منظور از این حدیث چیست؟
تبهای اولیه
با سلام، منظور از حدیث زیر دقیقا چیست؟
امام علی (ع) می فرمایند:
اُنظُر فيما تُصَلّى وَعَلى ما تُصَلّى اِن لَم يَكُن مِن وَجهِهِ وَحِلِّهِ فَلا قَبولَ؛
نگر در چه (لباسى) و بر چه (چيزى) نماز مى گزارى، اگر از راه صحيح و حلالش نباشد، قبول نخواهد بود.
تحف العقول، ص 174
کارشناس بحث : پیام
من وصيّته عليه السلام لكميل بن زياد:
يا كميل! ليس الشّأن أن تصلّی و تصوم و تتصدّق، الشّأن أن تكون الصلوة بقلبٍ نقىّ و عمل عنداللّه مرضيّ و خشوع سوىّ وانظر فيما تُصلّی و على ماتصلّی ان لم يكن من وجهه و حلّه فلا قبول؛
از اين جملات كه حضرت، شاگرد باوفاى خود را از قشر ظاهرى به ماوراى آن و به باطن و حقيقت اعمال، نفوذ مىدهد، استفاده مىشود كه هر عملى، جسمى دارد و روحى، و اگر روح نباشد، جسم مرده و بىارزش است. نبايد به پوست بدون مغز، دل خوش كنيم، لُبّ و مغز مهم است، همان طور كه امام سجاد (عليه السلام) مىفرمايد: «اللهم ارزقنی... لبّاً راجحاً»
كميل! تنها فضیلت این نيست كه نماز بخوانی، روزه بگيرى، صدقه بدهی؛ بلکه شأن و فضیلت اين است كه با قلبى پاك و عملى خداپسند و خشوع كامل به نماز ايستى. بنگر در كجا و روى چه چيز نماز مىخوانى (درباره مكان و محل نماز دقت كن) اگر از راه شايسته و حلال نباشد قبول نخواهد شد.
بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 74 ، ص 417 ؛
امام صادق عليه السلام :
مَن قَبِلَ اللّه مِنهُ صَلاةً واحِدَةً لَم يُعَذِّبهُ وَمَن قَبِلَ مِنهُ حَسَنَهً لَم يُعَذِّبهُ؛
خداوند از هر كس يك نماز و يا يك كار نيك را قبول كند، عذابش نمى نمايد.
كافى، ج 3، ص 166،