حق انتخاب

با سلام

به یاد سخنرانی آیت الله خمینی در بهمن 57 در بهشت زهرا افتادم که گفت اگر هم سلطنت محمد رضا پهلوی و باباش قانونی هم باشه باز هم ملت 50 سال پیش نمیتونه برای ملت 50 سال بعد تصمیم گیری کنه. خود آیت الله خمینی هم برای برقراری جمهوری اسلامی رفراندوم برگذار کرد همچنین برای تایید قانون اساسی که مورد دوم پس از تغییرات در قانون اساسی 10 سال بعد هم تکرار شد.

هرچند در هر 3 مورد مخالفان میگویند رای مردم نه منطقی بلکه احساسی بوده اما رای حتی احساسی هم که باشه به هر حال محترم هست اما این سوال باقی میماند که مخالفان عملا تریبونی قانونی نداشتند که بخواهند مردم را از نظر خودشان آگاه کنند که این نبود آزادی بیان برای مخالفان که هنوز هم نبودش احساس میشه خودش یک سوال اساسی هست که هنوز پاسخ مناسبی در مورد آن گفته نشده.

اما این وسط این سوال پیش میاید که چرا در طول 25 سال اخیر هیچ رفراندومی دوباره برگذار نشده؟ مثلا چرا هر 10 سال یکبار رفراندوم برگذار نمیشود؟ قبلا با کسی در این مورد بحث کردم که میگفت همین حضور حداکثری مردم در انتخاباتها تاییدی بر جمهوری اسلامی هست. این جواب مناسبی نیست چرا که بعضی انتخاباتها بر طبق آمار وزارت کشور حتی مشارکت زیر 50 درصد داشته اند مثل انتخابات دوره دوم خبرگان که 37.09 درصد میزان مشارکتش بوده که بعید میدانم تندروترین مخالفان هم تعداد طرفداران جمهوری اسلامی را در آن زمان (سال 69) انقدر پایین بدانند.

اگر ملاک را انتخابات ریاست جمهوری بگذاریم که حساسیت بیشتری دارد باز هم به جواب مناسبی نمیرسیم. مثلا در ششمین دوره ریاست جمهوری میزان مشارکت بر طبق آمار وزارت کشور 50.66 درصد بود که باز هم بعید میدانم تندروترین مخالفان هم تعداد طرفداران جمهوری اسلامی را در آن زمان (سال 72) انقدر پایین بدانند. کلا در دوره های مختلف انتخابات های مختلف میزان مشارکت نموداری نامتوازن داره که از آمارش برای فهمیدن تعداد موافقین جمهوری اسلامی نمیتوان استفاده کرد.

نکته دیگر هم آزاد نبودن همه مردم در انتخابات هست. مثلا در نهادهای دولتی نهادی به نام گزینش هست که در استخدام و همچنین ترفیع همانطور که تیپ ظاهری را نگاه میکنند و میزان تسلط بر احکام شرعی را از فرد مورد نظرشان میپرسند به شناسنامه هم نگاه میکنند و اگر مهر انتخابات (بطور خاص انتخابات ریاست جمهوری) در آن نباشد فرد مورد نظر احتمال کمتری برای استخدام یا ترفیع پیدا میکند و این خود به نوعی برای عده ای ایجاد جبر میکند که در انتخابات شرکت کنند. لطفا حداقل به من نگویید که این حرفها دروغ است چرا که تمامی اعضای خانواده من در نهادهای دولتی مشغول به کار هستند و همه این مسائل را تایید میکنند.

شاید بگویید مثلا در اروپا و آمریکا هم همین منوال هست و برای تایید نظام حاکم رای گیری نمیکنند اما باید در پاسخ گفت در نظام های لیبرالی بخاطر اینکه همه چیز به رای مردم بستگی دارد نیازی به رفراندوم برای تایید نظام حاکم وجود ندارد که این مسئله در مورد جمهوری اسلامی صدق نمیکند چرا که نظام جمهوری اسلامی یک نظام لیبرالی نیست و ملاک تفسیر خاصی از اسلام هست که آخرین بار 25 سال پیش تایید شده و از آن زمان تاکنون رفراندومی در این باره برگذار نشده. نکته دیگر هم این هست که در اروپا و آمریکا مخالفان حق اعتراض دارند و مثلا گروه های چپ میتوانند برای اعتراض مجوز بگیرند اما در اینجا مخالفان هیچ تریبونی ندارند چه برسه به حزب که بخواهد برای اعتراض مجوز بگیره و مجوز برای برپایی اعتراض در ایران یک چیز ظاهری هست و در عمل چنین اجازه ای هیچوقت به کسی داده نشده و نداده خواهد شد.

مسئله دیگر عدم اعتماد برخی از مردم به نهادهای رای گیری و شبهه تقلب هست که نمونه اش را در اعتراضات سال 88 همه مردم دیدند. در آخر باید بگویم که الان نیاز به برگذاری رفراندومی هست که هم قبل از آن به مخالفان تریبون هایی داده شود تا نظر همه شنیده شود و هم رای گیزی زیر نظر نهادی بین المللی مثل سازمان ملل باشد که شبهه ای در نتیجه نباشد.

به هر حال نیاز به یک رفراندوم احساس میشود مگر اینکه بگوییم نسل فعلی حق انتخاب ندارد! آیا نسل فعلی حق انتخاب دارد؟ منتظر پاسخ کارشناس هستم.