جمع بندی آیا امامان از بدو خلقت پاک بوده اند؟

[="Tahoma"][="Navy"]

با سلام
دوست گرامي مطالبي فرموديد كه عميقا موجب رنجش در نحوه پاسخگوئي و استدلال است
1 - شما در پست ماقبل اين مي فرمائيد كتابمقدس تحريف شده است - اين درحالي است كه حتي يك سند تاريخي تاكنون براي تحريف كتابمقدس توسط دشمنان ارائه نشده است و برعكس دهها دليل و سند براي تحريف قراني كه شما به ان استناد ميكنيد و با استناد به آن كتابمقدس را محرف ميدانيد - موجود است كه در بحث مربوطه به بهانه عدم حضور كارشناس ان تاپيك را بستيد
2 - چه كسي گفته يا سندي داريد كه چنين تهمتي به خدا ميزنيد كه ما بايد از انبيا تقليد كنيم - اين تهمت به خداست - نبي يا رسول حامل يك پيام است - همين و بس - نامه رساني كه توقع اطاعت از گيرنده نامه دارد خيلي بي منطق و فاسق و فاسد است
3 - چه كسي گفته داوود يا لوط يا سليمان پيامبر بوده اند؟ اين ادعاي شماست - ادعاي قران است - لوط برادر زاده ابراهيم بود و اتفاقا از او نافرماني كرد - داوود وقتي مرتكب گناه شده پيش پيامبري رفت تا او را راهنمايي كند - داوود و سليمان پادشاه بودند نه پيامبر - هر كس ادعا كرده لوط يا داوود پيامبر بوده او موظف است كه دليل و سند ارائه كند و نه ما - و خود مدعي هم بايد داوود يا لوط را مبرا از گناه بسازد و نه ما- وقتي چنين مطالب غلط و كذب در قران وجود دارد ايا خود حجتي نيست كه ادعاي شما در نبوت جناب محمد و يا وحي بودن قران يك ادعاي كذب است؟
ده ها غلط و مطلب كذب اينگونه و بزرگتر از اين در قران وجود دارد ثابت ميكند نويسنده قران در ادعاي خود صادق نيست بلكه حتي تاريخ هم نخوانده است
اگر اهل گفتگو هستيد با لگد به زير ميز نزنيد هر مطلبي دليل ميطلبد
وقتي خود قران در دفاع از جناب محمد ميگويد - بگو براستي من بشري هستم مثل شما- شما غاليان چنان غلو ميكنيد كه او عصمت تكويني داشته است اين دوستي شما با جناب محمد است يا دشمني آشكار
وقتي خود قران ميگويد اي محمد ما گناهان قبل و بعد تو را آمرزيديم - شما مدعي هستيد كه او معصوم بوده؟؟ تكليف ما را مشخص كنيد بلاخره ما بايد حرف شما را ملاك قرار دهيم يا حرف قران را؟؟؟؟؟؟؟؟

با سلام
1 - دوست گرامي بنده نيز مي دانم موضوع بحث تاپيك تحريف قران و كتابمقدس نيست شما مدعي شديد و بنده پاسخ دادم گرچه شما براي تهمت خود در مورد تحريف كتابمقدس هيچگاه سند تاريخي ارائه نكرديد بغير از مغايرت آن با پيش فرض هاي غلطي كه در همين تاپيك هم اشاره نموديد
2 - در همين بخش دلايل شما چندين مغلطه ناشي از پيش قضاوت وجود دارد
الف - چه كسي مدعي شده پيامبر بايد معصوم باشد؟ تورات يا انجيل يا قران؟؟؟ يا موسي يا مسيح يا ساير انبيا يا محمد ؟؟؟؟ يافقط قرائت غلط شما از قران؟؟؟ وقتي دليلي نقلي از كتب ديني بر ادعاي شما نيست و برعكس دليل و سند كافي از تورات و انجيل و قران موجود است كه انبيا معصوم نيستند اصرار شما بر اين امر صرف دلايل واهي چيست؟
3 - چه كسي مدعي شده است كه نوح پيامبر بوده؟ ايا خود نوح چني ادعايي داشته است؟ چه كسي گفته او الولعزم بوده؟ خود او؟ عزم او چه بود؟ پيام او چه بود؟ ايا ادعاي رهبري مردم را داشت؟ شريعت او كجا مكتوب است كه بر اساس آن شريعت و قانون شما او را گناهكار ميناميد؟ خط كش شما يك مغلطه پر ملغمه است كه از آن هيچ نتيجه اي بر نمي آيد كه با واقعيات نقلي موجود سازگار باشد - شما كه بر خلاف انجيل و تورات و قران مدعي مطلبي هستيد بايد علاوه بر دلايل عقلي بسيار ضعيفي كه ارائه كرديد دليل نقلي از كتب ديني هم ارئه كنيد
4 - ابزار قوي انبيا معجزات آنها بود و نه اعمال يا حرف هايشان - چه اغلب انبيا نه افرادي شريف و شناخته شده بودند و نه كلامي فصيح داشتند - خدا با تجهيز آنها به معجزات به ادعايشان مشروعيت و حجت ميداد و ميدهد ونه با جانماز ابكشيدن - اعتبار كلام انبيا هم خود خدا و معجزاتش بود و نه صدق و پرهيزگاري نبي
5 - اگر لزوم رهبري جامعه و ابلاغ پيام نياز به معصوم دارد امروز اين وظيفه به عهده كدام نبي است كه منو شما به ايشان مراجعه كنيم تا رفع اختلاف شود؟ به قبر آن حضرات ؟ يا اينكه جامعه ما امروز ديگر نياز به رهبري الهي ندارد و مقطعي از تاريخ بود و تمام شد؟ كدام رهبر ديني عصر حاضر است كه معصوم باشد؟ يكي را سراغ داريد؟ شرط و شروطي كه به ظاهر عقلي بيان ميكنيد دو نتيجه بيش ندارد يا بن بست در كار انبيا و يا غلو و شرك در مورد انبيا

سلام،
برادر حقیر کاری به نقل از کتب مقدس یا قرآن ندارم، بحثمان عقلی بود، اگر به قول شما انبیاء گناهکار بودند (اگرچه گناهان نسبت داده شده به انبیاء نمونه‌ی فسق و فجور و فساد در زمین است ولی فکر کنید که نیست و در حد من و شما گناهکار باشند) ولی در عین حال به قول شما دوست خدا بودند

بحث دیگر، اگر پیامبران مثل همه‌ی افراد دیگر بودند آنوقت چرا خداوند آنها را برگزید؟ یا شاید معتقد هستید که خداوند تاس انداخته و یک نفر را همینطوری اتفاقی برگزیده و فقط با معجزه رسالتش را اثبات کرده است؟ لابد اولین آزمایش خدا هم این بوده که معجزه‌ای بیاورد که مردم باورشان بشود از آدمی گناهکار باید تبعیت کنند؟

همچنین:

در مورد قرآن هم خدمتتان عرض شد که مطابق قرآن پیامبران معصوم هستند و اینکه ظاهر قرآن شما و اهل سنت را به اشتباه انداخته است بخاطر پشت گوش انداختن آیه‌ی ۷ سوره‌ی آل‌عمران است که خداوند آن را کلید فهم متشابهات در قرآن قرار داده است وجالب است که در پاسخ به شبهات در مورد انبیاء اولین متشابه قرآن جایی است که خداوند فرموده:

وَمَا أَرْ‌سَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِ‌جَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ‌ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ [الأنبیاء، ۷]

که در همینجا بسیاری از ظاهرگرایان اهل ذکر را علمای یهود و مسیحی دانسته‌اند در حالیکه اهل بیت علیهم‌السلام با استدلال این باور را نفی کرده‌اند و فرموده‌اند که اهل ذکر ما هستیم:

عن أبي جعفر (عليه السلام)، قال: قلت له: إن من عندنا يزعمون أن قول الله عز و جل: فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ، أنهم اليهود و النصارى؟ قال: «إذن يدعونكم إلى دينهم». ثم قال: ثم أومأ بيده إلى صدره، و قال: «نحن أهل الذكر، و نحن المسؤولون».
و للذكر معنيان: النبي (صلى الله عليه و آله) فقد سمي ذكرا، لقوله تعالى: ذِكْراً رَسُولًا «1». و القرآن، لقوله تعالى: إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ و هم (صلوات الله عليهم) أهل القرآن و أهل النبي (صلى الله عليه و آله).

یعنی اگر قرار بود بروید از علمای یهود و نصاری بپرسید آنها شما را به دین خود دعوت می‌کردند، خداوند برای فهم اسلام به کسی ارجاع دهد که شما را به خروج از اسلام دعوت می‌کند؟ ذکر در آیه‌ای رسول خدا آمده و در آیه‌ای قرآن و در نتیجه اهل‌الذکر می‌شود اهل قرآن و اهل رسول صل‌الله‌علیه‌و‌آله که نمونه‌ی اولی برای هر دو اهل بیت علیهم‌السلام هستند.

بعد از عبور از متشابهات قرآن درباره‌ انبیاء توسط احادیث اهل بیت علیهم‌السلام خواهید دید که در قرآن برخی انبیاء را که شما به آنها نسبت گناه داده‌اید و بعضاً نبوتشان را هم انکار می‌کنید از اتهامات شما تطهیر داده و ساحتشان را بالاتر از آنچه شما می‌فرمایید معرفی کرده است. مثل اینکه داریم وقتی حضرت سلیمان علیه‌السلام از دنیا رفتند ابلیس طومارهای جادوگری را زیر تخت پادشاهی او دفن کرد و مردم را به سمت آن روانه کرد با این ادعا که این همه قدرت سلیمان نه از طرف خدا که بخاطر سحر و جادویی بوده که او داشته و زیر تختش مخفی کرده بود! مردم هم به شک افتادند و رفتند نگاه کردند دیدند بله آنجا طومار جادوگری است. بعد خودشان شروع به یادگیری کردند و کار به جایی رسید که خداوند دو فرشته فرو فرستاد که اثر این اسحار را برای مردم یاد دهند که خنثی کنند ... و این علم جادوگری هنوز نزد یهودیان هست و نبوت حضرت سلیمان علیه‌السلام را هم منکر هستند و شما هم همینطور. اتفاقا خدمتتان عرض می‌کنم که اگر پیامبران انسان‌های گناهکاری بودند و معجزه می‌آوردند باید بیش از هر کس دیگری به درست و صادق بودن معجزه‌اشان شک کرد و احتمال داد که این کارشان جادوگری است و با نیروی اهریمنی انجام شده است و نه الهی، آن هم در ذهن کسانی که شاید درست متوجه تفاوت جادو و معجزه نباشند.
قرآن کتاب هدایت است برای مؤمنین و کتاب ضلالت برای کسانی که ملازمت اهل بیت علیهم‌السلام را برنتابیده‌اند با اینکه مزد رسالت مودت ایشان معرفی شده و کسی که مزد رسالت را ندهد و از قرآن استفاده کند سارق خواهد بود و در حرام هم خداوند خیر و برکتی قرار نداده ...، آنها حداکثر بتوانند از ظاهر محکمات قرآن استفاده کنند، نه به تأویل درست متشابهات راهی دارند و نه به بطون محکمات ...

---------------------

پس‌نامه:
در مورد وجوب رجوع به اهل بیت علیهم‌السلام براس استفاده از قرآن دلایل یکی دوتا نیستند،‌چه نقلی و چه عقلی، و پایه‌ی شیعه در درستی اعتقاداتش بسیار محکم است. با این حال ذکر این احادیث هم برای کسانی که به دنبال حقیقت هستند مناسب است ان شاء الله:

عن أبي جعفر (عليه السلام) في قول الله عز و جل: فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ قال: «قال رسول الله (صلى الله عليه و آله): الذكر أنا، و الأئمة (عليهم السلام)، أهل الذكر». و قوله عز و جل: وَ إِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ سَوْفَ تُسْئَلُونَ. قال أبو جعفر (عليه السلام): «نحن قومه، و نحن المسؤولون».

از امام باقر علیه‌السلام درباره‌ی این فرموده‌ی خداوند که از اهل ذکر بپرسید اگر نمی‌دانستید نقل شده که فرمود که رسول خدا صل‌الله‌علیه‌و‌آله فرمودند ذکر من هستم و ائمه علیهم‌السلام اهل ذکر هستند. و این قول خداوند که آن ذکری است برای تو و قوم تو و به زودی مورد سؤال واقع خواهید شد حضرت باقرالعلوم علیه‌السلام فرمودند ما قوم رسول خدا هستیم و ما مورد سؤال واقع خواهیم شد ... [از طرف هر سؤال کننده‌ای که چیزی را نمی‌داند]

عن الوشاء، قال: سألت الرضا (عليه السلام) فقلت له: جعلت فداك فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ؟ فقال: «نحن أهل الذكر، و نحن المسؤولون». قلت: فأنتم المسؤولون، و نحن السائلون؟ قال: «نعم». قلت: حقا علينا أن نسألكم؟ قال: «نعم». قلت: حقا عليكم أن تجيبونا؟ قال: «لا، ذاك إلينا، إن شئنا فعلنا، و إن شئنا لم نفعل، أما تسمع قول الله تبارك و تعالى: هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ».
الوشاء گفت که از امام رضا علیه‌السلام پرسیدم فدایت شوم منظور از اینکه از اهل ذکر سؤال کنید اگر نمی‌دانستید چیست؟ فرمود ما اهل ذکر هستیم و ما مورد سؤال واقع خواهیم شد. گفتم شما مسؤول هستید و سؤال کننده ما هستیم؟ فرمود بله. گفتم آیا ما برعهده‌ی ما واجب است که از شما سؤال کنیم؟ فرمود بله. گفتم بر عهده‌ی شما واجب است که پاسخ دهید؟ فرمود نه، آن بر عهده‌ی ما نیست و اگر خواستیم انجام می‌دهیم و اگر خواستیم انجام نمی‌دهیم، آیا نشنیدی قول خداوند تبارک و تعالی را که این عطای ماست خواستی از آن ببخش یا از بخشش امساک کن بدون اینکه مورد محاسبه قرار بگیری. [یعنی تشخیص بر عهده‌ی خودتان است که بگویید یا نگویید] (اگر قسمت آخرش را اشتباه ترجمه نکرده باشم؟)

و اینکه قرآن نیازمند تبیین است هم در خود قرآن آمده:

... وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ‌ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُ‌ونَ [النحل، ۴۴]
... و نازل کردیم بر تو ذکر را تا تبین نمایی برای مردم آنچه را که نازل شده به سوی ایشان و باشد که در آن تفکر کنند

پیامبر (ص): اگر مخلوقات گناه نمی کردند باز خداوند موجوداتی را می آفرید که گناه کنند تا از خداوند آمرزش و مغفرت بخواهند و خداوند آنها را ببخشاید زیرا خداوند کریم و بسیار بخشنده است.(نهج الفصاحه)

[="Arial"][="Black"]

سلام پیرو سخنان شما
خدا فرشته ها رو از خرد وبدونه شهوت آفریده و حیوانات رو پر از شهوت و بدونه خرد آفریده اما انسان را از خرد و شهوت آفریده لذا اگر آدم به سمت خرد خود سوق پیدا کند مقامش بالاتر از فرشتگان است و اگر به سمت شهوت رو کند مقامش از حیوانات هم پائین تر است[/]

[="Arial"][="Black"]

به روز محشر شرمنده از آنم که اندر خور رحمت او گناه نکردم:Cheshmak:[/]

1. آل عمران 159
2. کافی، کلینی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1365، ج 2، ص 78

با سلام
قبل از هر چيز بايد بگويم كه تعريف شما و تعريف ما از انبيا يكي نيست شما همه را با يك چوب رانديد ايراد ما اين است كه شما اسم همه كساني را كه در كتابمقدس و در قران امده پيامبر ميدانيد و همين طور آنها را به اولعزم و معمولي تقسيم كرديد ما چنين تعريفي نداريم
1 - تمام كساني كه شما ميشناسيد اگر قبل از موسي بودند پيامبر نيستند نظير ابراهيم - اسحاق و يعقوب يا يوسف و يا نوح يا خنوخ و غيره - آنها پاتريارك يا پدران قوم هستند كه محترم و مكرم هستند چون اجداد قوم يهود هستند كه دنبال كسب رضايت و بركت از خداي حقيقي بودند - در زمان پاتريارك ها شريعتي نبود كه شما كسي را به خاطر ارتكاب عملي فاسق يا فاجر بناميد چون جايي كه شريعت نيست گناه و سر پيچي هم معني ندارد در زمان پاتريارك ها محض ايمان به خداي واقعي و عدم پرستش بت موجب رستگاري و خشنودي خدا بود و نفي كارهاي بت پرستان نوعي اطاعت از خدا بود تا اينكه در زمان موسي شريعت وضع شد
2 - دوست گرامي نبوت امري است كه از طرف خدا معين ميشود و با حكمت خدا و شرط آمادگي شما يا هر كسي شرط كافي نيست
3 - سليمان و پدرش داوود نبي نبودند نبي در يهود به كسي گفته ميشود كه زندگي خود را مشغول تعليم و انجام امور ديني ميكند و خدا در زمان و ماموريتي كه خود ميداند آنها را بكار ميگيرد تا پيامي به خود انبيا يا به فردي خاص و يا به عامه مردم برساند - ياد آوري ميكنم كه مردم عادي هم ميشود كه نبوت كنند ولي در موارد خاص و مسائلي خاص - فقط يك نكته را يادآوري كنم كه انبيائي كه شما از آنها به عنوان الوالعزم ياد ميكنيد از نظر ما غلط است مثلا نوح يا ابراهيم پدران قوم بودند موسي نبي شريعت و نجات قوم يهود از اسارت مصر بود و مسيح پسر خداست و محمد هم نبي نيست بزگترين نبي از نظر مسيح يحيي يا يوحناي تعميد دهنده بود
افرادي نظير لوط اصلا پيامبر نيستند و اگر اسم كسي نظير فرعون و .... در كتابمقدس است دليل بر مقدس يا نبي بودن آنها نيست

با سلام
دوست عزيز نميدانم شما چرا همه چيز را سياه يا سفيد مي بينيد - اگر كسي معصوم نيست فاسق و فاجر است؟ اگر كسي گناه كند و توبه كند و خدا او را بيامرزد ايا فاسد است؟ اگر بحث عقلي شما اين است عقل بنده بيش از اين بكار شما نمي آيد
با اين حال اگر دنبال توجيهي براي اعمال خود هستيد و يا اينكه تراشيدن عمتي كه وجود خارجي ندارد اختيار با خودتان است عصمت كسي چه نبي باشد چه امام يا فرد معمولي نافي عدالت خداست

سلام علیکم و رحمه الله

بله این جمله صحیح است که تا زمانی که شریعت نیست پس نه کار خیر معنی دارد و نه گناه . درست مثل اینکه بگوئیم چون قانون نیست قانون مندی و بی قانونی هم نیست

ولی اگر کسی بیاید شریعت منزل ( شریعتی که از طرف خدا تبئین شده ) را بنا بردلایلی حذف کند با این توجیه که اگر شریعت حذف شود گناه هم حذف میشود

آیا غیر از این است که این راه حل عوام فریبی است ؟ مگر پس از حذف شریعت گناه هم با شریعت حذف میشود ؟

یاحق

با سلام

جناب رئوف - كارشناس محترم

دوست عزيز
بنده قصد تطويل بحث را ندارم اين شما هستيد كه به هيچيك از ادله بنده و حتي ايات قراني پاسخي نداديد
شما جوري از معجزه اسم مي بريد كه گويا نبي از جانب خودش و براي اثبات مدعاي خود معجزه ميكند كه جادوگري باشد يا نباشد - خير دوست عزيز - معجزه از جانب خدا و توسط خدا براي اثبات منبع پيام نبي است وگرنه بسياري از انبيا كشته شدند و براي خود معجزه اي هم نكردند
اگر خدا نگفته شراب نخوريد چگونه خوردن آن گناه و فسق و فجور ناميده ميشود - ايا شما در باره شراب در قران نخوانده ايد - ايا ايه
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقْرَبُواْ الصَّلاَةَ وَأَنتُمْ سُكَارَى حَتَّىَ تَعْلَمُواْ مَا تَقُولُونَ وَلاَ جُنُباً إِلاَّ عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّىَ تَغْتَسِلُواْ وَإِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مِّنكُم مِّن الْغَآئِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيداً طَيِّباً فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَفُوّاً غَفُوراً }النساء43
را نخوانده ايد؟؟؟؟؟شما بر فرض درستي ادعاي قران چگونه نسبت گناه به انبيا ميدهيد ايا اها اين ايه را ديده بودند؟؟؟
از انجا كه هيچ پاسخي منطقي به ادله خود نديدم بحث را ادامه نمي دهم اما اين سوالات كماكان باقي است
1 - اگر كسي مدعي عصمت تكويني است چه امتيازي به افراد معمولي دارد؟
2 - اگر كسي مدعي عصمت تكويني است چگونه ميتواند الگوي افراد غير معصوم باشد؟
3 - اگر كسي مدعي عصمت تكويني است چگونه ميتواند عدالت خدا را توجيه كند
4 - اگر كسي مدعي عصمت تكويني است و گناه نمي كند ايا اين مثل داشتن سوالات و پاسخ سوالات در كنكور نيست ؟ ايا اين فرد متغلب باز معصوم است؟
5 - اگر كسي مدعي عصمت تكويني است با اين ايات نافي عصمت در قران چه كنيم ؟ ايا قران را حجت اسلام بدانيم يا عقايد ضد قراني شيعه را؟ تكليف ما را روشن كنيد

عزیز برادر شما تفسیر آیاتی که نقل میفرمائید را نخواندید برایتان شبهه شده که آیات شرابخواری و امثالهم خطاب به پیامبر است .

با سلام

تا قبل از حضرت موسی علیه‌السلام گناهی نبود؟ پس کشته شدن هابیل به دست قابیل گناه نبود؟ ما می‌خواستیم عصمت انبیاء را برای شما اثبات کنیم و لزوم این عصمت را برای تمام شدن حجت خدا بر خلق خدا در هدایت خلق به سوی خدا، شما اصل این هدایت را بردید زیر سؤال،‌ خدا نزدیک به ۴۰۰۰ سال مردم را به خود رها کرده بود که هر کسی هر کاری دلش می‌خواهد انجام دهد و فقط مشرک نباشد؟ راستی خدایی که بتواند به صورت انسان به زمین بیاید و بشود پسر خدا و خود خدا در صورت انسان بفرمایید چرا نتواند در دوره‌ای هم بت باشد که پدران قوم از آن کار نهی می‌کردند؟
بعد از آن ۴۰۰۰ سال هم که حضرت موسی علیه‌السلام آمدند و شریعت را منحصرا برای قوم بنی‌اسرائیل آوردند! حضرت عیسی علیه‌السلام که در ادامه‌ی همان شریعت است! پس یعنی ما هنوز انسان‌هایی هستیم که بت نپرستیم کافی است و موجب رستگاری است؟ این حرف را مسیحیان دیگر هم قبول دارند یا فقط شما قائل به آن هستید؟ خداوند فقط برای قوم بنی‌اسرائیل آن هم از زمان حضرت موسی علیه‌السلام به بعد شریعت آورده است؟ البته مسیحیان امروز اکثرشان از بنی‌اسرائیل نیستند و این خود جای تعجب دارد که چطور به شریعتی گرویده‌اند که برای آنها نبوده است؟

حضرت یحی علیه‌السلام معجزه‌اشان چه بوده؟ ایشان به عنوان یک فرد معمولی چگونه صدق دعوی خود را به مردم اثبات کردند؟ چطور به مردم فهماندند که از طرف خدا هستند؟

ما که می‌گوییم معصوم بوده‌اند، نسبت‌هایی که شما به ایشان می‌زنید هم از نظر ما فساد است، با این حال گفتم که فرض بگیرید گناهکارانی معمولی مانند ما و شما بودند. اما حالا الآن می‌گویید آنها گناه کرده و توبه کرده‌اند. در مورد کسانی مثل ما و شما بله توبه آثار گناه را هم پاک می‌کند ولی این را به انبیاء هم بخواهید تعمیم دهید مثل آن است که شما تمام مراحل تکامل انسان را در انجام ندادن گناه بدانید که این اقل انسانیت است در دین اسلام. بلکه تکامل و رشد روحی مراحلی دارد که شروعش انجام واجبات و ترک محرمات است. مگرنه هر چه انسان درجاتش بالاتر رود عملکرد متفاوتی از او انتظار خواهد رفت: «حسنات الأبرار سیئات المقربین»، نیکی‌های نیکوکاران بدی‌های مقربین است. مقربی که ترک اولی کند از مرتبه‌اش سقوط می‌کند و البته ترک اولی را ما هم برای انبیاء بسیاری قبول داریم و توبه‌ی بسیاری از ایشان هم از این جهت بوده است، اما ظاهراً شما بعد از انکار اصل هدایت برای حدود ۴۰۰۰ سال و بعد منحصر کردن هدایت در قوم بنی‌اسرائیل و همچنان بدون شریعت ماندن باقی اقوام خود انبیائتان را هم انسان‌های معمولی می‌دانید که تکاملشان در حد انسان‌های دیگر است و در راستای هدایت خدا به هیچ رشد روحانی خاصی نرسیده‌اند. در این دیدگاه خداوند انسان‌هایی که همگی مانند هم هستند را در قیامت حاضر خواهد کرد، یک عده به بهشت فرستاده می‌شوند و یک عده به جهنم. در حالیکه در دیدگاه اسلام انسان‌ها مطابق با رشد روحانی که داشته‌اند خودشان ظرفیت بهشت را باید کسب کنند و اگر نتوانستند بکنند خود اهل جهنم خواهند شد. در دین شما پس خدا انتخاب می‌کند که چه کسی را به بهشت بفرستد و چه کسی را نه، اما در دین ما خداوند رحمتش تمام است و این ما هستیم که هر کداممان به اندازه‌ی وسعمان از آن بهره می‌بریم.

عصمتی که نافی عدالت خداست عصمتی است که به این معنی باشد که شخص نمی‌تواند گناه کند، می‌خواهد ولی خدا نمی‌گذارد. این عصمت را ما هم قبول نداریم. شما تعریف ما از عصمت را نمی‌دانید:

عصمت انبیاء و ائمه علیهم‌السلام جبری نیست و دقیقاً از روی اختیار خودشان است، خداوند چون به علم لدنی خود می‌دانست که آنها هرگز نافرمانی او را نخواهند کرد ایشان را به رسالت فرستاد، و تازه عصمت از گناه و نافرمانی مخصوص ایشان هم نبوده و بسیاری دیگر هم بوده‌اند که معصوم از گناه باشند.

تمامی اینها برای این برای شما سؤال هستند که معنی عصمت مد نظر ما را نمی‌دانستید، شاید الآن بهتر متوجه باشید که این عصمت یعنی چه و چرا با عدالت خدا ناسازگار نیست و چرا داشتن آن سبب فضیلت بر افرادی است که از آن بی‌بهره بوده‌اند. با این حال اگر هنوز سؤالی در این زمینه داشتید احتمالاً چون به موضوع تاپیک مربوط است اساتید پاسخگو خواهند بود، ان شاء الله.

[=arial]مضمون صریح بسیاری از روایات است که ائمه صلوات الله علیهم کاملا پاک هستند و حتی در زمان که در رحم مادر هستند نجاست به ایشان اصابت نمی کند .

اما این آیه : انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا

شامل هر نوع رجسی اعم از دنیوی و اخروی و جسمانی و روحانی است . رجس از ائمه صلوات الله علیهم دور است . لهذا طبق آیات و روایات اهل بیت صلوات الله علیهم کاملا پاک و به دور از هرگونه پلیدی به دنیا می آیند .

با سلام خدمت دوستان گرامی

چند مطلب به نظر می رسد که مناسب است بیان شود:

- حرمت شراب، معلوم است، و بر فرض در ادیان قبلی حرمت نداشته باشد (که این مسئله قابل تامل است و ظاهرا چنین نیست) منفی بودن آن و غیر قابل قبول بودن آن از سوی یک پیامبر روشن است. پیامبری که چنان مست شود که با دخترانش همبستر شود یا پیامبری که چنان مست شود که فرزندانش او را عریان ببینیند، روشن است که نمی تواند پیامبر باشد. انکار این مسئله مانند آن است که کسی در روز روشن بگوید، خورشیدی نیست. اینکه پیامبر باید چنان وارسته باشد که مردم خوبی های اخلاقی را فراتر از ادعا کردن، در رفتار او مشاهده کنند، امری بدیهی است. حال اگر کسی این امر بدیهی را به راحتی منکر شود، دیگر چه می توان گفت؟

- متاسفانه به پاسخ هایی که بنده و برخی دیگر از کاربران ارائه کردند، توجه کافی نشده است و از همین روست که ممکن است کسی گمان کند که عصمت "امری تکوینی" است.

- در هر صورت، بحث مشخص است و کاربران خود تشخیص می دهند که چه کسی در پی تطویل و به انحراف کشیدن است و چه کسی برای مطلب خود استدلال می آورد.

موفق باشید

اصل اطاعت از خداوند تعبدی بودن ان است، یعنی از روی علم ترک گناه نشود،‌ با اینکه به نظرمان انجام آن گناه دلنشین و خواستنی است چون دستور خدا بر ترک آن است و خدا بودن خداوند را هم قبول داریم باید گناه را ترک کنیم. این مسأله تا حدودی در انبیاء هم هست، اما نه به طور کامل. مثلاً در مورد گناهان معمول بله چه بسا اینطور باشد، اما توجه داشته باشید که گاهی یک ترک اولی اثری بر زندگی انبیاء داشته است که برای خیلی از گناه‌های ما هم چنان عقوبت‌هایی قرار داده نشده است. حضرت یوسف علیه‌السلام از خدا یک لحظه غافل شدند که این گناه نیست، ولی ترک اولی است و نتیجه‌اش ۷ سال زندان بیشتر بود. یعنی خدا از ما خواسته گناه نکنیم و ما باید تعبدا گناه نکنیم تا کم‌کم سطحمان بالاتر رود، هرچه هم که بالاتر رویم گناهان سابق برایمان سنگین‌تر خواهد بود و انتظار از ما بالاتر است، به جایی می‌رسند که از گناه‌های معمول مبرا می‌شوند، تعبدا عمل کردند تا مبرا شدند، چشم برزخی به ایشان داده می‌شود چون خدا می‌داند که آنها دیگر سوء استفاده نخواهند کرد. در چنین مرحله‌ای اگر کسی گناه (نه ترک اولی) کند میشود مثل بلعم باعوراء که در قرآن هم به او اشاره شده دیگر ابلیس دنباله‌روی او شد، یا برصیصای عابد و ... . حالا فرض کنید برخی لازم است که از ابتدا از گناه مبرا باشند، خداوند آن علم را در کودکی به ایشان بدهد، مثل حضرت مسیح و یحیی علیهما‌السلام که در سن پایین به این علم رسیده بودند، یا در واقع خداوند به ایشان داده بود، ایشان اگرچه از گناه مبرا نیستند و هنوز امکانش هست که مثل بلعم باعوراء گناه هم بکنند ولی انتظاری که از ایشان می‌رود دیگر ترک گناه نیست که بگوییم با وجود آن علم خودشان هم میل به گناه ندارند و این خلاف عدالت است، انتظار از ایشان دیگر ترک اولی نکردن است آن هم در سطحی بالا. خداوند کسانی که به ایشان رسالت داده را بسیار سخت‌تر حساب می‌کشد. مثلاً در مورد حضرت سلیمان علیه‌السلام داریم که ایشان اگر اشتباه نکنم ۵۰۰ سال دیرتر از سایر انبیاء به بهشت وارد خواهند شد بخاطر بهره‌ای که در دنیا از متاع دنیایی داشتند ... یا در قرآن هم هست که خداوند از حضرت مسیح علیه‌السلام می‌پرسد آیا تو این قوم را دستور دادی که تو را بپرستند؟ حضرت نمی‌گویند نه من نگفتم، بلکه می‌گویند سبحان الله، یعنی خداوند منزه از آن است که کسی را به رسالت بفرستد که نداند او بندگانش را به انحراف دستور خواهد داد. خداوند به حضرت لقمان علیه‌السلام هم نبوت را عرضه کرد و ایشان نپذیرفتند و استدلالشان اینطور بود اگر اشتباه یادم نباشد. ایشان به خداوند عرض کردند که خدایا اگر این امر را بر من واجب کنی می‌پذیرم ولی اگر به اختیار خودم باشد نمی‌پذیرم و این از روی حکمت زیاد این مرد بزرگ بود که می‌دانستند اگر خداوند چیزی را بر کسی واجب کند خودش هم کمکش می‌کند، اما اگر کسی به خواست خودش وارد میدان شود و مسؤولیتی را بپذیرد باید خیلی بیشتر مراقب باشد. وقتی بدانید که نذرهای معمولی اشکالی ندارند ولی نذرهای سنگین که انسان چیز سنگینی را بر خودش واجب کند در اسلام کراهت دارد آن وقت بهتر متوجه می‌شوید که چرا حضرت لقمان علیه‌السلام هم از پذیرفتن نبوت اختیاری سر باز زدند.

شلن اهل بیت علیهم‌السلام اما از تمامی این بزرگواران صاحب نبوت و رسالت و وصایت بالاتر است، در زیارت جامعه‌ی کبیره داریم که:
... أَنْتُمُ ... الْبَابُ الْمُبْتَلَى بِهِ النَّاسُ ... وَ إِیَابُ الْخَلْقِ إِلَیْکُمْ وَ حِسَابُهُمْ عَلَیْکُمْ وَ فَصْلُ الْخِطَابِ عِنْدَکُمْ وَ آیَاتُ اللَّهِ لَدَیْکُمْ وَ عَزَائِمُهُ فِیکُمْ وَ نُورُهُ وَ بُرْهَانُهُ عِنْدَکُمْ وَ أَمْرُهُ إِلَیْکُمْ ... وَ جَعَلَ صَلَاتَنَا [صَلَوَاتِنَا] عَلَیْکُمْ
... شمایید ... باب آزمایش مردمان ... و بازگشت خلق به سوی شماست و حساب ایشان برعهده‌ی شماست و فصل‌الخطاب نزد شماست و نشانه‌های خدا در پیشگاه شماست، و عزائم او در شماست و نور و برهان او نزد شماست و امر او به سوی شماست ...

و ایشان در مقام خلیفة‌اللهی هستند به تمام معنا و جانشین خداوند و صاحب شؤون خداوند از طرف خداوند مگر اینکه ایشان هم بنده‌ی خدا و مخلوق او هستند ... مسؤولیتی که بر عهده‌ی ایشان است بسیار فراتر از مسؤولیتی است که بر عهده‌ی هر پیامبر یا فرشته یا مؤمنی است که خداوند قلبش را به ایمان آزمایش کرده باشد اگر امکانات و علمشان هم بیشتر است ...
یا علی

با سلام
با عرض معذرت فراوان ادامه اين بحث بي فايده است - به دلايل زير:

1 - شما دوستان قضاوتي در باره انبيا و داستان انها در تورات ميكنيد در حاليكه حتي يكبار هم تورات و ساير كتب كتابمقدس را نخوانده ايد و صرف شنيده ها و يا روايات دوستان و اساتيد مسلمان خود سخن ميگوئيد كه چنين روايات و تحليلهايي نتيجه اي جز اين ندارد
2 - شما دوستان حتي يكبار هم قران را به فارسي مطالعه نكرديد و من از نحوه استدلال شما از ايات به اين نتيجه رسيدم - وقتي شما تفسير و شان نزول ايات را مثلا در مورد حرمت شراب نمي دانيد كار بر من بسيار دشوار است - چگونه به عنوان يك مسيحي قران را براي شما توضيح دهم و بعد آن را رد كنم ؟ ايا چنين وظيفه و حقي دارم؟ شما هنوز نمي دانيد كه در قران حرمتي بر شراب نبود تا وقتي كه عمر گردن شكسته در حاليكه مست بود يكي از اصحاب را به باد كتك گرفت تا چنين اياتي مثلا نازل شد - وگرنه حرمتي بر شراب نبود؟

شما هم به قران نا اشنا هستيد و هم به سنت و سيره جناب محمد - براي من جاي بسي تاسف و تعجب است كه مرا به نا اشنايي با عصمت اسلامي متهم ميكنيد در حاليكه عصمت تكويني مورد ادعاي شيعه را يا قبول نداريد و يا بيش از آن تمسخر هم ميكنيد در حاليكه مدعي دفاع از تشيع هستيد

3 - شما مدعي هستيد لوط نبي است معصوم است پس زنا بر ايشان يك بهتان است كه يهود وارد كرده اند - پس شما بگوئيد رسالت لوط چه بود؟ معجزه او چه بود؟ تعاليم او كجاست؟ و ...... ؟؟؟؟؟؟؟
4 - من اياتي از قران آوردم كه ادعاي عصمت را براي جناب محمد صريحا نفي ميكند - شما هم يك ايه بياوريد كه بگويد پيامبران يا فقط همان جناب محمد معصوم از گناه و اشتباه است؟ آيا گمان ميكنيد با تخطئه من عصمت ثابت ميشود؟ چرا خود انبيا چنين ادعايي ندارند؟

5 - در جائي كه قانون نيست قانون شكني معني ندارد؟ و جائي كه قانون محدود است جرم در حد همان قوانين موجود موضوعيت پيدا ميكند - شما در الفباي حقوق مدني مشكل داريد چگونه در امور حقوق الهي و جرم و جزا حكم ميدهيد؟ يك زماني فقط ايمان به خداي واحد يعني يهوه دليل ايمان بود؟ ايا شما در اين فقره به ابراهيم معترض هستيد يا به خداي ابراهيم ؟ مثل اينكه شرط قبولي دانش آموز كلاس اول يادگيري الفباي فارسي باشد و حال كه ثابت شد آن فرد القبا را بلد است قبول ميشود - حال شما معترض هستيد كه چرا اين فرد كه مثلا مثلثات بلد نيست قبول شد؟؟؟ هر كس از درسي كه خوانده است امتحان پس ميدهد - ايا اين غير منطقي است؟ فهم اين مساله سخت است؟

6 - بنده با بيان غلط بودن عصمت در تقابل با اسلام و قران نيستم و نه اينكه عقايد اهل سنت را بيان كرده باشم - بلكه اگر عصمت را بپذيريم و يك اصل باشد كل اسلام به هوا ميرود - زندگي اخلاقي خود جناب محمد اولين دليل و مدرك عليه خود او خواهد شد كه صذ البته اين انجمن ظرفيت و توان نقد شخصيت و زندگي اخلاقي او را ندارد

لذا اين پست - اخرين پست اين حقير در اين موضوع است - اميدوارم در ادامه بحث تان موفق باشيد و بنده هم اگر موجب ازردگي خاطر شما شدم عذز خواهي ميكنم

سبحان الله
من هنوز منتظرم آقای سینا به من بگویند اگر شراب در یهود حلال بود و پسندیده چرا یهوه عزوجل به هارون گفت اگر در عمرت شرب خمر کنی تو را میکشم و این کار نجس و نامقدس است و فرمود تمام نسلت نیز باید اینچنین باشند
« آنگاه خداوند به هارون گفت: وقتی به خیمه عبادت می روید، هرگز شراب یا مشروبات مست کننده دیگر ننوشید مبادا بمیرید. این قانونی است دائمی برای تو و پسرانت و تمام نسل های آینده ات. شما باید فرق بین مقدس و نامقدس و نجس و طاهر را تشخیص دهید . . . »

با سلام خدمت دوستان گرامی

چند مطلب:

- در مورد مطالعه تورات و انجیل باید به این مطلب توجه شود که اگر چه ممکن است برخی یا بسیاری از دوستان این کتب را به صورت کامل مطالعه نکرده باشند ولی بر حسب مورد و نیاز مطالعاتی در این مورد داشته اند. مضافا اینکه این مسئله خود باز به حاشیه بردن بحث است، اینکه کاربران کتاب مقدس را مطالعه کرده اند یا نه، تفاوتی در نقل قولهایی که شد، نمی کند و در هر صورت نقل قول های صورت گرفته، جزئی از همین کتاب مقدس هستند.

- همچنین مطالبی که در مورد اطلاعات دوستان در مورد قرآن مطرح می شود، یک ادعای صرف است.

- اینکه که گفته می شود ما با قرآن آشنا نیستم و بلافاصله گفته می شود که چه کسی گفته که لوط پیامبر است و اگر راست می گویید کتاب و رسالت او چه بود؟ نشان از یک تناقض در گفتار است. از آنجایی که دوستان با معارف قرآنی آشنا هستند به خوبی می دانند که لوط یکی از انبیاء الهی بوده است که در قرآن بارها از او یاد شده است. همچنین در قرآن این مطلب نیز بیان شده است که از پیامبران یاد می کنیم نه اینکه تمام شریعت آنها را به تفصیل بیان کنیم فلذا توقع آنکه اگر مدعی رسالت لوط هستید، پس شریعت او را به تفصیل بیان کنید، توقع به جایی نیست.

- در مورد آیاتی که در آن شبهه این وجود دارد که منافی بحث عصمت باشد، در این سایت بحث ها مفصلی صورت گرفته که می توان به آنها مراجعه کرد. البته این مراجعه طبیعتا در صورتی شکل می گیرد که فرد واقعا در پی حقیقت باشد. به طور مثال می توان به این چند لینک از باب نمونه مراجعه کرد:
http://www.askdin.com/thread14535.html
http://www.askquran.ir/thread41187.html
http://www.askquran.ir/thread32033.html

- اما سوالات ما هم بدون جواب ماند. اینکه اگر ما قائل به عصمت پیامبر نباشیم، آیا می توانیم از میلیاردها انسان در طول تاریخ مثلا 2هزار ساله مسیحیت یا 1400 ساله اسلام، توقع داشته باشیم که برنامه زندگی خود را بر اساس یک انسان که ممکن است اشتباه کرده باشد یا اینکه گناه کار (مثلا دروغ گو) باشد، بنا نهند و تمام زندگی 70 ساله خود را بر اساس آموزه های چنین فردی شکل بدهند. آیا توصیفاتی از که نوح و لوط در کتاب مقدس آمده، مجالی برای اعتماد و اطمئینان به گفته آنها باقی می گذارد؟
به نظر می رسد که نگاه واقع بینانه آن است که پیامبر تنها یک طوطی نیست که پیام الهی را برای انسان ها تکرار کند بلکه او تجلی عملی آنچه می گوید است و باید آنچه به دیگران توصیه میکند را بتوان در عمل خود او دید. پیامبری که خود رطب می خورد و دیگری را از خوردن رطب منع می کند، مورد پذیرش نیست.(به جای رطب هر فعلی دیگری مانند شرب خمر را می توانید قرار دهید.)

موفق باشید

[="#006400"]هوالعالم
شاید از گودال گناه بیرون امدن کمی سخت باشه
اما گناه نکردن برای کسی که برای اینکار تربیت شده سخت نیست .

تصور کنید
تا 9 سالگی یا 15 سالگی اجازه اینرو دارید که علم و فنی رو بیاموزید و ازون به بعد به کار و درامد بپردازید .
اگر مرشد مثلا اولیای پخته ای داشته باشیم درصد اشتباهات ما در دوران اموزش هم به صفر میرسه ...

کوزه گر قهاری خواهیم شد که اگر بخاطر وضعیت بد ملاط یا چرخ کار در ساخت کوزه مشکلی پیش بیاد
اونرو به گلدان تبدیل میکنیم یا لااقل به حالت گل سالم حفظ میکنیم ...
بهش میگن فوت و فن کوزه گری !

انصافا مرور کنیم ببینیم اولین گناه ما حتی در دوران کودکی از کجا شروع شد ؟
مسبب بزرگترین گناهان ما کدامین گناه به ظاهر کوچک بوده ...
فکر میکنم بیشترش از یک دروغ شروع شده با لذت دور زدنه بزرگتر با ریا قوت گرفته و کم کم ...

ولی باز این گناهان کوچک ما نابخشودنی نیست و از هر جا جلوی ضرر گرفته بشه منفعته و هر چه زودتر بهتر
یعنی ضرر کمتر و منفعت بیشتر ...[/]

یعنی عالم ذر عالم ابتلاء و آزمایش بوده؟ بعید می‌دانم آنجا همه شهادت به یگانگی خدا دادند، برخی زودتر (از فرشتگان حجرالأسود، از سنگ‌ها عقیق، ... از انسان‌ها هم اهل بیت علیهم‌السلام) و برخی دیرتر، برخی با میل و رغبت و برخی به کراهت ... ولی آزمایشی در کار نبوده مگراینکه اشتباه فهمیده باشم، حتی به عقیده‌ی برخی علما اصلاً ما در عالم ذر نبودیم و ظرف‌های وجودی ما بودند ...
حالا ان شاء الله کارشناس محترم پاسختان را می‌دهند، این در حد زیرنویس بود ...

با سلام خدمت شما دوست گرامی

- در آخرین قسمت از پاسخ قبلی عرض کردم که خداوند بر اساس علم پیشین خود و نیز با توجه به مسئله هدایت انسان ها و نیاز به ارائه الگو برای پیروی، به برخی این معرفت را از پیش اعطا کرده است (مثلا در مورد امامانی که در سن کودکی به امامت رسیده اند).

- این مسئله منافاتی با ارتقاء علم آنها ندارد و علوم آنها نیز ارتقاء پیدا می کند

- برای پیامبر و امام شدن علاوه بر طهارت ذاتی، انتخاب الهی نیز شرط است. هر فردی می تواند به مقامات والای معنوی و طهارت نفسانی برسد ولی برای پیامبر یا امام شدن، باید از سوی خداوند انتخاب شود.

- در مورد مطلب آخر شما هم عرض شد که اینکه علم معصومین از پیش داده شده باشد، منافاتی با ارتقاء همان علم ندارد. آنچه لازم است این است که علم اولیه خطا نباشد که با توجه به اینکه از سوی خداوند اعطاء می شود، خطابردار نیست.

موفق باشید

با سلام
جناب سینا اینکه در مسیحیت گنا ه اولیه انسان را علم کردید چون پلوس این را خواست که دلیل نمیشود اسلام سخنی در این باب نداشته باشد
همه این یهودی زاده اشرافی را میشناسند !
شکی نیست که این آموزه (گنا ه اولیه انسان )از جمله تحریفاتی است که در اعتقادات مسیحیت وارد شده است و مخالفت و ناسازگاری آن با عقل امری مسلم است.
به دلیل غير عقلاني بودن تفكر گناه ذاتي و آموزه نجات، این دیدگاه از سوی متفکرین مسیحی نیز مورد نقد قرار گرفته است. از جمله این اشخاص «فلیپ کوئین» (متولد 1940) است که معتقد است وجدان ما می گوید معنا ندارد شخصی برای جبران جرم شخص دیگر جای او را بگیرد و او را از زیر بار تکالیف اخلاقی­اش خلاصی دهد و هرگز نمی­توان مجازات عادلانه جرم یک شخص را بر دوش یک فرد بی­گناه گذاشت.(1)
بر اساس تعاليم و آموزه­هاي اديان الهي و بالخصوص دين اسلام كه تنها دين غير تحريف شده مي­باشد، نيز اين آموزه مردود و غير قابل توجيه است.
چرا كه از نظر اسلام گناهي كه شخص مرتكب مي­شود هرگز به ديگران منتقل نمي شود و هركس مسئول گناه خود مي­باشد و در مقابل آن بايد پاسخگو در پيشگاه خدا باشد و اينكه انسانِ بي گناهي، به خاطر گناه ديگران در رنج و سختي بيفتد، هرگز با عدالت خداوند سازگار نيست.
از سوي ديگر اگر شخص گناهگار از گناه خود توبه كند ديگر نسبت به آن گناه مواخذه­اي نخواهد شد و بلكه گناهان او به حسنات تبديل مي­شود و اين گونه نيست كه گناه كسي ذاتي او شود؛ «كساني كه توبه كنند و ايمان آورند و عمل صالح انجام دهند، خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدل مي كند و خداوند هميشه آمرزنده و مهربان است.»(2)
«هركس هدايت شود، براي خود هدايت يافته؛ و آن كس كه گمراه گردد، به زيان خود گمراه شده است؛ و هيچ كس بار گناه ديگري را به دوش نمي كشد ... .»(3)

1- عقل و اعتقاد دینی ، ص472-474.
2- سوره فرقان ، آيه 70 .
3- سوره اسراء ، آيه 15 .

1. الكافي، دار الكتب الإسلامية تهران، 1362 ه ش، ج 1، ص 47.

با سلام مجدد

اگرچه این سوال شما بیشتر به بحث علم امام مربوط است تا بحث عصمت ولی اجازه دهید مباحث قبلی که مطرح کردید به نتیجه برسد و سپس به سوالات دیگری که به موضوع اصلی مربوط است بپردازیم.

موفق باشید

با سلام خدمت شما دوست گرامی

سختی کار معصومان تنها در عمل خودشان نیست بلکه آنها نسبت به هدایت تمام جامعه مسئولیت دارند و در این راه رنج بسیاری را متحمل می شوند، رنج هایی را که برای ما انسان های معمولی وجود ندارد. این مسئله چنان مهم است که در حدیثی از پیامبر اسلام میخوانیم: ما اوذی نبی مثل ما اوذیت(1) هیچ پیامبری مانند من در راه رسالت، آزار و رنج ندید.

بنابراین بحث صرفا در مورد اعمال خود فرد نیست تا گفته شود که وظیفه امامان راحت تر از ماست بلکه اگر به مجموع وظایف نگاه کنیم، وظیفه پیامبر و امام، بسیار سنگین تر از ماست و آنها مکلف به بسیاری از امور هستند که ما نیستیم.

موفق باشید

1. بحار الانوار، جلد 39، صفحه 56

با سلام
سینای عزیز به نظرم یکی از سرچشمه های سوالات شما این هست که گمان می کنید که چون عصمت به انبیاء و ائمه(ع) داده شده اهل عمل بوده اند در حالی که قضیه بر عکس است و آنها چون اهل عمل بوده اند عصمت به آنها داده شده است؛ همانطور که در دعای ندبه می خوانیم "شرطت علیهم الزهد... و علمت منهم الوفاء"؛ به تعبیر آیت الله سبحانی عصمت، مزد قبل از عمل است پس امتیازی تکوینی است که به اقتضا ظرفیت خود انها به ایشان موهبت شده است و بنابراین کاملا با عدالت خداوند سازگار است.
همچنین غرض از الگو گرفتن تشبه کامل نیست بلکه سعی در مشابهت است، وقتی معلم روی تخته کلاس یک نقاشی را به عنوان الگو برای بچه ها می کشد هدف عینیت نقاشی معلم با شاگردان نیست، روشن است که هرگز در ابتدا توانایی استاد و شاگرد برابر نیست، بلکه هدف این است که شاگردان تمام تلاششان را در مشابهت نقاشی، با نقاشی معلمشان به کار گیرند اگرچه از همه جهات مثل آن نخواهد شد.
تمثیل عصمت به دانستن پاسخ سوالات کنکور،و مطرح نمودن مسئله تقلب نیز اشتباه است، چرا که عصمت، علم است، علم به حقیقت اعمال، اعم از طاعت یا معصیت، همانطور که شما از برهنه شدن در خیابان به خاطر علمی که به قبح آن دارید معصوم هستید، عصمت علمی که انبیاء و ائمه(ع) موظف هستند آن را به مردم انتقال دهند پس تعبیر صحیح تر این است که ایشان آمده اند برای ارائه این پاسخها به همه کسانی که در این امتحان شرکت می کنند، و در این صورت تقلب وتبعیضی در کار نیست. و آنچه که به شخصیت ایشان برتری می دهد تبعیت عملی از این علوم است که آن هم از روی اختیار است، روشن است که اگر اهل عمل نمی بودند داشتن این علوم برای آنها فضلی به شمار نمی رفت؛ و انسان های خطاکار علی رغم دانستن پاسخ صحیح و مسیر درست به خاطر جاذبه ها و تمایلات دیگر به سمت پاسخ غلطی که بعضا خود بطلان آن را می دانند کشیده می شوند و به علمی که دارند عمل نمی کنند؛ پس خداوند در امتحان سراسری اش به دنبال بیان پاسخ تمام سوالات این امتحان به همه شرکت کنندگان بوده و معصومین را واسطه این امر قرار داده است.
معصومینی که دزدی نمی کنند و قتل و جنایت مرتکب نمی شوند و دروغ نمی گویند و غیبت نمی کنند و تهمت نمی زنند و... چون به حرمت آنها علم دارند، من از شما می پرسم آیا کسانی که امروز این اعمال را انجام می دهند از قبح این افعال بی خبرند؟ روشن است که پاسخ سوالات این امتحان عظیم الهی برای غالب مردم روشن است و ضعف اراده است که آنها را از گام نهادن در راه راست باز می دارد نه ندانستن تا بگویید تقلب شده و آنها نمی دانستند و معصومین می دانستند.
اما در مورد بعضی از آیات قرآن که در ابتدای امر منافی عصمت به نظر می رسد بحث مفصلی می طلبد که ضمنا باید به هر آیه مستقل پرداخت، منتهی پاسخ اجمالی که میشه داد این است که وقتی دلیل عقلی روشن و یقینی و نص نقلی بر امری دلالت کرد این قرینه ای می شود که این معنای ظاهری مراد قرآن کریم نیست، مانند ید الله در قرآن که با گذر از معنای "دست" با توجه به اینکه تجسیم خداوند لازم می آید به قدرت معنا می شود.
پس باید همه آیات و روایات را در کنار هم دید و نتیجه گرفت تا دچار اشتباه امثال وهابیون نشد که چندتا آیه رو اخذ کردند و بر روی بقیه آیات چشمشون رو بستند که نتیجه آن ریخته شدن خون هزاران مسلمان شده است.

با سلام
بارها اساتید جواب این سخنتان را داده اند
مهم اینجاست که اصلا ما مسلمانان به اینکه حضرت آدم گناه کرده باشد معتقد نیستیم

اسلام، گناه بودن فعل حضرت آدم و حوا را قبول ندارد، چنان که علامه طباطبائی، در پرتو آیات قرآن کریم، معتقد است حضرت آدم (ع) به دو دلیل مرتکب هیچ گناهی نشده است:

1. نهی خدا از نزدیک شدن به درخت ممنوع، ارشادی بود نه مولوی؛ زیرا در بهشت صادر شده بود و بهشت جای تکلیف و امر و نهی مولوی نیست. در نهی ارشادی، صلاح حال شخص نهی شده مورد نظر است و نهی‏کننده می‏خواهد او را به سوی آنچه که مصلحتش در آن است ارشاد کند و نواهی و اوامری که این چنین باشند نه بر امتثالشان ثوابی مترتب می‏شود و نه بر مخالفتشان عقابی.
دقیقا مانند امر و نهی‏هایی است که طرف مشورت ما به ما دارد و یا طبیب به بیمارش دارد که در آنها تنها رشد و مصلحت طرف مشورت مورد نظر است که در صورت مخالفت شخص با آنها، تنها به مفسده و ضررهایی که شخص آمر و ناهی در نظر داشت می‏رسد. [1]

2. حضرت آدم (ع) پیامبر بود و قرآن کریم ساحت پیامبران را منزّه و نفوس پاکشان را مبرّای از ارتکاب گناه و فسق می‏داند. برهان عقلی و آیات قرآن نیز مؤید این نظریه است. [2]

علامه طباطبائی، در گفتاری مبسوط به موضوع عصمت انبیا پرداخته و با دلایل نقلی و عقلی، آن را در جهات مختلف به اثبات رسانده است. [3] ، [4]

از طرفی این گفته مسیحیان، که آدم گناه کرد و گناه لازمه او شد، سخنی ناصواب است؛ زیرا خداوند، آدم (ع) را بعد از خوردن از آن درخت و بیرون شدن از بهشت، برگزید و نظر رحمت به او کرد: «ثُمَّ اجْتَباهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَیْهِ وَ هَدی [5] ». و نیز: «فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحی م». [6]

بنابراین، این سخن که «هر خطایی که از انسان صادر می‏شود لازم لاینفک او است» توجیه صحیحی ندارد و با فرض ملازمه داشتن گناه با انسان، برای عفو و آمرزش، موضوعی باقی نمی‏ماند.
در حالی که قرآن کریم به موضوع عفو و مغفرت فراوان پرداخته و کتاب مقدس نیز درباره آن ساکت نیست. [7]
بنابراین، عقیده مسیحیت درباره گناه آدم و آثار آن، عقیده‏ای ناصواب و بدون پایه است و موضوع عفو و آمرزش الاهی را برای قرون متمادی و نسبت به کثیری از انسان‏ها، انکار می‏کند.

[1] محمدحسین طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، چاپ 5، مؤسسه اسماعیلیان، قم، 1371، ج 3، ص 293ـ 292 .

[2] طباطبائی، محمدحسین المیزان فی تفسیر القرآن، چاپ 5، مؤسسه اسماعیلیان، قم، 1371،ج 3، ص 293 .

[3] ر.ک به: همان، ج 12، ص 139ـ 134 / محمدتقی مصباح یزدی، آموزش عقاید، چاپ 7 ، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، جلد 1و 2، درس‏های 24، 25 و 26 .

[4] در مورد بحث عصمت و خطای آدم (ع) به پاسخ های زیر مراجعه کنید: 4438 (سایت: 4808) ، 203 (سایت: 1114) ، 112 (سایت: 998) ، 7568 (سایت: )، 129 (سایت: 1069) .

[5] «سپس پروردگارش او را برگزید و بر او ببخشود و {وی را} هدایت کرد.» طه، 122.

[6] سپس آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت نمود؛ و [خدا [بر او ببخشود؛آری، او(ست که)توبه‏پذیرمهربان ‏است.» بقره، 37

[7] طباطبائی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 3، ص 393ـ 394، چاپ 5، مؤسسه اسماعیلیان، قم، 1371،

با سلام خدمت شما دوست گرامی

گمان می کنم بحث در حال تکرار شدن هست با این حال مجددا عرض می کنم:

- عصمت منافاتی با عدالت ندارد و پیش از این نیز چند بار این مسئله مورد بحث قرار گرفت. می توانید به پاسخ های قبلی که به مسائلی چون تفاوت در وظایف، تفاوت در توقع از فرد معصوم و غیر معصوم و تفاوت در نحوه محاسبه اعمال اشاره کرد. به طور کلی نابرابری در داشتن امکانات اولیه، به معنای بی عدالتی نیست، بی عدالتی هنگامی رخ می دهد که از افرادی که دارای امکانات اولیه متفاوت هستند، به یک اندازه توقع داشته باشیم.

- عرض بنده در مورد خلقت انسان ها بود که همگی پاک آفریده می شوند و بعد این خودشون هستند که سرشت شون رو آلوده می کنند یا اینکه ارتقا می بخشند. در مورد امام هم این علم خاص وجود دارد که بنا به اقتضائات وظایف شون به اونها داده شده است و مسئولیت سنگینی رو برای اونها به بار می آره. (در مورد اینکه چرا لازمه وظیفه اونها این علم خاص است به تفصیل بحث شد، لطفا به پاسخ های قبلی مراجعه کنید)

موفق باشید

حاج آقای رئوف پاسخ کامل رو الان و قبلا دادند فقط یک نکته در مورد سوال شماره 3 شما عرض کنم؛ که اگر امام یا پیامبری که وظیفه هدایت مردم را بر عهده دارد از سابقه و گذشته خوبی برخوردار نباشد و در دوران کودکی یا قبل از بلوغ اهل خویشتنداری و ادب و پرهیز از دروغگویی و... نباشد هرگز مردم به او اعتماد نخواهند کرد و این بی اعتمادی موجب نقض غرض الهی از ارسال انبیاء و ائمه می شد، این امر در جامعه امروز خودمان هم مشهود و قابل تصور است؛ و یکی از زمینه های ایمان آوردن مومنان راستین به پیامبر اسلام همین امین بودن ایشان در قبل از بعثت بوده که ایشان را به محمد امین مشهور ساخته بود. و اما در مورد مزد قبل از عمل هم تبعیضی در کار نیست؛ هر انسانی که خداوند در او این ظرفیت و انتخاب نیکوی از روی اختیار را می دید متناسب با ظرفیت ؛ درجاتی از عصمت عطا نموده است؛ معصومین انسان هایی بوده اند که از ظرفیت عظیمی برخوردار بوده اند به طوری که اگر می دانستند عمل می کردنذ لذا خداوند علم بدون اشتباه را نیز به آنان عطا نمود. اما باقی انسان ها در بسیاری از موارد، البته باز متناسب با درجه شان به علمشان عمل نمی کنند.
اصلا این یک مطلب بدیهی است؛ شما فرض کنید معلمی هستید که از شناخت جامعی نسبت به شاگردان خودتان برخوردار هستید، و در بین شاگردانتان، یکی را می شناسید که از اراده قوی و تلاش جدی برخوردار است که اگر به منابع و کتب علمی دسترسی داشته باشد حتما استفاده خواهد کرد، بر خلاف سایرین؛ روشن است که منابع را در اختیار او قرار خواهید داد؛ و او را تشویق به یاری نمودن سایرین خواهید کرد، این یک مطلب بدیهی است.
تعبیر مزد در اینجا به معنای ثواب نیست، تا بگویید معصومین از ابتدا داشته اند و بقیه مردم بعد از پیدایش به دنبال آن هستند بلکه به معنای اعطاء نعمت به موجودات متناسب با ظرفیت آنهاست.