ظهور وحدانی، ذات مطلق، نفس رحمانی، بی‌نهایت

سلام علیکم

لطفا دو جمله از استاد بزگوار ابراهیمی دینانی رو شرح و توضیح دهید:

« اول اینکه: « تجلی به تمام ، تمام تجلی (ذات) است. »

آیا ظهور وحدانی ، ظهور ذات و هویت مطلقه و غیب الغیوب به تمامه است با توجه به ایتکه تجلی وحدانی لایتناهی و لا به شرط قسمی است و آیا عدم تناهی و بی نهایت بودن تجلی وحدانی دلیل بر این است که تمام هویت مطلقه و ذات غیب الغیوب ظهور پیدا کرده؟ آیا این مسئله با وجود اسماء مستعسله که به ظهور نرسیدن نفض نمیشود؟ ضمن اینکه اگر ذات به تمامه تجلی پیدا کند دلیلی بر اکتناه ذات نیست؟

دوم اینکه ایشان علم ذات به خود را تعین و ظهور میدانند ضمن اینکه در تایپیکی استاد و کارشناس محترم جناب حافظ علم ذات به ذات در مقام ذات را تعین اول گفتند»

مگر علم عین ذات نیست دیگر چه نیازی هست خود ذات و به یک معنا خود علم که نزد خود حضور دارد در ذات به خود نظر کند که ما این نظر و علم به خود را تعین فرض کنیم؟ غیبتی ذات از خود ندارد یا جهلی به خود که نیازی باشد در رتبه ای به خود نظر کند در ثانی چه دلیلی وجود دارد این نظر به خود تعین محسوب شود؟

باتشکر