از کسایی که قصد کمک داشتن ممنونم و کسایی که ناراحت شدند حلال کنند.
۴.۵ میلیارد سال از سن زمین می گذره و کسی که ژن خوب داشت عشق دنیا و آخرت رو برد و کسی که ژن معیوب داره دیگه مشخصه. اگه چیزی می خواست عوض بشه تو این میلیاردها سال عوض می شد.همون از عصبانیت باید لال مرد و افسوس خورد به جبر در همه چیز. پاسخگویی وجود نداره. درد و رنج پایانی هم نداره.
خدا کنه مرگ ما هم زودتر برسه ببینیم زجر اون دنیا چیه.
پایان ...
این نهایت نا امیدیه
این همه آدم موفق تو دنیا همشون ژنشون خوب نبوده که.
می دونین شما کسی هستین که امیدتون و دزدیدن و خودتون خبر ندارین
از دنیا جز نکات منفیشو نمیبینین و جز سیاهی و کمبود و نواقص تو دید شما نیست... و این حرف شما کاملا غیر منطقیه، قانون طبیعت که عوض نمیشه. هرکسی به دیگران ظلم میکنه در واقع به خودش ظلم کرده و اگر با خواست خدا باشه هیچ گزندی نمیرسه... حداقل زندگی دو روزه روزی به نفعت و روزی به ضررت
برین تاریخ بخونین و مطالعه کنین اما نه هر کتاب و هر کانال و ..
به قول آقای قرائتی چطور که وقتی میخوایم غذا بخوریم دقت داریم فاسد نباشه ویتامین داشته باشه سمی نباشه طعمش مطلوبمون باشه ... اما چرا به غذای روحمون توجه نداریم و هرچی میبینیم به خوردش میدیم... شما غذای روح مسموم خوردین
متن زیر و یبارم بخونین و تصمیم بگیرین که آیا میخواین تحت القای یه سری منفعت طلب خاص، قربانی جنگ روانی نرم بشین یا نه.
[SPOILER][INDENT][INDENT][="#4B0082"]
زندانی بدون دیوار
بعد از جنگ آمریکا با کره، ژنرال ویلیام مایر که بعدها به سمت روانکاو ارشد ارتش آمریکا منصوب شد، یکی از پیچیده ترین موارد تاریخ جنگ در جهان را مورد مطالعه قرار میداد.
حدود 1000 نفر از نظامیان آمریکایی در کره، در اردوگاهی زندانی شده بودند که از استانداردهای بین المللی برخوردار بود. زندان با تعریف متعارف تقریباً محصور نبود. آب و غذا و امکانات به وفور یافت میشد. از هیچیک از تکنیکهای متداول شکنجه استفاده نمیشد.
اما بیشترین آمار مرگ زندانیان در این اردوگاه گزارش شده بود. زندانیان به مرگ طبیعی می مردند. امکانات فرار وجود داشت اما فرار نمیکردند. بسیاری از آنها شب میخوابیدند و صبح دیگر بیدار نمیشدند. آنهایی که مانده بودند احترام درجات نظامی را میان خود رعایت نمیکردند و عموماً با زندانبانان خود طرح دوستی میریختند.
دلیل این رویداد، سالها مورد مطالعه قرار گرفت و ویلیام مایر نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد: [="#000000"]
«در این اردوگاه، فقط نامه هایی که حاوی خبرهای بد بودند به دست زندانیان رسیده میشد. نامه های مثبت و امیدبخش تحویل نمیشدند.
هر روز از زندانیان میخواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از مواردی که به دوستان خود خیانت کرده اند، یا میتوانستند خدمتی بکنند و نکرده اند را تعریف کنند.
هر کس که جاسوسی سایر زندانیان را میکرد، سیگار جایزه میگرفت. اما کسی که در موردش جاسوسی شده بود هیچ نوع تنبیهی نمیشد. همه به جاسوسی برای دریافت جایزه (که خطری هم برای دوستانشان نداشت) عادت کرده بودند».
تحقیقات نشان داد که این سه تکنیک در کنار هم، سربازان را به نقطه مرگ رسانده است.
با دریافت خبرهای منتخب (فقط منفی) امید از بین میرفت.
با جاسوسی، عزت نفس زندانیان تخریب میشد و خود را انسانی پست می یافتند.
با تعریف خیانتها، اعتبار آنها نزد همگروهی ها از بین میرفت.
و این هر سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی، و مرگ های خاموش کافی بود.
این سبک شکنجه، شکنجه خاموش نامیده میشود.
چقدر در زندگی خود و اطرافیان خود را به صورت خاموش شکنجه کرده ایم؟[/][/INDENT][/INDENT][/SPOILER]
از کسایی که قصد کمک داشتن ممنونم و کسایی که ناراحت شدند حلال کنند.
۴.۵ میلیارد سال از سن زمین می گذره و کسی که ژن خوب داشت عشق دنیا و آخرت رو برد و کسی که ژن معیوب داره دیگه مشخصه. اگه چیزی می خواست عوض بشه تو این میلیاردها سال عوض می شد.همون از عصبانیت باید لال مرد و افسوس خورد به جبر در همه چیز. پاسخگویی وجود نداره. درد و رنج پایانی هم نداره.
خدا کنه مرگ ما هم زودتر برسه ببینیم زجر اون دنیا چیه.
پایان ...
سلام
خوب به من جایزه نوبل نمی دهند که دید شما را نسبت به زندگی عوض کنم به من بدی نکردید که حلالتان کنم دارید به خودتان آسیب وارد می کنید یک ذره دلتان به حال خودتان بسوزد به خدا در حق خودتان دارید ظلم می کنید اصلا عالم و آدم به شما ظلم کنند شما خودت با خودت مهربان باش.
من دلم شکست از این رفتاری که با خودت داری یک ذره به خودت برس.
شاد و خرم باشید.
سوال: وقتی مشکلات ذاتی باعث عقب موندگی در همه چیزبشه و راه جبران و .. نداره و عشق و حال بعضی ها رو ببینم باید به خاطر کمبودهای خودم از عصبانیت بمیرم ؟ اگه نمیرم چطور کمبودهای خودم رو تحمل کنم؟؟خودکشی هم که حرامه کسی نخواد زندگی کنه باید چیکار کنه؟ راهی سراغ دارید ؟؟
پاسخ: با سلام و احترام
قطعا همه افراد شرایط یکسان ندارند و حرف شما از این جهت کاملا درست است؛ منتها ضروری است حتما به دو نکته توجه شود:
1- در هیچ شرایطی راه جبران صد در صد بسته نیست. بله ممکن است مطابق با شرایط موجود برخی افراد با موانع بیشتری همراه باشند ولی راه رشد و پیشرفت برای همه فراهم است. باید از همه ظرفیت ها استفاده کرد و آن را به ثمر رساند. اینکه چطور می تواند این اتفاق بیفتد به شرایط شما بستگی دارد.
2- نوع نگاه به زندگی در این مسئله تعیین کننده است. اساسا افرادی که صرفا مادی گرا هستند در این شرایط با بحران روحی روانی مواجه می شوند؛ چون ملاک سنجش موفقیت و پیشرفت در آنها پول و ثروت و جایگاه و قدرت است و همانطور که شما گفتید چون شرایط ذاتی افراد یکسان نیست، قاعدتا پیشرفت مادی آنها نیز عادلانه نخواهد بود. ممکن است فردی به دلیل داشتن پدری پولدار، استعداد ذاتی قوی، قدرت بدنی زیاد، خانواده متمکن و دارای قدرت، سلامت جسمی و ...، رشد و پیشرفت سریع و چشم گیری داشته باشد و در مقابل کسی که این شرایط را ندارد، یا به اندازه او پیشرفت نمی کند و یا اگر هم بکند با سختی های زیادی همراه خواهد بود.
در چنین شرایطی طبیعی است که فرد سرخورده شده و به تبع آن از زندگی متنفر می شود؛ منتها کسی که نگاهش به زندگی فراتر از این مسئله بوده و اصل و اساس زندگی این دنیا را زمینه ساز زندگی ابدی و اخروی می داند، زندگی مادی با هر شرایطی برایش یکسان است. چنین فردی چون به تبع کلام خداوند در قرآن، ملاک برتری افراد را پول و ثروت و جایگاه نمی داند و پذیرفته است که تنها کسی برتر است که تقوای بیشتر و ایمان قوی تری داشته باشد، زمانی ناامید و افسرده می شود که احساس کند ایمانش کمرنگ شده و از دیگران عقب افتاده است.
بنابراین:
1- نوع نگاهتان به زندگی را مورد ارزیابی و اصلاح قرار دهید.
2- راه رسیدن به موفقیت و پیشرفت را بسته ندانید و برای آن تلاش کنید. در همه اقشار افرادی وجود دارند که با وجود نبود خیلی از شرایط به پیشرفت های چشم گیری دست یافته اند.
3- شناسایی استعداد و ظرفیت های خود را در اولویت قرار داده و برنامه خود را با آن تنظیم کنید. مشورت از نزدیکان و مشاوران در این مسئله کارساز است.
4- افراد موفق با شرایط یکسان خود را پیدا کرده و الگو برداری کنید.
5- در کنار تلاش برای رشد مادی و دنیوی، از رشد معنوی غافل نشوید.
6- از تنهایی فاصله گرفته و زندگی اجتماعی خود را تقویت کنید.
7- موفقیت ها و ویژگی های مثبت خود را در هر زمینه ای نوشته و مرور کنید.
8- می توانید ضمن تماس با مرکز پاسخگویی تلفنی ما (096400) و توضیح بیشتر شرایط، از آنها کمک بگیرید.
اگر نگاه صرفا مادی داشته باشیم باید اختلاف طبقاتی موجود را عین بی عدالتی بدانیم؛ در حالی که اساسا ما این نگاه را قبول نداریم و انسان را دو بعدی می دانیم. همین مسئله منجر به این می شود که دیگر عدالت را به مساوات معنی نکنیم. به عبارتی در نگاه دینی عدالت به معنی این نیست که همه انسان باید زن یا مرد و به صورت همشکل آفریده شوند!
شما باید بُت نمی شود را از بین ببرید. تا زمانی که نسبت به این مسئله مقاومت نشان دهید مشکلی حل نخواهد شد. بعلاوه اینکه در این مقاومت نه تنها سودی برای شما حاصل نمی شود بلکه درجا زده و فرصت های خود را از دست می دهید.
مسائل مطرح شده از جانب شما باید به دو بخش تقسیم شود. یک بخش مربوط به مسائل فکری و اعتقادی و تئوری است که با مطالعه و بحث و تحقیق باید حل شود؛ ولی بخش دیگر آن اقدامات عملی برای حل مسائل و مشکلات موجود می باشد. در مورد مسائل اعتقادی کار شما راحت تر است؛ چون شما شبهات خود را مطرح می کنید و پاسخ آن را دریافت خواهید کرد؛
البته چون مسائل مطرح شده جنبه اعتقادی دارد لازم است که حتما کارشناس مربوطه پاسخگویی شود . اما بخش دوم آن که مربوط به مشکلات شخصی و عدم موفقیت و ... است خیلی با بحث و مکاتبه قابل حل نیست؛ چون تا زمانی که مشاور به طور کامل در شرایط شما قرار نگیرد و جنبه های مختلف شخصیتی و شرایط موجود را مورد بررسی قرار ندهد عملا امکان ارائه راهکاری موثر وجود ندارد. حیطه کاری ما در پاسخگویی کتبی به سوالات مشاوره اکتفا به راهکارهای کلی و عمومی است که در خیلی از مشکلات نتیجه بخش است؛ منتها وقتی مشکل مراجع با این راهکارها قابل حل نبود ضروری است که حتما به صورت حضوری مورد مشاوره قرار گیرد. لذا پیشنهاد می کنم حتما در اولین فرصت برای این کار اقدام نمایید. مشکلی نیست که قابل حل نباشد. بله ممکن است برخی مشکلات پیچیده تر بوده و نیاز به کار و زمان و انرژی بیشتری داشته باشد منتها قابل حل است. شما لایق بهترین ها هستید و باید برای آن تلاش کنید.
کاربر مهمان خوش آمدید
این نهایت نا امیدیه
این همه آدم موفق تو دنیا همشون ژنشون خوب نبوده که.
می دونین شما کسی هستین که امیدتون و دزدیدن و خودتون خبر ندارین
از دنیا جز نکات منفیشو نمیبینین و جز سیاهی و کمبود و نواقص تو دید شما نیست... و این حرف شما کاملا غیر منطقیه، قانون طبیعت که عوض نمیشه. هرکسی به دیگران ظلم میکنه در واقع به خودش ظلم کرده و اگر با خواست خدا باشه هیچ گزندی نمیرسه... حداقل زندگی دو روزه روزی به نفعت و روزی به ضررت
برین تاریخ بخونین و مطالعه کنین اما نه هر کتاب و هر کانال و ..
به قول آقای قرائتی چطور که وقتی میخوایم غذا بخوریم دقت داریم فاسد نباشه ویتامین داشته باشه سمی نباشه طعمش مطلوبمون باشه ... اما چرا به غذای روحمون توجه نداریم و هرچی میبینیم به خوردش میدیم... شما غذای روح مسموم خوردین
متن زیر و یبارم بخونین و تصمیم بگیرین که آیا میخواین تحت القای یه سری منفعت طلب خاص، قربانی جنگ روانی نرم بشین یا نه.
[SPOILER][INDENT][INDENT][="#4B0082"]
زندانی بدون دیوار
بعد از جنگ آمریکا با کره، ژنرال ویلیام مایر که بعدها به سمت روانکاو ارشد ارتش آمریکا منصوب شد، یکی از پیچیده ترین موارد تاریخ جنگ در جهان را مورد مطالعه قرار میداد.
حدود 1000 نفر از نظامیان آمریکایی در کره، در اردوگاهی زندانی شده بودند که از استانداردهای بین المللی برخوردار بود. زندان با تعریف متعارف تقریباً محصور نبود. آب و غذا و امکانات به وفور یافت میشد. از هیچیک از تکنیکهای متداول شکنجه استفاده نمیشد.
اما بیشترین آمار مرگ زندانیان در این اردوگاه گزارش شده بود. زندانیان به مرگ طبیعی می مردند. امکانات فرار وجود داشت اما فرار نمیکردند. بسیاری از آنها شب میخوابیدند و صبح دیگر بیدار نمیشدند. آنهایی که مانده بودند احترام درجات نظامی را میان خود رعایت نمیکردند و عموماً با زندانبانان خود طرح دوستی میریختند.
دلیل این رویداد، سالها مورد مطالعه قرار گرفت و ویلیام مایر نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد:
[="#000000"]
«در این اردوگاه، فقط نامه هایی که حاوی خبرهای بد بودند به دست زندانیان رسیده میشد. نامه های مثبت و امیدبخش تحویل نمیشدند.
هر روز از زندانیان میخواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از مواردی که به دوستان خود خیانت کرده اند، یا میتوانستند خدمتی بکنند و نکرده اند را تعریف کنند.
هر کس که جاسوسی سایر زندانیان را میکرد، سیگار جایزه میگرفت. اما کسی که در موردش جاسوسی شده بود هیچ نوع تنبیهی نمیشد. همه به جاسوسی برای دریافت جایزه (که خطری هم برای دوستانشان نداشت) عادت کرده بودند».
تحقیقات نشان داد که این سه تکنیک در کنار هم، سربازان را به نقطه مرگ رسانده است.
با دریافت خبرهای منتخب (فقط منفی) امید از بین میرفت.
با جاسوسی، عزت نفس زندانیان تخریب میشد و خود را انسانی پست می یافتند.
با تعریف خیانتها، اعتبار آنها نزد همگروهی ها از بین میرفت.
و این هر سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی، و مرگ های خاموش کافی بود.
این سبک شکنجه، شکنجه خاموش نامیده میشود.
چقدر در زندگی خود و اطرافیان خود را به صورت خاموش شکنجه کرده ایم؟[/][/INDENT][/INDENT][/SPOILER]
سلام
خوب به من جایزه نوبل نمی دهند که دید شما را نسبت به زندگی عوض کنم به من بدی نکردید که حلالتان کنم دارید به خودتان آسیب وارد می کنید یک ذره دلتان به حال خودتان بسوزد به خدا در حق خودتان دارید ظلم می کنید اصلا عالم و آدم به شما ظلم کنند شما خودت با خودت مهربان باش.
من دلم شکست از این رفتاری که با خودت داری یک ذره به خودت برس.
شاد و خرم باشید.
سوال:
وقتی مشکلات ذاتی باعث عقب موندگی در همه چیزبشه و راه جبران و .. نداره و عشق و حال بعضی ها رو ببینم باید به خاطر کمبودهای خودم از عصبانیت بمیرم ؟ اگه نمیرم چطور کمبودهای خودم رو تحمل کنم؟؟خودکشی هم که حرامه کسی نخواد زندگی کنه باید چیکار کنه؟ راهی سراغ دارید ؟؟
پاسخ:
با سلام و احترام
قطعا همه افراد شرایط یکسان ندارند و حرف شما از این جهت کاملا درست است؛ منتها ضروری است حتما به دو نکته توجه شود:
1- در هیچ شرایطی راه جبران صد در صد بسته نیست. بله ممکن است مطابق با شرایط موجود برخی افراد با موانع بیشتری همراه باشند ولی راه رشد و پیشرفت برای همه فراهم است. باید از همه ظرفیت ها استفاده کرد و آن را به ثمر رساند. اینکه چطور می تواند این اتفاق بیفتد به شرایط شما بستگی دارد.
2- نوع نگاه به زندگی در این مسئله تعیین کننده است. اساسا افرادی که صرفا مادی گرا هستند در این شرایط با بحران روحی روانی مواجه می شوند؛ چون ملاک سنجش موفقیت و پیشرفت در آنها پول و ثروت و جایگاه و قدرت است و همانطور که شما گفتید چون شرایط ذاتی افراد یکسان نیست، قاعدتا پیشرفت مادی آنها نیز عادلانه نخواهد بود. ممکن است فردی به دلیل داشتن پدری پولدار، استعداد ذاتی قوی، قدرت بدنی زیاد، خانواده متمکن و دارای قدرت، سلامت جسمی و ...، رشد و پیشرفت سریع و چشم گیری داشته باشد و در مقابل کسی که این شرایط را ندارد، یا به اندازه او پیشرفت نمی کند و یا اگر هم بکند با سختی های زیادی همراه خواهد بود.
در چنین شرایطی طبیعی است که فرد سرخورده شده و به تبع آن از زندگی متنفر می شود؛ منتها کسی که نگاهش به زندگی فراتر از این مسئله بوده و اصل و اساس زندگی این دنیا را زمینه ساز زندگی ابدی و اخروی می داند، زندگی مادی با هر شرایطی برایش یکسان است. چنین فردی چون به تبع کلام خداوند در قرآن، ملاک برتری افراد را پول و ثروت و جایگاه نمی داند و پذیرفته است که تنها کسی برتر است که تقوای بیشتر و ایمان قوی تری داشته باشد، زمانی ناامید و افسرده می شود که احساس کند ایمانش کمرنگ شده و از دیگران عقب افتاده است.
بنابراین:
1- نوع نگاهتان به زندگی را مورد ارزیابی و اصلاح قرار دهید.
2- راه رسیدن به موفقیت و پیشرفت را بسته ندانید و برای آن تلاش کنید. در همه اقشار افرادی وجود دارند که با وجود نبود خیلی از شرایط به پیشرفت های چشم گیری دست یافته اند.
3- شناسایی استعداد و ظرفیت های خود را در اولویت قرار داده و برنامه خود را با آن تنظیم کنید. مشورت از نزدیکان و مشاوران در این مسئله کارساز است.
4- افراد موفق با شرایط یکسان خود را پیدا کرده و الگو برداری کنید.
5- در کنار تلاش برای رشد مادی و دنیوی، از رشد معنوی غافل نشوید.
6- از تنهایی فاصله گرفته و زندگی اجتماعی خود را تقویت کنید.
7- موفقیت ها و ویژگی های مثبت خود را در هر زمینه ای نوشته و مرور کنید.
8- می توانید ضمن تماس با مرکز پاسخگویی تلفنی ما (096400) و توضیح بیشتر شرایط، از آنها کمک بگیرید.
اگر نگاه صرفا مادی داشته باشیم باید اختلاف طبقاتی موجود را عین بی عدالتی بدانیم؛ در حالی که اساسا ما این نگاه را قبول نداریم و انسان را دو بعدی می دانیم. همین مسئله منجر به این می شود که دیگر عدالت را به مساوات معنی نکنیم. به عبارتی در نگاه دینی عدالت به معنی این نیست که همه انسان باید زن یا مرد و به صورت همشکل آفریده شوند!
شما باید بُت نمی شود را از بین ببرید. تا زمانی که نسبت به این مسئله مقاومت نشان دهید مشکلی حل نخواهد شد. بعلاوه اینکه در این مقاومت نه تنها سودی برای شما حاصل نمی شود بلکه درجا زده و فرصت های خود را از دست می دهید.
مسائل مطرح شده از جانب شما باید به دو بخش تقسیم شود. یک بخش مربوط به مسائل فکری و اعتقادی و تئوری است که با مطالعه و بحث و تحقیق باید حل شود؛ ولی بخش دیگر آن اقدامات عملی برای حل مسائل و مشکلات موجود می باشد. در مورد مسائل اعتقادی کار شما راحت تر است؛ چون شما شبهات خود را مطرح می کنید و پاسخ آن را دریافت خواهید کرد؛
البته چون مسائل مطرح شده جنبه اعتقادی دارد لازم است که حتما کارشناس مربوطه پاسخگویی شود . اما بخش دوم آن که مربوط به مشکلات شخصی و عدم موفقیت و ... است خیلی با بحث و مکاتبه قابل حل نیست؛ چون تا زمانی که مشاور به طور کامل در شرایط شما قرار نگیرد و جنبه های مختلف شخصیتی و شرایط موجود را مورد بررسی قرار ندهد عملا امکان ارائه راهکاری موثر وجود ندارد. حیطه کاری ما در پاسخگویی کتبی به سوالات مشاوره اکتفا به راهکارهای کلی و عمومی است که در خیلی از مشکلات نتیجه بخش است؛ منتها وقتی مشکل مراجع با این راهکارها قابل حل نبود ضروری است که حتما به صورت حضوری مورد مشاوره قرار گیرد. لذا پیشنهاد می کنم حتما در اولین فرصت برای این کار اقدام نمایید. مشکلی نیست که قابل حل نباشد. بله ممکن است برخی مشکلات پیچیده تر بوده و نیاز به کار و زمان و انرژی بیشتری داشته باشد منتها قابل حل است. شما لایق بهترین ها هستید و باید برای آن تلاش کنید.