارج شدم.

در هر صورت تحلیل بنده از خطبه ی شریف همانهایی است که عرض کردم.

بسم الله الرحمن الرحيم

عرض ادب دارم و سلام خدمت تمامي دوستان عزيز فعال در بحث،‌

از تمامي مطالب ارسال شده شما دوستان کمال استفاده را بردم و تشکر ويژه دارم از تمام شما ؛‌
اما در خصوص سوال زير :

به ويژه نقص زن در ايمان بنده توضيحاتي را مصداقي در مورد دو فريضه مهم يعني نماز و روزه که بر زن در ايام عادت ماهيانه ممنوع است عرض مي کنم ، چرا که حضرت نقص ايمان زن را تنها و تنها ( دوستان دقت کنيد به فرمايش حضرت ) به دليل ترک نماز و روزه در ايام عادت ماهيانه مي دانند: «فَاَمّا نُقْصانُ ايمانِهِنَّ فَقُعُودُهُنَّ عَنِ الصَّلاةِ وَالصِّيامِ فى اَيّامِ حَيْضِهِنَّ»
.
اما آنچه در بيان اين سوال در ذهن پديد مي آيد که چرا در اين ايام نماز و روزه بر زن واجب نيست بايد عرض کنم :

فلسفه بسیاری از احکام الاهی برای ما مخفی است اگرچه احکام الاهی دارای مصالح و حکمت هایی است که به آن دلیل تشریع شده است. نماز نخواندن و روزه نگرفتن زنان در ایام حیض و عادت ماهیانه، از جمله احکامی است که راهی برای فهم آن وجود ندارد.[1] تنها چیزی که می دانیم این است که قرآن با زنان در حال حیض همچون انسان هایی که مبتلا به بیماری چند روزه شده اند که طبیعتاً کسالت و رنج را برایشان در پی دارد، برخورد می کند. تعبیر خداوند از حیض، " آن چه که مایه رنج" است، می باشد.[2] آن چه در قرآن کریم درباره احکام حیض آمده است، فقط حرمت همبستری با زنان در این ایام است و دیگر احکام مخصوص به زنان حائض در سنت و روایات ثابت شده است. خداوند می فرماید: " از تو درباره حیض مى‏پرسند، بگو: آن [مایه‏] رنج است، پس [به وقت‏] حیض از زنان کناره گیرید و تا وقتى که پاک شوند، با آنان نزدیکى مکنید، آن گاه چون [به خوبى‏] پاک شوند، [غسل کنند] از همان جا که خداوند به شما فرمان داده است با آنان آمیزش کنید. به راستى خداوند توبه کنندگان و پاک شوندگان را دوست مى‏دارد."[3] احکام حیض در روایات در روایات احکام خاصی برای زنان حائض دیده شده است، ترک نماز و روزه در این ایام از جمله این احکام است. امام رضا (ع) در روایتی می فرمایند: زن به مجردی که خون حیضش را دید باید نماز و روزه را ترک کند.[4] در روایات باب "وُجُوبِ قَضَاءِ الْحَائِضِ وَ النُّفَسَاءِ، الصَّوْمَ دُونَ الصَّلَاةِ = وجوب قضاء روزه و عدم قضاء نماز های حائض"[5] از معصومین (ع) نقل شده است که زن باید قضای روزه ایی را که در ایام حیض نگرفته است، بگیرد اما گرفتن قضای نمازها، واجب نیست و نباید آنها را قضاء کند.[6] اما درباره فلسفه عدم قضاء نمازها و جوب قضاء روزه های قضا شده، درمناظره ای که بین امام صادق (ع) و ابوحنیفه در روایات ما آمده است، به نکته مهمی در این باب اشاره می شود. ایشان با تأکید بر این که علت و فلسفه احکام با مقایسه و قیاس به دست نمی آید[7]، به ابوحنیفه می فرماید: ای أبو حنیفه نماز أفضل است یا روزه؟ أبو حنیفه گفت: بلکه نماز أفضل است.حضرت امام صادق(ع) فرمود: بنا بر قیاسی که تو انجام می دهی، بایستى بر حائض قضاى نماز های ایّام حیض که از او فوت گشته لازم باشد و قضاء روزه لازم نباشد، با این که پیامبر(ص) قضاء نماز را ساقط گردانید و أمر بقضاء روزه نمود.![8] از این روایات به خوبی فهمیده می شود که در چنین مواردی نمی شود با فلسفه بافی و خلق حکمت هایی که از قیاس و مانند آن سرچشمه می گیرد درباره احکام الاهی سخن گفت. بنابراین؛ بر طبق روایات و اجماع فقهاء[9]، زنان در ایام حیض نباید نماز اقامه کنند و روزه بگیرند.

بنابراين نظر نهايي بنده در خصوص بحث نقص ايمان تنها به ممنوعيت از خواندن نماز و روزه براي زن باز مي گردد و همانطور که مي دانيم ايمان مفهومي است مشکک و مرتبه دارد، شايد اگر زن نماز و روزه را د رتمامي عمر خود در هر نوبت به جاي نمي آورد، مرتبه اي از ايمان را از دست مي دهد نه تمام مراتب و درجات ايمان را که البته بازهم بايد بگوييم فلسفه احکام الهي بر ما پوشيده است.

[1] نک: فلسفه احکام.[2] بقره، 222.[3] بقره، 222.[4] عاملی، محمد بن الحسن،وسائل الشیعة، ج2، ص 334، بَابُ تَحْرِیمِ الصَّلَاةِ وَ الصِّیَامِ وَ نَحْوِهِمَا عَلَى الْحَائِضِ‏،نرم افزار جامع الاحادیث[5] وسائل الشیعة، ج2، ص 346،بَابُ وُجُوبِ قَضَاءِ الْحَائِضِ وَ النُّفَسَاءِ، الصَّوْمَ دُونَ الصَّلَاةِ إِذَا طَهُرَتْ.[6] عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ السُّنَّةَ لَا تُقَاسُ أَ لَا تَرَى أَنَّ الْمَرْأَةَ تَقْضِی صَوْمَهَا وَ لَا تَقْضِی صَلَاتَهَا الْحَدِیثَ. نک: وسائل الشیعة، ج2،ص 346.[7] امام صادق(ع) در روایتی دیگر در باب رای و قیاس می فرمایند: دین خداوند با قیاس سنجیده نمی شود. نک : کلینی، کافی،ج1، ص 56.[8] طبرسی، احتجاج، غفاری مازندرانی، ج‏3 ، 345 ، ناشر مرتضوی، تهران، بیتا.[9] نراقی، محمد مهدی، معتمد الشیعة فی أحکام الشریعة، ص 300،نرم افزار جامع فقه اهل بیت.

بسم الله الرحمن الرحيم

قسمت آخر متن رو بنده بر اساس فهم خودم از برخي از روايات خدمت شما عرض کردم اما شايد به همين نسبت بتوان چنين کسري را در ايمان براي مردان در نظر گرفت که البته سوال شما بازهم تداعي مي شود که پس چرا نقص تنها به زن استناد داده شده است و نه مرد.
شايد دفاعي که در اين قسمت بشود از اين بيان داشت اين است که مرد قبل از بلوغ شرعي که اتفاقا عموما با بلوغ جسمي و عقلي او همراه است توانايي و درک عقلي عبادت را ندارد و بنابراين چون به لحاظ فيزيکي و جسمي و به خصوص عقلي در مرحله مکلفين نيتست و توان عقلي او براي پرستش بالفعل نشده اين نقص به حساب نيايد .
اما زن ترک نماز و روزه را در زماني که از لحاظ جسمي و عقلي به تکليف رسيده است بر عهده دارد و به اصطلاح توان او بالفعل است و نه بالقوه و بنابراين اصطلاح نقص در اين مورد معنا پيدا مي کند .

بسم الله ارحمن الرحيم

عرض ادب و سلام خدمت شما ،

بله دوست گرامي، در بحث از اوامر و نواهي خداوند يکي از بحث هايي که مطرح مي شود و دانشمندان علم اصول فقه به آن نظر دارند اين است که اصلا شايد هدف از امر و نهي فرمانپذيري عبد باشد نسبت به مولاي خود و نه چيز ديگر.
در اين صورت عبدي که امر مولاي خود را به جا مي آورد ، همين ادب و فرمانپذيري وي شايد از نظر مولا مهم باشد و پاداش را به ( نمازي که بايد مي خواند و نخواند ) ندهند و به اطاعت پذيري او بدهند . البته اين تنها يک احتمال هست دوستان و خواهش مي کنم چون مجراي اين بحث در دانش اصول فقه است در صورت وجود اشکال و ..... به کتب مربوطه مراجعه کنيد تا بحث از مجراي خودش خارج نشود .

با سلام و عرض تشکر،
کارشناس محترم جناب "آلا"(دارم تلطیف میکنم:hamdel:(یه دونست به نیت امام علی(ع)))
اولا که باید عرض کنم بنده بسیار بسیار بیش از شما علاقمندم این مسئله برایم حل شود چرا که نمیتوانید تصور کنید این مشغله(منظورم تناقض به وجو آمده است نه مصادیق جزئی، صرفا اینکه دینی دارم که چنین تناقضی در آن موجود است و کسی تاکنون قادر به رفع آن نبوده) باعث شده چقدر روان بنده درگیر باشد، این مسئله تقریبا یک سال است که مرا درگیر خود کرده...
بنابراین به من به چشم یک دشمن فرضی نگاه نکنید همانطور که گفتم خودی هستم هنوز بیگانه نشدم ولی به هیچ وجه عبایی ندارم که بیگانه شوم اگر جواب قانع کننده ای نیابم چرا که عقل و خدای من(این مسئله بارها در متون دینی آمده که تحقیق و تفکر کنید و بهترین را برگزینید) به من فرمان میدهند "در شرایطی که دینی ادعای کمال میکند ولی مسائل اصولی پیش می آید که استدلال منطقی ندارند، آن دین کامل نیست" (این دستوریست از ائمه و قرآن که بر سر کلاسهای بیشمار هم لباسهای شما آموخته ام)
بنابراین به همه شما دوستان هم پیشنهاد میکنم بسیار بیشتر در مورد مبانی دین تعمق و تفکر کنید چه بسا روزی امام زمان بیایند و به بسیاری از علما بگویند این اراجیفی که به دین بسته اید چه بود؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مگر ندیدید آن آیه از قرآن را که میفرماید: در قیامت به عده ای از مردم گفته میشود وارد دوزخ شوید و آنها اعتراض میکنند که ما پیرو علمای خود بودیم(متاسفانه آیه خاطرم نیست ولی قطعا شما این آیه و تفسیرش را خوانده اید)
بگذریم به بحث بپردازم
کارشناس گرامی، من تمام تحلیلهای دوستان را خواندم
در این میان از دوستان عزیز بسیار تشکر میکنم(:hamdel::hamdel::hamdel::Gol::Gol::Gol::Rose::Rose::Rose::Rose::Rose::Rose::Rose: امیدوارم همین حد تلطیف کفایت کند بضاعت بنده همین حد است)
خب من از مطالب دوستان دریافتم:
کاربر گرامی "دختر ایرونی" که کاملا از همان ابتدا هم مباحث اصولی مطرح کردند و متشکرم که اجازه بیراهه رفتن را ندادید و کاملا استدلالهای منطقی خواستید و استدلال منطقی ارائه دادید تا حدودی من و شما هم عقیده ایم
کاربر گرامی"حبیبه" نقص عقل و ایمان زنان را نپذیرفته اند و احادیث و موارد بسیار جالبی مطرح کرده اند، ایشان هم اگر چه صراحتا بیان نمیکنند ولی کاملا در مورد این خطبه درگیرند و سعی در تفسیر این خطبه با توجه به سیره امام علی و دیگر ائمه دارند به نحوی که اثبات شود آقا در این خطبه قصد نداشتند بگویند کلیه زنان ناقص العقلند و ناقص الایمان بلکه اشاره به بخشی از زنان بوده و...
کاربر گرامی"REZA-D" تماما خطبه را پذیرفته اند و حتی گاهادر مباحثی که مطرح شد به صورت تلویحی منش رفتاری خود را منطبق بر این خطبه قرار داده اند:Cheshmak:
و اما کارشناس گرامی"آلاء"، ایشان اگرچه در ابتدا سعی در تفسیر این خطبه منطبق با سیره ائمه داشتند بعدا تلویحا خطبه را پذیرفتند و مثل دیگر علما اشاره ای هم به پیروی نکردن از زنان خوب داشتند، اما اخیرا به سمت زیر سوال بردن سند خطبه متمایل شده اند(جدای از این بحث محض مزاح عرض میکنم:Nishkhand: اگر سند این خطبه زیر سوال برود خیلی دوست دارم بدانم دوستانی چون "Reza-D" مابقی زندگی خود را چگونه ادامه خواهند داد و البته با توجه به همین بدون تحقیق و وارسی عقلی، "پذیرفتن و عملی کردن" این خطبه از جانب ایشان، به نظر میرسد ایشان جزء آن دسته از مردانی هستند که باید همسرشان برایشان تصمیم بگیرد وگرنه ممکن است به هلاکت بیفتند چرا که طبق گفته خود ایشان خطاها ناشی از عمل نکردن به دستورات دین است و هرکس به دستورات دین عمل نکند خطا کرده و مرد و زن ندارد و خوشبختانه یکی از دستورات اکید دین ما تفکر عمیق در مبانی دینیست)
اما به طور کلی موضوعاتی که با توجه به فرمایشات دوستان متوجه شدم:
هنوز جوابی (البته خودمانیم جواب زیاد دادید ولی جسارتا تحلیل و استدلال منطقی و قابل پذیرش ارائه نشد) در این زمینه ها ارائه نشده است:
1- چرا زنان ناقص الایمانند؟(این مسئله که چون زنان نماز و روزه نمیخوانند در ایمانشان نقص است خودتان هم میدانید قابل قبول نیست دلایلش هم باید برای شما بیش از من واضح باشد و ایمان معنایش دقیقا عمل به دستورات خداست و هیچکدام از صحبتهای شما در مورد اینکه مستحبات منجر به ایمان میشود و چنین و چنان خودتان هم میدانید از نظر منطقی پذیرفته نیست به هر حال هرکدام از ما در حدودی اطلاعات دینی داریم و در حدودی هم بهره هوشی و بنده با هیچکدام از تحلیلهای شما قانع نشدم که زن ناقص الایمان است و جسارتا با توجه به اطلاعات دینیتان میدانم خودتان هم قانع نشدید صرفا جوابی بود که ارائه شد آن هم در این راستا که شما به صورت پیش فرض صحت این خطبه و صدور آن از جانب امام علی را پذیرفته اید و عصمت امام را هم در ذهن خود دارید بنابراین به نظر میرسد صرفا قصد اثبات دارید، مثل وقتی که با مسئله سختی مواجه میشویم بعد جواب مسئله را جلویمان میگذارند و سعی میکنیم با اطلاعاتی که در ذهن خود داریم جواب را تحلیل کنیم و گاها بخشهایی از راه حل را هم متوجه نمیشویم و حتی به تناقض میخوریم ولی میپذیریم و رد میشویم!!! این که نشد اثبات، چنین تحلیلهایی فقط به درد شب امتحان میخورد آن هم فقط در صورتی که سر جلسه امتحان دقیقا همان مسئله با همان اعداد به ما داده شود که بتوانیم به جای حل مسئله جواب را نقاشی کنیم:Cheshmak: بنابراین لطفا دین را زیر سوال نبرید)
2- چرا زنان ناقص العقلند؟(در این مورد بسیار مصادیق عقل را بررسی فرمودید ولی فحوای کلام این است که عقل همان عقلیست که همه ما با شنیدن این واژه در ذهنمان تداعی میشود و قطعا امام هم همین منظور را داشته اند چرا که در آن زمان مخاطب ایشان جامعه شناسان و روانشناسان نبوده اند و این گزینه که ایشان عصبانی بوده اند و صرفا با توجه به شرایط خطبه ای ایراد کردند که ندانسته تمام جوانب جامعه و آینده را در نظر نداشته باشد هم پذیرفته نیست، البته در این مورد جدای اثباتها و تحلیلهای برخی از دوستان، بعضی دوستان و همچنین برخی علما نقص عقل زن را پذیرفته اند و اینکه نباید به حرف زنان خوب گوش داد را سیره خود ساخته اند)
مسئله ای که ما با آن مواجهیم تفاوت در نوع نگاه و برخورد زنان و مردان با مسائل است و همه ما هم میدانیم حقیقت این است که زنان نسبت به مردان نقصی در عقل ندارند این مسئله ایست که ما داریم در عملکرد زنان نسبت به مردان در جوامع مختلف میبینیم، نکند زنان مسلمانند که ناقص العقلند چون مردانشان چنین احادیثی میخوانند و به صورت پیش فرض با آنان به عنوان فردی ناقص برخورد میشود، اگر عقابی در کنار مرغها زندگی کند و مدام با او مثل یک مرغ برخورد شود هیچگاه فکر پرواز نمیکند حتی اگر بداند که میتواند پرواز کند بسیار غیر محتمل است که روزی این توانایی را بر فراز یک بلندی آزمایش کند، اتفاقا به نظر بنده اگر کسی هم نقصی در چیزی داشته باشد فرد عاقل نمی آید در جمع او را خراب کند چه رسد به اینکه در جمع نیمی از جمعیت کره زمین را به خاطر سرزنش او خراب کند و زیر سوال ببرد(فرمایش امام در این خطبه کاملا واضح است دوستان! چرا سعی در تحلیل آن به نفع خودمان و عقلمان،داریم؟ صراحتا و با بیانی بسیار ساده مطلب را بیان کرده اند، همین که برای تحلیل این مسئله واضح سعی در تفسیر آن به شکلی دیگر دارید یعنی خودتان هم میدانید که این بیان در این خطبه اصلا منطقی نیست و با بقیه بخشهای دین ما در تناقض است)، شما غیر از این فکر میکنبد؟؟؟؟؟؟؟؟؟(دوستان برای قضاوت باید شخص امام را در نظر نگیرید، منطقی باشید، به این فکر کنید که اگر یک تحلیلگر کمونیست غربی یا یهودی چنین سخنرانی ای ایراد بکند شما چه میگویید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟علمای دین ما چه میگویند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ منطقی باشید همانطور که بارها تاکید کردم لطفا عرق شیعی را کنار بگذارید این مسائل شوخی بردار و احساس بردار نیست باید قاطع و صریح بود و حد و مرزهای دست و پاگیری که سالها برایتان گذاشته شده و مانع از تفکر منطقی شده را بشکنید چرا که درد امروز جوانان و جامعه ما همین اقناع نشدن عقلی از پاسخهای بسیاری از کارشناسان است و بالاخره هر یک از شما احتمالا با این اطلاعات گوشه ای از این ایران در حال انتقال مفاهیم دینی به دیگران هستید پس دقت کنید که نیاز امروز جامعه و جهان ما پاسخگویی و ارضاء عقل است نه احساس و این کاری بوده که ائمه در تمام طول زندگی مبارکشان سعی د رانجام آن داشته اند و اگر امروز جوانان ما بی دین میشوند دقیقا به همین دلیل است که من و شما جواب قانع کننده ای نداریم که البته بنده هنوز معتقدم دین جواب قاطعی دارد ولی ما چون به همین تحلیلهای سطحی و ساده دل خوش کرده ایم هیچگاه دنبال کنه دین نرفته ایم و به اندازه بسیار اندک بسنده کرده ایم طبیعیت که حتی خودمان هم قانع نشده ایم چه رسد به اینکه دیگری را قانع کنیم)
3-بنده احساس کردم جناب آلاء به این نتیجه رسیده اند که خطبه زیر سوال است(باید از توضیحات بسیار جالبتان در مورد احادیث مرسل تشکر کنم) درست متوجه شدم؟
حقیقتا تنها راهی که با توجه به تحقیقات و مطالعاتم و صحبتهای شما ودوستان در اینجا به ذهن بنده رسیده همین دروغ بودن این خطبه است در حقیقت بنده احتمال میدهم این خطبه با تغییراتی به متون ما نفوذ کرده است
با تشکر از دوستان(تلطیف::frind:)

بسمه العلیم

با سلام و ادب

ایمان وصف قلب است گرامی نه قالب.آیه:"قالت الاعراب آمنّا قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِن قُولُوا أَسْلَمْنَا

وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَإِن تُطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا يَلِتْكُم مِّنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رحیم

اعراب گفتند ما ایمان آوردیم،ای پیامبر بگو ایمان نیاوردید بلکه بگوئید اسلام آوردیم چرا که هنوز ایمان وارد قلبهای

شما نشده است،و اگر شما از خدا و رسولش تبعیت کنید هیچ یک از اعمالتان را نمی کاهد(ترجمه آیت الله مشکینی)

چیزی از پاداش اعمال شما را فروگذار نمی کند(ترجمه آیت الله مکارم شیرازی)

ایمان انسان به واسطه ی اطاعت از حکم حق افزایش می یابد،آیا انقیاد در برابر حکم خداوند در عدم وجوب عبادت در ایام خاص

و بلکه حرمت و منع آن در آن ایّام،علّت تنقیص ایمان زن است؟

معنای عبادت چیست؟ آیا عبادت غیر از اطاعت است؟

در قسمت بولد شده ی آیه ی شریفه صراحتا بیان شده است که در صورت اطاعت از حکم خدا و رسول

هیچ یک از اعمال انسان کاهش نمی یابد،ترک عبادت به دستور حق اطاعت حق است و مأجور، نه باعث

خدشه ی در ایمان،تا بگوئیم زن به خاطر اجرای حکم حق و بدون داشتن اختیار در ترک عبادت ایمانش در نزد حق

ناقص محسوب می شود،که اگر چنین باشد حکم شخص بیمار در ترک روزه هم، اثر تکوینیش باید نقص در ایمان شود:

"لیس علی المریض حرج"

به نظر می رسد این خطبه خلاف آنچه عنوان شده است:"سرزنش زنها" در واقع "سرزنش مردهاست"

به جرم پیروی در خروج بر امام بر حق، از زنی که دارای هوایی غالب بر عقل و جسمی ضعیف و خویی طاغی و یاغی است!

بسمه الحکم العدل

سلام خدمت خواهر محقق و پژوهشگرم

در تحلیل این فراز از خطبه علّامه محمد تقی جعفری می فرمایند:

"ما در اين مباحث، شواهد و دلايل کافي داريم که مقصود اميرالمؤمنين نقص واقعي ايمان

و عقل به طور عموم و نقص سهم الارث به طور کلي نمي باشد زيرا نسبت چنين نقصهايي به زنان

مخالف قرآن است. لذا مي توان گفت که علي عليه السلام براي توضيح و تفسر موقعيت زنان و آگاه

ساختن آنان از يکي از زنهاي پيامبر که با دستياري طلحه و زبير، غايله جنگ جمل را برپا نمود و به جنگهاي

صفين که موجب اغتشاشات جوامع اسلامي شد، متصل کرد، اشاره نموده است."(شرح نهج البلاغه،ذیل خطبه 80)

ابن ابی الحدید از شارحان اهل سنت نهج البلاغه خطاب این خطبه را متوجه عایشه می داند:

«هذا الفصل کلّه، رمز الي عايشه»

البته به نظر می رسد نمی توان چنین تحلیلهایی را پذیرفت،زیرا بخصوص موارد

"نواقص الایمان و نواقص الحظوظ" اختصاصی به عایشه ندارد!

لذا گمان بنده این است که مقصود حضرت عموم زنهای مانند عایشه باشد.(الله اعلم)

با سلام،
کاربر گرامی"دختر ایرونی" در بحث عقل هم نمیتوان چنین چیزی را پذیرفت، شما میپذیرید امام کلیه زنان را زیر سوال ببرند اما منظورشان یک فرد خاص بوده باشد؟ چطور چنین چیزی را میپذیرید؟ امام صراحتا عرض کرده اند به حرف خوبان آنها هم گوش ندهید چطور میگویید منظور فقط عایشه بوده است؟؟!!

با سلام و ادب خواهر خوبم

در پست قبل عرض کردم:

البته به نظر می رسد نمی توان چنین تحلیلهایی را پذیرفت،زیرا بخصوص موارد

"نواقص الایمان و نواقص الحظوظ" اختصاصی به عایشه ندارد!

لذا گمان بنده این است که مقصود حضرت عموم زنهای مانند عایشه باشد.(الله اعلم)

سلام

دقیقا همینطور است که می فرمائید . فقط عائشه که نصف مرد ارث نبرده که بگوئیم این ها فقط راجع عائشه بوده !!

جمله معروف دیگری از علی بن ابیطالب وجود دارد که لا تنظر الی من قال ، انظر الی ما قال .

اگر بخواهیم با قاعده خود امام علی فقط به محتوا نگاه کنیم ، چه نتیجه ای به دست می آید :

همه زنان ( النساء ) در مقایسه با مردان عقل ناقصی دارند . پس هر مردی نسبت به هر زنی عقل کامل تری دارد ؟!!

یعنی مثلا می توان این قاعده را در مورد همه زنان اهل بیت پیامبر به کار برد ؟! ( چون هیچ انحصاری در مقایسه نیامده ، جنس مرد ، در برابر جنس زن )

بله البته،همینطور است.

حدیث دیگری از حضرت علی علیه السلام روایت شده است به این بیان:

«الایمان معرفةٌ بالقلب و اقرارٌ باللسانِ و عملٌ بالارکان.»

ایمان عبارت است از معرفت قلبی و اقرار به زبان و عمل به اعضاء و جوارح.

اگر این حدیث را در نظر گرفته و در واقع مفسر آن روایت قرار دهیم

می توان گفت حضرت بعد سوم ایمان یعنی عمل به ارکان را در زنان ناقص

عنوان فرموده اند.نه ایمان و باور قلبی را.

بله دقیقا

برای عمل به دستورات الهی در بعضی از عبادات مانند اقامه نماز،اوقاتی مانع طبیعی دارد

این مانع مربوط به طبیعت اوست و خارج از اختیار و قدرت او،امّا به هر حال نسبت به مردان

این کسرِ کمیّتِ عبادت را دارد و شما اگر این مورد را به ایّام بعد از وضع حمل و سایر موارد خاص

از نوعِ بعضی بیماریهای خاص زنان توسعه دهید،نمی توانید در بُعد سوّمِ عبادت"عمل به ارکان"

این نقیصه را نادیده بگیرید،امّا مطلبی که باید در نظر داشت آن است که این مسائل طبیعیِ خدا خواهی

باعث نقص ایمان قلبی زن و مانع تقرب او به خدا نسبت به مردان نخواهد بود و اتفاقا تحمل این رنجها برای او

شاید به وزان عبادات از دست رفته اش،نورانیّت و صفای نفس ایجاد کند که البته از جهاتی هم بستگی به نیّت

و رعایت آداب الهی این زمانها از جمله ی عمل به مستحبات و ترک مکروه و حرام و تقیّد به احکام خاص آن دارد.

بسم الله الرحمن الرحيم

عرض و ادب سلام خدمت شما دوست گرامي ؛

ممنونم از شما و ساير دوستاني که ما را در اين بحث همراهي مي کنند .

اما در مورد اين بخش از صحبت شما که فرموده بوديد :

بايد عرض کنم ببينيد ما تعريف ايمان را نمي توانيم مفهومي مطابق آنچه که شما گفتيد در نظر بگيريم ( تنها طاعت و عبادت ) و بعد اشکالات را به اين شکل به اين مفهوم به دليل ممنوعيت زن به نماز و روزه وارد کنيم .

معناي ايمان معنايي عميق و ژرف هست با يکي دو کلمه اثبات نميشه . از طرفي اين مفهوم عميق را فقط بايد از دين و نصوص معتبر ديني به دست آورد. دوست گرامي آي دي حبيبه زحمت آيه قرآني را کشيدند که به حقيقت ايمان و تفاوت آن با اسلام اشاره داشت در ادامه من رواياتي را از متون معتبر ديني خدمت شما بيان مي کنم تا شما دقيقا متوجه باشيد که مفهوم ايمان به آن بداهتي هم که شما در موردش صحبت مي کنيد نيست :

َعلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ مَعْرُوفٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ الرَّحِيمِ الْقَصِيرِ قَالَ: كَتَبْتُ مَعَ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ أَعْيَنَ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَسْأَلُهُ عَنِ الْإِيمَانِ مَا هُوَ فَكَتَبَ إِلَيَّ مَعَ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ أَعْيَنَ سَأَلْتَ رَحِمَكَ اللَّهُ عَنِ الْإِيمَانِ وَ الْإِيمَانُ هُوَ الْإِقْرَارُ بِاللِّسَانِ وَ عَقْدٌ فِي الْقَلْبِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ وَ الْإِيمَانُ بَعْضُهُ مِنْ بَعْضٍ وَ هُوَ دَارٌ وَ كَذَلِكَ الْإِسْلَامُ دَارٌ وَ الْكُفْرُ دَارٌ فَقَدْ يَكُونُ الْعَبْدُ مُسْلِماً قَبْلَ أَنْ يَكُونَ مُؤْمِناً وَ لَا يَكُونُ مُؤْمِناً حَتَّى يَكُونَ مُسْلِماً- فَالْإِسْلَامُ قَبْلَ الْإِيمَانِ وَ هُوَ يُشَارِكُ الْإِيمَانَ فَإِذَا أَتَى الْعَبْدُ كَبِيرَةً مِنْ كَبَائِرِ الْمَعَاصِي أَوْ صَغِيرَةً مِنْ صَغَائِرِ الْمَعَاصِي الَّتِي نَهَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْهَا كَانَ خَارِجاً مِنَ الْإِيمَانِ سَاقِطاً عَنْهُ اسْمُ الْإِيمَانِ وَ ثَابِتاً عَلَيْهِ اسْمُ الْإِسْلَامِ فَإِنْ تَابَ وَ اسْتَغْفَرَ عَادَ إِلَى دَارِ الْإِيمَانِ وَ لَا يُخْرِجُهُ إِلَى الْكُفْرِ إِلَّا الْجُحُودُ وَ الِاسْتِحْلَال‏ أَنْ يَقُولَ لِلْحَلَالِ هَذَا حَرَامٌ وَ لِلْحَرَامِ هَذَا حَلَالٌ وَ دَانَ بِذَلِكَ فَعِنْدَهَا يَكُونُ خَارِجاً مِنَ الْإِسْلَامِ وَ الْإِيمَانِ دَاخِلًا فِي الْكُفْرِ وَ كَانَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ دَخَلَ الْحَرَمَ ثُمَّ دَخَلَ الْكَعْبَةَ وَ أَحْدَثَ فِي الْكَعْبَةِ حَدَثاً فَأُخْرِجَ عَنِ الْكَعْبَةِ وَ عَنِ الْحَرَمِ فَضُرِبَتْ عُنُقُهُ وَ صَارَ إِلَى النَّار( کليني ، محمد بن يعقوب ، کافي ،‌ج2، ص28)

در اين روايت که در معتبرترين کتاب حديثي شيعه آمده است بيان شده است که ايمان مرتبه به مرتبه است عبارت روايت بسيار زيباست «بعضُهُ مِنْ بَعْضٍ وَ هُوَ دَارٌ » مي فرمايد ايمان شعبه شعبه است ، غرفه غرفه است :بعد بيان مي دارد (دوست گرامي دقت کنيد خواهش مي کنم) که اگر بنده کبائر از معاصي يا صغائر را ( که ممکنه اشاره به تکرار صغائر باشد ) انجام بدهد ، او از ايمان خارج شده . نکته اي که از اين روايت شريف به دست مي آيد بسيار جالبه و آن اين که امور سلبي اتفاقا نقش مهمي در نقصان ايمان دارد ، امور سلبي يعني همان محرمات و مورد نهي ها که در روايت به کبائر و صغائر نام برده شده است حالا با اين بيان حداقل شما دوست گرامي يک پرانتز يا تکمله اي به آن مفهوم ايمان خودتان بزنيد که انجام طاعت و ترک معاصي دراين صورت از برخي اشکالات ممکنه منصرف بشويد .

در آن مورد که آمده است :

بسمه العلیم

ابتدا عرض کنم که این سخن بنده نیست تا خداوند را زیر سؤال برده باشم(نعوذ بالله)

و سخن امیرالمؤمنین علیه السلام است(در صورت صحّت انتساب)

ضمن اینکه عنوان"فی ذمّ النساء" را شریف رضی به این خطبه داده است نه حضرت امیر علیه السلام.

به عقیده ی بنده این خطبه در سرزنش مردانی است که از زنی مانند عایشه تبعیّت کرده اند،چرا که

اگر زن ناقص العقل باشد به مفهومی که بعضی اصرار دارند اثبات کنند،تکلیفی بر او نیست،و شخصی

که در تشخیص خوب و بد کم توان است قابل سرزنش نیست!

و مطلب بعد اینکه نقص ایمان را در پست قبل با روایت دیگری از علی ابن ابیطالب علیه السلام،

توضیح دادم(در حدّ فهم خویش)

بنابراین نقص ایمان نه به معنای نقص در ایمان قلبی است و نه موجب سرزنش.

خطبه اَشباح از خطبه‌های مفصل نهج البلاغه است که موضوعات گوناگونی در آن مطرح شده است. توصیف خداوند، بی‌زمانی و بی‌مکانی او، توقیفی بودن اسما و صفات او، هدفداری خلقت موجودات، توصیف آسمان، فرشتگان، خلقت زمین، از جمله مطالب مطرح شده در این خطبه است. این خطبه به لحاظ ادبی دارای استعاره‌ها و کنایه‌هایی شگفت است که ابن ابی الحدید می‌گوید رواست بدین سبب گوینده بر دیگران برتر شمرده شود.

آمده است :

وَ جَعَلَ شَمْسَهَا آیةً مُبْصِرَةً لِنَهَارِهَا، وَ قَمَرَهَا آیةً مَمْحُوَّةً مِنْ لَیلِهَا، وَ أَجْرَاهُمَا فِی مَنَاقِلِ مَجْرَاهُمَا، وَ قَدَّرَ سَیرَهُمَا فِی مَدَارِجِ دَرَجِهِمَا، لِیمِیزَ بَینَ ال‍لّیلِ وَ النَّهَارِ بِهِمَا، وَ لِیعْلَمَ عَدَدُ السِّنِینَ والْحِسَابُ بِمَقَادِیرِهِمَا، ثُمَّ عَلَّقَ فِی جَوِّهَا فَلَكَهَا، وَ نَاطَ بِهَا زِینَتَهَا، مِن خَفِیاتِ دَرَارِیهَا وَ مَصَابیحِ كَوَاكِبِهَا، وَرَمَی مُسْتَرِقِی السَّمْعِ بِثَوَاقِبِ شُهُبِهَا، وَ أَجْرَاها عَلَی أَذْلاَلِ تَسْخِیرهَا مِنْ ثَبَاتِ ثَابِتِهَا، وَ مَسِیرِ سَائِرِهَا، وَ هُبُوطِهَا وَ صُعُودِهَا، وَ نُحُوسِهَا وَ سُعُودِهَا.

خداوند خورشید را نشانه روشنی بخش روز، و ماه را نوری محو و کم رنگ برای (زدودن شدّت تیرگی) شب ها قرار داد و آنها را در مسیرهایشان به حرکت درآورد; و مقدار سیر آنها را در مراحلی که باید بپیمایند معین فرمود، تا شب و روز را بدین وسیله از هم جدا سازد و عدد سال ها و زمان معلوم گردد. سپس در فضای آسمان ها، فلک ها (مدارات کواکب) را آفرید، و آنچه زینت بخش آن بود از ستارگان مخفی و کم نور و ستارگان پر نور در آن جایگزین ساخت، و استراق سمع کنندگان را با شهاب‌های ثاقب تیر باران نمود، و همه آسمانها را به تسخیر خود درآورد، و ستارگان ثوابت و سیار و هبوط کننده و صعود کننده و نحس و سعد آنها را به جریان انداخت.

به قولی آمده است :

بسم الله الرحمن الرحيم

عرض ادب و سلام خدمت شما کاربر گرامي ؛

بسيار ممنونم از مشارکت شما در اين بحث :

اما در صورت امکان توضيحات بيشتري در خصوص ارتباط مطالب ارسالي با بحث حاضر بفرماييد تا من و ساير دوستان استفاده بيشتري از نظرات شما داشته باشيم ممنونم .

بسم الله الرحمن الرحيم

عرض ادب و سلام خدمت شما دوست گرامي ؛

من در پاسخ سوال شما آنچه بر اساس روايات به آن دست يافتم را عرض مي کنم اميداورم قانع کننده باشد :

ببينيد دوست گرامي مفاهيم ديني آن هم مفهومي مانند ايمان بسيار مفاهيم دقيق و حساب شده اي هستند و نمي شود با آنها معامله گفتار و الفاظ انسان هاي معمولي را داشت . اين که حضرت مي فرمايند زنان نواقص الايمان هستند نمي شود با يک بيان و مفهوم گيري کلي به آن رسيد . در احاديث متعددي نسبت به ايمان و مفهوم آن اشاره شده است که ايمان شامل چه مولفه هايي مي شود :

ايمان = حب و بغض + اقرار به لسان + منعقد شدن اعتقاد در قلب + عمل به ارکان +اعتقاد باطني + شهادت به خدا و رسول( اقرار به توحيد و وحدانيت ) + اداء فرائض + اجتناب از تمام معاصي + اداء امانت + تصديق + اسلام و ......................

مفاهيم فوق بر اساس مراجعه به روايات کتب معتبر از جمله جلد دوم کافي به دست آمده است.

حال با اين اوصاف حضرت بر اساس يک نگاه محاسباتي( چون ايمان مجموعه اي است از پارامترهاي بيان شده ) با توجه به اين که زن در بخشي از ايام دوران عمر خود بخشي از فرائض مانند نماز و روزه را ترک مي نمايد ، در مجموع ايمان وي را دچار نقص بيان مي نمايند ، که البته اين نتيجه گيري کاملا منطقي و عقلي است .

اما آيا حضرت با اين بيان خبر از واقع و آخرين درجه ايماني زن و يالاترين حد استعداد او در ايمان داده اند ؟ يعني منظور حضرت اين بوده است که اي زن ها شما حتي اگر تمام مولفه هاي ديگر ايمان را هم داشته باشيد باز هم ناقص الايمانيد ؟

قطعا خير . بيان حضرت شايد در اين راستا اشاره به اين باشد که زن به دليل اين نقص در ايمان دارد ( چون يکي از مولفه هاي ايمان انجام فرائض است و زن آن را ترک کرده ) بايد در جبران اين نقصان شاخصه ها و مولفه هاي ديگر را در خود بيشتر تقويت نمايد . جالب است که اشاره روايات به مفاهيم باطني و قلبي در بحث ايمان بسيار شديد تر و بيشتر از انجام اعمال است . شايد 70 درصد روايات در يک نگاه آماري ايمان را پديده اي قلبي و اعتقادي مي داند بر اين اساس نتيجه گيري نهايي بنده در اين بحث اين است که فرمايش حضرت جمله خبري و بيان واقع نبوده بلکه در مقام يک هشدار و تنبه براي زن بوده است تا به دليل نفصان موجود در بسته ايماني خود ،‌باورهاي اعتقادي و محبت و بغض و ساير مفاهيم مرتبط را براي ضعف اين نقصان توان مند تر سازد .

موفق باشيد .

بسم الله الرحمن الرحيم

عرض ادب و سلام

بله کلام در اين بخش عموميت دارد و ناظر به همه زنان است در بحث ايمان و ارث . اما دوست گرامي بد نيست به توضيحاتي که در پست اخير در بحث نواقص الايمان به سوال آدي دختر ايروني داده ام مراجعه کنيد .

با تشکر