جمع بندی عواملی که مانع اجابت دعا هستند
تب‌های اولیه
سلام
قبلا تاپیک داشتم راه برآورده شدن آرزو ها چیست ولی این بار به شکل دیگه ای مطرحش می کنم امیدوارم توفیقی بشه و جوابش و پیدا کنم.
از آشناهامون بچه دار نمیشن، شاید بگید حکمت خداست و علم و نظم جهانه و ... و باید دعا کنه و تسلیم اراده خداوند بشه. اما مشکل اینجاست هر بار می خوان دعا کنند یه اتفاق بدی براشون می افته. هرکسی نظری میکنه ضررش و میبینه. خودشون هربار خواستن اقدام درمانی بکنن ضررهای جانی براشون به وجود آمده. تا حد مرگ رفته. یا پاش شکسته و از این گونه بلاها.
یا من خودم خواسته ای دارم. همه چیز هم مهیاست ولی نمیشه. هربار میام تو نماز دعا کنم نمازم و اشتباه می خونم و مجددا میام بخونم و یادم میده. یا تو قنوت دعا می کنم بعدش نمازم و جاییش اشتباه میخونم و کلا باطل میشه. هر بار میخوام خلوت کنم برای دعا تا به این دعا میرسم یکی میاد داخل و به حرفم میکشه... من واقعا به بنبست رسیدم و هیچ راهی جلوی خودم نمیبینم. نمیدونم چکار کنم. شاید بگید به صلاحم نیست اما به صلاحم هست و در تقدیر منه چون همه و خودم توی خواب هام بارها دیدم. وقتی میام از این نیت صرف نظر کنم همه زندگیم قفل میشه انگار تنها راه همینه ولی چرا پس نمیشه؟
دلیل این اتفاقات چیه؟ از کجا باید علتش و دونست؟ تا کی باید صبر کرد؟
واقعا کسی علتش و میدونه
| width: 700 | align: center |
|---|---|
| [TD="align: center"]با نام و یاد دوست | |
[/TD] | |
[TD="align: center"] | |
| [/TD] | |
| کارشناس بحث: استاد مشکور | |
| [TD][/TD] | |
از آشناهامون بچه دار نمیشن، شاید بگید حکمت خداست و علم و نظم جهانه و ... و باید دعا کنه و تسلیم اراده خداوند بشه. اما مشکل اینجاست هر بار می خوان دعا کنند یه اتفاق بدی براشون می افته. هرکسی نظری میکنه ضررش و میبینه. خودشون هربار خواستن اقدام درمانی بکنن ضررهای جانی براشون به وجود آمده. تا حد مرگ رفته. یا پاش شکسته و از این گونه بلاها. دلیل این اتفاقات چیه؟ از کجا باید علتش و دونست؟ تا کی باید صبر کرد؟سلام
قبلا تاپیک داشتم راه برآورده شدن آرزو ها چیست ولی این بار به شکل دیگه ای مطرحش می کنم امیدوارم توفیقی بشه و جوابش و پیدا کنم.
یا من خودم خواسته ای دارم. همه چیز هم مهیاست ولی نمیشه. هربار میام تو نماز دعا کنم نمازم و اشتباه می خونم و مجددا میام بخونم و یادم میده. یا تو قنوت دعا می کنم بعدش نمازم و جاییش اشتباه میخونم و کلا باطل میشه. هر بار میخوام خلوت کنم برای دعا تا به این دعا میرسم یکی میاد داخل و به حرفم میکشه... من واقعا به بنبست رسیدم و هیچ راهی جلوی خودم نمیبینم. نمیدونم چکار کنم. شاید بگید به صلاحم نیست اما به صلاحم هست و در تقدیر منه چون همه و خودم توی خواب هام بارها دیدم. وقتی میام از این نیت صرف نظر کنم همه زندگیم قفل میشه انگار تنها راه همینه ولی چرا پس نمیشه؟
واقعا کسی علتش و میدونه
با سلام و ادب@};-
بنظر می رسد پرسش شما ناظر بر این مسأله است که احساس می کنید اساساً توفیق دعا کردن پیدا نمی کنید تا نوبت به اجابت دعا و موانع آن برسد، در پاسخ به پرسش شما نکاتی را تقدیم می کنیم:
نکته اول اینکه؛ در فرهنگ قرآن كریم، توفیق به معنای «آسان كردن» است؛ یعنی خدای سبحان، پیمودن راه را برای انسان آسان‌تر می‌كند، به گونه ای كه گرایش قلبی او به سمت امور خداپسند مثل دعا و توسل و عبادت و خیررسانی آسان‌تر می‌شود و اسباب و علل حركت در این مسیرها، برایش فراهم‌تر می‌گردد اولاً بهتر معارف را درك می‌كند و ثانیاً راحت‌تر عمل می‌كند. البته این به معنای آن نیست كه راه مخالفت و گناه و ترک دعا و توسل و عبادت برای او کاملاً بسته است - و الا جبر به وجود می‌آید - بلكه مخالفت و گناه كردن برای وی سخت است. نقطه مقابل توفیق، حالت بی‌توفیقی است؛ یعنی به واسطه ی غفلت مکرر، توقف در شک و تردید و شبهات، اشتغال دائم به امور دنیا و دنیاطلبی و لذت های کاذب، فراموشی یاد خدا، گناه پی‌درپی و توبه نکردن و ... گرایش قلبی انسان به سمت امور ناپسند، آسان می‌شود. چنین فردی، راحت دروغ می‌گوید؛ راحت به نامحرم نگاه می‌كند و با سختی، معارف الهی را می‌فهمد و عمل می‌كند؛ نسبت به مسائل معنوی، مانند دعا و توسل و زیارت بی‌میل است و یا اگر تمایل دارد، یک چیزی بهانه و مانع می شود، ترك گناه برای او سخت می‌شود و اذعان دارد كه دلم می‌خواهد گناه نكنم؛ ولی نمی‌‌تـوانم! دلم می خواهد دعا کنم اما نمی شود! دلم می خواهد نماز اول وقت بخوانم ولی هر بار یک چیزی مانع می شود! و ... پس توفیق در هر دو مسیر، به معنای سهولت است.
قرآن كریم درباره‌ی گروه اول می‌فرماید: «فامّا من اعطی واتّقی و صدّق بالحسنی، فسنیسّره للیسری(1)و اما آن كس كه برای رضای خدا از مال خویش بخشید و تقوا پیشه كرد و نیكوترین وعده خدا را در مورد انفاق‌كنندگان راست شمرد، به زودی او را برای ورود به بهشت، آماده خواهیم ساخت و به آسایش و زندگی آسوده می‌رسانیم». و نیز درباره ی گروه دوم نیز می‌فرماید: «و امّا من بخل و استغنی و كذّب بالحسنی فسنیسّره للعسری،(2) و اما آن كس كه بخل ورزید و با گردآوری ثروت، در پی توان‌گری بود و نیكوترین وعده‌ی خدا را دروغ شمرد، به زودی او را برای دشواری و عذاب، آماده خواهیم ساخت». بنابراین، راه برای هر دو گروه باز است. گروه اول به راحتی با اختیار خود كار خیر انجام می‌دهند و به دعا و توسل و ارتباط با خدا مشغول می شوند، و در عین حالی كه می‌توانند اهل گناه و غفلت باشند، گناه كردن و غفلت از یاد خدا برایشان سخت است و گروه دوم به راحتی گناه می کنند و از یاد خدا غافلند و در عین حالی كه می‌توانند توبه كنند و به راه توفیق الهی باز گردند، توبه و بازگشت و ارتباط معنوی با خدا، برایشان سخت است.(3)
نکته دوم؛ گاهی افراد تصور می کنند که دعا کردن و توسل به اهل بیت (علیهم السلام) نیازمند آنست که انسان تحت یک شرایط مکانی و زمانی و حالت خاصی قرار بگیرد و یا مقدمات خاصی را فراهم کند، مثلاً با خود بگوید: یک ساعت خاصی برسد، خودم را از همه کارها و مشغله ها فارغ کنم، در اتاقی خلوت، نماز و یا دعا و زیارتی بخوانم، یا به زیارت امامزاده بروم، آنگاه حاجت قلبی و دعایم را با خدای متعال مطرح کنم! و ... (4) در حالیکه برای ارتباط با خدا و دعا و توسل و حاجت خواستن لازم نیست حتما سر سجاده نماز، یا مفاتیح به دست، یا در مسجد و زیارتگاه، یا حتی با وضو و طهارت و ... باشید تا نفس دعا کردن صورت بگیرد، مهم این است که در یک لحظه توجه پیدا کنید و ارتباط قلبی با حق تعالی صورت بگیرد. چه بسا در غالب اوقات، آماده کردن شرایط زمانی و مکانی و طهارت جسمی و روحی و آماده کردن مقدمات دعا خودش یک توفیق جداگانه ای می طلبد و برخی موانع نفسانی و شیطانی مانند غفلت و فراموشی، مشغله های کاذب دنیوی، ارتباطات و سرگرمی های حقیقی و مجازی، تلویزیون و گوشی های همراه و ... و از همه مهمتر گناه و معصیت نمی گذارد شرایط دعا و توسل فراهم شود. فلذا، هر موقع احساس کردید ارتباط نسبی قلبی حاصل شد، در قلبتان دعا کنید اگر چه در بین مردم و اجتماع باشید.
نکته سوم؛ یکی از اوقات خوب برای دعا کردن و بیان حاجات قلبی زمانی است که شما مشغول انجام کار خیری هستید. مثلاً به نیازمندی کمک می کنید(در حال صدقه دادن)، یا به همسر و فرزندان خودتان محبت می کنید، یا بواسطه شغلی که دارید به مردم خدمت می کنید و خالصانه گره از کار مؤمنی می گشایید، یا مشغول انجام وظایف مربوط به خانواده هستید، آشپزی می کنید، به رتق و فتق امور خانه مشغولید، یا در بیرون از خانه بدنبال تأمین معاش خانواده هستید، یا به تعلیم و تربیت فرزندان خلق الله اشتغال دارید و هر کاری که در طول و عرض زندگی تان، خداپسندانه است. این اوقات، بهترین اوقات برای دعا کردن است، با خودتان تصمیم بگیرید مثلاً هر روز صبح نیت کنید اجر و پاداش کارهای آن روزتان به نیت یکی از اوصیاء و اولیاء و ملائکه مقرب الهی باشد، آنگاه آشپزی می کنید حاجت بخواهید، نظافت خانه می کنید حاجت بخواهید، به درس بچه ها رسیدگی می کنید همینطور! یا معلم هستید، تصمیم بگیرید بعد از هر کلاس درس، حاجت قلبی و رفع مشکله ای که دارید را از خداوند بخواهید، از جمله بهترین اوقات، برای دعا کردن و طلب حاجت بعد از نمازهای واجب یومیه است، بعد از هر نماز و ذکر تسبیحات حضرت زهرا (سلام الله علیها) فارغ از هر چیزی و کاری با ذکر صلواتی جاجتتان را بخواهید و به صلوات ختم کنید و نظائر آن ... مدتی که تمرین کنید این حالت توجه و حضور و ارتباط قلبی شما با خداوند، در وجود شما ملکه می شود و در هر فرصتی و بهانه ای، ناخواسته زبانتان به ذکر و دعا و توسل گشوده می شود. البته صدقه دادن یکی از اموری است که درهای توفیقات را بروی شما در هر کاری می گشاید، پس بسیار صدقه بدهید.
نکته چهارم و پایانی اینکه؛ برای قرار گرفتن در مدار ذکر و یاد خدا و ارتباط اساسی با معنویت و دعا و توسل، باید تلاش و تمرین کنید موانع اصلی توفیقات معنوی را برطرف کنید. بدین صورت که:
1. با تجربه گام به گام ذکر و یاد خدا و تمرین و مداومت ذکر گفتن و پناه بردن به استغفار، غفلت و فراموشی را به مرور از ساحت زندگی تان حذف کنید.
2. با توبه و تصمیم و عزم محکم و استوار بر ترک گناه، مراقبه و محاسبه نفس و نظم دادن به برنامه های معنوی و عبادی(انجام واجبات)، آرام آرام، نفس اماره را تحت اختیار خود در آورده و از سرکشی و نافرمانی باز دارید.
3. ارتباطتان را با مسجد و جلسات دینی و مذهبی و ذکر و یاد خدا و اهل ایمان و تقوا بیشتر کنید و از ارتباط با امور و چیزهایی که موجب غفلت و گناه، تحریک شهوات نفسانی و لهو و لعب می شوند دوری کنید.
4. بجای پرداختن بیش از اندازه به برنامههای غفلت آفرین تلویزیون و تلفن همراه و ... فرصت هایی را در طول شبانه روز به خواندن قرآن و مطالعه کتاب های دینی و اعتقادی و معنوی و اخلاقی اختصاص دهید تا روز به روز زمینه رشد و کمال روحی و معنوی شما فراهم تر شود.
5. ماه مبارک رجب المرجب، بهترین فرصت برای توبه و بازگشت و اصلاح نفس، اقدام به خودسازی و مراقبت، ذکر و دعا و توسل، توجه به برنامه های معنوی و ذکر و یاد خدا و چله نشینی است، قدر این فرصت و موهبت الهی را بدانیم و با بهره گیری از فرصت ماه رجب و شعبان، خودمان را برای ورود به ماه میهمانی خدا آماده کنیم.
6. و ... .
موفق باشید ...@};-
پی نوشت ها:
1. لیل، آیات 5 -7.
2. لیل، آیات 8 - 10.
3. نكته هایی از تفسیر آیت الله جوادی آملی، مجله‌ی پرسمان، آذر 1386، شماره 60
4. البته فراهم آوردن شرایط و مقدمات خاص مکانی و زمانی؛ طهارت و آمادگی روحی و ... در اجابت دعا بی تأثیر نیستند.
سلام با تشکر از نکات خوبی که فرمودید.
روی سوالم فقط حالت دعا نبود. یک حالت سوال خاص تر و پیچیده تر هست.
کلی آدم برای ایشون دعا می کنن و بالتبع من هم خانواده ام. اما با وجود این ها دعاها مستجاب نمیشه، حتی برای ایشون افرادی که نذر کردن براشون اتفاق بد افتاده و الان مادر ایشون می ترسه براش دعا کنه. خودشونم هر بار خواستن برن اقدامی بکنن بعدا ضررشو دیدن. چندین بار بیمارستان بستری شدن. آیا اینکه می خوان بچه دار بشن گناه هست؟ به گفته ی خودش بچه های بی سرپرست هم پوشش دادن و مذهبی هستند و با حجاب.
چرا وقتی دوست دارن و واقعا میخوان بچه دار بشن و تلاش یا دعا می کنن اتفاق بدی براشون می افته؟ یعنی تا آخر عمرشون نباید بخوان و دعا کنند در این خصوص؟ واقعا میشه؟ یا باید علتش و پیدا کنن؟ از کجا علتش و پیدا کنند.
در مورد من اینه گاهی ما خواسته و نیازی داریم که با خدا مطرحش میکنیم و خداوند بهمون نمیده و دیگه نمیشه از این خواسته صرف نظر کرد وقتی میام صرف نظر کنم کل زندگیم به بنبست میرسه انگار اون خواسته جایگزینی نداره و اون خواسته هم مهیا بود نزدیک بود اما نشد. چرا؟
من خودم هم گماه خاصی جز کمی غیبت و گاها سوا حجاب به ذهنم نمیرسه
اگر نیاز باشه توضیح بدم
روی سوالم فقط حالت دعا نبود. یک حالت سوال خاص تر و پیچیده تر هست. کلی آدم برای ایشون دعا می کنن و بالتبع من هم خانواده ام. اما با وجود این ها دعاها مستجاب نمیشه، حتی برای ایشون افرادی که نذر کردن براشون اتفاق بد افتاده و الان مادر ایشون می ترسه براش دعا کنه. خودشونم هر بار خواستن برن اقدامی بکنن بعدا ضررشو دیدن. چندین بار بیمارستان بستری شدن. آیا اینکه می خوان بچه دار بشن گناه هست؟ به گفته ی خودش بچه های بی سرپرست هم پوشش دادن و مذهبی هستند و با حجاب. چرا وقتی دوست دارن و واقعا میخوان بچه دار بشن و تلاش یا دعا می کنن اتفاق بدی براشون می افته؟ یعنی تا آخر عمرشون نباید بخوان و دعا کنند در این خصوص؟ واقعا میشه؟ یا باید علتش و پیدا کنن؟ از کجا علتش و پیدا کنند.سلام با تشکر از نکات خوبی که فرمودید.
سلام مجدد@};-
بدون شک، خدای متعال، خود، بندگانش را امر به دعا فرموده و نیز فرموده هر کس مرا بخواند (با توجه به مقدمات و شرایط دعا کردن) او را اجابت می کنم.«ادعونی استجب لکم...»(1) البته طبق روایات، اجابت دعا صورتهای خاصی دارد و معنای "استجابت دعا" این نیست که دعا فوراً مستجاب شده و آثار آن سریعاً ظاهر گردد؛ لذا گاهی اثر اجابت بعد از چهل سال ظاهر می‌شود یا اینکه خداوند عوض آن دعا را در آخرت به چند برابر و به بهترین وجه عطا می‌کند؛ به‌طوری که دعاکننده با مشاهده آن، آرزو می‌کند، ای کاش هیچ دعا و حاجتی از من در دنیا مستجاب نمی‌شد. در زمینه عدم استجابت دعا، علامه مجلسی _ رحمه الله _ در توجیه و تفسیر روایتی، وجوهی را به عنوان جواب ذکر نموده است: وجه اول؛ وعده الهی به استجابت دعا، مشروط است به مشیت و خواسته الهی؛ یعنی اگر بخواهد و مشیت او تعلق گیرد، مستجاب می‌کند. وجه دوم؛ خداوند دعای مؤمن را الآن اجابت می‌کند، ولیکن بخشیدن مطلوب او را به تأخیر می‌اندازد تا به دعایش ادامه دهد و خداوند صدای محبوبش را بشنود. وجه سوم؛ خداوند اجابت را مشروط نموده است به موردی که به صلاح بنده بوده و خیر دعاکننده در آن باشد.(2)
همچنین مرحوم مصطفوی در پاورقی کتاب اصول کافی چهار معنا برای اجابت دعا بیان می کند که عبارتند از: ۱. خداوند مطلوبِ دعاکننده را فوراً عطا می‌کند. ۲. خداوند درخواست او را اجابت می‌کند و می‌پذیرد؛ ولی به‌خاطر اینکه دوست دارد صدای او را بشنود، مطلوب او را تا مدتی تأخیر می‌اندازد. ۳. دعای او را می‌پذیرد و مستجاب می‌کند؛ ولی اثرش، پاک کردن وکفاره گناهان او قرار می‌گیرد. ۴. دعایش را می‌پذیرد و آن را، ذخیره و توشه قرار می‌دهد برای آخرت.(3)
اما مشکلاتی که اشاره کردید در پی دعا و نذر برای ایشان اتفاق می افتد نمی تواند ربط مستقیمی به دعا و توسل و نذر و نیاز داشته باشد و بیشتر بنظر می رسد بخاطر اینکه در پی دعا کردن، یک یا دو بار حادثه ای بصورت اتفاقی رخ داده، ذهن شما و اطرافیان، بین دعا و آن حوادث رابطه ای برقرار کرده اید و این مسأله در ادامه، بصورت یک امر تلقینی در آمده و تحت تأثیر اثرات تلقین، قدرت ذهن و نفس شما و اطرافیان، مستعد و فعال به منفی گرایی و تفأل به شر شده و در پی آن، هر بار، گویا ذهن و نفس شما و همه اطرافیان، همزمان با دعا و نذر کردن، انتظار یک حادثه جدید را می کشیده، به همین خاطر، اتفاقاً حادثه ای رخ می دهد و همان سیکل و دور باطل تلقین تکرار می شود. فلذا توصیه ما اینست که ایشان و اطرافیانشان باید با تلقین مثبت و و توسل و توکل به خدا و به مدد صدقه و انفاق که دافع بلاهاست خود را از تلقینات و تصورات منفی و بدبینانه و تفأل به شر که ذهن و نفس منفی گرا را تقویت کرده خلاصی ببخشند.
قطعاً هیچ مشکل و گرفتاری و گرهی در زندگی دنیا نیست که راه چاره و درمان و کلیدی نداشته باشد، مسأله کسانی که حاجت قلبی آنها فرزنددار شدن است نیز مستثنی از این قاعده نیستند، اما مهم اینست که:
در وهله اول؛ این قبیل تلقینات و تصورات غلط و منفی که در ذهن خود و اطرافیانشان ایجاد شده را بر طرف نمایند.
در گام دوم؛ با اعتقاد و امید قلبی و راسخ و از عمق جان، با التماس و التجاء و با حال اضطرار بطور مداوم و بدون اینکه خستگی و نومیدی بر آنها مستولی شود، از خداوند حاجت خود را بخواهند.
در گام سوم؛ مداومت بر بعضی ادعیه قرآنی در نماز (در دعای دست و سجده) و دیگر اوقات، نیز توصیه شده و مجرب است، البته تا تحصیل نتیجه باید مداومت شود.
و راه های دیگری که البته خارج از بحث این تایپیک است.
در مورد من اینه گاهی ما خواسته و نیازی داریم که با خدا مطرحش میکنیم و خداوند بهمون نمیده و دیگه نمیشه از این خواسته صرف نظر کرد وقتی میام صرف نظر کنم کل زندگیم به بنبست میرسه انگار اون خواسته جایگزینی نداره و اون خواسته هم مهیا بود نزدیک بود اما نشد. چرا؟
من خودم هم گماه خاصی جز کمی غیبت و گاها سوا حجاب به ذهنم نمیرسه
اگر نیاز باشه توضیح بدم
موضوع شما نیز نسبتاً شبیه مطلب اولی است که در پاراگرافهای اول توضیح داده شد و گفتیم که: گاهی مصلحت ایجاب نمی کند، گاهی با تأخیر اجابت می شود، گاهی بصورت دیگری اثرات دعای شما نمایان می شود، گاهی کفاره گناهان ما در همین دنیا می شود و گاه برای روز قیامت، ذخیره و به بهترین وجه به بنده عطا می شود. پس گاهی نباید بر خواسته های خود اصرار و پافشاری کنیم، و اگر هم اصرار می کنیم با قید مصلحت و رضای خداوند باشد،(یعنی بگوییم خدایا اگر صلاح می دانی و به مصلحت ماست) در روایت هست که بنده بر خواسته اش اصرار می کند و خداوند نمی دهد چون به مصلحتش نیست، مجدداً و مکرراً اصرار می کند، خداوند می فرماید: حاجتش را بدهید هر چند به صلاحش نیست!
از طرفی در روایات، در خصوص استجابت قطعی دعا تعابیری به کار رفته است که ذکر آنها خالی از فایده نیست:
- امام صادق ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید:"همیشه دعاها در پشت پرده است؛ یعنی نمی‌تواند آزادانه به پیشگاه الهی راه پیدا کند تا وقتی که مشتمل بر درود بر پیغمبر باشد.(4)
- نیز در روایت دیگری فرمودند: هرگاه کسی از شما خواست دعا کند، ابتدا درود بر پیامبر بفرستد؛ زیرا درود بر پیامبر مقبول الهی واقع می‌شود و خداوند این‌طور نیست که بعضی از دعا را بپذیرد و بخش دیگر آن را رد کند.(5) و در روایت دیگر فرموده است: "علاوه بر آنکه در آغاز، صلوات بفرستد، در پایان دعا بر محمد و آل محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ درود بفرستد".(6) در روایت دیگری فرموده است: "قطع امید از غیر خدا کنید تا دلتان به هیچ قدرتی جز خدا تکیه نکند، آنگاه دعا کنید، یقیناً آن مستجاب است".(7)
- همچنین امام حسن مجتبی ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید: اگر کسی مواظب قلبش باشد تا وسوسه]]]] ها و خاطراتی که مورد رضای خدا نیست در آن خطور نکند، من ضامنم که او مستجاب الدّعوة باشد.(8)
پی نوشت ها:
1. غافر/آیه 60.
2. محمدباقر مجلسی، مرآة العقول، ج ۱۲، ص ۱۹ ـ ۲۰، پاورقی.
3. اصول كافى-ترجمه مصطفوى، ج۴، ص: ۲۱۸پاورقی.
4. کلینی، اصول کافی، ج 2، ص 491.
5. امالی شیخ طوسی، ج ۱، ص ۱۵۷.
6. فلسفی، محمدتقی، شرح دعای مکارم الاخلاق، ج ۱، ص ۹.
7. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 72، ص 107، ح 7.
8. کلینی، کافی، ج ۲، ص ۶۷، ح ۱۱.
سلام مجدد
این اتفاقات اگر یک یا دو یه سه بار می افتاد تصادفی بود. ولی هربار که مثلا مادرش براش نذری میکنه و انجام میده اتفاق بدی می افته و یا دعا و اصرار میکنه از ته دل. بارها شده.
یعنی امکان نداره بگیم خدا میخواد متوجهشون کنه این خواستشون نباید برآورده بشه؟ یعنی اصرار نکنید که ضررشو میبینید.
یا من خودم این خواسته ای که دارم اصرار ندارم که حتما و دقیق به چه شکلی باید باشه بلکه کوتاه میام و از خدا میخوام کمکم کنه و مصلحتی که میدونه بشه ولی عملا اون اتفاق نمی افته و من میمونم و اون شرایطی که دقیق میخوام که اصلا نمیشه و نمیتونم... یه جور کارم قفل شده.
چطور میشه علت این ها رو پیدا کرد.
چطور میگن شما مشکل خاصی ندارید ولی بچه دار نمیشید، چه تلاشی که نمونده بکنند.. از طرفی دعا هم که میگن این شکلی میشه.
یا خود من چیز خیلی عجیبی نمیخوام مشکلی ندارم ولی قفل شدم
یا من خودم این خواسته ای که دارم اصرار ندارم که حتما و دقیق به چه شکلی باید باشه بلکه کوتاه میام و از خدا میخوام کمکم کنه و مصلحتی که میدونه بشه ولی عملا اون اتفاق نمی افته و من میمونم و اون شرایطی که دقیق میخوام که اصلا نمیشه و نمیتونم... یه جور کارم قفل شده. چطور میشه علت این ها رو پیدا کرد. چطور میگن شما مشکل خاصی ندارید ولی بچه دار نمیشید، چه تلاشی که نمونده بکنند.. از طرفی دعا هم که میگن این شکلی میشه.سلام مجدد
این اتفاقات اگر یک یا دو یه سه بار می افتاد تصادفی بود. ولی هربار که مثلا مادرش براش نذری میکنه و انجام میده اتفاق بدی می افته و یا دعا و اصرار میکنه از ته دل. بارها شده.
یعنی امکان نداره بگیم خدا میخواد متوجهشون کنه این خواستشون نباید برآورده بشه؟ یعنی اصرار نکنید که ضررشو میبینید.
یا خود من چیز خیلی عجیبی نمیخوام مشکلی ندارم ولی قفل شدم
سلام مجدد
در حقیقت، افراد عادی نمی توانند در خصوص باطن اتفاقات و حوادث زندگی خود و دیگران حکم قطعی بدهند مثلا اگر حادثه ای در زندگی خود شخص و یا دیگری رخ داد و یا حتی چند بار مکرر تکرار شد، هر کسی به خودش اجازه بدهد که گمان و تصور کند که این موضوع حتماً ریشه در دلیل خاصی دارد؟ یا حکمت و پیامی پشت سر این اتفاقات خوابیده و قرار است مطلبی را نسبت به آینده اش گوشزد کند؟ و یا به گناه و لغزش های او مربوط است؟ و ...؟ علم به این قبیل موضوعات، نیازمند برخورداری فرد از نورانیت و سرچشمه های حکمت الهی است که معمولا ما انسان های عادی فاقد آن هستیم. و این تشخیص را تنها در علم امامان معصوم (علیهم السلام)، اولیاء الهی و صاحبان معرفت می توان جست. بدون شک، سرتاسر زندگی انسان را حوادث و اتفاقات مثبت و شیرین یا منفی و تلخ در برگرفته و بین این حوادث شیرین و تلخ با بسیاری علل و عوامل و پدیده های جاری در عالم و نیز اعمال و رفتار انسان و ... ارتباط مستقیم و غیرمستقیم برقرار است.
از اینرو علاوه بر مطالبی که در پست قبلی گفتیم مبنی بر اینکه بسیاری از این اتفاقات و حوادث یا ناشی از تصادف و حادثه است که در زندگی همگان رخداد می کند و اگر کسی ذهن ریزبینِ منفی نگری داشته باشد می تواند حتی بدون علم قطعی و یقینی، همه حوادث را به یک موضوع خاص ربط داده و همین پروسه بارها تکرار شود (مانند مشکلی که مطرح کرده اید) و یا در اثر تلقین و نفوذ قدرت ذهن و نفس، هر بار در همان شرایط قبلی، همان حادثه مجدداً اتفاق بیفتد. البته منکر این نیستیم که غالب حوادث و اتفاقات ظاهری و بیرونی زندگی ما یک باطن و درونی هم دارند؛ گاهی حوادثی که در زندگی انسان بطور پیوسته رخداد می کند مانند بیماری و تصادف و غیرو ... ریشه در بی دقتی و بی تدبیری و بی مبالاتی انسان دارد! گاهی در اثر چشم زخم دیگران، مشکلات و گرفتاری هایی برای انسان رخداد می کند! گاهی این حوادث و اتفاقات و ناملایمات و مصیبت ها بعنوان کفاره خطاها و لغزشهای آدمی است تا بنده، از آلودگیها پیراسته شود! گاهی حوادث و اتفاقات برای انسان های پاک و روشن ضمیر حاوی پیامی حکمت آمیز و یا تلنگر و هشداری معنادار است! و گاهی تابع قواعد دینی است که امتحانات و آزمون های الهی که بیشتر مختص اولیاء الهی است از این جمله اند! و حتی برخی حوادث، ممکن است چندین ریشه و علت داشته باشد و یا بنحو سیستمی همه علل و عواملی که برشمردیم در غالب یک مجموعه علل اصلی و فرعی و تبعی دخالت داشته باشند.
در نتیجه چنانکه گفتیم: تشخیص علت اصلی و باطنی حوادث و اتفاقات، در توان هر کسی نیست باید به اولیاء خدا و اصحاب معرفت رجوع کرد، حداقل اینکه هر قدر قلب و دل آدمی با تقوا و طهارت باطنی مأنوس تر باشد، به فرقان (قدرت تشخیص) و حکمت های باطن امور بیشتر واقف است.
از وقتی که گذاشتید و زحمت کشیدید ممنونم.
جواب هاتون درست هست ولی نمیدونم چرا نمیتونم جواب مشکلات خودم و پیدا کنم.
از وقتی که گذاشتید و زحمت کشیدید ممنونم.
جواب هاتون درست هست ولی نمیدونم چرا نمیتونم جواب مشکلات خودم و پیدا کنم.
سلام مجدد
خواهش می کنم انجام وظیفه است. و در پایان؛ سعی کنید برای بر طرف شدن مشکلاتتان و گشایش در امور:
- صدقه زیاد بدهید، کم اما مداوم باشد؛
- به هر بهانه ای و به هر وسیله ای از دیگران دستگیری و حداقل دلجویی کنید؛
- همیشه از عمق دلتان برای دیگران خیر و خوبی بخواهید؛
- همیشه برای دیگران و رفع مشکلات مردم دعا کنید تا برای خودتان مستجاب شود،؛
- زیاد استغفار کنید و قبل و حین و بعد استغفار، از خدا خلاصی و نجات از مشکلاتتان را بخواهید؛
- تصمیم بگیرید تا آخر عمر با قرآن مأنوس باشید و از تلاوت قرآن روزانه غفلت نورزید، مثلاً روزی 50 آیه و هر هفته ثواب تلاوت را به یکی از انبیاء الهی، امامان معصوم (علیهم السلام)، ملائکه مقرب الهی، مادران امامان معصوم و دیگر اولیاء الهی اهدا کنید. و از این طریق با مقربان الهی انس و ارتباط روح یو معنوی برقرار کنید.
- حتی الامکان سعی کنید بصورت هفتگی یا ماهانه به زیارت امکان مشرفه و متبرکه که در نزدیکی محل سکونت تان هست بروید و هر هفته از میان شلوغی ها و درگیری های زندگی ماشینی در یک ساعت مناسب، فرصتی را برای خلوت و ذکر و دعا برای خودتان مقرر کنید.
- بعد از نمازهای واجب، چند دقیقه ای راحت و بی تکلف، با خدا درد دل کنید و مشکلات تان را با زبان حال و بدون تعارف مطرح کنید و از حضرتش کمک بخواهید؛
- سعی کنید یک تصمیم نورانی مثل اهتمام و مراقبت از نماز اول وقت و یا ترک یک گناه کبیره بگیرید و با خدا معامله کنید که خدایا من این کار را می کنم تو هم مشکلات مرا رفع کن.
- به پدر و مادرتان بیشتر از گذشته احسان و خدمت کنید، دست و پایشان را ببوسید تا از عمق جانشان از شما راضی و خوشحال شوند و اگر احیاناً کراهتی در دلشان هست برطرف شود، آنوقت از انها بخواهید برایتان دعا کنند، ان شاء الله به اجابت مقرون است.
- نسبت به دعای فرج صاحب الزمان (عجل الله فرجه) و ادعیه و توسلات و استغاثه به حضرت صاحب (علیه السلام) که برای رفع مشکلات و براورده شدن حوائج مجرب و سفارش شده است (رجوع کنید به مفاتیج الجنان) بطور مداوم و در اوقات خاص، با اعتقاد راسخ، اهتمام و مداومت داشته باشید.
- بسته به نوع مشکلی که دارید برخی ادعیه و اذکار وارده و مجرب قرآنی را در اوقات مختلف شبانه روز، خصوصاً در اوقات نمازهای پنجگانه و در دعای دست و سجده مداومت کنید.
- و ...
به جرأت عرض می کنم حتی اعتقاد و التزام و مداومت و استقامت بر یکی از راههایی که در بالا ذکر شد، به لطف و عنایت الهی موانع و مشکلات را مرتفع و نهایتاً به نتیجه و برآورده شدن خواسته و حاجت قلبی می انجامد. ان شاء الله
سلام
قبلا تاپیک داشتم راه برآورده شدن آرزو ها چیست ولی این بار به شکل دیگه ای مطرحش می کنم امیدوارم توفیقی بشه و جوابش و پیدا کنم.از آشناهامون بچه دار نمیشن، شاید بگید حکمت خداست و علم و نظم جهانه و ... و باید دعا کنه و تسلیم اراده خداوند بشه. اما مشکل اینجاست هر بار می خوان دعا کنند یه اتفاق بدی براشون می افته. هرکسی نظری میکنه ضررش و میبینه. خودشون هربار خواستن اقدام درمانی بکنن ضررهای جانی براشون به وجود آمده. تا حد مرگ رفته. یا پاش شکسته و از این گونه بلاها.
یا من خودم خواسته ای دارم. همه چیز هم مهیاست ولی نمیشه. هربار میام تو نماز دعا کنم نمازم و اشتباه می خونم و مجددا میام بخونم و یادم میده. یا تو قنوت دعا می کنم بعدش نمازم و جاییش اشتباه میخونم و کلا باطل میشه. هر بار میخوام خلوت کنم برای دعا تا به این دعا میرسم یکی میاد داخل و به حرفم میکشه... من واقعا به بنبست رسیدم و هیچ راهی جلوی خودم نمیبینم. نمیدونم چکار کنم. شاید بگید به صلاحم نیست اما به صلاحم هست و در تقدیر منه چون همه و خودم توی خواب هام بارها دیدم. وقتی میام از این نیت صرف نظر کنم همه زندگیم قفل میشه انگار تنها راه همینه ولی چرا پس نمیشه؟دلیل این اتفاقات چیه؟ از کجا باید علتش و دونست؟ تا کی باید صبر کرد؟
واقعا کسی علتش و میدونه
با سلام
اگر خواستید این موارد هم در نظر داشته باشید:
1-خالصانه تنها و تنها از خدا بخواهید نه از احد دیگری.
2-چند عمل اصلاحی با نیت خدایی انجام بدید و خالص برای خدا نه شخص دیگر و نه برای نفع خودتون.
3-صله رحم با خویشاوندان رو هم در نظر داشته باشید.
4-اگر خواسته ی شما در جهت رشد اخروی شما باشه سریع تر پاسخش را میگیرید.(اکثر دعا های انبیاء الهی تنها برای دنیای خودشان نبوده بلکه جنبه اخروی دارد. مثل دعای حضرت زکریا(ع) که از خداوند فرزندی خواستند نه برای خودشان بلکه برای اینکه فرزندی داشته باشند که ادامه بار رسالت را به دوش بگیرید...)یعنی آشنای شما میتونه با این نیت که خداوند به آنها فرزندی عنایت فرمایند که با سرپرستی آن،فرزند صالحی تربیت شود.
انشاءالله به خواسته تون برسید و صد البته ارتباط تون با خداوند قوی تر از قبل بشه...
موفق باشید.
پرسش:
در مواجهه با برخی مشکلات و گرفتاریها و محرومیتهای زندگی گفته می شود حکمت خداست یا علم و نظم جهانه! باید دعا کرد و تسلیم اراده خداوند بود! اما مشکل اینجاست که هر بار شخص می خواهد دعا کند رخداد بدی اتفاق می افتد که مانع دعا کردن و به تبع آن اجابت دعا می شود؟! به عبارتی توفیق دعا کردن سلب می شود؟! دلیل این اتفاقات چیست؟ چگونه می شود علت این اتفاقات را دانست و برطرف کرد؟
پاسخ:
در پاسخ، مقدمتاً نکاتی را تقدیم می کنیم:
بدون شک، خدای متعال، خود، بندگانش را امر به دعا فرموده اینکه هر کس مرا بخواند (با توجه به مقدمات و شرایط دعا کردن) او را اجابت می کنم.«ادعونی استجب لکم...»(1) البته طبق روایات، اجابت دعا صورتهای گوناگونی دارد و معنای "استجابت دعا" این نیست که دعا فوراً مستجاب شده و آثار آن سریعاً ظاهر گردد؛ لذا گاهی اثر اجابت بعد از چهل سال ظاهر می‌شود یا اینکه خداوند عوض آن دعا را در آخرت به چند برابر و به بهترین وجه عطا می‌کند؛ به‌طوری که دعاکننده با مشاهده آن، آرزو می‌کند، ای کاش هیچ دعا و حاجتی از من در دنیا مستجاب نمی‌شد. (2) اما مشکلاتی که اشاره کردید در پی اقدام به دعا و نذر و توسل، اتفاق می افتد نمی تواند ربط مستقیمی به دعا و توسل و نذر و نیاز داشته باشد و بیشتر بنظر می رسد در پی دعا کردن، یک یا دو بار حادثه ای بصورت اتفاقی رخ داده، ذهن شما و اطرافیان، بین دعا و آن حوادث رابطه ای برقرار کرده و این مسأله در ادامه، در ذهن شما بصورت یک امر تلقینی در آمده و مستعد و فعال به منفی گرایی و تفأل به شر شده و هر بار، گویا ذهن شما و اطرافیان، همزمان با دعا کردن، انتظار حادثه جدیدی را می کشد، به همین خاطر، اتفاقاً حادثه ای رخ می دهد و همان سیکل و دور باطل تلقین تکرار می شود.
البته منکر این نیستیم که غالب حوادث و اتفاقات زندگی ما یک باطن و درونی هم دارند؛ ولی گاهی این حوادث، مانند بیماری و تصادف و غیرو ... ریشه در بی دقتی و بی تدبیری و بی مبالاتی انسان دارد! گاهی در اثر چشم زخم دیگران، مشکلات و گرفتاری هایی برای انسان رخداد می کند! گاهی این حوادث و اتفاقات و ناملایمات و مصیبت ها بعنوان کفاره خطاها و لغزشهای آدمی است تا بنده، از آلودگیها پیراسته شود! گاهی حوادث و اتفاقات برای انسان های پاک و روشن ضمیر حاوی پیامی حکمت آمیز و یا تلنگر و هشداری معنادار است! و گاهی تابع قواعد دینی است که امتحانات و آزمون های الهی که بیشتر مختص اولیاء الهی است از این جمله اند! و حتی برخی حوادث، ممکن است چندین ریشه و علت داشته باشد و یا بنحو سیستمی همه علل و عواملی که برشمردیم در غالب یک مجموعه علل اصلی و فرعی و تبعی دخالت داشته باشند. فلذا تشخیص علت اصلی و باطنی حوادث و اتفاقات، در توان هر کسی نیست باید به اولیاء خدا و اصحاب معرفت رجوع کرد، حداقل اینکه هر قدر قلب و دل آدمی با تقوا و طهارت باطنی مأنوس تر باشد، به فرقان (قدرت تشخیص) و حکمت های باطن امور بیشتر واقف است.
در این راستا چند نکته حائز اهمیت است:
نکته اول؛ انسان نباید تصور کند که دعا کردن و توسل به اهل بیت (علیهم السلام) نیازمند آنست که انسان تحت یک شرایط مکانی و زمانی و حالت خاصی قرار بگیرد و یا مقدمات خاصی را فراهم کند، آنگاه حاجت قلبی و دعایش را با خدای متعال مطرح کند! و ... (3) بعبارتی، برای ارتباط با خدا و دعا و توسل و حاجت خواستن لازم نیست حتما سر سجاده نماز، یا مفاتیح به دست، یا در مسجد و زیارتگاه، یا حتی با وضو و طهارت و ... باشید تا نفس دعا کردن صورت بگیرد، مهم این است که در یک لحظه توجه پیدا کنید و ارتباط قلبی با حق تعالی صورت بگیرد. فلذا، هر موقع احساس کردید ارتباط نسبی قلبی حاصل شد، در قلبتان دعا کنید اگر چه در بین مردم و اجتماع باشید. یکی از اوقات خوب برای دعا کردن و بیان حاجات قلبی زمانی است که شما مشغول انجام کار خیری هستید. مثلاً به نیازمندی کمک می کنید(در حال صدقه دادن)، به همسر و فرزندان خودتان محبت می کنید، یا بواسطه شغلی که دارید به مردم خدمت می کنید و خالصانه گره از کار مؤمنی می گشایید، یا مشغول انجام وظایف مربوط به خانواده هستید، یا در بیرون از خانه بدنبال تأمین معاش خانواده هستید، یا به تعلیم و تربیت فرزندان خلق الله اشتغال دارید و هر کاری که در طول و عرض زندگی تان، خداپسندانه است. این اوقات، بهترین اوقات برای دعا کردن است. همچنین از جمله بهترین اوقات دعا، بعد از نمازهای واجب یومیه است، بعد از هر نماز و ذکر تسبیحات حضرت زهرا (سلام الله علیها) فارغ از هر چیزی و کاری با ذکر صلواتی حاجتتان را بخواهید و به صلوات ختم کنید و نظائر آن ... مدتی که تمرین کنید این حالت توجه و حضور و ارتباط قلبی شما با خداوند، در وجود شما ملکه می شود و در هر فرصتی و بهانه ای، ناخواسته زبانتان به ذکر و دعا و توسل گشوده می شود.
نکته دوم؛ از طرفی در روایات، در خصوص استجابت قطعی دعا تعابیری به کار رفته است که ذکر آنها خالی از فایده نیست: - امام صادق ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید:"همیشه دعاها در پشت پرده است؛ یعنی نمی‌تواند آزادانه به پیشگاه الهی راه پیدا کند تا وقتی که مشتمل بر درود بر پیغمبر باشد.(4) - نیز در روایت دیگری فرمودند: هرگاه کسی از شما خواست دعا کند، ابتدا درود بر پیامبر بفرستد؛ زیرا درود بر پیامبر مقبول الهی واقع می‌شود و خداوند این‌طور نیست که بعضی از دعا را بپذیرد و بخش دیگر آن را رد کند.(5) و در روایت دیگر فرموده است: "علاوه بر آنکه در آغاز، صلوات بفرستد، در پایان دعا بر محمد و آل محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ درود بفرستد".(6) در روایت دیگری فرموده است: "قطع امید از غیر خدا کنید تا دلتان به هیچ قدرتی جز خدا تکیه نکند، آنگاه دعا کنید، یقیناً آن مستجاب است".(7) - همچنین امام حسن مجتبی ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید: اگر کسی مواظب قلبش باشد تا وسوسه ها و خاطراتی که مورد رضای خدا نیست در آن خطور نکند، من ضامنم که او مستجاب الدّعوة باشد.(8)
نکته پایانی؛ سعی کنید برای بر طرف شدن مشکلاتتان و گشایش در امور حتی الامکان به توصیه های زیر عمل کنید: 1- صدقه زیاد بدهید، کم اما مداوم باشد؛ 2- به هر بهانه ای و به هر وسیله ای از دیگران دستگیری و حداقل دلجویی کنید؛ 3- همیشه از عمق دلتان برای دیگران خیر و خوبی بخواهید؛ 4- همیشه برای دیگران و رفع مشکلات مردم دعا کنید تا برای خودتان مستجاب شود؛ 5- زیاد استغفار کنید و قبل و حین و بعد استغفار، از خدا خلاصی و نجات از مشکلاتتان را بخواهید؛ 6- تصمیم بگیرید تا آخر عمر با قرآن مأنوس باشید و از تلاوت قرآن روزانه غفلت نورزید، مثلاً روزی 50 آیه و هر هفته ثواب تلاوت را به یکی از انبیاء الهی، امامان معصوم (علیهم السلام)، ملائکه مقرب الهی، مادران امامان معصوم و دیگر اولیاء الهی اهدا کنید. و از این طریق با مقربان الهی انس و ارتباط روح یو معنوی برقرار کنید. 7- حتی الامکان سعی کنید بصورت هفتگی یا ماهانه به زیارت اماکن مشرفه و متبرکه که در نزدیکی محل سکونت تان هست بروید و هر هفته از میان شلوغی ها و درگیری های زندگی ماشینی در یک ساعت مناسب، فرصتی را برای خلوت و ذکر و دعا برای خودتان مقرر کنید. 8- بعد از نمازهای واجب، چند دقیقه ای راحت و بی تکلف، با خدا درد دل کنید و مشکلات تان را با زبان حال و بدون تعارف مطرح کنید و از حضرتش کمک بخواهید؛ 9- سعی کنید یک تصمیم نورانی مثل اهتمام و مراقبت از نماز اول وقت و یا ترک یک گناه کبیره بگیرید و با خدا معامله کنید که خدایا من این کار را می کنم تو هم مشکلات مرا رفع کن. 10- به پدر و مادرتان بیشتر از گذشته احسان و خدمت کنید، دست و پایشان را ببوسید تا از عمق جانشان از شما راضی و خوشحال شوند و اگر احیاناً کراهتی در دلشان هست برطرف شود، آنوقت از انها بخواهید برایتان دعا کنند، ان شاء الله به اجابت مقرون است. 11- نسبت به دعای فرج صاحب الزمان (عجل الله فرجه) و ادعیه و توسلات و استغاثه به حضرت صاحب (علیه السلام) که برای رفع مشکلات و براورده شدن حوائج مجرب و سفارش شده است (رجوع کنید به مفاتیج الجنان) بطور مداوم و در اوقات خاص، با اعتقاد راسخ، اهتمام و مداومت داشته باشید. 12- بسته به نوع مشکلی که دارید برخی ادعیه و اذکار وارده و مجرب قرآنی را در اوقات مختلف شبانه روز، خصوصاً در اوقات نمازهای پنجگانه و در دعای دست و سجده مداومت کنید.
پی نوشت ها:
1. غافر/آیه 60.
2. مرحوم مصطفوی در پاورقی کتاب اصول کافی چهار معنا برای اجابت دعا بیان می کند که عبارتند از: ۱. خداوند مطلوبِ دعاکننده را فوراً عطا می‌کند. ۲. خداوند درخواست او را اجابت می‌کند و می‌پذیرد؛ ولی به‌خاطر اینکه دوست دارد صدای او را بشنود، مطلوب او را تا مدتی تأخیر می‌اندازد. ۳. دعای او را می‌پذیرد و مستجاب می‌کند؛ ولی اثرش، پاک کردن وکفاره گناهان او قرار می‌گیرد. ۴. دعایش را می‌پذیرد و آن را، ذخیره و توشه قرار می‌دهد برای آخرت. کلینی، اصول كافى-ترجمه مصطفوى، کتابفروشی علمیه اسلامیه، تهران، 1369، ج۴، ص: ۲۱۸پاورقی.
3. البته فراهم آوردن شرایط و مقدمات خاص مکانی و زمانی؛ طهارت و آمادگی روحی و ... در اجابت دعا بی تأثیر نیستند.
4. کلینی، اصول کافی، پیشین، ج 2، ص 491.
5. طوسی، محمد بن حسن، امالی، اندیشه هادی، قم، 1388، ج ۱، ص ۱۵۷.
6. فلسفی، محمدتقی، شرح دعای مکارم الاخلاق، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، 1370، ج ۱، ص ۹.
7. علامه مجلسی، بحارالانوار، داراحیاء التراث العربی، بیروت- لبنان، بی تا، ج 72، ص 107، ح 7.
8. کلینی، کافی، پیشین، ج ۲، ص ۶۷، ح ۱۱.