عجب، كبر و حسد مانع قبولى اعمال است؛ زیرا خداوند سبحان مى‌فرماید: "انما یتقبل الله من المتقین"(1) خداوند تنها از تقوى پیشگان قبول مى‌كند. هر مرتبه‌اى از تقوا براى انسان باشد، قبولى عمل او هم به همان مرتبه است.
واقعاً آسیه زن فرعون چه ایمانی داشته که در حالی که به چهار میخ بسته شده بود،(1) می‌گفت: "رَبِّ ابنِ لی عِندکَ بَیتاً فِی الجَنَّةِ"(2) "پروردگارا! خانه‌ای در بهشت در نزد خود برای من مقرّر بفرما." خداوند سبحان درباره‌ی اصحاب کهف می‌فرماید: "وَ رَبَطنا عَلَی قُلُوبِهِم"(3) "دل‌هایشان را استوار داشتیم." خداوند ایمان کسانی را که در گرفتاری‌ها ثابت قدم بمانند، تقویت می‌کند تا هیچ ابتلایی آنها را از پای در نیاورد، و با ایمان و ذکر و انس با خدا از دنیا بروند. اگر خدا معین و یاور ما نباشد، هیچ کاره‌ایم.
درد را می‌دانیم، به فکر علاج خود نیستیم! دوا را هم تشخیص می‌دهیم، چنان که قرآن شریف می‌فرماید: "فألهمها فجورها و تقواها"(1) "پس خداوند، گناه و تقوا را به انسان الهام نمود." ولی به فکر علاج خود نیستیم!
خوردن غذای شبهه‌ناک و نیز خوردن غذای کسی که از حرام پرهیز ندارد، هر چند جایز است؛ ولی انسان را مریض(1) و از عبادات محروم می‌کند و یا سبب سلب توفیق می‌شود.
1. ظاهراً مراد بیماری روحی و معنوی است. هرچند ممکن است مقصود اعم از بیماری روحی و جسمی باشد.
نه ایمان اهل ایمان را داریم و نه یقین اهل یقین را. یا باید بگوییم: فردایی نیست و مانند حیوانات تکلیف نداریم و یا اینکه مأمنی و پناهگاهی از عذاب الهی پیدا کنیم؛ زیرا غیر از خدا چیزی نیست که بتواند از ما دستگیری کند. پسر نوح-علیه السلام- هم برای فرار از عذاب الهی به غیر از خدا پناه برد و گفت: "سَئَاوِی إِلی جَبل یَعصِمُنِی مِن المَاءِ"(1) "به زودی به کوهی پناه می‌برم تا مرا از غرق شدن در آب حفظ کند." فردا غیر از خدا همه چیز فانی است، "وَ اللهُ خَیرٌ و أَبقَی"(2) "تنها خدا، خیر و پاینده‌تر است."
چنان چه ابتدای صراط که بر روی جهنم است-که "أدَقُّ مِنَ الشَّعرِ و أَحدُّ مِنَ السَّیفِ."(1)؛ (باریک‌تر از مو، و تیزتر از شمشیر است)- از همین دنیا باشد-که چنین است- با کمترین غفلت و لو یک آن و یک لحظه از آن می‌افتیم، و اگر افتادیم ممکن است تا به آخر برویم؛ لذا باید برای تثبیت در دین و بودن بر صراط مستقیم این دعا را در زمان غیبت همه بخوانیم که: "یا الله یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مقلِّبَ القُلُوبِ، ثبِّت قَلبی علی دینِکَ."(2) "ای خدا، ای رحمت گستر، ای مهربان، ای زیر و رو کننده‌ی دل‌ها، قلب مرا بر دینت استوار و ثابت بدار." وقت خواندن این دعا همین روزها(3) می‌باشد. اگر این روزها این دعا را نخوانیم پس کی می‌خواهیم بخوانیم؟!
خوردن غذای شبهه‌ناک و نیز خوردن غذای کسی که از حرام پرهیز ندارد، هر چند جایز است؛ ولی انسان را مریض(1) و از عبادات محروم می‌کند و یا سبب سلب توفیق می‌شود.
1. ظاهراً مراد بیماری روحی و معنوی است. هرچند ممکن است مقصود اعم از بیماری روحی و جسمی باشد.
در محضر بهجت، ج2، ص253.
عرض سلام و ادب
اگر از لقمه کسی بخوریم که به پاک بودن آن ایمان داریم ولی در جریانی متوجه شویم کارش طوری است که درآمدش پاک پاک نیست باید برای رفع اثر آن لقمه چه کنیم؟[/]
عرض سلام و ادب
اگر از لقمه کسی بخوریم که به پاک بودن آن ایمان داریم ولی در جریانی متوجه شویم کارش طوری است که درآمدش پاک پاک نیست باید برای رفع اثر آن لقمه چه کنیم؟
سلام علیکم و رحمة الله
می توانید مقداری را که مصرف کرده اید حدودی حساب کرده و خمسش را بدهید ، البته نباید در این امور وسواس شد و به دیگران سوء ظن پیدا کرد.
موفق باشید.
[="Tahoma"][="Blue"][=Traditional Arabic]فرشتگان گفتند: «خداى تعالى هيچ چيز نيافريد قوى تر از كوه. پس خداى- تعالى- آهن بيافريد تا كوه را ببرد.
[=Traditional Arabic]گفتند: آهن قوى تر است. خداى تعالى آتش بيافريد تا آهن بگداخت. گفتند: آتش قوى تر است، پس آب را بفرمود تا آتش را فرونشاند، پس باد را بفرمود تا آب را سرد و منجمد سازد.
پس فرشتگان را اختلاف افتاد و گفتند، بپرسيم از حق تعالى كه آن چيست از آفريده هاى تو كه از آن قوى تر هيچ چيز نيست؟
گفت: «آدمى كه صدقه بدهد به دست راست چنانكه دست چپ را از آن خبر نباشد. هيچ آفريده از وى قوى تر نيافريده ام»
سلام بر همگی...
آدمی در درون خویش تنهاست و کسی نمی تواند انیس تنهایی او باشد مگر اینکه بر گوهر او اشراف داشته باشد...لذا او همیشه به دنبال انیس می گردد و بی جهت نیست که به آدمی انسان گویند....
اگر کمی از راه منحرف شویم، شیاطین جن و انس بر ما مسلط می‌شوند. اگر کسی راه نجاح و فلاح را پیدا کرد، آسوده خاطر باشد که غرض همان است. عملاً پیمان ببندیم که در راه خدا باشیم و عزم بر خلاف نداشته باشیم، و به گناهان صغیره نزدیک نشویم که اصرارش ما را به کبایر و همین طور تا به مراتب عالیه‌ی خطا و گناه می‌کشاند؛ ولی چه کار کنیم که رفیقی از این طرف داریم که ما را به خود متوجه می‌کند، و رفیقی از طرف دیگر؛ عده‌ای از یمین می‌گویند: با ما رفاقت کنید، و عده‌ای از یسار نمی‌گذارند عقل و گوش و هوشمان با خودمان باشد.
خداوند نوازل و بلاها را بدون حکمت و بدون ملاک و مصلحت نمی‌فرستد، بلکه برای دعا و تضرع ما می‌فرستد. بنابراین، برای رفع آنها دعا لازم، و تضرع به درگاهش مطلوب است: "فَلولا إذ جا ءَهُم بَأسُنا تَضَرَّعو"(1) "پس ای کاش که وقتی بلا و سختی ما به آنان می‌آمد، تضرع می‌کردند."
در روایتی از امام صادق-علیه السلام- آمده است: "مؤمن و بلا هم چون کفه‌ی ترازو هستند، هر چه بر ایمانش افزوده شود، بر بلا و مصیبتش افزوده می‌شود."(1) و نیز فرمود: "اهل حق همیشه در سختی هستند، ولی مدت آن کوتاه، و سرانجام آن آسایش و راحتی همیشگی در جهان جاوید است."
اگر افراد بشر علم و جهل خود را می‌دانستند و نقص و کمالشان را تمیز می‌دادند، در پیروی از انبیاء-علیهم السلام- و تبعیت از دین یکسان بودند. اختلاف بشر در علم و جهل آنها است و ارزش و قدر انسانها هم به علم است نه به مال. علم است که همه چیز و همه‌ی اشخاص را به سوی خود می‌کشاند. آن شخص می‌گوید: "لَم أَجِد أَفهَمَ مِن مُحَمَّدِ بنِ عَلیِ-علیه السلام." "کسی را داناتر از محمد بن علی(امام باقر)-علیه السلام- نیافتم. کسانی که با اهل بیت-علیهم السلام- مخالفند، در حقیقت با علم و دانش و فهم مخالفند. ما اگر قدر علم را می‌دانستیم، باید از عترت "بِما أَنَّهُم عُلماءُ وَ أَعلمُ الناسِ بَعدَ رَسُولِ اللهِ-صلی الله علیه وآله و سلم-"؛ (از آن جهت که عالمند و بعد از رسول خدا-صلی الله علیه و آله و سلم- از همه داناتر هستند) پیروی می‌کردیم. گذشته از این که آنان اوصیای رسول خدایند، و اطاعت و پیروی از آنان به نصّ شرعی، واجب است.
احترام به سادات و مودّت و محبت به آنها، خیلی سفارش شده است. بعضی فرموده‌اند بارها اتفاق افتاده با نظر سیدی مخالفت نمودم و چوبش را از جای دیگر خوردم. بلکه از این بالاتر، پدری که سیّد بود نقل می‌کرد: گاهی فرزند خود را به عنوان تأدیب کتک می‌زدم، بلافاصله گرفتاری و ناراحتی برایم پیش می‌آمد. حضرت امام حسن عسکری-علیه السلام- به شخصی که به یکی از سادات بی‌اعتنایی کرده بود ایراد گرفتند. آن شخص عرض کرد بی‌اعتنایی من به او، به خاطر مخالفت او با شما بود. حضرت در جواب فرمود: چون او به ما انتساب دارد، نمی‌بایست چنین می‌کردی!
استاد گرامی
سلام علیکم
ضمن تشکر بابت مطالبتان می خواستم بدانم چگونه زینت دادن شیطان را تشخیص دهیم؟اگرشخصی حال خوشی داشت چگونه بفهمد که ممدوح است یا مذموم؟
احترام به سادات و مودّت و محبت به آنها، خیلی سفارش شده است. بعضی فرموده‌اند بارها اتفاق افتاده با نظر سیدی مخالفت نمودم و چوبش را از جای دیگر خوردم. بلکه از این بالاتر، پدری که سیّد بود نقل می‌کرد: گاهی فرزند خود را به عنوان تأدیب کتک می‌زدم، بلافاصله گرفتاری و ناراحتی برایم پیش می‌آمد. حضرت امام حسن عسکری-علیه السلام- به شخصی که به یکی از سادات بی‌اعتنایی کرده بود ایراد گرفتند. آن شخص عرض کرد بی‌اعتنایی من به او، به خاطر مخالفت او با شما بود. حضرت در جواب فرمود: چون او به ما انتساب دارد، نمی‌بایست چنین می‌کردی!
سلام.
من تا الان فکر می کردم ملاک برتری انسان ها فقط تقواست. :Gig:
من تا الان فکر می کردم ملاک برتری انسان ها فقط تقواست. :Gig:
اسلام که پارتی بازی نداشت. :Gig:
[/]
سلام داداش گل
صحبت از برتری نیست عزیز بلکه بحث احترامه . مثل اینکه به یک شخص به خاطر پدر خوبش احترام بذارند ولی این دلیل نمیشه که اون شخص حتما انسان خوبی باشه.
مؤید باشی.
سلام علیکم
ضمن تشکر بابت مطالبتان می خواستم بدانم چگونه زینت دادن شیطان را تشخیص دهیم؟اگرشخصی حال خوشی داشت چگونه بفهمد که ممدوح است یا مذموم؟
سلام علیکم
آنچه به اجمال می توان در پاسخ به پرسش یاد شده آورد این که شیطان از آنجا که راه و هدف او دور ساختن انسانها از خدا و راه حق و سعادت است همواره تلاش می کند تا افراد آدمی به گناه و فساد و نافرمانی خداوند رو بیاورند و این هدف در رتبه نخست با زینت دادن اعمال بد و لذایذ فریبنده اش چنان که قرآن در آیات متعددی بدان تصریح فرموده است از جمله درباره نافرمانی برخی از امت های گذشته می فرماید:«ولکن قست قلوبهم و زین لهم الشیطان ماکانوا یعملون؛ ... ولی دل های آنها قساوت پیدا کرد و شیطان هر کاری را که می کردند در نظرشان زینت داد» (انعام، آیه 43).
همچنان که خود شیطان بر آن پای فشرده است:«قال رب بما اغویتنی لا زینن لهم فی الارض؛ گفت پروردگارا!به خاطر آن که مرا گمراه ساختی من نعمت های مادی را در زمین در نظر آنها زینت می دهم و همگی را گمراه خواهم کرد» (حجر، آیه 39).
بنابراین شیطان از آن رو که هیچگاه اعمال نیک و خیر را تشویق نمی کند که اگر هم چنین هدفی را بخواهد سعی دارد اعمال خیر را آلوده کند مثل ریا، توجیهات فریبنده خودخواهی های پنهان - که ظاهر خدا پسندانه داشته باشد - و مانند آن از اینجا می توان فهمید که ملاک تشخیص وسوسه شیطان و پیروی از نفس اماره به همین است که هر کجا انسان احساس می کند میل به گناه و هواپرستی اش بر میل به طاعت و بندگی خداوند و به تعبیر دیگر غفلت از یاد خدا بر توجه به پروردگار متعال و بندگیش غلبه دارد؛ باید بداند که دچار وسوسه شیطانی و پیروی از نفس اماره شده است. البته برای در امان ماندن از وساوس شیطانی؛ گام نخست برای همگان آن است در انجام واجبات الهی و محرمات اسلامی اهتمام بورزند هر چند که راه هایی نیز وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم:
1. مراقبت دائمی بر اعمال داشتن و پرهیز از هرگونه گناه و یا عمل شبهه ناک.
2. دور شدن از مکان هایی که زمینه گناه و معصیت در آنجا ها مزاحم است و نیز عدم معاشرت با افرادی که کم تدین بوده و احیانا لاابالیگری دارند.
3. انجام به موقع فرائض دینی (مثل نماز اول وقت خواندن) و نیز همیشه با وضو بودن.
4. علاوه بر اشتغال مفید داشتن؛ در ایام فراغت و بیکاری به کارهای مفید دیگر پرداختن؛ مثل خواندن کتاب هایی که در رشد و ارتقای اخلاقی و معنوی انسان تأثیر گذار است.
5. خواندن قرآن و دعاهایی که در مفاتیح آمده است؛ البته به قدر حال و آمادگی روحی و نیز حضور در اماکن مذهبی مثل مسجد، بارگاه امامزادگان(ع).
6. سعی شود از بیکاری، تن پروری و پرخوابی و پرخوری، پرهیز شود.
برای مطالعه و استفاده بیشتر ر.ک:
- بحث هوی پرستی که در مجلدات گوناگون تفسیر نمونه آمده است، فهرست موضوعی تفسیر نمونه، ص 414
- معراج السعاده، مرحوم ملا احمد نراقی (از بهترین کتاب های مربوط به اخلاق)
من تا الان فکر می کردم ملاک برتری انسان ها فقط تقواست.
اسلام که پارتی بازی نداشت.
سلام علیکم
نگفتیم که سادات عندالله برترند بلکه ملاک برتری نزد خداوند همان تقواست که خودتان هم اشاره فرمودید.
بحث احترام به سادات به جهت احترام به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام است و خود سادات نیز باید به یکدیگر احترام گذاشته و اگر از احترام دیگران سوء استفاده کنند باید نزد خداوند پاسخگو باشند.
موفق باشید.
شخصی عبای پیغمبر-صلّی الله علیه و آله وسلّم- را با شدت بر گردن حضرت فشار داد و کشید و باعث خراش و ناراحتی حضرت شد، ولی حضرت فرمود: آیا از انتقام نترسیدی؟ وی گفت: مطمئن بودم که انتقام نمی‌گیری. ما باید در تحصیل صبر و حلم و تواضع سعی کنیم، و از این که دیگران از ترس به ما احترام بگذارند، احتراز کنیم، به خصوص کسانی که ارباب رجوع و مناصب و مراجع و رؤسای ادارات، و اولیای منازل و مدارس هستند.
راحتی در آخرت است، "وَ الناسُ یَطلُبونها فِی الدُنیا فَلا یَجدونَهُ."(1)؛ (و مردم آن را در دنیا جست و جو می‌کنند و نمی‌یابند.) اگر خوشی‌ها و بدی‌ها یک جا دیده شود می‌بینیم که دنیا دو روز است: "اَلدَهرُ یَومانِ: یومٌ لَکَ و یَومٌ عَلَیک"(2) "روزگار دو روز است: روزی به نفع تو، و روزی بر ضرر تو." سر و صدا و گریه اطرافیان نفعی به حال شخصی که در حال احتضار و جان کندن است ندارد، بلکه خلوت(3) و گفتن تهلیل "لا الهَ اِلا الله" برای طرفین نافع است.(4) شاید اگر محتضر توجه داشته باشد، و جایش خوب باشد، از گریه کردن و اظهار ناراحتی آنها ناراحت گردد. در روایت آمده است که: "مؤمن و کافر، فردا از تأخیر مرگ حسرت می‌خورند و آرزو می‌کنند که ای کاش زودتر مرده بودم! مؤمن برای این که زودتر به مقامات و تنعّم برسد، و کافر برای تخفیف در عذاب به واسطه‌ی کمی عمرش."
1. بحارالانوار، ج75، ص453
2. نهج البلاغه، ص462 و 546؛ بحارالانوار، ج33، ص498
3. خلوت ظاهری و عدم حضور افراد گریه کننده در کنار محتضر و نیز خلوت و توجه باطنی به حضرت حق سبحانه
نباید مغرور شویم. تا نزدیکی‌های وفات و تا زمانی که شیطان زنده است، انسان در مخاطره است! به خدا پناه می‌بریم. "اِلهی! لا تَکِلنی إلی نَفسی طَرفَة عَینٍ ابَدا"(1) "معبودا! هیچ گاه، به اندازه‌ی چشم بر هم زدنی، مرا به خود وامگذار." اگر انسان طرفة العینی به خود واگذار شود، از خدا جدا خواهد شد، و شیطان کار خود را کرده و انسان را فریب خواهد داد.
سوال: مقصود از "مصیبت در دین" که در برخی از دعاها آمده چیست؟ نظیر: "لا تَجعَل مُصیبَتَنا فِی دینِنا."(1) "مصیبت ما را در دینمان قرار مده." جواب: همین مصیبتی که به آن مبتلا هستیم، یعنی فقد امام-علیه السلام-. چه مصیبتی از این بزرگ‌تر؟ خدا می‌داند که به واسطه‌ی آن، چه محرومیت‌ها داریم؟! خصوصاً این که مصیبت در دین مستلزم مصایب دنیویه است، و لا عکس.
خوب نیست که اهل علم کتاب‌های سیّد بن طاووس-قدّس سره- را نداشته باشند. همه‌ی کتاب‌های او خوب است. حاجی نوری-قدّس سره- درباره‌ی سیّد بن طاووس-قدّس سره- نوشته است: باب لقای حضرت غائب-عجل الله تعالی فرجه الشریف- برای او مفتوح بود!
کسانی که از مقداری معنویات برخوردار بودند، دنبال کشف و کرامت نمی‌رفتند، می‌گفتند: کیمیا را می‌دانیم، ولی به کسی یاد نمی‌دهیم، ما می‌دانیم که چه چیز را به دیگران یاد بدهیم. کسی که از معنویات و معرفت خدا بهره‌مند است، چه حاجت به کیمیا دارد؟! چه کیمیایی بالاتر از خداشناسی؟! همه‌ی واجبات برای تحصیل معرفت و مقدمه‌ی آن است، و تنها معرفت الله واجب نفسی و ذاتی و اعظم واجبات است.
از دین دست برداشتیم تا دنیای ما بیشتر و بهتر شود، علاوه بر این که از معنویات پایین آمدیم، به ضرر دنیای ما تمام شد و همه‌ی خیرات از دست ما رفت؛ غافل از این که سرچشمه‌ی همه‌ی خیرات او است، و از ناحیه‌ی او باید به ما برسد، و حتی حلال و حرام را باید او تعیین و تقسیم کند و اجازه تکوینی بدهد؛ زیرا: "یُضِلُّ اللهُ مَن یَشاءُ و یَهدی مَن یَشاءُ"(1) "هر کس را بخواهد، گمراه و یا هدایت می‌کند." هر چند هدایت و اضلال خداوند گزاف نیست. می‌خواستیم با گناره‌گیری از معنویات و دوری از دین در مادیات پیشرفت و ترقی کنیم، بدتر در مادیات هم عقب ماندیم، غافل از این که شرط رسیدن به مادیات بی‌دینی نیست. و گرنه هر فرد بی‌دینی باید متمول و ثروتمند می‌بود. پس سعی کنیم خود را به حرام نیندازیم. بزرگان ما از حلال اجتناب می‌کردند، حداقل ما از حرام اجتناب کنیم.
انبیاء و ائمه-علیهم السلام- نیامده‌اند که بگویند مردم از دنیا هیچ بهره‌ای نداشته باشند، بلکه آمده‌اند طریقه‌ی دنیاداری با سعادت و عزت و... را هم به ما نشان بدهند. انفاق، احسان، صداقت، دوستی و محبت و در فکر هم بودن یکی از راه‌های سعادت دنیوی ما است. اگر در فکر هم، یار هم، غمخوار هم باشیم، در واقع در فکر خود هستیم و در نتیجه دنیای خود را هم نگهداری کرده‌ایم. خدا تنبه دهد که از بی‌تنبهی شکست نخوریم و متنبّه بشویم که چرا فکر نکردیم که با پیروی از انبیاء و اولیاء-علیهم السلام- چگونه دنیاداری کنیم.
حکیم ابن سینا در نمط نهم اشارات خود، تعریف عارف را چنین می‌گوید:
آنکه از تنعم دنیا، رو گردانده‌است «زاهد» نامیده می‌شود.
آنکه بر انجام عبادات از قبیل نماز و روزه و غیره مواظبت دارد به نام «عابد» خوانده می‌شود؛
و آنکه ضمیر خود را از توجه به غیر حق باز داشته و متوجه عالم قدس کرده تا نور حق بدان بتابد به نام «عارف» شناخته می‌شود.
البته گاهی دوتا از این عناوین یا هر سه در یک نفر جمع می‌شود. عارف شناساننده است.
گفتند چیزی اینجا ثبت نشده.
....
من علی را هم دوست نداشتم؟
من فاطمه را هم دوست نداشتم؟
من ولایت هم نداشتم؟
.....
این صحنه ها برای ما هم هست
به امام رضا بگید حلش کنه
آب کثیف میره تو باغچه گل میشه
...
آیا حرم شما از باغچه کمتره؟!
آیا من از نجاست پست ترم؟
...
کارهای ما سه آفت داره
یا اولش خرابه با ریا و سمعه
یا برای خدا شروع میکنیم وسط کار غرور میگیردمان
یا آخرش حبط میشه
....
دیشب رفتم تو حرم گفتم یا امام رضا میخوام در بن بست قرارت بدم
صد بار گفتم بفاطمه بفاطمه
گفتم من باید نظر تو را به خودم جلب کنم
...
چون اینها مادرشونو دوست دارند
سعادت امری مساوق با وجود است و وجود امری مساوق با لذت، از اینرو سعادت مساوق با لذت است و قاعده تشکیک جاری در وجود، جاری و ساری در لذت نیز خواهد بود.
بنابرین هر آنچه وجودش قویتر باشد، لذتش شدیدتر و بادوامتر خواهد بود. از آنجاییکه وجود باریتعالی اشدّ و اکمل و افضل وجودات است، درک آن بالاترین و کاملترین سعادت بوده و لذت حاصل از آن شدیدترین و قویترین لذت خواهد بود.
[="Tahoma"]آیا راه وصول به شهادت که همان حضور و مراقبت است برای هر مشتاقی باز است یا نه؟
...ای عزیز همه شاهدان تاریخ و نیز همه انبیای عظام و اوصیای کرام ما را با ندای تعالوا یعنی بالا بیایید به مقام خود دعوت نموده اند و راه وصول به تجلیات ذاتی و اسمائی حق متعال را باز دانسته اند که اگر مارا لیاقت و شایستگی به آن مقامات و درجات والای انسانی نبود دعوت ما به سوی آن عبث بود و حاشا که سفرای الهی دعوت به گزاف نمایند پس ای برادر و خواهر و ای طالب طریق سعادت و ای تشنه ی آب زلال کوثر انسانی بدان که:
تشنه بسوی آب و خود تشنه ی تشنه است آب خــــدا گدا گدا کـــند،گـــــدا خدا خدا کــند
یعنی اول آب به دنبال تشنه با تشنگی می گردد سپس تشنه، آب طلب می کند پس اول خدا بدنبال گدا می گردد که جود و وجود اقتضای فقیر دارد بعد گدا خدا خدا می کند. پس ای عزیز از تو حرکت و از خدا برکت.
به حقیقت برو بگو آمدم ، اگر گفتند اینجا چرا آمدی؟
بگو:بکجا روم و بکدام در رو کنم .
اگر گفتند به اذن کی آمدی ؟
بگو: شنیدم
بر ضیافت خانه ی فیض نوالت منع نیست در گشاده است و صلا در داده خوان انداخته
اگر گفتند تا بحال کجا بودی؟
بگو: راه گم کرده بودم.
اگر گفتند چی آوردی؟
بگو:اولا: دل شکسته که از شما نقل است
در کوی ما شکسته دلی می خرند و بس بازار خود فروشی از آن سوی دیگر است
و ثانیا:
جــز نــداری نبـــــود مایــــه دارایـــی مــن طمع بخششم از درگه سلطان من است
و ثالثا:
الهی آفریدی رایگان ، روزی دادی رایگان ، تو خدایی نه بازرگان.
اگر گفتند برونش کنید، بگو:
نمـــی روم ز دیــــار شمـا بــه کشور دیـگر بــرون کنیـد از ایـن در در آیـــــم از در دیگر
اگر گفتند این جرأت را از که آموختی ؟
بگو: از حلم شما.
اگر گفتند قابلیت استفاضه نداری
بگو:قابلیت را هم شما افاضه می فر مایید.
باز اگر از تو اعراض نمودند! بگو:
بــــــــه والله بــــــه بـــــــالله بــــــه تـــــــالله بـــحــــــــق آیـــــــه ی نــــــصـــرِ مـــــن الله
کـــه مــــو از دامنـــت دســـت بــــر نـدیــرم اگــــــر کــشـتـــــه شــــوم الــــــحکـــم الله
اگر گفتند مذنبی، بگو: اولا: شنیدم شما غفارید و ثانیا: من ملک نیستم آدم زاده ام و ثالثا:
نــاکـــــرده گـــنــه در ایــن جهان کیست بگو آنــکس کـــه گنـــه نکــــرده و زیست بـــگو
مـــن بـــد کنـــم و تــو بـــد مــکافــات دهـی پــس فــرق میــان مـن و تــو چیست بـــگو
اگر گفتند این حرفها را از کجا یاد گرفتی؟
بگو:
بلبل از فیــض گــل آموخت سخــن ورنه نَبود این همه قول و غزل تعبیه در منقارش
اگر گفتند چه می خواهی ؟
بگو :
جــــز تــو مـــا را هــــــوای دیـــگـر نیـــســت جــــــز لقـــــای تو هیــچ در سر نیست
... پس ای عزیز تو هم با این چهار اصل یعنی:حضور و ادب و همّت و طلب دست از دامن حق و شهیدان راه دوست بر ندار و نگو که فقط همان ایام دفاع مقدس بود و تمام شد بلکه به مضمون بیان عرشی حضرت مقام عزیز رهبر آیة الله معظم خامنه ای کبیر مدظله العالی : اگر امریکا راه جنگ در پیش گیرد بداند که واقعه صلح امام حسن علیه السلام تکرار نخواهد شد بلکه حادثه کربلا اتفاق خواهد افتاد که به فرموده ی حضرت امام راحل : ملت ما ملت شهادت است.
آیت الله حائری شیرازی حفظه الله:
ما در یک زمانه خاصی زندگی میکنیم، زمان عجیب و غریبی است. چون در آن بزرگ شدیم اهمیتش را متوجه نمی‌شویم.
ما در زمان امامی زندگی میکنیم که هزار و صد و خورده‌ای سال آماده خروج است ولی ما هنوز آماده نیستیم. وقتی جماعتی می‌خواهند برنامه‌ای را اجرا کنند، آن‌هایی که آماده هستند منتظر آن‌هایی هستند که هنوز آماده نشده‌اند؛ پس این که ما انتظار آن حضرت را می‌کشیم ظاهر قضیه است، باطن قضیه این است که ایشان آماده و منتظر هستند و ما آماده نیستیم. او منتظر امتش است.
امام خمينى قدس سرّه الشریف خطاب به جوانان مى‌فرمايد:
«جوانان ننشينند كه گرد پيرى سر و روى آنان را سفيد كند. ما به پيرى رسيده‌ايم و به مصايب و مشكلات آن واقفيم. شما تا جوان هستيد، مى‌توانيد كارى انجام دهيد، تا نيرو واراده جوانى داريد، مى‌توانيد هواهاى نفسانى، مشتهيات دنيايى و خواسته‌هاى حيوانى را از خود دور سازيد، ولى اگر درجوانى به فكر اصلاح و ساختن خود نباشيد ديگر در پيرى كار از كار گذشته است. تا جوانيد فكر كنيد، نگذاريد پير و فرسوده شويد، قلب جوان لطيف و ملكوتى است، انگيزه‌هاى فساد در آن، ضعيف مى‌باشد، ليكن هر چه سن بالا رود، ريشه گناه، در قلب قويتر و محكمتر مى‌گردد، تا جايى كه كندن آن از دل، ممكن نيست.»
[="Tahoma"][="Blue"]امام على عليه السلام مى‌فرمايد:
«مَا الُمجاهِدُ الشَّهيدُ فى سَبيلِ اللَّهِ بِاعْظَمَ اجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ، لَكادَ الْعَفيفُ انْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلائِكَةِ» «1»
یعنی پاداش مجاهد شهيد در راه خدا از كسى كه قدرت [بر حرام و گناه] دارد، ولى عفّت مى‌ورزد، بيشتر نيست.
نزديك است كه انسان پاكدامن، فرشته‌اى از فرشتگان [الهى] باشد.
انسان گاهی چنان به خود ظلم می‌کند و دست و پای خویش را طوری می‌بندد که هیچ‌کس حتی خودش نمی‌تواند گره گشایی کند. انسان می‌تواند در تمام شرایط و ابتلائات، راه مستقیم و صراط بندگی و عبودیت را بپیماید و در نتیجه قرب حاصل کند. مقدمات اعمال را خود ما فراهم میکنیم و مقدمات کار اختیاری به دست خود ما و به وسیله‌ی ما انجام می‌گیرد، موجبات خواطر و غفلت و نسیان از یاد و ذکر حضرت حق را خود ما فراهم میکنیم. بنابراین، علل و معالیل کارها را باید بررسی کرد. در اثر محاسبه و مراقبه، عیب کار آشکار می‌گردد.
کار امروز را به فردا احاله کردن، غبن است؛ زیرا فردا کاری برای خود و مخصوص به خود دارد. امروز که برود، از دست رفته و قابل جبران نیست. توفیق می‌خواهد، توفیق ربطی به سرمایه و دارایی و نداری و خواب و بیداری ندارد. گاهی انسان سرمایه دارد ولی موفق به کار خیر نمی‌گردد، و گاهی هم کم درآمد ولی پرخیر و برکت است.
می‌گوییم: به واجبات می‌پردازیم، مستحبات، شد شد، نشد نشد! بابا، این مستحبات است که انسان را به جایی می‌رساند! برای همین، سباع و بهایم(1) رشوه برای جلوگیری از مستحبات گرفته بودند. روزی در محضر حاج شیخ عبدالکریم-رحمه الله- گفته شد: روضه خوانی که مستحب است و جلوگیری از آن توسط پهلوی اشکالی ندارد. ایشان فرمودند: بله، مستحبی است که هزار واجب در آن است.
1. درندگان و چهار پایان، یعنی مأموران دوره‌ی پهلوی
در مجلس اول ملاقات مرحوم علامه طباطبایی با استاد اخلاقی خود مرحوم آقا سید علی قاضی، مرحوم قاضی به ایشان فرمود: فرزندم! اگر دنیا می‌خواهی نماز شب بخوان، اگر آخرت هم می‌خواهی نماز شب بخوان. در روایت هم آمده است: "هر کس نماز شب بخواند و در روز بگوید که گرسنه هستم یا غذا و روزی ندارم او را تکذیب کنید."(1)
1. ر.ک: من لایحضره الفقیه، ج1، ص474؛ بحارالانوار، ج84، ص154
اگر کسی طالب هدایت و معرفت خدا باشد و در طلب، جدّی و خالص باشد، در و دیوار به اذن الله، هادی او خواهند بود. خداوند متعال می‌فرماید: "وَالذینَ جاهدوا فینا لَنَهدیَنَّهُم سُبُلَنا"(1) "و کسانی را که در(راه خشنودی) ما بکوشند، قطعاً به راه‌های(معرفت) خود رهنمون می‌سازیم. به اندازه‌ای طالب معرفت و هدایت در رسیدن به مقصد و یافتن او و به داخل شدن در محضر قرب و معرفتش نزدیک است که گویا به او می‌گویند: رسیدی، داخل شو. "أَبشر الطالِب بِالوصول وَ قُل / لِلَذی یَطرُقُ الأبواب ان یَلجا" "به طالب(معرفت) مژده‌ی وصال را بده، و به کسی که در می‌زند، بگو که وارد شود."
کاربر مهمان خوش آمدید
تقوا، ملاك قبولى اعمال
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
عجب، كبر و حسد مانع قبولى اعمال است؛ زیرا خداوند سبحان مى‌فرماید: "انما یتقبل الله من المتقین"(1) خداوند تنها از تقوى پیشگان قبول مى‌كند. هر مرتبه‌اى از تقوا براى انسان باشد، قبولى عمل او هم به همان مرتبه است.
1. سوره‌ى مائده، آیه‌ى 27
در محضر بهجت، ج2، ص207.
ثبات قدم در ایمان
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
واقعاً آسیه زن فرعون چه ایمانی داشته که در حالی که به چهار میخ بسته شده بود،(1) می‌گفت: "رَبِّ ابنِ لی عِندکَ بَیتاً فِی الجَنَّةِ"(2) "پروردگارا! خانه‌ای در بهشت در نزد خود برای من مقرّر بفرما." خداوند سبحان درباره‌ی اصحاب کهف می‌فرماید: "وَ رَبَطنا عَلَی قُلُوبِهِم"(3) "دل‌هایشان را استوار داشتیم." خداوند ایمان کسانی را که در گرفتاری‌ها ثابت قدم بمانند، تقویت می‌کند تا هیچ ابتلایی آنها را از پای در نیاورد، و با ایمان و ذکر و انس با خدا از دنیا بروند. اگر خدا معین و یاور ما نباشد، هیچ کاره‌ایم.
1. ر.ک: بحار الانوار، ج13، ص164
2. سوره‌ی مریم، آیه‌ی 11
3. سوره‌ی کهف، آیه‌ی 14
در محضر بهجت، ج2، ص226
به فکر علاج خود نیستیم!
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
درد را می‌دانیم، به فکر علاج خود نیستیم! دوا را هم تشخیص می‌دهیم، چنان که قرآن شریف می‌فرماید: "فألهمها فجورها و تقواها"(1) "پس خداوند، گناه و تقوا را به انسان الهام نمود." ولی به فکر علاج خود نیستیم!
1. سوره‌ی شمس، آیه‌ی 8
اثر خوردن غذای شبهه‌ناک
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
خوردن غذای شبهه‌ناک و نیز خوردن غذای کسی که از حرام پرهیز ندارد، هر چند جایز است؛ ولی انسان را مریض(1) و از عبادات محروم می‌کند و یا سبب سلب توفیق می‌شود.
1. ظاهراً مراد بیماری روحی و معنوی است. هرچند ممکن است مقصود اعم از بیماری روحی و جسمی باشد.
در محضر بهجت، ج2، ص253.
غیر از خدا همه چیز فانی است
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
نه ایمان اهل ایمان را داریم و نه یقین اهل یقین را. یا باید بگوییم: فردایی نیست و مانند حیوانات تکلیف نداریم و یا اینکه مأمنی و پناهگاهی از عذاب الهی پیدا کنیم؛ زیرا غیر از خدا چیزی نیست که بتواند از ما دستگیری کند. پسر نوح-علیه السلام- هم برای فرار از عذاب الهی به غیر از خدا پناه برد و گفت: "سَئَاوِی إِلی جَبل یَعصِمُنِی مِن المَاءِ"(1) "به زودی به کوهی پناه می‌برم تا مرا از غرق شدن در آب حفظ کند." فردا غیر از خدا همه چیز فانی است، "وَ اللهُ خَیرٌ و أَبقَی"(2) "تنها خدا، خیر و پاینده‌تر است."
1. سوره‌ی هود، آیه‌ی 43
2. سوره‌ی طه، آیه‌ی 73
در محضر بهجت، ج2، ص259.
برای تثبیت در دین، این دعا را بخوانیم
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
چنان چه ابتدای صراط که بر روی جهنم است-که "أدَقُّ مِنَ الشَّعرِ و أَحدُّ مِنَ السَّیفِ."(1)؛ (باریک‌تر از مو، و تیزتر از شمشیر است)- از همین دنیا باشد-که چنین است- با کمترین غفلت و لو یک آن و یک لحظه از آن می‌افتیم، و اگر افتادیم ممکن است تا به آخر برویم؛ لذا باید برای تثبیت در دین و بودن بر صراط مستقیم این دعا را در زمان غیبت همه بخوانیم که: "یا الله یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مقلِّبَ القُلُوبِ، ثبِّت قَلبی علی دینِکَ."(2) "ای خدا، ای رحمت گستر، ای مهربان، ای زیر و رو کننده‌ی دل‌ها، قلب مرا بر دینت استوار و ثابت بدار." وقت خواندن این دعا همین روزها(3) می‌باشد. اگر این روزها این دعا را نخوانیم پس کی می‌خواهیم بخوانیم؟!
1. کافی، ج8، ص312
2. بحارالانوار، ج52، ص148، ج92، ص326
3. یعنی همین چند روز دنیا
در محضر بهجت، ج2، ص262.
[="Blue"] استاد;884685 نوشت:
عرض سلام و ادب
اگر از لقمه کسی بخوریم که به پاک بودن آن ایمان داریم ولی در جریانی متوجه شویم کارش طوری است که درآمدش پاک پاک نیست باید برای رفع اثر آن لقمه چه کنیم؟[/]
سلام علیکم و رحمة الله
می توانید مقداری را که مصرف کرده اید حدودی حساب کرده و خمسش را بدهید ، البته نباید در این امور وسواس شد و به دیگران سوء ظن پیدا کرد.
موفق باشید.
[="Tahoma"][="Blue"][=Traditional Arabic]فرشتگان گفتند: «خداى تعالى هيچ چيز نيافريد قوى تر از كوه. پس خداى- تعالى- آهن بيافريد تا كوه را ببرد.
[=Traditional Arabic]گفتند: آهن قوى تر است. خداى تعالى آتش بيافريد تا آهن بگداخت.
گفتند: آتش قوى تر است، پس آب را بفرمود تا آتش را فرونشاند، پس باد را بفرمود تا آب را سرد و منجمد سازد.
پس فرشتگان را اختلاف افتاد و گفتند، بپرسيم از حق تعالى كه آن چيست از آفريده هاى تو كه از آن قوى تر هيچ چيز نيست؟
گفت: «آدمى كه صدقه بدهد به دست راست چنانكه دست چپ را از آن خبر نباشد. هيچ آفريده از وى قوى تر نيافريده ام»
سلام بر همگی...
آدمی در درون خویش تنهاست و کسی نمی تواند انیس تنهایی او باشد مگر اینکه بر گوهر او اشراف داشته باشد...لذا او همیشه به دنبال انیس می گردد و بی جهت نیست که به آدمی انسان گویند....
[="Tahoma"]درس اخلاق سیاسی
کدخدایی همه غم و هوس است @};-کد رها کن تو را خدای بس است
کسی که امیدش به جای خدا به دستان کدخداست باید به ایمانش شک کند
حکیم سنایی
اگر کمی از راه منحرف شویم......
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
اگر کمی از راه منحرف شویم، شیاطین جن و انس بر ما مسلط می‌شوند. اگر کسی راه نجاح و فلاح را پیدا کرد، آسوده خاطر باشد که غرض همان است. عملاً پیمان ببندیم که در راه خدا باشیم و عزم بر خلاف نداشته باشیم، و به گناهان صغیره نزدیک نشویم که اصرارش ما را به کبایر و همین طور تا به مراتب عالیه‌ی خطا و گناه می‌کشاند؛ ولی چه کار کنیم که رفیقی از این طرف داریم که ما را به خود متوجه می‌کند، و رفیقی از طرف دیگر؛ عده‌ای از یمین می‌گویند: با ما رفاقت کنید، و عده‌ای از یسار نمی‌گذارند عقل و گوش و هوشمان با خودمان باشد.
در محضر بهجت، ج2، ص264.
حکمت بلاها
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
خداوند نوازل و بلاها را بدون حکمت و بدون ملاک و مصلحت نمی‌فرستد، بلکه برای دعا و تضرع ما می‌فرستد. بنابراین، برای رفع آنها دعا لازم، و تضرع به درگاهش مطلوب است: "فَلولا إذ جا ءَهُم بَأسُنا تَضَرَّعو"(1) "پس ای کاش که وقتی بلا و سختی ما به آنان می‌آمد، تضرع می‌کردند."
1. سوره‌ی انعام، آیه‌ی 43
در محضر بهجت، ج2، ص379.
سختی و بلا برای اهل ایمان
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
در روایتی از امام صادق-علیه السلام- آمده است: "مؤمن و بلا هم چون کفه‌ی ترازو هستند، هر چه بر ایمانش افزوده شود، بر بلا و مصیبتش افزوده می‌شود."(1) و نیز فرمود: "اهل حق همیشه در سختی هستند، ولی مدت آن کوتاه، و سرانجام آن آسایش و راحتی همیشگی در جهان جاوید است."
1. اصول کافی، ج2، ص253؛ بحارالانوار، ج64، ص210
در محضر بهجت، ج2، ص303.
ارزش و اختلاف بشر در علم و جهل آنها
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
اگر افراد بشر علم و جهل خود را می‌دانستند و نقص و کمالشان را تمیز می‌دادند، در پیروی از انبیاء-علیهم السلام- و تبعیت از دین یکسان بودند. اختلاف بشر در علم و جهل آنها است و ارزش و قدر انسانها هم به علم است نه به مال. علم است که همه چیز و همه‌ی اشخاص را به سوی خود می‌کشاند. آن شخص می‌گوید: "لَم أَجِد أَفهَمَ مِن مُحَمَّدِ بنِ عَلیِ-علیه السلام." "کسی را داناتر از محمد بن علی(امام باقر)-علیه السلام- نیافتم. کسانی که با اهل بیت-علیهم السلام- مخالفند، در حقیقت با علم و دانش و فهم مخالفند. ما اگر قدر علم را می‌دانستیم، باید از عترت "بِما أَنَّهُم عُلماءُ وَ أَعلمُ الناسِ بَعدَ رَسُولِ اللهِ-صلی الله علیه وآله و سلم-"؛ (از آن جهت که عالمند و بعد از رسول خدا-صلی الله علیه و آله و سلم- از همه داناتر هستند) پیروی می‌کردیم. گذشته از این که آنان اوصیای رسول خدایند، و اطاعت و پیروی از آنان به نصّ شرعی، واجب است.
در محضر بهجت، ج2، ص305.
احترام به سادات
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
احترام به سادات و مودّت و محبت به آنها، خیلی سفارش شده است. بعضی فرموده‌اند بارها اتفاق افتاده با نظر سیدی مخالفت نمودم و چوبش را از جای دیگر خوردم. بلکه از این بالاتر، پدری که سیّد بود نقل می‌کرد: گاهی فرزند خود را به عنوان تأدیب کتک می‌زدم، بلافاصله گرفتاری و ناراحتی برایم پیش می‌آمد. حضرت امام حسن عسکری-علیه السلام- به شخصی که به یکی از سادات بی‌اعتنایی کرده بود ایراد گرفتند. آن شخص عرض کرد بی‌اعتنایی من به او، به خاطر مخالفت او با شما بود. حضرت در جواب فرمود: چون او به ما انتساب دارد، نمی‌بایست چنین می‌کردی!
در محضر بهجت، ج2، ص305.
[="Tahoma"] استاد;888190 نوشت:
استاد گرامی
سلام علیکم
ضمن تشکر بابت مطالبتان می خواستم بدانم چگونه زینت دادن شیطان را تشخیص دهیم؟اگرشخصی حال خوشی داشت چگونه بفهمد که ممدوح است یا مذموم؟
پیشاپیش سپاس@};-
[="Times New Roman"][="Black"] استاد;888190 نوشت:
سلام.
من تا الان فکر می کردم ملاک برتری انسان ها فقط تقواست. :Gig:
اسلام که پارتی بازی نداشت. :Gig:[/]
[="Tahoma"] Im_Masoud.Freeman;888274 نوشت:
سلام داداش گل
صحبت از برتری نیست عزیز بلکه بحث احترامه . مثل اینکه به یک شخص به خاطر پدر خوبش احترام بذارند ولی این دلیل نمیشه که اون شخص حتما انسان خوبی باشه.
مؤید باشی.
سلام علیکم
آنچه به اجمال می توان در پاسخ به پرسش یاد شده آورد این که شیطان از آنجا که راه و هدف او دور ساختن انسانها از خدا و راه حق و سعادت است همواره تلاش می کند تا افراد آدمی به گناه و فساد و نافرمانی خداوند رو بیاورند و این هدف در رتبه نخست با زینت دادن اعمال بد و لذایذ فریبنده اش چنان که قرآن در آیات متعددی بدان تصریح فرموده است از جمله درباره نافرمانی برخی از امت های گذشته می فرماید:«ولکن قست قلوبهم و زین لهم الشیطان ماکانوا یعملون؛ ... ولی دل های آنها قساوت پیدا کرد و شیطان هر کاری را که می کردند در نظرشان زینت داد» (انعام، آیه 43).
همچنان که خود شیطان بر آن پای فشرده است:«قال رب بما اغویتنی لا زینن لهم فی الارض؛ گفت پروردگارا!به خاطر آن که مرا گمراه ساختی من نعمت های مادی را در زمین در نظر آنها زینت می دهم و همگی را گمراه خواهم کرد» (حجر، آیه 39).
بنابراین شیطان از آن رو که هیچگاه اعمال نیک و خیر را تشویق نمی کند که اگر هم چنین هدفی را بخواهد سعی دارد اعمال خیر را آلوده کند مثل ریا، توجیهات فریبنده خودخواهی های پنهان - که ظاهر خدا پسندانه داشته باشد - و مانند آن از اینجا می توان فهمید که ملاک تشخیص وسوسه شیطان و پیروی از نفس اماره به همین است که هر کجا انسان احساس می کند میل به گناه و هواپرستی اش بر میل به طاعت و بندگی خداوند و به تعبیر دیگر غفلت از یاد خدا بر توجه به پروردگار متعال و بندگیش غلبه دارد؛ باید بداند که دچار وسوسه شیطانی و پیروی از نفس اماره شده است. البته برای در امان ماندن از وساوس شیطانی؛ گام نخست برای همگان آن است در انجام واجبات الهی و محرمات اسلامی اهتمام بورزند هر چند که راه هایی نیز وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم:
1. مراقبت دائمی بر اعمال داشتن و پرهیز از هرگونه گناه و یا عمل شبهه ناک.
2. دور شدن از مکان هایی که زمینه گناه و معصیت در آنجا ها مزاحم است و نیز عدم معاشرت با افرادی که کم تدین بوده و احیانا لاابالیگری دارند.
3. انجام به موقع فرائض دینی (مثل نماز اول وقت خواندن) و نیز همیشه با وضو بودن.
4. علاوه بر اشتغال مفید داشتن؛ در ایام فراغت و بیکاری به کارهای مفید دیگر پرداختن؛ مثل خواندن کتاب هایی که در رشد و ارتقای اخلاقی و معنوی انسان تأثیر گذار است.
5. خواندن قرآن و دعاهایی که در مفاتیح آمده است؛ البته به قدر حال و آمادگی روحی و نیز حضور در اماکن مذهبی مثل مسجد، بارگاه امامزادگان(ع).
6. سعی شود از بیکاری، تن پروری و پرخوابی و پرخوری، پرهیز شود.
برای مطالعه و استفاده بیشتر ر.ک:
- بحث هوی پرستی که در مجلدات گوناگون تفسیر نمونه آمده است، فهرست موضوعی تفسیر نمونه، ص 414
- معراج السعاده، مرحوم ملا احمد نراقی (از بهترین کتاب های مربوط به اخلاق)
سلام علیکم
نگفتیم که سادات عندالله برترند بلکه ملاک برتری نزد خداوند همان تقواست که خودتان هم اشاره فرمودید.
بحث احترام به سادات به جهت احترام به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام است و خود سادات نیز باید به یکدیگر احترام گذاشته و اگر از احترام دیگران سوء استفاده کنند باید نزد خداوند پاسخگو باشند.
موفق باشید.
ترس از انتقام
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
شخصی عبای پیغمبر-صلّی الله علیه و آله وسلّم- را با شدت بر گردن حضرت فشار داد و کشید و باعث خراش و ناراحتی حضرت شد، ولی حضرت فرمود: آیا از انتقام نترسیدی؟ وی گفت: مطمئن بودم که انتقام نمی‌گیری. ما باید در تحصیل صبر و حلم و تواضع سعی کنیم، و از این که دیگران از ترس به ما احترام بگذارند، احتراز کنیم، به خصوص کسانی که ارباب رجوع و مناصب و مراجع و رؤسای ادارات، و اولیای منازل و مدارس هستند.
در محضر بهجت، ج2، ص307.
رفتن از این دنیا
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
راحتی در آخرت است، "وَ الناسُ یَطلُبونها فِی الدُنیا فَلا یَجدونَهُ."(1)؛ (و مردم آن را در دنیا جست و جو می‌کنند و نمی‌یابند.) اگر خوشی‌ها و بدی‌ها یک جا دیده شود می‌بینیم که دنیا دو روز است: "اَلدَهرُ یَومانِ: یومٌ لَکَ و یَومٌ عَلَیک"(2) "روزگار دو روز است: روزی به نفع تو، و روزی بر ضرر تو." سر و صدا و گریه اطرافیان نفعی به حال شخصی که در حال احتضار و جان کندن است ندارد، بلکه خلوت(3) و گفتن تهلیل "لا الهَ اِلا الله" برای طرفین نافع است.(4) شاید اگر محتضر توجه داشته باشد، و جایش خوب باشد، از گریه کردن و اظهار ناراحتی آنها ناراحت گردد. در روایت آمده است که: "مؤمن و کافر، فردا از تأخیر مرگ حسرت می‌خورند و آرزو می‌کنند که ای کاش زودتر مرده بودم! مؤمن برای این که زودتر به مقامات و تنعّم برسد، و کافر برای تخفیف در عذاب به واسطه‌ی کمی عمرش."
1. بحارالانوار، ج75، ص453
2. نهج البلاغه، ص462 و 546؛ بحارالانوار، ج33، ص498
3. خلوت ظاهری و عدم حضور افراد گریه کننده در کنار محتضر و نیز خلوت و توجه باطنی به حضرت حق سبحانه
4. ر.ک: وسائل الشیعه، ج2، ص454
در محضر بهجت، ج2، ص167.
تا شیطان زنده است، انسان در مخاطره است!
بسمه تعالی
ایت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
نباید مغرور شویم. تا نزدیکی‌های وفات و تا زمانی که شیطان زنده است، انسان در مخاطره است! به خدا پناه می‌بریم. "اِلهی! لا تَکِلنی إلی نَفسی طَرفَة عَینٍ ابَدا"(1) "معبودا! هیچ گاه، به اندازه‌ی چشم بر هم زدنی، مرا به خود وامگذار." اگر انسان طرفة العینی به خود واگذار شود، از خدا جدا خواهد شد، و شیطان کار خود را کرده و انسان را فریب خواهد داد.
1. اقبال الاعمال، ج1، ص275، 306، 339 و...
در محضر بهجت، ج2، ص195.
مصیبت در دین چیست؟
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
سوال: مقصود از "مصیبت در دین" که در برخی از دعاها آمده چیست؟ نظیر: "لا تَجعَل مُصیبَتَنا فِی دینِنا."(1) "مصیبت ما را در دینمان قرار مده." جواب: همین مصیبتی که به آن مبتلا هستیم، یعنی فقد امام-علیه السلام-. چه مصیبتی از این بزرگ‌تر؟ خدا می‌داند که به واسطه‌ی آن، چه محرومیت‌ها داریم؟! خصوصاً این که مصیبت در دین مستلزم مصایب دنیویه است، و لا عکس.
1. تهذیب ج2، ص92؛ بحارالانوار، ج2، ص63؛ ج87، ص175
در محضر بهجت، ج2، ص217.
اهل علم و کتاب‌های سیّد بن طاووس-قدّس سره-
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
خوب نیست که اهل علم کتاب‌های سیّد بن طاووس-قدّس سره- را نداشته باشند. همه‌ی کتاب‌های او خوب است. حاجی نوری-قدّس سره- درباره‌ی سیّد بن طاووس-قدّس سره- نوشته است: باب لقای حضرت غائب-عجل الله تعالی فرجه الشریف- برای او مفتوح بود!
در محضر بهجت، ج2، ص418.
صاحبان معرفت و معنویات دنبال کرامت نمی‌رفتند
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
کسانی که از مقداری معنویات برخوردار بودند، دنبال کشف و کرامت نمی‌رفتند، می‌گفتند: کیمیا را می‌دانیم، ولی به کسی یاد نمی‌دهیم، ما می‌دانیم که چه چیز را به دیگران یاد بدهیم. کسی که از معنویات و معرفت خدا بهره‌مند است، چه حاجت به کیمیا دارد؟! چه کیمیایی بالاتر از خداشناسی؟! همه‌ی واجبات برای تحصیل معرفت و مقدمه‌ی آن است، و تنها معرفت الله واجب نفسی و ذاتی و اعظم واجبات است.
در محضر بهجت، ج2، ص359.
از دین دست برداشتیم تا دنیای ما بیشتر شود
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
از دین دست برداشتیم تا دنیای ما بیشتر و بهتر شود، علاوه بر این که از معنویات پایین آمدیم، به ضرر دنیای ما تمام شد و همه‌ی خیرات از دست ما رفت؛ غافل از این که سرچشمه‌ی همه‌ی خیرات او است، و از ناحیه‌ی او باید به ما برسد، و حتی حلال و حرام را باید او تعیین و تقسیم کند و اجازه تکوینی بدهد؛ زیرا: "یُضِلُّ اللهُ مَن یَشاءُ و یَهدی مَن یَشاءُ"(1) "هر کس را بخواهد، گمراه و یا هدایت می‌کند." هر چند هدایت و اضلال خداوند گزاف نیست. می‌خواستیم با گناره‌گیری از معنویات و دوری از دین در مادیات پیشرفت و ترقی کنیم، بدتر در مادیات هم عقب ماندیم، غافل از این که شرط رسیدن به مادیات بی‌دینی نیست. و گرنه هر فرد بی‌دینی باید متمول و ثروتمند می‌بود. پس سعی کنیم خود را به حرام نیندازیم. بزرگان ما از حلال اجتناب می‌کردند، حداقل ما از حرام اجتناب کنیم.
1. سوره‌ی مدثر، آیه‌ی 31
در محضر بهجت، ج2، ص399.
دنیاداری با سعادت و عزت
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
انبیاء و ائمه-علیهم السلام- نیامده‌اند که بگویند مردم از دنیا هیچ بهره‌ای نداشته باشند، بلکه آمده‌اند طریقه‌ی دنیاداری با سعادت و عزت و... را هم به ما نشان بدهند. انفاق، احسان، صداقت، دوستی و محبت و در فکر هم بودن یکی از راه‌های سعادت دنیوی ما است. اگر در فکر هم، یار هم، غمخوار هم باشیم، در واقع در فکر خود هستیم و در نتیجه دنیای خود را هم نگهداری کرده‌ایم. خدا تنبه دهد که از بی‌تنبهی شکست نخوریم و متنبّه بشویم که چرا فکر نکردیم که با پیروی از انبیاء و اولیاء-علیهم السلام- چگونه دنیاداری کنیم.
در محضر بهجت، ج2، ص384
بسمه الغنی
علت بسیاری از کجروی ها،عدم غنای نفس است.
کسی که همه ی هویّتش را به غیر خدا گره زد،در برزخ
بی هویّتی مجبور است به خس و خاشاک چنگ بیندازد.
فرق زاهد و عابد با عارف
حکیم ابن سینا در نمط نهم اشارات خود، تعریف عارف را چنین می‌گوید:
آنکه از تنعم دنیا، رو گردانده‌است «زاهد» نامیده می‌شود.
آنکه بر انجام عبادات از قبیل نماز و روزه و غیره مواظبت دارد به نام «عابد» خوانده می‌شود؛
و آنکه ضمیر خود را از توجه به غیر حق باز داشته و متوجه عالم قدس کرده تا نور حق بدان بتابد به نام «عارف» شناخته می‌شود.
البته گاهی دوتا از این عناوین یا هر سه در یک نفر جمع می‌شود. عارف شناساننده است.
video_2016-11-01_08-36-26.mov
گفتند چیزی اینجا ثبت نشده.
....
من علی را هم دوست نداشتم؟
من فاطمه را هم دوست نداشتم؟
من ولایت هم نداشتم؟
.....
این صحنه ها برای ما هم هست
به امام رضا بگید حلش کنه
آب کثیف میره تو باغچه گل میشه
...
آیا حرم شما از باغچه کمتره؟!
آیا من از نجاست پست ترم؟
...
کارهای ما سه آفت داره
یا اولش خرابه با ریا و سمعه
یا برای خدا شروع میکنیم وسط کار غرور میگیردمان
یا آخرش حبط میشه
....
دیشب رفتم تو حرم گفتم یا امام رضا میخوام در بن بست قرارت بدم
صد بار گفتم بفاطمه بفاطمه
گفتم من باید نظر تو را به خودم جلب کنم
...
چون اینها مادرشونو دوست دارند
سعادت امری مساوق با وجود است و وجود امری مساوق با لذت، از اینرو سعادت مساوق با لذت است و قاعده تشکیک جاری در وجود، جاری و ساری در لذت نیز خواهد بود.
بنابرین هر آنچه وجودش قویتر باشد، لذتش شدیدتر و بادوامتر خواهد بود. از آنجاییکه وجود باریتعالی اشدّ و اکمل و افضل وجودات است، درک آن بالاترین و کاملترین سعادت بوده و لذت حاصل از آن شدیدترین و قویترین لذت خواهد بود.
منبع:http://www.askdin.com/showthread.php?t=55180&p=888564&viewfull=1#post888564
[="Tahoma"]آیا راه وصول به شهادت که همان حضور و مراقبت است برای هر مشتاقی باز است یا نه؟
...ای عزیز همه شاهدان تاریخ و نیز همه انبیای عظام و اوصیای کرام ما را با ندای تعالوا یعنی بالا بیایید به مقام خود دعوت نموده اند و راه وصول به تجلیات ذاتی و اسمائی حق متعال را باز دانسته اند که اگر مارا لیاقت و شایستگی به آن مقامات و درجات والای انسانی نبود دعوت ما به سوی آن عبث بود و حاشا که سفرای الهی دعوت به گزاف نمایند پس ای برادر و خواهر و ای طالب طریق سعادت و ای تشنه ی آب زلال کوثر انسانی بدان که:
تشنه بسوی آب و خود تشنه ی تشنه است آب خــــدا گدا گدا کـــند،گـــــدا خدا خدا کــند
یعنی اول آب به دنبال تشنه با تشنگی می گردد سپس تشنه، آب طلب می کند پس اول خدا بدنبال گدا می گردد که جود و وجود اقتضای فقیر دارد بعد گدا خدا خدا می کند. پس ای عزیز از تو حرکت و از خدا برکت.
به حقیقت برو بگو آمدم ، اگر گفتند اینجا چرا آمدی؟
بگو:بکجا روم و بکدام در رو کنم .
اگر گفتند به اذن کی آمدی ؟
بگو: شنیدم
بر ضیافت خانه ی فیض نوالت منع نیست در گشاده است و صلا در داده خوان انداخته
اگر گفتند تا بحال کجا بودی؟
بگو: راه گم کرده بودم.
اگر گفتند چی آوردی؟
بگو:اولا: دل شکسته که از شما نقل است
در کوی ما شکسته دلی می خرند و بس بازار خود فروشی از آن سوی دیگر است
و ثانیا:
جــز نــداری نبـــــود مایــــه دارایـــی مــن طمع بخششم از درگه سلطان من است
و ثالثا:
الهی آفریدی رایگان ، روزی دادی رایگان ، تو خدایی نه بازرگان.
اگر گفتند برونش کنید، بگو:
نمـــی روم ز دیــــار شمـا بــه کشور دیـگر بــرون کنیـد از ایـن در در آیـــــم از در دیگر
اگر گفتند این جرأت را از که آموختی ؟
بگو: از حلم شما.
اگر گفتند قابلیت استفاضه نداری
بگو:قابلیت را هم شما افاضه می فر مایید.
باز اگر از تو اعراض نمودند! بگو:
بــــــــه والله بــــــه بـــــــالله بــــــه تـــــــالله بـــحــــــــق آیـــــــه ی نــــــصـــرِ مـــــن الله
کـــه مــــو از دامنـــت دســـت بــــر نـدیــرم اگــــــر کــشـتـــــه شــــوم الــــــحکـــم الله
اگر گفتند مذنبی، بگو: اولا: شنیدم شما غفارید و ثانیا: من ملک نیستم آدم زاده ام و ثالثا:
نــاکـــــرده گـــنــه در ایــن جهان کیست بگو آنــکس کـــه گنـــه نکــــرده و زیست بـــگو
مـــن بـــد کنـــم و تــو بـــد مــکافــات دهـی پــس فــرق میــان مـن و تــو چیست بـــگو
اگر گفتند این حرفها را از کجا یاد گرفتی؟
بگو:
بلبل از فیــض گــل آموخت سخــن ورنه نَبود این همه قول و غزل تعبیه در منقارش
اگر گفتند چه می خواهی ؟
بگو :
جــــز تــو مـــا را هــــــوای دیـــگـر نیـــســت جــــــز لقـــــای تو هیــچ در سر نیست
... پس ای عزیز تو هم با این چهار اصل یعنی:حضور و ادب و همّت و طلب دست از دامن حق و شهیدان راه دوست بر ندار و نگو که فقط همان ایام دفاع مقدس بود و تمام شد بلکه به مضمون بیان عرشی حضرت مقام عزیز رهبر آیة الله معظم خامنه ای کبیر مدظله العالی : اگر امریکا راه جنگ در پیش گیرد بداند که واقعه صلح امام حسن علیه السلام تکرار نخواهد شد بلکه حادثه کربلا اتفاق خواهد افتاد که به فرموده ی حضرت امام راحل : ملت ما ملت شهادت است.
بسمه تعالی
باید آماده شویم
آیت الله حائری شیرازی حفظه الله:
ما در یک زمانه خاصی زندگی میکنیم، زمان عجیب و غریبی است. چون در آن بزرگ شدیم اهمیتش را متوجه نمی‌شویم.
ما در زمان امامی زندگی میکنیم که هزار و صد و خورده‌ای سال آماده خروج است ولی ما هنوز آماده نیستیم. وقتی جماعتی می‌خواهند برنامه‌ای را اجرا کنند، آن‌هایی که آماده هستند منتظر آن‌هایی هستند که هنوز آماده نشده‌اند؛ پس این که ما انتظار آن حضرت را می‌کشیم ظاهر قضیه است، باطن قضیه این است که ایشان آماده و منتظر هستند و ما آماده نیستیم. او منتظر امتش است.
امام خمينى قدس سرّه الشریف خطاب به جوانان مى‌فرمايد:
«جوانان ننشينند كه گرد پيرى سر و روى آنان را سفيد كند. ما به پيرى رسيده‌ايم و به مصايب و مشكلات آن واقفيم. شما تا جوان هستيد، مى‌توانيد كارى انجام دهيد، تا نيرو واراده جوانى داريد، مى‌توانيد هواهاى نفسانى، مشتهيات دنيايى و خواسته‌هاى حيوانى را از خود دور سازيد، ولى اگر درجوانى به فكر اصلاح و ساختن خود نباشيد ديگر در پيرى كار از كار گذشته است. تا جوانيد فكر كنيد، نگذاريد پير و فرسوده شويد، قلب جوان لطيف و ملكوتى است، انگيزه‌هاى فساد در آن، ضعيف مى‌باشد، ليكن هر چه سن بالا رود، ريشه گناه، در قلب قويتر و محكمتر مى‌گردد، تا جايى كه كندن آن از دل، ممكن نيست.»
[="Tahoma"][="Blue"]امام على عليه السلام مى‌فرمايد:
«مَا الُمجاهِدُ الشَّهيدُ فى سَبيلِ اللَّهِ بِاعْظَمَ اجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ، لَكادَ الْعَفيفُ انْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلائِكَةِ» «1»
یعنی پاداش مجاهد شهيد در راه خدا از كسى كه قدرت [بر حرام و گناه] دارد، ولى عفّت مى‌ورزد، بيشتر نيست.
نزديك است كه انسان پاكدامن، فرشته‌اى از فرشتگان [الهى] باشد.
پی نوشت:
1-نهج البلاغه، حکمت 466
[/]
بسم الله الرحمن الرحیم
و أمّا السائلَ فلا تنهر
و سؤال کننده را مران
(ضحی/10)
با مراقبه و محاسبه، عیب کار را می‌توان پیدا کرد
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
انسان گاهی چنان به خود ظلم می‌کند و دست و پای خویش را طوری می‌بندد که هیچ‌کس حتی خودش نمی‌تواند گره گشایی کند. انسان می‌تواند در تمام شرایط و ابتلائات، راه مستقیم و صراط بندگی و عبودیت را بپیماید و در نتیجه قرب حاصل کند. مقدمات اعمال را خود ما فراهم میکنیم و مقدمات کار اختیاری به دست خود ما و به وسیله‌ی ما انجام می‌گیرد، موجبات خواطر و غفلت و نسیان از یاد و ذکر حضرت حق را خود ما فراهم میکنیم. بنابراین، علل و معالیل کارها را باید بررسی کرد. در اثر محاسبه و مراقبه، عیب کار آشکار می‌گردد.
در محضر بهجت، ج2، ص346.
توفیق ربطی به سرمایه ندارد
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
کار امروز را به فردا احاله کردن، غبن است؛ زیرا فردا کاری برای خود و مخصوص به خود دارد. امروز که برود، از دست رفته و قابل جبران نیست. توفیق می‌خواهد، توفیق ربطی به سرمایه و دارایی و نداری و خواب و بیداری ندارد. گاهی انسان سرمایه دارد ولی موفق به کار خیر نمی‌گردد، و گاهی هم کم درآمد ولی پرخیر و برکت است.
در محضر بهجت، ج2، ص346.
مستحبی که هزار واجب در آن است
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
می‌گوییم: به واجبات می‌پردازیم، مستحبات، شد شد، نشد نشد! بابا، این مستحبات است که انسان را به جایی می‌رساند! برای همین، سباع و بهایم(1) رشوه برای جلوگیری از مستحبات گرفته بودند. روزی در محضر حاج شیخ عبدالکریم-رحمه الله- گفته شد: روضه خوانی که مستحب است و جلوگیری از آن توسط پهلوی اشکالی ندارد. ایشان فرمودند: بله، مستحبی است که هزار واجب در آن است.
1. درندگان و چهار پایان، یعنی مأموران دوره‌ی پهلوی
در محضر بهجت، ج2، ص168.
باسمه الکریم
خداوند بنی آدم را به تکریم نواخته است:
"لقد کرّمنا بنی آدم"ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم
و رسول ختمی صلی الله علیه و آله فرمود:
"تخلقوا باخلاق الله"به اخلاق الهی متخلق گردید
پس تحقیر مردمان،مؤمن را نشاید.
فرزندم! اگر دنیا و آخرت می‌خواهی نماز شب بخوان...
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
در مجلس اول ملاقات مرحوم علامه طباطبایی با استاد اخلاقی خود مرحوم آقا سید علی قاضی، مرحوم قاضی به ایشان فرمود: فرزندم! اگر دنیا می‌خواهی نماز شب بخوان، اگر آخرت هم می‌خواهی نماز شب بخوان. در روایت هم آمده است: "هر کس نماز شب بخواند و در روز بگوید که گرسنه هستم یا غذا و روزی ندارم او را تکذیب کنید."(1)
1. ر.ک: من لایحضره الفقیه، ج1، ص474؛ بحارالانوار، ج84، ص154
در محضر بهجت، ج2، ص353.
برای طالب هدایت در و دیوار هادی او می‌گردد
بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
اگر کسی طالب هدایت و معرفت خدا باشد و در طلب، جدّی و خالص باشد، در و دیوار به اذن الله، هادی او خواهند بود. خداوند متعال می‌فرماید: "وَالذینَ جاهدوا فینا لَنَهدیَنَّهُم سُبُلَنا"(1) "و کسانی را که در(راه خشنودی) ما بکوشند، قطعاً به راه‌های(معرفت) خود رهنمون می‌سازیم. به اندازه‌ای طالب معرفت و هدایت در رسیدن به مقصد و یافتن او و به داخل شدن در محضر قرب و معرفتش نزدیک است که گویا به او می‌گویند: رسیدی، داخل شو. "أَبشر الطالِب بِالوصول وَ قُل / لِلَذی یَطرُقُ الأبواب ان یَلجا" "به طالب(معرفت) مژده‌ی وصال را بده، و به کسی که در می‌زند، بگو که وارد شود."
1. سوره‌ی عنکبوت، آیه‌ی 69
در محضر بهجت، ج2، ص355.