درود

با سلام خدمت کارشناس محترم سایت..
من تا کنون 3-4 پرسش مطرح کرده ام و انصافا تا حالا جواب های خوبی هم گرفتم.دست بانیان این سایت و همینطور کارشناسانش درد نکنه
سوال:
در ویکی پدیا مدخل امام حسین (ع) نوشته شده:
"حسین با یکی از شیعیانش در بصره به همراه دو پسرش دیدار کرد و به سران قبایل پنجگانه مهم در امور مشورتی بصره نامه‌هایی یکسان نوشت. او در نامه نوشتخداوند محمد را بهترین بندگان خود قرار داد و خانواده و اهل بیتش را وصی و وارث خود نمود، اما قریش این حق را که به اهل بیت منحصراً تعلق داشت را از آن خود دانست. اما اهل بیت به خاطر وحدت امت با این امر موافقت نمود. آنانی که حق خلافت را غصب نمودند، با این حال حق را به پا داشتند و درود خدا بر آنان و اهل بیت محمد باد. قرآنو سنت محمد را به یاد شما امت می‌آورم. دین خدا نابود شده و بدعتها در دین گسترش یافته‌است. اگر از من اطاعت کنید شما را به راه حق رهنمون خواهم شد.

ویلفرد مادلونگ معتقد است که محتویات این نامه بسیار شبیه به دیدگاههای علی در مورد حق پایمال شده خلافتش و در عین حال ستایش جایگاه ابوبکر و عمر است. "

من کاری به این که حق رو به پا داشتند یا نداشتند ندارم فقط برام یه سوال پیش اومده:
1-این نامه بخش درودش صحیحه؟
2-اگه صحیحه ما با لعنت فرستادن بر خلفا در انتهای زیارت عاشورا به دلیل غصب خلافت جلوتر از امام خودمون حرکت نکردیم؟(بماند که عده ای میگن در نسخه اولیه لعن انتهایی نیست و بعدا اضافه شده).راستش خیلی زور داره برام بخاطر لعن اینا برم جهنم در صورتیکه مستحق لعن نباشن.
لازم به ذکره که هنوز دیدگاه من همون دیدگاه شیخ صدوقه ولی اونوقت صحت اون نامه امام حسین(ع) چی میشه؟:شیخ صدوق:
باب اعتقاد در مورد ظالمین… اعتقاد ما در مورد ظالمین این است که آن­ ها ملعون هستند و اظهار برائت و بیزاری از آنان واجب است (بعد آیاتی را مطرح فرموده در ادامه چنین می­ گوید:) ظلم یعنی قرار دادن شیء در غیر موضع خود، بنابراین کسی که ادعای امامت کند و امام نباشد، چنین کسی ظالم و ملعون است. کسی که امامت را به غیر اهلش بسپارد، چنین شخصی هم ظالم و ملعون می­ باشد.(آن­ گاه روایاتی را ذکر می ­کند) امام صادق (علیه ­السلام) می­ فرماید: «کسی که در کفر دشمنان و ظلم کنندگان به ما شک داشته باشد، کافر است»… اما فاطمه ـ که درود خداوند بر ایشان باد ـ پس اعتقاد ما در مورد ایشان آن است که ایشان بانوی زنان دو عالم از اوّلین و آخرین هستند. و [نیز معتقدیم که] خداوند غضب می­ کند به غضب ایشان و راضی می­شود به رضایت ایشان. و [معتقدیم که] آن حضرت از دنیا مفارقت کرد در حالی که بر کسانی که بر او ظلم کرده، حقش را غصب کردند و مانع ارثش شدند، غضب­ناک بود… و اعتقاد ما در برائت این است که برائت از «اوثان اربعه»، «انداد اربعه» و از جمیع پیروان و تابعین آن­ها واجب است. و [معتقدیم که] آن­ ها بدترین خلق خداوند هستند و اقرار به خداوند و رسولش و اقرار به ائمه­ ی معصومین (علیهم ­السلام) کامل نمی ­شود، مگر با برائت جستن از دشمنان آن­ ها. اعتقاد ما در مورد قاتلین انبیای الهی و ائمه­ ی معصومین (علیهم ­السلام) این است که آن ­ها کافر و مشرک هستند و در پایین­ ترین جای دوزخ جای دارند. و کسی که در مورد آن­ ها اعتقادی غیر از این چیزی که گفتیم داشته باشد، به نظر ما در دین خدا نیست.»