علمی

باعرض سلام وخسته نباشید شما اسک دینیهای عزیز .لطفا درباره افرادی که به سوی این فرقها گرایش پیدا میکنند توضیح دهید؟با تشکر از شما :Gol:

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

مسئله زاد و ولد در ایران به عنوان یک کشور اسلامی و - شیعی زیر ذره بین خیلیهاست و نوک قلم انتقاداتشان هر از چندگاهی لب به توهین و حتی تهدید باز میکند.

از جمله گروههائی که با این مسئله مشکلی اساسی دارد میتوان از وهابیها ( سلفیون ) نام برد که در فتوائی در این اواخر شیخ البراک کشتن کودکان شیعه را هم مجاز دانست و معتقد بود کفر و شرک تشیع از کودکی به خورد کودکان داده میشود و لذا اینها از کودکی می آموزند که به صحابه توهین کنند و دشمنی نمایند و .. که این مضمون خود بدین معناست که خون کودک شیعه هم مباح است .

لذا طبیعی است که وقتی آمار زاد و ولد در این کشور بالا میرود دلشوره و دلهره هائی در اقصی نقاط جهان شاهد باشیم.

این پیش زمینه را عرض کردم که به اهمیت این مسئله اشاره ای بکنم و بعد سوالم را از کارشناس محترم بپرسم.
افزایش زاد و ولد در جامعه یک بحث است و تربیت فرزندان بحثی دیگر و به همان اندازه با اهمیت. چنانچه اگر این فرزندان درست تربیت نشوند و تبدیل به یک فرد ضعیف النفس و یا حتی منحرف در جامعه گردند آسیب های آن بر گرده تمام افراد جامعه خواهد نشست.( تاپیک خانواده های معتقد فرزندان بی اعتقاد را هم مطالعه بفرمائید )

زاد و ولد - سلامت فکری و اخلاقی خانواده - تربیت درست و صحیح فرزندان سه اصل پیاپی و وابسته به هم است که در آنها نقش روانشناسی یک نقش کلیدی و تعئین کننده است.
در جامعه ما متاسفانه با معضلاتی همچون مشکلات اقتصادی که تضعیف کننده میزان ازدواج و در نتیجه عدد زاد و ولد است . تربیت ناقص و حتی ناصحیح فرزندان قبل از ازدواج که منجر به تعدد طلاق در خانواده های نوپا میگردد و نتیجتا یک خانواده مزمحل امتیاز تربیت فرزند سالم را از دست داده و نهایتا عدم توجه به روانشناسی کودک که بانی ایجاد انحرافات اخلاقی تا شکوفا نشدن استعدادها و توانائیهای فردی است که مسئله ای تعئین کننده برای هر جامعه ای است و در نهایت استفاده نکردن از کارشناسان در مدارس برای تشخیص و پرورش استعدادها را میتوان از اصلی ترین دلایل هرز رفتن توانائیها و استعدادها و نهایتا افت علمی و فنی و توان کشور بر شمرد.

در این میان بدین دلیل که احادیث و روایات شیعی یکی از منابع ذی قیمت در تربیت فرزندان است و خود یک فرا علم بحساب می آید را در اختیار داریم و از سوئی علم روانشناختی آکادمیک که الحمدلله این علم در ایران از جایگاه مناسبی برخوردار است شاید بتواند بعنوان یک اصل در کنار روانشناسی دینی قرار گیرد .

بعد از این پر حرفی سوال من از کارشناس محترم این است که آیا مبلغین دینی که آشنا به مباحث روانشناختی روا ءی هم هستند برایشان مطلوب هست که از علم روانشناسی روز استفاده کنند
و یا حتی آیا این علوم را میتوان تلفیق کرد و علم روانشناسی علمی و فرا علمی را در اختیار داشت و اگر میشود تا به حال کاری صورت گرفته یا خیر.

با سپاس از اینکه حوصله کردید.

یاحق