جمع بندی آیا شوهرم حق این رو داره من رو کتک بزنه؟

لیدا;357432 نوشت:

سلام لیدا جان ...
ببین ... اول بزار من تعریف خودم رو از زدن بکنم ... زدن یعنی پاسخ محکم و غیر قابل شکست ...
منظورم این نیست که مرد بگیره زنش رو سیاه یا کبود کنه ... یا اینکه مرد هم شروع کنه به غرغر کردن و ادامه دادن دعوا و فحش و دری وری ...
منظورم از زدن ... پاسخی کامل ... محکم و تمام کننده هست ...

من خودم فمینیستم در حد تیم ملی ... ولی لیدا جان ... مگه من حق دارم شوهرم رو تحقیرش کنم ... اصلا چه سودی میبرم از این کارم ؟؟؟
شما واقعا همچین چیزی رو دوست داری ... دوست داری شوهرتون رو بتونی تحقیرش کنی و در حین تحقیر پاسخ قاطع و محکمی ازش نگیری ... ببین !!! برخی از تعاملات اجتماعی به گونه ای هست که پورت برای یک برخورد منطقی باز میمونه ... ولی شما وقتی به گونه ای برخورد میکنی (شمای نوعی رو میگم) که پورت گفتگو رو میبندی ... چه انتظاری از شوهرتون داری ... انتظار داری ایشون بشینه با شما حرف بزنه ؟؟؟

پادشاهان وقتی میرن به جنگ ... وقتی دارن نقشه جنگ رو میکشن ... همیشه پورت عقب نشینی رو برای حریفشون باز میزارن ... چونکه میدونن اگر اون پورت رو ببندند ... دشمنشون از بیم جان تا آخرین نفس و با آخرین قدرت میجنگد ... همیشه یه پورت باز برای شوهرت بزار بمونه ...

دوست من به هیچ وجه قصد خورد کردن شوهرم را ندارم اگر داشتم به گونه دیگری برخورد میکردم

با عرض سلام مجدد
متاسفانه به دلایلی سایتشون خراب شده اما یه سری سخنرانی فوق العاده مناسب برای مسائل زندگی شما از ایشون در همین سایت هست که اگه دانلود کنید و گوش کنید مطمئنا می تونه کمکتون کنه.

http://www.askdin.com/thread15274.html

اینم سایتشونه اگه یه وقت دوباره راه افتاد می تونید استفاده کنید.

http://www.hooraei.com

سلام خانم لیدای عزیز.
کم و بیش در جریان تایپیک شما بودم و میخوام خواهرانه در حد وسع خودم مطلبی رو عرض کنم.
شما و همسرتون بسیار در زمینه مهارت های ارتباطی زن و شوهر و علی الخصوص شناخت از ویژگی های جنس مخالف کم اطلاع هستید و به نظر من با یه تایپیک کار به جایی نمیبرید و باید به صورت حضوری و مداوم مشاوره برید تا بتونید دیدتون رو کلا عوض کنید و رفتارتون رو تغییر بدید(هم شما و هم همسرتون)،و این کار یه روز و دو روز نیست چون رفتار شما و همسرتون حاصل تربیت چندین ساله بوده و تغییرش نیاز به صبر و پشتکار داره .
مطلب دیگه اینکه به دنبال اینکه حق با کیه نباشید.واضحه که رفتار همسر شما بازخورد اخلاق و رفتار شماست،ایشون آزار روحی که متحمل میشنو با آزار جسمی دادن به شما پاسخ میدن.
پس هر دو باید خیلی جدی پیگیر رفع مسائل زندگیتون باشید.
در پایان .اگر مایل به مطالعه برای کسب مهارت هستید من سایتی مشاوره بهتون معرفی میکنم که مقالات مفید زیادی در این رابطه داره و هم میتونین مشکلتون رو مطرح کنید تا دوستان و کارشناسان بررسی کنن.

hamdardi.net

در پناه خدا موفق باشید

سلام لیدا جان :
میخوام ازت یه سوال بپرسم ...
همونطور که میدونیم جزایر ابوموسی و تنب بزرگ و تنب کوچک ... جزو خاک ایران هستند ... و امارات متحده عربی نسبت به اونها ادعای مالکیت میکنه ... امارات هر جند وقت یک بار نامه ای به وزارت خارجه ایران مینویسند و تقاضای برگزاری نشستی در مورد حقوق ظاهری خودش میکنه ... ولی هیچ وقت ایران حاضر نمیشه در مورد تمامیت ارزی خودش وارد بحث بشه و حتی به امارات هشدار داده که اگر بخواد در مورد تمامیت ارزی اش بحث کنه ... با شهاب 1 و 2 و 3 پاسخ میده ...

مگه حق با ایران نیست ؟؟؟ پس چرا ایران نمیره پای میز مذاکره ؟؟؟ فکر میکنی برای چی در مورد تمامیت ارزیش بحث نمیکنه ؟؟؟ ا

هوالعالم

احتمالا همسر شما دچار ضعف عاطفی و کمبود محبت هستند .
مثال زخمی کهنه از مشکلات گذشته ...
اگر چنین باشه رابطه اصولی (دقت کنیم فقط و فقط اصولی و به روش انسانی) طوری که باعث ضعف نباشه
چه اشکالی میتونه داشته باشه ؟ ثوابم داره ...
زن میتونه دامن مهر همسرش باشه و باید باشه
گاهی وقتا مرد و زن مثل یه بچه میمونن. از کمبود چیزی رنج میبرند که اسمش رو نمیدونند و یا نمیخوان که بگن
برای همین یا گریه میکنند یا دست گل به اب میدن ...

در مورد کتک کاری اگر از قبل ازدواج اگاه به چنین رفتاری از جانب ایشون بودید یا رسم خانوادگی بوده و میدونستید
و شما هم شرط نکرده باشید

در اصل حق رو به اون دادید و خود شما مقصرید و باید به فکر تغییر مرام و روش باشید .

در غیر اینصورت ما حتی حق توهین به همسر نداریم
و میتونیم در جواب به بی احترامیها خیلی عادلانه و کاملا قاطعانه درس خوبی به هتاک بدیم.

یاد خدا ارامش بخش دلهاست .
یاد بگیرید و یاد بدید که خدا رو بیشتر یاد کنند و
تلاوت قران و سحرخیزی و نماز صبح سالم و کامل داشته باشند !

سلام ..
سیاست یعنی علم محافظت از داشته ها ... سیاست یعنی علم استفاده از فرصت ها ...
خوب خدا رو شکر حداقل سر این مساله توافق داریم که در مورد هر چیزی هم نمیشه گفتگو کرد و نیاز به پاسخ محکم و قاطع داریم ... من مطمین هستم اگر شما اشتباها تلویزیون خونتون رو بشکونین ... یا خونتون رو با کلیه وسایلش رو آتیش بزنین یا ... هیچ وقت شوهرتون دستش رو روی شما بلند نمیکنه ... علتش هم این هست که تمامیت ارزی شوهرتون رو به خطر ننداختین ... ولی وقتی خانمی شوهرش رو تحقیر میکنه ... سرش داد میزنه ... غرغر میکنه .... تمامیت ارزی شوهرش رو به خظر انداخته ... و ممکن هست شوهر ایشون هم بخواد با شهاب 1 و 2 و 3 جواب کار ایشون رو بده .... مطمین باشین ... وقتی مردی رو تحقیر میکنید ... سرش داد میزنین ... غرغر میکنین ... تمامیت ارزی ایشون رو به خطر انداختین ... و به نظر من اگر مردی در چنین موقعیتی به صورت محکم برخورد نکنه .... شخصیت قوی نداره ...

کامل گوش کردید؟
در ضمن سایت استاد درست شده می تونید سوالتونو براشون ارسال کنید.
همچنین پیشنهاد می کنم از محصولاتی که برای فروش تو سایت قرار داده شده استفاده کنید.
در مورد اینکه به داداشتون گفتید و ایشون با همسرتون صحبت کردن نمی دونم داداشتون چی گفتن اما اگه تهدید بوده باشه فکر می کنم این شیوه تاثیر خوبی نداشته باشه بهتر بود با مشاوره و صحبت ایشونو متوجه اشتباهشون می کردید تا با شیوه تهدید(البته ممکنه تهدید نبوده و با صحبت ایشونو قانع کردن که در این صورت خوبه ولی چون از طریق داداشتون بوده یه جورایی همسرتون تحقیر شده همون اقتدار شکنی که استاد تو صحبتاشون اشاره کردن)
در هر صورت سعی کنید با همسرتون این سخنرانیارو گوش کنید تا اثر بخشی بیشتری داشته باشه (شما از ایشون بخواید اشکالی نداره چون اقایون معمولا یه مقدار غرورشون اجازه نمیده تا کسی منتشونو نکشیده کاری کنن که البته اشتباهه ولی اقایون اینطوری دوست دارن چون بهشون حس اقتدار میده)
موفق باشید
یا علی

خانم لیدا، این جملات نشانگر لجبازی و یکدنگی و غرور بیش از حد است!

و انشا الله که ناشی از خوشی زیاد و طغیان ناشی از زیادی نعمت نباشد!

كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ*أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ
این چنین نیست [که انسان سپاس گزار باشد] مسلماً انسان سرکشی می کند*برای اینکه خود را بی نیاز می پندارد
شکر نعمت نعمتت افزون کند----------کفر، نعمت از کفت بیرون کند (مولوی)

اگر میخواهید مشکل را بصورت واقعی و ریشه ای حل کنید پس باید علت مشکلات را بصورت دقیق و ریشه ای تشخیص دهید پس
با خود صادق باشید:
1-آیا واقعا شوهرتان را دوست دارید یا احساس میکنید از ایده ال های ذهنی شما فاصله دارد و نسبت به او بیتفاوت و یا سرد و حتی گاهی متنفر هستید؟
2-آیا خود و خانواده خود را از نظر موقعیت فرهنگی و اجتماعی و شخصیتی ، یک سرو گردن بالاتر از خانواده شوهرتان میدانید و بقول معروف احساس میکنید از سرش هم زیادی است که با شما ازدواج کرده و حالا که ازدواج کرده و شما در مورد شهر مورد سکونت و پذیرش حجاب، از او اطاعت کردید دیگر کافی است و کمی هم فرمان زندگی باید دست شما باشد؟

3-تعریف و تصور ذهنیتان از یک زوج خوشبخت چیست و جایگاه امکانات مادی،درک و شعور، عشق و روابط جنسی را در کجای خوشبختی و چگونه و به چه میزان تعریف میکنید؟

4-در برخورد با مشکلات و مسائل زندگی ،ایدئالیست هستید یا رئالیست ؟

5-با استناد به گفته هایتان و با توجه به اینکه ظاهرا شخصیت همسر شما مذهبی متعادل است و خشک مذهب نیست اساسا ایدئولوژی شخصیتی شما بر چه اساسی شکل گرفته و به کدام سو متمایل است؟ جایگاه مذهب و باورهای مذهبی در شخصیت شما چقدر است؟ بیشتر ارزشهای ماتریالیستی و غربی را قبول دارید یا اسلامی و قرانی را و یا کمی از این و کمی از ان و به اصطلاح سرگردان بین ارزشهای اسلامی و غربی هستید؟

6-داشتن مسئولیت لازمه اش داشتن اختیار و قدرت تصمیمگیری و اجرا است و داشتن قدرت لازمه اش ظرفیت است ، تعریف شما از محدوده مسئولیت و قدرت و ظرفیت مرد و زن در زندگی چیست؟

7-تعریف شما از خشونت چیست؟ ظاهرا اصلا در دوران کودکی از سوی پدر یا مادر یا معلم تنبیه بدنی نشده اید!! و اگر در اینده لازم باشد فرزند خود را تنبیه کنید چه روشی انتخاب میکنید و درصورتی که لازم باشد فرزندتان را تنبیه بدنی کنید به چه صورت و با چه شدتی اینکار را انجام میدهید؟

پاسخ حقیقی و صادقانه شما به خودتان برای سئوالات فوق بسیار موثر و راهگشاست ولی بنده نیز به اندازه مطالعات و معلوماتم به سئوالات فوق پاسخی میدهم شاید کمکی باشد.

1- اگر یکی از طرفین دیگری را واقعا دوست نداشته باشد خوشبختی حاصل نمیشود و اگر زندگی ادامه پیدا میکند حالتی مصنوعی و با نوعی فداکاری و بصورت مصلحتی است اما اگر در مواردی دچار سردی عاطفه میشود، این با ریشه یابی صحیح قابل ترمیم است اما اگر دوست نداشتن به احساس تنفر مداوم تبدیل شود خیری در ان زندگی نیست!

2- یا این خود برتر بینی واقعی است و یا کاذب و ساخته ذهن در هر صورت نشانه غرور و خودبزرگ بینی است که غیر از اعتماد بنفس است و از طرف مرد تاحدی و تاکید میکنم تاحدی لازم و قابل قبول است ولی از طرف زن باشد سم زندگی است و با حس فطری اقتدار و مردانگی مرد ، در تعارض قرار میگیرد و اگر مرد کوتاه بیاید رابطه بتدریج بسوی رابطه ای زن سالار سوق پیدا میکند و زن بصورت فطری از مردی مطیع و زن ذلیل در اعماق روحش متنفر است و در بعضی موارد باعث میشود زن به مردان بیرونی توجه و تمایل پیدا کند
خداوند متعال در قران میفرماید:
الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ
مردان، کارگزاران و تدبیرکنندگانِ زنانند، از انجایی که خدا بعضی را بر بعض دیگر برتری داده است.

3-
الف) فهم و شعور مهمترین سرمایه زندگی و کلید حل مشکلات و کلید سعادت دنیوی و اخروی است ربطی هم به میزان تحصیلات کلاسیک و بالا بودن مدرک دانشگاهی ندارد البته میزان تحصیلات بی تاثیر نیست ولی ملاک صحیحی برای سنجش فهم و شعور نمیباشد و مثال برای این مورد فراوان میباشد چه بسیار کسانی که به اصطلاح مدرک دکترا دارند ولی در درک ساده ترین مسائل نفهم هستند! خداوند در مورد این گروه میفرماید:

مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا ۚ بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
وصف کسانی که عمل کردن به تورات به آنان تکلیف شده است، آن گاه به آن عمل نکردند، مانند درازگوشی است که کتاب هایی را حمل می کند چه بد است سرگذشت مردمی که آیات خدا را تکذیب کردند. و خدا مردم ستمکار را هدایت نمی کند.

و در مقابل هستند افرادی که در ظاهر کم سوادند ولی حکیمانه و عاقلانه با مسائل برخورد میکنند.

يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ ۚ وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ
حکمت را به هر کس بخواهد می دهد، و آنکه به او حکمت داده شود،بی تردید او را خیر فراوانی داده اند، و جز صاحبان خرد، کسی متذکّر نمی شود.

ب) بعد از فهم وشعور، مهمترین و اساسی ترین عامل سعادت زوجین ، داشتن روابط جنسی موفق و با کیفیت و لذت کامل برای هردو طرف است که بر اساس عشق و محبت متقابل باشد.

وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
و از نشانه های [قدرت و ربوبیت] او این است که برای شما از جنس خودتان همسرانی آفرید تا در کنارشان آرامش یابید و در میان شما دوستی و مهربانی قرار داد؛ یقیناً در این [کار شگفت انگیز] نشانه هایی است برای مردمی که می اندیشند

هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ
زنان برای شما لباسند و شما مردان برای آنان لباسید.

یعنی همانگونه که یک لباس خوب و تمیز ، محافظ و پوشش دهنده بدن انسان از انواع الودگیها و آسیبهای محیطی است و باعث زیبایی و حفظ آبرو و وقار و موجب آرامش روانی انسان است، زن و شوهر نیز برای هم از نظر جسمی پوشش دهنده نیازهای جنسی و منشا آرامش روحی ناشی از پوشش و ارضای این نیاز و حفظ کننده همدیگر از انواع اسیبها و الودگیها و گناهان و عوارض جسمی و روحی ناشی از بی همسری هستند!

4-در اهداف معنوی زندگی ایدئالیست باشید و در اهداف مادی و مشکلات روزمره زندگی رئالیست باشید و قانع و راضی به رضای خدا .
در حدیثی از معصوم(ع) : ای انسان قیمت و ارزش تو جز بهشت برین نیست پس مراقب باش خود را به کمتر از ان نفروشی!
حدیثی از امام جعفر صادق که خداوند میفرماید: لست أرضي لك ثوابا دون الجنة:به ثوابي جز بهشت برايت خرسند نيستم
امیر المومنین (ع) میفرماید: کسی که قانع نباشد، نمیتواند غنی و بی نیاز شود!

بدانید که دنیا کمال بردار نیست پس بدنبال ان نباشید و در سراب دنیا خود را سرگردان نکنید.
خداوند در قران میفرماید:
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ
همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفریدیم
جایی حدیثی دیده بودم که حضرت عیسی(ع) فرموده بود: دنیا پلی است که هدفش گذر دادن شما به سرای اخرت و جاودانگی است پس بفکر سالم گذشتن از روی آن باشید پس روی ان متوقف نشوید و خود را وقف اباد کردن و توجه به ان پل نکنید.

5- اصولا داشتن یک ایدئولوژی سالم و کامل زندگی را دارای هدف و مشکلات و ناملایمات فراوان انرا توجیه و قابل تحملتر میکند بنده به شخصه ایدئولوژی کاملتر از دین اسلام و قران و مکتب اهلبیت(ع) و سیره معصومین(ع) سراغ ندارم!

6- بیشتر مسئولیت زندگی در اکثر جوامع دنیا، از نظر عرفی و دینی بر روی مرد متمرکز است به تبع ان باید قدرت تصمیمگیری و قدرت اجرا نیز در اختیار مرد باشد و البته هم از نظر فکری و هم از نظر جسمی ، ظرفیت و توانایی مرد برای قبول مسئولیت کلی زندگی و قدرت مدیریت مرد در تصمیم و اجرا، بیشتر از زن است:

الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ
مردان، کارگزاران و تدبیرکنندگانِ زنانند، از انجایی که خدا بعضی را بر بعض دیگر برتری داده است

7- اما در مورد خشونت اگر بصورت واقعی و نه ایده الیستی به مسئله نگاه کنیم وجود خشونت در کل طبیعت و کلیه جانداران وجود دارد و انسان هم استثنا نیست و هم قدرت اعمال خشونت و هم ظرفیت پذیرش آن بصورت فطری و غریزی در انسان قرار داده شده است فقط در طول تاریخ بواسطه قوانین بشری یا الهی ، در کانالی معین محدود و هدفمند شده است از طرفی استعداد و ظرفیت مرد بطور غریزی و فطری در تهاجم و اعمال خشونت بیشتر از زن است و متقابلا استعداد و ظرفیت زن در پذیرش و هضم خشونت بیشتر از مرد میباشد حتی میتوان گفت بسیاری از زنان از هژمونی و قدرت و اعمال تهاجم و خشونت مرد در حد معقول و متعارف ،بطور فطری و غریزی احساس لذت و رضایت و ارامش میکنند برای انکار کنندگان و فمینیستهای دو اتشه عرض میکنم خود رابطه جنسی بین زن و مرد نوعی خشونت است که در ان مرد بعنوان مهاجم و اعمال کننده خشونت مطرح است و زن بعنوان پذیرنده آن نوع خشونت و هر دو هم از ان لذت میبرند مرد از اعمال آن نوع خشونت لذت میبرد ! و زن از پذیرش ان نوع خشونت لذت میبرد!
آیا دقت کرده اید بعضی از مردان بهنگام دعوا و عصبانیت، طرف مقابل را تهدید به عمل جنسی میکنند که در عرف اجتماعی به ان فحش جنسی یا فحش ناموسی گفته میشود.
اصلا یکی از دلایل وجوب حجاب برای زن بر اساس حفظ زن از خشونت خارج از محدوده ازدواج و حفظ ارزش و اعتبار انسانی زن میباشد.

بنابرین خانم لیدا ، با توجه و با استناد به نوشته های خودتان بطور خلاصه عرض میکنم
1- شوهر شما، شما را دوست دارد و بشما علاقمند است.
2- با تحصیل و پیشرفت علمی و اجتماعی شما مشکلی ندارد و حتی مشوق شما است.
3- برای شما ارزش زیادی قائل است و زندگی مرفهی را برای شما تدارک دیده حتی در اندازه خدمتکار خصوصی که بطور هفتگی و مرتبا در اداره امور منزل کمک میکند.
4- فردی حساس و پایبند به اصول مذهبی و اخلاقی است که حتی در موارد اختلاف سعی در جبران و کسب رضایت شما را میکندو حتی در مواردی مانند سیکل ماهانه رعایت حال شما را میکند و انتظاری از شما ندارد.

در مقابل تنها چیزی که از شما انتظار دارد و حق طبیعی و نیاز فطری و غریزی هر مرد است، زنانگی شماست! او از شما میخواهد
1- هژمونی و قدرت و تسلط و مردانگی او را برسمیت بشناسید و مطابق با فطرت زنانه خود از ان استقبال کنید .
2- در مقابل او از نظر عاطفی سرد و بی روح نباشید و بصورت طبیعی به او اظهار عشق و محبت و علاقه کنید چرا که این یک نیاز فطری در مرد است که احساس کند زنش عاشق اوست و او را دوست دارد حتی اگر این حس را در زن نبیند ممکن است احساس کند زنش عاشق مرد دیگری است و به او خیانت میکند یا در فکر خیانت است.
3-در مقابل نیازهای جنسی او سرد و بی روح نباشید و مثل یک جسد خود را دراختیار او قرار ندهید ، رفتار و واکنش جنسی شما باید محرک و مهیج او باشد باید نشان دهید از رابطه جنسی با او و از تسلط او بر شما لذت میبرید و بعبارتی دیگر ارضا کننده نیاز فطری مردانگی و اقتدار او باشید
حتی در مواردی شما باید بیان کننده نیاز و شروع کننده رابطه باشید و سپس کنترل را به او واگذار کنید در غیر اینصورت یا مرد احساس میکند شما سرد مزاج و یا بیمار هستید یا اینکه او مردانگی و قدرت لازم برای تهییج و ارضای شما را ندارد یا حتی ممکن است فکر کند زن به او خیانت میکند و با مرد دیگری ارضا میشود که نسبت به او چنین بی تفاوت و سرد است.

انشا الله که همیشه موفق و سربلند باشید.

الحمد لله رب العالمین

این آیه شریفه متإسفانه در همه جا به غلط سرپرست یا در اینجا کارگزار ترجمه شده .قوام در عربی بمعنی ستون است. و چون ستون پشتیبان سقف است مردان به قوام دهنده و یا پشتیبان زنان خویش به لحاظ مالی تعبیر شده اند.عین همین لغت در آیه شریفه دیگری آمده کونو قوامین لله شهدا بالقسط: خدا را یاری دهید و گواهی باشید بر برابری. اگر قوام راسرپرست ترجمه کنیم پس معنی آیه چنین میشود .سرپرست خدا باشید و......
در ادامه آیه آمده خداوند برخی را بر برخی برتری مالی داده.‌همانطور که میبینید نفرمود مردان را بر زنان برتری مالی بخشیده زیرا همه مردان بر همه زنان در این مورد برتری ندارند همانگونه که همه مردان نیرومندتر از همه زنان نیستندو گاه درست برعکس است.مطابق تفسیر حضرت استاد جوادی آملی نتیجه این میشود که قوام دهنده بنیان خانواده کسی است که برتری مالی بر دیگری دارد خواه مرد باشد خواه زن

سلام ...
با اینکه این پست در جواب به مباحث من نبود ولی احساس کردم به بحث مرتبط هست و خواستم در موردش اظهار نظر کنم ...
حضرت محمد و امامانمان همشون اسوه هستند و اصلا اومدن که برای ما الگو باشن ... ولی به نظر من این امامانمون ابعادی هم داشته اند که ما هرگز نمیتونیم مثله اونا باشیم ...

1- یادمه در مورد چند زوجه بودن حضرت محمد با کسی بحث میکردم ... و گفتم آیا ایشون میتونن الگو باشن ... یه دفعه دیدم طرفم داره لبخند میرنه ... گفتم برای چی میحندی ... بهم گفت کاشکی منم اون زمان میبودم و میرفتم خودم رو صیغه حضرت محمد میکردم ...

2- یادمه جایی میخوندم که شخصی با امام صادق خصومت داشتند و میخواستن به ایشون ضربه بزنن ... وقتی تو مسیر ایشون رو میبینن ... چنان محو قدرت معنوی ایشون میشن ... که تمام خصومتشون رو فراموش میکنن و به یک باره دین میارن ...

شخصیت این بزرگوارن آنالوگ بوده ... نه دیجیتال .... یعنی اینکه اگر کسی ازش خطایی سر میزده ... به همون اندازه و در همون جهت از خودشون دافعه نشون میدادن (کاری بسیار بسیار بسیار سخت و دشوار) و این عمل باعث میشده نیاز به برخورد های شدیدی مثله زدن وجود نداشته باشه .... ولی آیا کسی میتونه ادعا کنه شخصیتش دارای چنین جاذبه و دافعه ای هست ؟؟؟ این نوع اخلاق و شخصیت اتفاقا بسیار هم برازنده انسان هست ... ولی داشتن چنین شخصیت و اخلاقی غیر ممکن ... یا بسیار سخت حاصل میشه ...

سوال این هست اگر مردی دارای چنین شخثیت و اعتباری نبود ... آیا باید اجازه دهد اعتبار و سکاندار بودنش لطمه بخورد یا نه ؟؟؟

خانم لیدا، برای اثبات هویت و شخصیتتان راههای بهتری نیز است، شما در واکنش به مثالی در کامنت یک همجنستان، در یک فضای مجازی ، موشک کروز پرتاب میکنید!!! و اعتراف دارید که قصد پرچم سفید بالا بردن هم ندارید! و از طرفی ادعا میکنید که کوتاه می آیید!

ببخشید متوجه نشدم، شوهرتان امکانات مالیش و رفاهی که برای شما فراهم میکند را مدیون پدرتان هستند؟ یا چون در خانه پدرتان کم و کسر نداشتید پس ادامه این روند را هم طبیعی و چیزی پیش پا افتاده فرض میکنید؟ و تلاش و موقعیت شوهرتان برای فراهم آوردن رفاه موجود شما عملا بی اعتبار میشود و جزو محاسن و امتیازات او محسوب نمیشود ؟!این طرز تفکر در ذات خود بسیار خطرناک و تحریک امیز است و اگر در گفتار و رفتار شما بروز پیدا کند ، به شخصیت و مردانگی و اقتدار همسرتان، توهین بزرگی است.ظاهرا شما هنوز از حال و هوای زندگی مجردی خارج نشده اید و این واقعیت را نپذیرفتید که زندگی زناشویی مرحله کاملا جدید و با شرایط جدید است که اکثرا با مشکلات مالی در چند سال اول زندگی همراه میشود و خیلی ها بودند که سالها با خانواده شوهر و حاشیه های فراوان آن زندگی کردند ولی شما که این مشکلات را ندارید قدر ان را هم نمیدانید! اصلا شما در خانه پدری یک پرنسس بودید ! ربطی به امروز شما و زندگی مشترک شما ندارد، دخترانی بودند که بخاطر ماموریت شوهرشان سالها خانه بدوش بودند از این شهر به ان شهر یا مستاجر بودند هر چند سال اسباب کشی! کمی منصف باش خواهر من زندگیت را با بهانه های کودکانه خراب نکن!

نمیدانم فقط به ظاهر همسرتان علاقمند شده بودید یا از رفتار و شخصیت او نیز تحلیل و انالیز کافی داشتید و گرنه با یک رفتار او اینگونه از او سرد نمی شدید و در این که همسرتان کار اشتباهی کرده شکی نیست، اما احتمالا شما هم با رفتار و گفتارت بی تاثیر نبودی! بعنوان مثال:

اگر کار هر روزش بود و بی دلیل هر روز وحشیانه شما را کتک میزد و بدرفتاری میکرد حق با شما بود ولی همانطور که خودتان میگویید چند مورد بیشتر نبوده انهم با تحریکات لفظی شما!
مهربانتر از مادر که نداریم، او هم گاهی مجبور میشود فرزندش را کتکی بزند پس فرزندش را دوست ندارد؟؟!! چند ساعت دیگر هم فرزند فراموش میکند و در اغوش پر مهر مادر جای میگیرد نه اینکه کینه مادر را بدلش بگیرد و پیوندها و انگیزه هایی که زن و مرد را بهم مرتبط میکند و باعث عشق و محبت بین انها میشود بسیار بیشتر و قویتر از پیوندهای صرفا عاطفی بین پدر ومادر و فرزندان است البته لازمه درک کامل این سخن، رسیدن به بلوغ عاطفی است که هر چند وابسته و ناشی از بلوغ جنسی است ولی فرایندی پیچیده تر و کاملتر از بلوغ جنسی است.

این هم از محاسن و نکات مثبت همسر شما است که بنابه نوشته خودتان شما را تشویق به ادامه تحصیل و ورزش و کلاس زبان و... میکند و گرنه موارد متعددی بوده که مرد از ادامه تحصیل و یا فعالیتهای اجتماعی همسرش جلوگیری کرده و شرعا و قانونا نیز چنین حقی دارد.
در ضمن انشا الله که در تحصیلات تکمیلی موفق باشید اما بموازات تحصیلات کلاسیک سعی کنید علم واقعی و حکمت را نیز بدست اورید و علم واقعی و حکمت نوری است که خداوند در دل بندگان خاصش قرار میدهد خداوند میفرماید:

يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ ۚ وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ
حکمت را به هر کس بخواهد می دهد، و آنکه به او حکمت داده شود،بی تردید او را خیر فراوانی داده اند، و جز صاحبان خرد، کسی متذکّر نمی شود.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَل لَّكُمْ فُرْقَانًا وَيُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ
ای اهل ایمان! اگر [در همه امورتان] از خدا پروا کنید، برای شما [بینایی و بصیرتی ویژه] برای تشخیص حق از باطل قرار می دهد، و گناهانتان را محو می کند، و شما را می آمرزد؛ و خدا دارای فضل بزرگ است.

اینکه با برادرتان صحبت کرده و با منطق او قانع شده و رفتارش کمی بهتر شده، نشانگر اینست که شوهرتان هم انسان منطقی و باشعوری است که ظرفیت پذیرش منطق برادرتان را داشته است. شرط دوام رفتارش هم به رفتار شما بستگی دارد یعنی شما هم از این فضای مثبت بوجود امده استفاده کنید قدمهایی بسوی او بردارید و به او ابراز عشق و محبت کنید و عملا به او نشان دهید که از وضعیت و رفتار موجود راضی هستید و عملا فضای برگشت به رفتارهای گذشته را برای او ببندید و اگر بخواهید از این فضا سو استفاده بکنید و با این توجیه که او ترسیده به روند رفتارهای گذشته خود ادامه دهید ، رفتارهای شوهرتان نیز با شدت بیشتری نسبت به گذشته باز خواهد گشت!!!

خانم لیدا، اگر مسئولیت و مدیریت مرد بر زن را میپذیرید ، پس مسئولیت قدرت لازم دارد و یکی از ابزارهای مدیریت اعمال قدرت از طریق تنبیه میباشد در ادامه همان ایه داریم:

الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ ۚ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّهُ ۚ وَاللَّاتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ ۖ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا
مردان، سرپرست زنانند، به خاطر آنکه خدا مردان را [از جهت توان جسمی ، تحمل مشکلات و قدرت روحی و فکری] بر زنان برتری داده، و به خاطر آنکه [مردان] از اموالشان هزینه زندگی زنان را [به عنوان حقّی واجب] می پردازند؛ پس زنان شایسته و درست کار [با رعایت قوانین حق] فرمانبردار [و مطیع شوهر] ند [و] در برابر حقوقی که خدا [به نفع آنان برعهده شوهرانشان] نهاده است، در غیاب شوهر [حقوق و اسرار و اموال او را] حفظ می کنند. و زنانی که از سرکشی و نافرمانی آنان بیم دارید [در مرحله اول] پندشان دهید، و [در مرحله بعد] در خوابگاه ها از آنان دوری کنید، و [اگر اثر نبخشید] آنان را [به گونه ای که احساس آزار به دنبال نداشته باشد] تنبیه کنید؛ پس اگر از شما اطاعت کردند برای [سرزنش مجدد ] آنان هیچ راهی مجویید ؛ یقیناً خدا بلند مرتبه و بزرگ است.

بنابرین تنبیه یکی از راههای پیشنهادی قران و البته اخرین راه، برای اعمال مدیریت بر زنان در صورت عدم اطاعت است مراحلی که بصورت مشابه در تربیت فرزندان نیز از ان استفاده میشود اول پند ونصیحت، دوم ممنوع کردن از تفریحات مورد علاقه ، و در صورت اثر نکردن مراحل قبلی سوم تنبیه بدنی متعارف و نه وحشیانه که باعث کبودی یا سرخی شدید شود .

خانم لیدا هدف بنده از نوشتن مطالب ، محکوم کردن شما یا دفاع از همسرتان نیست هر دوی شما در مواردی مقصرید و هیچ کدام از ما انسان کامل و خالی از اشتباه نیستیم فقط ارائه واقعیاتی است که با دید وسیعتر و از همه زوایا به مسئله و مشکلتان بنگرید،و منطقیتر و عاقلانه تر تصمیم بگیرید شوهر شما ظاهرا نه معتاد است نه زناکار و دارای رابطه با زنان و دختران ، نه شرابخوار و عیاش، نه دزد و حرامخور، نه لات و اوباش، نه بی مسئولیت و خرجی نیاور، نه عصبی در حدبیمار روانی و نه....و مطمئن باشید با همین شرایطش ایده آل صدها دختر در جامعه میباشد که اگر کمی غفلت کنید یا از شما سرد شود یا خدای نکرده کارتان به جدایی بکشد، بلافاصله شکارش میکنند!
بنابرین واقعا حیف است قدر زندگیتان را بدانید و با کمی صبر و مهارت و بدور از غرور و لجاجت، مشکلات جزئی را حل کنید و با ناملایمات بسازید و مطمئن باشید دنیا هرگز مطابق وفق و مراد ما نخواهد بود بنابرین بجای ارزوهای دور و دراز فقط باید سعی کنیم زندگی در ان را قابل تحملتر کنیم.
انشا الله خوشبخت و سربلند باشید.

الحمد لله رب العالمین

با سلام و عرض ادب.

اگر اجازه بدهید بنده هم نظرم را خدمت شما عرض کنم.

اول این که به نظر حقیر کار خیلی خوبی کردید که با برادرتان در میان گذاشتید و ایشان هم کار خوبی کردند که با همسرتان صحبت کردند (حتی اگر از جنس تهدید بوده باشد).

اما نکته اصلی با توجه به توضیحات سرکار عالی این است که به نظر من همسر شما بر خلاف گفته هایشان علاقه زیادی به شما ندارند (حداقل فعلاً). کسی که عاشق همسرش باشد نمی تواند ناراحتی او را ببیند. اگر بی احترامی یا حتی دلخوری در خانه و زندگی او باشد تحمل ادامه آن را ندارد چه برسد به اینکه هر از چندگاهی به این فضا دامن بزند.

البته بنده منکر توقعات بجای مردان نیستم و اعتقاد دارم زن باید در منزل (نزد همسرش) همواره زنانه رفتار کند. خود شما بهتر از بنده می دانید که غرور یا نشانه های غرور در مقابل مرد می تواند به علاقه و اعتماد او لطمه جدی وارد کند. اما محدوده تسلیم بودن زن در برابر مرد بر اساس قوانین اسلام تنها در زمینه مسائل زناشویی است. البته حفظ حس احترام نسبت به مرد خانه در تمام امور ظرافتی زنانه می طلبد که بنده احساس می کنم سرکارعالی به این ظرافت ها بخوبی واقفید و صد البته می توانید برای استحکام زندگی مشترکتان بیش از پیش آنها را مورد توجه قرار دهید. یعنی ببینید همسر شما از چه چیزی (بخصوص در روابط کاملاً خصوصی) بیشتر لذت می برد و او را از این نظر کاملاً اشباع کنید و متقابلاً از او نیز آنها را درخواست کنید.

ولی حتی اگر خانمی در برآورده کردن نیاز شوهر خود موفق نباشد توجیه قابل قبولی برای ضرب و شتم نیست. اگر ایشان دمدمی مزاج بودند یا از جای دیگری ناراحتی داشته باشند قطعاً پس از این کارها بلافاصله از شما عذرخواهی می کردند و دل شما را به دست می آورند (نه این که با ناراحتی دوسه روزه شما مجبور به این کار شوند یا وانمود کنند که اشتباه کرده اند). پس در علاقه یا پایبندیشان به زندگی مشترک تردید کنید. بنده شخصاً اعتقاد دارم زندگی که بخواهد با کتک ادامه پیدا کند اگر ادامه پیدا نکند بهتر است.

آیا اساس زندگی مشترک چیزی بجز عشق و تعهد است؟ آیا منزل پادگانی است که در آن دستور مافوق را در هر صورت باید اجرا کرد یا محل آسایشی است که بر اساس نقاط مشترک ساخته شده و بر مبنای محبت و تکامل ادامه حیات می دهد؟ نمی خواهم شما را ناامید کنم اما به شخصه واقع بینی را بر توهم خوشبختی در آینده ترجیح می دهم. زندگی مشترکی که درگیری فیزیکی (چه برسد به دست بزن شوهر) در آن عادی شود از نظر من اصلاً ارزش تحمل را ندارد. بخصوص که شما هنوز جوانید و اگر فرزندی ندارید می توانید جدی تر به این مسأله نگاه کنید. بر اساس فرمایشات شما احساس بنده این است که همسرتان بیشتر به عنوان یکی از اموالش (یا حتی مهم ترین دارایی) به شما نگاه می کند و در واقع به شما نیازمند است تا علاقمند که این نگاه با دیدگاه انتخاب همسر به عنوان شریک زندگی دوست داشتنی برای همه عمر متفاوت است (ببخشید اگر کلمات بهتری پیدا نکردم). البته این احتمال هم وجود دارد که ایشان از نظر ظاهری و مسائل غریزی به هر دلیلی (عدم کنترل نگاه یا دیدن فیلم های عاشقانه یا عشوه گری زنان دیگر یا ...) توقعات بالاتری پیدا کرده و به نوعی شما را بیش از آنچه هستید و می توانید بدهکار خود می پندارند که در این صورت مسأله کاملاً متفاوت است و راهکار متفاوتی هم دارد. فعلاً بنده دلیل منطقی دیگری برای رفتار ایشان آن هم در دوسه سال ابتدایی زندگی مشترک نمی بینم و در هر صورت معتقدم رفتار عصر حجر در زندگی امروزی هیچ توجیهی ندارد.

پیشنهاد مشخص بنده به شما خواهر بزرگوار این است که در فضایی آکنده از احترام و ادب و آرامش و عقلانیت و محبت با همسرتان اتمام حجت کنید و به او بفهمانید که این وضعیت برای شما نه تنها آزاردهنده است بلکه دیگر قابل تحمل نیست و پاسخ ایشان را با دقت تحلیل بفرمایید (کمک برادران و خواهران دینیتان در این سایت نیز می تواند در تحلیل و نتیجه گیری شما سودمند باشد). مثلاً اگر گفتند به شرطی که تو هم مواظب باشی که مرا عصبانی نکنی نوعی طفره رفتن است و به این معنی است که به زشتی رفتارشان اعتقادی ندارند. اگر شرایط و نکاتی داشتند در مورد آنها به طور مشخص و مصداقی گفتگو کنید. محدوده وظایف همسری و تمکین طرفین را دقیقاً مشخص کنید و حتی الامکان بر اساس اشتراکات اصلی و گذشت به توافق برسید تا زندگیتان را با هم بسازید. اما اگر توافق امکان پذیر نبود حق دارید نگران آینده باشید و باید خدا را فراوان شکر کنید که از نظر جایگاه خانوادگی و اقتصادی و ظاهری و ... در موقعیتی هستید که توان مطالبه حق خود را دارید. حتماً می دانید که بسیاری از بانوان جامعه ما آرزوی موقعیت شما را دارند تا بجای سوختن و ساختن کسی به حرف دلشان گوش کند و حتماً می دانید مردانی هم هستند که شرم دارند حتی در صورت عصبانیت و دلخوری شدید دست روی هدیه الهیشان بلند کنند و اگر همسرشان را نمی پرستند به او ظلم هم نمی کنند.

به طور خلاصه باید همسر شما این پیام را از شما دریافت کنند که زندگیتان با سیلی و مشت (نوشتنش هم برایم چندش آور است) و بعد یکی دو لبخند به نقطه عاشقانه اولش باز نمی گردد و بلکه با هر تکرار به نابودی شیرازه زندگی نزدیک تر می شوید. پس ادامه مسیر تنها با تعهد روشنی از سوی طرفین امکان پذیر است به نحوی که طرفین بدانند تکرار اشتباهات مهلک مساوی است با پایان زندگی زناشویی.

ببخشید که قدری طولانی شد و این که کمی دیر به بحث شما پیوستم. امیدوارم در پناه خدا باشید و روزگارتان به سوی صلاح و نیکبختی حرکت کند.

اللهم وفقنا لما تحب و ترضی.

:Hedye:

لیدا جان من هنوز هم حق را به شما میدم.....کتک زدن کار عصر هجره....مردای به ظاهر مومن فقط حق و حقوق خودشونو میشناشند و بس!

البته باز نمیخوام درمورد همسرتون حرفی بزنم....

روشن است که ایشان هنوز نپزیرفتن که زندگی مشترکشان با شما دچار مشکل است چون این شما هستید که زیر فشارید نه ایشان .بنابر این باید به ایشان بفهمانید که روابط تان نه تنها گرفتار چالش است بلکه در معرض خطر از هم پاشیدگیست.این مهم هم با اظهار لطف و مهربانی بدست نمیاید.یک قهر کوتاه مدت (حداکثر 3 روز)میتواند ایشان را متوجه خطر در پیش رو کند،اما پیش از هر اقدام عملی پیشنهاد میکنم که از مشاورتان بخواهید که او را شفاها یا کتبا به گفتگو دعوت کنند و اگر این اقدام مواثر نیفتاد انگاه به اقدام عملی دست بزنید

سلام
خواهرم باهم حرف زدید؟ من خودم متاهل هستم هر موقع مشکلی داشتم به خانمم میگم بیا باهم جلسه داشته باشیم و از هرچی ناراحتیم یا از هر مورد که ناراحتی ایجاد میکنه حرف بزنیم و نمیزاریم مشکل بزرگ بشه. بهشون پیشنهاد حرف زدن رو دادید؟؟

البته به عبارتی زن و شوهر به همدیگر تعلق دارند اما تعلق داشتن اولاً دوطرفه هست و ثانیاً با چیزی که شما فرمودید متفاوت است. این نوعی تحکم و زورگویی است. باید بین تعلق و بندگی فرق گذاشت. هرچند اگر زن و شوهری هر دو به این شکل از اطاعت راضی باشند خودش مصداق تفاهم است. کاش شما قبل از ازدواج با ایشان در مورد محدوده اطاعت از شوهر و تقسیم وظایف از دید طرفین به توافق رسیده بودید. خانمی را می شناسم که چهار پنج سال است که ازدواج کرده اند و قبل از ازدواج برای همسرشان کلی شرط و شروط گذاشتند. هرچند الآن از بسیاری از آن شروط استفاده نمی کنند اما اتمام حجت ایشان باعث شد الآن زندگی عقلانی و بسیار شیرینی داشته باشند.

امیدوارم شما نیز به زودی با پیگیری و مشاوره بیشتر و روشن کردن این مسائل به تفاهم برسید و خدا در این مسیر پشتیبان شما باشد.