جمع بندی روش صحیح امر به معروف و نهی از منکر

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
روش صحیح امر به معروف و نهی از منکر

سلام.وقت به خیر
متاسفانه ادبیات و‌فن بیان و روش امر به معروف و نهی از منکر بلد نیستم
راهنمایی کنید

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد مسلم

[TD][/TD]

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و احترام

baharbostan;1002453 نوشت:
متاسفانه ادبیات و‌فن بیان و روش امر به معروف و نهی از منکر بلد نیستم

بنده تاپیک را باز می گذارم تا دوستان هم بتوانند در این خصوص نظر بدهند و از نظر و راهکارهای همه دوستان استفاده کنیم...

اما اجمالا باید عرض کنم در گذشته نزدیک بنده در تاپیک مشابهی در این خصوص مطالبی را با کمک برخی دوستان طرح کرده ام :

«بهترین روش برای تذکر حفظ حجاب»

baharbostan;1002453 نوشت:
سلام.وقت به خیر
متاسفانه ادبیات و‌فن بیان و روش امر به معروف و نهی از منکر بلد نیستم
راهنمایی کنید

سلام و عرض ادب

امام على عليه السلام فرمودند:
آدم بدكار را به وسيله كارِنيك خود اصـلاح كن،
وباسخن زيبايت ديگران را به كارخير رهنمون باش.

مهمترین اصل در امر به معروف از طریق عمل به معروف است

پس اولین لازمه امر به معروف و نهی از منکر ، اصلاح رفتار و گفتار خودمان به نحو احسن است

امر به معروف و نهی از منکر ، از جانب فرد بی عمل ، یا بد عمل ،
بیشتر به ضرر اسلام است ، تا به نفع اسلام !

مساله بعد سخن زیبا و کلام زیباست

امر به معروف و نهی ار منکر باید با سخن زیبا و در زمان و مکان مناسب باشد ،
نه با طعنه و کنایه و سرزنش و در جمع و با بی آبرو کردن شخص!

سخن نابه جا و نادرست بیشتر شخص را در انجام عمل نادرست تحریک میکند و از عمل خیر دور می کند

در پناه حق تعالی

baharbostan;1002453 نوشت:
سلام.وقت به خیر
متاسفانه ادبیات و‌فن بیان و روش امر به معروف و نهی از منکر بلد نیستم
راهنمایی کنید

سلام
قبل از هر چیزی خود را برای امر به معروف شدن، و نهی از منکر شدن آماده کنید!
چقدر حاضر هستید که دیگران عیوب شما را به شما گوشزد کنند؟ . چقدر امر و نهی دیگران را درمورد اعمال نیک و بد، نسبت به خود می‌پذیرید؟
امر به معروف دیگران، زمانی تاثیر مطلوب خواهد داشت که گوینده خودش پذیرای انتقاد باشد
این خاکی شدن و فروتنی شما را رشد خواهد داد و کلامتان تاثیرگذار خواهد شد و خداوند خودش روش را به شما نشان خواهد داد

اگه منظور از امر ونهی به حجاب هست که به نظر من هر کسی باید پوشش را خودش انتخاب کنه.
اگه در مواردی مثل قوانین اجتماعی هست که به دیگران یا محیط اطراف ضرر میرسونه(حالا یه عده میان میگن نداشتن حجابم ضرر میرسونه"توضیح آخر نوشته":) اول به طرفت نگاه کن.ببین اصلا حرف بزنی حالیش میشه یا زبون نفهمه.اگه حالیش میشه بهش بگو مثلا فلان کارو یادتون رفت انجام بدین(یجوری نگو که مثلا اشتباه کرده.غیر مستقیم بگو)مثلا یه بار یکی اشغالشو گذاشت تو اتوبوس میخاست پیاده بشه.بهش گفتم یادتون رفت اشغالتونو وردارین.هرچند ورداشت برد بیرون و دقیقا در فاصله ی یک متری سطل زباله انداخت کنار خیابون!
اگه دیدی طرف ادم زبون نفهمیه.که گفتن یا نگفتنت فرقی نمیکنه.بهتره نگی.
(نظرم شخصیه.حالا دوستان نیان نقل قول کنن بگن اشتباه میکنی.برن جواب پرسشگرو بدن نه منو.من اگه راهنمایی میخاستم میگفتم)
(شاید قبلا منم فکر میکردم حجاب بد باعث تحریک من میشه باید بهشون تذکر داد.ولی فکرشو میکنم،اینقدر موضوعهای مهمتر هست میشه بهش اعتراض کرد و سازنده تر باشه برای اینده کشور و حتی فرزندانمون که این در اولویت نیست.چطوره خارج کشور طرف هر جور میخاد میاد بیرون ولی کسی کارش نداره حتی نگاهشم نمیکنن.چون فرهنگ دارن‌.به جا گیر دادن به بدحجابا روی خودت کارکن که نگاه نکنی یا اگه دیدی بی تفاوت باشی.برو یقه اونایی که اختلاس و دزدی و رشوه میگیرن را بگیر.منکر که فقط بی حجابی یا بدحجابی نیست.ایناهم منکر هستن.)من خودمو میزارم جای دختری که باید حجاب داشته باشه اصلا برام قابل تحمل نیس یکی بخاد پوششمو انتخاب کنه.

روش های زیادی برای امر به معروف هست البته من خودم روش غیر مستقیم گفتن رو می پسندم ..
مثلا اگه طرف از آشناها باشه عکس پروفایل تلگرامم رو یک متن یا روایت زیبا در مورد اون موضوع میذارم بعد هم به طرف پیام میدم احوالپرسی میکنم خودش میفهمه . البته خیلی باید مراقب بود متن حالت سرزنش کردن یا متلک انداختن نداشته باشه ، یا بوده طرف غریبه بوده فروشنده لباس ، عکس اتیکت لباس های مغازش نامناسب بوده همونجا نشده بگم کارت مغازه رو گرفتم بعداً به صاحب مغازه پیام زدم توضیح دادم خیلیم خوب برخورد کرده ..

یا سعی کنید دقیقا در همون مورد از طرف مشورت بگیرید اگه جواب اشتباه رو داد براش توضیح بدین که اینکار گناهه یا حدیثی فتوایی در این مورد بگید .
خیلی بستگی داره به این که در چه مورد باشه و طرف کی باشه .
خیلی وقتام با عمل میشه اینکارو کرد از همه آسون تر و شیرینتره یکی از اقوام بچه ای داشت که راحت برای خودش میرفت سر یخچال یا هر جایی که اصولا باید اجازه گرفت منم دیدم الان اگه بهشون بگم که قهر می کنند کلا دیگه خونمون نمیان هیچی نگفتم بعد که رفتیم خونشون یک دستمال کاغذی می خواستم بردارم اجازه می گرفتم افراط کردم ولی دیگه خب منظور داشتم .

پرسش:
برای امر به معروف و نهی از منکر باید از چه روشی استفاده کرد؟


پاسخ
:
امر به معروف و نهی از منکر ظرافت هایی دارد که رعایت آنها در تأثیرگذاری خیلی مهم است،

نکته اول:
نوعا برخورد های بدی که امر به معروف و نهی از منکر شوندگان از خودشان بروز می دهند دو علت دارد، یکی اینکه این افراد نسبت به مومنین و کسانی که ظاهر مذهبی دارند نگاه مثبتی ندارند؛ و دوم اینکه احساس می کنند دارند از بالا امر و نهی میشوند.

لذا امر به معروف و نهی از منکر مطلقا نباید با روحیه متکبرانه و از بالا به پایین باشد، متاسفانه در بسیاری از اوقات میبینم که امر به معروف و نهی از منکرها به صورت ناخواسته با نگاهی مملو از کینه یا خودبرتری بینی همراه است؛ البته ممکن است شخص خودش متوجه نباشد، در حالی که بالاخره مخاطب چنین مسئله ای را به وضوح میبیند؛ ما هنگام امر به معروف و نهی از منکر باید توجه کنیم هر کسی عیبی دارد ما خودمان هم بی عیب نیستیم.

نکته دوم
:
بهره بردن از روش های غیر مستقیم معمولا بهتر جواب می دهد، البته نه به معنای طعن و کنایه، چرا که یکی از بدترین روش های امر به معروف و نهی از منکر استفاده از طعن و کنایه است!
منظور از روش غیر مستقیم این است که نهی از منکر در قالب جملات سوالی و خبری باشد، در این صورت کمتر موجب موضع گیری منفی طرف مقابل میشود. یا مثلا رفتار اشتباه شخص را، یک رفتار ناخواسته جلوه دهیم، و به گونه ای رفتار کنیم که او انسان خوبی است که ناخواسته و از روی اشتباه و یا فراموشی رفتار اشتباهی از او سر زده است.
همچنین امر به معروف و نهی از منکر در وهله اول مطلقا نباید در حضور دیگران باشد، اگر در محل های شلوغ و جلوی دیگران کسی را امر به معروف و نهی از منکر کنید بعید است که شخص در برابر این امر به معروف و نهی از منکر عکس العمل مثبت نشان دهد.

نکته سوم:
یکی از نکاتی که خیلی در انتخاب روش و نوع بیان برای امر به معروف و نهی از منکر کمک می کند حس همدلی و همذات پنداری با شخص است. این که ما قبل از هرگونه اقدامی خودمان را کاملا جای شخص بگذاریم، با همان اعتقادات، با همان رفتار، و خصوصا با همان موقعیت. این به ما خیلی کمک می کند که بفهمیم در چنین حالت و موقعیتی چه روشی میتواند ما را از این رفتار باز دارد و چه رفتاری میتواند ما را جری کرده و وادار به موضع منفی کند.
البته این کار قدری دشوار است اما هر چقدر شناخت دقیق تر باشد کارآمدتر خواهد بود.

نکته چهارم:
نکته دیگر اینکه در امر به معروف و نهی از منکر حتی در خلوت و با بهترین بیان باز هم ممکن است حساسیت زا باشد، چون اصلا خود حضور ما به عنوان امر و نهی کننده بالاخره تا حدی با شخصیت شخص در چالش خواهد بود، خصوصا در اشخاصی که به لحاظ موقعیت اجتماعی موقعیت بالایی دارند، یا توقع دارند دیگران آنها را بالا ببینند.
لذا گاهی استفاده از امر به معروف و نهی از منکر های مکتوب هم می تواند خیلی راهگشا باشد، اینکه نامه ای را که بدون لحن آمرانه و طلبکارانه، ضمن رعایت تاکتیک های روانشناختی به روشی بسیار جذاب و کارآمد نوشته شده باشد را به شخص بدهیم. البته این در مورد جایی است که کسی که دارد منکر مرتکب میشود همجنس ما باشد وگرنه خودش آسیب زا خواهد بود.

در هر صورت این روش کلیّت ندارد اما با توجه به نوع قلم و قدرت آن در برخی مصداق ها بسیار کارآمد است؛ چون شخص این امر به معروف و نهی از منکر مکتوب را در خلوت خودش میخواند که حتی امر و نهی کننده ای هم نیست تا شخص با شخصیت خودش در چالش بیفتد.

نکته پنجم:
یکی از اموری که یک نوع امر به معروف و نهی از منکر عملی بوده و در بازدارندگی بسیار کارآمد است عدم انفعال در برابر گناه است، خب هر کدام از مرتکبین گناه های اجتماعی یک هدفی را دنبال می کند که بدون همراهی دیگران آن هدف محقق نمیشود، بنابراین عدم همراهی با او خودش بزرگترین امر به معروف و نهی ازمنکر تلقی میشود.
مثلا کسی که دارد غیبت می کند وابسته به استماع و گوش کردن دیگران است، اگر دیگران مستمع او نباشند، و از سخنان او استقبال نکنند، این نوع رفتار حتی بدون اینکه او را از گفتن نهی کنند، خود به خود انگیزه را برای غیبت در او خواهد خشکانید.

یا مثلا نگاه به زنان بدحجاب، انتخاب آنها برای ازدواج، و استخدام آنها، و متاسفانه بالاتر اولویت قرار دادن آنها برای استخدام و بازاریابی خودش بزرگترین گام برای ترویج این گناه است، در چنین جامعه ای که همه در عمل انسان را به بدحجابی ترویج می کنند توصیه کلامی به تنهایی کفایت نمی کند.
قرآن پیش از آنکه زنان را به رعایت حجاب فرا بخواند، مردان را به چشم پوشی دعوت می کند: «قُلْ لِلْمُؤْمِنينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ»؛ به به مؤمنان بگو چشمهاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگيرند.(1)

این یعنی انگیزه گناه را در عمل باید در جامعه خشکانید. کسی که برای استخدام و رونق گرفتن کاسبی اش به دنبال جذابیت های آشکار زنان باشد، کسی که در انتخابش برای ازدواج به جای ایمان واخلاق، زیبایی آشکار زن را ملاک قرار دهد، رفتار او یقینا موجب تشویق برخی از خانم ها به بدحجابی میشود و روز قیامت باید در برابر این رفتارهایش پاسخ گو باشد.

پی نوشت ها:
1. نور:30/24.

موضوع قفل شده است