جمع بندی آیا لزومی دارد علم فلسفه با فیزیک کوانتوم تلفیق گردد؟

[=microsoft sans serif]

این مسأله مهمترین چالش بر سر راه تلفیق این دو علم است.
اختلاف در موضوع و اختلاف در روش.

ایراد اول: سوال بنده از شما این است که راه رسیدن به این قضیه کلی چیست؟
فیزیکدان که تنها از ابزار تجربه و استقراء استفاده میکند، چطور میتواند ادعا کند که ذرات بنیادین عالم هستی یکسان و ثابت است.
ایا مشابهت در ویژگی های ظاهری به معنای ثبات و یکسان بودن است؟
اصلا چطور فیزیک توانسته است بگوید ذرات بنیادین چهار هزار سال پیش را تجربه کرده؟

اما ایراد دوم: در این قضیه که به کار بردید، جوهر را با ذرات بنیادین یکسان گرفتید، در حالیکه که جوهر قابل دیدن و مشاهده و ازمایش نیست.
شما هرچه با چاقوی تجربه، جرم را بشکافید، چیزی را به اسم جوهر نمی یابید،
جوهر یک مقوله عقلی است که تنها با شهود عقلانی قابل درک است.
اما ذرات بنیادین، تنها عرض اجسام است که با ازمایش قابل مشاهده است.

[=microsoft sans serif]باسلام
با توجه به اطلاعات اندکی که در زمینه فیزیک کوانتوم دارم، وارد این مباحث نمیشوم.
اما در مورد جوهر

اما اینکه فرمودید ماده نمیتواند مجرد شود، این مسئله با توجه به فیزیک و مباحث تجربی شاید درست باشد ولی از حیث فلسفی خصوصا با توجه به نظریه صدرا قابل حل است.
به نظر صدرا، اصل در خارج وجود است و وجود است که جهان را پر کرده است.
این وجود قابلیت شدت و ضعف دارد و دارای مراتب تشکیکی است.
وجود بسیط است و دارای جزء نیست.
اموری که ما در ازمایش و مشاهده می بینیم، عوارض و لواحق و مشخصات موجودات هست نه وجودش.
قالبهایی است که خداوند وجودها را به همراه انها به جعل بسیط و بصورت همزمان باهم می افریند.
اما جوهر و عرض و ماهیت،بر اساس اصالت وجود، اموری اعتباری هستند که بهره ای در خارج ندارند.
انچه در خارج است تنها وجود است.
بنابراین، وجود امر مشترک میان تمام موجودات است.
این وجود بر اساس حرکت جوهرِی میتواند انقدر شدت پیدا کند که از مرحله ماده پای به مرحله مثال بگذارد و از ان نیز بالاتر برود و پای به عالم عقول بگذارد. در این سیر صعودی یا حتی سیر نزولی، تمام موجودات ممکن و مخلوق دائما در حرکت هستند و مادی و مجرد، صرفا خصوصیات ظاهری انها نه امور واقعی و ذاتی انها.
ذات تمام موجودات، وجود است و بس و سایر امور به منزله لباسهایی است که موجودات به تن میکنند.
بنابراین مبنا، تبدیل موجودات به یکدیگر ایرادی ندارد.

[=microsoft sans serif]

به نظر جناب صدرا، نفس در سیر تطور خود از حالت نباتی تا حالت نفس ناطقه و حتی بالاتر از ان، یک وجود بیشتر ندارد که دارای شدت و ضعف است.
در زمان اول که همراه با بدن خلق میشود، وجودش همانند وجود ماده اولی است که هیچ فعلیتی ندارد جز عدم الفعلیه.
در این مرتبه، از وجود جسمانی شروع میکند و همین وجودش پی در پی اشتداد می یابد و هر لحظه که جلوتر میرود و زمان می گذرد از مرتبه جسمانیت آن کم میشود و به روحانیتش اضافه میشود.
بنابراین انشاء خلق جدید، به معنای این نیست که نفس جدیدی خلق شده باشد که بدن نفس قبلی را کنار زده باشد و همانند لباسی انرا در آورده باشدو لباس جدیدی پوشیده باشد، بلکه از قبیل تبدل در صورتهاست که از نظر جناب صدرا لبس بعد اللبس است. البته در این فرایند یک چیز بیشتر نیست و یک وجود است که هر زمان در اثر حرکت جوهری و اشتدادی که دارد در حال تغییر و نو شدن و تکامل است تا زمانی که به مرتبه عقل ناطقه میرسد. از ان زمان به بعد، میتواند باز هم بالاتر برود یا سقوط کند و به مرتبه حیوانی باز گردد.

البته این به آن معنا نیست که نفس و روح درون بدن باشد.
روح امری مجرد است و امر مجرد نسبتی واقعی و حقیقی با مکان ندارد
درحالیکه درون یا خارج شیئی بودن مختص به امور مادی است.
بلکه نفس صرفا تعلق به بدن دارد نه اینکه داخل یا خارج از ان باشد.(1)

ــــــــــــــــــــ
1. اموزش فلسفه، ج2، ص 135

بزرگان کوانتوم امروز مثل هاوکینگ بزرگ دشمنان این علم بی اساس یعنی فلسفه اند.

بزرگان کوانتوم امروز مثل هاوکینگ بزرگ دشمنان این علم بی اساس یعنی فلسفه اند.
سلام
علم وقف کسی نیست سند فیزیک کوانتوم را هم به نام هاوکینگ نزده اند
دیگر اینکه فلسفه بر مبانی مثل امتناع جمع متناقضین استوار است آیا امثال هاوکینگ قائل به جمع متناقضین هستند ؟
اگر هستند خیلی بی عقل اند
یا علیم

هاوکینگ منتظر بود که شما بهش بگید بی عقل! نه کسانی که از محیی الدین ابن عربی ناصبی لعین، که شیعه ی امامیه را از اساس زیر سوال میبرد، طرفداری میکنند، لابد عقل کل هستند.

فلسفه چیزی جز قمار بازی و حدس و گمان یک ذهن مشوش گوشه گیر دنیا ندیده نیست..

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
پیش از ارسال این پست،به این نکته اشاره می کنم که یحتمل بنده با پاسخ هایی از قبیل فحش،نسبت دادن لقب ناصبی و ... مواجه خواهم شد.

طبق این روایت عقل چیزی است که به وسیله آن خدا پرستش شود و بهشت به دست آید.لذا هر کس عقل دارد،خدا را می پرستد و به بهشت می رود.پس هر کس خدا را نپرستد یا به بهشت نرود،عقل ندارد (عکس نقیض).هاوکینگ به صراحت وجود بهشت را نفی کرده است و نفی وجود بهشت یعنی نفی وجود خدا (چون معاد از توحید نتیجه می شود و لذا اعتقاد نداشتن به معاد،یعنی اعتقاد نداشتن به توحید) پس هاوکینگ در واقع به سمت کفر رفته،لذا به بهشت نمی رسد.طبق آخرین نتیجه به دست آمده از این روایت:هر کس خدا را نپرستد یا به بهشت نرود،عقل ندارد.هاوکینگ هم خدا را نمی پرستد یا به بهشت نمی رود،پس عقل ندارد.
نتیجه:هاوکینگ بی عقل است.البته مقصود از عقل در این روایات،یک عقل خاصی است.همانطور که در این روایت این مسئله مطرح شده و به مقایسه عقل معاویه و عقل حقیقی پرداخته شده است.

پس جنابعالی هم به ناصبی توسل جسته ای.

لبیک یا مهدی
و من الله توفیق

فلسفه چیزی جز قمار بازی و حدس و گمان یک ذهن مشوش گوشه گیر دنیا ندیده نیست
سلام
اگر ره آورد بزرگان اندیشه این است پس وای بر اندیشه فائل دیگران
می توانید بفرمایید پس چرا خدای متعال عقل انسان را حجت قرار داد؟
راستی خیالپردازیهای هاوکینگ در مورد حمله موجودات فضایی به زمین را هم شنیده اید ؟ :ok:
یا علیم

سلام خدمت جناب استوار

شما الکترون و ذرات بنیادی را مادی نمی دانید و انها را مجرد می دانید

یک سوال برام ایجاد شده ممنون از پاسخ گویی

می دانیم الکترون یا پروتون و ... وزن و جرم دارند

یعنی حجم دارند پس طول و عرض و ارتفاع هم دارند

این جرم داشتن چطور با مجرد بودن جور در می اید ؟

با تشکر

سلام مجدد

و سوال دیگر در رابطه با اصل نظریه تون

شاید در جایی جواب داده اید ولی چون پستها زیاد بود خوندنش بررام سخت بود
اگر جایی جواب دادید ادرس بدهید

و اما سوال

ایا تنزل انرژی باعث تولید جرم می شود ؟

با تشکر

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خداقوت

به نظر حقیر، هر کسی از هر چیزی درستی دوست داره(کوانتوم، ریاضی، احتمالات و ...) استفاده کند ولی درست استفاده کند و درست نتیجه گیری کند.

مطمئناً آنچه درستی اینها رو برای ما تضمین میکند، منطق است.

به نظرم بهتره که از فرضیات و ربط دادن مسایل به هم پرهیز شود، لزومی نداره وقتی در فیزیک یک چیزی به اسم موج الکترومغناطیس معرفی میشود، آن را همان غیرمادی(مجرد) فلسفه بدانیم!
لزومی نداره مصونیت در وحی، همان مصونیت انتقال اطلاعات کوانتومی باشد.
چه دلیلی برای چنین تعمیمهایی هست؟

پس بهتره که کوانتوم، کوانتوم باشه، و سرجاش و به اکتشاف هستی بپردازد و نتایجش را در همان حوزه خودش بسط دهد.

فلسفه هم فلسفه باشد و خودش را برای توضیح مشکلاتی که یک ذهن در گیر علم کوانتوم و ... با آنها مواجه میشود بنماید.

با این روند شاید کسی که مطالعه فلسفی دارد و به دنبال حل مشکلات و سوالات پیش آمده است و فیزیکدانی که سرش برای فلسفه میدردد، یه چیزهایی از طرف مقابل به کارشون بیاد، اما به نظرم استفاده ای که کوانتوم از فلسفه ببرد بیشتر باشد تا استفاده ای که فلسفه از کوانتوم ببرد.

در پناه خدا

سلام و همچنین عرض احترام

به نظرم شما تعریف جدیدی از موجود مجرد ارایه می دهید که اساس ان نامحسوس بودن است

و باز هم یک سوال مطرح می شود ایا روزی دستگاهی اختراع نخواهد شد که ما بتوانیم الکترون را هم ببینیم ؟
اگر این اتفاق بیفتد دیگر نامحسوس نیست
بر طبق تعریف فلاسفه موجود مجرد نباید جرم داشته باشد
چون جرم با ماده برابر است و اساسا موجودی که حتی نزدیک به صفر جرم داشته باشد باز هم ماده است

موجود مجرد فلاسفه از نظر حقیر چیزیست در ذهن
که اصلا وجود خارجی ندارد

شاید حقیقت مطلب همانی باشد که شما می گویید
چون من هم هرچه راجع موجود مجرد فلاسفه فکر می کنم به جایی نمی رسم

موفق باشید

سلام

جرم را در فیزیک مقدار ماده تشکیل دهنده یک جسم تعریف می کنند

تعریف شما از جرم چیست ؟

با تشکر

[="Navy"]

با عرض سلام

ولی جناب ملاصدرا ، مجرد بودن خداوند قطعا با تجرد مخلوقاتش فرق دارد....

پس تجرد بطور مطلق برای مخلوقات نیست.

برای اینکه ثابت شود از خالق واحد یک معلول واحد صادر میشود، به این مخلوق مجرد میگویند.

اما آیا این با فرمایش کلام الله مجید (لیس کمثله شی، لم یلد... ) تضاد ندارد؟ چون با مجرد فرض کردن مخلوق و صدور معلول واحد از خالق واحد ، خواسته یا ناخواسته، بر این قائل خواهیم شد که مخلوق به نوعی هم سنخ خالقش است

این مساله را چگونه توجیه میکنند؟

سلام و عرض ادب

خوب اینجا اشکالی ایجاد می شود فرمودید

اما اتم از زیر اتمها تشکیل شده که شما ان را مجرد می دانید
یعنی ماده باید شامل مجرد باشد

و اما فرمودید

و

یعنی مجرد شامل الکترونها و سایر ذرات بنیادی می باشد از دید گاه شما

و از طرفی گفتید مجرد از اتم تشکیل نشده
در جحالی که می دانیم الکترونها و ذرات بنیادی واحد های تشکیل دهنده اتمها هستند

چطور امکان داره مجرداز اتم تشکیل نشده باشه ولی از اجزای اتم تشکیل شده باشه ؟

موفق باشید

با سلام و عرض ادب

با نظر حضرتعالی موافقم.

به نظر بنده روح انسان باید ابعادی از ماده را دارا باشد ، هر چند ناچیز، و کلمه ی روح هم از ماده ی ریح است یعنی باد. شاید دیده نشود اما در هر صورت باید داری جرم باشد.

کسانی که به آن دنیا رفته اند و برگشته اند میگویند همه زندگیشان از بچگی جلوی چشمشان آمده و این بدان معناست که زمان در برزخ (به نسبت دنیا) بسیار بسیار کندهست (بدلیل لامکانی) آنچنان که کل عمر انسان به اندازه ی یک چشم برهم زدن میباشد، اما نکته اینجاست که چنین هم نیست که کلا فاقد زمان باشند...

شاهد آن هم آیاتیست مثل آیه : تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ :

فرشتگان و روح- فرشته همراه وحى- در روزى كه درازى آن پنجاه هزار سال است- از سالهاى دنيا- به سوى او بالا مى‏روند.

و اینکه باید ارواح یک سنخیتی با اجسام مادی داشته باشند که بتوانند آن را( چه در دنیا و چه در برزخ ) درک کنند.

نظر شما چیست؟

سلام و تشکر از پاسخ گویی

اگر هم این امکان موجود باشد از نظر حقیر باید دارای یک الگو باشد نظیر ساختار اتم

حالا بر فرضی که چنین امکانی باشد

چرا این ساختارها مورد شناسایی انسان قرار نگرفته ؟

در حالی که ذرات بسیار ریز تری مثل بوزون هیگز شناخته شده

موفق باشید

ممنونم.

پس اگر صحیح باشد ، باید بتوان گفت که روح مانند برق یک نوعی از انرژی هست با این تفاوت که این انرژی برای احیای بدن موجودات میباشد.

به این ترتیب که مثلا همانگونه که برق با وارد شدنش به یک ساختمان یا هر تاسیساتی باعث روشنی و گرما و حرکت دستگاههای موجود در آن محیط میشود روح هم در ارتباطش با جسم باعث روشنی و گرما و تحرک آن میشود
و زمانیکه این ارتباط قطع گردد آن بدن سرد و خاموش میشود. پس امکان دارد که روح اصلا در قالب جسم یا به هیبت بدن هم نباشد و فقط با همان مغز با جسم در ارتباط باشد و ریاضت که باعث افزایش قدرتهای روحی میشود عاملی هست برای هر چه بیشتر در اختیار گرفتن این انرژی.

[="Navy"]

ان شاء الله اگر وقت شد تمام تاپیک را مطالعه خواهم کرد و سپس به بقیه صحبت های شما در این پست جواب خواهم داد.[/]

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خداقوت

این تطابق میتونه اشتباه باشه.

ببینید، خیلی کوتاه و مختصر، وقتی لزومی ندارد، میتواند اشتباه باشد،مثال معروف:

هر گردی گردو نیست، ولی گردو، گرد است.

هر مصونیتی در انتقال اطلاعات، وحی نیست. ولی وحی، در انتقال اطلاعات مصونیت دارد.

همین کافی است که از اشتباهات بزرگ جلوگیری کنیم.

جناب ملاصدرا ، سنخیت به معنای همانند گونه و اصل خود بودن هست و فرقی با عینیت ندارد.

خداوند در ذات خود هیچ سنخیت و عینیتی با مخلوقات ندارد.

اینکه میگویند خداوند با مخلوقش سنخیت دارد و برای این حرف خود چنین دلیل میاورند که علت با معلول باید همسنخ باشد چرا که مثلا از درخت فقط درخت بوجود میاید

و اگر علت و معلول همسنخ نباشند، باید مثلا از آتش بجای حرارت سرما تولید شود، این سخن بدان معناست که خداوند خلق نمیکند بلکه "تولید مثل" میکند.

وقتی میگوییم تفاوت تجرد خداوند با مخلوقات در شدت و ضعف آن است و خداوند بسیط محض است یعنی خواهی و نخواهی مخلوقات هیچ سنخیتی با پروردگارشان ندارند.

تنها شباهتی که میتوان گفت مخلوقات با پروردگارشان دارند در صفات است.

پس میتوانیم بگوییم موجودات مثل خالقشان واجد هستی و حیات هستند اما این حیات را نمیتوان به سنخیت و تولید مثل ارتباط داد بلکه آفرینش از هیچ است. لَمْ یَکُن شَیْئًا مَّذْکُورًا

عن امیر المومنین علیه الصلوة و السلام :

« الَّذِي لَا مِنْ شَيْ‏ءٍ كَانَ وَ لَا مِنْ شَيْ‏ءٍ خَلَقَ مَا كَانَ قُدْرَةٌ بَانَ بِهَا مِنَ الْأَشْيَاءِ وَ بَانَتِ الْأَشْيَاءُ مِنْه‏ »

خدایی که از چیزی گرفته نشده و مخلوقاتی را که آفریده است از چیزی نگرفته است . قدرتی است ( قدرت کنایه از ذات است ) که به آن از اشیا مباین و اشیا هم مباین اوست .

قال الرضا علیه السلام :

فَكُلُّ مَا فِي الْخَلْقِ لَا يُوجَدُ فِي خَالِقِهِ وَ كُلُّ مَا يُمْكِنُ فِيهِ يَمْتَنِعُ مِنْ صَانِعِه‏

هر چیزی که د رمخلوق یافت می شود ، در خالقش وجود نخواهد داشت و هر چه در مورد او امکان داشته باشد ، در مورد صانعش محال و ممتنع خواهد بود .

اگر بین خالق و مخلوق سنخیت و اشتراک در حقیقت باشد تعبیر روایت بی معنا خواهد بود . و این روایت به خوبی اعلام هر گونه سنخیتی را مردود می شمارد .

توجه بفرمایید:

مَنْ شَبَّهَ اللَّهَ بِخَلْقِهِ فَهُوَ مُشْرِكٌ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَا يُشْبِهُ شَيْئاً وَ لَا يُشْبِهُهُ شَيْ‏ءٌ وَ كُلُّ مَا وَقَعَ فِي الْوَهْمِ فَهُوَ بِخِلَافِه‏

[=Symbol] اگر ميان واجب الوجود و معلولش سنخيت باشد الزاماً به يكى از دو صورت زير خواهد بود:

الف) سنخيت كلى و همه جانبه, كه به هيچ وجه معقول نيست و امكان ندارد علت اولى با معلول خويش سنخيت همه جانبه داشته باشد

ب) سنخيت تنها از بعضى جهات; چنين فرضى هم مستلزم تركيب واجب الوجود از مابه الاشتراك و مابه الامتياز است و با وحدت حقيقى بودن واجب الوجود منافات دارد

منبع:
سنخیت یا تباین

[="Navy"]

تعریف سنخیت علت و معلول نزد حکما:
چون علّت هستى بخش، وجود معلول را افاضه مى كند -و به تعبير مسامحى: به معلول خودش، وجود مى دهد- بايد خودش وجود مزبور را داشته باشد تا به معلولش بدهد و اگر آن را نداشته باشد نمى تواند اعطاء و افاضه كند (معطى الشيء لا يكون فاقداً له). و با توجّه به اينكه با اعطاء وجود به معلول، چيزى از خودش كاسته نمى شود روشن مى گردد كه وجود مزبور را بصورت كاملترى دارد. به گونه اى كه وجود معلول، شعاع و پرتوى از آن، محسوب مى شود.
پس سنخيّت بين علّت هستى بخش و معلول آن، به اين معنى است كه كمال معلول را به صورت كاملترى دارد. و اگر علّتى در ذات خويش واجد نوعى از كمال وجودى نباشد هرگز نمى تواند آن را به معلولش اعطاء كند. و به ديگر سخن: هر معلولى از علّتى صادر مى شود كه كمال آن را بصورت كاملترى داشته باشد.

ما از کسانی که قاعده‌ بسیط الحقیقه را انکار می‌کنند می‌پرسیم:
آیا شما می‌پندارید که خداوند برخی از کمالات را ندارد؟ آیا کسی که ناقص باشد و برخی از کمالات را نداشته باشد می‌تواند خالق باشد؟ یا اینکه معتقدید خداوند همه کمالات و داشته‌‌های مخلوقات را دارد؟ اگر این سخن را بگوئید مجبورید قاعده‌ بسیط الحقیقة را پذیرید؛ چون این قاعده بیش از این نمی‌‌گوید که خداوند دارای همه کمالات همه اشیا است و فاقد همه نقائص آنها. «مُحْصِیَ کُلِّ مَعْدُودٍ وَ فَاقِدَ کُلِّ مَفْقُود» (بحار، ج۹۵، ص۳۹۳)

اما ربط سنخیت با تشبیه چیست؟؟!!

ا توجّه به آنچه گذشت روشن شد که هر معلولی کمالی از کمالات الهی را داراست و خداوند که نامتناهی است همه کمالات را دارد. پس هر معلولی نشان‌دهنده‌ی یکی از اوصاف الهی به قدر ظرف خود است و هر چه موجودی به خداوند نزدیک‌تر گردد چون کمالاتش بیشتر می‌گردد اوصاف الهی را بیشتر نشان می‌دهد.
مثلاً هر یک از ما درجه‌ای از علم را داریم، ولی بدیهی است که علم معصومین با علم ما قابل مقایسه نیست. امام معصوم علمش به علم الهی نزدیک‌تر است و بیشتر نشان‌دهنده صفت علم خداست. او به حسب مقام باطنش به هر چه خداوند می‌داند علم و احاطه دارد مگر یک چیز که مقام ذات الهی یا اسم مستأثر باشد.
به همین شکل هر یک از ما درجه‌ای از قدرت داریم و به مقدار خود نشان‌دهندة قدرت الهی هستیم ولی قدرت امام معصوم از همه بیشتر به خداوند نزدیک است و …
از این مسأله گاهی به شباهت تعبیر می‌شود، امّا شباهت به معنای لغوی که سابقاً عرض شد منافاتی با تنزیه خداوند ندارد و اصل آن از مسلّمات کتاب و سنّت است. یعنی می‌گوئیم امام معصوم به خداوند شبیه‌تر از ماست.
به همین جهت از دیرباز مرسوم بوده که از تکامل انسانها به «تشبّه به خداوند در صفات کمالی» تعبیر می‌کردند (به عنوان نمونه رک علامه مجلسی، مرآةالعقول، ج۱، ص۳۰۰و۳۰۴).
از سوئی دانستیم که سنخیت رابطه‌ی خاص یک معلول با علت خود است؛ لذا معلول هر چه به علّت نزدیکتر گردد رابطه‌اش قوی‌تر می‌گردد و می‌توان گفت سنخیتش بیشتر می‌شود.
پس می‌توان گفت هرچه چیزی سنخیتش با علت بیشتر شود بهره‌اش از اسما و صفاتِ علت بیشتر می‌شود و بیشتر، اسما و صفات و کمالات علّت را نشان می‌دهد.
به این جهت گاهی در برخی عبارات گفته می‌شود: «هر چه سنخیت معلول با علت بیشتر شود به علت شبیه‌تر می‌شود».
ولی باید دانست اولاً «سنخیت» مترادف «شباهت» نیست و ثانیاً این شباهت ربطی به تشبیه عرفی و کلامی و عقیده‌ی مشبهه و منحرفین ندارد.[/]

[="Navy"]

[="Navy"]

اگر با نحوه استدلال فلسفه آشنا باشید فلسفه ابتدا می گوید چند گونه موجود قابل تصور است و اصلا کاری ندارد که این موجودات قابل تصور وجود دارند یا خیر و سپس بیان می کند که این تصورات قابل اثبات هستند مثلا می گوید دو نوع موجود قابل تصور است واجب و ممکن الوجود و بعد اثبات می کند که اینها حقیقتا وجود خارجی دارند.
اما شما نیامدید بیان کنید چند نوع موجود (البته به جز واجب الوجود) قابل تصور است و سپس بیان کنید که هست یا نه بلکه گفتید یک موجود مادی داریم و یک مجرد با این تعاریف که من ارایه دادم و شق سومی هم نیست اگر هست ارایه کنید!(که خود این مغالطه توسل به جهل است که چون نقیضش نیست پس حکم ثابت است)
مشکل تعریف شما این است که الزامی ندارد مخلوقات حتما یا مجرد و یا مادی(طبق تعریف شما از مجرد و مادی) باشند بلکه ممکن است و قابل تصور است که از نوع دیگری باشند اما وقتی فلسفه می گوید موجودات یا مجرد و یا مادی هستند دلیل دارند که هیچ موجود دیگری قابل تصور نیست که خلاف این مجرد و ماده باشند چون یک وجود خصوصیت مادی دارد یا ندارد و قسم سومی هم نمی تواند باشد مثلا یک موجود یا زنده است و یا مرده (فلسفه دو تعریف ارایه می دهد که خلاف هم باشند که مثلا یا الف است یا الف نیست که نتوان موجودی را تصور کرد که هیچ کدام نباشد یعنی الف باشد و الف نباشد یا هر دو با هم باشد هم الف باشد و هم الف نباشد) اما تعریف شما نمی تواند شامل تمام موجودات قابل تصور باشد و به قولی همه موجودات قابل تصور را شامل نمی شود (نمی دانم منظورم را توانستم درست بیان کنم یا خیر)
مثلا من می گویم سه نوع مخلوق قابل تصور است (مادی و مجرد (طبق تعریف شما از ماده و مجرد) و غیبی(نه مادی و نه مجرد طبق تعریف شما)) و بعد برای اثبات وجود این سه مثلا روح انسان را موجودی غیبی بگیریم و دلایل وجود آن را هم همان دلایلی که فلاسفه برای وجودش می آورند ارایه دهم.

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خداقوت

جا داشت کمی درمورد این پروسه توضیح میفرمودین.

2- اینکه متاسفانه دلیل شما هم همین است که: «چون نمیبینم نیست»
مگه کوانتوم 200 سال پیش مطرح بود؟
از کجا معلوم 100 سال دیگر علوم دیگری کشف نشود؟؟؟!!!

این حرف شما درست نیست،
شما میفرمایید: اگر نمیبینم و نمیشناسم پس نیست
در ثانی شما قبل از این موارد باید اثبات کنید که امواج با فرکانسهای خیلی بالا مادی نیستند، در صورتیکه خود اونها هم تغییر میکنند و به امواج دیگری تبدیل میشوند، چطور میتونه همچین چیزی ماده نباشد؟

3- حقیر میگویم که حتی بر اساس این اطلاعات فعلی شما(و بر فرض صحت) دو روش انتقال مصون اطلاعات داریم، وحی، کوانتومی، شما چرا این دو را یکی دانستید؟ به چه دلیلی؟

4- هنوز کوانتوم بر پایه نظریات است و فرضیات. اول مبناش رو درست بفرمایید(دانشمندان کوانتومی رو میگم) بعد نتایجش رو با موضوعات قطعی مقایسه بفرمایید.

در پناه خدا

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خداقوت

گرامی، با خوندن متن اصلی متوجه شدم که در تئوری کوانتوم، چون مطالعه کوانتوم در مقایسهای خیلی کوچک مدنظر است، بنابراین شعاع الکترونی که از مدلهای کلاسیک محاسبه شده است، مورد توجه واقع نمیشود. به عبارت دیگر مجبور شده اند از شعاع واقعی الکترون(هرچه باشد) چشم پوشی کنند و آنرا صفر در نظر بگیرند و نه اینکه آنرا صفر بدست آورده باشند، که همین میتواند منشا خطاهایی در مبحث علم کوانتوم باشد.
شاید بپرسید کدام خطا؟
این خطا که وقتی من دارم مسئله ای رو در مقیاسی کوچکتر از الکترون حل کنم، به طور طبیعی مکان الکترون از قطعیت برخوردار نخواهد بود(چون من از ابتدا حجم الکترون رو صفر گرفتم)، یعنی یکبار نیمه اول مکان واقعی الکترون، جایگاه فرودش در معادلات است و یکبار نیمه دوم واقعی، در معادلات، مکان الکترون خواهد بود!!!!

پس تا اینجا صفر بودن شعاع الکترون یک فرض بیشتر نیست. با خوندن مطلب شما متوجه شدم که از این ذره نقطه ای(Point Particle) در خیلی از علوم مهندسی استفاده شده است و در حقیقت ما بدون اون نمیتونیم خیلی از محاسبات(شاید همه) رو انجام بدیم. مثل جرم یک جسم را در محاسبات در یک نقطه در نظر میگیریم، بار الکتریکی را در یک نقطه در نzر میگیریم و .... درصدرتیکه واقعاً اینطور نیست.

ولی هیچوقت نمیگیم که در عالم واقعی اون جرم معادل نقطه در عالم ریاضی است. بلکه ما ناچار هستیم اینگونه فرض کنیم.

در ثانی اگر شما بفرمایید: «این مطلب در فلسفه مثل این مطلب در علم کوانتوم است» باز جای توجیه دارد تا اینکه بفرمایید: « این مطلب فلسفی همان مطلب کوانتومی است».
و بله کشف قوانین در حد توان خوب است، اما نمیشه قوانین یک حوزه رو به حوزه دیگر ربط داد، اول باید ثابت بشه این حوزه(فلسفی) همان حوزه(کوانتومی) است.

در پناه خدا