جمع بندی طلب حلالیت از گناه افشای راز دیگران

  با سلام امام رضا(علیه السلام) فرموده اند: «لَا يَكُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتَّى يَكُونَ فِيهِ‏ ثَلَاثُ‏ خِصَالٍ‏ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِيِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِيِّهِ فَأَمَّا السُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَكِتْمَانُ سِرِّهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عالِمُ الْغَيْبِ‏ فَلا يُظْهِرُ عَلى‏ غَيْبِهِ أَحَدا ... ؛ مؤمن، مؤمن نباشد تا سه خصلت داشته باشد: يك خصلت از پروردگارِ خودش، و يك خصلت از پيغمبرش، و يك خصلت از امامش، امّا خصلتى كه از پروردگارِ او است: راز نگهدارى است. خدا عزّوجل فرمايد: «عالم به غیب است و بر غيبِ خود احدى را مطّلع نسازد.»(1) هر رازی امانتی در نزد انسان است که افشای آن به منزله خیانت در امانت است. مخصوصا زمانی که صاحب آن راز تاکید کرده باشد که رازش فاش نشود. حق الناسی که مرتکب شده اید از نوع مادی  و مالی نیست. بلکه حق معنوی و آبروی آن دختر توسط شما تضییع شده است. بنابراین جبران مالی ندارد. حلالیت گرفتن نیز باعث میشود از افشای راز خود مطلع شود و اسباب ناراحتی بیشتر او فراهم شود. مگر اینکه از طریق دیگری از افشای سرّ خود اطلاع پیدا کرده باشد که حلالیت گرفتن لازم است. اما اگر نمی داند که رازش برملا شده لازم نیست به او چیزی بگویید. در میان خود و خدا توبه کنید و برای او نیز دعا نمایید و اعمال خیر از طرف او انجام دهید تا خداوند حق او را بر شما حلال کند. به افرادی نیز که راز او را گفته اید بگویید که کاری که انجام داده اید اشتباه و بر خلاف خواسته او بوده تا از انتشار آن جلوگیری کنند.  پی نوشت: 1. الکافی، ج2، ص241.

یکی از شرایط قبولی توبه تصمیم بر ترک آن گناه در آینده است. بنابراین قبولی توبه شما منوط به تصمیم شما بر ترک این گناه است و عملی شدن این تصمیم نیازمند این است که بتوانید به انسان رازداری تبدیل شوید و هر سخنی به زبان نیاورید. به همین منظور در این رابطه توصیه هایی خدمت شما کاربر محترم تقدیم میکنم: اطلاعاتی که دارید را طبقه بندی کنید. این را بدانید که قرار نیست همه افراد به همه اطلاعات شما دسترسی داشته باشند. برخی دانسته های خود را در طبقه محرمانه قرار دهید و تحت هیچ شرایطی آن را برای دیگران بازگو نکنید. برای صحبت و گفتگو با دیگران سوژه های جذاب و سرگرم کننده بیابید تا مجبور نشوید برای گرم کردن صحبت تان به زندگی و حیطه شخصی دیگران وارد شوید. کم حرفی و سکوت را تمرین کنید.

جمع بندی پرسش: در یک سفر با دختر خانمی همراه شدم. او قضیه ازدواج سابق و طلاقش را برای من تعریف کرد و از من خواست به کسی نگویم. اما من نتوانستم خودم را کنترل کنم و بعد از سفر راز او را فاش کردم. برای اینکه خدا من را ببخشد و گناهی به گردنم نباشد باید چه کار کنم؟ پاسخ:  امام رضا(علیه السلام) فرموده اند: «لَا يَكُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتَّى يَكُونَ فِيهِ‏ ثَلَاثُ‏ خِصَالٍ‏ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِيِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِيِّهِ فَأَمَّا السُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَكِتْمَانُ سِرِّهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عالِمُ الْغَيْبِ‏ فَلا يُظْهِرُ عَلى‏ غَيْبِهِ أَحَدا ... ؛ مؤمن، مؤمن نباشد تا سه خصلت داشته باشد: يك خصلت از پروردگارِ خودش، و يك خصلت از پيغمبرش، و يك خصلت از امامش، امّا خصلتى كه از پروردگارِ او است: راز نگهدارى است. خدا عزّوجل فرمايد: «عالم به غیب است و بر غيبِ خود احدى را مطّلع نسازد.»(1) هر رازی امانتی در نزد انسان است که افشای آن به منزله خیانت در امانت است. مخصوصا زمانی که صاحب آن راز تاکید کرده باشد که رازش فاش نشود. حق الناسی که مرتکب شده اید از نوع مادی  و مالی نیست. بلکه حق معنوی و آبروی آن دختر توسط شما تضییع شده است. بنابراین جبران مالی ندارد. حلالیت گرفتن نیز باعث میشود از افشای راز خود مطلع شود و اسباب ناراحتی بیشتر او فراهم شود. مگر اینکه از طریق دیگری از افشای سرّ خود اطلاع پیدا کرده باشد که حلالیت گرفتن لازم است. اما اگر نمی داند که رازش برملا شده لازم نیست به او چیزی بگویید. در میان خود و خدا توبه کنید و برای او نیز دعا نمایید و اعمال خیر از طرف او انجام دهید تا خداوند حق او را بر شما حلال کند. به افرادی نیز که راز او را گفته اید بگویید که کاری که انجام داده اید اشتباه و بر خلاف خواسته او بوده تا از انتشار آن جلوگیری کنند. یکی از شرایط قبولی توبه تصمیم بر ترک آن گناه در آینده است. بنابراین قبولی توبه شما منوط به تصمیم شما بر ترک این گناه است و عملی شدن این تصمیم نیازمند این است که بتوانید به انسان رازداری تبدیل شوید و هر سخنی به زبان نیاورید. اطلاعاتی که دارید را طبقه بندی کنید. این را بدانید که قرار نیست همه افراد به همه اطلاعات شما دسترسی داشته باشند. برخی دانسته های خود را در طبقه محرمانه قرار دهید و تحت هیچ شرایطی آن را برای دیگران بازگو نکنید. برای صحبت و گفتگو با دیگران سوژه های جذاب و سرگرم کننده بیابید تا مجبور نشوید برای گرم کردن صحبت تان به زندگی و حیطه شخصی دیگران وارد شوید. کم حرفی و سکوت را تمرین کنید.  پی نوشت: 1. کلینی، محمد بن یعقوب(329 ق)الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج2، ص241.