روزه ، اديان

روزه در اديان الهي

انجمن: 

:Gol:با سلام به همه دوستان روزه دار عزيز



يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ

البقرة : 183


اين آيه نشان مي‌دهد كه روزه بر مسلمانان و بر امتهاي پيش از آنان نيز واجب بوده است. در روايات اسلامي آمده كه كتابهاي بزرگ آسماني همچون تورات، انجيل، زبور، صحف و قرآن در رمضان نازل شده اند. امام صادق عليه‌السلام مي‌فرمايد: تورات در ششم ماه رمضان، انجيل در دوازدهم ماه رمضان، زبور داود در هجدهم ماه رمضان و قرآن در شب قدر نازل شده است.

اميرمومنان در اين باره مي‌فرمايد: روزه عبادت قديمي است كه خدا هيچ امتي را از آن معاف نكرده است.


اما لزومي ندارد كه روزه وضع شده براي پيشينيان شبيه روزه مسلمانان باشد.تفاوت روزه در اديان از جهت تعداد روزها و چگونگي روزه‌هاست، هرچند در اديان مختلف جزئيات و كيفيت روزه تفاوت دارد اما اصل حكم روزه وجود دارد و هدف آن بطور كلي تهذيب نفس و ايجاد طهارت و پاكي معنوي و رفع رنج و بلاست .




1- روزه و روزه‌داري در دين مسيحيت:


روزه‌داري در دين مسيحيت جزو آداب ديني به شمار مي‌رود.در انجيل
متي 4:2 آمده که: آنگاه عيسي به قوت روح به پايان برده شد تا ابليس او را امتحان کند، پس چهل شبانه روز روزه داشته و نهايتاً گرسنه گرديد.

در عهد جديد (متي

16-17-6:18 )به روزه تصريح شده و روزه‌دار را ستوده و او را از ريا برحذر داشته است.
سنت يهودي تا زمان حضرت عيسي – در صورتهاي مختلفش- يعني پرهيز از خوراک، پرهيز از سخن و... رايج بوده (متي15-9:14 و مرقس 2:18 و لوقا 18:12) و پس از او هم ميان حواريان و کسانيکه مبلغ پيامش در مناطق مختلف جهان شدند، رواج داشته است. بطوري که روزه‌داري از خصوصيات حواريون و رسولان پيام عيسي بوده است.

اين امر نشانگر آن است حضرت عيسي خود به روزه عملاً و قولاً توجه داشته و شاگردانش نيز پس از وي به امر روزه توجه داشته‌اند. جيمز هاکس در اين باب مي‌گويد: حيات حواريون و مومنين- (مسيحي) ايام گذشته ، عمري مملو از افکار، لذت و زحمات بي‌شمار و روزه‌داري بود.حضرت عيسي بي‌شک پيش از آغاز رسالتش، همچون يک يهودي، ايام روزه‌داري در دين يهود مثل روزه يوم کيپور را مراعات مي‌کرده و به نظر برخي ، او تنها اصول را بيان کرده و وضع قوانين را به عهده کليسا نهاده است.

چند نکته‌اي که در اين دين حائز اهميت است، اين است که اولاً در مسيحيت دو واژه روزه و پرهيز وجود دارد که بين اين دو تفاوتي وجود دارد به اين نحو که در ايامي که بايد پرهيز را رعايت کرد، تنها از مصرف گوشت پرهيز مي‌کنند ولي در ايام رعايت روزه همراه با پرهيز از گوشت غذاي مصرفي و دفعات وعده غذا هم محدود مي‌شود، دوماً يکي از روزهاي مهم در مسيحيت روز عيد پاک يا

the easter day است که به مناسبت قيام عيسي از قبر گرامي داشته مي‌شود. هفته پيش از اين روز «هفته مقدس» گفته ميشود که در تعيين بسياري از روزه‌ها هم نقش مهمي دارد.

2-1- فلسفه روزه در مسيحيت:
برخي مي‌گويند که روزه و دعا وسايلي براي مقابله با وساوس شيطاني است و روزه حقيقي آن است که هيچ بدي مرتکب نشوي و با قلبي خالص خود را وقف خدمت به خداوند کني.مسيحيان معتقدند که روزه ظاهري نيست بلکه باطني و معنوي است و هدف اصلي آن اين است که با فروتني به خدا تقرب جويند و هدايتهاي او را بطلبند.

همچنين در کتاب اشعياء نبي، فصل 58، آيات 6-9 در اين باره چنين آمده که: «مگر روزه‌اي که من مي‌پسندم اين نيست که بندهاي شرارت را بگشائيد و گره‌هاي يوغ را باز کنيد و مظلومان را آزاد سازيد و هر يوغ را بشکنيد؟ مگر اين نيست که نان خود را بين گرسنگان تقسيم کني و فقيران رانده شده را به خانه آوري و چون برهنه را بپوشاني و ... آنگاه دعا خواهي کرد و خداوند توبه را اجابت خواهد فرمود و استغاثه خواهي نمود و او خواهد گفت که اينک حاضر هستم».


روزه مسيحي به منظور صواب و رياضت و يا به دست آوردن دل خدا و نجات از گناه به جا آورده نمي‌شود زيرا آنان معتقدند با ريخته شدن خون مسيح بر صليب و مرگ و دفن و قيام او از مردگان نجات از گناه و طريق راه يافتن انسان به حضور خدا مهيا گرديده است.

بعضي از دلايل روزه گرفتن مسيحيان به شرح زير مي‌باشد:
1- اينکه دل در حضور خدا نرم و فروتن شود.(اعمال رسولان 14:23)
2- مسيحيان به صدا و هدايت حضور خدا حساس باشند. (اول قرنتيان 7:5)
3- نفس سرکش ضعيف و سرکوب باشد.(متي 17:21)
4- پرستش و دعاي مسيحي قوي‌تر و موثرتر باشد. (متي 17:21)

آنها مي‌گويند روزه مسيحي کمک مي‌کند که ياد بگيريم از خودخواهي انسان دوري و از خودگذشتگي داشته باشيم و بيشتر قدر و ارزش فداکاري عظيم را درک کنيم.

همچنين بايد از رياکاري و هرگونه ظاهرسازي و خودنمايي به دور باشد. چرا که عيسي در (انجيل متي فصل6، آيات 18-16 ) بدان اشاره کرده و مي‌فرمايد: «وقتي روزه مي‌گيريد مانند رياکاران خودتان را افسرده نشان ندهيد. آنان قيافه‌هاي خود را تغيير مي‌دهند تا روزه دار بودن خود را به رخ بکشند. اما تو وقتي روزه مي‌گيري سرت را روغن بزن و صورت خود را بشوي تا مردم از روزه تو باخبر نشوند بلکه فقط پدر تو که در نهان است آن را بداند».

روزه در مسيحيت جزو احکام مذهبي نيست به همين دليل روزه مسيحي در زمان و تحت قوانين خاصي نيست، آنها آزادند در هر زمان و با هدايت روح خدا بطور فردي و جمعي براي يک يا چند روز و حتي براي چند ساعت روزه بگيرند.

روزه‌هاي مهم مسيحيان عبارت است از:
1- روزه روز جمعه قبل از عيد پاک که در قرن دوم متداول بود.
2- روزه غيرکامل دوشنبه تا پنجشنبه هفته مقدس
3- روزه چهل روز قبل از عيد پاک
4- روزه چهل روز قبل از هفته مقدس
5- روزه چهارشنبه و جمعه هر هفته؛ به مناسبت روز توطئه يهوديان براي دستگيري عيسي و روز جمعه بدليل به صليب کشيدن عيسي
6-روزه‌هاي فصلي
7- روزه، بعنوان کفاره گناهان

روزه روزهاي يکشنبه روز عيد پاک، روزه در روز نيطيکاست- بدان سبب که روز جشن و شادماني است- ممنوع است.

سه فرقه کاتوليک، ارتدوکس و پروتستان در مسيحيت روزه‌هاي خاص به خود را دارند و روزه‌هايشان با يکديگر فرق مي‌کند که در زير به بعضي از آنها اشاره شده است:

1-2-2-کاتوليک‌ها
آنها روزه روز چهارشنبه و جمعه الصليب را مي‌گيرند بعلاوه تمامي روزهاي جمعه ماه انابت را که به دوران توبه و تعمق معروف است را روزه مي‌گيرند، و در اين دوران دو نوع غذاي ساده و يک غذاي معمولي مي‌خورند و از خوردن گوشت پرهيز مي‌کنند.

2-2-2-ارتدوکس شرق
آنها نيز ماه انابت، روزه رسولان، روزه معراج مريم به آسمان، روزه ويژه ميلاد مسيح و چند تا روزه يک روزه دارند بعلاوه تمامي روزهاي چهارشنبه و جمعه که در اين دوران از خوردن گوشت، لبنيات ، تخم مرغ و ماهي پرهيز مي‌کنند.

3-2-2-پروتستان
روزه آنها به خود افراد، کليساها و سازمانها بستگي دارد و در اين مدت بطور کامل از لب زدن به آب و غذا خودداري مي‌کنند و برخي مايعات را نمي‌خوردند و از خوردن يک يا چند وعده غذا صرف نظر مي‌کنند.

ادامه دارد.....:Sham: