جمع بندی آیا در این شرایط ازدواج موقت به مصلحت من است؟

سیصدوسیزده said in آیا در این شرایط ازدواج موقت به مصلحت من است؟

 1- خانمی از طریق غیر ازدواج هم باکره نباشد می تواند بدون اذن پدر ازدواج کند؟ 2- کسی که در دوران عقد خانم شده چی ؟ مرجع :ایت الله مکارم شیرازی

 با سلام و تشکر از ارتباط شما 1- در صورت اول برای ازدواج اجازه پدر شرط است  2- در صورتی که با اطلاع و اجازه پدر عقد کرده باشد  برای ازدواج های بعد نیاز به اجازه ندارد 

    هوالمحبوب با سلام و احترام به شما همراه گرامی: بسیار خوشحالم از اینکه به این مرکز اطمینان کرده و سوالتون و مطرح نمودید. شرایطی که از زندگی خودتان توصیف کردید را می توان تا حدودی درک کرد که چقدر سخت به شما می گذرد و با توجه به اینکه پشتوانه پدر را هم در زندگی احساس نمی کنید؛ سخت رتر هم می شود. هر خانمی در زندگی نیاز به پشتوانه و حمایت مردی دارد که بتواند نیازهای عاطفی اش را برآورده نماید. این نیاز اگر درست و به جا اقناع نشود، احساس ناکامی ای در زن ایجاد می کند.  برای پاسخ به سوالی که شما مطرح کرده اید، چند موضوع لازم است مدنظر قرار بگیرد. اول اینکه شما فقط چهارماه در عقد آقایی بوده اید و اینکه چطور شده که انقدر زود به طلاق رسیدید، بحث دیگری است  که اگر تمایل داشته باشید به صورت خصوصی برای بنده بیان کنید، خوب است؛ چراکه ممکن است به مشکلات فعلی شما ربط داشته باشد.

این چهار ماه دوران متأهلی، برای یک دختر؛ چندان نمی تواند ملاک و معیار استقلال او باشد برای تصمیمات دیگر در زندگی. منظور بنده این است که بخاهد به تنهایی تصمیم بگیرد تا به عقد موقت آقای دیگری درآید. از طرف دیگر آن آقایی که در تهران هستند و ادعا می کنند که با همسرشان اختلاف دارند و به شما علاقه مند هستند؛ همین ارتباطی که با شما برقرار کرده، خودش می تواند به اختلافاتشان دامن بزند. اگر واقعا اختلاف دارند، بعد از متارکه می توانند سراغ شما بیایند. از کجا به گفته های ایشان اعتماد دارید؟ حال اگر هم شما به عقد موقت این آقا دربیایید؛ چقدر می توانید از حمایت های ایشان در زندگی بهره مند شوید؛ حمایتی که مدّنظر شماست با مدل ارتباطی ای که در عقد موقت به وجود می آید؛ چندان هماهنگی ندارد. منظور بنده این است که یک آقا در ارتباط با خانم در عقد موقّت، بیشتر بهره برداری جنسی است تا حمایت های دیگر. یعنی معمولا عقد موقت به این جهت اتفاق می افتد که آقا مسئول و موظف نباشد، حمایت های معمول دیگری که در زندگی، یک خانم از آقا دریافت می دارد را پاسخ دهد.

اما با توجه به مسأله ای که در روحیات شما هست؛ شما نیاز بسیار بالایی به حمایت عاطفی و پشتوانه ای از جنس مخالف دارید؛ که به نظر می رسد با عقد موقت شدن با این آقا، به این خواسته ها نرسید و این ناکامی باعث شود حال روحی تان بدتر شود و شرایط زندگی برای شما سخت تر هم شود. اگرچه عقد موقت و پنهان کاری برای آن و متوجه شدن خانم آن آقا، عواقب دیگری است که توجه به همه آنها ضروری است. با توجه به اینکه رابطه عاطفی شما با پدر محترمتان چندان خوب نیست و احتمالا در کودکی ناکامی هایی از پدر دریافت کرده اید؛ همچنین سابقه مسأله روحی ای که بیان نمودید، لازم است با یک روان شناس بالینی ملاقات حضوری داشته باشید تا تحت درمانگری و بازوالدینی حدومرزدار قرار بگیرید. گاهی نیازهای فعلی، انسان را مجبور به تصمیماتی در زندگی می کند، که ممکن است عواقب آن، نیازهای مهم تری در آینده را نابود و ناکام سازد. با توجه به اینکه هیجان و احساسات شما زیاد است؛ تلقین پذیر هستید یعنی به راحتی تحت تأثیر دیگران قرار می گیرید؛ بخصوص اگر کسی به لحاظ عاطفی وارد عمل شود. زود اعتماد می کنید و ممکن است وابسته شوید و فریب بخورید. روابط را صمیمی تر از آنچه واقعا هستند تصور می کنید و در موقعیت هایی که کانون توجه نیستید، ناراحت می شوید. همه این نشانگان روحی شما، می تواند زمینه غم و ناکامی را در زندگی بیشتر کند؛ بنابراین لازم است برای درمان این حالات روحی، زودتر اقدام نمایید؛ چراکه با این نشانگان، در هر شرایط زندگی که باشید، چندان از زندگی لذت نمی برید و بازخوردهای منفی در زندگی تان بیشتر و سخت تر خواهد بود. در ادامه اگر سوالی داشتید، پاسخگو می باشم.

سیصدوسیزده said in سلام علیکم . ممنون از

سلام علیکم . ممنون از راهنمایتون میشه بپرسم شما روحانی هستید یا روان شناس ؟برایم مهم است بدانم چه بزرگواری پاسخ سوالم را می دهد

علیکم السلام بنده روانشناس هستم که در زمینه اختلالات روحی کار می کنم و الحمدالله تحصیلات حوزوی هم دارم

هوالمحبوب بسیار ممنونم که اعتماد کردید و همه مسائلی را که در زندگی درگیرش هستید را بیان نمودید. امیدوارم بتوانم در پاسخ به اعتماد شما راهکارهایی بیان شود که تا حدودی التیام بخش شرایط روحی تان باشد. در ادامه بیشتر با هم گفتگو خواهیم کرد

هوالمحبوب اینکه برای شما تشخیص استرس پس از سانحه یا (ptsd ( داده اند به نظر می رسد تشخیص درستی نیست؛ چراکه در استرس پس از سانحه، شخص از هر فرد، موقعیت و شیئی که او را یاد سانحه اندازد، اجتناب می کند ولی شما بیان کردید که بعد از آن اتفاق در پی ارتباط با جنس مخالف بودید و احتمال شخصیت هیستریونیک یا نمایشی بیشتر می رود. شخصیت نمایشی از گروه اختلالات دمدمی مزاج و نوسانی است که ثبات چندانی در رفتارهایشان ندارند. اختلال شخصیت نمایشی شیوه برخورد با موفقیت‌ها و شکست‌ها، روابط اجتماعی و رومانتیک فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. شخصیت نمایشی از فرض‌های اشتباه در ارتباط با زندگی خود رنج می‌برد. یکی از عقاید شخیت نمایشی این است که "من بی کفایت هستم و نمی‌توانم خودم از پس زندگی بربیایم" این عقیده باعث می‌شود که آن‌ها فکر کنند که لازم است فرد دیگری را بیابند تا از آن‌ها حمایت کند پس رفتار‌های بیش زنانگی یا بیش مردانگی از خود نشان می‌دهند تا به این طریق توجه دیگران را جلب کنند و دیگران را به تحسین و حمایت وادارند

  بر این اساس، خودباوری در این افراد نشأت گرفته از توجه دیگران معنا و مفهوم خود را پیدا می کند. این اختلال در دوران نوجوانی و آغاز جوانی به وجود می آید. شخصیت نمایشی رفتارهای خود را به گونه ای بروز می دهد که گویی مشغول اجرای یک نمایش می باشد.   ابتلای پدر یا مادر به اختلال شخصیت نمایشی، احتمال ابتلای فرزندان آنها به این اختلال را نیز افزایش می دهد. از دیگر مؤلفه های مهم و حائز اهمیت در این زمینه می توان به مورد تنبیه یا انتقاد نشدن در دوران کودکی و موجه و مثبت نشان دادن اشتباهات کودک در مهمانی ها و جمع های خانوادگی، اشاره نمود توجه بیش از اندازه و غیر قابل پیش بینی والدین و تشویق و توجه به رفتارهای خاص کودک، از دیگر مؤلفه های تاثیر گذار در بروز اختلال شخصیت نمایشی محسوب می شود. از آنجایی که والدین در تکوین و تکمیل شخصیت و هویت فرزند، نقش بسزایی ایفا می کنند، بسیاری از رفتار و کارهای آنها، اعم از رفتارهای درست و غلط، توسط فرزندان تقلید و فرا گرفته می شود.      روان بنه هایی که یک شخصیت نمایشی به احتمال زیاد دارد؛ محرومیت هیجانی است که به دوران کودکی و حمایت و همدلی و محبتی که از نزدیکان و مراقبان خود باید دریافت می کرده؛ به درستی دریافت نکرده است. ممکن است والدین، حمایت و همدلی داشته اند ولی میزان نیاز این شخص بیشتر از این مقدار بوده است. روان بنه دیگری که در شخصیت نمایشی وجود دارد؛ پذیرش جویی و جلب توجه است که باز به دوران کودکی ربط پیدا می کند؛ یعنی احتمالا یا پدر و مادر مداوم برای اینکه دیگران تحسینشان کنند رفتارهایی انجام می دادند و کودکانشان را هم مجبور می کردند و یا اینکه کودک بخاطر نیاز حمایت عاطفی بالایی که داشته است؛ رفتارهایی انجام می داده تا جلب توجه کند.  

در درجه اول برای شما دوست عزیز، پیشنهاد بنده این است که در اولین فرصت به یک روانشناس بالینی مراجعه نموده و با توجه به اینکه در شرایط روحی مناسبی نیستید مورد ارزیابی بالینی قرار بگیرید و ممکن است نیاز به دارو درمانی داشته باشید و بعد از آن نیاز به روان درمانی و طرحواره درمانی دارید تا بتوانید طرحواره های ناسالم ذهن خود را درمان کنید و هیجان ها و تجربه های منفی زندگی خود را تخلیه نمایید؛ درضمن به دلیل اینکه از همسرتان که به او علاقه مند بودید، تحت اجبار، جدا شده اید گویی شکست عاطفی بزرگی برای شما ایجاد شده که به مسأله روحی تان دامن زده و آسیب را برای شما بیشتر کرده؛ بنابراین نیاز به درمان در شکست عاطفی نیز دارید،  تا به آرامشی نسبی ان شالله برسید.

راهکارهایی که برای شما مناسب است.    الف. صحبت درمانی.  در طول صحبت درمانی، شما می توانید از احساسات، تجربیات، افکار و باورهای خود سخن بگویید. هدف از صحبت درمانی کمک به شماست تا از افکار منفی و تحریف شده ای که رفتار شما را تحت تأثیر قرار داده و بر روابطتان تأثیر می گذارند، آگاهی یابید. صحبت درمانی به شما کمک می کند تا به شیوه ای هیجانی و نمایشی، رفتار نکنید.   اولین انتخاب برای درمان این نوع افراد، روان درمانی است.   ب. درمان راه حل محور.  درمان راه حل محور می تواند راه هایی را برای حل مشکلاتِ زندگی، پیش روی شما قرار داده و علائمی را که در نتیجه شخصیت نمایشی شما بوجود آمده اند را تسکین دهد. در درمان راه حل محور می آموزید که چگونه در حل مسأله و تصمیم گیری به صورت مستقل عمل کنید. ج. درمان شناختی رفتاری. درمان شناختی رفتاری تلاش می کند تا افکار ناکارآمد و ناسالم را با افکار سالم و کارآمد جایگزین نمایید. در درمان شناختی رفتاری شما تلاش می کنید تا الگوهای تفکر منفی و مخرب را تغییر دهید. همچنین در این نوع درمان بر شناسایی افکار منفی، غیر منطقی و یا بیش از حد هیجانی، توانا خواهید شد. مثلاً ممکن است درمانگر به شما کمک کند تا افکاری مانند نیاز مبرم به دریافت مراقبت و توجه از دیگران را با افکار کارآمد دیگر جایگزین کنید. همچنین در فرآیند درمان قادر خواهید شد تا رفتارهای تکانشی و یا نمایشی را شناسایی کرده و در صدد تغییر آن ها برآیید. ممکن است درمانگر از روش های الگوبرداری و یا ایفای نقش استفاده کرده تا نحوه صحیح ارتباط در تعاملات اجتماعی را به شما بیاموزد.   د. تقویت مهارت های اجتماعی.  احتمالاً در ارتباط با دیگران با مشکلاتی روبرو هستید. ممکن است نتوانید ارتباطی معنادار با اعضای خانواده و یا دوستان خود برقرار کنید. در طول درمان می توانید سعی کنید به جای شخصیتی خود محور، از خودتان شخصیتی دیگر محور بسازید. سعی کنید به جای اینکه خود را کانون توجه خود و دیگران قرار دهید، بیشتر به دیگران بپردازید.    

ه. رفتارهای اغواگرانه خود را محدود کنید. یکی دیگر از رفتارهایی که برای درمان باید روی آن کار کنید، حذف و یا کاهش رفتارهای اغواگرانه و تحریک کننده است. تلاش نمایید به شیوه ای متعادل و نرمال لباس بپویشد و برای هر موقعیتی لباسی متناسب با آن موقعیت انتخاب کنید. و. هیجانات خود را کنترل کنید. یکی دیگر از مسائلی که برای درمان باید مورد توجه قرار گیرد، این است که بیاموزید چگونه هیجانات خود را کنترل نمایید. احتمالاً احساس می کنید نمی توانید رفتارهای نمایشی خود برای جلب توجه دیگران را ترک کنید. اما کار بر روی هیجانات، حتی بدون کمک یک درمانگر، ممکن خواهد بود. مثلاً اگر احساس می کنید مردم به شما توجه نمی کنند و این وضعیت حال شما را به شدت خراب می کند، باید نسبت به این هیجان خود آگاهی داشته باشید و سعی کنید موقعیت را ترک کنید. همچنین می توانید با گفتن این جمله، خودتان را آرام کنید: "من برای ارزشمند بودن، هیچ نیازی به توجه دیگران ندارم". وقتی در کنار یکی از بستگان نزدیک و یا دوستان صمیمی خود هستید، از آن ها بخواهید تا در شناخت و آگاهی از هیجاناتتان، به شما کمک کنند.   د. انتقاد پذیر باشید.  سعی کنید در مورد پذیرش انتقادات بر روی خود کار کنید. چرا که انتقادات دیگران، بخشی جدایی ناپذیر و طبیعی زندگی هستند. همه ما انسان ها در زندگی خود با شکست روبرو می شویم. هیچ فردی نیست که اشتباه نکند. اشتباه و شکست باعث نمی شود که تبدیل به فردی حقیر شوید. سعی کنید در صورت مواجهه با شکست، این افکار را در ذهن خود مرور کنید. وقتی با انتقادی مواجه می شوید، به جای عکس العمل هیجانی، سعی کنید با آرامش رفتار کنید. خیلی عاقلانه به انتقاد نگاه کنید و در صورت موجه بودن انتقاد، سعی کنید از آن برای بهبود رفتار خود استفاده کنید. پذیرش انتقاد می تواند به کاهش رفتارهای نمایشی کمک زیادی نماید.  

 ولی تا زمانی که درمانتان را شروع کنید؛ لازم است در ابتدا به خودآگاهی ای برسید که راهکار زیر مناسب است. خودآگاهی افکار و احساس ها، کنترل ما را مثل یک عروسک خیمه شب بازی در اختیار می گیرند و به هر طرف که می خواهند حرکت می دهند. مهارت خودآگاهی به ما یاد می دهد اهداف هوشمندانه ای (smart targest)   برای زندگی خود تعیین کرده و از دنبال کردن اهداف ایده آل گرایانه و غیرواقعی دوری کنیم. 1. نگرشی باز و کنجکاوانه: شیئی را به دقت لمس کنید: مثلا سیب را با همه حواس خود( لامسه، بینایی، بویایی، چشایی و شنوایی) برانداز نمایید. سیب نسبتا گردی که در بالای آن کمی فرورفتگی وجود دارد که شاخه کوچکی از آن بیرون آمده است؛ پوست قرمز رنگش با کمی سایه زرد تزئین شده بوی نسبتا خوبی دارد و ....... تا کنون چقدر به اشیاء اطرافتان با این دقت نگریسته اید؟؟؟ همین نگرش باز و کنجکاوی را نسبت به احساس ها و هیجان های خود، تمرین کنید. چند نفس عمیق بکشید و توجه کنید که در حال انجام آن، چه احساس و هیجانی را تجربه می کنید به خوشایند یا ناخوشایند بودن آنها توجه نکنید فقط به حضور آنها اذعان داشته باشید. با نگرشی باز و کنجکاوانه مثل دانشمندی که می خواهد همه جنبه های مختلفی از بندن خو را کشف کند به بدن خود دقت کنید که جه قسمت هایی از اعضای بدن شما، هنگام نفس کشیدن، درگیر می شود.     2.  مشاهده گر بودن: یعنی اینکه  افکارمان را ببینیم. گاهی لازم است سعی کنیم از هر فرصتی که به دست می آوریم برای تماشای افکارمان از یک زاویه بالاتر و بدون قضاوت استفاده کنیم. هدف این است که از افکارمان با نگاهی غیرقضاوت گرانه و از زوایه ای بالاتر آگاه باشیم.  برای مثال؛ زمانی که خواب می بینیم خود را به طور همزمان در موقعیت خواب بیننده و کسی که در خواب، رویدادهایی برایش اتفاق می افتد، می یابیم. دقیقا در این زمان، ما به نوعی مشاهده گر خودمان در خواب هستیم و از این مشاهده آگاهیم.  تمرین: فرض کنید که قطاری در حال حرکت است و شما همزمان دو نقش را بر عهده دارید. نقش اول این است که راننده قطار هستید و قطار را به جلو پیش می رانید و همزمان بر روی پلی ایستاده­اید و واگن های مختلف قطار را از نمایی دورتر مشاهده می کنید. فرض کنید هر یک از واگن های این قطار، نماد یکی از افکار شما هستند. به افکار خود نگاه کنید صرف نظر از اینکه این فکر درست است یا غلط، زشت است یا زیبا و ... ممکن است با خود بگویید مگر می شود از محتوای افکارم آگاه نباشم؟ اگر چنین فکری در ذهن دارید، آن را هم بر روی یک واگن قرار دهید و از نمایی دورتر به آن نگاه کنید.  

  3. انتخاب اهداف هوشمندانه (smart targest )     اهداف هوشمندانه ویژگی هایی دارد که به قرار زیر است: - هدف باید خاص باشد. طبق این تعریف، می خواهم ورزش کنم یک هدف هوشمندانه نیست زیرا دقیقا مشخص نکرده ام که چه ورزشی می خواهم انجام دهم، اما می خواهم ورزش شنا انجام دهم، یک هدف خاص است. - هدف باید برای ما معنادار و مهم باشد و از صمیم دل انجام آن برای ما اهمیت داشته باشد. - هدف باید تا حدی قابل پیش بینی هم باشد. برای مثال بتوانم تا حدی پیش بینی کنم که اگر مشکل خاصی پیش نیاید، می توانم آخر هفته ها به استخر بروم. - هدف باید در دسترس باشد و با واقعیت و محدودیت های فعلی من، همخوانی داشته باشد. وضعیت جسمانی، مالی، تحصیلی، خانوادگی و ... هنگام انتخاب یک هدف هوشمندانه باید در نظر گرفته شود. - قسمت مهم یک هدف، زمان بندی انجام هدف است. من دقیقا از چه وقتی و چطور می خواهم به سمت هدف هوشمندانه خود حرکت کنم؟؟؟ در مرحله بعد باید هدف هوشمندانه را به قدم های بسیار کوچک رفتاری تبدیل کرد. برای مثال: اگر شناکردن به صورت هدفی هوشمندانه باشد؛ قدم های رفتاری آن به شرح زیر می باشند: 1. پیدا کردن نزدیک ترین استخر به محل زندگی من 2. تماس گرفتن با استخر و پرسیدن سانس های آن 3. انتخاب یک سانس که با ساعت های بیکاری من همخوانی دارد 4. اختصاص دادن یک روز در هفته برای رفتن به استخر 5. آماده کردن لوازم، تهیه بلیت و ....   4.پیش به سوی یک زندگی ارزشمند زمانی که از واژه ارزش صحبت می کنیم، تقریبا همه معتقد هستیم که مفهوم آن را می دانیم؛ اما این واژه به راستی به چه معناست؟ ارزش ها عمیق ترین خواسته های قلبی شما برای اینکه چطور پیوسته رفتار کنید هستند. ارزش ها مانند قطب نمایی هستند که مسیر زندگی را نشان می دهند. در ادامه توسط تمرینی، متوجه شکافی که بین خود واقعی تان و خود ایده آلتان وجود دارد، شوید. سعی کنید با سه عبارت یا بیشتر، رفتارهای خودتان را همان گونه که در حال حاضر هستید توصیف کنید. با دوستان یا نزدیکانم:....................................................... در محیط آموزشی یا شغلی:....................................... در خانه:....................................................................... به طور کلی..................................................................... حال تصور کنید که به طرز شگفت انگیزی به خود ایده آلتان تبدیل شدید. باردیگر به این گزینه ها پاسخ دهید. توجه داشته باشید که صرفا یک رفتار عینی و نه یک توصیف کلی، مدنظر است. برای مثال، عبارت «مهربان تر می شوم» یک توصیف کلی است؛ بلکه دقیقا بگویید اگر مهربان تر باشید چطور رفتار می کنید. یا اگر اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید چه کارهایی را شروع یا متوقف می کردید و یا رفتارتان چگونه بود؟؟؟ با دوستان یا نزدیکانم:....................................................... در محیط آموزشی یا شغلی:.............................................. در خانه:........................................................................ به طور کلی................................................................... بیندیشید چه چیزهایی مانع شما می شوند که نمی توانید مطابق ارزش هایتان رفتار کنید؟ چه راه هایی برای پرکردن شکاف بین آنچه که هستید و آنچه که می خواهید باشید وجود دارد؟ به یادگرفتن چه مهارت هایی نیاز دارید؟ موانع پیش روی شما موانع درونی است یا بیرونی؟    

[quote comment=1041423] یه سوال دیگه اینکه شما قم هستین ؟ مرکز مشاوره ماوا رو میشناسین ؟ همین ک زیر نظر مرکز اموزشی و پژوهشی امام خمینی هست و زیر نظر ایت الله مصباح یزدی ... [/quote بسیار خرسندم از اینکه به ما اطمینان کرده اید و همه مسائل و دغدغه هایتان را بیان نموده اید؛ اگر شما بتوانید به همین مرکزی که اشاره کرده اید به صورت حضوری مراجعه داشته باشید و تحت رواندرمانگری قرار بگیرید، می توانید کنترل خوبی روی خودتان داشته باشید و  از رنج شکست ها و ناکامی هایتان کم کنید و از شکست های دیگری جلوگیری نمایید. 

جمع بندی پرسش: از کارشناس مشاور می خواهم من را راهنمایی کنند: آیا درست است من عقد موقت بشوم؟ بنده 21 ساله هستم و 4 ماه با آقایی عقد دائم بودم و ایشان به خاطر آگاهی از رابطه هایی که قبل از ازدواجم داشتم؛ طلاقم دادند.  من حال خیلی بدی داشتم که می خواستند در بیمارستان روانی بستری ام کنند. من دختر عاطفی ای هستم و نیاز به حمایت و توجه عاطفی یک مرد دارم. نمی خواهم گناه کنم و حمایت پدرم را هم ندارم. من قبل از ازدواجم با فردی که در تهران زندگی می کند آشنا شدم بنده در اصفهان هستم. ایشان متأهل هستند و با همسرشان مشکل دارند ومی خواهند به احتمال زیاد جدا شوند. می گویند مرا دوست دارند و به من نیاز دارند. ولی نمی توانم راحت اعتماد کنم. در این شرایط نیاز دارم کسی دوستم داشته باشه و من هم دوستش داشته باشم آنهم در شرایطی که پدرم به دلیل اینکه فهمیدند چرا همسرسابقم طلاقم داده به من تهمت زدند و مرا از خانه بیرون کردند و الان چند هفته است در خانه خواهرم هستم. من در دبیرستان اتفاقی برایم افتاد که زندگی مرا تحت تأثیر قرار داد. از آقایی مشاوره گرفتم که در نهایت ختم شد به چند ساعت ماندن من با آن آقا در منزل. به من گفت که من حالت و خوب می کنم با اینکه می دانستم کار اشتباهی است ولی با او همراه شدم. حالم بد شد افت تحصیلی، سیگار و احساس گناه و عذاب وجدان و تنفر از خودم پیدا کردم که تشخیصی که رواشناس دادند اضطراب پس از سانحه بود. اما مشکل من این نبود و درمان نشدم. بعد از آن من عادت کردم به چت کردن با آدمهای مختلف. محتوای این چت ها نرگسی بود که حالش بد بود و نیاز به کمک داشت. حتی به خیلی ها میگفتم که پدرم به من تجاوز کرده تا توجه و حمایتشان را جلب کنم. دائم نقش بازی می کردم بعدها تشخیص اختلال هیستریونیک دادند ولی روند درمانم قطع شد. پاسخ: چهار ماه دوران متأهلی، برای یک دختر؛ چندان نمی تواند ملاک و معیار استقلال او باشد برای تصمیمات دیگر در زندگی. منظور بنده این است که بخواهد به تنهایی تصمیم بگیرد تا به عقد موقت آقای دیگری درآید.  حال اگر هم شما به عقد موقت این آقا دربیایید؛ چقدر می توانید از حمایت های ایشان در زندگی بهره مند شوید؛ حمایتی که مدّنظر شماست با مدل ارتباطی ای که در عقد موقت به وجود می آید؛ چندان هماهنگی ندارد. اینکه برای شما تشخیص استرس پس از سانحه یا (ptsd ) داده اند به نظر می رسد تشخیص درستی نیست؛ چراکه در استرس پس از سانحه، شخص از هر فرد، موقعیت و شیئی که او را یاد سانحه اندازد، اجتناب می کند ولی شما بیان کردید که بعد از آن اتفاق در پی ارتباط با جنس مخالف بودید و احتمال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک بیشتر میرود. با توجه به اینکه هیجان و احساسات شما زیاد است؛ تلقین پذیر هستید یعنی به راحتی تحت تأثیر دیگران قرار می گیرید؛ بخصوص اگر کسی به لحاظ عاطفی وارد عمل شود. زود اعتماد می کنید و ممکن است وابسته شوید و فریب بخورید. روابط را صمیمی تر از آنچه واقعا هستند تصور می کنید و در موقعیت هایی که کانون توجه نیستید، ناراحت می شوید. همه این نشانگان روحی شما، می تواند زمینه غم و ناکامی را در زندگی بیشتر کند؛ بنابراین لازم است برای درمان این حالات روحی، زودتر اقدام نمایید؛ چراکه با این نشانگان، در هر شرایط زندگی که باشید، چندان از زندگی لذت نمی برید و بازخوردهای منفی در زندگی تان بیشتر و سخت تر خواهد بود. روان بنه هایی که یک شخصیت نمایشی به احتمال زیاد دارد؛ محرومیت هیجانی است که به دوران کودکی و حمایت و همدلی و محبتی که از نزدیکان و مراقبان خود باید دریافت می کرده؛ به درستی دریافت نکرده است. ممکن است والدین، حمایت و همدلی داشته اند ولی میزان نیاز این شخص بیشتر از این مقدار بوده است. روان بنه دیگری که در شخصیت نمایشی وجود دارد؛ پذیرش جویی و جلب توجه است که باز به دوران کودکی ربط پیدا می کند؛ یعنی احتمالا یا پدر و مادر مداوم برای اینکه دیگران تحسینشان کنند رفتارهایی انجام می دادند و کودکانشان را هم مجبور می کردند و یا اینکه کودک بخاطر نیاز حمایت عاطفی بالایی که داشته است؛ رفتارهایی انجام می داده تا جلب توجه کند. درضمن به دلیل اینکه از همسرتان که به او علاقه مند بودید، تحت اجبار، جدا شده اید گویی شکست عاطفی بزرگی برای شما ایجاد شده که به مسأله روحی تان دامن زده و آسیب را برای شما بیشتر کرده؛ بنابراین نیاز به درمان در شکست عاطفی نیز دارید،  تا به آرامشی نسبی ان شالله برسید. راهکارهایی که برای شما مناسب است. الف. صحبت درمانی.   هدف از صحبت درمانی کمک به شماست تا از افکار منفی و تحریف شده ای که رفتار شما را تحت تأثیر قرار داده و بر روابطتان تأثیر می گذارند، آگاهی یابید. ب. درمان راه حل محور.  درمان راه حل محور می تواند راه هایی را برای حل مشکلاتِ زندگی، پیش روی شما قرار داده و علائمی را که در نتیجه شخصیت نمایشی شما بوجود آمده اند را تسکین دهد. ج. درمان شناختی رفتاری. درمان شناختی رفتاری تلاش می کند تا افکار ناکارآمد و ناسالم را با افکار سالم و کارآمد جایگزین نمایید. در درمان شناختی رفتاری شما تلاش می کنید تا الگوهای تفکر منفی و مخرب را تغییر دهید. د. تقویت مهارت های اجتماعی.  ه. رفتارهای اغواگرانه خود را محدود کنید.   و. هیجانات خود را کنترل کنید. ز: انتقادپذیر باشید. سعی کنید درمورد پذیرش انتقادات بر روی خود کار کنید. چراکه انتقادات دیگران، بخشی جدایی ناپذیر و طبیعی زندگی هستند.