جمع بندی نجاست سگ در قرآن

تب‌های اولیه

35 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
نجاست سگ در قرآن

با سلام اخیرا در فضای مجازی یک فقره تشکیک در خصوص نجاست سگ آورده شده و با استفاده از آیات قرآن کریم در سوره های کهف و مائده سعی در زیر سوال بردن نجاست سگ میباشند.که البته جهت روشن تر شدن موضوع عین عبارات تشکیک را برای کارشناسان محترم ارسال میدارم .لذا ضمن تشکر از حسن توجه و فرصتی که جهت این موضوع به بنده حقیر دادیدخواهشمندم بصورت کاملا استدلالی و بر مبنای آیات و روایات متقن نسبت به ارسال آن اقدام مقتضی معمول فرمایند.با تشکر فیضی

آیا سگ در قران نجس است؟

بسیاری از مسلمانان عقیده دارند که سگ نجس است! این باور نه تنها پایه قرانی ندارد بلکه کاملا در تضاد با قران است. در هیچ جای قران چنین چیزی نیست که سگ نجس باشد بلکه برعکس:

در داستان اصحاب کهف که خداوند درباره آنها می فرماید:
إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى
آنها جوانانی بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند، و ما بر هدایتشان افزودیم
(سوره کهف آیه ۱۳)

وقتی اصحاب کهف به غار می روند سگ خودشان را نیز با خود می برند و وقتی خداوند در مورد حالات آنها در داخل غار سخن می گوید آن قدر به سگ آنها ارزش میدهد که حتی حالات سگشان را نیز در قران بیان می کند٫ دقت کنید:

وَتَحْسَبُهُمْ أَيْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ ۚ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَذَاتَ الشِّمَالِ ۖ وَكَلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ وِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا
و اگر به آنها نگاه می‌کردی فکر می کردی بیدارند؛ در حالی که در خواب فرو رفته بودند! و ما آنها را به سمت راست و چپ میگرداندیم. و سگ آنها دستهای خود را بر دهانه غار گشوده بود. اگر نگاهشان می‌کردی، از آنان می‌گریختی؛ و سر تا پای تو از ترس و وحشت پر می‌شد!
(سوره کهف آیه ۱۸)

آیا سگ اصحاب کهف نجس بود؟ آیا سگ اصحاب کهف مانع ورود فرشتگان به داخل غار شد؟

در سوره مائده آیه ۴ خداوند میفرماید:

يَسْأَلُونَكَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ ۖ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ ۙ وَمَا عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّهُ ۖ فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ
از تو سؤال می‌کنند چه چیزهایی برای آنها حلال شده است؟ بگو: «آنچه پاکیزه است، برای شما حلال گردیده. و حیوانات شکاری و سگهایی که تربیت کردید از آنچه خداوند به شما تعلیم داده، از آنچه این حیوانات برای شما نگاه می‌دارند بخورید؛ و نام خدا را بر آن ببرید؛ و از خدا بپرهیزید که خداوند سریع الحساب است
(سوره مائده آیه ۴)

در آیه بالا خداوند متعال می فرماید حیوانی را که سگ های شما برایتان شکار می کند گوشتش حلال است! سگ چگونه شکار می کند؟ به دهانش می گیرید! آیا دهان سگ نجس نیست؟ بسیاری از مسلمانان معتقد هستند چیزی را که سگ دهان بزند نجس است٫ چطور خداوند می فرماید آنچه را سگ شکار کرده حلال است؟ حتی نمی گوید ببرید آب بکشید و غیره.. میفرماید آن چه گرفت حلال است و قبل از مصرف نام خدا را ببرید... آیا وقت آن نرسیده که ما باورهایمان را با کلام خدا بسنجیم؟

امروز در جوامع اسلامی به حیوانات مخصوصا سگ ها فراوان ظلم میشود٫ سگ ها را آزار می دهند٫ آنها را با سنگ می زنند٫ حتی آنها را می کشند...
نه تنها سگ بلکه هیچ حیوانی نجس نیست٫ همه حیوانات مخلوقات خدا هستند٫ حتی خوک هم ما از خوردن گوشتش نهی شده ایم وگرنه خود خوک هم یکی از مخلوقات زیبای خداست!
من خودم یک سگ دارم که با من زندگی می کند٫ در چشم این حیوان میبینم که مانند ما احساس دارد٫ محبت و دوست داشتن را می فهمد! ترس را مانند ما احساس میکند! سگ حیوان با وفاییست و دوستی بی ریا.

سگ نه تنها نجس نیست بلکه قطعا یکی از نعمت های خداوند به ما انسانها است

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد میقات

با سلام و درود

نویسنده این مطالب گمان کرده با صرف کنار هم گذاشتن چند مطلب (به فرض درست بودن)، یک قضیه علمی درست می شود و می توان از آن نتیجه ای علمی گرفت؛ در حالی که چنین نیست و به این کنار هم گذاشتن مطالب، قضیه علمی ساخته نمی شود.

قضایای علمی قوانین و ضوابط خاص خود را دارد که البته در عموم کتاب های آموزش منطق به آن ها اشاره شده و بسیاری با آن آشنا هستند؛ و نمی دانم چرا گوینده در این حد آشنا نبوده و یا اگر هم آشنا بوده چرا رعایت نکرده است؟!

مطلب اول:
ایشان ادعا کرده نجس بودن سگ مبنای قرآنی ندارد. اگر منظور ایشان نبودن آیه ای در قرآن است که حکم نجس بودن سگ را مطرح کند؛ بله، صحیح است و آیه ای نداریم که حکم نجس بودن سگ را بیان فرموده باشد.

در این صورت ایشان باید بگوید آیه ای نداریم. اما نداشتن مبنای قرآنی، بار علمی دارد و صحیح نیست زیرا ما در روایات معصومین داریم که می فرمایند هر حکم شرعی را که از ما بپرسید ما می توانیم ریشه و مبنای قرآنی را برایتان بیان کنیم.

پس مبنای قرآنی نداشتن، نجس بودن سگ، تعبیر علمی و صحیحی نیست.

مطلب دوم:
ایشان ادعا کرده حکم نجس بودن سگ، در تضاد با قرآن است زیرا آیه ای در قرآن نداریم.

این سخن نیز باطل، غیر علمی و نادرست است، زیرا بین نبودن آیه ای در قرآن و بین در تضاد بودن با قرآن، ملازمه ای وجود ندارد و نمی توان از یکی دیگری را نتیجه گرفت.

نکته: عمده دلیل در نجس بودن سگ، روایاتی است که از حضرات معصومین (علیهم السلام) وارد شده است. همان طور که می دانید سنت (قول، فعل و تایید معصوم) در کنار قرآن، یکی از منابع تشریع و وضع حکم شرعی است.

مطلب سوم:
«وَ كَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَيْهِ بِالْوَصيدِ»؛ و سگ آن ها دست هاى خود را بر دهانه غار گشوده بود (و نگهبانى مى ‏كرد). (کهف: 18/ 18)

آیات مربوط به سگ اصحاب کهف و ...، هیچ دلالتی بر پاک بودن سگ از نظر قرآن، ندارد. لذا این ادعا که این آیات دال بر پاک بودن سگ است، ادعایی نادرست و غیر علمی است.

در باره وارد نشدن ملائکه در جایی که سگ وجود داشته باشد باید گفت وجود سگ مانع ورود فرشتگان نیست یعنی به این معنا که فرشتگان اگر هم بخواهند نمی توانند وارد شوند؛ بلکه مراد این است که در جایی که سگ باشد معمولا فرشتگان و ملائکه الهی وارد نمی شوند.

با این بیان، این نتیجه گیری که چون سگ اصحاب کهف همراه ایشان بوده و ملائکه هم علی القاعده وارد غار شده اند، پس دلیل بر پاک بودن سگ است؛ نتیجه ای نادرست و غیر علمی است.

مطلب چهارم:
«يَسْئَلُونَكَ ما ذا أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّباتُ وَ ما عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوارِحِ مُكَلِّبينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّهُ فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَ اذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الْحِسابِ»
از تو سؤال مى ‏كنند چه چيزهايى براى آن ها حلال شده است؟ بگو: «آن چه پاكيزه است، براى شما حلال گرديده (و نيز صيد) حيوانات شكارى و سگ هاى آموخته (و تربيت يافته) كه از آن چه خداوند به شما تعليم داده به آن ها ياد داده‏ ايد، (بر شما حلال است) پس، از آن چه اين حيوانات براى شما (صيد مى ‏كنند و) نگاه مى ‏دارند، بخوريد و نام خدا را (به هنگام فرستادن حيوان براى شكار،) بر آن ببريد و از (معصيت) خدا بپرهيزيد كه خداوند سريع الحساب است!»(مائده: 5/ 4)

شکار و صیدی که سگ شکارچی صید می کند، در اثر تماس با دهان سگ، نجس می شود ولی این ارتباطی با حکم حلال و حرام بودن گوشت او ندارد تا نتیجه بگیریم که اگر سگ نجس باشد، گوشت شکار حرام می شود.

خیر، شکاری که حلال گوشت است، حلال گوشت باقی می ماند و فقط ظاهرش نجس می شود که نیاز به تطهیر و آبکشی دارد؛ همین.

نکته: آیه در مقام بیان گوشت های حلال است نه بیان نجاست و طهارت؛ لذا دلیل نمی شود بگوییم چون حکم تطهیر را نفرموده پس معلوم می شود حتی نجس هم نشده است.

مطلب پنجم:
«وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ»؛ و هر كس از آن تجاوز كند، ستمگر است‏.(بقره: 2/ 229)

کشتار حیوانات، ظلم به آن ها و آزار و اذیت آنان، از نظر اسلام جایز نیست؛ لذا انتساب آن به اسلام، باطل و بی اساس است. رفتار غیر اسلامی مدعیان مسلمانی نیز ارتباطی با آیین پاک اسلام ندارد.

سگ اگر چه نجس است ولی مخلوق الهی است و حق حیات دارد لذا کشتار و ظلم به او و آزار و اذیت آن، حرام و ممنوع است.

مطلب ششم:

«وَ إِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَكيمٍ عَليم‏»؛ به يقين اين قرآن از سوى حكيم و دانايى بر تو القا مى ‏شود.(نمل: 27/ 6)

خداوند حکیم است و احکام الهی بر اساس مصالح و مفاسد، تشریع شده اند یعنی در آن چه خداوند به انجام آن دستور داده، فواید و مصلحت هایی وجود دارد که با توجه به آن ها، به انجام آن دستور داده شده است؛ و در آن چه ممنوع و حرام شده، مفسده و مضراتی وجود داشته که خداوند با توجه به آن ها، آن را ممنوع و حرام کرده است.

در نجاست سگ نیز چنین است زیرا آلودگی آن زیاد است و موجب مضرات زیادی برای انسان می شود، لذا نجس دانسته شده تا انسان از این آلودگی ها به دور باشد و کمتر به آثار آن ها مبتلا شود.

نکته: مفید بودن و منفعت داشتن و یا وفادار بودن سگ، دلیل بر حلیت و پاک بودن نیست، چرا که خون، با آن که از هر چیزی فوائد بیشتری دارد و حیات و زندگی انسان به آن بستگی دارد، دلیل بر این نشده تا پاک باشد.
لذا معیار حلال و حرام بودن، مصالح و مفاسدی است که خداوند حکیم و علیم، با توجه به آن ها، احکام را تشریع جعل فرموده است.

میقات;770155 نوشت:
در باره وارد نشدن ملائکه در جایی که سگ وجود داشته باشد باید گفت وجود سگ مانع ورود فرشتگان نیست یعنی به این معنا که فرشتگان اگر هم بخواهند نمی توانند وارد شوند؛ بلکه مراد این است که در جایی که سگ باشد معمولا فرشتگان و ملائکه الهی وارد نمی شوند.

بنده هم این روایت را شنیده ام ، اگر امکان دارد نص روایت را مرقوم بفرمایید .

میقات;770155 نوشت:
شکار و صیدی که سگ شکارچی صید می کند، در اثر تماس با دهان سگ، نجس می شود ولی این ارتباطی با حکم حلال و حرام بودن گوشت او ندارد تا نتیجه بگیریم که اگر سگ نجس باشد، گوشت شکار حرام می شود.

خیر، شکاری که حلال گوشت است، حلال گوشت باقی می ماند و فقط ظاهرش نجس می شود که نیاز به تطهیر و آبکشی دارد؛ همین.

وقتی در مورد جزییات یه حکم داره قرآن صحبت میکنه پس چرا این فرمایشات شما در ادامه نیومده ؟ خیلی واضح میگه شکاری که سگها میکنند حلال است بعد شما میگی حلاله ولی نجسه باید آب کشید ؟!
یکی از خصوصیات تمام سگها آب دهان فراوان اونهاست جوری که اغلب چه تابستان و چه زمستان مقداری از آب دهانشون روی زمین میریزه ، امکان نداره چیزی رو با دهان بگیرن و مخلوط به آب دهانشون نشه ، شکار کردن که جای خود !!
پس چطور به این نکته ی مهم توجه نشده ؟ داریم در مورد قرآن صحبت میکنیم ، کتابی که تمام افعال و ضمیر و صفتها رو فوق العاده دقیق بکار میبره ، مگه میشه یه همچین مطلبی نادیده گرفته بشه ؟ مثل این میمونه که من بگم شما اگه دزدی کنی مال کسب شده حلاله در صورتی که بتونی با رضایت فرد این کار رو انجام بدی ، یعنی منظور قرآن اینه که سگ اگه شکار کنه ، شکار حلاله بشرطی که با آب دهانش مخلوط نشه ؟ چنین موضوعی پذیرفتنی هست ؟ مطلب شما در مورد اصل این روش شکار که حلال هست درست ولی اگر نجس بودن سگ و دهان و مو و آب دهانش رو بپذیریم دیگه این اصل هم زیر سوال میره .

.

Zaker;770241 نوشت:
پس چطور به این نکته ی مهم توجه نشده ؟ داریم در مورد قرآن صحبت میکنیم ، کتابی که تمام افعال و ضمیر و صفتها رو فوق العاده دقیق بکار میبره ،

قرآن مجيد هميشه وارد جزئيّات نمي‌شود
براي مثال، نماز که ستون دين است، با آن همه عظمت و تأکيد، اشاره‌اي به کيفيّت اقامه‌ي آن از قبيل تعداد رکعات، و نحوه رکوع و سجود نشده است.

آيه مورد بحث نيز اصلاً در مقام بيان حکم طهارت و نجاست نيست، بلکه سياقش در صدد بيان حکم حلّيّت و حرمت خوراکي‌ها است.

از اين رو نمي‌توان با تمسّک به اطلاقش، حکم به طهارت نمود،

چرا که يکي از مقدّمات حکمت براي تمسّک به اطلاق، عبارت است از اينکه متکلّم در مقام بيان باشد،

در حالي که همچنان که ذکر شد، آيه در مقام بيان حکم طهارت نيست.

و اللهُ الموفِّق للصّواب.

Hadi99g;770388 نوشت:

قرآن مجيد هميشه وارد جزئيّات نمي‌شود
براي مثال، نماز که ستون دين است، با آن همه عظمت و تأکيد، اشاره‌اي به کيفيّت اقامه‌ي آن از قبيل تعداد رکعات، و نحوه رکوع و سجود نشده است.

آيه مورد بحث نيز اصلاً در مقام بيان حکم طهارت و نجاست نيست، بلکه سياقش در صدد بيان حکم حلّيّت و حرمت خوراکي‌ها است.

از اين رو نمي‌توان با تمسّک به اطلاقش، حکم به طهارت نمود،

چرا که يکي از مقدّمات حکمت براي تمسّک به اطلاق، عبارت است از اينکه متکلّم در مقام بيان باشد،

در حالي که همچنان که ذکر شد، آيه در مقام بيان حکم طهارت نيست.

و اللهُ الموفِّق للصّواب.

شما در ارایه پاسخ یه مقدار عجله کردید ، این موضوع کلی رو بنده هم واقفم که قرآن کتاب احکام و بیان جزییات نیست ولی میدونیم که در موارد خاصی این کار رو انجام داده ، مثلا اومده و کسانی رو که میشه باهاشون ازدواج کرد رو توضیح داده ، اینجا هم اومده و حلال بودن یک سری از غذاها رو توضیح داده ، پس حرف کلی شما در این مورد مصداق و کاربردی نداره . میبینیم که در این مورد خاص جزییات مطرح شده .

از اون گذشته مگر حلیت و حرمت با نجسی و پاکی بی ارتباطه ؟ یکبار دیگه پست من رو بخونید و مواردی که بنده گفتم رو ببینید .

[="Tahoma"]

Zaker;770241 نوشت:
بنده هم این روایت را شنیده ام ، اگر امکان دارد نص روایت را مرقوم بفرمایید .

با سلام و درود

«قال رسول الله (صلی الله علیه و آله) إن جبرئیل أتانی فقال: إنا معاشر الملائکه لا ندخل بیتا فی کلب»؛ پیامبر اکرم فرمودند: جبرئیل نزد من آمد و گفت: ما گروه ملائکه داخل نمی شویم در خانه ای که در آن خانه سگ باشد.(وسائل الشیعه، چاپ آل البیت، ج 5، ص 174 و 175، روایت 6257)

با این مضمون در آن آدرس، چندین روایت ذکر شده است.

در روایت دیگری آمده: امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: در خانه ای که در آن سگ نگهداری می شود، نماز گزارده نمی شود، زیرا فرشتگان داخل خانه ای که در آن سگ نگهداری شود نمی گردند، مگر این که سگ شکاری بوده و او را در قسمت جداگانه ای نگهداری نمایند که در این صورت ایرادی ندارد.(همان، ص 175، روایت 6260)

Zaker;770241 نوشت:
وقتی در مورد جزییات یه حکم داره قرآن صحبت میکنه پس چرا این فرمایشات شما در ادامه نیومده ؟ خیلی واضح میگه شکاری که سگها میکنند حلال است بعد شما میگی حلاله ولی نجسه باید آب کشید ؟!
یکی از خصوصیات تمام سگها آب دهان فراوان اونهاست جوری که اغلب چه تابستان و چه زمستان مقداری از آب دهانشون روی زمین میریزه ، امکان نداره چیزی رو با دهان بگیرن و مخلوط به آب دهانشون نشه ، شکار کردن که جای خود !!

آیه چه جزئیاتی را بیان می فرماید؟ آیه دارد گوشت های حلال را بر می شمرد که یکی از آن ها گوشت شکار است. لذا در مقام جزئیات نیست.

از طرفی قرار نیست با این آیه، نجس بودن سگ را ثابت کنیم، کما این که با این آیه نمی توان پاک بودن سگ را ثابت نمود؛ زیرا این آیه و آیه قبل، در مقام بیان و شمارش گوشت های حلال هستند؛ و این آیه اصلا ناظر به پاکی و نجسی سگ نیست تا کسی بگوید چون حکم آبکشی را نگفته پس آب دهان سگ هم نجس نیست.

اگر بخواهیم این گونه استدلال کنیم باید بگوییم پس چون آیه نگفته کدام قسمت های شکار را بخورید و کدام را نخورید و ...، پس همه اعضای حیوان صید شده، حتی محتویات داخل شکم او، خوردنش حلال است!!

همان طور که مستحضرید، این برداشت صحیح نیست زیرا آیه شریفه در مقام بیان همه جزئیات مربوط به شکار و خوردن و نجس و پاکی و ... نیست.

افزون بر این که تماس آب دهان سگ با حیوان شکار شده، هیچ ارتباطی با حلال یا حرام بودن آن حیوان ندارد یعنی آب دهان سگ نمی تواند حیوان حلال گوشت را حرام گوشت کند و یا بر عکس.

نکته:
حیوان حلال گوشت باید ذبح شود تا خوردن گوشت او حلال باشد. اگر سگ شکاری تعلیم دیده، صیدی برای صاحبش بیاورد و آن صید هنوز زنده باشد، باید ذبح شود تا حلال شود، و اگر قبل از رسیدن به دست صاحبش، صید مرده باشد، طبق این آیه، باز هم حلال است.

میقات;770436 نوشت:
آیه چه جزئیاتی را بیان می فرماید؟ آیه دارد گوشت های حلال را بر می شمرد که یکی از آن ها گوشت شکار است.

نه !
اینطور نیست ، اصلا گوشت شکار گفته نشده ، آیه میفرماید گوشت شکار سگ تعلیم دیده !

میقات;770436 نوشت:
از طرفی قرار نیست با این آیه، نجس بودن سگ را ثابت کنیم، کما این که با این آیه نمی توان پاک بودن سگ را ثابت نمود؛ زیرا این آیه و آیه قبل، در مقام بیان و شمارش گوشت های حلال هستند

اینکه قرار هست یا قرار نیست رو که ما 100% نمیتونیم تعیین کنیم چون معلم قرآن نیستیم و معلمش 14 معصوم هستن ولی به حسب روایات و دقیق شدن در الفاظ و ضمیرها خیلی از مطالب رو میتونیم یاد بگیریم و استخراج کنیم ، چه احکام چه عقاید و ...
حالا این موضوع اشکالی داره ؟
یعنی میفرمایید یک آیه نعوذ بالله یک معنی و مفهوم بیشتر نداره ؟

میقات;770436 نوشت:
این آیه اصلا ناظر به پاکی و نجسی سگ نیست تا کسی بگوید چون حکم آبکشی را نگفته پس آب دهان سگ هم نجس نیست.

پس منظور از "طیبات" چیست ؟ غیر از حلال و حرام که لفظ "احل" بکار برده شده از طیب و پاک بودن هم استفاده شده . نجسی و پاکی ارتباطی با طیب و پاک بودن نداره ؟

.

[="Tahoma"]

Zaker;770456 نوشت:
نه !
اینطور نیست ، اصلا گوشت شکار گفته نشده ، آیه میفرماید گوشت شکار سگ تعلیم دیده !

اینکه قرار هست یا قرار نیست رو که ما 100% نمیتونیم تعیین کنیم چون معلم قرآن نیستیم و معلمش 14 معصوم هستن ولی به حسب روایات و دقیق شدن در الفاظ و ضمیرها خیلی از مطالب رو میتونیم یاد بگیریم و استخراج کنیم ، چه احکام چه عقاید و ...
حالا این موضوع اشکالی داره ؟
یعنی میفرمایید یک آیه نعوذ بالله یک معنی و مفهوم بیشتر نداره ؟

پس منظور از "طیبات" چیست ؟ غیر از حلال و حرام که لفظ "احل" بکار برده شده از طیب و پاک بودن هم استفاده شده . نجسی و پاکی ارتباطی با طیب و پاک بودن نداره ؟

.

با سلام و درود

1. این که از بین گوشت های حلال، به گوشت حیوانی اشاره کن که توسط سگ تعلیم دیده صید شده است، پرداختن به جزئیات گفته نمی شود.

2. روایات معصومین (علیهم السلام) عمده دلیل بر اثبات نجس بودن سگ است. بین علمای شیعه با توجه به همین روایات، شکی در نجس بودن سگ نیست و همه بالاتفاق، آن را قبول دارند.

لذا همان طور که معصومین (علیهم السلام) را مفسران حقیقی قرآن می دانید، ایشان با وجود همین آیات، به نجس بودن سگ تصریح دارند.

به بیان دیگر، از نظر حضرات معصومین، این آیه، اصلا ناظر به طهارت سگ نبوده و پاک بودن سگ از این آیه فهم نمی شود.

نکته: این که از یک آیه چند مفهوم بتوان استخراج کرد، یک موضوع است؛ و این که به خاطر کم بودن تعداد موارد فهم از آیه، چیزی به آیه نسبت بدهیم که منظور آیه نباشد، چیز دیگری است.

تا ادله محکم و یقینی نداشته باشیم نمی توانیم چیزی را به شارع مقدس نسبت بدهیم.

3. طیبات ناظر به خوراکی است و ارتباطی با سگ ندارد. سگ تعلیم دیده، در این جا وسیله ای است که آن گوشت حلال و طیب را برای صاحبش می آورد. لذا اصلا ارتباطی با سگ ندارد.

میقات;770472 نوشت:
با سلام و درود

سلام
متاسفانه بنده با توضیحات شما قانع نشدم و شما اون مواردی رو که من اشاره کردم رو اصلا واردش نشدید و بعد هم از موضوع این گفتگو کامل خارج شدید و به روایاتی که از معصومین (ع) داریم اشاره کردید .

بنده تفسیر المیزان رو نگاه کردم که اصلا صحبتی در باب این موضوع نداشت اگر تفسیر مجمع البیان رو دسترسی دارید ببینید ذیل این آیه مطلبی هست یا نه .

Zaker;770523 نوشت:
سلام
متاسفانه بنده با توضیحات شما قانع نشدم و شما اون مواردی رو که من اشاره کردم رو اصلا واردش نشدید و بعد هم از موضوع این گفتگو کامل خارج شدید و به روایاتی که از معصومین (ع) داریم اشاره کردید .

بنده تفسیر المیزان رو نگاه کردم که اصلا صحبتی در باب این موضوع نداشت اگر تفسیر مجمع البیان رو دسترسی دارید ببینید ذیل این آیه مطلبی هست یا نه .

با سلام و درود

لطفا دلیل قانع نشدنتان (رد عرایض بنده) را بفرمایید.

هم چنین بفرمایید کدام قسمت عرایض بنده مرتبط با فرمایش شما نیست.

لازم به ذکر است هیچ مفسر شیعی از این آیه و نه هیچ آیه دیگری، به پاک بودن سگ، حکم نکرده است.

سلام

چرا بعضيا مسائل را قاطي ميكنند ؟!

سگ حيوان با وفا و خوبي است اما در جاي خودش كه هر چيزي بجاي خويش نيكوست .

اما نجس است بجاي خودش !

كسيكه بگويد قران ما را كافسيت و نيازي به مبين نداريم ، بنص خود آيات و روايات كافر است !‌

ابراهیم فیضی;769572 نوشت:
امروز در جوامع اسلامی به حیوانات مخصوصا سگ ها فراوان ظلم میشود٫ سگ ها را آزار می دهند٫ آنها را با سنگ می زنند٫ حتی آنها را می کشند... نه تنها سگ بلکه هیچ حیوانی نجس نیست٫ همه حیوانات مخلوقات خدا هستند٫ حتی خوک هم ما از خوردن گوشتش نهی شده ایم وگرنه خود خوک هم یکی از مخلوقات زیبای خداست! من خودم یک سگ دارم که با من زندگی می کند٫ در چشم این حیوان میبینم که مانند ما احساس دارد٫ محبت و دوست داشتن را می فهمد! ترس را مانند ما احساس میکند! سگ حیوان با وفاییست و دوستی بی ریا. سگ نه تنها نجس نیست بلکه قطعا یکی از نعمت های خداوند به ما انسانها است
سلام به همه دوستان

با اجازه همکار گرامی، بنده این پست را به عنوان تکمیل پاسخ ها درج می کنم.

مطابق نقل آقای فیضی، برخی مدعی شده اند در جوامع اسلامی به سگ ها به صورت فراوان ظلم و سنگ‌پرانی می شود و آنها را آزار می دهند و می کشند! بنده خطاب به این عزیزان عرض می کنم که نمی دانم رفتار چه کسانی را برشمرده اید؟! در همه جای دنیا، افراد غافل یا اوباش بی سر و پایی پیدا می شوند که با افتخار کلیپ های حیوان آزاری‌شان را در فضای مجازی منتشر می کنند! من با این گروه کاری ندارم چون اینها تکلیفشان با خودشان هم مشخص نیست و رفتارشان ریشه در چیزهای دیگری دارد که توضیحش بماند! اما بنده در میان اهل ایمان _که مقید به رفتار درست دینی هستند_ هرگز چنین رفتارهایی که اشاره نمودید را ندیده ام! گرچه رفتار پیروان همیشه خطاپذیر است و آنچه که باید ملاک قضاوت باشد، دستورات دینی و سیره معصومین (علیهم السلام) است. ظلم و ستم، قُبح ذاتی دارد و هر جا انجام گیرد، ناروا و قبیح است؛ ستم به انسان باشد، یا حیوان!

در حالات امام مجتبی (علیه اسلام) آمده که در جایی نشسته بودند و مشغول غذا خوردن بودند. سگی آمد جلوی امام ایستاد. امام هر لقمه ای که می خورد، یک لقمه را هم برای آن سگ می انداخت. راوی می گوید: من که آن منظره را دیدم به آن حضرت عرض کردم: اجازه می دهی من این سگ را با سنگ بزنم و از سر سفره شما دور کنم؟ امام فرمود: او را به حال خود واگذار که من از خدای عز و جل شرم دارم که جانداری در روی من نگاه کند و من چیزی بخورم و به او نخورانم. (1)

سیره پیشوایان ما چنین است. مهربانی با حیوانات یک اصل در رفتار پیشوایان دین است و من می توانم موارد متعدد از این سیره به شما نشان دهم. حالا اگر چند آدم غافل به هر دلیلی، به حیوانات آزار برسانند، این از مرض روحی خودشان است و ربطی به دین و آیین ندارد! در همه جای دنیا، مساله حیوان‌آزاری وجود دارد! ولی شما در سیره پیشوایان دین و سیره علمای بزرگ دین، هرگز با مساله «حیوان آزاری» مواجه نیستید! اجازه دهید چند نمونه ساده دیگر از رفتار معصومین با حیوانات، خدمتتان عرض کنم:

امام سجاد (عليه السّلام) هنگام وفاتشان، به فرزندش امام باقر (عليه السّلام) فرمود: من [سوار] بر اين شتر خود بیست حج انجام داده ام و یک تازيانه هم به او نزدم، پس زمانی که فوت شد زیر خاک دفنش كن تا درنده ها گوشتش را نخورند. رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله) فرمود: شترى نيست كه هفت بار در موقف عرفه ايستاده باشد، جز اینکه خداوند او را از چهارپایان بهشتی قرار داده و نژادش را بركت دهد. زمانی که آن شتر فوت شد، امام باقر (علیه السلام) چالی کند و او را دفن کرد. (2)

در روایات داریم که از گربه خانگی مواظبت کنید [یعنی مثلا آزارشان ندهید و غذایی جلویشان بگذارید و ...]. یکی از خاطرات خوش بنده از خانه پدری ام _که در روستا است_ این است که موقع شام که می شود، گربه ای با بچه اش می آید پشت درب ورودی خانه و از پشت شیشه بالا می آیند و نگاهی می کنند و بلند "میو میو" می کنند که سهم ما را هم بدهید! مهم ترین کار بنده در آن موقع، می شود غذا دادن به این حیوانات زبان بسته! و چقدر هم این مهرورزی و اطعامِ به موقع، لذت دارد.

در روایات داریم که پرستو [که پرنده ای مهاجر است] اگر آمد در خانه تان لانه کرد، کاری به کارش نداشته باشید و مانعش نشوید.

امام صادق عليه السّلام فرمود: خانه هيچ پيامبرى نبود مگر آنكه در آن كبوترى نگهدارى مى ‏شد، زيرا سفيهان جنّ با بچه ‏هاى خانه سر به سر مى‏ گذارند، اما وقتى كبوتر در خانه باشد با آنها بازى مى‏ كنند و به اهل خانه كارى ندارند. امام صادق (علیه اسلام) فرمود: كبوتر راعبی [= کبوتری که پایش پر دارد] را در خانه‏ هايتان نگهدارى كنيد زيرا اين حيوان قاتلين امام حسين عليه السّلام را لعنت مى‏ كند.

در روایت وارد شده که زنى به واسطه اينكه گربه‏ اى را حبس كرد تا از تشنگى جان داد گرفتار عذاب (خداوند) گرديد. (3)

اینها که سهل است. حتی به ما یاد داده اند با درختان هم مهربان باشید. مطابق روایات، آب دادن به درخت، ثوابی معادل ثواب آب دادن به یک تشنه را دارد.

پیامبر مهر و رحمت، زمانی که خواستند از ستونی که در مسجد به آن تکیه می دادند جدا شوند و به منبری که آماده کرده بودند تشریف ببرند، ناله ستون از هجران ایشان بلند شد و پیامبر رحمت، او را در آغوش مهربانی گرفت و آرامَش نمود... .

دین ما، آیین رحمت و مهر و محبت است و اینها تنها نمونه هایی ساده از مهرورزی پیشوایان دین با حیوانات و گیاهان و جمادات بود، اما در هیچ یک از دستورات دینی، چیزی به نام «کفتر بازی»، «گربه بازی»، «سگ بازی» و مانند آن نداریم! چیزی که اکنون در حال رواج یافتن است و هر روز در صفحات اینستاگرام برخی فوتبالیست ها و برخی _به اصطلاح_ هنرمندان این کشور و در خیابان های شمال شهر می بینیم، «سگ بازی» و «گربه بازی» است؛ که البته چنین رفتارهایی تحلیل روانشناختانه دارد که فعلا مجال بازگویی اش نیست!

به نظر بنده اینکه برخی تلاش می کنند به صورت غیرعلمی، حکمی شرعی را زیر سؤال ببرند، برای حمایت از حیوانات و امثال آن نیست و به این مساله هم ارتباطی ندارد! بلکه تلاشی است برای توجیه و شیوع رفتارهایی از قبیل سگ بازی و گربه بازی و مانند آن! در واقع می خواهند توجیهی برای سرپوش گذاشتن بر خطایشان پیدا کنند.

در پناه دانای توانا باشید.

پی نوشت
-------------------------
1- بحار الانوار، ج 43، ص 352؛ متن روایت: مِنْ بَعْضِ كُتُبِ الْمَنَاقِبِ الْمُعْتَبَرَةِ، بِإِسْنَادِهِ عَنْ نَجِيحٍ قَالَ رَأَيْتُ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ ع يَأْكُلُ وَ بَيْنَ يَدَيْهِ كَلْبٌ كُلَّمَا أَكَلَ لُقْمَةً طَرَحَ لِلْكَلْبِ مِثْلَهَا فَقُلْتُ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَ لَا أَرْجُمُ هَذَا الْكَلْبَ عَنْ طَعَامِكَ قَالَ دَعْهُ إِنِّي لَأَسْتَحْيِي مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَكُونَ ذُو رُوحٍ يَنْظُرُ فِي وَجْهِي وَ أَنَا آكُلُ ثُمَّ لَا أُطْعِمُه.

2- بحار الأنوار، ج‏ 61، ص 20؛ متن روایت: وَ مِنْهُ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ رَفَعَهُ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع لِابْنِهِ مُحَمَّدٍ ع حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ إِنِّي قَدْ حَجَجْتُ عَلَى نَاقَتِي هَذِهِ عِشْرِينَ حِجَّةً فَلَمْ أَقْرَعْهَا بِسَوْطٍ قَرْعَةً فَإِذَا نَفَقَتْ فَادْفِنْهَا لَا يَأْكُلْ لَحْمَهَا السِّبَاعُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا مِنْ بَعِيرٍ يُوقَفُ عَلَيْهِ مَوْقِفَ عَرَفَةَ سَبْعَ حِجَجٍ إِلَّا جَعَلَهُ اللَّهُ مِنْ نَعَمِ الْجَنَّةِ وَ بَارَكَ فِي نَسْلِهِ فَلَمَّا نَفَقَتْ حَفَرَ لَهَا أَبُو جَعْفَرٍ ع وَ دَفَنَهَا.

3- مستندات این روایات را از اینجا مطالعه فرمایید: #3 .

(145)قُل لا اَجِـدُ فى ما اوحِـىَ اِلَـىَّ مُـحَـرَّمًا عَـلىٰ طاعِـمٍ يَطـعَـمُـه‌‚‌ اِلّا اَن يَـكونَ مَيـتَـةً اَو دَمًا مَسـفوحًا اَو لَحـمَ خِنـزيـرٍ فَـاِنَّـه‌‚‌ رِجـسٌ اَو فِسـقًا اُهِـلَّ لِـغَيـرِ ا‌للهِ بِـه‌ے فَـمَـنِ اضـطُـرَّ غَيـرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَـاِنَّ رَبَّـكَ غَـفورٌ رَحيـمٌ

ان چنان که عده ای از برخی ایات حکم استخراج میکنند.

پس
با توجه به این ایه حکم کنند خوردن سگ و سوسمار و قورباغه و حشرات و ... حلال هستند... پس به طریق اولی، سگ و مانند ان پاک هستند و نجس نیستند

میقات;770155 نوشت:
ایشان ادعا کرده نجس بودن سگ مبنای قرآنی ندارد. اگر منظور ایشان نبودن آیه ای در قرآن است که حکم نجس بودن سگ را مطرح کند؛ بله، صحیح است و آیه ای نداریم که حکم نجس بودن سگ را بیان فرموده باشد.

میقات;770155 نوشت:
ما در روایات معصومین داریم که می فرمایند هر حکم شرعی را که از ما بپرسید ما می توانیم ریشه و مبنای قرآنی را برایتان بیان کنیم.

میقات;770155 نوشت:
نکته: عمده دلیل در نجس بودن سگ، روایاتی است که از حضرات معصومین (علیهم السلام) وارد شده است.

میقات;770472 نوشت:
لذا همان طور که معصومین (علیهم السلام) را مفسران حقیقی قرآن می دانید، ایشان با وجود همین آیات، به نجس بودن سگ تصریح دارند.

سلام.
ممنون میشم بفرمایید ائمه معصومین (ع) از کدوم آیات قرآن نجس بودن سگ رو برداشت کردند.

وقت این نیست که بپرسیم سگ نجسه یا نه؟ این سوال مهمی برای این منظور نیست.

وقته اینه که بپرسیم چه کسانی به این بهانه مشغول تحدید و تهدید زندگی این زبونبسته ها هستن.

divoone1985;771981 نوشت:
سلام.
ممنون میشم بفرمایید ائمه معصومین (ع) از کدوم آیات قرآن نجس بودن سگ رو برداشت کردند.

سلام
من یک احتمال تفسیری را مطرح میکنم ( از این جهت احتمال تفسیری گفتم چون سابقه ی روشنی ندارد نه اینکه منطقی نباشد)
هر جا لفظ رجس بر طعام و خوراکی بار شود ، آن طعام نجس خواهد بود و هم چنین خوردنش حرام است.
مثلا علت نجاست خوک، رجس بودن است.
علت نجاست شراب ، رجس بودن است.
رجس بودن در مورد ماکولات و خوراکی ها دلالت بر حرمت اکل و نجاست انها میکند.
مصداق رجس توسط پیامبر و ائمه تبیین شده است.

اما برخی خوراکی ها از باب خبث، حرمت دارند.
یعنی خداوند طیبات را حلال فرموده و خبائث را حرام نموده است.

البته این ها تفصیلات بیشتری دار ...

[="Tahoma"]

divoone1985;771981 نوشت:
سلام.
ممنون میشم بفرمایید ائمه معصومین (ع) از کدوم آیات قرآن نجس بودن سگ رو برداشت کردند.

با سلام و درود

ای کاش از حضرات معصومین علیهم السلام، سؤال می کردند تا حضرات مستند قرآنی این حکم را بیان می فرمودند.

در روایاتی که به ما رسیده است، چنین روایتی نیامده است.

البته روایات متعددی داریم که یا به صراحت، به نجس بودن سگ اشاره نموده و یا نجس بودن سگ از آن روایات فهم می شود. از جمله روایاتی که به صراحت در آن واژه نجس آمده است این است:

«سَأَلَ عُذَافِرٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) وَ أَنَا عِنْدَهُ عَنْ سُؤْرِ السِّنَّوْرِ وَ الشَّاة وَ الْبَقَرَة وَ الْبَعِيرِ وَ الْحِمَارِ وَ الْفَرَسِ وَ الْبَغْلِ وَ السِّبَاعِ، يُشْرَبُ مِنْهُ أَوْ يُتَوَضَّأُ مِنْهُ؟ فَقَالَ: نَعَمِ، اشْرَبْ مِنْهُ وَ تَوَضَّأْ. قَالَ قُلْتُ لَهُ: الْکَلْبُ؟ قَالَ: لَا. قُلْتُ: أَ لَيْسَ هُوَ سَبُعٌ؟ قَالَ: لَا وَ اللَّهِ إِنَّهُ نَجَسٌ؟ لَا وَ اللَّهِ إِنَّهُ نَجَسٌ»

عذافر از امام صادق (علیه السلام) از نوشيدن و وضو گرفتن با پس مانده آبی که بعضی از حيوانات (گربه، گوسفند، گاو، شتر، الاغ، اسب، استر و درندگان) نوشيده اند، سوال کرد. امام فرمود: بنوش و وضو بگير. سپس از سگ سوال کردم. امام فرمود: نه. پرسيدم: آيا او يک درنده (مثل ديگر درندگان) نيست؟ فرمود: نه به خدا، او نجس است. نه به خدا، او نجس است.(وسائل الشیعه،، چاپ آل البیت، ج 1، ص 226، باب «نجاسة سؤر الکلب و الخنزیر»)

و طاها;772032 نوشت:
اما برخی خوراکی ها از باب خبث، حرمت دارند.
یعنی خداوند طیبات را حلال فرموده و خبائث را حرام نموده است.

سلام.
فقط متوجه جایگاه سگ در این بین نشدم.
خداوند سگ رو در کدوم دسته قرار دادند؟

میقات;772144 نوشت:
در روایاتی که به ما رسیده است، چنین روایتی نیامده است.

پس اونطور که بنده متوجه شدم این حکم استناد قرآنی نداره و صرفا در روایات اومده. درسته؟
سوال دیگه ای هم دارم و اینکه آیا در بین اهل سنت هم سگ نجس هست؟ و اگر بله چرا؟

سلام
بعضی از احکام همراه با علت ذکر میشود.
مثلا گفته میشود چرا خوک نجس است؟ میگویند چون رجس است.
هر ماکولی که رجس است نجس است.
چه چیزهایی رجس هستند؟
این بسته به معنای لغوی و فقهی و تعیین مصادیق از طریق روایات است.

بعد از بررسی متوجه میشویم سگ مانند خوک و شراب رجس است.
و با توجه به اینکه علت نجاست خوک و شراب رجس بودن ان دو است.
پس سگ نیز نجس خواهد بود.

نسبت بین خبث و رجس چیست؟
این را باید بپرسید و تحقیق کنید.
میتواند نسبت اعم مطلق باشد. یعنی هر رجسی خبث است اما هر خبثی رجس نیست.

divoone1985;773301 نوشت:
سلام.
فقط متوجه جایگاه سگ در این بین نشدم.
خداوند سگ رو در کدوم دسته قرار دادند؟

[="Tahoma"]

divoone1985;773302 نوشت:
پس اونطور که بنده متوجه شدم این حکم استناد قرآنی نداره و صرفا در روایات اومده. درسته؟
سوال دیگه ای هم دارم و اینکه آیا در بین اهل سنت هم سگ نجس هست؟ و اگر بله چرا؟

با سلام و درود

1. خیر، مستند قرآنی بر نجس بودن سگ، نداریم و عمده دلیل بر نجاست سگ، روایات معصومین و اجماع فقهاء است.

2. محمد جواد مغنيه، در کتاب «الفقه علي المذاهب الخمسه» چنين می نويسد:

«الکلب نجس إلاّ عند مالک، ولکنّه قال: يغسل الإناء مِن ولوغه سبعاً، لا للنجاسة بل تعبداً. وقال الشافعية والحنابلة: يغسل الإناء مِن ولوغ الکلب سبع مرات إحداهنّ بالتراب».

در مذاهب اسلامی، تنها گروهی که سگ را نجس نمی دانند مالکی ها ـ يکی از فرق اهل سنت ـ هستند که آن ها هم معتقدند احکام و دستورات مربوط به سگ، بايد به صورت تعبّدی عمل شود. آن ها با اين که سگ را نجس نمی دانند، اما از روی تعبد، ظرفی را که سگ ليسيده، هفت بار می شويند.
شافعيه و حنابله نيز می گويند: اين ظرف بايد هفت بار تطهير شود، که يک بار آن به صورت خاکمال است. (الفقه علی مذاهب الخمسه، جواد مغنیه، دار التیار الجدید، ج 1، ص 24)

میقات;773513 نوشت:
در مذاهب اسلامی، تنها گروهی که سگ را نجس نمی دانند مالکی ها ـ يکی از فرق اهل سنت ـ هستند که آن ها هم معتقدند احکام و دستورات مربوط به سگ، بايد به صورت تعبّدی عمل شود. آن ها با اين که سگ را نجس نمی دانند، اما از روی تعبد، ظرفی را که سگ ليسيده، هفت بار می شويند.

سلام و ممنون بابت پاسختون.
یعنی پیامبر هم این کار رو میکردن که اهل سنت به این روش عمل میکنند؟
و اینکه عمل به صورت تعبدی یعنی چه؟

به نظرم اونایی که به علاقه ی سگ دلخوش هستند کمبود محبت دارند.
محبتی که سگ به انسان میکند به چه درد میخورد؟!

نمیدانم چرا بعضیا فکر میکنید خداوند سگ را آفریده و دستور داده از او متنفذ باشید و او را بکشید! خیر کشتن سگهیچ ربطی به اسلام ندارد و طبق گفته ی متخصص انجمن هم حرام است.

این شبکه های ماهواره ای طوری اخبار را بازگو میکنند که به بیننده حقنه کنند که اسلام گفته سگ رو بکشید! چون نجس است!

مثلا یعنی خدا با سگ مشکل داشته و آفریدش تا ما ها بکشیمش!
هرکس هم در هر مقامی بوده و سگ ها را بی دلیل کشته مرتکب گناه شده (طبق گفته کارشناس).

لطفا کمبود محبتتان را با محبت سگ جبران نکنید. اصلا هم این بحثم ربطی به نجس بودن سگ ندارد. اگر سگ پاکترین حیوان جهان هم بود همین را میگفتم:
محبت سگ به چه دردی میخورد واقعا؟ درست مثل این است که یک رباتی بسازید که وظیفه اش محبت کردن به شما است آیا این محبت ارزش دارد؟
یا مثل این است که دارید با پلی استیشن فوتبال بازی میکنید و هر دو تیم تحت کنترل خودتان است و توسط یک تیم دفاع نمیکنید تا بتوانید با تیم دیگر گل بزنید! یا اینکه مثلا فردا امتحان دارید و شب قبل امتحان سوالات را ب شما بدهند شما از 20 گرفتن در آن امتحان احساس خوشحال کنید! آیا فکر نمیکنید؟ من به محبت کسی نیاز دارم و آن را دوست دارم که با تفکر و منطق و دلیل چیزی در من دیده باشد که به من محبت کند.

صدیقین;770754 نوشت:
سلام به همه دوستان
با اجازه همکار گرامی، بنده این پست را به عنوان تکمیل پاسخ ها درج می کنم.
آقای فیضی مدعی شدند....

سلام و عرض ادب و با تشکر از استاد "صدیقین"
البته جناب فیضی فقط نقل قول کردند و از کارشناسان خواستند که به مطلب نقل قول شده پاسخ بدن
وگرنه این مطالب گفتهء خود آقای فیضی نیست

نقل قول از اولین پست ایشون:

ابراهیم فیضی;769572 نوشت:
با سلام. اخیرا در فضای مجازی یک فقره تشکیک در خصوص نجاست سگ آورده شده و با استفاده از آیات قرآن کریم در سوره های کهف و مائده سعی در زیر سوال بردن نجاست سگ میباشند که البته جهت روشن تر شدن موضوع عین عبارات تشکیک را برای کارشناسان محترم ارسال میدارم .لذا ضمن تشکر از حسن توجه و فرصتی که جهت این موضوع به بنده حقیر دادیدخواهشمندم بصورت کاملا استدلالی و بر مبنای آیات و روایات متقن نسبت به ارسال آن اقدام مقتضی معمول فرمایند.با تشکر فیضی

Reza-D;773904 نوشت:
سلام و عرض ادب و با تشکر از استاد "صدیقین"
البته جناب فیضی فقط نقل قول کردند و از کارشناسان خواستند که به مطلب نقل قول شده پاسخ بدن
وگرنه این مطالب گفتهء خود آقای فیضی نیست
سلام
از دقت نظر شما متشکرم. خطاب های پاسخ (#13)، مطابق فرمایش شما اصلاح گردید.

Mohammad-Za;773901 نوشت:
به نظرم اونایی که به علاقه ی سگ دلخوش هستند کمبود محبت دارند.
محبتی که سگ به انسان میکند به چه درد میخورد؟!

نمیدانم چرا بعضیا فکر میکنید خداوند سگ را آفریده و دستور داده از او متنفذ باشید و او را بکشید! خیر کشتن سگهیچ ربطی به اسلام ندارد و طبق گفته ی متخصص انجمن هم حرام است.

این شبکه های ماهواره ای طوری اخبار را بازگو میکنند که به بیننده حقنه کنند که اسلام گفته سگ رو بکشید! چون نجس است!

مثلا یعنی خدا با سگ مشکل داشته و آفریدش تا ما ها بکشیمش!
هرکس هم در هر مقامی بوده و سگ ها را بی دلیل کشته مرتکب گناه شده (طبق گفته کارشناس).

لطفا کمبود محبتتان را با محبت سگ جبران نکنید. اصلا هم این بحثم ربطی به نجس بودن سگ ندارد. اگر سگ پاکترین حیوان جهان هم بود همین را میگفتم:
محبت سگ به چه دردی میخورد واقعا؟ درست مثل این است که یک رباتی بسازید که وظیفه اش محبت کردن به شما است آیا این محبت ارزش دارد؟
یا مثل این است که دارید با پلی استیشن فوتبال بازی میکنید و هر دو تیم تحت کنترل خودتان است و توسط یک تیم دفاع نمیکنید تا بتوانید با تیم دیگر گل بزنید! یا اینکه مثلا فردا امتحان دارید و شب قبل امتحان سوالات را ب شما بدهند شما از 20 گرفتن در آن امتحان احساس خوشحال کنید! آیا فکر نمیکنید؟ من به محبت کسی نیاز دارم و آن را دوست دارم که با تفکر و منطق و دلیل چیزی در من دیده باشد که به من محبت کند.


چند نکته هست:
اول این که آیا سگها کشته نمیشن یا مورد آزار اذیت قرار نمیگیرن و این موارد صرفا تبلیغاته؟ سگکشی و سگ آزاری به صورت سازمانیافته در حال رخ دادنه؛ اما مردم که در متن ماجرا نیستن اغلب خیلیهاشون در این مورد اطلاع کافی کسب نکردن.
دوم،محبت به سگ ناشی از چیه؟ انسانها سگها رو به شکلی ساختن (درسته، سگ مصنوع دست انسانه) که با انسان تبادل احساسات دشته باشن. البته من فکر میکنم این برای انسان که این موجپذات دست آموزو آفریده مسوولیت هم میاره. در هر حال سگها و سایر موجودات زنده بسیار بیشتر به انسان شبیهن تا به ربات.

[="Tahoma"]

divoone1985;773899 نوشت:
سلام و ممنون بابت پاسختون.
یعنی پیامبر هم این کار رو میکردن که اهل سنت به این روش عمل میکنند؟
و اینکه عمل به صورت تعبدی یعنی چه؟

با سلام و دورد

بله، با توجه به روایات معصومین علیهم السلام، قطعا نظر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز چنین بوده است.

اما در باره تعبدی که مالک قائل شده است باید گفت، ایشان سگ را نجس نمی داند ولی دستور شرع بر هفت بار شستن را می داند و قبول دارد، لذا می گوید ما به دستور شرع (تطهیر دهان زده سگ) عمل می کنیم ولی نه از این باب که سگ را نجس بدانیم، خیر، بلکه از این باب که دستور شرع حکمت دیگری دارد که ما آن را نمی دانیم.

یعنی حکمت شستن دهان زده سگ را نمی دانیم ولی چون دستور شرع است به آن عمل می کنیم؛ زیرا حکمتی در آن است که آن را ما نمی دانیم.

میقات;774060 نوشت:
بله، با توجه به روایات معصومین علیهم السلام، قطعا نظر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز چنین بوده است.

سلام.
آیا اهل سنت هم به همین دلیل سگ رو نجس میدونن؟ یعنی به اعتبار روایات سایر معصومین؟
از نظر پیامبر (ص) به صورت مستقیم چیزی نمیدونیم؟

divoone1985;774493 نوشت:
سلام.
آیا اهل سنت هم به همین دلیل سگ رو نجس میدونن؟ یعنی به اعتبار روایات سایر معصومین؟
از نظر پیامبر (ص) به صورت مستقیم چیزی نمیدونیم؟

با سلام و درود

اهل سنت از پیامبر (صلی الله علیه و آله) روایت دارند و بدان استناد می کنند:

أخبرنا علي بن حجر قال: أخبرنا علي بن مسهر عن الأعمش عن أبي رزين وأبي صالح عن أبي هريرة قال: قال رسول الله صلى الله عليه وعلى آله وسلم: «إذا ولغ الكلب في إناء أحدكم فليرقه، ثم ليغسله سبع مرات».(شرح سنن نسائی، الراجحی، ج 4، ص 17)

أخبرنا جميل بن الحسن أخبرنا أبو همام - يعني محمداً بن مروان - حدثنا هشام عن محمد عن أبي هريرة قال: قال أبو القاسم صلى الله عليه وسلم: «إذا شرب الكلب من الإناء فإن طهوره أن يغسل سبع مرات أولها بتراب».(شرح صحیح ابن خزیمه، الراجحی، ج 6، ص 23)

حدثنا محمد بن يحيى، وأبو جعفر الدارمي قالا: ثنا روح بن عبادة، قال: ثنا مالك، عن أبي الزناد، عن الأعرج، عن أبي هريرة، رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: «إذا شرب الكلب في إناء أحدكم فليغسله سبع مرات».(المنتقی، ابی الجارود، ص 71، ح 47)

این عبارت در منابع مختلف اهل سنت ذکر شده است.

در تراث شیعه نیز این روایت از پیامبر (صلی الله علیه و آله) نقل شده است:

روي عنه (ص)، انه قال: «اذا ولغ الكلب في انا احدكم، فليغسله سبعا، احداهن بالتراب».(عوالی اللآلی، احسایی، ج 1، ص 128)

و قال النبي (ص) «إذا ولغ الكلب في إناء أحدكم فاغسلوه ثلاثا أو خمسا أو سبعا».(همان، ج 2، ص 57)

میقات;774630 نوشت:
اهل سنت از پیامبر (صلی الله علیه و آله) روایت دارند و بدان استناد می کنند:

سلام.
روایاتی که شما فرمودید نهایتا آب دهان سگ رو نجس میدونند. چرا شیعیان کلا سگ رو نجس میدونند؟ و اینکه آیا احکام اهل سنت در این موضوع مانند احکام شیعیان هست؟

divoone1985;775173 نوشت:
سلام.
روایاتی که شما فرمودید نهایتا آب دهان سگ رو نجس میدونند. چرا شیعیان کلا سگ رو نجس میدونند؟ و اینکه آیا احکام اهل سنت در این موضوع مانند احکام شیعیان هست؟

با سلام و درود

در روایت امام صادق (علیه السلام) که در پست 18 بیان شد، ایشان بطور کلی سگ را نجس می دانند. لذا روایات معصومین (علیهم السلام) این موضوع را ثابت می کنند:

نقل قول:
قَالَ: لَا وَ اللَّهِ إِنَّهُ نَجَسٌ؟ لَا وَ اللَّهِ إِنَّهُ نَجَسٌ

در مورد نظر اهل سنت نیز در پست 22 عرض شد که اکثر آن ها سگ را بطور کلی نجس می دانند:

نقل قول:
«الکلب نجس إلاّ عند مالک»

میقات;775438 نوشت:
در مورد نظر اهل سنت نیز در پست 22 عرض شد که اکثر آن ها سگ را بطور کلی نجس می دانند:

سلام
اما در روایاتی که از پیامبر (ص) آوردید اشاره به نجس بودن سگ نشده. استناد اهل سنت در این مورد به چیه؟

[="Tahoma"]

divoone1985;775521 نوشت:
سلام
اما در روایاتی که از پیامبر (ص) آوردید اشاره به نجس بودن سگ نشده. استناد اهل سنت در این مورد به چیه؟

با سلام و درود

در تراث اهل سنت روایات متعددی هست که بیان می کند در خانه ای که سگ باشد، ملائکه وارد نمی شوند. لذا این از آلودگی بیش از حد متعارف و از آلودگی خاص سگ، حکایت دارد.

از طرفی آب دهان حیوانات درنده و وحشی نجس نیست ولی آب دهان سگ، نجس اعلام شده و دستور داده شده که اگر با ظرفی تماس پیدا کرد باید چندین بار تطهیر شود.

وقتی آب دهان او نجس باشد می توان نتیجه گرفته می شود که نجس العین است زیرا اگر چنین نبود، لزومی نداشت آب دهانش به تطهیر نیاز داشته باشد، کما این که سایر حیوانات وحشی (غیر از خوک)، نجس العین نیستند و آب دهانشان نیز نجس نیست.

در ضمن برای جلوگیری از خارج شدن از موضوع تاپیک، و پیگیری نظرات فقهی اهل سنت، بهتر است به انجمن احکام و کارشناسان مربوطه مراجعه شود.

در خصوص موضوع تاپیک، هر مطلبی باشد در خدمتتان هستم.

پرسش:
اخیرا در فضای مجازی و با استفاده از آیات قرآن کریم در سوره های کهف و مائده، مطلبی در تشکیک در خصوص نجاست سگ آورده و سعی شده نجاست سگ را زیر سوال ببرد.
خواهشمندم بصورت کاملا استدلالی و بر مبنای آیات و روایات متقن، نسبت پاسخ مقتضی فرمایید.
در داستان اصحاب کهف (کهف/ 13) وقتی اصحاب کهف به غار می روند سگ خودشان را نیز با خود می برند و وقتی خداوند در مورد حالات آن ها در داخل غار سخن می گوید آن قدر به سگ آن ها ارزش میدهد که حتی حالات سگشان را نیز در قران بیان می کند. آیا سگ اصحاب کهف نجس بود؟ آیا سگ اصحاب کهف مانع ورود فرشتگان به داخل غار شد؟
در سوره مائده آیه ۴ خداوند می فرماید حیوانی را که سگ های شما برایتان شکار می کند گوشتش حلال است! سگ چگونه شکار می کند؟ به دهانش می گیرید! آیا دهان سگ نجس نیست؟ بسیاری از مسلمانان معتقد هستند چیزی را که سگ دهان بزند نجس است. چطور خداوند می فرماید آنچه را سگ شکار کرده حلال است؟ حتی نمی گوید ببرید آب بکشید.
امروز در جوامع اسلامی به حیوانات مخصوصا سگ ها فراوان ظلم می شود و آن ها را آزار می دهند و می کشند.

پاسخ:
با سلام و درود
نویسنده این مطالب گمان کرده با صرف کنار هم گذاشتن چند مطلب (به فرض درست بودن)، یک قضیه علمی درست می شود و می توان از آن نتیجه ای علمی گرفت؛ در حالی که چنین نیست و با این کنار هم گذاشتن مطالب، قضیه علمی ساخته نمی شود.
قضایای علمی قوانین و ضوابط خاص خود را دارد که البته در عموم کتاب های آموزش منطق به آن ها اشاره شده و بسیاری با آن آشنا هستند؛ و نمی دانم چرا گوینده در این حد آشنا نبوده و یا اگر هم آشنا بوده چرا رعایت نکرده است؟!
در ادامه چند مطلب بیان می شود:

مطلب اول: (مبنای قرآنی دارد)
ایشان ادعا کرده نجس بودن سگ مبنای قرآنی ندارد. اگر منظور ایشان نبودن آیه ای در قرآن است که حکم نجس بودن سگ را مطرح کند؛ بله، صحیح است و آیه ای نداریم که حکم نجس بودن سگ را بیان فرموده باشد. در این صورت ایشان باید بگوید آیه ای نداریم. اما ادعای نداشتن مبنای قرآنی، بار علمی ندارد و صحیح نیست، زیرا ما در روایات معصومین داریم که می فرمایند هر حکم شرعی را که از ما بپرسید ما می توانیم ریشه و مبنای قرآنی آن را برایتان بیان کنیم. پس مبنای قرآنی نداشتن، نجس بودن سگ، تعبیر علمی و صحیحی نیست.

مطلب دوم: (تضادی نیست)
ایشان ادعا کرده حکم نجس بودن سگ، در تضاد با قرآن است زیرا آیه ای در قرآن نداریم. این سخن نیز باطل، غیر علمی و نادرست است، زیرا بین نبودن آیه ای در قرآن و بین در تضاد بودن با قرآن، ملازمه ای وجود ندارد و نمی توان از یکی دیگری را نتیجه گرفت.
لازم به ذکر است عمده دلیل در نجس بودن سگ، روایاتی است که از حضرات معصومین (علیهم السلام) وارد شده است؛ و همان طور که می دانید سنت (قول، فعل و تایید معصوم) در کنار قرآن، یکی از منابع تشریع و وضع حکم شرعی است.

مطلب سوم: (ملائکه و غار اصحاب کهف)

«وَ كَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَيْهِ بِالْوَصيدِ»؛ و سگ آن ها دست هاى خود را بر دهانه غار گشوده بود (و نگهبانى مى ‏كرد).(1)
آیات مربوط به سگ اصحاب کهف و ...، هیچ دلالتی بر پاک بودن سگ از نظر قرآن، ندارد. لذا این ادعا که این آیات دال بر پاک بودن سگ است، ادعایی نادرست و غیر علمی است.
در باره وارد نشدن ملائکه در جایی که سگ وجود داشته باشد باید گفت وجود سگ مانع ورود فرشتگان نیست یعنی به این معنا که فرشتگان اگر هم بخواهند نمی توانند وارد شوند؛ بلکه مراد این است که در جایی که سگ باشد معمولا فرشتگان و ملائکه الهی وارد نمی شوند.
با این بیان، این نتیجه گیری که چون سگ اصحاب کهف همراه ایشان بوده و ملائکه هم علی القاعده وارد غار شده اند، پس دلیل بر پاک بودن سگ است؛ نتیجه ای نادرست و غیر علمی است.

مطلب چهارم: (آیه 4 سوره مائده ناظر به بیان گوشت های حلال)
«يَسْئَلُونَكَ ما ذا أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّباتُ وَ ما عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوارِحِ مُكَلِّبينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّهُ فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَ اذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الْحِسابِ»
از تو سؤال مى ‏كنند چه چيزهايى براى آن ها حلال شده است؟ بگو: «آن چه پاكيزه است، براى شما حلال گرديده (و نيز صيد) حيوانات شكارى و سگ هاى آموخته (و تربيت يافته) كه از آن چه خداوند به شما تعليم داده به آن ها ياد داده‏ ايد، (بر شما حلال است) پس، از آن چه اين حيوانات براى شما (صيد مى ‏كنند و) نگاه مى ‏دارند، بخوريد و نام خدا را (به هنگام فرستادن حيوان براى شكار،) بر آن ببريد و از (معصيت) خدا بپرهيزيد كه خداوند سريع الحساب است!»(2)
شکار و صیدی که سگ شکارچی صید می کند، در اثر تماس با دهان سگ، نجس می شود ولی این ارتباطی با حکم حلال و حرام بودن گوشت او ندارد تا نتیجه بگیریم که اگر سگ نجس باشد، گوشت شکار حرام می شود.
خیر، شکاری که حلال گوشت است، حلال گوشت باقی می ماند و فقط ظاهرش نجس می شود که نیاز به تطهیر و آبکشی دارد؛ همین.
نکته: آیه در مقام بیان گوشت های حلال است نه بیان نجاست و طهارت؛ لذا دلیل نمی شود بگوییم چون حکم تطهیر را نفرموده پس معلوم می شود حتی نجس هم نشده است.
به بیان دیگر؛ آیه دارد گوشت های حلال را بر می شمرد که یکی از آن ها گوشت شکار است. لذا در مقام بیان جزئیات نیست.
از طرفی قرار نیست با این آیه، نجس بودن سگ را ثابت کنیم، کما این که با این آیه نمی توان پاک بودن سگ را ثابت نمود؛ زیرا این آیه و آیه قبل، در مقام بیان و شمارش گوشت های حلال هستند؛ و این آیه اصلا ناظر به پاکی و نجسی سگ نیست تا کسی بگوید چون حکم آبکشی را نگفته پس آب دهان سگ هم نجس نیست.
افزون بر این که تماس آب دهان سگ با حیوان شکار شده، هیچ ارتباطی با حلال یا حرام بودن آن حیوان ندارد یعنی آب دهان سگ نمی تواند حیوان حلال گوشت را حرام گوشت کند و یا بر عکس.
نکته: حیوان حلال گوشت باید ذبح شود تا خوردن گوشت او حلال باشد. اگر سگ شکاری تعلیم دیده، صیدی برای صاحبش بیاورد و آن صید هنوز زنده باشد، باید ذبح شود تا حلال شود، و اگر قبل از رسیدن به دست صاحبش، صید مرده باشد، طبق این آیه، باز هم حلال است.

مطلب پنجم: (ظلم به حیوانات، ممنوع)
«وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ»؛ و هر كس از آن تجاوز كند، ستمگر است‏.(3)
کشتار حیوانات، ظلم به آن ها و آزار و اذیت آنان، از نظر اسلام جایز نیست؛ لذا انتساب آن به اسلام، باطل و بی اساس است. رفتار غیر اسلامی مدعیان مسلمانی نیز ارتباطی با آیین پاک اسلام ندارد.
سگ اگر چه نجس است ولی مخلوق الهی است و حق حیات دارد لذا کشتار و ظلم به او و آزار و اذیت آن، حرام و ممنوع است.

مطلب ششم: (وجود حکمت در دستورات الهی)
«وَ إِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَكيمٍ عَليم‏»؛ به يقين اين قرآن از سوى حكيم و دانايى بر تو القا مى ‏شود.(4)
خداوند حکیم است و احکام الهی بر اساس مصالح و مفاسد، تشریع شده اند یعنی در آن چه خداوند به انجام آن دستور داده، فواید و مصلحت هایی وجود دارد که با توجه به آن ها، به انجام آن دستور داده شده است؛ و در آن چه ممنوع و حرام شده، مفسده و مضراتی وجود داشته که خداوند با توجه به آن ها، آن را ممنوع و حرام کرده است.
در نجاست سگ نیز چنین است زیرا آلودگی آن زیاد است و موجب مضرات زیادی برای انسان می شود، لذا نجس دانسته شده تا انسان از این آلودگی ها به دور باشد و کمتر به آثار آن ها مبتلا شود.
نکته: مفید بودن و منفعت داشتن و یا وفادار بودن سگ، دلیل بر حلیت و پاک بودن نیست، چرا که خون، با آن که از هر چیزی فوائد بیشتری دارد و حیات و زندگی انسان به آن بستگی دارد، دلیل بر این نشده تا پاک باشد.
لذا معیار حلال و حرام بودن، مصالح و مفاسدی است که خداوند حکیم و علیم، با توجه به آن ها، احکام را تشریع جعل فرموده است.

مطلب هفتم: (دلیل حکم به نجس بودن سگ)
روایات معصومین (علیهم السلام) و نیز اجماع فقهاء، عمده دلیل بر اثبات نجس بودن سگ است. بین علمای شیعه با استناد به روایات وارده از معصومین، شکی در نجس بودن سگ نیست و همه بالاتفاق، آن را قبول دارند.
قابل توجه این که معصومین (علیهم السلام) ـ که مفسران حقیقی قرآن هستند ـ ، این آیات را دیده اند و به نجس بودن سگ تصریح دارند. لذا از نظر حضرات معصومین، این آیه، اصلا ناظر به طهارت سگ نبوده و پاک بودن سگ از این آیه فهم نمی شود.
نکته: تعبیر به «طیبات» ناظر به خوراکی است و ارتباطی با سگ ندارد. سگ تعلیم دیده، در این جا وسیله ای است که آن گوشت حلال و طیب را برای صاحبش می آورد. لذا اصلا ارتباطی با سگ ندارد.

مطلب هشتم: (مستندات روایی)
ممکن است گفت شود پس ائمه معصومین (علیهم السلام) از کدام آیات قرآن نجس بودن سگ رو برداشت کرده اند؛ که در جواب باید گفت ای کاش از حضرات معصومین (علیهم السلام) سؤال می کردند تا حضرات مستند قرآنی این حکم را بیان می فرمودند. در روایاتی که به ما رسیده است، چنین روایتی نیامده است. البته روایات متعددی داریم که یا به صراحت، به نجس بودن سگ اشاره نموده و یا نجس بودن سگ از آن روایات فهم می شود. از جمله روایاتی که به صراحت در آن واژه نجس آمده است این است: «سَأَلَ عُذَافِرٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) وَ أَنَا عِنْدَهُ عَنْ سُؤْرِ السِّنَّوْرِ وَ الشَّاة وَ الْبَقَرَة وَ الْبَعِيرِ وَ الْحِمَارِ وَ الْفَرَسِ وَ الْبَغْلِ وَ السِّبَاعِ، يُشْرَبُ مِنْهُ أَوْ يُتَوَضَّأُ مِنْهُ؟ فَقَالَ: نَعَمِ، اشْرَبْ مِنْهُ وَ تَوَضَّأْ. قَالَ قُلْتُ لَهُ: الْکَلْبُ؟ قَالَ: لَا. قُلْتُ: أَ لَيْسَ هُوَ سَبُعٌ؟ قَالَ: لَا وَ اللَّهِ إِنَّهُ نَجَسٌ؟ لَا وَ اللَّهِ إِنَّهُ نَجَسٌ»؛ عذافر از امام صادق (علیه السلام) از نوشيدن و وضو گرفتن با پس مانده آبی که بعضی از حيوانات (گربه، گوسفند، گاو، شتر، الاغ، اسب، استر و درندگان) نوشيده اند، سوال کرد. امام فرمود: بنوش و وضو بگير. سپس از سگ سوال کردم. امام فرمود: نه. پرسيدم: آيا او يک درنده (مثل ديگر درندگان) نيست؟ فرمود: نه به خدا، او نجس است. نه به خدا، او نجس است.(5)

مطلب نهم: (نظر فقهای اهل سنت)
لازم به ذکر است اکثر اهل سنت نیز قائل به نجاست سگ هستند. محمد جواد مغنيه، در کتاب «الفقه علي المذاهب الخمسه» چنين می نويسد: «الکلب نجس إلاّ عند مالک، ولکنّه قال: يغسل الإناء مِن ولوغه سبعاً، لا للنجاسة بل تعبداً. وقال الشافعية والحنابلة: يغسل الإناء مِن ولوغ الکلب سبع مرات إحداهنّ بالتراب» یعنی در مذاهب اسلامی، تنها گروهی که سگ را نجس نمی دانند مالکی ها ـ يکی از فرق اهل سنت ـ هستند که آن ها هم معتقدند احکام و دستورات مربوط به سگ، بايد به صورت تعبّدی عمل شود. آن ها با اين که سگ را نجس نمی دانند، اما از روی تعبد، ظرفی را که سگ ليسيده، هفت بار می شويند.
شافعيه و حنابله نيز می گويند: اين ظرف بايد هفت بار تطهير شود، که يک بار آن به صورت خاکمال است. (6)
نکته: در باره تعبدی که مالک قائل شده است باید گفت، ایشان سگ را نجس نمی داند ولی دستور شرع بر هفت بار شستن را می داند و قبول دارد، لذا می گوید ما به دستور شرع (تطهیر دهان زده سگ) عمل می کنیم ولی نه از این باب که سگ را نجس بدانیم، خیر، بلکه از این باب که دستور شرع حکمت دیگری دارد که ما آن را نمی دانیم.
یعنی حکمت شستن دهان زده سگ را نمی دانیم ولی چون دستور شرع است به آن عمل می کنیم؛ زیرا حکمتی در آن است که آن را ما نمی دانیم.
مطلب دیگر؛ از جمله روایاتی که اهل سنت بر نجس بودن سگ بدان استناد می کنند، روایات ذیل است:
أخبرنا علي بن حجر قال: أخبرنا علي بن مسهر عن الأعمش عن أبي رزين وأبي صالح عن أبي هريرة قال: قال رسول الله صلى الله عليه وعلى آله وسلم: «إذا ولغ الكلب في إناء أحدكم فليرقه، ثم ليغسله سبع مرات.»(7)
أخبرنا جميل بن الحسن أخبرنا أبو همام - يعني محمداً بن مروان - حدثنا هشام عن محمد عن أبي هريرة قال: قال أبو القاسم صلى الله عليه وسلم: «إذا شرب الكلب من الإناء فإن طهوره أن يغسل سبع مرات أولها بتراب».(8)
حدثنا محمد بن يحيى، وأبو جعفر الدارمي قالا: ثنا روح بن عبادة، قال: ثنا مالك، عن أبي الزناد، عن الأعرج، عن أبي هريرة، رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: «إذا شرب الكلب في إناء أحدكم فليغسله سبع مرات».(9)
هم چنین در تراث اهل سنت روایات متعددی هست که بیان می کند در خانه ای که سگ باشد، ملائکه وارد نمی شوند. لذا این از آلودگی بیش از حد متعارف و از آلودگی خاص سگ، حکایت دارد.

بنابر این:
روایات معصومین (علیهم السلام) عمده دلیل بر اثبات نجس بودن سگ است. بین علمای شیعه با توجه به همین روایات، شکی در نجس بودن سگ نیست و همه بالاتفاق، آن را قبول دارند. لذا عمده دلیل بر نجاست سگ، روایات معصومین و اجماع فقهاء است. فقهای اهل سنت نیز با استناد به روایات پیامبر (صلی الله علیه و آله)، سگ را نجس می دانند.

_________
(1) کهف: 18/ 18.
(2) مائده: 5/ 4.
(3) بقره: 2/ 229.
(4) نمل: 27/ 6.
(5) وسائل الشیعه،، چاپ آل البیت، ج 1، ص 226، باب «نجاسة سؤر الکلب و الخنزیر».
(6) الفقه علی مذاهب الخمسه، جواد مغنیه، دار التیار الجدید، ج 1، ص 24.
(7) شرح سنن نسائی، الراجحی، ج 4، ص 17.
(8) شرح صحیح ابن خزیمه، الراجحی، ج 6، ص 23.
(9) المنتقی، ابی الجارود، ص 71، ح 47.

موضوع قفل شده است