جمع بندی عمل به آیات جهاد با مشرکین و کافران

تب‌های اولیه

7 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
عمل به آیات جهاد با مشرکین و کافران

در قرآن آیات بسیار زیاد و متعددی در مورد جهاد و قتال با مشرکین و کافرین و تشویق مومنین به جهاد با آنان وجود دارد ، از طرفی می بینیم رسما این جهاد در زمان رسول خدا و حضرت علی و امام حسن و امام حسین علیهم السلام اتفاق افتاده است و بعد از آنها این جهاد دیگه به چشم نمی خورد ،تا تاریخ معاصر که تفکری در بین بعضی از مسلمانان سنی مذهب برای عمل به این آیات رواج پیدا کرده و به شکل های مختلف به زعم خودشان با کفار و مشرکین مبارزه مسلحانه می کنند و اتفاقا هم خیلی به این عمل خود اعتقاد راسخ دارند و کارشان با ظاهر قرآن و آیات متواتر در مورد ترغیب مومنین به جهاد با کفار و مشرکین جور در می آید.
سوال من این است که عمل به این آیات جهاد در قرآن در بین شیعیان چه جایگاهی دارد؟ موضع شیعیان در قبال این آیات در زمان غیبت حضرت حجت علیه السلام چیست؟
اگر جواب داده شود که باید به این آیات نیز همانند آیات دیگر در حد وسع عمل کرد ، این سوال پیش می آید که پس ما چرا هیچ نشانه ای از عمل به این آیات در زمان غیبت مخصوصا از جانب علمای شیعه مشاهده نمی کنیم؟
البته چند مورد کوچک از قیام مسلحانه مثل میرزا کوچک خان جنگلی یا گروه نواب صفوی و در این اواخر قیام امام خمینی آن هم به طور کاملا محدود مشاهده می کنیم ولی سوال مهم این است که بقیه علما چه کار کردند؟ و وقتی در زندگی نامه علما تفحص می کنیم می بینیم اکثرا در طول عمر خود حتی در مورد قیام مسلحانه و جهاد با کفار صحبت هم نکرده اند تا برسد به عمل( هرچند که هر روز هم در زیارت عاشورا می خوانند انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم).
و اگر جواب داده شود که در زمان غیبت که امام ظاهرا تشریف ندارند ما مکلف به جهاد با کفار و مشرکین نیستیم ، جای بسی تعجب است که الان حدود 1200 سال است که قسمت اعظم دستورات قرآن معطل و بلا استفاده مانده و این خیلی عجیب است و شبهه غلط بودن این پاسخ در ذهن متبادر می شود.
بسیار سپاسگذارم.

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد شعیب

[TD][/TD]

با سلام خدمت شما دوست گرامی

مورد سوال شما درباره جهاد ابتدایی است و این که مسلمان ها برای ترویج اسلام به کشور های غیر مسلمان حمله کرده و نظام حاکمیتی آنها در آن کشور را تغییر داده و مردم را برای پذیرش اسلام آماده کنند. بنا بر این تمام بحث هایی که در جهاد ابتدایی (نفیاً و اثباتاً و شرایط آن) وجود دارد در این بحث هم به عنوان مبانی بحث باید مورد دقت قرار بگیرد.
در مورد اصل جهاد ابتدایی نظر علما متفاوت است برخی از علما مانند آیه الله مکارم و آیه الله منتظری منکر اصل جهاد ابتدایی بوده و هر نوع جهاد در زمان پیامبر را جهاد دفاعی می دانند (1) آنها جهاد برای نجات مظلومان و رفع موانع تبلیغ اسلام را در حقیقت جهاد دفاعی دانسته‌اند.(2)
اکثر علمای شیعه جهاد ابتدایی را در دین اسلام ثابت می دانند . این دسته خود به دو گروه تقسیم می شوند:
1) علمایی که معتقد هستند برای جهاد ابتدایی اذن امام معصوم لازم است بنابراین در زمان غیبت جهاد ابتدایی ممنوع می باشد این قول قول مشهور فقهای شیعه از جمله شیخ طوسی، قاضی ابن براج، ابن ادریس محقق حلی، علامه حلی، شهید ثانی و صاحب جواهر است (3)
2- کسانی که حضور و اذن امام معصوم را شرط جهاد ابتدایی ندانسته و به صرف فراهم بودن امکانانت و توان برای جهاد ابتدایی ، آن را واجب کفایی دانسته اند در بین قدمای از فقها شیخ مفید، ابو الصلاح حلبی و سلار دیلمی قائل به این نظر بوده و اند و در معاصرین هم آیه الله خویی و آیه الله مومن قمی بر این اعتقاد بوده اند. (4)

گذشته از این اگر بپذیریم که جهاد ابتدایی مشروع است دو شرط اساسی دیگر(غیر از حضور امام ) مورد اتفاق همه فقها است :
1-قدرت کافی مسلمانان برای آغاز جهاد
2- دعوت کفار به اسلام و اتمام حجت با آنها قبل از جنگ.(5)

با این وجود در زمانی که ما هستیم یعنی زمان غیبت، و این ضعف مسلمانان و مخصوصا شیعیان در کشورهای اسلامی و عدم تمرکز حاکمیت مسلمانان و تفرقه هایی که بین آنها وجود دارد فرض جهاد ابتدایی در این شرایط منتفی است مگر این که حکومت های دینی در جهان به آن قدرت و شوکتی برسند که بتوانند در جهان اعمال حاکمیت کرده و ظرفیت جهاد ابتدایی موفق را داشته باشند و الا نتیجه شروع جنگ علیه کفار در این شرایط یک نوع نسل کشی برای مسلمان ها می باشد.
از مباحث جهاد ابتدایی که گذر کنیم اصل دفاع مسلمانان از حکومت های اسلامی و بلاد مسلمین یک اصل مسلم عقلی و دینی بوده و یک واجب عینب برای همه مسلمانان است و هیچ کدام از فرض هایی که در جهاد ابتدایی به آن اشاره کردیم در دفاع جایگاهی ندارد .
دفاع از اسلام و سرزمین هاى اسلامى در برابر دشمنى که موجودیت اسلام را تهدید مى‌کند و یا قصد استیلا بر بلاد اسلام و ناموس و اموال مسلمانان دارد، بر هر مکلف، واجب است و شرط آن حضور امام (علیه السّلام) یا نایب وى نیست.(6)


پی نوشت ها:
1- منتظری، حکومت دینی و حقوق انسان، ۱۳۸۷ش،ارغوان دانش، ص۶۰.
2- پاسخ به پرسش‌هایی پیرامون مجازات‌های اسلامی و حقوق بشر، ۱۳۸۷ش، ارغوان دانش، ص۹۰.
3- جاوید، «حقوق بشر معاصر و جهاد ابتدایی در اسلام معاصر»،در پژوهش‌نامه حقوق اسلامی، سال یازدهم، ش۲، پاییز و زمستان ۱۳۸۹ش، ص۱۲۹-۱۳۴.
4- مفتح، «جهاد ابتدایی در قرآن و سیره پیامبر»،در مجله علوم حدیث، ش۵۶، تابستان ۱۳۸۹ش، ص۸.
5- عمید زنجانی، فقه سیاسی، ج۳، امیرکبیر، ۱۳۷۷ش، ص۱۳۹.
6- نجفی، جواهر،احیاء تراث، ج21، ص 14.

با تشکر از جواب شما
منظور از مسلمانان هم شیعه هم سنی هست یا فقط شیعه؟
منظور از بلاد مسلمانان همه بلاد است؟ یعنی اگر مثلا به کشور نیجریه حمله شود به همه مسلمانان حتی ما واجب است برویم دفاع کنیم؟

شعیب;1018953 نوشت:
با سلام خدمت شما دوست گرامی

اغلب قریب به اتفاق فقهای شیعه تقسیم‌بندی جهاد به دو نوع ابتدایی و دفاعی را پذیرفته‌اند، گفت: با این تاکید که جهاد ابتدایی باید به امر امام معصوم مبسوط الید باشد. اما جهاد دفاعی نیاز به امر امام معصوم ندارد. شیخ محمدحسن نجفی صاحب جواهرالکلام در روایتی از امام رضا(ع) هرگونه اقدام به قتل کفار را در دوره غیبت حرام می‌داند.

اگر مسلمانان مورد هجوم کفار قرار گیرند و این هجوم اساس اسلام را تهدید کند و کفار اراده استیلا بر بلاد مسلمانان داشته باشد و اسارت و آوارگی مسلمانان را در پی داشته باشد جهاد واجب است و همچنین با حاکمیت غیرمسلمانان اقامه شعائر اسلامی اسلامی را آزاد بگذارند و به وجهی از وجوه در اجرای احکام متعرض مسلمانان نشوند در آن صورت ضروری است که از وجوب جهاد منع کرده یا تحریم شود، چون آسیب رساندن به جان بدون اذن شرعی جای نیست، صاحب جواهر برای اجرای جهاد در چنین شرایطی ادعای آرا علما را کرده است.


با تشکر از جواب شما
منظور از مسلمانان هم شیعه هم سنی هست یا فقط شیعه؟
منظور از بلاد مسلمانان همه بلاد است؟ یعنی اگر مثلا به کشور نیجریه حمله شود به همه مسلمانان حتی ما واجب است برویم دفاع کنیم؟

با سلام
بله هر کجای عالم که مسلمانان مورد حمله کفار قرار بگیرند چه شیعه باشند چه اهل سنت ؛ بر دیگر مسلمانان واجب است که از آنها دفاع کنند البته به شرط این که توانایی این کار را داشته باشد .
یا عده از مسلمانان با هم گروهی تشکیل داده باشند(مانند حزب الله) یا حکومت تشکیل داده باشند(مانند انقلاب اسلامی) اگر توانایی دفاع را داشته باشند در هر کجای جهان که مسلمانی مورد تعرض واقع شوند باید از آنها دفاع کنند همان طور که نمونه هایی از آن را در طول این۴۰ سال انقلاب می بینیم

سوال: در قرآن آیات بسیار زیاد و متعددی در مورد جهاد و قتال با مشرکین و کافرین و تشویق مومنین به جهاد با آنان وجود دارد ، از طرفی می بینیم رسما این جهاد در زمان رسول خدا(صلي الله عليه و أله) و حضرت علی و امام حسن و امام حسین (علیهم السلا)م اتفاق افتاده است و بعد از آنها این جهاد دیگه به چشم نمی خورد ،تا تاریخ معاصر که تفکری در بین بعضی از مسلمانان سنی مذهب برای عمل به این آیات رواج پیدا کرده و به شکل های مختلف به زعم خودشان با کفار و مشرکین مبارزه مسلحانه می کنند و اتفاقا هم خیلی به این عمل خود اعتقاد راسخ دارند و کارشان با ظاهر قرآن و آیات متواتر در مورد ترغیب مومنین به جهاد با کفار و مشرکین جور در می آید. سوال من این است که عمل به این آیات جهاد در قرآن در بین شیعیان چه جایگاهی دارد؟ موضع شیعیان در قبال این آیات در زمان غیبت حضرت (حجت علیه السلام) چیست؟ اگر جواب داده شود که باید به این آیات نیز همانند آیات دیگر در حد وسع عمل کرد ، این سوال پیش می آید که پس ما چرا هیچ نشانه ای از عمل به این آیات در زمان غیبت مخصوصا از جانب علمای شیعه مشاهده نمی کنیم؟ البته چند مورد کوچک از قیام مسلحانه مثل میرزا کوچک خان جنگلی یا گروه نواب صفوی و در این اواخر قیام امام خمینی آن هم به طور کاملا محدود مشاهده می کنیم ولی سوال مهم این است که بقیه علما چه کار کردند؟ و وقتی در زندگی نامه علما تفحص می کنیم می بینیم اکثرا در طول عمر خود حتی در مورد قیام مسلحانه و جهاد با کفار صحبت هم نکرده اند تا برسد به عمل( هرچند که هر روز هم در زیارت عاشورا می خوانند انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم). و اگر جواب داده شود که در زمان غیبت که امام ظاهرا تشریف ندارند ما مکلف به جهاد با کفار و مشرکین نیستیم ، جای بسی تعجب است که الان حدود 1200 سال است که قسمت اعظم دستورات قرآن معطل و بلا استفاده مانده و این خیلی عجیب است و شبهه غلط بودن این پاسخ در ذهن متبادر می شود. بسیار سپاسگذارم.

جواب: مورد سوال شما درباره جهاد ابتدایی است و این که مسلمان ها برای ترویج اسلام به کشور های غیر مسلمان حمله کرده و نظام حاکمیتی آنها در آن کشور را تغییر داده و مردم را برای پذیرش اسلام آماده کنند. بنا بر این تمام بحث هایی که در جهاد ابتدایی (نفیاً و اثباتاً و شرایط آن) وجود دارد در این بحث هم به عنوان مبانی بحث باید مورد دقت قرار بگیرد. در مورد اصل جهاد ابتدایی نظر علما متفاوت است برخی از علما مانند آیه الله مکارم و آیه الله منتظری منکر اصل جهاد ابتدایی بوده و هر نوع جهاد در زمان پیامبر را جهاد دفاعی می دانند (1) آنها جهاد برای نجات مظلومان و رفع موانع تبلیغ اسلام را در حقیقت جهاد دفاعی دانسته‌اند.(2)

اکثر علمای شیعه جهاد ابتدایی را در دین اسلام ثابت می دانند . این دسته خود به دو گروه تقسیم می شوند: 1) علمایی که معتقد هستند برای جهاد ابتدایی اذن امام معصوم لازم است بنابراین در زمان غیبت جهاد ابتدایی ممنوع می باشد این قول مشهور فقهای شیعه از جمله شیخ طوسی، قاضی ابن براج، ابن ادریس محقق حلی، علامه حلی، شهید ثانی و صاحب جواهر است (3) 2- کسانی که حضور و اذن امام معصوم را شرط جهاد ابتدایی ندانسته و به صرف فراهم بودن امکانات و توان برای جهاد ابتدایی ، آن را واجب کفایی دانسته اند در بین قدمای از فقها شیخ مفید، ابو الصلاح حلبی و سلار دیلمی قائل به این نظر بوده و اند و در معاصرین هم آیه الله خویی و آیه الله مومن قمی بر این اعتقاد بوده اند. (4)

گذشته از این اگر بپذیریم که جهاد ابتدایی مشروع است دو شرط اساسی دیگر(غیر از حضور امام ) مورد اتفاق همه فقها است : 1-قدرت کافی مسلمانان برای آغاز جهاد 2- دعوت کفار به اسلام و اتمام حجت با آنها قبل از جنگ.(5) با این وجود در زمانی که ما هستیم یعنی زمان غیبت، و این ضعف مسلمانان و مخصوصا شیعیان در کشورهای اسلامی و عدم تمرکز حاکمیت مسلمانان و تفرقه هایی که بین آنها وجود دارد فرض جهاد ابتدایی در این شرایط منتفی است مگر این که حکومت های دینی در جهان به آن قدرت و شوکتی برسند که بتوانند در جهان اعمال حاکمیت کرده و ظرفیت جهاد ابتدایی موفق را داشته باشند و الا نتیجه شروع جنگ علیه کفار در این شرایط یک نوع نسل کشی برای مسلمان ها می باشد.

از مباحث جهاد ابتدایی که گذر کنیم اصل دفاع مسلمانان از حکومت های اسلامی و بلاد مسلمین یک اصل مسلم عقلی و دینی بوده و یک واجب عیني برای همه مسلمانان است و هیچ کدام از فرض هایی که در جهاد ابتدایی به آن اشاره کردیم در دفاع جایگاهی ندارد . دفاع از اسلام و سرزمین هاى اسلامى در برابر دشمنى که موجودیت اسلام را تهدید مى‌کند و یا قصد استیلا بر بلاد اسلام و ناموس و اموال مسلمانان دارد، بر هر مکلف، واجب است و شرط آن حضور امام (علیه السّلام) یا نایب وى نیست.(6) هر کجای عالم که مسلمانان مورد حمله کفار قرار بگیرند چه شیعه باشند چه اهل سنت ؛ بر دیگر مسلمانان واجب است که از آنها دفاع کنند البته به شرط این که توانایی این کار را داشته باشد . یا عده اي از مسلمانان با هم گروهی تشکیل داده باشند(مانند حزب الله) یا حکومت تشکیل داده باشند(مانند انقلاب اسلامی) اگر توانایی دفاع را داشته باشند در هر کجای جهان که مسلمانی مورد تعرض واقع شوند باید از آنها دفاع کنند همان طور که نمونه هایی از آن را در طول این۴۰ سال انقلاب می بینیم.

پی نوشت ها:

1- منتظری، حکومت دینی و حقوق انسان، ۱۳۸۷ش،ارغوان دانش، ص۶۰.

2- پاسخ به پرسش‌هایی پیرامون مجازات‌های اسلامی و حقوق بشر، ۱۳۸۷ش، ارغوان دانش، ص۹۰.

3- جاوید، «حقوق بشر معاصر و جهاد ابتدایی در اسلام معاصر»،در پژوهش‌نامه حقوق اسلامی، سال یازدهم، ش۲، پاییز و زمستان ۱۳۸۹ش، ص۱۲۹-۱۳۴.

4- مفتح، «جهاد ابتدایی در قرآن و سیره پیامبر»،در مجله علوم حدیث، ش۵۶، تابستان ۱۳۸۹ش، ص۸.

5- عمید زنجانی، فقه سیاسی، ج۳، امیرکبیر، ۱۳۷۷ش، ص۱۳۹.

6- نجفی، جواهر،احیاء تراث، ج21، ص 14.

 

موضوع قفل شده است