جمع بندی چرا فقط گناهان خاص؟ (مذهبی یعنی چه؟)

سلام

در لسان روایات شیعه غیر از مومن است.
در واقع مومن ( در مقابل ناس یا مسلمان ) در لسان روایت یا فقه قدیم به معنای شیعه اعتقادی است. یعنی کسی اعتقاد به ولایت و حکومت امام علی ع بعد از پیامبر دارد.
شیعه اعتقادی حتما محب اهل بیت هست.

شیعه ای که در روایات مطرح شده ( در روایات زیاد) از کبریت احمر کمتر هستند و در اوج کمال اخلاقی و زهد می باشند.
در واقع ما یک شیعه ی اعتقادی هستیم که با تعبیر محب اهل بیت یا مومن در روایات و فقه قدیم شناخته می شویم.

انچه ما تا الان فهمیدیم این است که

هر کس مسلمان باشد و عمل صالح انجام دهد، بهشتی خواهد شد ولی ممکن است وارد جهنم شود و عذاب بکشد و بعد بهشتی شود البته مقام بالایی نخواهد داشت.

هر کس شیعه اعتقادی باشد وضعش بهتر است.
هر کس شیعه ( کبریت احمر ) باشد وضعش بهتر است.

پس تکلیف مسلمانان مشخص است.
ولی کلا شنیدیم و خواندیم هر کس در شناخت حق و هدایت کوتاهی نکرده باشد بهشتی خواهد بود.
چه مسیحی باشد و چه اهل کتاب و چه کافر !!!

سلام و عرض ادب

دو نوع انگیزه در رفتار داریم

انگیزه منفی و مثبت

این دو نوع انگیزه می تواند در راستای امیال انسانی باشد ، یا دستورات الهی

هر عمل مثبتی صرفا الهی نیست ( مثلا برنامه ریزی برای حل مشکل یتیمان جنگی ، توسط این ملجم و دیگر خوارج!)
و هر عمل منفی صرفا شیطانی نیست( مثلا کشتن و به قتل رساندن کفار محارب)

در پناه حق تعالی

باسلام خداقوت

همه توضیحات کارشناس محترم رو در پاسخ به سوالات خوندم ولی پاسخ سوال استارتر رو نتونستم بگم که این پست و این قسمت از متن تایپک هست

به نظرم چیزی که مورد توجه قرار نگرفته این موضوع هست که من منشاء رفتار خوب خود را در چه چیزی بدانم و همین اصل وجه تمایز رفتارخوب یک کافر با مسلمان است

و از آنجایی که در نهاد همه این خوبی هست پس انتظار بیش از این همه نمیرود که من رفتار دل سوزانه در مقابل یک قرد انجام دهم مهم این است که من بدانم اصل و ریشه این خوبی هایی که در وجود من نهادینه شده از کجاست

به همین خاطر میزان و ارزش کار دو فرد هم متفاوت میشود

دین کامل است و الله جل جلاله امر کرده که بطور کامل وارد شوید.
دین به احکامات و دستورات الهی به طریقه و روش رسول خدا گفته می شود. الگوی کامل پیامبرخداست.
در واقع بخش دوم کلمه (محمد رسول الله) از ما تقاضا دارد که 24 ساعت زندگی معاشرات معاملات عبادات اخلاقیات را طبق پیامبر بگذرانیم.

اینکه چرا برخی گناهان را متوجه هستیم و نسبت به بعضی اصلا یا حتی احساس هم نمی کنیم. خب این برمیگرده به کیفیت ایمانی یک انسان .

مومن واقعی گناهان کوچک را مثل کوهی می پندارد و مسلمان ضعف الایمان آن ها را چون مگسی تصور می کند.

بدون شک الله سبحانه و تعالی می خواهد که انسان خود را به تکامل برسد.

متاسفانه امروزه ما در بحث علم و ایمان
فقط بعد علم را مد نظر داریم و نسبت به ایمان و یقین هیچ توجه و حتی سر صحبتی هم نداریم. این یکی از مهم ترین دلایل پس رفت ماست.
یاران پیامبر می گفتند تعلمنا الایمان ثم تعلمنا القرآن

پیامبر خدا ابتدا قلب یارانش را شخم می زد سپس نهال احکامات را در آنها نگاشته می کرد در واقع تا نه یا سیزده سال حتی حکم نماز هم نبود پس چه عملی طی این مدت صورت می گرفت. جواب : یقین و ایمان سازی

هدف قرآن از تکرار خلقت آسمان و زمین و تکرار داستان های انبیا (چون تبدیل شدن آتش نمرودی به گلستان ، داستان عصای حضرت موسی یا رود نیل ) این است که انسان باور و یقین خود را نسبت به الله تعالی درست کند و توجه خود را از اسباب به رب الاسباب وصل کند طوری که یقین کند الله تعالی :
1- با اسباب هر کاری را می کند و دنیا به حال خود رها نیست مفهوم آیات قرآن (یک برگ بدون امر الله بر زمین نمی افتد)
2- الله تعالی برخلاف اسباب انجام می دهد غرق کردن قارون در زمین ! یا داستان تبدیل آتش به گلستان و داستان های قرآنی دیگر
3- اینکه الله تعالی بدون اسباب هر کاری می کند خلقت حضرت آدم یا خلقت حوا یا داستان میوه های در اتاق مریم مقدس

هواپیما به اسباب خود را وابسته نکرده با سرعت زیاد به مقصد می رسد اما قطار خود را به اسباب وابسته کرده است (ریل قطار )
اولین مرحله ایمان سازی " لا اله " است تمام مادیات و شکل های تو خالی ! را نفی کردن
اینکه در پول و کاغذ ؛ در ساختمان و گل ؛ کارد و شمشیر ؛ پست و صندلی و....( تمام چیزهای که انسان از ان ها زیاد متاثر می شود ) در این ها هیچ چیزی نیست و از اینها هیچ چیزی نمی شود مگر

الا الله
فقط از الله می شود تمام اینها در تصرف الله تعالی هستند .

نفی اثبات کردن مهم ترین مرحله یقین سازی است چیزی که قرآن زیاد ان را تذکره می کند
وقتی یقین درست شد عمل آسان و شیرین می شود .
منظورم این است که انسان ابتدا معرفت و عشق الله را در قلبش بیاورد و قلب خود را آماده کند و تعلق خود را نسبت به اسباب منقطع کند و به الله وصل کند و به اسباب تکیه نکند بلکه فقط از آن ها استفاده نماید .

در جنگ بدر مسلمانان یک سوم کفار بودند اما چون متوجه الله بودند و متکی به مادیات نبودند آنها پیروز شدند
اما در جنگی مسلمانان سه برابر کفار بودند این در ذهن انان آمد که در نبرد قبلی ما یک سوم بودیم پیروز شدیم اما حال ما سه برابریم (نگاه از رب به طرف اسباب آمد)
مسلمانان شکست خوردند.

از سوال کمی خارج شدم.

در دین اسلام کیفیت به مراتب از کمیت مهمتر است و همین کیفیت اسلام است که کمیت آن (منظور تعداد مسلمانا ) را افزایش می دهد.
اگر عده ای فکر می کنند که با فلسفه و غلبه علمی بر کفار ،مسلمانان زیاد می شوند (اگر چه بی تاثیر نیست ) باید بگویم این نادرست است. علت ترقی اسلام در اعمال مسلمانان هست وسبب گرویدن کفار به اسلام می شود.

سلام و عرض ادب

برادر گرامی

ما سه نوع تعبد داریم

خدا پرستی
غیر خدا پرستی(شرک)
خود پرستی(تکبر)

این که انسان به آنجه خداوند امر فرموده عمل کند ، خداپرستی است .
در دو مورد دیگر هدف خدا پرستی نیست

خود پرستی و شرک است.

الاعمال بالنیات

مثالی می زنم
در جامعه آمریکا حمایت از همجنسگرایی از نظر خود پرستان و غیر خدا پرستان عملی صحیح است !

اما من و شما می دانیم که همجنسگرایی عملی اشتباه است

دفاع از کسی که مورد ظلم واقع شده مثبت است

اما باید ببینیم این شخص از نظر خداوند مظلوم محسوب می شود یا خیر

مثالی دیگر می زنم

برخی که ادعای تشیع دارند ، بر طبل تفرقه می کوبند و مسلمین را به خاطر اختلافات پدرانشان ، به جان هم می اندازند .

در حالی که خود ائمه همه مسلمین و مخصوصا شیعیان را دعوت به اتحاد و گذشت می کردند .

از نظر این افراد متعصب ، و همفکرانشان ، عمل ایشان صحیح است

اما از نظر خداوند این عمل اشتباه است.

دفاع از حق شخصی عملی مثبت است
اما خداوند این دفاع از حق را که منجر به تفرقه می شود اشتباه می داند.

پس همیشه عمل مثبت در تفکر عوام و جامعه ، صحیح و الهی نیست!!!!

کشتن یک کافر محارب ، از نظر عوام و جامعه ، عملی منفی است

اما دستور خداست

در پناه حق تعالی

[="Times New Roman"][="Black"]استاد بدیع می خواستم سوالی از شما بپرسم

این پست جناب شروحیل عزیز نظر من هم هست می خواستم ببینم حرفشون درسته یا نه

پارسال که ماجرای آقای قرائتی و آقای دوربینی پیش اومد

یه عده انگار تازه از قفس آزاد شدند و فرصتی پیدا کردند برای کوبیدن آقای قرائتی

یک کارگردان و نویسنده سینما گفت: آقای قرائتی ما چکار کنیم که چهل سال باید شما رو توی تلویزیون تحمل کنیم. چرا دل آقای دوربینی رو شکستی.

بنده از آقای دوربینی با افتخار دعوت میکنم که توی فیلم بعدیم بازیگر نقص اصلی باشه.

یعنی مثلا می خواست بگه من ته انسانیت هستم و خیلی از آقای قرائتی بالاترم

در حالی که آنچه من متوجه شدم نیتش این بود که با این کارش فشار روانی بیشتری بر آقای قرائتی وارد کنه

و حالا چه عقده و کینه ای از آقای قرائتی داشت رو خدا می دونه

مطمئنا اینکه آدم بیاد به یه انسان گمنام که توی هفت تا آسمون یه ستاره هم نداره فرصت رشد کردن و شکوفایی استعدادهاش رو بده بسیار عالی هست

ولی اینکه چه نیتی پشت اینکار باشه هم خیلی مهمه.

می خواستم ببینم بر فرض که اون کارگردان چنین فرصتی به آقای دوربینی می داد ( که نداد )

و بر فرض که برداشت شخصی من از نیت اون کارگردان ( نیت پلید ) درست باشه.

خداوند عمل این شخص رو چگونه قضاوت خواهد کرد ؟[/]

[="Times New Roman"][="Black"]

سلام و عرض ادب

برادر گرامی

از نظر بنده کفر نوعی تعبد نیست !

کفر یعنی نادیده گرفتن !

کسی که به آن چه دلش می خواهد عمل می کند
آنچه دلش یخواهد را حلال و آنچه دلش نخواهد را حرام می کند
و برایش مهم نیست خدا چه می خواهد
خود پرست است

کسی که به معاد اعتقاد ندارد ، و آن را انکار می کند
و اعمالش را برای دنیایش انجام می دهد ، نه برای آخرتش .
چگونه می تواند عملی برای آخرت خود بفرستد! تا ترازوی عمل او را سنگین کند؟

اگر از این شخص بپرسیم دین بهتر است یا کفر

می گوید کفر !

کسی جاهل است که دین را نشناسد

نه این که دین را بشناسد ، اما خودش را به کوچه علی چپ بزند.! چون کفر لذتش بیستر است!

کمک به فقیر در نهایت در همین دنیا به کارش خواهد آمد ، در آخرتش نصیبی نخواهد داشت
چرا که کمک به فقیر را برای خودش و دنیایش انجام داده ، نه برای خدا یا آخرتش!

نمی دانم به چه زبانی بگویم

الاعمال بالنیات

هدف شخص جلب رضایت خدا نیست !

هدف جلب رضایت هوای نفس است!!!

شیطان هم هزاران سال نماز خواند

اما برای خودش خواند ،نه برای خدا !!!

چگونه توقع دارید خداوند او را به بهشت ببرد!!!

در حالی که این شخص اگر وارد بهشت هم شود هر کاری انجام دهد برای خودش انجام می دهد
اگر خدا بگوید میوه آن درخت را نخور ، می گوید می خورم چون از آن لذت می برم!

برادر گرامی

هر کسی ممکن است گناه کند !

ولی خداوند گناهان کسانی را که از روی جهل گناه کرده ، می بخشد

اما عمل کسی را که برای خودش کار نیک کرده ،
نه برای خدا ،
نمی پذیرد!!!

در پناه حق تعالی

با سلام به همه دوستان
و ممنونم از شروع کننده تاپیک که این مسائل را مطرح و نقد می کنید تا بلکه ما آدم های مثلاً مذهبی ، خودمان کمی افکارمان را واکاوی کنیم و خودمان منتقد خودمان باشیم .
سوال شما دو قسمت است ( اگر اشتباه متوجه شدم تصحیح کنید)
۱- اینکه عمل صحیح ذاتا نیکوست و ربطی به مسلمان بودن یا نبودن ندارد .
۲- چرا معیار دینداری در جامعه ما ظواهر است.

در مورد بخش اول من فکر میکنم که عمل نیکو ( منظورم فقط خود عمل است نه نیت و انگیزه پشت آن) ذاتاً نیکوست و ربطی به دین ندارد اما خوب دین باعث میشود: که :
۱-ما کارهای نیک را درست تربشناسیم.
۲- انگیزه قوی تری برای انجام آن ها پیدا کنیم.
۰۳- کارهای نیک را هدف دار تر و با اولویت درست انتخاب کنیم.
۴-درک ما از خوبی و بدی یک عمل و نتیجه ای که از آن حاصل می شودکامل تر شود.
مثلاً من چه مسلمان باشم چه مسیحی چه کافر اگردروغ بگویم نفس این دروغگویی در هر سه حالت یکی است و مسلمان و کافر ندارد اما شاید به واسطه تعالیم دین درک من از پلیدبودن دروغگویی و عواقب دنیوی و اخروی آن بیشتر از یک غیر مسلمان باشد(شاید هم نباشد). پس مجازات کسی هم که بیشتر می فهمیده از مجازات سایرین بیشتر است‌. یا مثلاً منی که راجع به حجاب اطلاعات بیشتری نسبت به یک دختر اروپایی دارم احتمال رعایت حجاب از جانب من بیشتر است و به همان نسبت رعایت نکردن حجاب هم به نظر من برای من مجازات بیشتری دارد( نسبت به کسی که در محیطی رشد کرده که اصلا درکی از حجاب ندارد) .
( ببخشید اگر تکرار مکررات شد برای مقدمه لازم بود)
اگر نه ذات کار نیکو و ذات کار بد تفاوتی نمی کند.
کسی هم که اعتقادی به دین ندارد و اصلا هدفی اخروی و الهی برای کارهای نیک خود ندارد البته به پاداش اعمال خود خواهد رسید; (مثلا همان تخفیف یا رفع عذاب و...)
اما سوال اینجاست که آیا انجام این کارها در قرب او به خداوند متعال می تواند تاثیری داشته باشد یا نه ( وقتی که خودش دنبال چنین هدفی نبوده) یا به قول شما نیت او الهی حساب می شود یا نمی شود؟
من مطلبی از استاد مطهری در کتاب عدل الهی بخش نهم ( عمل خیر از غیر مسلمان) خواندم که تا حدودی جوابگوست ایشان در این قسمت می گوید( البته نظر شخصی ایشان است):
"...باید گفت در عمق ضمیر این انسانها نوری از معرفت خداوند هست و به فرض اینکه به زبان ، انکار کنند در عمق ضمیر اقرار دارند ؛ ....علاقه به خیر و عدل و احسان از آن جهت که خیر و عدل و احسان است، بدون هیچ شائبه چیز دیگر، نشانه ای است از علاقه و محبت ذات جمیل علی الاطلاق ؛ علیهذا بعید نیست که اینگونه کسان واقعاً و عملاً در زمره اهل کفر محشور نگردند، هر چند لساناً منکر شمرده می شوند. و الله اعلم."
( البته بهتر است متن کامل آن نوشته را بخوانید من برای اختصار یک سری جملات را حذف کردم)
ادامه در پست بعد

بخش دوم سوال شما هم که گفتید چرا معیار ،ظواهر شده
سوالتان مبهم است آیا شما می گویید دین چنین معیاری داده یا مردم اینگونه قضاوت می کنند؟
در مورد دین که از نوشته هایتان بر می آیدکه بعید است شما چنین نظری داشته باشید.
مثلاً آیه ویل للمصلین از چه کسانی حرف میزند از نمازگزارانی که ریا می کنند. همان خداوندی که نماز را در قرآن بر ما واجب کرده در جایی دیگر از قرآن از نمازگزاران انتقاد می کند.
اما اینکه چرا بین مردم یک سری کارها به عنوان نماد مومن بودن در نظر گرفته شده خوب دلیلش ساده است چون این فاکتورها از ظاهر هر کسی مشخص هستند و اولین چیزی هستند که به چشم می آید. بنابراین در این حدش را نمی توان از مردم خرده گرفت مثلا نماز ستون دین و جزو اصلی ترین برنامه های یک مسلمان هست و تردیدی در آن نیست. اما اشکال در این هست که:
اولاً ما این دستورات را در حد یک عمل بدون روح و صرف وظیفه انجام می دهیم بدون اینکه باطن و هدف آن را در نظر بگیریم مثل نماز ، روزه یا حج.
اشکال دوم هم به نظرم این هست که ما به یک سری دستورات دینی اهمیت می دهیم و به بقیه دستورات دین بی توجهی می کنیم. این مهجور واقع شدن دستورات دینی هم خودش دلایل مختلفی دارد از جمله:
۱- میزان فهم ما از خوبی یا بدی یک عمل متفاوت است مثلا همین غیبت که مطرح کردید دلیلش این است که زشتی این عمل آنقدرها برای ما ملموس نیست اما زشتی برخی اعمال دیگر برای ما کاملاً قابل درک است.
۲- بعضی از ما مردم دینمان را تا آنجا حفظ می کنیم که به دنیایمان آسیبی نزند. مثلا نماز، روزه، رعایت حجاب و امثال اینها خرجی ندارند اما مثلا اگر پای حق و حقوق زیر دست( مثل کارگران یا پرسنل یک مجموعه) و یا مثلا خمس و زکات و ... به وسط بیاید خیلی از ماها پایمان می لنگد.
در کل غلبه بر هوای نفس و رسیدن به آن مکارم اخلاقی که دین مدنظر دارد سخت است. کنار گذاشتن بخل، حسادت، کنترل نگاه ، کنترل زبان و ... همگی جزو دستورات دین هستند اما به نظر من سخت بودن انجام دادنشان نسبت به یک سری موارد دیگر باعث شده که مورد اغفال قرار بگیرند.
فعلا همین ها به ذهنم رسید ...
در مورد آن مثالی هم که در مورد برده داری زدید من خودم هم جوابی ندارم بدهم و یادم هست که در یک تاپیک دیگر که خودتان شروع کننده بودید مفصل راجع به اون صحبت شد که البته مثل اینکه قانع نشدید. من خودم هم قانع نشدم اما چون برایم مساله مهمی نیست خیلی دنبال جوابش هم نیستم چون اصلا در زمان ما چنین مساله ای تمام شده هست و البته قصد فضولی ندارم اما به نظر من شما هم خیلی درگیرش نشوید چون فایده ای ندارد و به جواب نمی رسید. توی این جور موارد خود من وقتی جواب قانع کننده ای پیدا نمی کنم فقط این طور خودم را قانع می کنم که قطعا خداوند به بنده اش ظلم نمی کند و کارهایش عین عدالت است. یا می گویم که حکم خداوند را ما اشتباه فهمیده ایم و اشتباه عمل می کنیم.
من فکر می کنم در کل در بسیاری از مواردی که شما راجع به آن انتقاد دارید چه در این تاپیک چه در جاهای دیگر بیشتر به نحوه اجرای احکام و نحوه عمل کردن ما مسلمانها ایراد دارید که البته بعضی جاها این اشتباهات را از خود اسلام می دانید که من فکر می کنم خودتان هم قلباً می دانید که اشتباه از دین اسلام نیست و هر چه هست از اعمال اشتباه خود ماست.
( توی پرانتز عرض کنم که بنده همون کاربر"مهربون"هستم نتونستم با نام کاربری قبلیم وارد بشم مجبور شدم با نام جدید وارد بشم تا ببینم بعداً چی میشه)

[="Times New Roman"][="Black"]

تاپیک جدیدی ایجاد کردم که استاد کافی پاسخگو هستند

فکر میکنم آن چیزی که دنبالش هستی رو در این تاپیک پیدا کنی[/]

[="Times New Roman"][="Black"]

خیلی ممنونم از پاسخی که دادید

ولی نباید اینگونه هم باشد که هرکس برای انجام اعمال غیر اخلاقی در امنیت کامل دیگران را تشویق به عدم قضاوت کند

مثلا طرف دزدی میکند هنجارشکنی میکند و هرکاری بخواهد میکند آخر سر هم می گوید زود قضاوت نکن

خب من هم با توجه به سوابق و شناختی که از آن شخص دارم و خواندن مصاحبه ها و دیدن فیلمها و آشنایی با دیدگاه و نگرش آن فرد چنین نظری می دهم[/]

راستش با خواندن این حدیث واقعا تعجب کردم چون من فقط قسمت اول را می دانستم و از بقیه اون بی اطلاع بودم. یه سوالی برام پیش اومد البته به بحث بی ربطه اما از کارشناس محترم می خوام اگه امکانش هست یه توضیح مختصر بدید راجع به اینکه کسایی مثل من که از علم حدیث و علوم مشابه اون خیلی اطلاعی نداریم چطور از خوانده ها و نوشته ها اطمینان حاصل کنیم؟ آیا ما هم موظف به پیدا کردن اصل روایات در کتاب های مرجع هستیم؟اینقدر که این حدیث برای من مسلم بود که الان به خیلی چیزهای دیگه ای هم که از طریق روحانیت و حتی کتابها اطلاع کسب کرده ام شک کردم.
حد اطمینان کجاست؟ برای منی که فرصت خواندن منابع اصلی را ندارم و به نوشته ها و صحبت های روحانیون اطمینان می کنم. این در حالیست که من میبینم حتی خود روحانیون هم با هم دیگر بر سر یک سری مسائل اختلاف دارند.

باسلام

پست رو خوندم این آیه از قرآن به ذهنم رسید

سلام و عرض ادب

در جامعه رابطه دوستی از نظر اکثریت بد نیست

در حالی که چنین روابطی معمولا به زنا ختم می شود

در واقع اگر در جامعه زنا خیلی بد است ،

بیشتر از بعد اجتماعی است

نه صرفا از بعد دینی

اما غیبت و تهمت و ... از بعد اجتماعی چندان هم بد نیست

که به نگاه نادرست جامعه به این گناهان و ترک امر به معروف و نهی از منکر بر می گردد

در واقع در قوم لوط ، لواط عملی عادی بود ( مانند دوران صفویه)

و قبح اجتماعی نداشت

همچنین قبل از بعثت پیامبر نیز زنا در جامعه اعراب مساله ای عادی بود

و قبح اجتماعی نداشت

واقعیت این است که اکثر مردم بنده دنیایند

اگر زنا را بد می دانند

به این خاطر است که باعث ناراحتی ایشان می شود

نه به این خاطر که خداوند زنا را حرام کرده!
( نوعی خود پرستی )

در عین حال غیبت و تهمت و ربا را بد نمی دانند !
حتی اگر عقابش سخت از زنا باشد
چرا که در حقیقت ایمانی به خدا و روز قیامت ندارند و دین فقط لقلقه زبانشان است

در پناه حق تعالی

۱. مقایسه شما اصلا قابل قبول نیست . گناه زنا رو با گناه فرضا ربا به مقایسه نشستین! چطور میشه در برابر سوختگی یک انگشت و سوختگی قسمت بیشتری از بدن یک واکنش داشت؟ یا برای یک گناه و خطای انسانی کوچک مردم رو به توپ و تشر بست و برای گناه زنا که صدمات جبران ناپذیر بزرگی داره به آرامی برخورد کرد؟

حتی در جوامع اروپایی هم چنین نیست و قوانین سفت و سخت تری برای تجاوز یا امثال اینها بکار میره و حتی با حضور قربانیها مستند میسازن.

۲. اطلاع از دنیای زنان کار پیچیده ای نیست. از زنان محجبه عصبانی تر زنان معمولی و ... هستن. چه کسی حاضر میشه عقد موقت یا دوستی خارج از عرف و شرع با مردی داشته باشه و بعد از چند صباحی که مرد سیر شد مثل دستمال دور انداخته بشه؟
خداوند این صیغه یا عقد موقت رو حلال کرد اما بندش برای لذت خودش بهره برد نه صرفا دستور خداوند برای شرایط خاص! درد شهوت بود نه در دین و درد سرپرستی از یک زن.
البته محک خوبی هست و میشه مردان هوسران رو زودتر شناخت و از آفت های زندگی مشترک با چنین اشخاصی فاصله گرفت.
در جامعه ی امروز هر دختری آرزوی ازدواج دائم داره و خوشبختی طولانی . خدا یکی همسر یکی اما همین عقد موقت برای برخی که خدا رو قاطی نیات خودشون میکنن یا دوستی و روابط خارج از قاعده زندگی های زیادی رو از هم پاشونده که روانشناسان و مشاوران ازش به خیانت یاد میکنن. مشخصه عقل سالم نمیپذیره .

۳. مردهای مذهبی و مردهای آزاد و بی ایمان در هر دو گروه همین هست، من هم آدمی رو میشناسم که ایمان نداره هم نان میبره، هم مال یتیم میخوره و ... صرفا چون یکی نماز میخونه نباید حس کنیم دیگه اشتباهی ازش سر نمیزنه! این افکار درست نیستند.

۴.منم زنان معمولی رو میشناسم که خون شوهرشون رو میمکن.

مشکل در تشخیص شماست نه در افراد مختلف. به هر حال هر کسی جوری زندگی میکنه مهم تشخیص درست زندگی کردن اون شخص هست. اینکه یک مؤمن نما رو بتونین از یک فرد مؤمن واقعی تشخیص بدین.
لازمه ی تشخیص اینها نماز خواندن و روزه گرفتن نیست ، حجاب نیست. لازمش شناخت رفتار و گفتار هست. برنامه ی زندگی اون فرد هست.

خداوند اگر میخواست یار جمع کنه با قدرتی که داشت انسان رو مطیع مطلق خودش می آفرید ، قدرت اختیار داده و همین باعث شده یکی بی ایمان ، یکی ظاهر ساز و یکی حقیقی و با ایمان باشه. خدا هرگز نیازی به کسی نداره که دنبال یار جمع کردن باشه! از بین چند میلیارد بشر فقط یک میلیارد و خورده ای اسم مسلمان روشون هست این یار جمع کردن نیست.
یار جمع کردن یا مسایلی که اینچینی هست بیشتر منو یاد دوران مدرسه میندازه ، یادش بخیر.

بهر حال باید قدرت تشخیص و تمیز دادن بالا بره و این بیشتر به ادراک انسان از مسایل بر میگرده.