عادت

درود بر عزیزان

اشاعره از یکطرف طرفدار کسب هستند و از یکطرف طرفدار عادت.

ظاهرا منظور اشعری اینه که من فاعل فعلم نیستم و خداوند فاعلش هست. ولی خداوند عادتمان داده که خودمان را فاعل بدانیم. درسته؟

دقیقا نظر عادت چی هستش و در مقابلش متفکران غیراشعری چی گفتن؟ همچنین مقابل نظر کسب چی هستش؟

ممنونم