آیا در مذاهب اسلامی ظرفیت اتحاد وجود ندارد؟؟

[=Times New Roman]سلام

در ايـن آيـه شـريـفـه و آيـه بـعـدش نـهـى وارد در اول سـوره را تـوضـيـح مـى دهـد.
و مـراد از آن كـفـارى كـه بـا مؤمنـيـن بـر سـر ديـن قـتـال نـكـردنـد و مؤمنين را از ديارشان بيرون نساختند، كفار نقاط ديگر و غير مكّه است، مـشـركـيـنـى اسـت كـه بـا مـسـلمـانـان مـعـاهـده داشـتـنـد.
و كـلمـه (بـر) كـه مـصـدر فـعـل (تـبـروهـم) اسـت، بـه مـعـنـاى احـسـان اسـت . و كـلمـه (اقـسـاط) كـه مـصـدر فـعـل (تـقـسـطـوا) اسـت، بـه مـعـنـاى مـعـامـله بـه عـدل اسـت. و جـمـله (ان تبروهم ) بـدل اسـت از كـلمـه (الذيـن...). و جـمـله (ان اللّه يـحـب المـقـسـطـيـن ) تعليل است براى جمله (لا ينهيكم...).

و معناى آيه اين است كه : خدا با اين فرمانش كه فرمود: (دشمن مرا و دشمن خود را دوست نـگـيـريـد) نـخـواسـتـه اسـت شـمـا را از احـسـان و مـعـامـله بـه عـدل بـا آنـهايى كه با شما در دين قتال نكردند، و از ديارتان اخراج نكردند، نهى كرده بـاشـد، بـراى ايـنـكـه احـسـان بـه چنين كفارى خود عدالتى است از شما، و خداوند عدالت كاران را دوست مى دارد.

بـعـضـى از مفسرين گفته اند: اين آيه شريفه با آيه (فاقتلوا المشركين حيث وجدتموهم ) نـسـخ شـده. ليـكن اين نظريه درست نيست، براى اينكه آيه مورد بحث با اينكه مطلق اسـت، شـامـل غـيـر اهـل ذمـه و اهـل مـعـاهـده نـمـى شـود، و كـفارى كه با اسلام سر جنگ دارند مـشـمـول ايـن آيـه نيستند، تا آيه سوره توبه ناسخ آن باشد، چون آيه مذكور تنها به كفار حربى و مشركين نظر دارد، با اين حال چطور مى تواند ناسخ آيه مورد بحث باشد، باهيچ مزاحمتى بين آن دو نيست.

مـنـظـور از (الذيـن قـاتلوكم...) مشركين مكه اند. و معناى (ظاهروا على اخراجكم ) اين اسـت كـه يـكـديـگـر را در بـيـرون كـردن شـمـا كـمـك كـردنـد. و جـمـله (ان تـولوهـم ) بدل است از جمله (الذين قاتلوكم ).
و در جـمـله (و مـن يتولهم فاولئك هم الظالمون ) قصر افراد به كار رفته (يعنى حكم كـلى (لا تـتـخـذوا عـدوى...)، را كـه بـه اطـلاقـش ‍ شامل دوستى با همه كفار مى شد، منحصر كرد در يك طائفه از كفار، يعنى كفار مشرك مكّه و يـاوران ايـشـان )، در نـتـيـجـه مـعناى آيه چنين مى شود: دوستداران مشركين مكّه و دوستداران يـاران مـشـركـيـن كـه عـليـه مـسلمين آنها را كمك كردند، تنها آنان ستمكار و متمردان از نهى خدايند، نه مطلق دوستداران كفار. ممكن هم هست جمله مورد بحث از باب قصر و حصر نباشد، بلكه تنها براى نهى (لا تتخذوا عدوى...) باشد.

[=Times New Roman]

اما مطالبی که مجدداً آورده‌اید:

قطعاً مشکل همین است که هرچند فهم قرآن برای هر که عربی بداند میسور است، اما استنتاج فقهی و کلامی و تدقیق در آن‌ها اولاً نیازمند تسلط به خود قرآن است؛ ثانیاً نیازمند آشنایی با برخی علوم است؛ از جمله قدری آشنایی با اصول فقه می‌طلبد؛ می‌طلبد که شما بدانید مطلق چیست و مقید چه؛ عام چیست و خاص چه؛ مجمل چیست و مبین چه. می‌طلبد که شما بدانید الجمع مهما أمکن أولی من الترک.
متأسفانه مجدداً همان نوشته را تکرار کرده‌اید و آیات سورهٔ ممتحنه را ندیده گرفته‌اید. توجه نکرده‌اید که آیات سورهٔ ممتحنه باید با آیات سورهٔ مائده قابل جمع باشد، نه آنکه یکی را کنار بگذاریم و دیگری را بگیریم. این کار از نظر هیچ فقیه، اصولی، مفسر و ... جائز نیست.

حتی به محتوای این نقل قول از المیزان دقت نکرده‌اید یا ظاهراً برای تأیید سخنان من آورده‌اید که حکم مطلق (دوستی نداشتن با همهٔ کفار) مقید شده است (به آن عده که در اخراج شما نقش داشته‌اند):

با سلام
ذکر کردم که آیات قرانی نیاز به تفسیر به رای ندارد آنچه را باید از قرآن ذکر میشد همراه تفسیر برای شما گذاشتم

در مورد دوستی با کفار قرآن مطلق نهی کرده ,فکر کنم به اندازه کافی سخن در این مورد بیان شده اگر قرار بود که به کلام خداوند در قرآن همه ایمان بیاورند ,کسی کج روی نکند که دیگر کافری روی زمین وجود نداشت اخوی دیگر کسی فرق علی ع را نمیشکافت دیگر کسی ضربه به پهلوی فاطمه زهرا س نمیزد !امام حسین ع چنین در کربلا به شهادت نمیرسید و ....و .....!!

«چه کسانی را برای رفاقت انتخاب کنم و چه کسانی را انتخاب نکنم.»
قرآن کریم ابتدا می فرماید: «وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِیِّ یُریدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَیْناكَ عَنْهُم» ؛ تااین‌جا می فرماید که چه کسی را انتخاب کنید و روی خود را از اینها برنگردانید.

بعد می‏آید سراغ این‌که چه کسی را انتخاب نکنید. «تُریدُ زینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً». اینها را دوست‌ نگیرید!

1. یهود و نصاری

در سوره مائده آمده : «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَ النَّصارى‏ أَوْلِیاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ»ای کسانی که ایمان آورده اید، یهود و نصاری را به عنوان دوستان خود نگیرید! «اولیاء» این‌جا به معنای «دوستان» است. آن‏ها خودشان، با همدیگر پیوند دارند.علّت منع از رفاقت با ایشان

دلیلش چیست؟ «وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْكُم فَإِنَّهُ مِنْهُم» این عبارت دلیلی است که برای این مطلب و این نهی می‏آورد. کسانی که از نظر اعتقادی با تو هم سو نیستند، یعنی از نظر اعتقادی با شما مختلف هستند، نمی‌توانند دوستان خوبی باشند.
چرا که شما با هم از نظر پیوند درونی و در ارتباط با امور اعتقادی با هم سر ناسازگاری دارید. چون پیوند درونی است و اعتقاد هم همین‌طور است.
شما در باب نبوت از نظر درونی، با پیغمبر اکرم پیوند دارید و آن‏ها این پیوند را ندارند و اصلاً قبول ندارند. یعنی بین شما مقابله است. هیچ وجه مشترکی برای رفاقت وجود ندارد!اگر ما بخواهیم دقیق‏تر پیش برویم و بر طبق قرآن بحث کنیم، به این نکته می‌رسیم که ما با آنها حتی در مسأله توحید هم مقابله داریم. در اختلاف با نصاری شکی نیست، چون ما خدا را یکی می‏دانیم و آن‏ها طبق فرمایش قرآن، خدا را سه تا می‏دانند. عقاید با هم جور در نمی‏آید.

هر که از کسی خوشش بیاید، از او است!

در آیه اشاره دارد که «وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُم» هر که از شما، با آنها دوستی کند، همانا یکی از آنها شده است. رابطه دوستی این‌ طور است که جاذبه دارد و همین جاذبه، موجب می‏شود تو به سوی او کشیده شوی. پیوند درونی تو با خدا از بین برود و پیوندی نظیر آن ‏ها پیدا کنی. این رابطه بر روی اعتقاد شما، اثر سوء می‏گذارد.

امام خمينى (ره) در تحرير الوسيله، كافر را كسى مى ‏داند كه به غير اسلام گرويده يا به اسلام گرويده، امّا چيزى را كه مى‏ داند از ضروريات دين است، به‏ گونه‏اى انكار مى ‏كند كه به انكار رسالت پيامبر صلی الله علیه وآله يا تكذيب آن حضرت يا كم كردن از شريعت مطهر اسلام منجر شود و يا سخن يا عملى از او سر زند كه موجب كفر او گردد.

[=Times New Roman]تعدادی از مؤسسات و سایت‌ها هستند که در راستای وحدت فعالیت می‌کنند؛ از جمله

۱. یکی مجمع جهانی تقریب مذاهب است؛ http://taghrib.org/farsi/

۲. دیگری خبرگزاری‌ای است که در خصوص اخبار مربوط به تقریب مذاهب اسلامی فعالیت می‌کند: http://www.taghribnews.com/

۳. دیگری مجمع اتحاد دانشجویان جهان اسلام است. http://www.rohama.org/fa/content/109

۴. دیگری سازمان کنفرانس اسلامی است. http://www.oic-oci.org/

۵. مجلهٔ اینترنتی تقریب نت است. http://www.altaghrib.net/003/index.htm

۶. ....

این فهرست را تکمیل کنیم.

[="DarkOliveGreen"]سلام

بسیار عالی

پس اونجای هم که خدا میگه با اینها پیمان نبندید و تکیه نکنید و کلا دوستی نکنید فقط فقط مربوط به همون گروه مسیحی و یهودی همان زمان است.

این دقیقا جواب خودتون بود و من به خودتون دادمش!

90 درصد یاران حضرت علی علیه السلام در جنگ با معاویه چه کسانی تشکیل میدادن؟ نکنه حضرت علی متوجه نبودن؟

اون مسیحی کشته شده در راه امام حسین علیه السلام چی؟

خوب بود امام اون رو از کربلا بیرون میکرد و اون هیچوقت نه شیعه و نه شهید میشد؟[/]

با سلام
جواب شما را قرآن مطلق داده

[h=2]عاقبت دوستی با اهل گناه
[/h][h=2][/h][h=2][/h][h=2][/h]علی(علیه السلام) فرمودند: «إِیَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْفُسَّاقِ فَإِنَّ الشَّرَّ بِالشَّرِّ مُلْحَق»،[از رفاقت و مصاحبت با فاسقان بپرهیز! چرا؟ علی(علیه السلام) دلیلش را این‌طور می‏گوید که چون تو هم آن‌طور خواهی شد، باید از او بپرهیزی. «فَإِنَّ» در مقام تعلیل است، «فَإِنَّ الشَّرَّ بِالشَّرِّ مُلْحَق» بدان که تو هم همان طوری خواهی شد. پیوند دوستی و رفاقتی با اشرار نتیجه‏اش این است که تو را هم به شرارت می‌کشاند. بالاخره در یک‌جا به خاطر پیوند محبّتی مجبور خواهی شد که از رابطه درونی و پیوند اعتقادی خود و خدا، دست برداری! این دوستی، دلبستگی تو را نسبت به خدا در خطر قرار می‌دهد؛ پس از آن بپرهیز!

[="DarkOliveGreen"]

قران که توی دست شماست این ایه رو نداره:

چون شما مذاق قران و اهل بیت رو درک نکردی.( نمیگم منم درک کردم) و نمی دونی کجا چه حرکتی باید کرد( یکجا سوکت علی یکجا لشکر کشی علی) شما داری از اهل بیت جلو میزنی.( ببخش که رک گفتم)[/]

[=Times New Roman]از سایت حوزه

[=Times New Roman]از زبان آیت‌الله شبیری زنجانی

[=times new roman]میرزا مرد خیلی باهوش و چیزفهم بود…. در یکی از این بار عام‌ها که اشخاص برای زیارت میرزا ‌آمده بودند، می‌بینند که نظر میرزا به شخص معینی معطوف است… او می‌آید دست میرزا را می‌بوسد. میرزا از او سؤال می‌کند که اهل کجایی؟ می‌گوید: اهل کربلا. می‌پرسد: برای چه اینجا آمده‌ای؟ می‌گوید: برای تحصیل. میرزا می‌فرماید: من به شما حکم می‌کنم که همین حالا به کربلا مراجعت کنید، و شهریه و حقوقی هم که در اینجا به طلبه‌ها داده می‌شود، در کربلا به شما داده می‌شود، و همین حالا برگردید.… میرزا خیلی استنطاق می‌کند تا قطعی شود که آن شخص به کربلا برگشته است.…
[=times new roman]بعداً بعضی از اصحاب ایشان می‌پرسند: چرا این شخص را با این اهتمام به کربلا برگرداندید؟ میرزا می‌فرماید: از قیافهٔ این شخص فهمیدم که اگر او در اینجا بماند، از آن لعن‌های کذایی می‌خواند، و او با یک عملش ممکن است این زحمات ما در حل اختلافات شیعه و سنی را از بین ببرد.
[=times new roman]بعداً خود آن شخص گفته بود: خوش انصاف میرزا، نگذاشت اقلاً یک دعای صنمی قریش بخوانیم!

با سلام

ما هیچ سخنی دال بر اینکه از شما دوست گرامی سندی باشد ندیده ایم
قرآن حی و حاضر است نیازی نیست کسی ان را تحریف کند
بنده چه از قرآن و چه از روایات برای شما سخن گفتم امیدوارم دقت لازم را انجام دهید
شما هم اگر سخن علمی دارید عنوان کنید میشنویم نیاز نیست به بنده تاکید کنید اهل بیت ع چه میگویند

پست ۴۲ را مطالعه کنید برای درک کردنی که از ان سخن گفته اید خوب است

من ایه قران نشونت دادم

سند از این محکم تر؟

شما به هیچ کدوم از دلایل من نتونستید جواب بدید

[=Times New Roman]

پاسخ شما در پست‌های قبلی داده شد، ولی چون شما با مفاهیم علوم اسلامی مثل مطلق و مقید، عام و خاص، مخصص متصل و منفصل و ... آشنا نبودید و تنها مطالب دیگران را کپی پیست کرده بودید، متوجه نشدید که من به کجا اشکال کرده‌ام؛ لذا دوباره همان مطالب را تکرار کردید و گفتید دستور خداست! من الان که دیدم مطالبتان کپی بوده تعجبم رفع شد از اینکه شما سخنان مرا متوجه نشدید، و حتی متنی را که از المیزان نقل کرده بودید و صریحاً خلاف رأیتان بودید درنیافته بودید.

بزرگوار واقعاً نمی‌توان با کسی که صرفاً از دیگران نقل قول می‌کند بحث علمی کرد؛ لازم است با این اصطلاحات آشنا شوید، بعد ان شاالله با هم صحبت می‌کنیم.
با آرزوی توفیق

[="Times New Roman"]نکته‌ای را خدمت دوستانی که علاقه‌مندند مسئلهٔ وحدت بین مذاهب به جایی برسد عرض می‌کنم؛ کاملاً ممکن است کسانی که مخالف مسئلهٔ وحدت اسلامی هستند به گونه‌ای بخواهند تاپیک را به انحراف بکشند تا بسته شود. لذا درخواستم این است که خودداری نشان دهیم و از ادامهٔ بحث بپرهیزیم؛ تقریباً همهٔ مطالب گفتنی گفته شده و هرکسی خود می‌تواند قضاوت کند.

به نظرم بهتر است از پاسخگویی بپرهیزیم و نوشتارهایمان را صرفاً به مسئلهٔ وحدت اسلامی و یافتن رویکردی برای تقریب بین مذاهب محدود کنیم.

[=arial black]سلام

این روایت را تقدیم می کنم [=arial black]به همه دوستان و اساتیدی که در راه دفاع از اهل بیت علیهم السلام قدم بر می دارند[=arial black]تا شبهات نواصب و اهل خلاف[=arial black]بر دل شیعیان تاثیر نگذارد .[=arial black]

" وقال جعفر بن محمد عليهما السلام : من كان همه في كسر النواصب عن المساكين الموالين لنا أهل البيت يكسرهم عنهم ، ويكشف عن مخازيهم ويبين عوراتهم ويفخم أمر محمد وآله صلى الله عليه وآله ، جعل الله همة أملاك الجنان في بناء قصوره ودوره ، يستعمل بكل حرف من
حروف حججه على أعداء الله أكثر من [ عدد ] أهل الدنيا أملاكا ، قوة كل واحد تفضل عن حمل السماوات والأرضين ، فكم من بناء ، وكم من [ نعمة ، وكم من ] قصور لا يعرف قدرها إلا رب العالمين "

( [=arial black]امام حسن عسکری به نقل از امام صادق علیه السلام می فرمایند :[=arial black] کسی که اهتمام ورزد در شکست دادن نواصب که در برابر شیعیان جبهه گیری کرده اند و برای ما اهل بیت جوانمردی و مروت به خرج دهد، آنها را از ( مقصودشان در اغوای ) ضعفای شیعه باز دارد و در برابر شیعه آنها را خرد نماید و پرده از رسوایی های آنها بردارد و عیبهای آنها را واضح و روشن بیان نماید ، و امر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و خاندانش را تمجید نموده و بستاید ، خداوند همت فرشتگان بهشتی را در ساختن خانه ها و کاخ های او قرار دهد . [=arial black]

[=arial black]به عدد هر حرفی که در برابر دشمنان به کار برد ، خدا فرشتگانی - بیش از تعداد مردم دنیا - را برای او بکار گیرد . بسا قصرهایی که ارزش آن را جز پروردگار جهانیان نداند[=arial black])

[=arial black]
تفسیر منسوب به امام عسکری علیه السلام ص 349 - 350
الاحتجاج ص 19
الصراط المستقیم ج 3 ص 58
بحارالانوار ج 2 ص 10 - ج 8 ص 180

[=Times New Roman]سلام علیکم
همچنان که در نخستین کامنتم در این تاپیک عرض کردم، ندیده گرفتن شبهات و ادلهٔ مخالفان وحدت مشکل اتحاد را حل نمی‌کند، باید این نکات مطرح شود تا بدان‌ها جواب داده شود. لذا من خودم [=Times New Roman]اقدام به طرح این نقدها می‌کنم تا ان شاالله بررسی و پاسخ داده شود.
در این سایت انتقادات متعددی از سوی کاربری که دقیقاً همان مطالب بالای پاسخ‌یار رضا را به همان شکل نوشته‌اند مطرح شده.

[=Times New Roman]
[=Times New Roman]
[=Times New Roman]

آنجا مطالبی در ضدیت با وحدت از قول علما نوشته است؛ [=Times New Roman]من تنها بخش نخست را نقل می‌کنم ولی مطالب متعددی هست پیرامون اینکه وحدت و برادری با اهل سنت معنا ندارد. [=Times New Roman]از جناب استاد شعیب تقاضا دارم توضیح دهند که پاسخ به چنین نکاتی چیست (لطفاً بقیهٔ نقدهای آن صفحه را هم ملاحظه فرمایید):

با سلام

جناب فرهنگ شما اول کمی از فتواهای علمای خود بگوید و بعد هم کمی از سایتهای زد شیعی که شیعه را تکفیر میکنید بعد انگ به بنده بزنید که ضد اتحاد است

میخواهید نقد کنید بسیار خوب جواب اینها را بدهید اول تا خروار خروار مطلب برای شما بیاورم

بنده خیلی بهتر از شما میدانم ؛اتحاديه جهانی علمای اسلام در اجلاس خود در اردن با صدور فتوای مشترکی اعلام نمود: تکفير پيروان
مذاهب هشتگانه اسلامی جايز نيست.

خدا رو شکر که حتی در این سایت خودمان کسی بی احترامی به اهل سنت نکرده !!

میخواهید لینک سایتهایتان را اینجا بگذارم ؟

که چگونه در مورد امیرالمومنین ع مطلب نوشتید ؟

چرا در سایتهایتان ما شیعیان را هر روز تکفیر میکنید !
از پژوهشگری مانند شما بعید است که این حرفها را بزند !
اتحاد چیز دیگریست سخن از باطل و حقانیت گفتن چیز دیگریست
جالب است که شما میخواهید با ماس مالی کردن و چشم پوشی کردن گفتار و کتب علمای خود را کتمان کنید
کتبی که بر علیه شیعه نگاشته شده است همانند : منهاج السنه ( ابن تیمیه ) ؛ الصواقع ( کابلی ) ؛ تحفه اثنی عشریه ( دهلوی ) ؛ ضحی الاسلام ( احمد امین ) ؛ ابطال الباطل ( قاضی روزبهان ) ؛ المغنی ( فاضی عبدالجبار ) و هزاران کتاب دیگر ( که بنابر آمار در حدود 5000 کتاب می باشد )

آیا اهل خلاف حلال خدا را حرام نکردند ؟؟؟

آیا ایشان متعه ( حلال خدا ) را حرام نکردند ؟؟؟

آیا ایشان خمس ( حلال خدا ) را حرام نکرده و تنها مختص به جهاد نکردند ؟؟؟؟

آیا ایشان تراویح به جماعت ( امری که بدعت است و توسط رسول الله تحریم شده ) را حلال نکردند ؟؟؟؟

آیا ایشان برخی سنن صحیح نبوی را به بهانه مخالفت با شیعه تحریم نکردند ؟؟؟؟

آیا می دانید که شافعی حکم به حلیت زواج با دختر حاصل از زنا داده است ؟؟؟ ( آیا این تحلیل یک حرام نیست ؟؟؟ )

آیا می دانید که ابوحینفه ، مسکرات و شراب را حلال می داند ؟؟ ( آیا این تحلیل یک حرام نیست ؟ )

آیا می دانید که ابوحینفه فتوا داده که زنا با کر و لال حد ندارد


آیا می دانید که ابوحینفه زنای با زنی که خادمه هست و محرم نیست را شامل حد نمی داند ؟؟ ( آیا این تحلیل یک حرام نیست ؟ )


آیا می دانید برخی حنبلی ها و حنفی ها ، خود ارضایی را جایز می دانند ؟؟؟


آیا می دانید که مالک گوشت سگ را پاک می داند و لواط با غلام را جایز می داند ؟


آیا می دانید که اهل خلاف رویت الله را قبول دارند .... آیا این سخن بدعت است یا مفلوکی و مظلومی و نفهمی ؟؟

آیا می دانید زنا کردن هم راحت شده است

(( اینقدر از این فتاوای مخالف قرآن و سنت در عقاید اهل خلاف وجود دارد که کتابها می توان تالیف کرد ))

قبلا هم ذکر کردم که بین مردم عادی اتحاد است بنده جایی زندگی میکنم که از نزدیک شاهد هستم از عرب گرفته تا ترک و ایرانی و پاکستانی و افغانی و افریقایی و ...!و .....!هیچ مشکلی ندارند خیلی هم به هم احترام میگذراند
مشکلات اصلی را علما ی اهل خلاف و دولت مداران آنها درست میکنند

شما اول تکلیف اینها را روشن کنید یا جوابی به ما دهید که ما حسن نیت شما را قبول کنیم
یا علی ع

[=Times New Roman]بخش دیگری که کاربر مذکور به نام amoonaser در آن صفحه گذاشته پیرامون این است که در کتاب مکاسب محرمهٔ امام خمینی مطالبی آمده که ما با غیرشیعیان اخوت و برادری نداریم و .... . عین متن وی را در متن زیر کپی کرده‌ام:

[SPOILER]

با سلام
دلم نیامد شما را از دیدن این فتواها مستفیض نکنم

شیخ عبد الرحمان براک از مفتیان سعودى استفتا شده: «هل یمکن أن یکون هناک جهاد بین فئتین من المسلمین (أی: السنة مقابل الشیعة؟».
آیا امکان جهاد میان اهل سنت و شیعه وجود دارد؟
وى پاسخ داده:
«... إن کان لأهل السنة دولة وقوة وأظهر الشیعة بدعهم ، وشرکهم ، واعتقاداتهم ، فإن على أهل السنة أن یجاهدوهم بالقتال...».[1]
اگر اهل سنت داراى دولت مقتدرى باشند و شیعه برنامه شرک آمیز خود را اظهار نمایند (مانند اعتقاد به وصایت على (علیه السلام) بعد از پیامبر گرامى و مراسم عزادارى براى امام حسین (علیه السلام) و توسل به امیر المؤمنین و حسین (علیهما السلام)).
در این صورت بر اهل سنت واجب است که علیه شیعه اعلام جهاد نموده و آنان را به قتل برساند.

[1] . مجموعه مقالات بیست و یکمین همایش مذاهب اسلامی، عبدالحسین درتراش، 1388ه.ش، ص207.

............................................................................................

الشيخ السلفي محمد بديع موسى في لقاء على قناة الحكمه السلفيه يدعو لقتل أطفال العلويين وإغتصاب نسائهم

شیخ "محمد بدیع موسى" شیخ وهابی سوری و یکی از اعضای جماعت اخوان‌المسلمون این کشور اعلام کرد "ارتش آزاد سوریه" با ارسال نامه‌هایی به شیوخ و مفتی‌‌های این جماعت از آنها درباره تعرض و تجاوز به زنان علویه و کشتار کودکان این طایفه و حمله به خانه‌ها و مراکز محل سکونت آنها استفتاء کرده است.

اینم فیلم فتوای این لعنت الله !!
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&
v=qxswNq1RXnk

..........................................................................................................................

[=Times New Roman]راه حل چیست جناب استاد شعیب؟

راه حل مقابله با تندروان چیست؟ اعم از اینکه شیعه باشند یا سنی؟ یا سلفی؟

با مزدوران بی‌اعتقاد که صرفاً با هدف ایجاد تفرقه چنین می‌کنند چه باید کرد؟

راه حل اینکه چنان متونی و چنین فتاوایی در هردو طرف هست چیست؟

با کسانی که پیاپی این فتاوا را می‌گذارند و طرفین را نسبت به هم تحریک می‌کنند چه باید کرد؟

با سلفی‌ها چگونه باید کنار آمد؟ راه حل گفت‌وگو است؟

با کسانی که به اتحاد اعتقاد ندارند و خود را مفتی و مجتهد می‌دانند و از این رو به فتاوای دیگران اعتنا نمی‌کنند و تفاسیر خودشان را از احادیث دارند و منتشر می‌کنند چه باید کرد؟ با کسانی که هفتهٔ وحدت را هفتهٔ برائت می‌خوانند؛ سایت و انجمن گفتگو و شبکهٔ ماهواره‌ای و مُبلّغ و پول و شهریه و .... دارند چه باید کرد؟

با سلام
در مورد امامت نوشته اید احسنت !!!

اختلاف اساسي شيعه و سني برسر خلافت اسلامي و مرجعيت ديني است.
اهل سنت امامت را به عنوان رهبري اجتماع قبول دارند، ولي امامت به معناي مرجعيت ديني و به معني ولايت را نمي پذيرند.
اهل تسنن براي هيچ كس حتي براي ابوبكر و عمر و عثمان چنين منصبي را قائل نيستند، از اين رو عصمت را در امام و خليفه لازم نمي دانند، ولي شيعه امامان خود را معصوم از خطا مي دانند.

از اين رو استاد مطهري(ره) اختلاف سني و شيعه را در بحث امامت ريشه اي مي داند و مي گويد: "آن چيزي كه شيعه به نام امامت معتقد است، غير از آن چيزي است كه آن ها به نام امامت معتقدند.
آن چه اهل تسنن به نام امامت معتقدند، يك شأن دنيايي امامت معتقدند.
امام همان حاكم ميان مسلمين، فردي از افرادي مسلمين كه بايد او را براي حكومت انتخاب كنند. آن ها بيش از حكومت بالا نرفتند، ولي امامت در شيعه مسئله اي است تالي تلو نبوت و بلكه از بعضي از درجات نبوت بالاتر است".
در هر صورت امامت نزد سنی يك مسئلة فرعي مثل نماز خواهد بود، اما امامت در شيعه مفهومي است نظير نبوت.
در حقيقت ولايت ادامه نبوت است.
اين از رو بايد در كنار نبوت به عنوان يكي از اصول و پايه های دين مطرح گردد.
شيعيان پيرو حضرت علي‌و معتقد به جانشيني بي‌واسطة آن حضرت بعد از پيامبر گرامي‌و نص و تصريح ولايت آن حضرت در غديرخم از طرف پيامبر اكرم‌مي‌باشند كه در پي آن پيامبر اسلام‌مردم را در صحراي گرم و سوزان "خُم‌ْ" متوقف كرد و با بيان خطبه‌اي از جمله فرمود: "من كنت مولاه فهذا علي مولاه‌; هر كس من مولا و ولي او بوده‌ام‌، علي‌ مولا و ولي او است‌..." و به همين مناسبت آية 62، سورة مائده نازل شد.
(الكافي‌، محمد بن يعقوب كليني‌;، ج 1، ص 420، دارالكتب الاسلامية‌، تهران‌.) و حديث مذكور در منابع و كتاب‌هاي معتبر اهل تسنن نيز نقل شده است‌.(ر.ك‌: الدر المنثور، جلال الدين السيوطي‌، ج 3، ص 98، داراحيأ التراث العربي‌، بيروت‌.)

به اعتقاد شيعيان ولايت و امامت حضرت علي بن ابيطالب‌ در قرآن كريم نيز مورد تأكيد قرار گرفته و شأن نزول آية 55، سورة مائده كه به آيه ولايت معروف است ـ و نيز بسياري ديگر از آيات قرآن كريم دربارة حضرت علي‌مي‌باشد.(ر.ك‌: تفسير مجمع البيان‌، مرحوم طبرسي‌;، ج 2، ص 126ـ129، منشورات دارمكتبة الحياة‌، بيروت‌.)
شيعه معتقد است كه پس از حضرت علي‌امامام معصوم‌: يكي پس از ديگري جانشين پيامبر و بيان كننده قرآن و احكام الهي هستند و معتقدند كه تمام وظايف و شئوون پيامبر به جز دريافت وحي تشريعي‌، براي آنان ثابت است‌، به همين جهت احكام و معارف اسلامي را از آنان دريافت نموده و پيرو مكتب اهل بيت‌: مي‌باشند.

شيعيان همچنين معتقدند كه پيشواي مسلمانان بايد عادل‌، عالم و معصوم باشد و چنين كسي منصوب شده از ناحيه خداوند متعال است و شخص غيرمعصوم نمي‌تواند امامت و ولايت مسلمانان را بر عهده بگيرد و آيه تطهير(احزاب‌،33) دليل روشني بر عصمت اهل بيت‌: مي‌باشد.(ر.ك‌: تفسير نمونه‌، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران‌، ج 17، ص 297ـ306، دارالكتب الاسلامية‌، تهران‌.)

ولي اهل تسنن چنين اعتقادي را ندارند و جانشيني پيامبر گرامي‌را به بيعت جمعي از مسلمانان با فردي و يا وصيت يك خليفه نسبت به خليفة بعد از خود و... معتبر مي‌دانند و اعتقاد دارند كه براي خلافت و رهبري مسلمانان عصمت شرط نيست و مردم هر كس را برگزيدند گر چه عادل هم نباشد، كفايت مي‌كند! آنان بعد از رحلت پيامبر گرامي‌به خلافت ابوبكر، عمر و عثمان معتقد هستند و حضرت علي‌را خليفة چهارم‌! مي‌دانند.
آنان منصبي را كه شيعيان براي امامان معصوم‌: قائلند، قبول ندارند و اغلب آنان در احكام و معارف اسلامي از فتاواي چهار امام معروف خود و احاديثي كه در كتاب‌هاي روايي خود مانند "صحاح ستة‌" و... جمع آوري شده‌، پيروي مي‌كنند.

از آن جا كه شيعيان براساس دلايل عقلي و نقلي معتبر مانند: حديث "ثقلين‌" و دلايل ديگر در احكام و معارف اسلامي پيرو مكتب اهل‌بيت‌: ]قرآن و عترت‌[ مي‌باشد; ولي اهل سنت از آنان پيروي نمي‌كنند; به همين جهت بين شيعه و اهل سنت در معارف اسلامي و احكام شرعيه مانند: وضو، نماز و... تفاوت‌هايي وجود دارد كه در اين باره (اختلاف معارف و احكام شرعي‌) كتاب‌هاي مستقلي نوشته شده كه كتاب "الخلاف‌" مرحوم شيخ طوسي; بحوث في الملل والنحل‌، آية الله جعفر سبحاني‌; الفقه المقارن للاحوال الشخصية بين المذاهب الاربعه السنية والمذهب الجعفري‌، بدران ابوالعينين بدران‌; و... از جمله آن‌ها است‌.

با سلام
البته به شما حق میدهم که چنین گستاخی و توهین کنید و بنده را مزدور بدانید باکی نیست
چرا که شما راویان چنین فتواهایی هستید

[=century gothic]تواى امام مالك و به تبع او شافعى در حلال بودن ازدواج پدر با دخترش كه از طريق غير مشروع يعنى زنا به دنيا آمده باشد و همچنين با خواهر و دختر پسر و دختر دخترش كه به همين روش به دنيا آمده باشند از فتواهاى نادر روزگار است و دليلى كه بر جواز آن نيز آورده است نادر تر از خود حكم و شنيدنى است. [=century gothic]

وى مى گويد: به اين دليل نكاح جايز است كه اين پدر و دختر شرعاً با يكديگر نسبتى ندارند و بيگانه هستند و چون از راه غير مشروع متولّد شده است ارث نمى برد و نفقه او هم واجب نيست.

متن عربي:

حلية الزواج مع البنت من الزنا

با سلام
دوستان می توانند این تاپیک را نگاه کنند متاسفانه تاپیک بسته شده اگر نه بنده بیش از ۵۰۰ فتوای دیگر در پروفیلهای خودم دارم تا ببینید این جماعت چه میگویند

برخی از فتواهای فرقه وهابیت

در عوض فتواهای علمای ما شیعیان را نگاه کنید
اما جواب اتحاد ما چه شد !!!؟
داعش ,کشتار شیعیان در عراق وسوریه و لبنان و افریقا و .....و.....!
سخن از اتحاد است !!وقتی میگویم یکی از اساسی ترین مشکلات این اتحاد علمای آنها هستندد به بیراه نرفتیم
چگونه باید با چنین علمای اتحاد بر قرار کرد جناب فرهنگ

برخی از فتواهای فرقه وهابیت

.
.

قیام حسين (علیه السلام) علیه یزید حرام!·

کمک ایران ستمکار به یمن حرام!·

کمک به حزب الله لبنان و دعا برای آنان حرام!·

همه کلیساها را خراب کنید!

· برپایی جشن عروسی پسر شیخ در روز عاشورا!!!!

· جشن ملی عربستان حلال!
· راهپیمایی برای دفاع از پیامبر صلی الله علیه و آله حرام!

· شعار علیه آمریکا حرام!

· راهپیمایی برای همبستگی با مردم غزه و فلسطین ممنوع!

· فروش لباس زیر زنانه توسط زنان حرام!

· همه آثاراسلامی را خراب کنید و آثار باستانی را نگاه دارید!

· حمله به شیعیان!

· بیداری اسلامی و اخراج دیکتاتورها حرام!

· دیدن سریالهای ترکیه حرام!·

سجده فوتباليستها بعد از گل زدن مكروه!

· وجود امام زمان دروغ است.

· ایرانی ها مجوس و آتش پرست هستند.

· دفاع از مردم بحرین حرام!

· حمله به مسئولان سوریه واجب!

· جواز اجبار ازدواج دختران ده ساله بدون رضایت خود آنها!

...............
................

[=Times New Roman]سلام علیکم
تا زمانی که یکی از مدیران نوشته‌های جناب رضا را حذف کند، علی الحساب این توضیح را می‌گذارم اینجا. (بعد از حذف نوشتهٔ ایشان دربارهٔ من، نوشتهٔ من هم قابل حذف است.)

جناب رضا ظاهراً قدری دچار آشفتگی شده‌اند، و معلوم نیست آن فردی که نوشته‌هایش را در مخالفت با وحدت اسلامی بالاتر نقل کرده‌ام [=Times New Roman](amoonaser) [=Times New Roman]خودشان هستند یا نه.
یک‌جا خود را همان نویسنده می‌دانند:

و یکجا مطالبی که از amoonaser نقل کرده‌ام، به من نسبت می‌دهند:

در کل تلاش بسیاری کرده‌اند که با مطالب متفرقه و عکس و امور نامربوط به تاپیک بحث را به حاشیه بکشانند و تا می‌توانند و بدون ارائهٔ هیچ سند و مدرکی و صرفاً برای شلوغ کردن تاپیک به من تهمت بزنند، من را سنی یا وهابی بخوانند بلکه آنچه از شباهت واضح نوشته شان با amoonaser در آن سایت عیان کردم لابه‌لای این حرف‌ها ندیده گرفته شود؛ من البته از ایشان سوابق دیگری هم دارم لازم شد ارائه می‌کنم.

جناب مشکل اصلی نبود تقواست که برای رهایی از مخمصه هر دروغ و تهمتی را جائز می‌شمرد:

با سلام
جنا ب شعیب ضمن تشکر
در سخنان شما قبلا از اینکه به تمامی سوالاتتان پاسخ گویم از شما بزرگوار تقاضا دارم چنانچه مطلبی از بنده دیدید ان را سندی رد کنید و سعی کنیم گفتارمان سندی باشد که بهتر بشود نتیجه گیری کرد
در میان سخنانتان این مورد برایم بسیار جالب بود که شما اهل سنت را اهل بدعت نمیدانید گویا !!؟
لازم دیدم مروری کنیم به اینکه اهل بدعت چه کسانی هستند
قبل از هر چیز بدعت ضد سنت است، و اهل بدعت هم متضاد اهل سنت مي باشد.
کسي که اهل سنت نباشد، پس اهل بدعت است و کسي که بر سنت نباشد، پس بر بدعت است و کسي که تابع سنت نيست، پس او مبتدع است.
بدعت در لغت به معني چيزي است که بدون نمونه ي قبلي ساخته شده باشد .

«ابن تمیم فراهیدی» در «کتاب العین»
یکی از لغت نگارانی که در «لغت» حرفش حجت است، و الحق در زمینه لغت شناسی، خوب کار کرده است،و از متقدمین هم است. متوفای 175هجری و معاصر امام صادق (سلام الله علیه) و امام کاظم (سلام الله علیه) است؛ «خلیل بن احمد، ابن تمیم فراهیدی» نویسنده کتاب لغت «العین» است. ایشان در «معنای» بدعت می نویسد:
«البَدْعُ: إحداثُ شيءٍ لم يكن له من قبلُ خلقٌ و لا ذكرٌ و لا معرفةٌ والبِدْعُ: الشيء الذي يكون أولاً في كل أمر، كما قال الله عز وجل: قُلْ ما كُنْتُ بِدْعاً مِنَ الرُّسُلِ أي: لستُ بأوّل مُرْسَل.والبِدْعَةُ: اسم ما ابتدع من الدين و غيره و البِدْعَةُ: ما استحدثت بعد رسول الله من أهواء وأعمال »
«البَدع»: ایجاد کردن یک چیزی است که قبل از این نبوده و اثری و ذکری از آن وجود نداشته و شناختی نسبت به آن وجود نداشته است.
«البِدع»: چیزی است که در هر امری اولین باشد.
مثل کلام خداوند که فرمود: ای پیغمبر بگو من پیامبر نوظهوری نیستم. یعنی اولین فرستاده نیستم. (احقاف/9)
البِدعة: اسم آن چیزي است كه در دين و غير دين ايجاد مي شود.
البدعه: آن عقاید و اعمال باطل است که بعد از پیامبر ایجاد شده است.
العین ابن تمیم فراهیدی ج 2 ص 54


این روایات به خوبی نشان میدهد اهل بدعت چه کسانی هستند


۱-قال رسول الله(ص): ان لله کل بدعةتکون بعدي يکاد بها الايمان وليا من اهل بيتي موکلا به يذب عنه ينطق بالهام من الله و يعلن الحق و ينوره يرد کيد الکائدين. هر بدعتي بعد از من باشد که با آن دام ايمان کنند ، خداوند سرپرستي از خاندانم گماشته است که از آن دفاع کند او با الهام از طرف خدا سخن گويد وحق را اعلان و روشن نمايد و نيرنگ نيرنگ بازان را برگرداند.


2-قال علي(ع): ان افضل عباد الله عند الله امام عادل هديئ و هدي ، فاقام سنة معلولة و امات بدعة مجهولة. براستي برترين بندگان خدا پيش خداوند امام عادل است ، که خود هدايت شده و ديگران را هدايت و راهنمايي کرده است که سنتي معلوم را بر پاي داشته و بدعتي مجهول را از بين برده است .
پيشواي آزادگان طي نامه اي به مردم بصره درباره اوضاع جامعه اسلامي در حکومت يزيد مي فرمايد: و انا ادعوکم الي کتاب الله و سنة نبيه ، فان السنة قد امييت و ان البدعة قد اوحييت و ان تسمعوا قولي و تطيعوا امري اهدکم سبيل الرشاد . من شما مردم بصره را به کتاب خدا و سنت پيامبر دعوت مي کنم چه اينکه سنت از ميان رفته و بدعت جايگزين آن شده و چنانکه به سخنانم گوش دهيد و فرمانم را اطاعت کنيد شما را به راه رشد و صلاح راهنمايي مي کنم.


اینجا را دقت داشته باشید خیلی جالب است


بنابر نقل ذهبى، اهل سنّت در ابتدا همه روايات را بدون بررسى سندى مى پذيرفتند تا آن كه فتنه و چند دستگى پديد آمد. در اين هنگام قرار بر اين شد، روايات اهل سنّت پذيرفته شود و احاديث اهل بدعت ترك گردد.
ذهبى به نقل از ابن سيرين مى نويسد:
لم يكونوا يسألون عن الإسناد حتى وقعت الفتنة، فلما وقعت نظروا من كان من أهل السنة أخذوا حديثه، ومن كان من أهل البدعة تركوا حديثه;1
از سند احاديث سؤال نمى كردند تا اين كه موجب وقوع فتنه شد. آن گاه كه فتنه واقع شد، نظر به راوى مى كردند كه اگر از اهل سنّت بود، حديثش اخذ مى شد و هر كس از اهل بدعت بود، حديثش را ترك مى كردند.
پس به اعتقاد ابن سيرين، يكى از ضوابط قبول حديث آن است كه راوى از اهل سنّت باشد. بر اساس تحقيقات انجام شده معلوم گرديد كه مراد از اهل سنّت، پيروان بنو اميه هستند و ديگران همه اهل بدعت به شمار مى آيند.
طبق اين قاعده، صحيحين مخدوش و بسيارى از روايات اهل سنّت بى اعتبار مى شود. به اعتراف عالمان سنّى، در ميان راويان صحيحين اهل بدعت فراوان هستند.

سيوطى در تدريب الراوى مى نويسد:
أردت أن أسرد هنا من رمي ببدعته ممن أخرج لهم البخاري ومسلم أو أحدهما;2
مى خواهم كسانى را كه رمى به بدعت شده اند نام ببرم. كسانى ]از اهل بدعت[ كه بخارى و مسلم يا يكى از آن دو از آن ها روايت كرده اند.
بر اساس اين قول روشن مى شود كه در ميان راويان كتاب بخارى و مسلم نيز اهل بدعت وجود دارد.
با اين ملاك، اعتبار بسيارى از بزرگان اهل سنّت نيز مخدوش است; چرا كه از نظر برخى عالمان اهل سنّت، آنان دروغ گو و از سران اهل بدعت به شمار مى آيند كه از آن جمله مى توان به مفسّران بزرگ اهل سنّت مانند قَتاده، ضحّاك، عِكرمه و حسن بصرى اشاره كرد.
در ميان اهل بدعت، راويان مهمى به چشم مى خورند كه در عمل، التزام به اين ضابطه را ناممكن ساخته است.
على بن مدينى مى گويد:
قلت ليحيى القطّان: إنّ عبدالرحمن قال: أنا أترك من أهل الحديث كلّ رأس في بدعة. فضحك يحيى وقال: كيف تصنع بقتادة؟ كيف تصنع بعمر بن ذرّ؟ كيف تصنع بابن أبي روّاد؟ وعدّ يحيى قوماً أمسكت عن ذكرهم. ثم قال يحيى: «إنْ تركت هذا الضرب تركت حديثاً كثيراً»;3
به يحيى بن سعيد قطان گفتم: همانا عبدالرحمان گفت: من از اهل حديث هر كه را در بدعت بود وا گذاشتم. پس يحيى خنديد و گفت: با قتاده چه مى كنى؟ با عمر بن ذرّ چه مى كنى؟ با ابن أبى روّاد چه مى كنى؟ و همين طور عده اى را نام برد كه من از ذكر آن ها خوددارى مى كنم. سپس گفت: «اگر به همين ترتيب راويان را وا گزارى، احاديث فراوانى كنار خواهد رفت».




1 . ميزان الإعتدال: 1 / 3. هم چنين ر.ك: أحوال الرجال: 1 / 36; الجرح والتعديل: 2 / 28; حلية الأولياء وطبقات الأصفياء: 2 / 278; الحدّ الفاصل: 209; الكفاية في علم الرواية: 150; الكامل في ضعفاء الرجال: 1 / 121; لسان الميزان: 1 / 7.
2 . تدريب الراوى: 1 / 278.
3 . سير أعلام النبلاء: 6 / 387، الكفاية في علم الرواية: 1 / 129، تهذيب الكمال: 21 / 336 ـ 337 و 23 / 509; تاريخ مدينة دمشق: 45 / 20; تهذيب التهذيب: 8 / 317.

بصورت فهرست برخی از بدعتهای خلفای اهل سنت

[=YekanNumbers]بدعت های ابوبکر
[=YekanNumbers]برخی از بدعت های ابوبکر از این قرار است:
[=YekanNumbers]1. غصب خلافت
[=YekanNumbers](برای مطالعه منابع و مآخذ به کتاب اجتهاد در مقابل نصّ، ص43، ترجمه علی دوانی، چ 1351، انتشارات غدیر و الاستغاثه ص28، علی بن احمد کوفی. به الغدیر،‌ احقاق الحق و مانند اینها هم می توانید مراجعه کنید.)

[=YekanNumbers]2. بر سرکار آوردن عمربن خطاب
[=YekanNumbers](همان، ص56. الاستغاثه، ص54، چاپ مؤسسه اعلمی، تهران)

[=YekanNumbers]3. تخلف از لشکر اسامه بن زید
[=YekanNumbers](الایضاح، فضل بن شاذان، ص159، چاپ دانشگاه تهران. اجتهاد در مقابل نصّ، ص60. الاستغاثه، ص52. بحارالانوار، ج3، ص427)

[=YekanNumbers]4. قطع سهم «اَلمُؤلَّفَهَ قلوبُهُم» از زکات
[=YekanNumbers](اجتهاد در مقابل نصّ، ص72، منابع و مآخذ را در این کتاب آورده است.)

[=YekanNumbers]5. قطع سهم «ذی القربی» از خمس
[=YekanNumbers](همان، ص81)

[=YekanNumbers]6. ندادن ارث حضرت فاطمه ز
[=YekanNumbers](اجتهاد در مقاب نصّ، ص85، الاستغاثه، ص35، اجتهاد در مقابل نصّ، ص110. شرح تجرید شعرانی، ص522)

[=YekanNumbers]7. غصب فدک
[=YekanNumbers](اجتهاد در مقابل نصّ، ص97، الاستغاثه ص35. بحارالانوار ج30، ص443)

[=YekanNumbers]8. دستور ابوبکر به حمله به خانه حضرت فاطمه سلام الله علیها
[=YekanNumbers](الایضاح، ص159، الاستغاثه ص35.اجتهاد در مقاب نصّ، ص110. شرح تجرید شعرانی، ص533)

[=YekanNumbers]9. امتناع از کشتن ذوالثدیه حرقوص بن زهیر تمیمی
[=YekanNumbers](اجتهاد در مقاب نصّ، ص115)

[=YekanNumbers]10. جنگ با پرداخت نکنندگان زکات
[=YekanNumbers](الایضاح، ص132 و 182. الاستغاثه ص30.اجتهاد در مقاب نصّ، ص133. بحارالانوار، ج30، 471. شرح تجرید شعرانی، ص531)

[=YekanNumbers]11. نکشتن خالدبن ولید
[=YekanNumbers](اجتهاد در مقاب نصّ، ص133. الاستغاثه ص34. بحارالانوار، ج3، ص471)

[=YekanNumbers]12. ممانعت از نوشتن احادیث
[=YekanNumbers](اجتهاد در مقابل نصّ، ص156)

[=YekanNumbers]13. نکشتن اشعث بن قیس
[=YekanNumbers](الایضاح، ص159)

[=YekanNumbers]14. سوزاندن فجائه سلمی به خاطر ارتداد
[=YekanNumbers](شرح تجرید شعرانی، ص531)

[=YekanNumbers]15. دفن شدن در خانه پیامبر
[=YekanNumbers](همان)

[=YekanNumbers]16. سخن گفتن قبل از سلام نماز
[=YekanNumbers](الاستغاثه، ص49)
[=YekanNumbers]17. اختصاص سهمی از بیت المال برای خود
[=YekanNumbers]ابوبکر پس از آنکه حاکم مسلمانان شد برای خود سهم دیگری به عنوان حاکم قرار داد در حالی نمی بایستی دست به چنین عملی بزند.(همان، ص49)
[=YekanNumbers]18. فرار از جنگ
[=YekanNumbers]در جنگ احد ابوبکر، عمر،‌ عثمان و بسیاری دیگر از صحابه، از میدان جنگ فرار کردند و پیامبر(ص) را تنها گذاردند.(الصحیح من سیره النبی، جزء4، ص243، چاپ سه مجلدی، جامعه مدرسینف 1402 قمری)

[=YekanNumbers]بدعتهای عمربن خطاب
[=YekanNumbers]برخی از بدعتهای عمربن خطاب از این قرار است:
[=YekanNumbers]1. هجوم و حمله به خانه حضرت فاطمه سلام الله علیها
[=YekanNumbers]د (انساب الاشراف بلاذری، ج2، ص12، تحقیق محمود الفردوس العظم. تاریخ طبری ده جلدی، ج3، ص202، بیروت، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم. العقد الفرید ج5 ص12 چاپ مصر. الامامه و السیاسیه، ابن قتیبه دنیوی ج1، ص30. تحقیق علی شیری. بحارالانوار، ج31، ص59)اگر بخواهید اطلاعات کامل در زمینه داشته باشید به کتاب «ماسات الزهرا »نوشته سید جعفر مرتضی عاملی لبنانی مراجعه کنید .

[=YekanNumbers]2. بر سرکار آوردن ابوبکر
[=YekanNumbers](همه منابع و مآخذ روایی و تاریخی، این مطالب را آورده اند.)

[=YekanNumbers]3. پاره کردن نامه فاطمه زهرا سلام الله علیها
[=YekanNumbers](الغدیر، عربی، ج7، ص194 ص4 و منابع دیگر)

[=YekanNumbers]4. محروم ساختن فاطمه زهرا سلام الله علیها از ارث پدری
[=YekanNumbers]هم ابوبکر و هم عمربن خطاب هر دو تلاش کردند و مانع ارث بردن حضرت زهرا سلام الله علیها شدند.(همان منابع و مآخذی هک در بدعتهای ابوبکر گذشت)

[=YekanNumbers]5. غصب خلافت
[=YekanNumbers](منابع و مآخذ شیعه وسنی، همه دلالت دارند که جانشین پیامبر(ص)، علی علیه السلام است نه دیگران)

[=YekanNumbers]6. تغییر «مقام ابراهیم»
[=YekanNumbers](اجتهاد در مقابل نصّ، ص288، الاستغاثه، فی بدع الثلاثه، ص72. بحار ج31، ص28)

[=YekanNumbers]7. فرار از جنگ
[=YekanNumbers]در جنگ احد، صحابه پیامبر از صحنه جنگ فرار کردند و جز حضرت علی علیه السلام و تنی چند، کسی نماند. از جمله فراریها عمربن خطاب بود.(الصحیح من سیره النبی، جزء4، ص246، چاپ جامعه مدرسین، سه مجلدی)

[=YekanNumbers]8. تحریم مُتعهُ الحَجّ
[=YekanNumbers](الغدیر، ج7، ترجمه ثبوت ص260 چاپ اول 1386. الاستغاثه ص72، بحارالانوار ج30، ص594. الایضاح ص44)

[=YekanNumbers]9. تحریم مُتعهُ النساء
[=YekanNumbers](الاستغاثه، ص72. بحارالانوارج30، ص594. الغدیر ج7، ثبوت، ص260. الایضاح ص432. اجتهاد در مقابل نصّ، ص212. شرح تجرید شعرانی، ص536)

[=YekanNumbers]10. تجویز سه طلاق در یک مجلس
[=YekanNumbers]اگر کسی زن خود را طلاق بدهد و پس از مدتها دوباره او را به عقد خود در آورد، این می شود یک بار طلاق دادن. اگر پس از مدتی دوباره طلاق دادی و عده اش هم تمام شد و دوباره او را به عقد خود درآوردی، این می شود ازدواج دوم و طلاق دوم. اگر باز هم او را طلاق دادی و پس از تمام شدن عده طلاق، دوباره با او ازدواج کردی. این شد سه بار طلاق دادن. پس از این دیگر نمی توانی آن زن را به عقد خود درآوری مگر اینکه آن زن شوهر کند و آن شوهر او را به اختیار خود طلاق بدهد،‌ در این صورت تو می توانی برای بار چهارم با او ازدواج کنی. عمربن خطاب گفت: اگر کسی در همان مجلس طلاق اول بگوید: ای زن تو را سه طلاقه کردم، آن زن سه طلاقه می شود و دیگر نمی شود با او ازدواج کرد مگر اینکه آن زن شوهر کند و آن شوهر با آن زن همبستر بشود و بعدا به اختیار خود طلاق بدهد.(اجتهاد در مقابل نصّ، ص248. الاستغاثه، ص76. بحار ج31 ص26)

[=YekanNumbers]11. عجم حق ندارد زن عربی بگیرد
[=YekanNumbers]عمربن خطاب دستور داد که عجم ها حق ندارند از عرب ها زن و دختر بگیرند ولی عرب می تواند از عرب و عجم دختر بگیرد.(الاستغاثه، ص82، بحارالانوار ج31، ص35)
[=YekanNumbers]12. نماز تراویح
[=YekanNumbers]عمربن خطاب گفت: ای مردم می توانید نمازهای مستحب ماه رمضان را به جماعت بخوانید. در حالی که پیامبر منع کرده بود.(اجتهاد در مقابل نصّ، ص254. الاستغاثه فی بداع الثلاثه، ص70. بحارالانوار ج31 ص7. کلم طیب ص432)
[=YekanNumbers]13. تبعیض در تقسیم بیت المال
[=YekanNumbers]پیامبر اسلام(ص) بیت المال را مساوی تقسیم می کرد و بین عرب و عجم، مهاجر و انصار، زن و مرد، زن پیامبر و غیرپیامبر، بدری و غیربدری فرقی نمی گذاشت ولی عمربن خطاب مهاجران را بر انصار ترجیح داد، عرب را بر عجم ترجیح داد، زنان پیامبر را به دیگران ترجیح داد و در میان زنان عایشه و حفصه را بر زنان دیگر ترجیح داد.(الاستغاثه، ص64، بحارالانوار، ج31، ص144. الایضاح ص250، شرح تجرید شعرانی، ص535)
[=YekanNumbers]14. آمین گفتن پس از «ولاالضالین»(الاستغاثه، ص61)
[=YekanNumbers]15. اضافه کردن «الصلوه خیر من النوم» در اذان(الاستغاثه، ص59. اجتهاد در مقابل نص، ص226)
[=YekanNumbers]16. انداختن «حی علی خیر العمل» از اذان(الاستغاثه، ص59،‌ الایضاح ص202. اجتهاد در مقابل نصّ، ص244)
[=YekanNumbers]17. عَول در فرائض ارث
[=YekanNumbers]اگر سهم همه را بخواهیم بدهیم، ترکه میت وافی نباشد، در این صورت نقص بر دختران وارد می شود ولی عمربن خطاب نقص را بر همه وراث وارد کرد.(اجتهاد در نصّ، ص265)
[=YekanNumbers]18. عدم اجرای حد زنا بر مغیره بن شعبه
[=YekanNumbers]مغیره بن شعبه با زنی زنا کرده بود و چهار شاهد آماده بودند تا شهادت دهند. سه شاهد شهادت داد که ما به چشم خود دیدیم و چهارمی را عمر تهدید کرد و او از شهادت خود منصرف شد و مغیره بن شعبه حد نخورد.(اجتهاد در مقابل نص، ص340، بحارالانوار، ص639)

این تاپیک هم در این ارتباط است در همین سایت خودمان

[h=1]نماز تراویح : به به عجب بدعتی[/h]

به حق اهل بیت ع بعد ازاین روایات ائمه ع و مصداق آنها را در مورد اهل خلاف ثابت خواهیم کرد

با سلام
برادر گرامی شما بهتر از بنده باید بدانید ناصبی کیست

[=century gothic]
[=century gothic]
[=century gothic]حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ قَالَ حَدَّثَنِي عَمِّي عَنِ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ لَيْسَ النَّاصِبُ مَنْ نَصَبَ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ لِأَنَّكَ لَا تَجِدُ أَحَداً يَقُولُ أَنَا أُبْغِضُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ لَكِنَّ النَّاصِبَ مَنْ نَصَبَ لَكُمْ وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّكُمْ تَتَوَالَوْنَا وَ تَتَبَرَّءُونَ مِنْ أَعْدَائِنَا وَ قَالَ ع مَنْ أَشْبَعَ عَدُوّاً لَنَا فَقَدْ قَتَلَ وَلِيّاً لَنَا

[=book antiqua]معلى پسر خنيس گويد شنيدم امام صادق عليه السّلام مى‏فرمود:[=book antiqua] كسى كه بما ناصبى(دشمن اهل بیت) باشد او را ناصبى نگويند [=book antiqua]براى آنكه فردى را نمى‏يابى كه بگويد من محمد و دودمانش را دشمن دارم[=book antiqua] ولى ناصبى كسى است كه نسبت بشما ناصبى است در حالى كه مى‏داند شما ما را دوست داريد و از دشمنانمان بيزارى مى‏جوئيد سپس فرمود كسى كه دشمنى از ما را سير كند دوستى از دوستان ما را كشته است.

[=book antiqua]صفات الشيعة،شیخ صدوق صفحه 9 الحديث السابع عشر

اما بعد ..................

ناصبى دو تا معنى دارد.
1ـ معناى لغوى كه عبارت است از تعب و رنج، بزحمت انداختن، كوشش نمودن (اذا فرغت فانصب همٌّ ناصِبٌ) يعنى غم بارنج، عيش ناصب و زندگى با مشقت است.
2ـ معناى اصطلاحى، ناصبي به كساني گفته مي شوند كه ادّعاي مسلماني دارند ولي با اهل بيت(ع) ومخصوصا آقا أمیرالمئومنین علی ع دشمني مي كنند که اگربه طوردقیق این مسئله مورد بررسی وریشه یابی قرار گیرد اوّلين ناصبي ها در زمان خود پيامبر(ص) پيدا شدند كه از اميرالمومنين(ع) دل خوشي نداشتند ؛ لذا به انحاء گوناگون با آن حضرت عداوت مي ورزيدند.
كما اينكه اوّلين گروه شيعه نيز در همان زمان پديدار شدند.

كساني چون سلمان و ابوذر و عمّار از همان زمان با عنوان شيعه علي بن ابي طالب شناخته مي شدند. در كتب تاريخ اسلام ، موارد زيادي از دشمنيهاي اصحاب با امير المومنين ثبت شده است.
رواياتي نيز از نبي اكرم (ص) نقل شده كه مؤيّد اين معني است. « ... فَأَمَرَ رَسُولُ اللَّهِ ص مُنَادِيَهُ فَنَادَى فِي النَّاسِ ارْفَعُوا أَلْسِنَتَكُمْ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَإِنَّهُ خَشِنٌ فِي ذَاتِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ غَيْرُ مُدَاهِنٍ فِي دِينِه.
مردم از سختگيري امير مومنان در مورد بيت المال شكايت نزد پيامبر بردند: آن حضرت به منادي خود امر فرمودند ، پس او در ميان مردم ندا داد: زبان شكايت خود را از علي برداريد كه همانا او درباره خدا سختگير است و در مورد دينش اهل مسامحه نيست.»
(الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد ،ج‏1 ،ص173)

« عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ أَتَى رَسُولُ اللَّهِ ص ذَاتَ يَوْمٍ وَ يَدُهُ فِي يَدِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع وَ لَقِيَهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ يَا فُلَانُ لَا تَسُبُّوا عَلِيّاً فَإِنَّ مَنْ سَبَّهُ فَقَدْ سَبَّنِي وَ مَنْ سَبَّنِي سَبَّهُ اللَّه‏ .
انس ابن مالك گويد: رسول خدا روزي مي آمد در حالي كه دستش در دست اميرالمومنين علي بن ابي طالب بود و مردي او را ملاقات نمود ، پس رسول خدا به او فرمود: اي فلاني علي را دشنام ندهيد !
هر كه او را دشنام دهد مرا دشنام داده و هر كه مرا دشنام دهد خدا او را دشنام دهد. »
(بحارالأنوار ،ج 28 ،ص 78 )

[ در برخي منابع آمده است وَ مَنْ سَبَّنِي فقد سَبَّ اللَّه ؛ و هر كه مرا دشنام دهد خدا را دشنام داده است.]
« عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ فِي خُطْبَتِهِ: أَيُّهَا النَّاسُ لَا تَسُبُّوا عَلِيّاً وَ لَا تَحْسُدُوهُ فَإِنَّهُ وَلِيُّ كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ بَعْدِي ... .

فرزند عمر گويد: شنديم كه رسول خدا(ص) در خطبه اش مي فرمود: اي مردم علي را دشنام ندهيد و به او حسد نورزيد كه همانا او بعد از من ، وليّ هر مرد و زن مومن است... »
(بحارالأنوار ،ج 39 ،ص292)
« كَعْبُ بْنُ عُجْرَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ النَّبِيُّ ص: لَا تَسُبُّوا عَلِيّاً فَإِنَّهُ مَمْسُوسٌ فِي ذَاتِ اللَّهِ .
ــــ كَعْبُ بْنُ عُجْرَةَ به نقل از پدرش گويد: نبي اكرم(ص) فرمودند: علي را دشنام ندهيد كه همانا او نسبت به خدا ممسوس (شيفته ) است.»
(بحارالأنوار،ج39 ،ص313 )

دومين گروه نواصب
كساني بودند كه بعد از وفات نبي اكرم (ص) در حقّ دختر او ظلم نموده حقّ وي را غصب و بر رخساره اش لطمه زدند ، و خانه اش را به آتش كين سوزاندند و علي مرتضي را از حق مسلّم و منصوص خود منع و او را به زور به سوي مسجد كشاندند. ماجراي اين وقايع در كتب تاريخ و حديث اهل سنّت نيز موجود است.
(اختصاص شيخ مفيد ، ص 185)

سومين گروه نواصب
معاويه و طرفداران او از آل ابي سفيان و مروانيان بودند كه علناً با امير مومنان مخالفت كردند و بعدها با او وارد جنگ شدند و سبّ او را در خطبه هاي نماز جمعه رواج دادند ، و محبّان علي را هرجا يافتند كشتند.

چهارمين گروه
اهل جمل بودند كه به جنگ با او برخاستند در حالي كه خلافت او افزون بر نصب الهي ، مقرون به بيعت مردم نيز بود. و طبق نظر علماي شيعه و سنّي هر كه بر خليفه مسلمين خروج نمايد كافر است.

پنجمين گروه از نواصب ، خوارج بودند كه بر آن حضرت شوريدند ، ابن ملجم مرادي ــ لعنة الله عليه ــ نيز از اين گروه بود.
اينها در زمان امام حسن مجتبي (ع) نيز بر دشمني خود با اهل بيت(ع) باقي بودند.

ششمين گروه نواصب ، لشكر كوفه بود كه حادثه كربلا را بپا كردند ؛ در ميان اينان ، از پيروان همه نواصب سابق الذكر حضور داشتند. شمر بن ذي الوجشن ــ لعنة الله عليه ــ نيز از خوارج بود.
عد از حادثه كربلا نيز همواره گروههايي از نواصب پديد آمده و مي آيند.

با سلام
با توجه به معانی و مصداق ناصبی در پست قبل گذری کنیم به کتب اهل سنت

در کتاب‌ها حدیثی اهل سنت و به ویژه صحاح است،

اینان در اسناد احادیث جای می‌گرفتند و روشن است که دشمن اهل‌بیت(علیهم السلام)، فضیلت ایشان را یا اساسا نقل نمی‌کند و یا کم‌نقل کرده یا در آن دست برده، تحریف لفظی و معنوی در روایت صورت می‌گیرد.


در اینجا به ذکر تعدادی از این راویان پرداخته می‌شود تا مراد بهتر روشن شود:


حریز بن عثمان:


او یکی از راویانی است که روایاتش در صحاح دیده می‌شود و تنها مسلم از او نقل نکرده است. ابن حجر درباره وی می‌نویسد:


«حریز... ابن عثمان الرحبی... ثقة ثبت، دُمی بالنصب...»([1])


در پاورقی شرح حال او می‌خوانیم:


«قال العجلی، شامی ثقة، قال أبوحاتم: حسن الحدیث...»


اکنون بنگرید که ابن حبان درباره‌ی او چه می‌گوید:


«حریز بن عثمان... وکان یلعن علی بن طالب([2]) رضوان‌الله علیه بالغداة سبعین مرة و بالعشی سبعین مرّة، فقیل له فی ذلک، فقال: هو القاطع رءوس آبائی و أجدادی بالقوس... ثنا إسماعیل بن عیاش قال: خرجت مع حریز بن عثمان و کنت زمیله فسمعته یقع فی علی فقلت: مهلاً یا أبا عثمان ابن عمّ رسول‌الله صلی‌الله علیه وسلم وزوج ابنته. فقال: أسکت یا رأس الحمار لأضرب صدرک...»([3])


ابن ابی‌الحدید درباره‌ی حریز چنین می‌گوید:


«وقد کان فی المحدثین من یُبغضه و یروی فیه الأحادیث المنکرة؛ منهم حریز بن عثمان، کان یُبغضه و ینتقصه، ویروی فیه أخبارا مکذوبة... وکان مولیً لبنی أمیّة، وکان مؤذنا عشرین سنة... قال: حضرت حریز بن عثمان، و ذکر علی بن أبی‌طالب، فقال: ذاک الذی أحلّ حرم رسول‌الله(صل الله علیه و آله) حتی کاد أن یقع...»([4])


وقتی که صاحبان صحاح، به شخص سست فطرتی مانند حریز و به روایتش احتجاج می‌کنند و او را ثقه و ثبت می‌دانند؛ چه توقعی می‌توان از آنها داشت؟


اسحاق بن سوید:


شیخ الاسلام در تقریب علامت خ د س م را برای او آورده و درباره‌اش می‌گوید: «صدق تکلم فیه للنصب»([5])


در پاورقی شرح حال او آمده است:


«قال ابن حنبل: شیخ ثقة، قال ابن معین: ثقة، قال النسائی: ثقة، قال ابن سعد: کان ثقة إن شاء الله، قال ابو حاتم: صالح الحدیث، قال العجلی: ثقة، ذکره ابن حبان فی الثقات»


سیوطی درباره‌ی او و امثال او می‌گوید:


«هؤلاء رُموا بالنّصب، و هو بغض علیّ رضی‌الله‌عنه...»([6])


بَهز بن اُسد:


در تقریب علامت ع دارد؛ و ثقهًْ و ثبت معرفی شده است. در پاورقی شرح حال او آمده است:


«قال أبوحاتم: صدق ثقة، قال ابن سعد کان ثقة کثیر الحدیث، قال العجلی: بصری ثقة ثبت فی الحدیث، ذکره ابن حبان فی الثقات»([7])


سیوطی او را نیز از ناصبیان دانسته که کینه‌ی علی(علیه السلام) را در دل داشته است.([8])

جالب اینکه احمد درباره وی می‌گوید:


«إلیه المنتهی فی الثبت»([9])


خالد بن سلمهًْ:


نشان او در تقریب بخ م 4 است.

ابن حجر می‌گوید:


«... المعروف بالفأفأ... صدوق، رمی بالارجاء والنصب... قُتل... بواسط لما زالت دولة بنی أمیّة»([10])


در پاوری شرح حال وی آمده است:


«قال ابن حنبل: ثقة، قال ابن معین: ثقة، قال ابن المدینی: ثقة، قال النسائی: ثقة، قال ابو حاتم: شیخ یکتب حدیثه، قال ابن عدی: لاأری بروایته بأسا، ذکره ابن حبان فی الثقات»


ذهبی در میزان می‌گوید:


«... فعن جریر قال: کان مرجئا یُبغض علیّا...»([11])


عبدالله بن سالم اشعری:


در تقریب آمده است:


«... ثقة، رُمی بالنصب...»([12])


در زیرنویس شرح حال او می‌خوانیم:


«قال النسائی: لیس به بأس، ذکره ابن حبان فی الثقات»


مزی درباره وی می‌گوید:


«... کان یقول علیّ أعان علی قتل أبی بکر و عمر، وجعل یذمه أبوداود»([13])


ذهبی نیز می‌گوید:


«قال أبوداود: کان یقول: علیّ أعان علی قتل أبی بکر و عمر، و جعل یذمّه أبوداود ـ یعنی أنه ناصبی»([14])


قیس بن ابی‌حازم:


در تقریب می‌گوید:


«... ثقة... مخضرم و یقال: له رؤیة...»


در پاورقی شرح حال آمده است:


«... قال ابن معین: هو أوثق من الزهری...»([15])


در میزان الاعتدال می‌خوانیم:


«... ثقة حجّة، کاد أن یکون صحابیّا... وقیل: کان یحمل علی علیّ رضی الله عنه»([16])


احمد بن عبدهًْ:


او نیز ناصبی و دشمن علی و اهل‌بیت(علیهم السلام) بوده و مسلم و صاحبان سنن اربعه از او نقل کرده‌اند.
در تقریب گوید:


«... رُمی بالنصب...»([17])


در پاورقی شرح حال آمده است:


«قال أبوحاتم: ثقة، قال النسائی: ثقة، ذکره ابن حبان فی الثقات»


بنابر گزارش ابن حجر در «تهذیب التهذیب»، بخاری در جاهای دیگر از او نقل کرده است.([18])


عکرمه:


پیش از این گفته شد که خوارج نیز در اندک بودن فضائل اهل‌بیت(علیهم السلام)مؤثرند؛ چرا که آنان از حضرت علی(علیه السلام) و به تبع آن از اهل‌بیت(علیهم السلام) بیزاری می‌جستند؛ ولی با وجود این بسیاری از آنان از دیدگاه بزرگان اهل حدیث ثقهًْ و ثبت‌اند و روایات‌شان حجت است.
از جمله‌ی ایشان عکرمه، غلام ابن عباس رضی‌الله‌عنه است که در بخش دوّم درباره‌ی او سخن به میان آمد. در «تقریب التهذیب» درباره‌ی او می‌خوانیم:


«عکرمة ابو عبدالله، مولی ابن عباس... ثقة ثبت...»([19])


همان گونه که مشاهده می‌شود همه‌ی صاحبان صحاح از او نقل کرده‌اند. در زیرنویس شرح حال او آمده است:


«قال العجلی: مکی تابعی ثقة، قال النسائی: ثقة، ذکره ابن حبان فی الثقات»


ولید بن کثیر مخزومی:


او نیز از خوارج است؛ ولی صاحبان صحاح، همگی از او روایت کرده‌اند:


«... صدوق... رمی برأی الخوارج... / ... قال ابن معین: ثقة، قال أبو داود ثقة،... ذکره ابن حبان فی الثقات»([20])


ذهبی درباره‌ی او می‌گوید:


«... ثقة صدوق. حدیثه فی الصحاح... قال ابوداود: ثقة إلاّ أنه أباضی...»([21])


عمران بن حِطّان:


او نیز از خارجیان است و از علی(علیه السلام) بیزاری می‌جسته و بلکه دشمن او بوده است؛ درباره‌ی او می‌خوانیم:


«... صدوق، إلا أنّه کان علی مذهبی الخوارج.... /... قال العجلی: بصری تابعی ثقة، ذکره ابن حبان فی الثقات، قال العقیلی: لا یتابع، قال الدار قطنی:متروک لسوء إعتقاده»([22])


همان گونه که مشاهده می‌کنیم، بخاری به حدیث او احتجاج کرده است!؟ عمران بن حطان کسی است که ابن ملجم مرادی را با اشعاری ستوده و می‌گوید:


یا ضربة من تقی مـا أراد بهـا إلاّ لیبلغ من ذی العرش رضوانا


إنّـی لأذکـره حینـا و أحسبـه أو فـی البریـة عنـدالله میـزانـا


عمر بن سعد، قاتل امام حسین(علیه السلام)


«عجلی»([23]) او را در کتاب «تاریخ الثقات» آورده و درباره‌اش می‌گوید:


«کان یروی عن أبیه أحادیث، و روی الناس عنه، وهو الذی قتل الحسین...»([24])


مروان بن حکم:


جز مسلم، دیگر صاحبان صحاح از او روایت کرده‌اند. ابن حجر می‌نویسد:


«... و عاب الاسماعیلی علی البخاری تخریج حدیثه...»([25])


زهیر بن معاویه:


همه صاحبان صحاح حدیث او را تخریج کرده‌اند. در «تقریب التهذیب» آمده:


«... ثقة ثبت .../ ... قال ابن معین: ثقة، قال أبو زرعة: قال العجلی: ثقة مأمون، قال النسائی: ثقة ثبت، قال ابن سعد: کان ثقة، قال ابزار: ثقة، ذکره ابن حبان فی الثقات»([26])


بد نیست بدانیم که او نگهبان آن تخته چوبی بوده که زید بن علی ‘ را از آن آویزان کرده بودند!


عسقلانی می‌گوید:


«... قال شعیب بن حرب: کان زهیر أحفظ من عشرین مثل شعبة... عن أحمد: کان من معادن الصدق. و قال صالح بن أحمد، عن أبیه: زهیر فیما روی عن المشایخ ثبت بَخٍ بَخٍ... و کان حافظا متقنا، و کان أهل العراق یُقدّمونه فی الاتقان علی أقرانه... و کان أهل العراق یقولون فی أیام الثوری: إذا مات الثوری ففی زهیر خلف و کانوا یقدمونه فی الاتقان علی غیره... کان ممن یحرس خشبة زید بن علی لمّا صلب»([27])


خالد بن عبدالله قسری:


بخاری در «خلق أفعال العباد» و أبو داود در سنن به او احتجاج کرده‌اند.([28]) ابن حبان او را در کتاب «الثقات» ذکر کرده است.([29]) ابن حجر در شرح حال او آورده است:


«... قیل لسیار: تروی عن خالد؟ قال: إنّه کان أشرف من أن یکذب... ولاّه هشام بن عبدالملک... یحیی بن معین قال: خالد بن عبدالله القسری کان والیا لبنی أمیة و کان رجل سوء و کان یقع فی علی بن أبی‌طالب رضی‌الله‌عنه... وله أخبار شهیرة و أقوال فظیعة»([30])


ابو الفرج در «اغانی» داستانهایی در دشمنی او با علی(علیه السلام) آورده؛ از جمله اینکه به فراس بن جعده گفت: علی را لعن کن که به هر لعنتی تو را دیناری دهم. پس فراس بکرد و خالد بداد.([31])


او کارگر یا کارگزاری به نام خالد بن اُمی داشت که به او می‌گفت:


«و الله لخالد بن اُمّی أفضل أمانة من علی بن أبی‌طالب...»([32])


وی زمانی که می‌خواست علی(علیه السلام) را لعن کند می‌گفت: لعنت بر علی، پسر عم نبی و همسر دخترش فاطمه و پدر حسن و حسین.([33])


آری! ابن حبان او را ثقه دانسته؟!! خدا او را با خالد محشور کند!


همان گونه که می‌بینیم در میان محدثان و ارباب جرح و تعدیل نیز مسائلی می‌گذشت که همگی در کاهش آمار روایات فضائل اهل‌بیت(علیهم السلام) در کتابهای حدیثی و از جمله صحاح مؤثر بودند.
تهمت رفض و تشیع به هر آنکس که کوچکترین تمایلی نسبت به اهل‌بیت از خود نشان می‌داد؛ توثیق و تعدیل راویانی که کینه و بغض خود نسبت به ایشان را آشکارا بیان می‌کردند و روایت از راویانی که از خوارج بودند.


اینها همه افزون بر جرح رواتی بود که به دلیل نقل کردن فضائل حضرت علی و اهل‌بیت(علیهم السلام)، از گردونه‌ی توثیق و تعدیل و وثاقت و عدالت بیرون انداخته می‌شدند.([34])

[1]) تقريب التهذيب؛ ج1، ص162.


[2]) ابى‏طالب، صحيح است.


[3]) كتاب المجروحين؛ ج1، ص268.


[4]) شرح نهج‏البلاغة؛ ج1، ص480.


[5]) ج1، ص70.


[6]) تدريب الراوي؛ ج1، ص328.


[7]) تقريب التهذيب، ج1، ص117.


[8]) تدريب الراوي؛ ج1، ص328.


[9]) ميزان الاعتدال؛ الذهبي؛ ج1، ص353.


[10]) ج1، ص212.


[11]) ج1، ص631، نيز نك: تهذيب الكمال؛ المزي، ج8، ص86 مؤسسهًْ الرسالهًْ.


[12]) ج1، ص395.


[13]) تهذيب الكمال؛ ج14، ص550.


[14]) ميزان الاعتدال؛ ج2، ص426.


[15]) تقريب التهذيب، ج2، ص134.


[16]) ج3، ص392، نيزنك: تهذيب الكمال؛ ج2، ص14.


[17]) تقريب التهذيب، ج1، ص39.


[18]) تقريب التهذيب، ج1، ص54.


[19]) تقريب التهذيب، ج2، ص35.


[20]) تقريب التهذيب؛ ج2، ص342.


[21]) ميزان الاعتدال؛ ج4، ص345.


[22]) تقريب التهذب؛ ج2، ص88.


[23]) أبو الحسن أحمد بن عبدالله‏ بن صالح العجلي الكوفي 182 ـ 261 هـ؛ تذكرة الحفاظ؛ الذهبي؛ ج2، ص560.


[24]) تاريخ الثقات، ص357.


[25]) تهذيب التهذيب، ج10، ص83.


[26]) ج1، ص259.


[27]) تهذيب التهذيب؛ ج3، ص311.


[28]) تقريب التهذيب؛ ابن حجر؛ ج1، ص213.


[29]) ج6، ص256.


[30]) تهذيب التهذيب؛ ج3، ص95.


[31]) الاغانى، ج22، ص22.


[32]) همان.


[33]) همان؛ ص25.


[34]) در سرتاسر كتاب ميزان الاعتدال و نيز لسان الميزان، مى‏توان آنها را يافت.

با سلام
جناب شعیب گرامی
برای ادامه مطالب نیاز داریم به اینکه :
اهل سنت به چه کسی گفته می شود؟
بنده برای نتیجه گیری به این مطالب نیازمندم چنانچه نیازی نمیبینید به اینها جواب ندهیدجنبه اطلاعاتي دارد

در کتاب منتخب کنز العمال که در حاشیه مسند احمد آمده چنین روایت شده: «عسکری از سلیم بن قیس عامری روایت کرده: ابن کواء از علی (ع) راجع به سنت، بدعت، جماعت و تفرقه سئوال کرد و آن حضرت در جواب فرمود:
ای پسر کواء، حال که از این مسأله سئوال کردی پس به جواب آن دقت کن، به خدا قسم سنت همان سنت محمد (ص) است و بدعت جدایی از سنت اوست و جماعت همانا همگرایی با اهل حق است هر چند تعدادشان کم باشد و تفرقه همگرایی با اهل باطلست ولو تعدادشان زیاد باشد.» [1]

مراد از اهل سنت چیست؟

ابن میثم بحرانی روایت کرده که مردی به امیرالمؤمنین علی (ع) عرضه داشت:
یا امیرالمؤمنین راجع به اهل جماعت و اهل تفرقه و اهل سنت و اهل بدعت برایم توضیح دهید؟

حضرت در پاسخ فرمود: حال که سئوال کردی پس خوب توجه کن چرا که نظر دیگران در این رابطه اهمیتی ندارد اما اهل جماعت عبارت است از من و پیروان من هر چند تعدادشان کم باشد و این همان حقی است که از ناحیه خدا و رسولش صادر گردیده و اما اهل تفرقه عبارتست از مخالفان من و مخالفان پیروان من هر چند تعدادشان زیاد باشد

و اما اهل سنت عبارتست از:
کسانی که به سنت خدا و رسولش تمسک می کنند نه آنان که تابع رای و خواسته های نفس خویش اند ولو تعدادشان زیاد باشد.»[2]

پس در این دو روایت مطالبی قابل توجه است:

اولاً: مراد از سنت همانا سنت رسول خدا (ص) است و اهل سنت کسانی هستند که به سنت خدا و رسولش تمسک می کنند نه آنانکه تابع رأی و خواسته های نفس خویش اند.

ثانیاً: تعداد کم یا زیاد هرگز ملاک حقانیت برای یک دسته و گروه نیست بلکه ملاک عمل به سنت خدا و رسولست.

ثالثاً: در صدر هر دو روایت امیرالمؤمنین (ع) به سائل فرمود:دقت کن، و در روایت دوم فرمود: نظر دیگران در این رابطه هیچ اهمیتی ندارد.
جالب اینکه: بنابر گفتار ابن ابی الحدید(از بزرگان اهل سنت) که می گوید: اهل سنت یعنی کسانی که به طور حقیقی به سنت خدا و پیامبر (ص) عمل می کنند همانا پیروان «جعفر بن محمد الصادق (ع) هستند» نه کسانی که به ظاهر مدعی اهل سنت هستند، [3]

ابن ابی الحدید پس از ذکر اقوال در باب افضلیت علی (ع) بر سائر صحابه گوید:
و من العلوم علم الفقه، و هو (ع) اصله و اساسه و کل فقیه فی الاسلام فهو عیال علیه و مستفید من فقهه، اما اصحاب ابی حنیفه کابی یوسف و محمد و غیر هما فاخذوا عن ابی حنیفه، و اما الشافعی فقرا علی محمد بن الحسن فیرجع فقهه ایضا الی ابی حنیفه، و اما احمد بن حنبل فقرا علی الشافعی فیرجع فقهه ایضا الی ابی حنیفه و ابو حنیفه قرا علی جعفر بن محمد (ع) و قرا جعفر علی ابیه (ع) و ینتهی الامر الی علی (ع) و اما مالک بن ائس فقرا علی ربیعه الرای و قرا ربیعه علی عکرمه، و قرا عکرمه علی عبد الله بن عباس، و قرا عبدالله بن عباس علی علی ابن ابیطالب (ع). [4]

از جمله علوم، علم فقه است که علی (ع) اصل و اساس و ریشه علم فقه می باشد، و هر فقیهی در اسلام بر سر سفره ی علی (ع) بوده و از او استفاده نموده، اما اصحاب ابوحنیفه مانند ابویوسف و محمد و غیر این دو، فقه و سنت را از ابوحنیفه گرفته اند، و اما شافعی فقه را قرائت کرده و گرفته از محمد بن حسن (که از اصحاب ابوحنیفه بود) پس او نیز فقهش را از ابوحنیفه گرفته است و اما احمد بن حنبل فقه و سنت را از شافعی گرفته پس فقه او نیز (به واسطه شافعی و محمد بن حسن) بر می گردد به ابوحنیفه و ابوحنیفه فقه و سنت را از جعفر بن محمد (ع) گرفته و جعفر (امام صادق «ع») فقه را از پدرش (امام باقر «ع») گرفته تا امر (به واسطه ی امام سجاد (ع) و امام حسین «ع») منتهی می شود به امام علی بن ابیطالب (ع).
(این ها سه تا از فقهاء و امامان مذاهب اربعه اهل تسنن بودند که همگی فقه و «سنت رسول الله ص» را از امام صادق (ع) گرفته اند)
و اما مالک بن انس فقه و سنت را بر ربیعه الرای خوانده و ربیعه بر عکرمه و عکرمه بر عبدالله بن عباس و عبدالله بن عباس از امیرالمؤمنین حضرت علی (ع).
همانگونه که ملاحظه فرمودید فقهاء و امامان اربعه ی اهل سنت که 4 نفرند:

1- ابوحنیفه 2- احمد حنبل 3- مالک بن انس 4- شافعی

در فقه و سنت همگی محتاج امامان و پیشوایان شیعه هستند، به این صورت که احمد حنبل و شافعی فقه و سنت را از ابوحنیفه گرفته اند و ابوحنیفه که از شاگردان امام صادق (ع) است فقه و سنت را از امام صادق (ع) گرفته است و اما مالک بن انس فقه و سنت را از امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع) گرفته.
از این گفتار ابن ابی الحدید 4 نتیجه ی مهم بدست می آید:

1- اهل سنت حقیقی و کسانی که عامل به سنت پیامبرند عبارتند از:
شیعیان و پیروان جعفر بن محمد (ع) که او امام و پیشوای شیعیان است پس اهل سنت واقعی ما هستیم چون بر سر چشمه ی جوشان سنت نبوی نشسته ایم نه کسانی که به واسطه و وسائط فقه شان را از امام صادق (ع) و امیرالمؤمنین (ع) گرفته و بعد آنرا تحریف کردند.

2- از اینکه به پیروان این 4 فقیه (ابوحنیفه، مالک، شافعی، احمد بن حنبل) اهل سنت می گویند از روی اغماض است زیرا معلوم شد که اهل سنت واقعی ما هستیم و آنها فقط این نام را با خود «حمل» می کنند.

3-

4- معلوم شد که «شیعه» حق است و اقرار علماء اهل سنت بر این که سنت را از امام صادق (ع) و حضرت علی (ع) گرفته اند همگی دلالت بر حقانیت شیعه می کند لذا دین حقیقی و آن دینی که بر حضرت محمد (ص) از جانب «الله تبارک و تعالی» رسیده همین دین است که شیعیان دارند و به همین خاطر امام صادق (ع) به یکی از اصحاب خود فرمود: «والله انتم علی دینی و دین ابائی اسماعیل و ابراهیم (ع)»
به خدا قسم شما شیعیان بر دین من و دین پدرانم اسماعیل (ع) و ابراهیم (ع) هستید.


[1] کتاب منتخب کنزالعمال در حاشیه مسند احمد جلد 1 صفحه 109
[2] شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی
[3] ابن ابی الحدید معتزلی شرح نهج البلاغه جلد اول صفحه 18 چاپ اسماعیلیان
[4] ابن ابی الحدید معتزلی شرح نهج البلاغه جلد اول صفحه 28 چاپ اسماعلیان

با سلام

یا علی مددی

بنده سعی بر این دارم که اول همین را اثبات کنیم که خطاب به چه کسانیست تا روایات دیگر

با سلام
خدمت جانب شعیب گرامی
برادر گرامی مسئله اتحاد چیز دیگریست در دنیای امروزی که بنده در مورد موانع توضیح دادم ,در ضمن آیا اتحاد بین فرقه های اهل سنت برقرار است ؟
جواب این سوال خیر است خود خوب میدانید !چه رسد به ما شیعیان

البته این به این معنی نیست که ما به دنبال اتحاد نبوده ایم و نیستیم !اما آنطرف چه کسانی هستند مهم است !
از شما برادر گرامی سوالی دارم طبق اسناد آمده اهل سنت اهل بدعت نیستند ؟

کلی ازعلمای اهل سنت ناصبی هستند !

طبق قران وروایات حکم آنها مشخص است و طرز برخورد با آنها

خود عقاید اهل سنت زیر سوال است !شما خوب میدانید

حکم کسانی که در فقه و سنت پیرو این علما اهل سنت هستند چیست؟

کدام اهل سنتی حاضر است دست از علمای خود بردارد ؟

زیرا دیگر اهل سنتی باقی نمیماند

بزگترین علمای آنها ناصبی هستند (بخارى جزء نواصب و دشمنان اهل بيت پيامبر اكرم است چون او از نواصب و كسانيكه به حضرت على دشنام مى دادند حديث روايت مى كند.
همانند حريز بن عثمان حمصى كه هر صبح و شام هفتاد مرتبه حضرت على را لعن مى كرد. تهذيب التهذيب 2: 2 7 ـ مقدمة فتح البارى (كان ينتقص من علي و ينال منه) و اسحاق بن سويد بن هبيره . تهذيب التهذيب 3: 3 3 وثوربن يزيد حمصى . تهذيب التهذيب4: 3 ـ كان اذ اذكر عليا يقول: لا احب رجلا قتل جدي و حصين بن نمير واسطي تهذيب التهذيب 2: 337
(كان يحمل على علي وزياد بن علاقه ثعلبى كه حسنين ـ رضى الله عنهما ـ را سب مى كرد تهذيب التهذيب 7: 3 8 كان يقع في الحسن والحسين ـ رضى الله عنهما و سائب بن فروخ كه از دشمنان اهل بيت پيامبر بوده و آنان را در شعر و سروده هاى خود استهزاء مى كرد تهذيب التهذيب 3: 39 كان هجّاء خبيثا فاسقا مبغضاً لال الرسول مائلا الى بني امية مادحاً لهم ـ العتب
الجميل: 115. و عمران بن حطان مدح كننده قاتل حضرت على تهذيب التهذيب 8: 113 و قيس بن أبى حازم تهذيب التهذيب 8: 347 و... و شايد بيش از سى نفر از منافقان و خوارج جزء كسانى هستند كه امام بخارى در صحيح خود از آنان حديث نقل مى كند در حاليكه حتى يك حديث از حضرت جعفر بن محمدكه از نظر ـ ما اهل سنت ـ بسيار محترم و داراى جايگاه عظيم است نقل نمى كند. )

از طرفی !!

اهل سنت و جماعت بر این داعیه هستند که محبت علی و اولادش را دارند ولو اینکه آنها را محق در خلافت نمی دانند !!!!!

[=Arial Black]البته هنوز ما معنای اینگونه محبت و دوست داشتن را نفهمیدیم که : کسی را دوست داشته باشیم ولی دقیقا مخالفش عمل کنیم !!!!!

[=Arial Black]ولی وقتی در کتب اهل خلاف ، کمی تدبر و غور می کنیم ، به مطالبی می رسیم که قطعا توجیه کننده این گونه اعمال ( یعنی عمل کردن بر خلاف محبوب ) میباشد .

[=Arial Black]ا[=Arial Black]بوزرعه ( از علمای عظام و برجسته اهل خلاف ) در " لوامع الانوار البهیه "ج 2 ص 356 - فصل فی ذکر الصحابه الکرام - التنبیه الرابع ؛ می گوید :

[=Arial Black]" [=Arial Black]إن المحبة قد تكون لأمر ديني وقد تكون لأمر دنيوي ، فالمحبة الدينية لازمة للأفضلية ، فمن كان أفضل كانت محبتنا الدينية له أكثر[=Arial Black] "

[=Arial Black]( [=Arial Black]محبت می تواند برای امری دینی باشد و می تواند برای امر دنیوی باشد .

[=Arial Black]در محبت دینی ، لازمه محبت ، افضلیت است .

[=Arial Black]پس هر کس افضل باشد ، محبت دینی ما نسیت به او بیشتر است[=Arial Black] )

[=Arial Black]خداوند در قران می فرماید :

[=Arial Black]"قد بدت البغضاء من افواههم و ما تخفی صدورهم اکبر " (آل عمران 118 )

[=Arial Black]" دشمنی شما را بر زبان هم آشکار سازند در صورتیکه محققا آنچه در دل پنهان می دارند بیش از ان است که بر زبانشان آشکار می شود "

[=Arial Black]امام علی علیه السلام[=Arial Black] :

[=Arial Black]شاه ولی الله دهلوی در " قره العینین فی تفضیل الشیخین " ص 150 - 152 و 162 می گوید :

[=Arial Black]"[=Arial Black]انالغاية من الخلافة هي إصلاح الأمة وهدايتها ، وخلافة المرتضى لم تحقق هذهالغاية ، ...... ولقد وجدنا - كما دلت الأحاديث - انقطاع العناية الربانيةعن الأمة في عصره بالرغم من نزولها علی الامه فی عصر اولئک بالاستمرار . .. ! !

[=Arial Black]وإن من أعظم أنواع الورع ترك المقاتلات بين المسلمين كما كان من الشيخين ، بخلاف المرتضى ! !

[=Arial Black]كان أصحاب الشيخين متأدبين بآداب الشرع وراغبين فيالخير ولم يظهر من أحد منهم فعل شنيع أبدا ، وأما أصحاب المرتضى فكانأكثرهم أصحاب طمع وحرص وحقد وحسد ....!!!!

[=Arial Black]إن قضية المؤاخاة توحي بأن الرسول صلى الله عليه وسلملم يؤاخ أحدا لحاجة منه إليه لكثرة أصحابه وخدامه من المهاجرين والأنصار ،وإنما شرف المرتضى بالأخوة لحزنه وبكائه[=Arial Black] "

[=Arial Black]( [=Arial Black]غایت و هدف یک حکومت ، اصلاح امت و هدایت آن است .[=Arial Black] و در حکومت مرتضی ( امام علیعلیه السلام ) این هدف تحقق نیافت ..... و بر اساس آنچه که روایات بیان میکنند ، در یافتیم که عنایت الهی که در زمان خلافت خلفای قبل وی ، بر امتاسلامی استمرار داشت ، در زمان خلافت وی ( امام علی علیه السلام ) از امتقطع شد !!!!

[=Arial Black]و از بزرگترین مصادیق ورع و پرهیزگاری ، دوری از قتال وجنگ میان مسلمین است همچنان که سیره شیخین ( ابی بکر و عمر ) بر این روالبود برخلاف سیره مرتضی ( امام علی علیه السلام )

[=Arial Black]اصحاب و پیروان شیخین ، مودب به اداب شرع بوده و راغببه انجام اعمال خود بودند و از هیچیک از آنها عملی بد و شنیع سر نزد . واما اکثر اصحاب و پیروان مرتضی ( امام علی علیه السلام ) اهل حسد و حرص وطمع بودند .!!!!!

[=Arial Black]و در قضیه مواخات ( برادری ) بر پیامبر ( صلی الله علیهو آله و سلم ) وحی شد که به دلیل کثرت اصحابش و خدام وی از مهاجرین وانصار، با هیچکس پیمان برادری نبندد و تنها دلیل مشرف شدن مرتضی ( امام علیعلیه السلام ) به این سعادت ، ناراحتی و گریه کردن او بود !!!!![=Arial Black] )

[=Arial Black]===================================

[=Arial Black]ابن تیمیه در " منهاج السنه " ج 4 ص 217 می گوید :

[=Arial Black]"[=Arial Black]و اما الکتاب المنقول عن علی ففیه اشیاء لم یاخذ بها من العلما[=Arial Black] "

[=Arial Black]( [=Arial Black]و آنچه به نام " کتاب علی " بیان شده است ، در ان مسائلی است که هیچیک از علما به آن استناد نکرده است[=Arial Black] . )

[=Arial Black]===================================

[=Arial Black]سُبکی در " طبقات الشافعیه " ج 2 ص 247 - ترجمه مروزی - از قول ابی اسحق شیرازی می گوید :

[=Arial Black]"[=Arial Black]ان المروزی صنف کتابا فی ما خالف فیه ابوحنیفه علیا و عبدالله رضی الله عنهما[=Arial Black] "

[=Arial Black]([=Arial Black]مروزی کتابی نوشته است در مورد مواردی که ابوحنیفه با علی ( علیه السلام) و ابن عباس مخالفت کرده است[=Arial Black] . )

[=Arial Black]===================================

[=Arial Black]یکی از کتابهای فقهی اهل سنت ، کتاب " الموطا " مالک بن انس ( یکی از ائمه مذاهب 4 گانه اهل سنت ) است .

[=Arial Black]در این کتاب ، حتی 1 روایت از امام علی علیه السلام هم وجود ندارد .

[=Arial Black]* ابن حبان در " کتاب المجروحین " ج 1 ص 258 می گوید :

[=Arial Black]" [=Arial Black]و لست احفظ لمالک و لا للزهری فیما رویا من الحدیث شیئا من مناقب علی علیه السلام اصلا[=Arial Black] "

[=Arial Black]( [=Arial Black]آنچنان که به خاطر دارم ، مالک و زهری ، هیچ روایتی در مناقب امام علی علیه السلام بیان نکرده اند[=Arial Black] . )

[=Arial Black]* سیوطی در " تنویر الحوالک " ص 7 می گوید :

[=Arial Black]" [=Arial Black]قال الرشید لمالک : لم نر فی کتابک ذکرا لعلی و ابن عباس .

[=Arial Black]فقال : لم یکونا ببلدی و لم الق رجالهما[=Arial Black] "

[=Arial Black]( [=Arial Black]رشید به مالک گفت : در کتاب تو ، اصلا کلامی از علی ( علیه السلام ) و ابن عباس نمی بینیم !

[=Arial Black]وی جواب داد : آنها همشهری من نبودند و اصحابشان را ندیدم ![=Arial Black] )

[=Arial Black]* مبرّد در " کامل " ج 1 ص 159 از قول مالک در مورد جنگ امام علی علیه السلام با طلحه و زبیر می گوید :

[=Arial Black]" [=Arial Black]والله ما اقتتلوا إلا على الثريد الأعفر [=Arial Black]"

[=Arial Black]( [=Arial Black]به خدا قسم نجنگیدند مگر برای مسائل دنیوی و مقام[=Arial Black] )

امام حسن عليه السلام :

[=Arial Black]ابن الهمام ، فقیه حنفی ، در کتاب " فتح القدیر فی شرح الهدایه فی الفقه " ج 7 ص 448 ( مکتبه الشامله ) - کتاب الطلاق - می گوید :

[=Arial Black][=Arial Black]" وأمّا ما روي عن الحسن، و كان قيل له في كثرة تزوّجه و طلاقه، فقال: احبّالغنى، قال اللَّه تعالى:وَ إِنْ يَتَفَرَّقا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِنْسَعَتِهِ‏، فهو رأي منه إن كان على ظاهره![=Arial Black] "[=Arial Black]

[=Arial Black]( و در مورد حسن ( علیه السلام ) بیان شده است که " وی زیاد زن می گرفت و زیاد هم طلاق می داد ، و می گفت : دوست دارم بی نیاز شوم !

خداوند ( در سوره نساء آیه 130 ) می فرماید : اگر ازیکدیگر (به طلاق ) جدا شوید باز خدا هر یک را از دیگری به رحمت واسع خودبی نیاز خواهد نمود .

این کلام ( امام حسن علیه السلام ) نظر وی است ، اگر بر اساس ظاهر آیه باشد .[=Arial Black] )

[=Arial Black]سپس بعد از مقایسه امام حسن علیه السلام با افرادی چون : عمر بن خطاب ؛ عبدالرحمن بن عوف و مغیره بن شعبه ؛ می گوید :

[=Arial Black][=Arial Black]" فحمله وجود الحاجة ممّا ذكرنا. و أمّا إذا لم تكن حاجة فمحض كفران نعمة و سوء ادب فيكره، و اللَّه سبحانه و تعالى أعلم‏[=Arial Black] "[=Arial Black]

[=Arial Black]( (بر اساس کلام انان به زنانشان ) طلاق آنها حمل بر داشتن دلیل و حاجت می شود . پس اگر دلیلی برای طلاق نباشد ؛ این عمل کفران نعمت و بی ادبی است و خوب نیست ! )

========================================

امام حسین علیه السلام :

[=Arial Black]* قاضی ابن عربی مالکی ( آنچنان که ابن حجر مکی در " المنح المکیه فی شرحالقصیده الهمزیه " می گوید ) در مورد آقا امام حسین علیه السلام گفته است :

"[=Arial Black]لم يقتل يزيد الحسين إلّا بسيف جدّه!أي بحسب اعتقاده الباطل أنّه الخليفة و الحسين باغ عليه و البيعة سبقتليزيد و يكفي فيها

بعض أهل الحلّ و العقد و بيعته كذلك لأنّ كثيرين أقدمواعليها مختارين لها، هذا مع عدم النّظر إلى استخلاف أبيه له، امّا معالنّظر لذلك فلا يشترموافقة

أحد من أهل الحلّ و العقد على ذلك‏[=Arial Black] "[=Arial Black]

( یزید ، حسین ( علیه السلام ) را نکشت مگر به شمشیر جدش ! یعنی بر حسب اعتقاد باطلش ، یزید خلیفه بوده و حسین ( علیه السلام ) بر علیه وی قیام کرده است .

و بیعت به یزید رسید و برای صحت این امر نیز وجود بعضیاز اهل حل و عقد ، کفایت می کند زیرا که اکثریت بر این امر اقدام کردند ،در این امر مختارند .

( این امر صحت بیعت یزید بر این اساس ) گذشته از انتخابشدن وی از جانب پدرش می باشد . و اگر این امر ( انتخاب یزید از جانبمعاویه ) را در نظر بگیریم ، دیگر نیازی به موافقت اهل حل و عقد نیست !!!!![=Arial Black] )

[=Arial Black]* ابن حجر مکی در جای دیگر همین کتابش ( المنح المکیه فی شرح القصیده الهمزیه ) می گوید :

[=Arial Black][=Arial Black]"و قول بعضهم «لا ملام على قتلة الحسين لأنّهم إنّما قتلوه بسيف جدّه الآمر بسلّه على البغاة و قتالهم» لا يعوّل عليه‏[=Arial Black] "[=Arial Black]

[=Arial Black](و گفتار بعضی که می گویند : ملامتی بر قاتلان حسین ( علیه السلام ) نیست زیرا آنها ، حسین ( علیه السلام

) را با شمشیر جدش کشتند زیرا پیامبر امر به قتال با بغاة ؛ بر این حرفها اعتنایی نیست .[=Arial Black] )

[=Arial Black]*سخاوی در " الضوء اللامع " ج 4 ص 147 ( ج 2 ص 287 مکتبه الشامله ) در ترجمه ابن حجر عسقلانی می گوید :

[=Arial Black][=Arial Black]" قالوقد كان شيخنا الحافظ أبو الحسن يعني الهيثمي يبالغ في الغض منه فلماسألته عن سبب ذلك ذكر لي أنه بلغه أنه ذكر الحسين بن علي رضي الله عنهمافي تاريخه فقال قتل بسيف جده، ولما نطق شيخنا بهذه اللفظة أردفها بلعن ابن خلدون وسبه وهو يبكي،

قال شيخنا في رفع الأصر ولم توجد هذه الكلمة في التاريخ الموجود الآن وكأنه كان ذكرها في النسخة التي رجع عنها .... "[=Arial Black]

ما حاصل جریان این است که هیثمی از ابن خلدون برائت میجسته است . وقتی علت این امر را از او می پرسند ؛ هیثمی بیان می کند کهابن خلدون

در تاریخش بیان کرده است که حسین بن علی علیه السلام با شمشیر جدش کشته شد !!

وقتی هیثمی این مطالب را بیان کرد ، شروع کرد به لعن و فحش دادن به ابن خلدون و گریه کردن .

[=Arial Black]
ابن حجر عسقلانی در " رفع الاصر " می گوید که این کلام ابن خلدون را در تاریخش پیدا نکردمو شاید

هیثمی آن مطلب را از نسخه ای که در دست داشته بیان کرده است .[=Arial Black]

امام باقر علیه السلام :

* ابن حجر عسقلانی در " تهذیب التهذیب " ج 9 ص 312 در ترجمه امام باقر علیه السلام می گوید :

"قال ابن سعد كان ثقة كثير الحديث وليس يروي عنه من يحتج به "

[=Arial Black]( ابن سعد می گوید : ( امام باقر علیه السلام ) ثقه است و روایت زیاد نقل کرده است ولی کسی که مورد قبول باشد ، از وی روایت نقل نکرده است )
[=Arial Black]

[=Arial Black]می گویم : چگونه ایشان ثقه است ولی دیگر ثقات وی را قبول ندارند ؟؟؟؟؟؟ [=Arial Black]
یعنی هر کس که از ایشان روایت کرده است ، مورد قبول نیست مانند امام صادق علیه السلام !!!!!!

* ذهبی در " سیر اعلام النبلاء " ج 4 ص 402 در ترجمه امام باقر علیه السلام می گوید :

[=Arial Black]" ولكن لا يبلغ في القرآن درجة ابن كثير ونحوه ،

ولا في الفقه درجه أبي الزناد ، وربيعة ،

ولا في الحفظ ومعرفة السنن درجة قتادة وابن شهاب "[=Arial Black]

[=Arial Black]( امام باقر علیه السلام در قرآن ( و فهم مفاهیم آن ) مانند ابن کثیر و در حد او نیست

امام باقر علیه السلام در فقه ، در درجه ابی الزناد نیست

امام باقر علیه السلام در حفظ و شناخت سنت پیامبر ، در حد قتاده و ابن شهاب نیست )[=Arial Black]امام صادق علیه السلام :

* ابن عدی در " الکامل " ج 2 ص 131 می گوید :

[=Arial Black]"ثنا ابن حماد حدثني صالح بن أحمد ثنا علي بن المديني سئل يحيى بن سعيد عن جعفر بن محمد فقال في نفسي منه شئ فقلت فمجالد قال مجالد أحب إلي منه "[=Arial Black](از یحیی بن سعید در مورد جعفر بن محمد ( علیه السلام ) سوال شد .

وی گفت : از او ( امام صادق علیه السلام ) در دل من چیزی است ( یعنی وی را قبول ندارم ---- این عبارت از عبارات جرح و تضعیف است )

پرسیدم : نظر شما در مورد مجالد چیست ؟

جواب داد : مجالد را بیشتر از او ( امام صادق علیه السلام ) قبول دارم )[=Arial Black]

(( این مطلب را ابن حجر عسقلانی در " تهذیب التهذیب " ج 2 ص 88 نیز بیان کرده است ))

* ذهبی در " الکاشف " ج 1 ص 295 در ترجمه امام صادق علیه السلام می گوید :

"وعنه شعبة ، والقطان وقال : في نفسي منه شئ "

( از او ( امام صادق علیه السلام ) شعبه و قطان ، روایت نقل کرده اند .

قطان می گوید : از او ( امام صادق علیه السلام ) در دل من چیزی است ( یعنی وی را قبول ندارم ) )

* ابن حجر عسقلانی در " تهذیب التهذیب " ج 2 ص 89 در ترجمه امام صادق علیه السلام می گوید :

[=Arial Black]"وذكره ابن حبان في الثقات وقال كان من سادات أهل البيت فقها وعلما وفضلا يحتج بحديثه من غير رواية أولاده عنه "[=Arial Black]

( ابن حبان ، نام وی را در کتاب " الثقات " آورده است و می گوید : او ( امام صادق علیه السلام ) از بزرگان اهل بیت در فقه و علم و فضل بوده است . به احادیث وی احتجاج می شود به غیر از روایات فرزندانش از وی )

* ذهبی در " المغنی فی الضعفاء " ج 1 ص 134 در ترجمه امام صادق علیه السلام می گوید :

[=Arial Black]"لم یخرج له البخاری ، و قد وثقه ابن معین و ابن عدی و اما القطان فقال : مجالد احب الی منه "[=Arial Black]

( بخاری از وی روایت نکرده است (!) و ابن معین و ابن عدی وی را توثیق کرده اند ... ولی قطان گفته است : مجالد در نزد من از وی مقبول تر است )

(( مناوی در " فیض القدیر " ج 1 ص 226 ذیل روایت " ادبوا اولادکم علی ثلاث خصال : حب نبیکم ، و حب اهل بیته ، و قراءه القرآن " ؛ یکی از علل ضعف این روایت را سخن قطان در مورد امام صادق علیه السلام می داند ))

*** می گویم : بخاری از امام صادق علیه السلام روایتی نقل نکرده است ولی از شاگردان امام صادق علیه السلام روایت نقل کرده است !!!

* ابن حجر عسقلانی در " تهذیب التهذیب " ج 2 ص 89 در ترجمه امام صادق علیه السلام می گوید :

[=Arial Black]" و قال ابن سعد : کان کثیر الحدیث و لا یحتج به و یستضعف "[=Arial Black]

(و ابن سعد در مورد وی ( امام صادق علیه السلام ) می گوید : او روایت زیاد نقل می کرد . و به وی نمی توان احتجاج کرد و مورد استضعاف قرار گرفته است . )

حال از شما برادر گرامی سوال میکنم چگونه کسانی که چنین اعتقاداتی به مقدسات ما شیعیان دارند میتوانند با ما اتحاد داشته باشند ؟

چرا علما ی اهل سنت فتوا در مورد کذب این امورات نمیدهند ؟

چرا بیش از ۱۰۰۰ سایت ضد شیعی را راه انداخته اند و از ان طرف میگویند برادری اسلامی ؟

.

[="Times New Roman"]

سلام
من قصد ورود به این بحث را ندارم ظاهراً جناب شعیب خود شیوهٔ دیگری برای بحث دارند، اما اجمالاً برای آنکه میزان صحت و دقت دعاوی معلوم باشد این روایت را از موطأ مالک بن انس اینجا می‌گذارم:

با سلام

انحراف تاپیک ممنوع

اولا: گویا در مورد اسناد دوربین هستید

دوما :فرض بر اینکه این روایت از مالک نقل شده و او در کتاب الموطأ از زهری از عبدالله و حسن از پدرشان محمد بن حنفیه نقل می کند (جناب مالک ناصبی نقل کرده است )که حضرت علی علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله در جنگ خیبر از ازدواج موقّت منع نمودند
این چه چیزی را ثابت میکند ؟


ثالثا:([=Nassim]محور راویان این احادیث فردی به نام زهری است.

[=Nassim]زهری راوی دروغین!!!!!!!!!!!!!!!!![=Nassim]

[=Nassim]اینک گزیده ای از شرح حال زهری که راوی اصلی احادیث متناقض و متعارض درباره حرام بودن ازدواج موقّت از حضرت علی علیه السلام است، می آوریم:

[=Nassim]1. زهری از معروف ترین افرادی بود که با امیرمؤمنان علی علیه السلام ساز مخالفت می زد.[=Nassim]
وی با عروة بن زبیر هم نشین می شد و از حضرت علی علیه السلام بدگویی می کردند.

[=Nassim]2. او از عمر بن سعد بن ابی وقاص، قاتل امام حسین علیه السلام روایت نقل می کرد.

[=Nassim]3. او از دست نشانده ها و مزدوران امویان بود. دانشمندان برجسته به این دلیل بر او خرده گرفته و او را نکوهش کرده اند.

[=Nassim]4. امام یحیی بن معین به هنگام مقایسه زهری با اعمش به شخصیت وی خدشه وارد می کند.

[=Nassim]5- امام علی بن الحسین زین العابدین علیه السلام با نوشتن نامه ای او را به خاطر حضور در دربار ستمکاران نکوهش و سرزنش می کند. اما این پندها در او کارساز نبود.)

پشتیبانی از نواصب در بین شیعیان جائی ندارد

[=times new roman]مالک بن انس

وی یکی از ائمه اربعه فقهی اهل تسنن و از بزرگان ایشان میباشد و صاحب اولین کتاب فقهی اهل تسنن است که در حدود 150 سال بعد از شهادت رسول الله صلی الله علیه وآله تالیف کرده است ( البته بماند که انگیزه تالیف آن به دستور و تطمیع مالی منصور دوانیقی بود ) .
نظر او راجع به حکم کسی که به یکی از صحابه توهین کند مورد اقبال اهل تسنن میباشد و لذا قاضی عیاض در کتاب « الشفاء فی حقوق المصطفی » چنین میگوید :

وَقَدِ اخْتَلَفَ الْعُلَمَاءُ فِي هَذَا فَمَشْهُورُ مَذْهَبِ مَالِكٍ فِي ذَلِكَ ..... مَنْ شَتَمَ أَحَدًا مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ صَلَّى الله عليه وسلم أبا بكر أَوْ عُمَرَ ، أَوْ عُثْمَانَ ، أَوْ مُعَاوِيَةَ ، أَوْ عَمْرَو بْنَ الْعَاصِ فَإِنْ قَالَ: كَانُوا عَلَى ضَلَالٍ وَكُفْرٍ قُتِلَ، وَإِنْ شَتَمَهُمْ بِغَيْرِ هَذَا مِنْ مُشَاتَمَةِ النَّاسِ نُكِّلَ نَكَالًا شَدِيدًا.

علمای اهل تسنن در این امر – توهین به رسول الله و اصحابش – اختلاف کرده اند . پس نظر مشهور همان نظر مالک است که میگوید : كسى كه به يكى از اصحاب پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله دشنام بدهد به ابو بكر يا عمر يا عثمان يا معاويه يا عمرو بن عاص، اگر بگويد گمراه يا كافر بوده‏ اند بايد کشته شود و اگر دشنامى غير از اين بدهد از دشنام‏هائى كه مردم به يكديگر مى‏دهند بايد مجازات شديد شود.

الشفا بتعريف حقوق المصطفى ، ج 2 ص 652 - 653 ، المؤلف: عياض بن موسى بن عياض بن عمرون اليحصبي السبتي، أبو الفضل (المتوفى: 544هـ) ، الناشر: دار الفيحاء - عمان ، الطبعة: الثانية - 1407 هـ

این سخن قاضی عیاض را بسیاری از علمای اهل تسنن در کتابهایشان نقل کرده اند :
فتاوى السبكي ، ج 2 ص 579 ، اسم المؤلف: الامام أبي الحسن تقي الدين علي بن عبد الكافي السبكي الوفاة: 756هـ ، دار النشر : دار المعرفة - لبنان/ بيروت

تبصرة الحكام في أصول الأقضية ومناهج الأحكام ، ج 2 ص 213 ، اسم المؤلف: برهان الدين أبي الوفاء إبراهيم ابن الإمام شمس الدين أبي عبد الله محمد بن فرحون اليعمري الوفاة: 799 ، دار النشر : دار الكتب العلمية - لبنان/ بيروت - 1422هـ - 2001م ، تحقيق : خرج أحاديثه وعلق عليه وكتب حواشيه: الشيخ جمال مرعشلي

الصواعق المحرقة على أهل الرفض والضلال والزندقة ، ج 1 ص 140 ، اسم المؤلف: أبو العباس أحمد بن محمد بن علي ابن حجر الهيثمي الوفاة: 973هـ ، دار النشر : مؤسسة الرسالة - لبنان - 1417هـ - 1997م ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : عبد الرحمن بن عبد الله التركي - كامل محمد الخراط

[=Times New Roman]

بله، ظاهراً من و امثال من که اشتباهات کپی‌پیست‌های شما را نشان می‌دهیم در خم یک کوچه‌ایم و خنده‌دار اما شما که پیاپی مطالب مشهور در اینترنت را بدون توجه به درستی و نادرستی‌شان کپی می‌کنید در انتهای کوچهٔ بن بست. گویا شما انتظار دارید من تمام وقتم را بگذارم و مورد به مورد چگونگی این پروپاگانداها را نشان دهم.

ای داد و بیداد! پس نام بقیهٔ صحابه‌ای که نزد آن‌ها بسیار وجیه و محترم هستند چه شده؟! نام عبدالله بن مسعود، نام زید بن حارثة، نام بقیهٔ عشرهٔ مبشره چه شد؟! شتم آن‌ها را چرا منع نکرده؟! آیا شتم همه‌شان جائز بوده؟! یا اشارهٔ مالک یا قاضی به کسانی بوده شیعیان آن‌ها را لعن می‌کرده‌اند و خواسته به حکم چنین افرادی اشاره کند؟ از مالک این حکم کلی رسیده که:

ما میزان توانایی شما را در بحث آزموده‌ایم؛ چه با این آیدی و چه با آیدی‌های دیگرتان.

با سلام

باز هم روضه خوانی " فرهنگ " و آوردن مطالب بی ربط

بدبختانهاین کاربر برای بیان حرفهایش باید متمسک به سخنان اهل خلاف گردد و از آنها کپی کند
شما که سینه چا ک اهل خلاف هستید وسیبیل خود را با سخنان آنها چرب میکنید باید بدانید که
بیزاری از دشمنان اهل البیت واجب است

...حُبُّ أَوْلِیَاءِ اللَّهِ وَ الْوَلَایَةُ لَهُمْ وَاجِبَةٌ وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَعْدَائِهِمْ وَاجِبَةٌ وَ مِنَ الَّذِینَ ظَلَمُوا آلَ مُحَمَّدٍ صلّی اللَّه علیه و آله وَ هَتَکُوا حِجَابَهُ فَأَخَذُوا مِنْ فَاطِمَةَ علیهاالسلام فَدَکَ وَ مَنَعُوهَا مِیرَاثَهَا وَ غَصَبُوهَا وَ زَوْجَهَا حُقُوقَهُمَا وَ هَمُّوا بِإِحْرَاقِ بَیْتِهَا وَ أَسَّسُوا الظُّلْمَ وَ غَیَّرُوا سُنَّةَ رَسُولِ اللَّهِ وَ الْبَرَاءَةُ مِنَ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ وَاجِبَةٌ وَ الْبَرَاءَةُ مِنَ الْأَنْصَابِ وَ الْأَزْلَامِ أَئِمَّةِ الضَّلَالِ وَ قَادَةِ الْجَوْرِ کُلِّهِمْ أَوَّلِهِمْ وَ آخِرِهِمْ وَاجِبَةٌ وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَشْقَی الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ شَقِیقِ عَاقِرِ نَاقَةِ ثَمُودَ قَاتِلِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام وَاجِبَةٌ وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ جَمِیعِ قَتَلَةِ أَهْلِ الْبَیْتِ علیهم السلام وَاجِبَةٌ وَ الْوَلَایَةُ لِلْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ لَمْ یُغَیِّرُوا وَ لَمْ یُبَدِّلُوا بَعْدَ نَبِیِّهِمْ صلی الله علیه وآله وَاجِبَةٌ مِثْلِ سَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ وَ أَبِی ذَرٍّ الْغِفَارِیِّ وَ الْمِقْدَادِ بْنِ الْأَسْوَدِ الْکِنْدِیِّ وَ عَمَّارِ بْنِ یَاسِرٍ وَ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِیِّ وَ حُذَیْفَةَ بْنِ الْیَمَانِ وَ أَبِی الْهَیْثَمِ بْنِ التَّیِّهَانِ وَ سَهْلِ بْنِ حُنَیْفٍ وَ أَبِی أَیُّوبَ الْأَنْصَارِیِّ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الصَّامِتِ وَ عُبَادَةَ بْنِ الصَّامِتِ وَ خُزَیْمَةَ بْنِ ثَابِتٍ ذِی الشَّهَادَتَیْنِ وَ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ وَ مَنْ نَحَا نَحْوَهُمْ وَ فَعَلَ مِثْلَ فِعْلِهِمْ وَ الْوَلَایَةُ لِأَتْبَاعِهِمْ وَ الْمُقْتَدِینَ بِهِمْ وَ بِهُدَاهُمْ وَاجِبَة...

در خبر اعمش از حضرت صادق علیه السّلام نقل میکند که فرمود:دوستی اولیای خدا واجب است ولایت آنها لازم است و بیزاری از دشمنان آنها واجب است و هم از کسانی که ستم بآل محمّد صلّی اللَّه علیه و آله کرده‌اند و حرمت ایشان را هتک نموده و از فاطمه زهرا علیها السّلام فدک را گرفته‌اند و او را از میراثش بازداشته و حق او و شوهرش را غصب کرده‌اند و کوشش برای سوختن خانه‌اش کردند و بنیاد ظلم را نهاده سنت پیامبر را تغییر دادند و بیزاری از پیمان‌شکنان و ستمگران و منحرفین لازم است و بیزاری از شقی‌ترین فرد گذشتگان و آیندگان همتای پی‌کننده شتر ثمود کشنده امیر المؤمنین علیه السّلام لازم است همچنین بیزاری از تمام کشندگان اهل بیت واجب است.
و ولایت مؤمنینی که تغییر و تبدیلی پس از پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم بوجود نیاورده‌اند لازم است مانند سلمان فارسی و ابو ذر غفاری و مقداد بن اسود کندی و عمار بن یاسر و جابر بن عبد اللَّه انصاری و حذیفة بن یمان و ابی الهیثم بن التیهان و سهل بن حنیف و ابو ایوب انصاری و عبد اللَّه بن صامت و عبادة بن صامت و خزیمة بن ثابت ذو الشهادتین و ابی سعید خدری و هر کس از راه اینها رفته باشد و کردارش شبیه آنها و ولایت پیروان و اقتداکنندگان بایشان و هدایتشان لازم و واجب است.
الخصال، ج‌2، ص: 608


دروغ میگوید کسی که از دشمنان ما بیزاری نمیجوید.
وَ قِیلَ لِلصَّادِقِ علیه السلام إِنَّ فُلَاناً یُوَالِیکُمْ إِلَّا أَنَّهُ یَضْعُفُ عَنِ الْبَرَاءَةِ مِنْ عَدُوِّکُمْ قَالَ هَیْهَاتَ کَذَبَ مَنِ ادَّعَی مَحَبَّتَنَا وَ لَمْ یَتَبَرَّأْ مِنْ عَدُوِّنَا .
شخصی به امام صادق علیه السلام عرضه داشت: همانا شخصی است که محبت شما را در دل دارد اما در برائت از دشمنان شما ضعیف است. امام صادق علیه السلام در پاسخ فرمودند: دروغ میگوید کسی که گمان می کند دوستدار ماست اما از دشمنان ما برائت نمی جوید.
السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی (و المستطرفات)، ج‌3، ص: 640

اما در آخر جناب فرهنگ برای شادی دل بچه شیعیان روایتی را از کتب شما میاورم تا موضوع مشخص شود شاید فرق میان ما وبقیه در این باشد

به روایتی از منابع اهل تسنن اشاره میکنیم که از قول امام حسین علیه السلام بیان میدارد : شیعیان از طینت اهل بیت علیهم السلام خلق شده اند.

ابن المقری، از علمای صاحب نام اهل تسنن ، این چنین میگوید :

حَدَّثَنَا أَبُو الْحُسَيْنِ عَلِيُّ بْنُ إِسْحَاقَ بْنِ رُدِّيٍّ الْقَاضِي قَاضِي طَبَرِيَّةَ بِطَبَرِيَّةَ، ثنا عَلِيُّ بْنُ نَصْرٍ الْبَصْرِيُّ، ثنا عَبْدُ الرَّزَّاقِ، أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ، عَنْ أَبِيهِ قَالَ: رَفَعَهُ قَالَ:«إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ خَلَقَ عِلِّيِّينَ وَخَلَقَ طِينَنَا مِنْهَا، وَخَلَقَ طِينَةَ مُحِبِّينَا مِنْهَا، وَخَلَقَ سِجِّينَ وَخَلَقَ طِينَةَ مُبْغِضِينَا مِنْهَا، فَأَرْوَاحُ مُحِبِّينَا تَتُوقُ إِلَى مَا خُلِقَتْ مِنْهُ، وَأَرْوَاحُ مُبْغِضِينَا تَتُوقُ إِلَى مَا خُلِقَتْ مِنْهُ»
هَكَذَا حَدَّثَنَاهُ عَلِيُّ بْنُ رُدِّيٍّ، وَكَانَ أَحَدُ الثِّقَاتِ وَالظُّرَفَاءِ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ رَحِمَهُ اللَّهُ، وَعَلِيُّ بْنُ نَصْرٍ ذَكَرَ أَنَّهُ شَيْخٌ بَصْرِيٌّ قَدِمَ عَلَيْهِمْ

علی بن الحسین علیهما السلام از پدرشان ( حسین بن علی علیهما السلام ) روایت میکند :خداوند متعال علیین را خلق کرد و طینت و سِرِشت ما و محبّین ما را از آن خلق نمود و سِجّین را خلق کرد و طینت و سِرِشت دشمنان ما را از آن خلق نمود . پس ارواح محبّین ما به آنچه که از آن خلق شده اند مشتاق اند و ارواح دشمنان ما به آنچه از آن خلق شده اند مشتاق اند.
این روایت را علی بن ردی – که یکی از ثقات و دانایان شام می باشد –برای ما روایت کرده است .
و گفت که علی بن نصر ، شیخ و عالمی از بصره است که به نزد ایشان آمده بود.

معجم ابن المقرئ ، ص 353 رقم 1154 ، اسم المؤلف: أبو بكر محمد بن إبراهيم بن علي بن عاصم بن زاذان الأصبهاني الخازن، المشهور بابن المقرئ الوفاة: 381 ، الناشر: مكتبة الرشد، الرياض، شركة الرياض للنشر والتوزيع ، تحقيق: أبي عبد الحمن عادل بن سعد ، الطبعة: الأولى، 1419 هـ - 1998 م

ابن عساکر شافعی نیز این روایت را به نقل از ابن المقری ، به 2 سند معتبر بیان میدارد :

أخبرنا أبو الفرج سعيد بن أبي الرجاء بن أبي منصور أنا أبو الفتح منصور بن الحسين بن علي بن القاسم بن رواد الكاتب و أبو طاهر بن محمود نا أبو بكر بن المقرئ نا أبو الحسين علي بن إسحاق بن رداء القاضي قاضي الطبرية بالطبرية أنا علي بن نصر البصري نا عبد الرزاق أنا معمر عن الزهري عن علي بن الحسين عن أبيه رفعه قال إن الله خلق عليين وخلق طينتنا منها وخلق طينة محبينا منها وخلق سجين وخلق طينة مبغضينا منها فأرواح محبينا تتوق إلى ما خلقت وأرواح مبغضينا تتوق إلى ما خلقت منه
قال ابن المقرئ هكذا حدثناه علي بن رداء وكان أحد الثقات والظرفاء من أهل الشام رحمه الله
وعلي بن نصر ذكر أنه شيخ بصري له قدر عظيم

تاريخ مدينة دمشق وذكر فضلها وتسمية من حلها من الأماثل ، ج 41 ص 255 ، اسم المؤلف: أبي القاسم علي بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله الشافعي الوفاة: 571 ، دار النشر : دار الفكر - بيروت - 1995 ، تحقيق : محب الدين أبي سعيد عمر بن غرامة العمري

سند هر دو روایت ابن مقری و ابن عساکر از او ، معتبر میباشند .

با سلام
برادر گرامی سخن شما کاملا درست اما آیا خبر از سایتهای آنها و هزینه های که برای نابودی شیعیان هر روز پرداخت میکنند دارید !
رعایت تقیه در بسیاری از روایات وارد شده است و بر هر شیعه مومن واجب است که تقیه را با حصول شرایط آن اجرا کند .
ولی آیا بحث تقیه می تواند بهانه ای باشد برای تضعیف عقاید شیعه ؟

آیت الله العظمی خوئی در " التقیح فی شرح العروه الوثقی – کتاب الطهاره " ج 4 ص 257 چنین می گویند :
" اگر مفسده ای که بر رعایت تقیه متربت می شود بیش از ترک مفسده ترک تقیه باشد ، یا مصلحتی که در ترک تقیه است بیش از مصلحت تقیه کردن باشد ، مثل اینکه با تقیه کردن ، دین مضمحل و نابود ، و باطل غالب و ظاهر شود و جبت و طاغوت ترویج گردد ، در صورتی که اگر تقیه نمی کرد خود و یا جماعتی کشته می شدند ؛ در اینصورت بدون شک بایستی تقیه را ترک کند و خود را برای کشته شدن آماده نماید زیرا مفسده تقیه ( به مراتب ) از مفسده کشته شدن او عظیم تر و شدیدتر می باشد "

مرحوم علامه مجلسی نیز در " مرآه العقول " ج 11 ص 98 چنین می گویند :
" تقیه موجب ابقاء دین و اهل آن می باشد . پس اگر ضلالت و گمراهی آنقدر زیاد شد که سبب اضمحلال و نابودی دین می شود ، پس در آن زمان تقیه نباید بشود ولو اینکه سبب کشته شدن شود "

برادر گرامی خود بهتر از بنده میدانید
ملاک عقیده یک مذهب نظر مشهور علمای مذهب است .
و اگر مشهور علما و صاحب نظران بر مطلبی اتفاق داشته باشند و در مقابل عده خاصی از علمای مذهب بر خلاف آن عقیده داشته باشند نمی شود نظر شاذ و غیر مشهور را جزء اصول عقاید مذهب قرار داد .

بن باز می گوید رافضه مادامی که بر بغض صحابه باقی بمانند و صحابه را مگر عده کمی از آنها را سب کنند همچنین عمر و ابوبکر و بیشتر اهل بیت مثل علی و فاطمه و حسن و حسین را سب کنند و اعتقاد به عصمت ائمه اثنی عشره داشته باشند و بگویند این معصومین علم غیب دارند اینها همه اباطیلی است که با اهل سنت جمع نمی شود[1]

محمد بن صالح بن محمد عثيمين می نویسد شیعه دعای صنمی قریش را در کتاب مفاتیح الجنان آورده است[2]علاء الدین بصیر می نویسد امام خمینی دعای صنمی قریش را در کتاب کشف الاسرارش به ابوبکر و عمر تفسیر کرده است[3] وی اسم چند عالم شیعی که قائل به دعای صنمی القریش می باشند را می آورد و نسبت به آیه الله سبحانی که منکر این دعا می باشد اشکال وارد می کند و می نویسد کافیست که آیه الله سبحانی به سید میلانی زنگ بزند تا صحت این دعا در شیعه برایش ثابت شود[4]

سعد بن ناصر بن عبد العزيز أبو حبيب الشثري استاد دانشگاه محمد بن سعود ریاض می نویسد: دعوت تقریب بین شیعه و سنی بدعت کبرایی بود که کفر و ضلالت و الحاد را رنگ شرعی به آن دادند و به نام اسلام منتشر کردند تقریب مذاهب بزرگترین خسارت برای اهل سنت می باشد و ضرربزرگی به اهل سنت می زند که [5]
قفاری می نویسد : شیعه دائما تکیه گاه دشمنان اسلام بوده اند و سلاح کفار را تقویت می کنند و هر بدعت و الحادی و انحراف در دین از سوی روافض بوده است بنابراین تقریب مذاهب بدعت بزرگی می باشد که در زیر سایه آن روافض کفر و الحاد و ضلالتشان را می خواهند با رنگ و بوی شرعی و با اسم اسلام منتشر کنند[6]

در نقد این گفتار و رابطه آل سعود با آمریکا و انگلیس که دشمن حربی اسلام می باشند شاید کتابهایی مثل مستر همفر سند محکمی نداشته باشند اما فقط کافی است به تاریخ رجوع کنیم خصوصا وقتی وهابیت برای بار دوم با توطئه انگلیس توانستند حکومت را به دست بگیرند .
بن باز گفته است که خطر رافضه خمینیه اثنی عشریه بسیار زیاد می باشد زیرا که دعوت به شرک اکبر می کنند مثل استغاثه[7] بعد از مطالعه این عقاید هر شخصی اطمینان و یقین حاصل می کند که نشست و برخواست با روافض جایز نیست چه رسد به این که کسی روافض را دوست داشته باشد و یا از آنها دفاع کند نتیجه اینکه علمای الازهر گول خورده اند خصوصا حسن البنا و تلمسانی، تا حدی که برخی در باب تقریب به غلو افتاده است و می نویسد اختلاف بین ما اهل سنت و روافض از عظمت اسلام است . ای کاش این برادری که این جملات را بر زبان جاری می کند می دانست که این جملات از امام رافضی ها می باشد[8

عقاید اصولی شیعه و اهل سنت با هم فرق می کند بنابراین وحدت محال می باشد

بن باز : تقریب بین رافضه و اهل سنت محال است زیرا که عقیده مختلف می باشد عقیده اهل سنت توحید و اخلاص عبادت برای خداوند می باشد … ولی رافضی ها این عقیده را ندارند[9]

محمد إبراهيم إبراهيم حسان استاد دانشکده محمد بن سعود و از شاگردان بن باز می نویسد: علمای شیعه مدعی اند که اختلاف بین شیعه و اهل سنت در فروعات می باشد ودر اصول با هم مشترکند این ادعای خبیثی است که برخی ازعلمای اهل سنت نیز تکرار می کنند[10]

أبي إسحاق حويني از شاگردان آلبانی، تالیفاتی داشته است خطاب به اهل سنت می نویسد یکی از اموری که بنیان شده برای از بین بردن اصول اهل سنت بحث تقریب بین شیعه و اهل سنت است شیعه با این ادعای تقریب مذاهب به ریش اهل سنت می خندداختلاف ما با شیعه در اصول می باشد بنابراین تقریب مذاهب حرف باطلی می باشد[11]

قفاري می نویسدتا اصول شیعه تغییر نکند تقریبی صورت نمی گیرد وی تهمت جهل به تمام بزرگان اهل سنت می زند و می نویسد اکثر بزرگان تقریب اهل سنت هیچ اطلاعی از عقاید شیعه ندارندوی می افزاید تا وقتی که شیعه شیخین را نپذیرند و به آنها سب و لعن نکنند تقریب امری محال می باشد . [12]

چون شیعه منافق می باشد وحدت با آنها محال است.

آقاي قفاري مي نويسد : شیعه برای سنی کردن اهل سنت با نقاب تقریب مذاهب به میدان آمده است و تقیه با تقریب مذاهب جمع نمی شود^[13]علاء الدين البصير می نویسد ما شواهد بسیار زیادی داریم که تقیه نزد شیعه تقیه شرعی که فقط می توان در موارد اضطرار از آن استفاده کرد نیست بلکه تقیه نزد آنها کذب و خدعه و حلال کردن حرام و حرام کردن حلال و تغییر شرع خدا می باشد^[14]

علی بن نایف الشحود روایاتی از شیعه می آورد که دلالت بر بطلان اقتدا به اهل سنت دارد و می گوید شیعه در تقیه بین مخالف و یهودی هیچ فرقی نمی گذارد^[15]

بن عثیمین بعد از مباحث نتیجه می گیرد رافضه دروغگوترین و مشرک ترین طوائف می باشند[16]

حالا بازهم باید تقیه کرد

[1] مجموع فتاوى ابن باز (5/ 157)
[2]محمد بن صالح العثيمين ، قسم العقيدة1421 (28/ 37)
[3]علاء الدين البصير؛ الصلاة خير من النوم (7/ 48
[4]الصلاة خير من النوم (7/ 48)
[5] عبد الرحمن بن سعد الشثري ، اعتقاد الشيعة الاثنى عشرية سؤال وجواب (ص: 223)
[6] ناصر بن عبد الله بن علي القفاري مسألة التقريب بين أهل السنة والشيعة (2/ 277(
[7] مجموع فتاوى بن‏باز، ج 2، ص 549.- ص 552. ص 746[8] قال الشيخ عبد العزيز بن باز في مجموع فتاويه (4/439)
[9] عبد الرحمن بن سعد الشثري ، اعتقاد الشيعة الاثنى عشرية سؤال وجواب (ص: 229)
[10] محمد بن إبراهيم بن إبراهيم بن حسان ، دروس للشيخ محمد حسان (15/ 7
[11] أبو إسحاق الحويني الأثري حجازي محمد شريف ، دروس للشيخ أبو إسحاق الحويني (20/ 6)
[12] وفي روضة الكافي (12/323) وكتاب مسألة التقريب للقفاري (1/366)
[13] مسألة التقريب بين أهل السنة والشيعة(2/121)
[14] علاء الدين البصير؛ الصلاة خير من النوم (5/ 27)
[15] علي بن نايف الشحود، المفصل في أحكام الهجرة (4/ 496)
[16] محمد بن سعيد بن سالم القحطاني، الولاء والبراء في الإسلام من مفاهيم عقيدة السلف (ص: 37)

[=Times New Roman]

۲. به من تاخته‌اید که بدبختی‌ام این است که از «اهل خلاف» مطلب می‌آورم! آخر نباید یک نگاهی به حجم این مطالبی که کپی کرده‌اید بکنید؟ این مطالب شما از کیست؟ این همه نقلیات عمرو و زید شما از کیست؟ نقل از علمای درجهٔ چندم اهل سنت که خیلی‌هایشان را خود ایشان تضعیف کرده‌اند خوب است و نقل من از مالک بن انس بدبختی من است؟! آخر این چه نوع انصافی است؟!

۳. حدیث آورده‌اید که شیعه باید از دشمنان برائت جوید؛ جناب شعیب این‌همه برای شما نوشت که اهل سنت دشمن اهل بیت نیستند؛ ناصبی نیستند؛ دوستدار اهل بیت‌اند و ..... باز هم همان حرف‌ها را تکرار می‌کنید؟ باز هم انتظار دارید ما این نوشته‌های پراکنده در اینترنت را که سستی بعضی را دیدید مبنی براینکه عمرو دربارهٔ زید گفته که وی در کتاب بکر احادیث اهل بیت را ندیده بپذیریم و حمل بر دشمنی ایشان با اهل بیت کنیم؟ بعد آن همه کتاب‌های روشن و صریحی که در فضائل حضرت علی گفته‌اند یا جملاتی که در تعظیم اهل بیت گفته‌اند ندیده بینگاریم؟ مثلاً فضائل الصحابة لأحمد ابن حنبل: فضائل علی بن ابی‌طالب یا مناقب امیرالمؤمنین (ع) فی صحیحینو ...
[=times new roman]این مگر بیانیهٔ آیت‌الله سیستانی به کنفرانس وحدت اسلامی نیست که می‌گوید از مشترکات همهٔ مسلمانان مودت اهل بیت است؟ سخنان ایشان را بپذیریم یا این نقلیات از عمرو دربارهٔ زید و از بکر دربارهٔ خالد را؟[=Times New Roman]
[=Times New Roman]این دوستی شما با اهل بیت است که همه را دشمنان ایشان بخوانید و بگویید ایشان را رد و تخفیف کرده‌اند؟ و این دوستی من با مخالفان است که بگویم اهل بیت را دوست داشته‌اند؟! سبحان الله!

۴. بدتر اینکه اگر من نشان دهم مطالب شما نادرست است و فلان شخص دشمن اهل بیت نیست می‌شوم سینه چاک اهل خلاف؟ گفتن حقیقت و رفع تهمت دینی از یک مسلمان سینه‌چاکی اهل خلاف است؟ قرآن می‌خوانید؟ که می‌گوید «براى خدا به داد برخيزيد، به عدالت شهادت دهيد، و البته نبايد دشمنى گروهى شما را بر آن دارد كه عدالت نكنيد. عدالت كنيد كه آن به تقوا نزديكتر است» (مائده: ۸). از سنت حضرت علی چیزی در خاطر دارید که برای دفاع از زرتشتیان ایران در مقابل برخی دیگر برخاست؟ اهل سنت مسلمان‌اند یا نه؟ قرآن دربارهٔ حفظ وحدت اسلامی چه گفته؟ اینکه از هر سخنی یا کاری که به تفرقه منجر شود بپرهیزید مگر سخنان مراجع نیست؟ این مسلمانی شما چه قسمی است که فقط بر مبنای این نقلیات عمرو و زید و احادیث بررسی‌نشده‌ای که ده‌ها حدیث معارض آن‌ها هم در منابع هست خلاصه می‌شود؟ بنابر حدیث صحیح، این احادیثی که می‌آورید اگر با دستور مکرر قرآنی به وحدت همرأی نیست پوچ و باطل است (کافی، ج۱، ص۶۹).

[=times new roman]خیلی حرف‌های دیگر هم هست که ان‌شاالله جناب شعیب بهترش را خواهند گفت.

با سلام

[]