تسلط و تصرف

در تشیع، ما معتقدیم امام بر کون و مکان به اذن الله مسلط است. و البته که ما نه امام را میپرستیم و نه استقلالی برای او در این تسلط قائلیم.

سوالی دارم که با یک مثال بیان میکنم:
فرض کنید خداوند تقدیر فرموده است که رزق ایرانیان امروز یک میلیارد تومان باشد. حال دو حالت متصور است:
1- این یک میلیارد تومان را به امام میدهد میفرماید بر اساس تشخیص و صلاح دید خودت بین ایرانیان تقسیم کن. لازم به ذکر نیست که بگوییم تقسیم امام کاملا مورد تایید خداوند هم هست چرا که خداوند عزیز است.
2- خداوند رزق هر فرد را دقیق معین میکند ولی از مجرا و کانال امام تقدیر هر فرد را تکوینا تحقق میبخشد.
(آیا حالت سومی میشود تصور کرد؟)

سوال: اینکه میگوییم امام مسلط به کون و مکان است کدامیک از دو حالت بالا است؟