حدود اختیارات

خداوند هرکس را که بخواهد به گمراهِی ميکشاند و هر کس را که بخواهد هدايت ميکند.
هر که را که بخواهد فهم ميدهد و هر که را که نخواهد نميدهد.
هر که را که بخواهد مسلمان کند دلش را به اسلام مايل ميگرداند و هر کس راکه نخواهد دلش را در پذيرفتن ايمان سخت ميکند.
هر کس را بخواهد مشمول رحمت خودميکند و ميبخشد ، و هر کس را بخواهد عذاب ميدهد.
هر که را که بخواهد عزيز ميکند ، و هرکه را بخواهد ذليل ميکند، به هر کس که بخواهد همه چيز ميدهد و از هر کس که بخواهد همه چيز را ميگيرد.
هر کسِی را که خدا ذليل کند ديگر کسِی او را عزيز نميتواند کرد.
خداوند هر کسِی را که بخواهد فراخ روزِی ميکند و هر کس را که بخواهد تنگ روزِی ميکند.
و ما بعضِی از مردم را بر بعضِی ديگر برترِی درجه داديم تا عده اِی از آنها عده ديگرِی را به خدمت خود گيرند.
آرزو و توقع بيجا در مزيتِی که خدا براِی بعضِی بر بعضِی ديگر قائل شده است مکنيد.
بنگر که چگونه بعضِی از مردم را بر بعضِی ديگر برترِی بخشيديم ، و البته در آخرت برترِی بسيار بيشترِی به تعضِی بر بعضِی ديگر خواهيم داد.
هيج مرد و زن مومن رادرکارِی که خدا و رسول او بدان حکم کنند اختيارِی نيست.
ما خود پرده بر دل برخِی از افراد نهاده ايم که گوششان بر شنيدن سخن حق سنگين باشد.
اگر ميخواستيم همه مردمان را به راه راست هدايت ميکرديم ولِی وعده ما تخلف ناپذير است که جهنم را از اجنه و از آدميان پر کنيم.
اگر ميخواستيم تمام خلايق را امت واحدِی مِی آفريديم ليکن چنين نکرديم تا هر که را خود بخواهد مشمول رحمت خويش کنيم.
هر کس که خداوند او را به گمراهِی رساند ديگر هيچکس هادِی او نشود و پيوسته در گمراهِی بماند.
اگر خدا ميخواست اينها مشرک نميشدند اما ما خود چشم و دل ايشان را از گرويدن به حق گردانيديم.
چون بخواهيم اهل ديارِی را هلاک کنيم فرمانروايان آنرا واميداريم تا راه فسق بروند و مستحق کيفر شوند آنگاه آنها را هلاک ميکنيم.
و حرام است بر هر شهرِی که بايد مردم آن هلاک شوند که آن مردم از کفر خود توبه کنند.
بر گردنشان تا زنخ زنجير عذاب نهاديم و راه پس و پيش را بر آنان بستيم و پرده بر چشمها و دلهايشان افکنديم.
ديدگانش را بِی نور کرديم و گفتيم که اينک عذاب قهر و انتقام ما را بچشيد.
پس از هلاک اينان اقوامِی ديگر پديد آورديم و آنها را نيز يکِی بعد از ديگرِی به خاک هلاک انداختيم تا سرنوشت هر قوم را عبرت ديگران قرار دهيم.
چگونه ميخواهِی کسِی را که خدا گمراه کرده است هدايت کنِی ؟ براِی چنين کسِی هرگز راهِی به هدايت نخواهد بود.
و نوح به قوم خود گفت اگر خدا خواسته باشد شما را گمراه کند اندرز من به شما سودِی نخواهد داشت.

با وجود این همه جبر پس اختیار چه میشود؟!