سلام
اگر موضوع رو در جای نامناسبی زدم عذرخواهی میکنم
کتابی خریدیم با عنوان گریز های مناجات
در بخشی از کتاب زیر عنوان «قو علی خدمتک جوارحی» مطالبی رو ذکر کرده که از نظر من مورد اشکال هست
نوشته شده:
«خدابا اگه قراره با قوت و نیروی اعضای بدنم دنبال گناه برم همین الان منو زمین گیرم کن. چی میشه منم مثل مادرم سیلی بخورم؟چی میشه مثل مادرم استخوان پهلوهایم بشکنه؟چی میشه مثل عباس و باباش علی فرق سر منم بشکافه؟ چی میشه مثل رسول خدا و امام حسن و امام رضا و امام جواد در راه خودت بدنم مسموم بشه جگرم از زهر پاره پاره بشه؟ چی میشه مثل زینب تازیانه بخورم طناب به گردنم بیاندازند و بین دشمنان مهدی منو بچرخونن و سنگ بهم بزنن؟ چی میشه مثل بچه های حسین تو بیابونا منو با پای برهنه روی خارها و زمین داغ و سوزان ببرند و کتکم بزنند؟ چی میشه مثل اربابم حسین با لب عطشان و گرسنگی شدید لحظه آخر عمرم یک ملعون روی سینه من بشینه مثل حسینه سر از بدنم جدا کنه؟ اون وقت تو خون خودم غلت بخورم. مهدی فاطمه بیاد بالای سرم سرمو به دامن بگیره هی بگم یا مهدی ! راضی شدی یا نه؟ خوب بود یا نه؟ اینقدر زجر بکشم تا از من راضی بشه.»
به جای اینکه بیان بشه خدایا به من نیرو بده تا در مقابل شیطان و نفسم پیروز بشم بیان شده خدایا منو زمین گیرم کن. در این صورت که ما اختیاری از خودمون نداشته باشیم پس چه فرقی با یک حیوان داریم؟
یا در جای دیگه بیان میشه خدایا این مصیبت ها رو سر من بیار به جای اینکه بیان بشه خدایا اینقدر به من قدرت بده تا تمام دشمنان مهدی رو نیست و نابود کنم و بتونم به امام زمانم کمک کنم
میخواستم از شما در مورد این صحبت ها سوال کنم که آیا چنین جملاتی مشکل دارند یا خیر؟
با تشکر
