شهید سید محمد حسین میر دوستی
تب‌های اولیه
بسم الله الرحمن الرحیم وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلُوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ شهید آوینی : جاذبه خاک به ماندن میخواند و آن عهدباطنی به رفتن، عقل به ماندن میخواند و عشق به رفتن... واین هر دو را خداوند آفریده است تا وجود انسان در آوارگی وحیرت میان عقل و عشق معنا شود. خوش به حال آنکس که به رفتن تن میدهد... [b]content[/b]
شهدا شرمنده ایم!!!!!
.
.
.
.
.
همانند شهید سید محمد حسین میردوستی
سلام باور کن دوستت دارم و میدانم که شرمنده ام! شرمنده ام از دیر آمدن.... شرمنده ام از اینکه بال پروازم شکسته است. تو برایم دعا کن.... دعا کن از برای رفتن... از برای آمدن.... از برای پر کشیدن.... در میان این شلوغی های دنیا هنوز گوشه ی خلوتی برای دیدار نگاهت چشمانت وجود دارد..... دستانم اسیر خاک است.... التماس دستانم را ببین.... عاجزانه میخواهم دستانم را بگیری قبل از آنکه بمیرم!!!!!
اولین و آخرین خداحافظی من طاقت ندارم برادرم را تنبیه کنند و تماشاچی باشم
به دلیل اینکه با برادرم همکار بودم اکثرا ماموریت‌های متعددی با هم می‌رفتیم و اصلا پیش نیامده بود که با او خداحافظی کنم یعنی یک جورهایی دوست نداشتم خداحافظی کنم، اما این اولین و آخرین خداحافظی با برادرم بود و اصلا نمی‌دانم که چطور شد، به او گفتم: مواظب خودت باش و او هم در جواب گفت: شما هم مراقب زن و بچه من باش.
در دوره آموزشی هم با محمد حسین یکجا بودیم. قشنگترین خاطره‌ای که از او دارم هم در این دوره اتفاق افتاد. مربی آموزش من را تنبیه کرد و یک مسافتی را تعیین کرد تا غلت بخورم. لحظاتی بعد دیدم یک پاسدار دیگر هم با من غلت می‌خورد. وقتی ایستادم متوجه شدم سید محمد حسین است، بلند شد پرسیدم: مگه تو را هم تنبیه کردند؟ گفت: «نه! من طاقت ندارم برادرم را تنبیه کنند و تماشاچی باشم».
شـــــهادت نوعے مدیریت است
بسم الله الرحمن الرحیم
.
.
.
آدمهاے معمولے
خیلے هم که موفق باشند
زندگے خود را مدیریت مے کنند!
.
.
.
اما شـــهـــــدا
مـــــرگـــــ خود را نیز ، مدیریت میکنند...
.
.
.
شـــــهـــــادت یعنے:
زندگے مان را کجا ، خرج کنیم
که زندگے دیگران معــنـے پیدا کند!
.
.
.
«شهادت هنر مردان خداست»
.
.
.
@};-@};-@};-@};-@};-@};-@};-اللهم ارزقنا توفیق الشهادة فی سبیلک@};-@};-@};-@};-@};-@};-@};-
[="Black"][="2"]
بسم الله الرحمن الرحیم
آخرین برگ سفرنامه ی باران این است که زمین چرکین است...........
و باید پرواز کرد تا ابدیت........
شاید آخرین پُستم
سلام بر تو ای شهید سید...آقا محمدحسین..آقا سید..امسال...چیزی در دلم هست که اولش امسال است واخرش حسین...شما بیش اربابمان امام حسین مرا هم شفاعت کن