اساطیر

با سلام، من الان سالهاست بیماری پارانویا دارم و به خاطر همین بیماری به خیلی چیزا شک میکنم و بدبین میشم، از جمله چیزایی که من بهش شک کردم و بدبین شده ام اسلامه، من اعتقاد دارم چیزایی هستن که من نمیدونم ولی دلیل نمیشه اگه چیزی رو نمیدونم چشم و گوش بسته هر چی گفتن باور کنم .

مساله ای که شک منو قویتر میکنه احکام اسلامه، خیلی از احکام اسلام اصلا مناسب دنیای امروز نیست مثل تعدد زوجین، ازدواج کودکان، برده داری و خیلی مسائل دیگه که مربوط به مسائل تربیتی میشه.

چطور میتوانیم این اعتقاد را داشته باشیم که شخصی در این جهان مالک جسم و جانه انسان دیگری باشد ؟ چرا همش باید تحقیر بشیم ؟ چرا خداوند بزرگی و برتری اش را به رخ ما میکشد و ... چرا این همه تبعیض و ... چرا تسلیم شدن و اطاعت کورکورانه ؟

کمی که فکر میکنم میبینم این مسائل اصلا با ذات انسان سالم سازگار نیست، بلکه بیشتر شباهت به عقاید انسان مغروری دارد که میخواهد بر سراسر جهان حکومت کند .

جدا از اینها، این همه التماس خداوند را کردم پس کجاست اون رحمان و رحیم بودنش ؟ من چیز زیادی میخواهم ؟ میخواهم که مرا هدایت کند آیا این چیز زیادی است ؟ میخواهم که کمکم کند و حقیقت را به من بگوید .

علاوه بر اینها وقتی در سیر تاریخی اساطیر و خدایان جستجو میکنم میبینم بیشتر چیزی بودند برای ابراز برتری بر دیگران و نوعی سلاح که از جهل دیگران سوء استفاده بشود .

لطفا پاسخ بدید بهم، از کجا بفهمم اسلام هم مانند سایر ادیان دست ساخته ی انسان ها و شیاطین نیست ؟ [-(