گناه غیبت و عدل الهی

  چرا در احادیث آمده که کسی که غیبت شخصی را کند تا 40 روز اعمال خوبش به نامه عمل شخص غیبت شونده میرود و یا در صورتی هم که عمل خیری نداشته باشد اعمال بد شخص غیبت شونده به نامه عمل ان شخص منتقل میشود؟ آیا این با انصاف و عدالت خدا هم خوانی دارد که گاهی حتی با یک غیبت که ضرری برای شخص مورد غیبت ندارد اعمال خوب شخص اینگونه تباه شوند و گاهی حتی گناهانی مانند خوردن شراب، زنا، دزدی و.. به نامه عملش وارد شوند؟ آیا این احادیث برای بزرگ نشان دادن گناه غیبت بوده اند یا واقعا همین تبعات و مجازات را دارند؟ اگر گناه غیبت همچنین مجازاتی دارد پس چرا پیامبر در معراج چیز دیگری درباره غیبت دیده بودند من در حدیثی خواندم پیامبر در معراج دیده که افراد غیبت کننده با انگشتان فلزی بر صورت و بدن خود میکشند پس مجازات واقعی غیبت هر دوی اینهاست؟