جمع بندی نبرد قادسیه ؛ خوب یا بد؟

[="Times New Roman"][="Black"]یه مطلبی رو می خواستم بگم که اصلا و ابدا روی صحبتم با استارتر محترم نیست.

کاری به این ندارم که چقدر پاسخ محکم برای این شبهه وجود داره و قانع کننده هست یا نیست.

ولی یه عده معلوم الحال هدفشون از مطرح کرده این شبهه اینه که نتایج زیر رو بگیرند:

«امام علی به کشوری حمله کرده که یه روزی قرار بوده ما توش زندگی کنیم. وای وای پس امام علی دشمن ایرانیان است.»

«مسلمانان با ایرانیان دشمن هستند. پس جمهوری اسلامی ایران معنی ندارد و باید بین اسلام و ایران یکی را انتخاب کنیم.»

«عرب ها با ایرانیان دشمن هستند. پس هـــــر عرب و هــــر کشور عربی با ما دشمن است و ما با آنها برادری نداریم.»

«مسلمانان خونریز و جنگ طلب هستند.»

اینها همونایی هستند که اگر یه غیر آمریکایی به ناموسشون تجاوز کنه درخواستشون فقط اعدام هست.

ولی اگر یه آمریکایی به ناموسشون تجاوز کنه به این نتیجه میرسن که «حتما ناموسمون یه کاری کرده که بهش تجاوز کردند. کرم از درخته.» happy[/]

بله فرمودید
اما منظور من این است که چرا مخالفت جدی نکردید؟

شما فرمودید که پیامبر(ص) فرمودند:

[="Times New Roman"][="Black"]

همانطور که رهبری از خرابکاری های یه عده از مسئولین در کشور کاملا اطلاع دارند ولی احساسی عمل نمی کنند که مشکلات بیشتری پیش نیاید

و تصمیمی می گیرند که به نفع اسلام باشد.

ما حضرت علی علیه السلام را با جدیتشان در دفاع از مظلومین می شناسیم.

در این شبهه فضای ترسیم شده به شکلی هست که انگار حضرت علی زیاد هم به جنایات اتفاق افتاده بی میل نیست یا در خوشبینانه ترین حالت بی تفاوت است.

ما از خیلی از اتفاقاتی که رخ داده بی خبر هستیم و نمی دانیم چه بوده و چه گذشته و هر تصمیم به چه دلیل گرفته شده.

ما حق نداریم با امکانات دنیای امروز ، با فهم و شعور و قدرت درک و تحلیل انسان های امروزی تصمیم های اون زمان رو زیر سوال ببریم.

خطبه 3 نهج البلاغه

« سوگند به پروردگارى كه دانه گياه را در خاك شكافت و انسان را بيافريد.
اگر آن جمعيت زياد حضور نمى‏ يافتند و وجود جمعى يارى كننده نبود كه حجت بر من تمام گردد
و نبود پيمانى كه خداوند تبارك و تعالى از علماء و دانشمندان گرفته تا راضى نشوند بر سيرى ظالم و گرسنه ماندن مظلوم،
هر آينه رشته شتر خلافت را بر كوهانش مى ‏انداختم و پايانش را چون اولش فرض مى‏ كردم و از خلافت كناره مى‏ گرفتم.
آن وقت شما مى فهميديد كه اين دنياى شما نزد من از آب بينى بزى كم ارزشتر است.»

خطبه 33 نهج البلاغه
«عبد الله بن عباس مى‏گويد در «ذى قار» به امير المؤمنين (عليه السلام) وارد شدم او مشغول پينه زدن نعلين خود بود.
از من سؤال كرد قيمت اين نعلين چقدر است عرض كردم قيمتى ندارد.
فرمود: به خدا سوگند اين كفش نزد من از فرمانروايى بر شما محبوبتر است مگر آنكه حقّى را بر پا سازم يا باطلى را بر اندازم .»

حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمودند: يا علي لا يعرفك الاّّّ الله و انا. اي علي! تو را هيچكس نشناخت جز خدا و من.

کاش امیرالمومنین علیه السلام رو با اینها می شناختیم.
[/]

[=Times New Roman]با سلام

علامه طباطبائي در جلد پنجم تفسير الميزان، راجع به حمله به ايران و سائر فتوحات که به دست خلفاي بعد از رسول اکرم -صلی الله عليه وآله- اتفاق افتاد می‌نويسد:

[SPOILER]
وقد أيقظت هذه الفتوحات المتوالية الغزيرة العرب الجاهلية من الغرور

والنخوة بعد ما كانت في سكن بالتربية النبوية ، فكانت تتسرب فيهم روح الأمم المستعلية

الجبارة ، وتتمكن منهم رويدا ، يشهد به شيوع تقسيم الأمة المسلمة يومئذ إلى العرب

والموالي ، وسير معاوية - وهو والى الشام يومذاك - بين المسلمين بسيرة ملوكية قيصرية ،

وأمور أخرى كثيرة ذكرها التاريخ عن جيوش المسلمين ، وهذه نفسيات لها تأثير في السير

العلمي ولا سيما التعليمات القرآنية.

وأما الذي كان عندهم من حاضر السير العلمي فالاشتغال بالقرآن كان على حاله وقد

صار مصاحف متعددة تنسب إلى زيد وأبى وابن مسعود وغيرهم .

[/SPOILER]ترجمه:

این فتوحات متوالی و فراوان، حسّ غرور و نخوتی را که با تربیت نَبَوی آرام گرفته بود، دوباره بیدار کرد

و باعث شد روحیّه‌ي رياست‌طلبي و ديکتاتوري بر آنها غالب گشته، در آنها ريشه بدواند،

که تقسيم مسلمانان در آن روزگار به دو گروه عرب و مَوالي (مسلمانان غير عرب)

و هچنين نحوه حکومت معاويه به سبک شاهان قيصر و همچنين امور ديگر که از رفتار لشکر مسلمين در تاريخ ذکر شده،

گواه بر مطلب فوق است.

و اين روحيّات، بر روند علمي مسلمين، به ويژه تعليمات قرآني، تأثير گذاشت.

تفسير الميزان - السيد الطباطبائي - ج 5 - ص 273

[=Times New Roman]محمد بن عثمان ذهبي از دانشمندان بزرگ رجال شناس مکتب خلفاء در قرن هشتم است.

وي در يکي از آثارش به نام «المنتقی» مي‌نويسد: عليّ بن أبي‌طالب بعد از رسول اکرم -صلّی الله عليه وآله- در هيچ جنگي شرکت نکرد! مدرک:

تذکّر: تخصّص عمده ذهبي در دانش رجال و جرح وتعديل راويان است لذا در زمينه پذيرش احاديث هم سختگير بوده.

نکته مهم درباره ذهبی اين است که از آخرین افرادی بوده که به بقایای کتاب‌های قرون نخست اسلام دسترسی داشته و پس از دوره‌ي او، بسیاری از این آثار از میان رفته است.

توضيحات بيشتر در مورد شخصيت ذهبي: http://www.wikifeqh.ir/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%B0%D9%87%D8%A8%DB%8C

سلام

اگر حضرت علی را فردی در «حصر» و منزوی تصور کنیم می شود هر چیزی را به ایشان نسبت داد : با فتوحات مخالف بودند ، اعمال مسلمین و در رأس آنها خلیفه عمر را اسلامی نمی دانستند و از جمله این حرف ها ..

اما دقیقا خلاف اینها را مشاهده می کنیم .. در جریان حمله به ایران مسئله مشاوره ایشان به عمر فقط یک بار تکرار نشده ، جنگ چه آن زمان چه امروز یک فرآیند مدت دار است و سال ها طول می کشد .. نمی توان تصور کرد حضرت علی یک بار از خانه بیرون آمده ، مشاوره ای داده و بعد هم دیگر کاری به باقی قضایا نداشته .. دقیقا عکس آن ایشان نیز مانند سایر مسلمین در یک جبهه بوده و از شکست ایرانیان و خواری آنها خشنود بوده است تا آنجا که برای تهییج سپاه برای جنگ با معاویه می گوید « ای مردم کوفه ، شما شکوه و شوکت عجمان را از بین بردید [ و مي توانید همان بلا را بر سر معاویه بیاورید ] » ..

این بخش پیش از جنگ است ، اما پس از نبرد و وقتی که خزانه های ایرانیان به دست اعراب افتاد و زنان و دختران ایرانی توسط عرب های مسلمان به کنیزی و بردگی گرفته شدند ، اعراب مسلمان که نمی دانستند با این پول هایی که غارت کرده اند چه کار کنند بنابر بعضی روایات با پیشنهاد حضرت علی دیوانی تشکیل داده و اموال را در آن قرار دادند و آنرا صرف هزینه های جاری حکومت اسلامی کردند .یکی از این هزینه ها اعطای مقرری ماهیانه به مسلمین بود و حضرت علی و فرزندانش نیز از همان اموالی که به دست مسلمین افتاده بود ماهیانه مقرری دریافت می کرد . به گواه تاریخ در دستگاه حکومت عمر بن خطاب مسلمانان را از نظر میزان اعتبار و درجه در اسلام به طبقه هایی تقسیم بندی کرده بودند و متناسب با هر طبقه به آنها ماهیانه پول می دادند . بالاترین طبقه که بیشترین پول را دریافت می کرد نزدیکان پیامبر و خویشاوندان او بودند . علی بن ابیطالب در رأس آنان ماهیانه تا حدود 12 هزار درهم دریافت می کرد .. امام حسن و امام حسین نیز با وجود آنکه در زمان جنگ بدر نوزاد شیرخواره بودند ، اما به سبب قرابت با پیامبر معادل اصحاب بدر ( مسلمانانی که در جنگ بدر حضور داشتند ) مقرری دریافت می کردند ... نیز دختران و زنان ایرانی که توسط اعراب مسلمان به بردگی گرفته شده بودند بین مسلمین توزیع شدند و حضرت علی نیز از از آنان سهم فراوانی برد . از این رو نمی توان گفت مثلا حضرت علی مخالف غارت خزانه امپراطوری ایران یا به بردگی گرفتن زنان و دختران ایرانی بوده است .. چون او اگر ذره ای در درستی کسب این اموال و پول ها و برده ها شبهه ای می داشت ، قطعا از آنها استفاده نمی کرد.. نه آنکه بالاترین سهم را ببرد ...

پس از آن و در زمان عثمان نیز امام حسن و امام حسین در حمله به طبرستان در سپاه اسلام حضور داشتند و طبیعتا خط و مشی آنان را پذیرفته بودند که در سپاه حضور داشته اند .. بعضی در این قسمت می گویند امام حسن و امام حسین به این دلیل در لشکر حاضر شدند تا مانع دست اندازی ها و وقوع اعمال نادرست بشوند که البته این توجیه مضحکی است . هر عاقلی می داند توحش و خونخواری لشکر اعراب مسلمان تا چه حد زیاده بوده و نه اراده ای برای کنترل آن وجود داشته و نه آنکه دو نفر جوان بیست و چند ساله هیچ قدرتی برای آن کار ندارند ، حتی اگر واقعا هم چنین چیزی را بخواهند .

جلوتر که بیاییم و در زمان حکومت خود حضرت علی نیز با آنکه در این مدت مسلمانان بیشتر درگیر جنگ داخلی بودند ، اما در همین زمان اندک نیز شخص حضرت علی در سرکوب ایرانیان چیزی کم نگذاشت . زیاد بن ابیه که فرزندش عبیدالله در ماجرای کربلا معرف حضور همگان است از طرف حضرت علی به سمت منطقه فارس و کرمان روانه شد و در آنجا آنچه که می توانست از ایرانیان کشت و به بردگی گرفت و قساوتی در حق مردم ایران روا داشت که در تاریخ ثبت شده است ..

از این رو نمی توان حضرت علی را جدا از لشکر کشی به ایران دانست .. اتفاقی هم در این ماجرا نیفتاده که برخی دوستان انتظار دارند حضرت علی از آن برائت بجوید .. از دید مسلمانان ایرانیان دشمن و کافر بودند و باید کشته می شدند ، زنان و دخترانشان را هم باید به اسیری گرفت .. خب نظیر همین ها را شخص حضرت علی در ماجرای بنی قریظه انجام داده بود ، جاهای دیگر هم رخ داده بود .. اینجا چون مسئله کمی مایه ی ملی و میهنی در خود دارد ممکن است برخی چنین تصور کنند که آن حضرت از اساس با حمله به ایران مخالف بوده که خب چنین نیست ..

حق یا نا حق بودن این حمله و جنایاتی نیز که در طی این لشکرکشی انجام شده بستگی به این دارد هر کسی خودش را به آن زمان ببرد و سپس با خود بگوید در جبهه وطن و کشور خودش می جنگیده ، یا آنکه به سپاه اسلام ملحق می شده است .. آنگاه می تواند حق یا ناحق بودن این حمله را شخص برای خودش تحلیل کند .

در زمان حکومت علی منطقه فارس به شدت سرکوب شد.

ای کمیل! جنگ و جهادی پذیرفته نیست مگر با اذن و اجازه امام عادل، و گرفتن و برداشتن غنیمت جنگی نیز جایز نیست، مگر با حضور امام و رهبر فاضل.

http://www.askdin.com/showthread.php?t=60717&p=949076#post949076

ظاهرا می توان برداشت کرد عمر بن خطاب نیز از دید حضرت علی امامی عادل بوده است ..

در واقع برداشتی که شما از دین و تاریخ اون دارید بیشتر شبیه خواب ( و دقیقتر رویا ) ست .. و کارشناس بحث که به احتمال بسیار یک دوره تاریخ اسلام رو کامل مطالعه کردن می تونن در مورد مطالبی که نوشتم قضاوت دقیق تر و منصفانه تری داشته باشن ، رد یا تایید کنند .

از خیلی ها غیر از اینهم البته انتظار نمیره

بله اصلا به خاطر چنین ابهامی این بخش را انتخاب کردم
لذا برداشت شما درست نیست لا اقل شواهد دیگر، برداشتی مخالف آنچه گفتید را برای ما تداعی میکند...
البته من قصدم این نبود گفتگو کنم فقط این جمله را آوردم تا متفکران رویش فکر کنند...
توصیه :
در مسائلی که با کاربران دیگر دارید سعی کنید لحن آرامی داشته باشید
و بحث ها را منظم و مرتب ارائه دهید ( احساس میشود شما مشوش بحث میکنید. )
و برای هر بخش سند ارائه کنید تا مخاطب احساس کند شما منطقی بحث میکنید نه از روی احساسات و تعصب.

«حرف» و «عمل» هرکجا با هم در تضاد باشند، باید «عمل» فرد را ملاک قرار داد .. علاوه بر آنکه اساسا معیار عملکرد فرد است نه سخنان او ، از طرف دیگر جعل سخن و ساختن نقل قول های دروغین به مراتب ساده تر از جعل یک رخداد عملی در تاریخ است ..

در این موضوع نیز مشخصا وقتی ثابت شده حضرت علی هم مانند سایر مسلمین ( و بلکه بیشتر از آنها ) از پول و غنایم و برده های به دست آمده از جنگ با ایران استفاده کرده است دیگر چنین احادیثی مورد توجه قرار نمی گیرند . یا آنکه از انها نتیجه ای مطابق با ما وقع ( آنچه رخ داده ) گرفته می شود که آن نتیجه را خدمت شما عرض کردم ..

معمولا چون اکثرا طرف بحث بنده کارشناس سایت است ، هم ایشان و هم بنده می دانیم که فلان مطلبی که ارائه می شود سندیت تاریخی دارد ... مگر آنکه موضوع اختلافی باشد که در آنصورت ارائه سند از سوی طرفین و نقد اسناد طرف مقابل لازم می باشد ..

[="Times New Roman"][="Navy"]

خود این اعمال درصورت اثبات اگر از طریق نقلی معتبر تر از نقل های دیگر به ما رسیده باشند، وجوه مختلفی دارند ...
عمل به خودی خود، نقل را نقض نمی کند ...
این برداشت ما از عمل است که باعث چنین تضادی میشود ..

تاریخ طبری - ترجمه ابوالقاسم پاینده : ج پنجم - صفحه 1794 و 1795 و 1798

« و چون عمر خواست ديوان را مرتب كند على و عبد الرحمن بن عوف گفتند:«از خويشتن آغاز كن».
گفت: «نه، از عموى پيمبر خدا صلى الله عليه و سلم آغاز مى‏كنم، آنگاه هر كه باو نزديكتر است.» براى عباس مقررى معين كرد و از او آغاز كرد. آنگاه براى جنگاوران بدر پنجهزار پنجهزار مقرر كرد، براى مسلمانان پس از بدر تا حديبيه چهار هزار چهار هزار مقرر كرد، براى مسلمانان پس از حديبيه تا وقتى كه ابو بكر از مرتدشدگان دست بداشت، سه هزار سه هزار مقرر كرد. آنها كه در فتح مكه حضور داشته بودند يا در ايام ابو بكر جنگيده بودند و جنگاوران پيش از قادسيه همگان سه هزار سه هزار گرفتند. براى جنگاوران قادسيه و جنگاوران شام دو هزار دو هزار مقرر كرد و براى آنها كه سخت كوشيده بودند و هزار و پانصد دو هزار و پانصد مقرر كرد
....
چهار تن از غير بدريان يعنى حسن و حسين و ابو ذر و سلمان را ببدريان پيوست، »

- - - - - - - - - - -

تاریخ طبری - ترجمه ابوالقاسم پاینده : ج 5 صفحه 1825 :

پس از فتح مدائن و تقسیم غنائم :

« فرشى بود شصت در شصت، زمينه از [HL]طلا [/HL]بود و زينت آن نگين‏ها، و ميوه آن جواهر ابريشم و برگها از ابريشم و آب طلا بود و عرب آنرا قطف مى‏گفتند.
گويد: و چون سعد غنايم را تقسيم كرد فرش بماند كه تقسيم آن ميسر نبود، پس مسلمانان را فراهم آورد و گفت: «خداوند دستهاى شما را پر كرد، تقسيم اين فرش مشكل است و كس تاب خريدن آن ندارد، رأى من اينست كه آنرا به امير مؤمنان واگذاريد كه هر چه خواهد كند» و چنان كردند.
گويد: و چون فرش را در مدينه پيش عمر بردند، خوابى ديد و كسان را فراهم آورد و حمد و ثناى خدا كرد و در باره فرش رأى خواست و قصه آنرا بگفت، بعضى‏ها گفتند آنرا بگيرد، بعضى ديگر به نظر او واگذاشتند، بعضى ديگر راى مشخص نداشتند. على كه سكوت عمر را ديد برخاست و نزديك او رفت و گفت: «چرا علم خود را جهل مى‏كنى و يقين خود را به مقام شك مى‏برى؟ از دنيا جز آن ندارى كه عطا كنى و از پيش بردارى يا بپوشى و پاره كنى يا بخورى و ناچيز كنى» گفت: «راست گفتى» و فرش را پاره كرد و ميان كسان تقسيم كرد. يك پاره آن به على رسيد كه به بيست هزار [درهم] فروخت و از پاره‏ هاى ديگر بهتر نبود. »

گویا همیشه سهم حضرت علی از بقیه بهتر و بیشتر بوده و این یک دفعه که استثنائا سهم وی برابر با بقیه بوده است لازم بوده حتما در تاریخ ثبت شود ..

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسن - سید جعفر مرتضی عاملی : صفحه 156

روزی عمر مالی را تقسیم کرد و به این دو [ حسن و حسين عليهما السلام] بیست هزار درهم بخشید و به پسرش عبدالله هزار درهم. پسرش او را ملامت کرد و گفت: تو هجرت و سابقه‌ی مرا در اسلام می‌دانی و با این حال بین من و این دو کودک فرق می‌گذاری و آنان را بر من مقدم می‌داری. (معلوم می‌شود این مسأله در اوایل خلافت عمر اتفاق افتاده است.) عمر گفت: «وای بر تو! جدی مثل جد آن دو برایم بیاور تا به تو هم به اندازه‌ی آنان بدهم.»

- - - - - - - - - - - - -

آنچه اینجا آورده شد تنها بخش کوچکی از کل ماجراست .. ما اصلا فرض می کنیم هیچ کدام از این گزارشات و صدها گزارش تاریخی مشابه آنها صحیح نباشد ..

مکرر در کتاب های قصه و داستان ائمه خوانده اید که آنها هزاران هزار درهم را در طول عمر خودشان بخشیده اند .. صرف نظر از اصالت این داستان ها یک بار شده از خودتان بپرسید آن بزرگواران این همه اموال را از کجا آورده اند ؟! من اگر بخواهم ارقامی که داستان نویس ها فقط برای انفاق های امام حسن مجتبی ذکر کرده اند را لیست کنم باید چندین سطر فقط عدد بنویسم ، رقم های سرسام آوری از پانصد هزار درهم ، دویست هزار ، صد و بیست هزار ، چهل هزار ووو .. خب این همه پول را امام حسن از کجا آورده اند ؟!

و نکته بعدی اینکه شما منکر هر چیزی بشوید نمی توانید منکر «عدالت حضرت علی در تقسیم بیت المال » بشوید .. در واقع این عدالت در تقسیم بیت المال از آنجا آمده که بر خلاف عمر بن خطاب ، حضرت علی سهم همه را در بیت المال یکسان قرار می داد .. خب بفرمائید ببینیم پول های این بیت المال از کجا می آمده است ؟! شاید هم نفت می فروخته اند و ما خبر نداریم ...

- - - - - - - - - - - - - - - - - -

وجه دیگرش را شما بفرمایید .. یا باید ثابت کنید حضرت علی و امام حسن و امام حسین یک درهم از عمر بن خطاب دریافت نکرده اند ، یا آنکه لاجرم بپذیرید هم عمر بن خطاب را قبول داشته اند و هم حکومتش را ..

راه سومی هم هست : بفرمائید حکومت عمر بد بوده ، اما پولی که می داده خوب بوده :))

مثل اینکه شما فراموش کردید بحث ما چه بود و با بحث های دیگر خلط کرده اید....
بحث ما در امام عادل دانستن یا ندانستن عمر در آن روایت بود...
آیا دریافت بیت المال و خرید برده دال بر این است که عمر، امام عادل است؟!
از زمان پیامبر تا زمان امام حسن عسکری علیهم السلام
ائمه و مومنین برده میخریدند و بیت المال دریافت میکردند
آیا اینها بدان معناست که عباسیان و امویان و سایر ظلمه، امام عادل بودند؟

یک بار دیگر در کمال آرامش بخوانید ببینید من چه گفتم و شما چه برداشت کرده اید :

من مطمئن نیستم قصه هایی که در مورد انفاق های نجومی ائمه نقل شده صحت داشته باشد ، اما حتی اگر صحیح هم باشند سوال من چیز دیگریست : این ائمه بزرگوار ما آن چند میلیون درهم و دینار را از کجا آورده اند که چنین حاتم بخشی هایی کرده اند .

ما داریم در مورد حکومت «اسلامی» بحث می کنیم .. اگر قرار است خزانه حکومت اسلامی نیز به روش بقیه غارتگران تاریخ پر بشود که دیگر بحثی نمی ماند ..

این احادیث مربوط به اوایل هجرت به مدینه است ، آن موقع مسلمانان به علت آنکه هیچ مال و ثروتی نداشتند مجبور بودند در سختی زندگی کنند و حضرت علی نیز آن زمان در نخلستان ها برای دیگران کار می کردند .. پس از فتح خزانه های ایران اما ، ائمه نیز مثل بقیه مسلمانان دیگر نیازی به کار و کشاورزی نداشتند و ماهیانه از بیت المال مقرری دریافت می کردند که اسناد نیز ارائه شد .

سلام

سلام

آنجا حضرتعالی در پاسخ به اینکه آیا حضرت علی با به کنیزی گرفتن زنان یا کشتارهایی که اتفاق افتاده مخالف بودند فرمودید :

هم کشتار کافران و هم به بردگی گرفتن زنان آنها دستور قرآن است ، شخص حضرت علی نه تنها با این موراد مخالف نبود که عملکرد ایشان در غزوات پیامبر و به خصوص بنی قریظه مشخص و واضح است ..

حتی اگر اختلاف نظری هم میان عمر و علی وجود داشته در موارد بسیار جزیی بوده و دست کم در تاریخ جایی ندیدم که حضرت علی مخالفتی با لشکرکشی ها یا کشتاری که از ایرانیان شد داشته باشد..

متشکرم که صراحتا و بدون تعارف اصل موضوع را بیان کردید .. بله من هم همین را می گویم ، می گویم حضرت علی غنیمت هایی که لشکر اسلام گرفته بود را شرعی و درست می دانست و از این رو از آنها استفاده می کرد ، ( و با این وجود نمی دانم چرا عده ای در این بحث از شنیدن این سخنان ناراحت می شوند .. )

البته درست است که حضرت علی بعدها روش مساوات در تقسیم بیت المال را پیش گرفت ، اما با اینحال سهم بزرگی از مقرری ماهیانه بیت المال در زمان عمر و عثمان را در اختیار داشت ..

خب این دیگر بر میگردد به اینکه چقدر انسان به وطنش پایبند است .. ممکن است یک نفر بگوید من به سپاه اسلام می پیوندم و حتی در برابر کشور خودم هم میجنگم ، هرکجا حق باشد همانجا می جنگم ، و همین کار از دید بسیاری مصداق خیانت به کشور و وطن فروشی باشد .. این دیگر اختلاف بر سر مبانی و نظرات است ..

بنده نیز عرض کردم نمی توان گفت آن حاکمان خودشان بد بوده اند، اما پولشان خوب بوده است ..

ما در مورد افراد عادی بحث نمی کنیم ، شما معتقدید ائمه در آخرین درجه ایمان بوده اند .. چنین ایمانی مانع از آن می شود که اموال به دست آمده از حکومت ظالم قبول بشود ... مگر آنکه بگوئیم واقعا از دید ائمه حکومت هایی که در زمان آنها وجود داشته غاصب و طاغوتی نبوده است ..

حضرت علی کسی که ادعا میشه آینده و گذشته در برابر اون مثل روز روشن هست و اگه اراده کنه کهکشانها رو هم در کسری از ثانیه جابه‌جا میکنه، ولایت تکوینی داره به همه چی.
چطور همچنین انسانی جنایات اعراب در جنگ ایران رو ندید، حتی حدس هم نزد که فرهنگ کشورهای دیگه ممکنه فرق داشته باشه با اعراب.
اونوقت میاید میگید با اصل فتوحات موافق بود و راضی به گسترش دین خدا بود.
حتما در نگرش حضرت علی هدف وسیله رو توجیه می‌کنه.

دارم گسترش اسلام رو با مسیحیت مقایسه میکنم، والا اینطور نبود، عقاید مسیح کم کم رو به گسترش گذاشت که نهایتا پادشاه روم هم مسیحی شد و شروع به گسترش جهانی کرد. باید قبول کرد که که گسترش اسلام با خونریزی اشتباه بوده.

ما ناسیونالیست نیستیم و در طول تاریخ ارتش ایران هم جنایات زیادی به بقیه مردم سرزمین های دیگه کرده، نمونه ش حمله نادر و ...ولی اینطور نیست که جنایاتی که به کشورمان شده رو توجیه کنیم و فراموش کنیم.

شما دارید بدیهیات را انکار میکنید...
خریدن برده و گرفتن بیت المال در زمان حجاج و هر حاکم ظالمی، میتواند خوب باشد و در عین حال آن حاکم امام عادل نباشد...
این دو ربطی به هم ندارد...

فکر نمیکردم شما خونخواران اموی و عباسی را هم امام عادل بدانید...

اتفاقا به هم ربط دارند .. طبق مبانی شیعه حکومت های زمان ائمه ظالم ، فاسد و طاغوتی بوده اند . دریافت مستمری از چنین حکومتی قاعدتا باید حرام باشد .. ائمه می توانستند بدون اینکه پولی از این حکومتها دریافت کنند خودشان کار کنند و بی نیاز از آنها زندگی کنند ..

و اما در مورد برده داری ، نفس این عمل اشتباه است .. لااقل به زور کسی را نباید مجبور به برده بودن کرد .. حال چه می خواهد زمان حکومت نبوی باشد چه علوی چه طاغوتی ..

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

بله فرمودید ، اما بنده به تمایلات درونی شما کاری ندارم ، طرف اصلی بحث من کارشناس است و ایشان نیز منکر سخن من نشدند .. دست کم کلام ایشان باید برای شما حجت باشد .

بازهم شما را به پاسخ کارشناس به صحبت هایم ارجاع می دهم . اگر بخوانید متوجه می شوید ایشان هم منکر آن نیستند که ائمه از بیت المال پول های فراوانی نصیبشان می شده است . لذا بهتر است شما هم بدیهیات تاریخی را انکار نفرمائید .

بیت المال حکومت اسلام با غارت خزانه های امپراطوری ایران و سپس روم پر شد .. حمله کردند ، غارت کردند و بعد غنیمت ها را بین خودشان تقسیم کردند ..

به نام خدا.

=d>

لطف بفرمایید یکم دیگه با استفاده از "مبانی شیعه"، "حلیت و حرمت" یاد ائمه (ع) بدید تا بیشتر از پیش باعث انبساط خاطر حضار بشید. laughing امیدوارم اونقدر عقل داشته باشید که متوجه باشید مبانی شیعه توسط ائمه (ع) آموخته شده اند.

و در مورد برده بودن، بله خوب! به زور نباید کسی رو مجبور به برده بودن کرد! باید رفت گفت آقا شما میای بدون زور و مسالمت آمیز، "مجبور" به "برده ی من" بودن بشی؟ laughing

ستایشگر :Gol:

بحث این بود که شما میخواهید از دریافت مستمری و خرید برده، نتیجه بگیرید آنها امام عادل بودند...
این موارد از زمان پیامبر تا امام یازدهم انجام میگرفت
اما این دلیل بر ''امام عادل'' بودن نیست....

آنکس که ادعای ایمان کامل می کند باید کلیت دستگاه حکومت غیرالهی را طاغوتی بداند ، نه آنکه از یک طرف بگوید این طاغوت است و بد است و حق ما را غصب کرده و از طرف دیگر پول های همان حکومت را تمام و کامل دریافت کند .. این تناقض را البته انتظار ندارم چون شمایی پاسخ بدهد ..

آن آقای کذایی را دوستان شما به شکل مسالمت آمیز گردنش را زده اند و البته زن و بچه اش را هم به شکلی مسالمت آمیز و با آغوشی باز به بردگی گرفته اند ..

دوست عزیز ، شما یک بار دیگر آن حدیثی که آوردید را مطالعه کنید ..

در آن حدیث از زبان حضرت علی گفته شده : هرجنگی که بی اذن امام عادل برپا شود مشروع نیست ، به طریق اولی غنیمتی هم که از آن جنگ به دست بیاید مشروع نخواهد بود ..

مسلمین عزیز به جز حمله به ممالک دیگر و به تاراج بردن خزائن و املاک مردم سایر نواحی درآمدی نداشتند .. به عبارت ساده تر حمله می کردند ، غنیمت می گرفتند و سپس غنایم را بین خودشان تقسیم می کردند ..

طبق آن حدیثی که آوردید فتوحات اسلامی مشروع نبوده اند ، چون فرمانده و رییس هیچ یک از این فتوحات ائمه شیعه نبوده اند .. خب بقیه موضوع دیگر ساده است .. حال حضرتعالی و باقی دوستانتان بفرمائید بیان کنید چگونه مالی که از راه نامشروع به دست آمده ، یکهو مشروع می شود ؟!

شما که خودتون رومسلط به دونستن وقایع تاریخی میدونید پس چطور نمیدونید که حضرت علی

ع یک درهم از بیت المال رو تصاحب نشده با اینکه این

حق رو هم داشته ؟!

شما یک بار به حرف من توجه کن !
میگویم از زمان پیامبر تا امام آخر

مگر بردگان زمان پیامبر با اذن پیامبر برده شده بودند؟!
مگر بردگان زمان حجاج خونخوار با اذن امام برده شدند؟!
مگر بردگان زمان معاویه و یزید با اذن امام برده شدند؟!

در مورد دریافت مستمری نیز امر خیلی واضح است و نمونه فراوان...
یک نمونه تاریخی مصادره کاروانی که به سمت شام میرفت توسط امام حسین علیه السلام....

آقاي هدايتي

اين فتوحات و كشورگشائي هاي بني أميه، همزمان بوده با حيات بعضي از ائمه (عليهم السلام). آيا آنان با اين فتوحات و كشورگشائي ها موافق بودند؟ اگر موافق نبودند، مخالفت آنها چگونه ابراز مي شده و موضعگيري ائمه (عليهم السلام) درباره اين فتوحات و كشورگشائي ها چه بوده است؟

استاد حسيني قزويني

كسي كه كوچكترين اطلاعي از كتاب هاي تاريخي داشته باشد، مثل تاريخ بن اثير و تاريخ طبري و تاريخ ابن خلدون و سيره ابن هشام و...، به يقين قطه پيدا مي كند كه ائمه (عليهم السلام) كوچكترين نظر موافقي با فتوحات نداشتند. حتي خود اينها كه مي گويند اميرالمؤمنين (عليه السلام) موافق اين فتوحات بوده، آقا اميرالمؤمنين (عليه السلام) يكي كلمه هم در مدح و ثناي اين فتوحات ندارد. بلكه آنچه در منابع شيعي با سندهاي صحيح آمده، ائمه (عليهم السلام) شركت در اين فتوحات را حرام مي دانستند.

مرحوم كليني (ره) در كافي، جلد 5، صفحه 23 و شيخ طوسي (ره) در تهذيب الأحكام، جلد 6، صفحه 134 از امام صادق (عليه السلام) نقل مي كنند:

إن القتال مع غير الإمام المفروض طاعته حرام مثل الميتة و الدم و لحم الخنزير.

اين كساني كه با غير امام واجب الاطاعة به فتوحات مي روند و كشته مي شوند، اين فتوحات حرام است مانند خوردن ميته و خون و گوشت خوك.

روايتي را خود آقا اميرالمؤمنين (عليه السلام) دارد كه مي فرمايد:

لا يخرج المسلم في الجهاد مع من لا يؤمن علي الحكم و لا ينفذ في الفئ أمر الله عز وجل، فان مات في ذلك كان معينا لعدونا في حبس حقوقنا و الاشاطة بدمائنا و ميتته ميتة جاهلية.

كسانيكه در ركاب فاتحان و فرماندهان به جنگ مي روند، با اين كه اين فرماندهان و فاتحان به حكم خدا ايمان ندارند و دستور خدا را در غنائم جنگي اجرا نمي كند، اينها اگر در جهاد كشته شوند، همانند مردن در زمان جاهليت مرده اند و حاضرين در اين فتوحات كه بدون اذن امام بوده، به دشمنان ما در اين زمينه كمك كرده اند و حقوق مسلم ما را حبس كرده اند.

علل الشرايع، ص464 ـ خصال شيخ صدوق، ص625 ـ وسائل الشيعه، ج15، ص49، حديث19961

از آقا امام جواد (عليه السلام) وقتي مي پرسند كه آيا ين فتوحات و كشورگشائي ها جزء جهاد هست يا نه؟ حضرت صراحتا مي فرمايد كه اينها جهاد نيست و امروز، جهاد، رفتن به حج و عمره و احياء سنت پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در جامعه است.

كافي، ج1، ص251 ـ وسائل الشيعه، ج15، ص47

لذا ما مي بينيم كه نه ائمه (عليهم السلام) در اين فتوحات بودند و نه از صحابه و نه اين كه كسي را تشويق كرده اند در اين فتوحات شركت كنند.

برخي از آقايان أهل سنت مدعي هستند كه امام حسن (عليه السلام) در برخي از فتوحات بوده، دروغ محض است و روايات در اين مورد، ساخته و پرداخته دودمان بني أميه است. امام حسن (عليه السلام) و امام حسين (عليه السلام) در هيچ يك از فتوحات حضور نداشتند و در مدينه منوره، در ركاب پدر بزرگوارشان بودند

http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=5628

حالا نظر کارشناس محراب را نگاه کنید :

در جمع‌بندي مطالب فوق بايد گفت في‌الجمله اصل فتوحات در دوران خلفاي اوليه همچون فتوحات دوران پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلّم ـ مورد تأييد اهل‌بيت ـ عليهم السّلام ـ بوده ولي و به دليل عدم نظارت صحيح بر روند فتوحات و بي‌مبالاتي ،جنبه‌هاي فرهنگي و معنوي سپاهيان اسلام كم‌رنگ و يا مغفول واقع گرديد و از زمان معاويه به بعد، جنبة كشورگشايي پيدا كرد.

http://www.askquran.ir/showthread.php?t=32598

به نام خدا.

حقیقتش من هم انتظار ندارم شما متوجه باشی داری چیکار میکنی، اما یکبار دیگه بهت میگم. قواعد و قوانینی که حلیت و حرمت کاری رو مشخص میکنند از مرجعی صادر میشوند و منطقا امکان پذیر نیست که با استفاده از این قواعد و قوانین، رای به حرمت یکی از کارهای صادر شده از اون مرجع داد! چون دور میخوره! ( داستان سقراط آتنی و دروغگو بودن اهالی آتن طبق اظهارات سقراط ) پس دقت کن که با به کار بستن "مبانی شیعه"، نمیتونی فعل ائمه (ع) رو از نظر "حرمت و حلیت" بررسی کنی. گرفتی ان شاء الله؟

نکته رو بگیر و به احساساتی نشو. نکته اینه که میگی "لااقل به زور کسی را نباید مجبور به برده بودن کرد"، که خودش محل اجتماع نقیض هاست! laughing دقت کن.

ستایشگر :Gol: