روضه تنهایی ، روضه خواندن برای خودم

سلام
بنده مایل هستم روضه بخوانم. فرد خیلی با تقوایی نیستم و زندگی ام مملو از اشتباهات عمد و غیر عمد است. اما دوست دارم گاهی روضه بخوانم.
چیزی از دین بلد نیستم. کمرویی شدید من هم مانع از فعالیت حتی در جمع افراد دو سه نفری حتی از خانواده خودم می شود.
به نظرم رسید که در دین می گویند در و دیوار و همه جمادات و گیاهان و ... بینا و شنوا و دارای هوش هستند. پس من در اتاقی تنها یا در حیاط خانه تنها ، روضه را برای جمادات بخوانم. چند صفحه از روی کتاب مقتل بخوانم و گاهی هم چند شعر معروف (مثل : این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست...) را بخوانم. کل آن حدود ده دقیقه هم نمی شود.
این کار هیچ شباهتی به رسوم اسلامی و شیوه علماء ندارد. آداب روضه خوانی اینها نیست. اما همین قدر از من بر می آید. شاید هم اگر با خودم مجاهده بکنم بیشتر از این برآید اما فعلا توان این مجاهده را ندارم.
آیا این شکل روضه خوانی (که گاهی ممکن است در دلم بخوانم برای اینکه خانواده ام صدایم را نشنوند چون خجالت می کشم) اشکالی دارد؟ آیا این شکل روضه خوانی ارزشی دارد؟

با تشکر