مهرنماز

سلام و عرض ادب
من چنین چیزی نشنیده ام! بلکه شنیده ام که اهل سنت میگویند در اذان زمان پیامبر (صدراسلام) جمله "اشهد ان علی ولی الله" وجود نداشته و شیعه آن را به اذان اضافه کرده است.
همچنین میگویند مهر در زمان پیامبر وجود نداشته و شیعه آورده است. کلا این دو مورد را (به اضافه خیلی چیزهای دیگر مثل عزاداری و توسل و ...) بدعت می دانند.

سلام علیکم
عرض ادب و احترام
در پست قبل درباره «اشهد ان علیا ولی ا...» مطالبی عرض شد ، در این پست درباره مُهر نکاتی به عرض می رسد

رسول خدا (ص) بر خاك و زمين سجده مى‏كرد و در سجود چيزى را بين پيشانى و زمين حائل قرار نمى‏داد و مى‏فرمود: «جعلت لى الارض مسجد و طهورا»(1) زمين براى من سجده گاه و پاك كننده قرار داده شده است».

پيامبر، مسلمانان را نيز بدين كار امر مى‏كرد، در روایت است که روزى پيامبر وقتى ديدند كه بلال حبشى بر گِردىِ عمامه‏اش سجده كرد تا داغى زمين آزارش ندهد پيامبر با دست خود عمامه بلال را از زير پيشانى او بيرون كشيد و فرمود: «بلال پيشانى‏ات را بر خاك گذار»(2) و به صهيب نيز فرمود: «ترب وجهك يا صهيب پيشانى‏تان را بر خاك گذار». (3)
خباب بن ارت مى‏گويد: «به رسول خدا (ص) از شدت حرارت زمين كه پيشانى و دست‏ها را آزار مى‏دهد شكايت كرديم. او به شكايت ما پاسخ نگفت». (4)

البته خاکی بر آن سجده می شود باید پاك باشد، و از همين روست كه شيعيان تكه ‏اى گِلِ خشك شده را براى اطمينان از پاكى آن با خود برمى دارند و چه بسا كه براى تبرك آن را از خاك مبارك كربلا كه شهادت‏گاه امام حسين (ع) است، بر مى‏گيرند .

نکته دیگر این که خود مهر موضوعيت ندارد و در زمان پيامبر (ص) تمام زمين مهر بوده است و پيشانى را روى زمين مى‏گذاشتند از اين رو براساس روايات معصومين، سجده بايد برزمين و روييدنى‏هاى زمين غير از خوردنى‏ها و پوشيدنى‏ها باشد. و از نظر علماى شيعه نيز سر برخاك زمين يا سنگ و امثال آن نهادن كافى است. شيعيان بر خاك، زمين، سنگ‏ريزه، تخته سنگ و ديگر اجزاى زمين و روييدنى‏هاى آن مانند حصير سجده مى‏كنند و نه بر فرش، پارچه، چيزهاى خوردنى و زينتى و اين برگرفته از روايات بسيار است.

آخرین نکته این که ،سجده، نهایت خضوع و فروتنى است و اين با سجده كردن بر سجاده، فرش، پارچه و زينتى‏هاى گران قيمت به دست نمى‏آيد و تنها راه تحققش اين است كه ارزشمندترين قسمت بدن را كه پيشانى است، بر ارزان‏ترين چيز كه خاك است، بگذاريم. سجده بر خاك و يا قطعه ای از زمین ، نشان از سجده براى خداست و اين به خاك ساييدن به نوعى خضوع در پيشگاه پروردگار تلقى مى‏شود، اين نهادن پيشانى بر زمين و سجده كردن بر خاك، مناسب‏ترين حالت سجده در برابر خداست، و بيشترين فروتنى و تواضع در پيشگاه معبود را در خود دارد. و اين كار، انسان را به ياد ريشه و اصل او، يعنى خاك مى ‏اندازد. خداى تعالى مى‏فرمايد: «منها خلقناكم و فيها نعيدكم و منها نخرجكم تاره اخرى (5) از [خاك‏] آفريديمتان و بدان بازتان مى‏گردانيم و بار ديگر از آن بيرون مى‏آوريمتان».

برای تبرک بحث در نهایت به روایتی از حضرت امام صادق ع در این زمینه اشاره می شود:هشام از ایشان پرسید:بفرمایید سجده بر چه چیزهایی جایز است و بر چه چیز هایی جایز نیست؟حضرت فرمودند: سجده تنها بر زمين و آن چه مى‏رويد جايز است جز آنچه كه پوشيدنى و خوردنى است. هشام پرسيد: فدايت شوم علت آن چيست؟ حضرت فرمودند: زيرا سجده خضوع در پيشگاه خداوند عزوجل است. پس نشايد كه بر پوشيدنى و خوردنى انجام گيرد. زيرا دنياطلبان، بنده خوردنى‏ها و پوشيدنى‏ هايند و سجده‏ کننده در سجده‏ اش عبادت کننده خداست. لاجرم نشايد كه پيشانى خود را بر معبود دنيا طلبان- كه فريفته فريبايى آنند- بسايند. (6)

منابع:
1 صحيح بخارى، ج 1، ص 91 كتاب تيمم.
2 و 3 الحقيقه كماهى، ص 105
4 سنن بيهقى، ج 2، ص 105
5 سوره طه آیه 55
6 وسائل الشیعه ج 5 ص 343