جمع بندی درخواست احادیث در مورد تقسیم اوقات

کارشناس بحث: استاد پیام

همه مواردی که نام بردید از عبادت تا...همراه تفکر است واینکونه نیست که حال عبادت کنیم وتفکر را کنار بگذاریم یا زمانی الآن وقت فکر است وعبادت ویا معاش وتلاش روزی نه .
درحقیقت همه این حالات همراه عبادت است ،توضیح آنکه علمای اخلاق مثال زده اند اگر شخصی فانوسی را در تاریکی روشن کند اگر ایستاده باشد که فقط ایستگاه خود را روشن می بیند ولی اگر حرکت کند هر چه که جلوتر می رود جاهای دیگر را نیز می بیند. تا زمانی که به همین عبادت های ظاهری إکتفا کرده و حرکت نکنیم فایده چندانی بر آن مترتب نیست. اما اگر همراه با عمل فکر خود را نیز به سمت خدا راه بیاندازد رزق ها و خیر های بیشتری نصیب او می شود. نظیر ماشینی که در تاریکی در حرکت است که اگر با چراغ حرکت کند پستی بلندی های جاده ای را که قبلا فکر می کرد صاف است می بیند. انسان نیز اگر چراغ عقل را روشن کند به ضمیمه چراغ عمل آنگاه هر آنچه که از رزق های مادی و معنوی نصیب او می شود می فهمد که از طرف پروردگار می باشد. ولی مراقبت لازم است تا انسان به این درک برسد.
در روایتی داریم که کانَ أکثرُعبادةِ أبیذرٍّ التّفکّرَ یعنی بیشترین عبادت ابوذر تفکر بود،روایتی از پیامبر(ص)در شأن ابوذر بدین معنا نقل شده که آسمان سایه نیانداخت و زمین جا نداد به کسی که راستگوتر از ابوذر باشد،با توجه به یک چنین شخصی با این مقام و منزلت که اکثر عباداتش فکر بوده باید انسان موقعیت خود را دریابد و با تمام عبادات و اعمال تفکر را همراه کند یعنی نمازش با تفکر همراه باشد،روزه اش با تفکر همراه باشد و همچنین سایر اعمالش،پس انسان باید بیاندیشد غایت این اعمال کجاست وهدف انجام آن چیست.