جمع بندی نقد و بررسی کتاب «گریز های مناجات»

تب‌های اولیه

22 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
نقد و بررسی کتاب «گریز های مناجات»

سلام
اگر موضوع رو در جای نامناسبی زدم عذرخواهی میکنم

کتابی خریدیم با عنوان گریز های مناجات
در بخشی از کتاب زیر عنوان «قو علی خدمتک جوارحی» مطالبی رو ذکر کرده که از نظر من مورد اشکال هست
نوشته شده:
«خدابا اگه قراره با قوت و نیروی اعضای بدنم دنبال گناه برم همین الان منو زمین گیرم کن. چی میشه منم مثل مادرم سیلی بخورم؟چی میشه مثل مادرم استخوان پهلوهایم بشکنه؟چی میشه مثل عباس و باباش علی فرق سر منم بشکافه؟ چی میشه مثل رسول خدا و امام حسن و امام رضا و امام جواد در راه خودت بدنم مسموم بشه جگرم از زهر پاره پاره بشه؟ چی میشه مثل زینب تازیانه بخورم طناب به گردنم بیاندازند و بین دشمنان مهدی منو بچرخونن و سنگ بهم بزنن؟ چی میشه مثل بچه های حسین تو بیابونا منو با پای برهنه روی خارها و زمین داغ و سوزان ببرند و کتکم بزنند؟ چی میشه مثل اربابم حسین با لب عطشان و گرسنگی شدید لحظه آخر عمرم یک ملعون روی سینه من بشینه مثل حسینه سر از بدنم جدا کنه؟ اون وقت تو خون خودم غلت بخورم. مهدی فاطمه بیاد بالای سرم سرمو به دامن بگیره هی بگم یا مهدی ! راضی شدی یا نه؟ خوب بود یا نه؟ اینقدر زجر بکشم تا از من راضی بشه.»

به جای اینکه بیان بشه خدایا به من نیرو بده تا در مقابل شیطان و نفسم پیروز بشم بیان شده خدایا منو زمین گیرم کن. در این صورت که ما اختیاری از خودمون نداشته باشیم پس چه فرقی با یک حیوان داریم؟

یا در جای دیگه بیان میشه خدایا این مصیبت ها رو سر من بیار به جای اینکه بیان بشه خدایا اینقدر به من قدرت بده تا تمام دشمنان مهدی رو نیست و نابود کنم و بتونم به امام زمانم کمک کنم

میخواستم از شما در مورد این صحبت ها سوال کنم که آیا چنین جملاتی مشکل دارند یا خیر؟
با تشکر

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد صادق

mahdi askari;644964 نوشت:
سلام
اگر موضوع رو در جای نامناسبی زدم عذرخواهی میکنم

کتابی خریدیم با عنوان گریز های مناجات
در بخشی از کتاب زیر عنوان «قو علی خدمتک جوارحی» مطالبی رو ذکر کرده که از نظر من مورد اشکال هست
نوشته شده:
«خدابا اگه قراره با قوت و نیروی اعضای بدنم دنبال گناه برم همین الان منو زمین گیرم کن. چی میشه منم مثل مادرم سیلی بخورم؟چی میشه مثل مادرم استخوان پهلوهایم بشکنه؟چی میشه مثل عباس و باباش علی فرق سر منم بشکافه؟ چی میشه مثل رسول خدا و امام حسن و امام رضا و امام جواد در راه خودت بدنم مسموم بشه جگرم از زهر پاره پاره بشه؟ چی میشه مثل زینب تازیانه بخورم طناب به گردنم بیاندازند و بین دشمنان مهدی منو بچرخونن و سنگ بهم بزنن؟ چی میشه مثل بچه های حسین تو بیابونا منو با پای برهنه روی خارها و زمین داغ و سوزان ببرند و کتکم بزنند؟ چی میشه مثل اربابم حسین با لب عطشان و گرسنگی شدید لحظه آخر عمرم یک ملعون روی سینه من بشینه مثل حسینه سر از بدنم جدا کنه؟ اون وقت تو خون خودم غلت بخورم. مهدی فاطمه بیاد بالای سرم سرمو به دامن بگیره هی بگم یا مهدی ! راضی شدی یا نه؟ خوب بود یا نه؟ اینقدر زجر بکشم تا از من راضی بشه.»

به جای اینکه بیان بشه خدایا به من نیرو بده تا در مقابل شیطان و نفسم پیروز بشم بیان شده خدایا منو زمین گیرم کن. در این صورت که ما اختیاری از خودمون نداشته باشیم پس چه فرقی با یک حیوان داریم؟

یا در جای دیگه بیان میشه خدایا این مصیبت ها رو سر من بیار به جای اینکه بیان بشه خدایا اینقدر به من قدرت بده تا تمام دشمنان مهدی رو نیست و نابود کنم و بتونم به امام زمانم کمک کنم

میخواستم از شما در مورد این صحبت ها سوال کنم که آیا چنین جملاتی مشکل دارند یا خیر؟
با تشکر


باسلام وتشکر .
بسیاری از کلمات یاد
شده در مناجات ائمه ذکر نشده خوب است در مناجات ها ما از ائمه ع الگو بگیریم .
کلمات ما در دعا ومناجات بر خواسته از کلمات آنان باشد .

به گفته آن حکیم :
ره چنان رو که ره روان رفتند

سلام
من خودم با گریز موافق نیستم. آدم عادی ، کلام معصوم (ع) را قطع می کند. لطف مناجات را کم می کند. زمانش طولانی میشه مردم کمتر میان.

اما در مورد آن دعاها:

منظور این استکه "اذیت شدن" در راه "دین" خیلی مقام بالایی است.
نقل شده از یک عالم دینی که اسمشون رو الان نمیدونم ، دم مرگ ، گریه می کردند. پرسیدند: شما با این همه شاگرد که تربیت کردید ، با این همه منبر که رفتین، با این همه تبلیغ و هدایت که انجام دادید چرا گریه می کنید؟
فرمود: ناراحتم که چرا در راه خدا یک سیلی نخوردم. (نقل به مضمون)

برخی از علما بزرگ ، همه شبهای سال را احیا میگرفتند تا شب قدر را درک کنند ، برای اینکه در آن شب از خدا "شهادت" را بخوان.

کلا ، اذیت شدن در راه دین مقام بالایی است. البته منافاتی نداره با سایر درخواستها ( پیروز شدن بر نفس و.. )

بالاخره انسان روزی خواهد مرد. چه بهتر که علاوه بر اینکه زندگیش در مسیر خدا باشه، مرگش هم در مسیرخدا باشه.شهادت زیباترین مرگه. هر چه این شهادت به شکل سختتری باشه ، ارزشش بالاتره. شهیدی که سرش را میبرند ،آنهم تشنه ، مثل شهیدی نیست که بدون تشنگی و به طور عادی شهید میشه.

خدایا!
من که روسیاهم شدیداً. اما به کرم خودت شهادت را روزیم کن.

رهروی شهدا;645388 نوشت:
سلام
من خودم با گریز موافق نیستم. آدم عادی ، کلام معصوم (ع) را قطع می کند. لطف مناجات را کم می کند. زمانش طولانی میشه مردم کمتر میان.

اما در مورد آن دعاها:

منظور این استکه "اذیت شدن" در راه "دین" خیلی مقام بالایی است.
نقل شده از یک عالم دینی که اسمشون رو الان نمیدونم ، دم مرگ ، گریه می کردند. پرسیدند: شما با این همه شاگرد که تربیت کردید ، با این همه منبر که رفتین، با این همه تبلیغ و هدایت که انجام دادید چرا گریه می کنید؟
فرمود: ناراحتم که چرا در راه خدا یک سیلی نخوردم. (نقل به مضمون)

برخی از علما بزرگ ، همه شبهای سال را احیا میگرفتند تا شب قدر را درک کنند ، برای اینکه در آن شب از خدا "شهادت" را بخوان.

کلا ، اذیت شدن در راه دین مقام بالایی است. البته منافاتی نداره با سایر درخواستها ( پیروز شدن بر نفس و.. )

بالاخره انسان روزی خواهد مرد. چه بهتر که علاوه بر اینکه زندگیش در مسیر خدا باشه، مرگش هم در مسیرخدا باشه.شهادت زیباترین مرگه. هر چه این شهادت به شکل سختتری باشه ، ارزشش بالاتره. شهیدی که سرش را میبرند ،آنهم تشنه ، مثل شهیدی نیست که بدون تشنگی و به طور عادی شهید میشه.

خدایا!
من که روسیاهم شدیداً. اما به کرم خودت شهادت را روزیم کن.

آفرین بر همت والا ی تان
آفرین بر فکر وبر سودای تان
آفرین بر نقشه ی قلب شما
آفرین بر صحنه ی سلب شما
گل فشاند روزگارت زین نسیم
باشی در نزد خدا فرد ی عظیم

رهروی شهدا;645388 نوشت:
سلام
من خودم با گریز موافق نیستم. آدم عادی ، کلام معصوم (ع) را قطع می کند. لطف مناجات را کم می کند. زمانش طولانی میشه مردم کمتر میان.

اما در مورد آن دعاها:

منظور این استکه "اذیت شدن" در راه "دین" خیلی مقام بالایی است.
نقل شده از یک عالم دینی که اسمشون رو الان نمیدونم ، دم مرگ ، گریه می کردند. پرسیدند: شما با این همه شاگرد که تربیت کردید ، با این همه منبر که رفتین، با این همه تبلیغ و هدایت که انجام دادید چرا گریه می کنید؟
فرمود: ناراحتم که چرا در راه خدا یک سیلی نخوردم. (نقل به مضمون)

برخی از علما بزرگ ، همه شبهای سال را احیا میگرفتند تا شب قدر را درک کنند ، برای اینکه در آن شب از خدا "شهادت" را بخوان.

کلا ، اذیت شدن در راه دین مقام بالایی است. البته منافاتی نداره با سایر درخواستها ( پیروز شدن بر نفس و.. )

بالاخره انسان روزی خواهد مرد. چه بهتر که علاوه بر اینکه زندگیش در مسیر خدا باشه، مرگش هم در مسیرخدا باشه.شهادت زیباترین مرگه. هر چه این شهادت به شکل سختتری باشه ، ارزشش بالاتره. شهیدی که سرش را میبرند ،آنهم تشنه ، مثل شهیدی نیست که بدون تشنگی و به طور عادی شهید میشه.

خدایا!
من که روسیاهم شدیداً. اما به کرم خودت شهادت را روزیم کن.

سلام به همه
تا جايي كه من ديدم دوستمون هم نگفتن انسان طلب شهادت نكنه!
اذيت شدن در راه دين مقام بالايي هست اما اگر پيش باومد ، نه اينكه خودمون آرزو كنيم پيش بياد!
بله همهء ما خواهيم مرد ، پس چه بهتر كه مرگي با عزت داشته باشيم. اما نوع درخواست خيلي ميتونه متفاوت باشه

دقت بفرماييد:

درخواست صحيح:
خدايا ، به من ياري بده تا با تمام توان در برابر دشمنان و ظالمين ايستادگي كنم و چه باك كه در اين راه به شهادت برسم ، كه اگر در صراط مستقيم باشم ، اگر بمانم و پيروز شوم وسيله اي بودم براي كمك به حفظ دين خدا و اگر شهيد شوم در راه خدا جان را فدا كرده ام ، پس در هر دو حالت پيروزم

درخواست غلط (كه منظور آقاي عسكري هم همين بود):
خدايا ، چي ميشه الان آمريكا به ايران حمله كنه و كشورم رو به خاك خون بكشه و من شهيد بشم؟! خدايا ، كمك كن تا بچه هامون جلوي چشممون تكه تكه بشن و زنهاي كشورمون رو به كنيزي ببرن!!!!!

اينكه من آمادهء ديدن سختي در راه دين باشم ، با اينكه آرزوي پيش اومدن سختي رو داشته باشم ، دوتاست

Reza-D;645640 نوشت:
سلام به همه
تا جايي كه من ديدم دوستمون هم نگفتن انسان طلب شهادت نكنه!
اذيت شدن در راه دين مقام بالايي هست اما اگر پيش باومد ، نه اينكه خودمون آرزو كنيم پيش بياد!
بله همهء ما خواهيم مرد ، پس چه بهتر كه مرگي با عزت داشته باشيم. اما نوع درخواست خيلي ميتونه متفاوت باشه

دقت بفرماييد:

درخواست صحيح:
خدايا ، به من ياري بده تا با تمام توان در برابر دشمنان و ظالمين ايستادگي كنم و چه باك كه در اين راه به شهادت برسم ، كه اگر در صراط مستقيم باشم ، اگر بمانم و پيروز شوم وسيله اي بودم براي كمك به حفظ دين خدا و اگر شهيد شوم در راه خدا جان را فدا كرده ام ، پس در هر دو حالت پيروزم

درخواست غلط (كه منظور آقاي عسكري هم همين بود):
خدايا ، چي ميشه الان آمريكا به ايران حمله كنه و كشورم رو به خاك خون بكشه و من شهيد بشم؟! خدايا ، كمك كن تا بچه هامون جلوي چشممون تكه تكه بشن و زنهاي كشورمون رو به كنيزي ببرن!!!!!

اينكه من آمادهء ديدن سختي در راه دين باشم ، با اينكه آرزوي پيش اومدن سختي رو داشته باشم ، دوتاست

بر شما هم آفرین ای راد مرد
کز چنین میدان بر آوردی تو گرد
جمله های ناز مندی گفته ای
از سخن های دیگر آشفته ای

همتت افزون شکارت شد غزال
باد نو روزی بیاید از شمال

صادق;645652 نوشت:
بر شما هم آفرین ای راد مرد
کز چنین میدان بر آوردی تو گرد
جمله های ناز مندی گفته ای
از سخن های دیگر آشفته ای

همتت افزون شکارت شد غزال
باد نو روزی بیاید از شمال

مثل گلها خوش حضوري ، اي رفيق
همچنان با شوق و شوري ، اي رفيق
بخت بد ، چندي نديدم روي تو
دل به تنگ آمد ز دوري ، اي رفيق

چون به گوشم ميرسد اشعار تو
پر شعف ميگردم از گفتار تو
غم ز جانم بي گمان پر ميكشد
تا كه مي بينم دمي رخسار تو

(البته رخسار مجازي ، رخسار واقعي رو كه سعادت نداشتم :ok:)

Reza-D;645656 نوشت:
مثل گلها خوش حضوري ، اي رفيق
همچنان با شوق و شوري ، اي رفيق
بخت بد ، چندي نديدم روي تو
دل به تنگ آمد ز دوري ، اي رفيق

چون به گوشم ميرسد اشعار تو
پر شعف ميگردم از گفتار تو
غم ز جانم بي گمان پر ميكشد
تا كه مي بينم دمي رخسار تو

(البته رخسار مجازي ، رخسار واقعي رو كه سعادت نداشتم :ok:)

بارک الله شاعر خوش ذوق را
بارک الله طایر خوش طوق را
شعر هایت بوی دانش می دهد
گفته هایت بوی رامش می دهد
در پی رخسار حق باش ای جوان
با رقایق بزم کن ای پهلوان
باش با قران انیس هر صبحگاه
تا سپهر جان تو گردد چو ماه
پر شعف از گفته دلبر شوی
چون خمینی در جهان سرور شوی

Reza-D;645640 نوشت:
سلام به همه
تا جايي كه من ديدم دوستمون هم نگفتن انسان طلب شهادت نكنه!
اذيت شدن در راه دين مقام بالايي هست اما اگر پيش باومد ، نه اينكه خودمون آرزو كنيم پيش بياد!
بله همهء ما خواهيم مرد ، پس چه بهتر كه مرگي با عزت داشته باشيم. اما نوع درخواست خيلي ميتونه متفاوت باشه

دقت بفرماييد:

درخواست صحيح:
خدايا ، به من ياري بده تا با تمام توان در برابر دشمنان و ظالمين ايستادگي كنم و چه باك كه در اين راه به شهادت برسم ، كه اگر در صراط مستقيم باشم ، اگر بمانم و پيروز شوم وسيله اي بودم براي كمك به حفظ دين خدا و اگر شهيد شوم در راه خدا جان را فدا كرده ام ، پس در هر دو حالت پيروزم

درخواست غلط (كه منظور آقاي عسكري هم همين بود):
خدايا ، چي ميشه الان آمريكا به ايران حمله كنه و كشورم رو به خاك خون بكشه و من شهيد بشم؟! خدايا ، كمك كن تا بچه هامون جلوي چشممون تكه تكه بشن و زنهاي كشورمون رو به كنيزي ببرن!!!!!

اينكه من آمادهء ديدن سختي در راه دين باشم ، با اينكه آرزوي پيش اومدن سختي رو داشته باشم ، دوتاست

[=arial]سلام علیکم
دوست عزیز ،
اولا:
ابتدا فرمودید: انسان طلب شهادت بکنه. بعد می فرمایید: اگر پیش بیاد ، نه اینکه خودمان آرزو کنیم.
"طلب کردن" همان "آرزو کردن" است. "طلب کردن" با اینکه "اگر پیش اومد" یکی نیست و خیلی تفاوت داره.

ثانیاً: همانطور که عرض کردم و در منابع معتبر هم حتماً مضبوط است ، بزرگان ما در دعاهای خود ، "شهادت" را از خداوند مسئلت می کردند. نه از این حیث که مشکلی برای دین یا کشور پیش بیاید ، بلکه از این وجه آن که این فیض نصیب آنها بشود.
ما هم در دعاهای ماه مبارک رمضان می خوانیم:

اللّهمّ برحمتك في الصّالحين فأدخلنا، و في علّيّين فارفعنا،


و بكأس من معين من عين سلسبيل فاسقنا،و من الحور العين برحمتك فزوّجنا، و من الولدان المخلّدين كأنّهم لؤلؤ مكنون فأخدمنا، و من ثمار الجنّة و لحوم الطّير فأطعمنا،و من ثياب السّندس و الحرير و الاستبرق فألبسنا،و ليلة القدر و حجّ بيتك الحرام و قتلا في سبيلك مع وليّك فوفّق لنا،[=B Titr]
[=B Lotus]و نیز در دعایی دیگر:
[=B Titr][=arial]فَإِذَا کَانَ مَا لَا بُدَّ مِنْهُ الْمَوْتُ فَاجْعَلْ مَنِیَّتِی [=arial]قَتْلًا فِی سَبِیلِکَ[=arial] بِیَدِ شِرَارِ خَلْقِکَ
[=arial]
این قبیل ادعیه ، کدامیک از دو نوع درخواستی است که نام بردید؟ طلب کردن؟ یا اینکه اگر پیش اومد؟؟

رهروی شهدا;646666 نوشت:
[=arial]سلام علیکم
دوست عزیز ،
اولا:
ابتدا فرمودید: انسان طلب شهادت بکنه. بعد می فرمایید: اگر پیش بیاد ، نه اینکه خودمان آرزو کنیم.
"طلب کردن" همان "آرزو کردن" است. "طلب کردن" با اینکه "اگر پیش اومد" یکی نیست و خیلی تفاوت داره.

ثانیاً: همانطور که عرض کردم و در منابع معتبر هم حتماً مضبوط است ، بزرگان ما در دعاهای خود ، "شهادت" را از خداوند مسئلت می کردند. نه از این حیث که مشکلی برای دین یا کشور پیش بیاید ، بلکه از این وجه آن که این فیض نصیب آنها بشود.
ما هم در دعاهای ماه مبارک رمضان می خوانیم:

اللّهمّ برحمتك في الصّالحين فأدخلنا، و في علّيّين فارفعنا،


و بكأس من معين من عين سلسبيل فاسقنا،و من الحور العين برحمتك فزوّجنا، و من الولدان المخلّدين كأنّهم لؤلؤ مكنون فأخدمنا، و من ثمار الجنّة و لحوم الطّير فأطعمنا،و من ثياب السّندس و الحرير و الاستبرق فألبسنا،و ليلة القدر و حجّ بيتك الحرام و قتلا في سبيلك مع وليّك فوفّق لنا،[=B Titr]
[=B Lotus]و نیز در دعایی دیگر:
[=B Titr][=arial]فَإِذَا کَانَ مَا لَا بُدَّ مِنْهُ الْمَوْتُ فَاجْعَلْ مَنِیَّتِی [=arial]قَتْلًا فِی سَبِیلِکَ[=arial] بِیَدِ شِرَارِ خَلْقِکَ
[=arial]
این قبیل ادعیه ، کدامیک از دو نوع درخواستی است که نام بردید؟ طلب کردن؟ یا اینکه اگر پیش اومد؟؟

سلام برادر عزيز

1)
ابتدا به اين بخش توجه بفرماييد:
بله همهء ما خواهيم مرد ، پس چه بهتر كه مرگي با عزت داشته باشيم

بعد اينكه ابداً حرف من دو چيز منافي هم نبود برادر. شايد كلمات رو بد بيان كردم
همجنين فكر ميكنم معناي ((اگر پيش اومد)) كه شما برداشت كرديد با معناي ((اگر پيش اومد)) كه مد نظر من بود متفاوت بوده
و همينطور در مورد واژه ((طلب كردن))

فيلم اخراجي ها رو كه حتماً ديديد. البته نه اينكه بخوام به فيلم استناد كنم ، اما ميخوام از بخشي از فيلم براي بيان بهتره مطلب خودم كمك بگيرم

اگر يادتون باشه برادر دختره مدام تي فيلم ميگفت:
اي كاش نصيب ما هم بشه بريم جبهه و شهيد بشيم (نزديك به مضمون)

بله ما در دعاهامون هم داريم. اما طلب شهادت لزوماً به اين معنا نيست كه بايد مدام روي زبان جاري باشه. اگر دقت كرده باشيد عرض كردم آمادگي شهادت داشته باشيم. آماده بودن يعني طالب بودن. اينكه گفتم اگر پيش اومد ، يعني ملاك بايد پيروزي باشه ، نه شهادت. من طالب اين فيض هستم اما بالاتر از اون طالب فيض براي تمام انسان ها هستم. به شخصه ترجيح ميدم جهان پر از عدل و داد و صفا و صميميت بشه و اصلاً انسان بدي نباشه كه بخواد بياد من رو بكشه تا من شهيد بشم و اون خودش بره جهنم! ترجيح ميدم من بهشت نرم اونم جهنم نره

2)
طلب شهادت براي رسيدن به عظمت و بزرگي هست. اصلاً اصل جهاد براي عزت انسان و عزت دين هست. يعني هيچ ايرادي نداره كه انسان از خدا طلب زندگي سالم ، پاك و دور از سختي داشته باشه. در همون دعايي كه شما فرموديد ، اين بخش ها هم وجود داره:

و دعا و درخواست‌هاى شايسته‌ى ما را مستجاب گردان
و
از هر بدي در دو عالم ، اي خدايي كه جز تو خدايي نيست ، به حق لا اله الا انت نجات بخش
اما در دعايي كه آقاي عسكري گذاشتن ، اينطور به نظر ميرسه كه كشيدن مصيبت و بلا و شهيد شدن ، نه وسيله اي براي پيروزي ، كه خود مصيبت و بلا و شهادت هدف هستن و همچنين دعا اينطور القا ميكنه انسان براي خودش فقط و فقط بايد طلب مصيبت و سختي كنه و لاغير

مثالي ميزنم:
توي فوتبال گاهي بازيكن براي زدن گل به دل دفاع حريف ميزنه كه روش خطا بشه و پنالتي بگيره. اما اگر نزدنش خب ميره گلش رو ميزنه
اما برخي بازيكن ها اينقدر پنالتي گرفتن براشون مهم ميشه كه گاهي دروازهء خالي روبروشونه ولي بجاي گل زدن خودشون رو زمين ميزنن كه پنالتي بگيرن!! انگار هدف گرفتن پنالتيه نه پيروزي

راهی تقرب به خدا ؟

نزدیک ترین راه به سوی خدا , ترک معصیت و انجام دستور خد است . مخصوصاً جوانان به جهت توانایی های جسمی و رشد و بلوغ شهوی اگر بتوانند خود را از زمینه های گناه دور نگه دارند و دل و دست وزبان و چشم خود را از آلوده شدن پاک نگه دارند, می توانند از قرب الهی بهره مند گردند. در روایتی از امام صادق(ع)آمده : «خداوند به حضرت موسی فرمود: بهترین وسیله تقرب به سوی من پارسایی و ترک معصیت است . اگر کسی پارسایی داشته باشد او را در بهشت های عدن جای می دهم »!.
در روایت دیگر از پیامبر(ص)آمده :« از جمله کسانی که در سایهء رحمت الهی قرار دارند جوانی است که به عبودیت و بندگی تن دهد».(1)
بعد از این مرحله (انجام واجبات و ترک گناهان ), انجام دادن مستحبات از قبیل نافله هامخصوصاً نافله شب و تهجّد و مناجات با خدا موجب قرب الهی می شود.
پیامبر(ص)فرمود: خدای متعال می فرماید: با انجام نوافل به سوی من تقرّب پیدا کنید تا شما را دوست بدارم و اگرمن شما را دوست بدارم , اگر دعا کنید اجابت می کنم و اگر درخواستی داشتید عطا می کنم .(2)
اخلاص در نیّت موجب تقرب الی اللّه است .(3)
انجام واجبات و نوافل انسان را مقرّب درگاه الهی می کند و او را به درجات بالایی می رساند.(4)
تقرب الهی با سؤال و دعا به درگاه او حاصل می شود.(5)
گریه از خوف خدا بهترین وسیله تقرب الهی است .(6)
توجه زیاد به شکم و شهوت موجب دوری از خدا می شود.(7)
پی نوشت ها:
1.محمدی ری شهری , میزان الحکمة, ج 8 ص 114ماده قرب .
2.همان , ص 110.
3.همان , ص 113.
4.همان .
5.همان , ص 114.
6.همان .
7.همان , ص 115.

Reza-D;646726 نوشت:
سلام برادر عزيز

1)
ابتدا به اين بخش توجه بفرماييد:
بله همهء ما خواهيم مرد ، پس چه بهتر كه مرگي با عزت داشته باشيم

بعد اينكه ابداً حرف من دو چيز منافي هم نبود برادر. شايد كلمات رو بد بيان كردم
همجنين فكر ميكنم معناي ((اگر پيش اومد)) كه شما برداشت كرديد با معناي ((اگر پيش اومد)) كه مد نظر من بود متفاوت بوده
و همينطور در مورد واژه ((طلب كردن))

فيلم اخراجي ها رو كه حتماً ديديد. البته نه اينكه بخوام به فيلم استناد كنم ، اما ميخوام از بخشي از فيلم براي بيان بهتره مطلب خودم كمك بگيرم

اگر يادتون باشه برادر دختره مدام تي فيلم ميگفت:
اي كاش نصيب ما هم بشه بريم جبهه و شهيد بشيم (نزديك به مضمون)

بله ما در دعاهامون هم داريم. اما طلب شهادت لزوماً به اين معنا نيست كه بايد مدام روي زبان جاري باشه. اگر دقت كرده باشيد عرض كردم آمادگي شهادت داشته باشيم. آماده بودن يعني طالب بودن. اينكه گفتم اگر پيش اومد ، يعني ملاك بايد پيروزي باشه ، نه شهادت. من طالب اين فيض هستم اما بالاتر از اون طالب فيض براي تمام انسان ها هستم. به شخصه ترجيح ميدم جهان پر از عدل و داد و صفا و صميميت بشه و اصلاً انسان بدي نباشه كه بخواد بياد من رو بكشه تا من شهيد بشم و اون خودش بره جهنم! ترجيح ميدم من بهشت نرم اونم جهنم نره

2)
طلب شهادت براي رسيدن به عظمت و بزرگي هست. اصلاً اصل جهاد براي عزت انسان و عزت دين هست. يعني هيچ ايرادي نداره كه انسان از خدا طلب زندگي سالم ، پاك و دور از سختي داشته باشه. در همون دعايي كه شما فرموديد ، اين بخش ها هم وجود داره:

و دعا و درخواست‌هاى شايسته‌ى ما را مستجاب گردان
و
از هر بدي در دو عالم ، اي خدايي كه جز تو خدايي نيست ، به حق لا اله الا انت نجات بخش

اما در دعايي كه آقاي عسكري گذاشتن ، اينطور به نظر ميرسه كه كشيدن مصيبت و بلا و شهيد شدن ، نه وسيله اي براي پيروزي ، كه خود مصيبت و بلا و شهادت هدف هستن و همچنين دعا اينطور القا ميكنه انسان براي خودش فقط و فقط بايد طلب مصيبت و سختي كنه و لاغير

مثالي ميزنم:
توي فوتبال گاهي بازيكن براي زدن گل به دل دفاع حريف ميزنه كه روش خطا بشه و پنالتي بگيره. اما اگر نزدنش خب ميره گلش رو ميزنه
اما برخي بازيكن ها اينقدر پنالتي گرفتن براشون مهم ميشه كه گاهي دروازهء خالي روبروشونه ولي بجاي گل زدن خودشون رو زمين ميزنن كه پنالتي بگيرن!! انگار هدف گرفتن پنالتيه نه پيروزي


سلام علیکم
بنده که اطلاعی از ما فی الضمیر شما برادر عزیزم ندارم. فقط می توانم کلمات و جملات شما را بررسی کنم. لذا بر هر متکلمی است که کلمات را به شایسته ترین وجه که مستقیم ترین دلالت بر مقصود را داشته باشد و راه را بر ابهامات هم ببندد ،به کار برد.

ضمن آنکه هنوز "پاسخ صریحی" برای "سئوالات صریحی" که در پست قبل خدمتتان معروض داشتم ، دریافت نکرده ام ، سئوالات جدیدی از مطلب اخیرتان برای من حاصل شده:

فرمودید: طلب شهادت لزوماً به اين معنا نيست كه بايد مدام روي زبان جاري باشه.

چه اشکالی دارد که یک "طلب" بر زبان جاری بشود؟
یک طلب ، اگر اشکالی دارد ، بهتر است حتی در دل هم نباشد ، اگر اشکالی ندارد ، پس بر زبان آمدن آن هم اشکال ندارد. خصوصا در موارد ارزشی مثل شهادت.

اینکه فرمودید ملاك بايد پيروزي باشه ، نه شهادت. این خارج از بحث ماست. "پیروزی" باعث نمیشه "شهادت" برای ما ارزش نباشه. وقتی هم که چیزی ، "ارزش" باشه ، طلب کردن و خواستن اون ، مورد تایید عقل است.
در طول تاریخ اسلام ، افراد زیادی خدمت معصوم (ع) می رسیدند و درخواست می کردند که معصوم (ع) برای آنها دعای شهادت بفرماید. آیا معصوم (ع) می فرمود: پیروزی برایتان ملاک باشد ، نه شهادت؟

گمان می کنم شما تصور می فرمایید که طلب شهادت ، مستلزم این است که جنگی پیش بیاید و خرابی ها به بار بیاورد و .... تا آنگاه زمینه برای فیض شهادت یک نفر فراهم شود.
اما به نظر حقیر ، چنین استلزامی منطقا وجود ندارد. اگر بود ، امام معصوم در دعاهای خود ، طلب شهادت نمی فرمود. جنگ بین حق و باطل همیشه بوده و هست ( تا زمان حکومت جهانی اسلام). اما این به این معنی نیست که همیشه خرابی و ... به بار بیاید. برای مثال ، شهادت استاد مطهری و شهدای محراب و دانشمندان هسته ای را ذکر می کنم.

فرمودید: در همون دعايي كه شما فرموديد ، اين بخش ها هم وجود داره:

بله ، درسته. اما مگر بنده عرض کرده بودم طلب شهادت ، مغایرتی با این بخش ها داره؟؟!

فرمودید: در دعايي كه آقاي عسكري گذاشتن ، اينطور به نظر ميرسه كه كشيدن مصيبت و بلا و شهيد شدن ، نه وسيله اي براي پيروزي ، كه خود مصيبت و بلا و شهادت هدف هستن و همچنين دعا اينطور القا ميكنه انسان براي خودش فقط و فقط بايد طلب مصيبت و سختي كنه و لاغير

به نظر حقیر ، چنین به نظر نمیرسه. درسته که شهادت ، بر حسب ظاهری ، یک نوع مصیبت و بلا هست. اما این دلیل نمیشه که ما استفاده عام بکنیم و بگوییم چون در ادعیه ، طلب شهادت میشه ، پس هر نوع مصیبت و بلا و سختی را طلب می کنن. و انسان باید برای خودش اینها را بخواد.
شهادت ، یک مصیبت و سختی "ارزشی" هست. اما به طور عام ، نمیشه گفت هر سختی و مصیبتی ، ارزشی و لذا مطلوب است.

فرمودید: هيچ ايرادي نداره كه انسان از خدا طلب زندگي سالم ، پاك و دور از سختي داشته باشه
بله درسته. اما این ، "شهادت" را از "ارزش بودن" خارج نمیکنه. و هر "ارزشی" هم مطلوب و خواستنی است.
در بعد از زمان ظهور که همه عالم گلستان میشه ، فقیری باقی نمی مونه تا کسی بخواد به او صدقه بده. مردم دوست دارن "صدقه" بدن ولی نیازمندی وجود نداره. در همین زمان هم "صدقه دادن" ارزش محسوب میشه و مردم طالب اون هستند گرچه به علت نبودن هیچ نیازمندی ، امکان انجام نداره.

توجه مهم:
صرف نظر از بحثهای منطقی ، طلب شهادت در سیره معصومین (ع) و بزرگان دینی ما بوده و هست. لذا اگر بحث منطقی را هم نادیده بگیریم ، نباید بر این کار اعتراضی وارد بدانیم بلکه بر ماست که به سیره آنها در ادعیه تأسی کنیم.

[="Arial"][="DarkGreen"]

صادق;646737 نوشت:
تقرب الهی با سؤال و دعا به درگاه او حاصل می شود

منظور از سؤال به درگاه خدا ، چیست؟[/]

flight;646807 نوشت:

منظور از سؤال به درگاه خدا ، چیست؟

باسلام .
چرا سوال تان بی سلام وکوتاه است ؟
مراد :
در پیشگاه الهی است .
از پیشگاه الهی است .

[="Arial"][="DarkGreen"]

صادق;646814 نوشت:
باسلام .
چرا سوال تان بی سلام وکوتاه است ؟
مراد :
در پیشگاه الهی است .
از پیشگاه الهی است .

ببخشید
سلام علیکم
ممنون از پاسختان استاد!
همه ی مطالب را متوجه شدم به جز این تکه که لطف کردید و پاسخ دادید.:Gol:[/]

رهروی شهدا;646805 نوشت:
بنده که اطلاعی از ما فی الضمیر شما برادر عزیزم ندارم. فقط می توانم کلمات و جملات شما را بررسی کنم. لذا بر هر متکلمی است که کلمات را به شایسته ترین وجه که مستقیم ترین دلالت بر مقصود را داشته باشد و راه را بر ابهامات هم ببندد ،به کار برد

​درسته


رهروی شهدا;646805 نوشت:
چه اشکالی دارد که یک "طلب" بر زبان جاری بشود؟

برادر من كجا گفتم به زبان آوردن اشكال دارد؟!
به جملهء بنده دقت بفرماييد. عرض كردم طلب كردن ،
لزوماً به معناي آوردن بر سر زبان نيست


رهروی شهدا;646805 نوشت:
مگر بنده عرض کرده بودم طلب شهادت ، مغایرتی با این بخش ها داره؟؟!

شما نفرموديد. موضوع بحثمون اينه. اون دعايي كه من ديدم به نظرم اينطور اومد


رهروی شهدا;646805 نوشت:
درسته که شهادت ، بر حسب ظاهری ، یک نوع مصیبت و بلا هست. اما این دلیل نمیشه که ما استفاده عام بکنیم و بگوییم چون در ادعیه ، طلب شهادت میشه ، پس هر نوع مصیبت و بلا و سختی را طلب می کنن
برادر عزيز ، اولاً موضوع تاپيك فقط شهادت نبود. ثانياً من كجا استفادهء عام كردم؟!
عرض شد در دعايي كه آقاي عسكري گذاشتن
دعاي تاپيك يعني تمام دعاها؟!!


رهروی شهدا;646805 نوشت:
فرمودید: هيچ ايرادي نداره كه انسان از خدا طلب زندگي سالم ، پاك و دور از سختي داشته باشه
بله درسته. اما این ، "شهادت" را از "ارزش بودن" خارج نمیکنه. و هر "ارزشی" هم مطلوب و خواستنی است.
در بعد از زمان ظهور که همه عالم گلستان میشه ، فقیری باقی نمی مونه تا کسی بخواد به او صدقه بده. مردم دوست دارن "صدقه" بدن ولی نیازمندی وجود نداره. در همین زمان هم "صدقه دادن" ارزش محسوب میشه و مردم طالب اون هستند گرچه به علت نبودن هیچ نیازمندی ، امکان انجام نداره
بنده هم هيچ كجاي صحبت هام نگفتم شهادت بي ارزشه
در اولين پست كه نوشتم اينطور گفتم:
خدايا ، به من ياري بده تا با تمام توان در برابر دشمنان و ظالمين ايستادگي كنم و چه باك كه در اين راه به شهادت برسم ، كه اگر در صراط مستقيم باشم ، اگر بمانم و پيروز شوم وسيله اي بودم براي كمك به حفظ دين خدا و اگر شهيد شوم در راه خدا جان را فدا كرده ام، پس در هر دو حالت پيروزم
اما عرض من از اين بابت بود كه در دعايي كه در تاپيك گذاشته شده (و بعضاً در برخي دعاها و سخنراني ها) اصل بر وجود مصيبت گذاشته ميشه و نه پذيراي مصيبت بودن


رهروی شهدا;646805 نوشت:
توجه مهم:
صرف نظر از بحثهای منطقی ، طلب شهادت در سیره معصومین (ع) و بزرگان دینی ما بوده و هست. لذا اگر بحث منطقی را هم نادیده بگیریم ، نباید بر این کار اعتراضی وارد بدانیم بلکه بر ماست که به سیره آنها در ادعیه تأسی کنیم
حرفي زديد كاملاً با ارزش و مهم. شايدم من دارم اشتباه ميكنم. ولي من دوست دارم كه همين مطلب رو بفهمم كه مفهوم كلام معصومين(ع) در اين دعاها چه بوده

سلام علیکم
بله. چون قول و فعل معصوم برای ما حجت است ، همان مورد آخر برای رسیدن به نتیجه کفایت می کند.


وَ إِذَا جَاءكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ

الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ

شهادت ، فیض و مقام بسیار والایی است و خیلی از بزرگان ما آرزوی رسیدن به این مقام را داشتند.
در این ، هیچ تردیدی نیست. اما آنچه میخواهم اینجا بگویم ، "هم ارز های شهادت" است. گرچه شاید هیچ چیز مثل غلطیدن در خون خود در راه خدا ، "شیرین " و "عاشقانه" نباشد ، اما چند چیز وجود دارند که جایگاه و قدر و منزلتشان کمتر از "شهادت" نیست.

در اینجا به یکی اشاره می کنم ، دوستانی که سراغ دارند ، بقیه موارد را فرمایند.

[=arial,helvetica,sans-serif]عَن أمِیرِالْمومِنینَ – علیه السلام – قال: مَالْمُجاهِدُ الشَّهِیدُ عِنْدَ اللهِ بِأعْظَمَ أجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ لَکادَ الْعَفِیفُ أنْ یَکُونَ مَلَکاً مِنَ الْمَلائِکَةِ.
امام علی – علیه السلام – فرمودند: پاداش مجاهد شهید از انسان پاکدامنی که می تواند گناه کند، ولی بر اثر پاکدامنی از آن پرهیز می کند، بیشتر نیست و چه بسا که انسان پاکدامن و عفیف در شمار فرشتگان الهی باشد.
«نهج البلاغه، حکمت ۴۷۴»

http://www.askdin.com/thread47186.html
جمع بندی 1
سوال :
نقد و بررسی کتاب «گریز های مناجات»

پاسخ :

بسیاری از کلمات یادشده در مناجات ائمه ذکر نشده خوب است در مناجات ها ما از ائمه ع الگو بگیریم .
کلمات ما در دعا ومناجات بر خواسته از کلمات آنان باشد .

به گفته آن حکیم :
ره چنان رو که ره روان رفتند

http://www.askdin.com/thread47186.html
جمع بندی 1
سوال :
نقد و بررسی کتاب «گریز های مناجات»

پاسخ :
نزدیک ترین راه به سوی خدا , ترک معصیت و انجام دستور خد است . مخصوصاً جوانان به جهت توانایی های جسمی و رشد و بلوغ شهوی اگر بتوانند خود را از زمینه های گناه دور نگه دارند و دل و دست وزبان و چشم خود را از آلوده شدن پاک نگه دارند, می توانند از قرب الهی بهره مند گردند. در روایتی از امام صادق(ع)آمده : «خداوند به حضرت موسی فرمود: بهترین وسیله تقرب به سوی من پارسایی و ترک معصیت است . اگر کسی پارسایی داشته باشد او را در بهشت های عدن جای می دهم »!.
در روایت دیگر از پیامبر(ص)آمده :« از جمله کسانی که در سایهء رحمت الهی قرار دارند جوانی است که به عبودیت و بندگی تن دهد».(1)
بعد از این مرحله (انجام واجبات و ترک گناهان ), انجام دادن مستحبات از قبیل نافله هامخصوصاً نافله شب و تهجّد و مناجات با خدا موجب قرب الهی می شود.
پیامبر(ص)فرمود: خدای متعال می فرماید: با انجام نوافل به سوی من تقرّب پیدا کنید تا شما را دوست بدارم و اگرمن شما را دوست بدارم , اگر دعا کنید اجابت می کنم و اگر درخواستی داشتید عطا می کنم .(2)
اخلاص در نیّت موجب تقرب الی اللّه است .(3)
انجام واجبات و نوافل انسان را مقرّب درگاه الهی می کند و او را به درجات بالایی می رساند.(4)
تقرب الهی با سؤال و دعا به درگاه او حاصل می شود.(5)
گریه از خوف خدا بهترین وسیله تقرب الهی است .(6)
توجه زیاد به شکم و شهوت موجب دوری از خدا می شود.(7)

پی نوشت ها:
1.محمدی ری شهری , میزان الحکمة, ج 8 ص 114ماده قرب .
2.همان , ص 110.
3.همان , ص 113.
4.همان .
5.همان , ص 114.
6.همان .
7.همان , ص 115.

موضوع قفل شده است